nummer 77 - 2007.pmd - SGV Roermond

voor de begeleiding van de koor- en
volkszang tijdens de pausmis op het
vliegveld Beek. Van 1992 tot 2001 was
hij bisschoppelijk inspecteur kerkmuziek
voor de Nederlandse Kerkprovincie.
Vanaf 1994 was hij mede actief voor de
CEDAME, de Europese Conferentie van
Kerkmuziekorganisaties. In 1994 werd
deze gehouden te Rolduc-Kerkrade onder
de titel ‘Kerkmuziek als bron van
spiritualiteit - De spiritualiteit van de kerkmusicus’.
Verder is mede dankzij zijn inzet de kerkmuziekopleiding
tot nu toe behouden op
het Conservatorium van Maastricht.
De pauselijk gedecoreerde sprak zijn
dankwoord uit aan het eind van dit feestelijk
samenzijn. Over de toekomst van
de Kerkmuziek zei hij o.a.dat de Kerkmuziek
enkele belangrijke inspiratie bronnen
kent:
- zij inspireert diegenen die de Kerkmuziek
beoefenen;
- zij inspireert diegenen die de Kerkmuziek
aanhoren en zo mogelijk in zich opnemen;
10
ZINGEN
- zij inspireert mensen die samen Liturgie
vieren, zowel in actieve als passieve
zin betrokken zijn;
- zij kan een nieuwe generatie inspireren:
de kinderen. Wij weten dat kinderen
graag zingen.
Wanneer zij goed begeleid worden betekent
dit opleving van de kerkmuziek .
Vervolgens zei hij het jammer te vinden
dat het Latijn heeft moeten “terugtreden”,
waardoor het Gregoriaans (zonder
de Latijnse tekst nauwelijks denkbaar)
minder gezongen wordt en ooit wellicht
helemaal verleerd. Toch hoopt hij dat er
nog velen zullen zijn die het Gregoriaans,de
aloude “basis” zang van de
Kerk, zullen beoefenen en uitvoeren.
Wat betreft de Nederlandstalige en meerstemmige
kerkmuziek: die vinden hun
weg wel. Zijn dankwoord besloot hij met
het afwisselend zingen (samen-damesheren)
van een feestelijk Alleluia met als
slot een ‘sausje’ Gregoriaans.
De redactie wenst hem van harte proficiat
en een ‘ad multos annos’ met heel
veel dank voor zijn inzet voor de kerkmuziek.
“Welke imperatieven gebruikt de Schrift veelvuldiger dan: cantate, laudate, confitemini,
jubilate, exaltate, laudem dicite, psallite? Een gezongen evangelie: een vorm
van nadruk die het Woord verheft, verduidelijkt, losmaakt van de gebrekkigheid van
persoonlijke voordracht, en viert.
Ik heb wel eens gedacht dat de kerken van de Reformatie voortleven krachtens
twee dingen: het stille lezen van de Schrift, en het niet aflaten van met man en
macht samen te zingen. En is er in zijn soort waardiger lofprijs dan Even Song, die
volmaakt verengelste klassieke vespers?”
(Uit: F. van der Meer, Open brief over geloof en eredienst
(Lannoo/Tielt/Utrecht, 1973, blz.100)
(Frits van der Meer, Hoogleraar Kunstgeschiedenis te Nijmegen)