Onderzoek naar de relatie tussen het succes van een ...

4.1 MANUAL ON THE MEASUREMENT OF VOLUNTEER WORK – INTERNATIONAL LABOUR OFFICE
Een eerste methode om de bijdrage van vrijwilligers te meten is volgens de handleiding opgesteld
door het internationaal arbeidskantoor in Genève. Het doel van dit werk is voornamelijk om de inzet
van vrijwilligers in verschillende landen op een gelijkaardige manier in kaart te brengen zodat er
correcte vergelijkingen tussen de regio’s gemaakt kunnen worden. Er zijn vijf criteria waaraan moet
voldaan worden om deze vergelijkingen te kunnen maken. Eerst en vooral moet de aanpak van het
onderzoek in een gelijkaardige manier verlopen zodat alle fenomenen op dezelfde manier worden
benaderd. Verder moet de methode in zoveel mogelijk landen toepasbaar zijn. Hierbij moet men
aldus rekening houden met culturele verschillen die de resultaten kunnen beïnvloeden. Ten derde
moet er aandacht zijn voor de kostprijs van het onderzoek. De literatuur stelt voor om het in
combinatie met andere uit te voeren om zo de kosten te kunnen drukken. Een vierde criterium is de
efficiëntie. Het onderzoek moet uitgevoerd worden met een minimum aan vragen zodat de
informatieverzameling zo efficiënt mogelijk gebeurt. Ten laatste is de betrouwbaarheid van het
onderzoek essentieel. Er moet een representatief deel van de samenleving ondervraagt zijn en er
moet aan enkele technische vereisten voldaan zijn. (International Labour Organization, 2011)
In het werk wordt er een onderscheid gemaakt tussen twee verschillende aanpakken; de
‘opportunity cost’-aanpak en de ‘replacement cost’-aanpak. Bij de eerste aanpak wordt de waarde
van de vrijwilligers berekend door het aantal uren vrijwilligerswerk te vermenigvuldigen met het
gemiddelde loon dat de vrijwilliger zou verdienen wanneer hij zou werken als een gewone
werknemer in dienstverband. Hierbij wordt dus eigenlijk uitgegaan van de opportuniteitskost van de
vrijwilliger zelf. Nochtans wordt door enkele specialisten aangehaald dat vrijwilligerswerk voor de
vrijwilliger eerder een substituut is voor vrije tijd dan voor werk, waardoor het gemiddelde loon nul
zou bedragen. In de replacement cost- aanpak daarentegen wordt de waarde van de vrijwilligers
eerder berekend in functie van de ontvanger van het gepresteerde werk, namelijk de
vrijwilligersorganisatie. Dit wordt gedaan door de kost te berekenen die de organisatie normaal
gezien zou maken om betaalde werknemers in te huren voor het werk dat momenteel verwezenlijkt
wordt door de vrijwilligers.
Deze twee benaderingen leveren echter enorm grote waardes op voor de bijdrages die vrijwilligers
leveren, aangezien er geen rekening wordt gehouden met de kosten die gepaard gaan met de
vrijwilligers. (International Labour Organization, 2011)