pws 7 zonden - Profielwerkstuk @ Phikwadraat

Conclusie
De zeven hoofdzonden zijn onze hedendaagse maatschappij nog steeds actueel, maar de
definities van wanneer een bepaalde karaktertrek nou een hoofdzonde is, en vooral, wanneer
een dochterzonde daadwerkelijk een doodszonde is, zijn wel veranderd. Kijk bijvoorbeeld
naar homoseksualiteit: in de middeleeuwen, de tijd waarin de zeven hoofdzonden gevormd
werden, was dit simpelweg overal verboden, terwijl dat nu helemaal het geval niet meer is.
Een ander voorbeeld is racisme: in de middeleeuwen was iemand met een donkere huid nou
eenmaal niet te vergelijken met iemand die een witte huid had, terwijl men racisme en
rassenhaat tegenwoordig onder de zonde ira zou plaatsen.
Het succes en de lange houdbaarheid van de zeven hoofdzonden hangt volgens mij af van het
feit dat de zeven begrippen heel vaag blijven: ze noemen wel zeven afkeurenswaardige
concepten, maar geven daar geen definities voor. Ze heten allemaal zonde, maar de
maatschappij mag zelf uitzoeken wat deze zonde precies inhoudt en wanneer nou echt het een
zonde is.
Literatuur en kunst weerspiegelen de maatschappij. In geschreven bronnen kan je vinden hoe
mensen in een bepaalde tijd en op een bepaalde plek over dingen dachten. Een schrijver is in
de eerste plaats vooral schrijver en wil zijn verhalen verkopen: hij schrijft dus over boeiende
onderwerpen waar men over wil lezen. De zeven zonden en de daaruit voortvloeiende
doodszonden zijn boeiende onderwerpen bij uitstek, omdat een zekere nieuwsgierigheid in de
mensheid wil weten hoe het is om aan elke begeerte die in ze op komt te voldoen, maar door
hun karakter, hun geloof of de maatschappij daarin worden tegengehouden. Verhalen laten
zien wat er zou kunnen gebeuren, laten jou het verhaal van anderen meemaken. De
interessante verhalen nemen je mee naar plekken en gebeurtenissen die je zelf niet voor
mogelijk had gehouden.
Volgens mij kan je in elk geschreven stuk fictie dat meer dan een halve eeuw geleden
geschreven is en nog steeds gelezen wordt, thema’s vinden die ondersteund worden door de
zeven zonden. Sterker nog, volgens mij is het moeilijk om een fictief werk te vinden, zowel
contemporain als niet-contemporain, waarin geen spoor van de zeven hoofdzonden te vinden
is. Om te zondigen is om menselijk te zijn.
Hoewel de zeven zonden niet meer omringd worden met een uitgebreide beschrijving die
verteld wat die zonden nou precies inhouden, worden die waarden tegenwoordig zelf
ingevuld. De zeven zonden zijn nog steeds onwankelbare universele waarden: het enige wat
veranderd is wat men onder die waarden verstaat.
43