Goed Fout! - ESTTV Taveres

Wat Verder Ter Tafel Komt
Een speciale vorm van tafeltennis
zonder batje, met kegels en zeer grote pingpongballetjes
Martijn
Het was weer eens tijd voor het jaarlijkse bowling evenement. Net als het
karten werd dit in de vijfkamplaan gehouden. Na de vorige zoektocht zijn er
nog steeds een hoop mensen die dit terrein moeilijk weten te vinden (ik zal
geen namen noemen (maar wij doen dat wel, het gaat om Bart, red)). Op de
doorreis hadden we met een groepje afgesproken bij Maarten voor. Bart wist
Maarten niet te vinden, dus had ik met hem afgesproken op het station. Op
weg naar Maarten en erna naar de Vijfkamplaan kwam Bart tot de
ontdekking dat hij nu al vele kilometers teveel had gefietst. Maar goed, beter
wat kilometers meer fietsen dan een half uur te laat komen. Na even zoeken
en gokken hadden we een mooie weg gevonden naar de bowling, en nee dit
was niet alleen de kortste. Onderweg pikten we nog verschillende
Taverianen op in onze groep. Eenmaal daar aangekomen konden we al snel
gaan bowlen. We hadden 2 banen, dus hebben we de groep van 9 opgedeeld
in een groep van 4 en in 1 van 5. Bij het invoeren van de namen werden ook
gelijk foto’s genomen, deze zagen er vaak heel komisch uit. (Je had een
mooie zonnebril Maarten). Na een stroeve start had ook Riepko ontdekt dat
je tot aan de witte lijn mag doorlopen om een bal te gooien, wat de afstand
tot de kegels drastisch verminderd. Sommige spelers gingen ook hun
tafeltennis techniek toepassen, zo gooide Mark soms hele mooie backspin
worpen.
Het was een bowlingbaan die aangaf hoe snel je ’n bal gooide. Zo kwam ik
(Martijn) tot de ontdekking ook hier moeilijk tot een gemiddelde snelheid
van 15km/h te komen. Zoals altijd bij bowlen werden er weer strikes, spares
en baby splits gegooid. Het niveau was bij vele spelers zeer wisselvallig.
Van 2 of 3 strikes na elkaar tot 2 of 3x de 0 scoren. Wel werd ik mooi 2e (in
een spannende strijd samen met Paul, Florian en Tom) en omdat Tom last
had van een typ arm (waarschijnlijk waren de bowlingballen gewoon te
zwaar) moest ik dus als nr. 2 een stukje schrijven. Paul heeft waarschijnlijk
niet zijn best gedaan om geen stukje te hoeven schrijven, want tot de laatste
worp was hij de enige in onze groep zonder strike en kondigde van te voren
aan dat het in de laatste worp ging gebeuren, wat hem dus ook nog gewoon
lukte (wij hadden niets minder verwacht, red).
16