November - de Texelse

Kortelings werd in kleine kring
feestelijk stilgestaan bij Reyn's 12½
jarig dienstverband als manager van
Golfbaan De Texelse.
Er was reeds langer bekend dat het
managersstokje in december van dit
jaar zou veranderen in een golfstok.
Het komt mij voor als de dag van
gisteren, dat Reyn als eigenaar van een
schildersbedrijf in Amersfoort en tevens
eigenaar van een tweede woning op
Texel voor de keus kwam te staan om
óf zijn eigen bedrijf voort te zetten, óf
van zijn hobby (single handicapper) op
het door hem en zijn familie zo geliefde
Texel zijn werk te maken.
De rest is bekend.
Als vertegenwoordiger van onze club
had ik natuurlijk veel (en in vele
facetten) te maken met Reyn, en ik kan
daar met veel plezier en respect op
terugkijken.
Respect voor een man met een groot
talent voor gastheerschap.
Op geheel eigen wijze maakte hij
gebruik van zijn lange ondernemerservaring
in combinatie met een juiste
inschatting van de positive Texelse
eigenaardigheden.
Menig toernooi met veel "overkanters"
werd daardoor een waar stukje Texelpromotie.
In de vele besprekingen die wij met hem
mochten voeren, zorgden zijn kennis
van ons mooie spelletje en van de
baan en de daarmee verbonden ter zake
kundige argumenten ervoor dat
verschillende inzichten en meningen
nooit tot ruzie hebben geleid.
Integendeel, ook hiervoor groeide ons
respect met de jaren.
Reyn, ik wens jou en de jouwen nog heel
veel jaren plezier als privégolfer toe, en
ik hoop dat we je nog eens mogen lastig
vallen om advies en wat dies meer zij.
Bedankt voor alles.
Van de voorzitter
Paul KuipCzn.
Het Bestuur,
alle commissies en
uiteraard uw
redactie wensen iedereen
een
fijne Kerst toe
en een sportief, gelukkig
Nieuw Jaar.
Inhoud pagina
Van de voorzitter 1
Uitnodiging Reynier’s afscheid 2
Reynier de Graaff: leven op Texel 5
An Officer and a Gentleman 13
Reyn de eerste manager en quotes 14
Schuijlhut trofee 2009 16
De Graaff met twee effen 20
Moeder en zoon succesvol 23
Lied voor Reyn 24
Bar en Boos – (21) 24
Het mooiste beroep van de wereld 27
Van de Bestuurstafel 28
Wedstrijdkalender 31
Wedstrijduitslagen 31
De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor
aangeboden kopij te herschrijven, al of niet te plaatsen en
datum van plaatsing te bepalen.
Uw volgende clubblad verschijnt eind januari
2010.
Inleverdatum kopij 10 januari 2010.
13 de jaargang, november 2009
6
Druk
Drukkerij Langeveld & de Rooy, Den Burg

Reynier de Graaff legt na 12,5
jaar zijn functie als baanmanager
neer. Afscheidsinterview met een
populaire en bekwame manager, die
als geen ander een kleine depressie
kon wegwerken met een ‘kopje
koffie van de exploitant’.
Door Jan Heemskerk
Foto: Ed Eelman
Reynier de Graaff: Een Geweldig leven op Texel
Ze hadden een zomerhuis op Texel. In
1995 kwamen ze hier vast wonen.
Reynier, lid van de Veluwse Golf Club,
ontmoette Martin Warnaar, de visionaire
directeur van de Krim, in Grand Hotel
Opduin.
Nou, dan wist je het wel.
“Martin kwam bij mij met drie grote
dozen vol tekeningen en bestekken en
vroeg of ik op één A -viertje op kon
schrijven waar hij aan moest denken bij
de aanbesteding van de golfbaan. Ik
schrok wel van de hoeveelheid papieren,
maar ik vond het een schitterend plan.
Ik had zelf wel graag wat hogere afslagplaatsen
gehad. Er waren op de eerste
tekeningen ook wel dingen, die later
helemaal niet terugkwamen. Bij hole 1
bijvoorbeeld zouden veel meer beplantingen
komen. En in het eerste ontwerp
waren meer bunkers. De green van 3
was helemaal door bunkers omgeven, bij
de green van 7 was links een grote
bunker en hole 4 had wat fairwaybunkers
die er uiteindelijk ook niet
gekomen zijn. Ik heb me toen nog hard
gemaakt voor gestapelde bunkers, maar
die zijn er ook niet van gekomen.”
Hoe zag het er in die begintijd uit? Wat
trof je aan?
“Het was een heel vlak terrein, met gras
en mais. Ik ben zelf een groot liefhebber
van linksbanen en ik zag meteen de
mogelijkheden. Over de levensvatbaarheid
had ik wel twijfels, moet ik
zeggen. Martin Warnaar was de grote
drijfveer. Ik had het gevoel dat veel
Texelaars het in hun hart wel wilden,
maar er werd wel heel sceptisch over
gedaan. Er waren wel die golfden, zoals
Bob Coutinho. Die waren enthousiast.”
In de Texelse Courant kwamen ingezonden
stukken van tegenstanders. De
almachtige journalist Harry de Graaf
schreef een komisch artikel en Klaas
Bonne vertolkte in een grappig, lang
gedicht de gevoelens van menige
Texelaar. Het gedicht staat volledig in
Reyniers grote knipselverzameling en
bevat o.a. de volgende regels:
Had ik nou maar doorgeleerd
en goed mijn best gedaan
dan had ik straks in een plusfours
mijn ballen kunnen slaan
Ik had een ruitjespet gekocht
en felgekleurde sokken
en mij een stoeipoes aangeschaft
voor mijn karretje met stokken .....
Maar mijn vader droeg een blauwe kiel
toen ik ooit werd geboren
dus zal ik hoogstwaarschijnlijk nooit
vanuit de bunker scoren
Hoe gingen jullie met deze kritische
uitingen om?
“Onze politiek was de critici uitnodigen.
Martin benadrukte altijd de binding
vervolg bladz. 6
Reynier de Graaff , geboren 9
oktober 1948 in Palembang, Sumatra.
Zus in 1938 geboren in Kota Radja.
Moeder (Nederlof) was geboren in
Padang, ook Sumatra. Ontmoette daar
vader De Graaff, die in 1929 uit Nederland
was vertrokken en bij handelmaatschappij
Borsumij Wery werkte. Na de
oorlog (vader dwangarbeider aan Birma
spoorlijn, moeder gevangen in Jappenkamp
Brastagi, waar zijn broer geboren
werd) in verband met politionele acties
naar Nederland getrokken en daar
gebleven. Eerst Rotterdam, daarna
Vaassen, bij Apeldoorn.
Ontmoette Margreet op middelbare
school, deed nationale schildersschool in
Zwolle en ging werken bij bedrijf van
Margreets familie. Nam dat later over en
werkte er 25 jaar. (Zijn fijne hand van
schilderen is nog dagelijks zichtbaar aan
de kampioensborden in Het Hanenhuus).
Margreet en Reijnier hebben twee
dochters, Ilona, moeder van 9 maanden
oude Bram, en Mariët, moeder van Daan
(8) en Eva (5). Vierde onlangs zijn 12½
jubileum als baanmanager, een zware
baan, die hij mede kon vervullen door
Margreet, die nooit klaagde als hij weer
eens niet thuis kwam.

tussen golf en natuur en hij inviteerde
allerlei groepen, natuurmensen,
boeren. Soms stonden de boeren met
hun klompen op de driving range. Hij
gaf er een juttertje bij en probeerde op
die manier, en met al zijn argumenten
de meningen te laten kantelen. Ik
kwam zelf van een club met een
ballotagecommissie. Dat hebben we
hier nooit gewild. Iedereen kon lid
worden ongeacht status, geld en
positie en dat is een groot goed.”
Het is vanaf het begin een probleem
geweest om de baan goed te krijgen,
he? Met name de fairways.
“In het begin waren de fairways zand
met wat gras. Je denkt dan altijd dat
het beter zal worden. Maar wat ik heb
geleerd is, dat als je niet mag sproeien
de fairways lager moeten zijn. Achteraf
kun je zeggen: als de landing area’s,
de plaats waar de ballen landen, lager
zouden zijn, dan zouden we niet altijd
met die fairwayproblemen zitten. Ik
heb dat toch wel als een last
meegedragen. Je doet er van alles aan,
je hebt er heel veel geld tegenaan
gegooid.
Het is frustrerend geweest. Ik heb
groepen gehad in de zomer, als het
hier een dorre boel was, die zeiden
‘wat een mooie baan’, maar dan voelde
ik in mijn hart dat ze dat voor mij
zeiden. Ze hadden het daar later nooit
meer over, maar zoiets blijft dan in je
hoofd hangen. Dat je ze niet hebt
kunnen bieden wat ze verwachtten.
Als je nu naar de toekomst kijkt, dan is
het plan om als de nieuwe negen er
zijn de oude te gaan upgraden. Als het
sproeiverbod er dan nog is, moeten die
landingsgebieden worden verlaagd,
zodat die groen blijven en beter
bespeelbaar. Bij hole 2 is de landing
area bij de eerste bocht wel
spannend, maar als je het gebied voor
……….met de klompen op de driving range
de green verlaagt wordt die beter en
komt de green ook meteen wat hoger
te liggen. Bij 7, 4 en 1 geldt hetzelfde,
fairways laten zakken,
zodat ze lekker sappig blijven, de
greens worden dan automatisch
hoger. Dat is een schitterend gezicht
en het spel wordt niet veel
moeilijker.”
Hoe moeilijk mag de baan zijn, vind
je?
“Ik zeg altijd: golf is een eenvoudig
spel waarbij je moet proberen een
bal in zo weinig mogelijk slagen in de
hole te krijgen en daar vreugde aan
te beleven. Ze hebben ten opzichte
van het eerste ontwerp de baan vergemakkelijkt.
Ikzelf vind het nu geen
moeilijke baan en ik stond dan ook
zeer verbaasd te kijken toen de NGF
de course onlangs moeilijker inschatte
dan voorheen. Maar het is een toeristenbaan
en dat betekent, dat de
mensen die hier komen, met hun
vakantie mentaliteit een goed gevoel
overhouden en nog eens terug willen
komen. Als je in Schotland op een hele
moeilijke baan speelt, is dat op zich
bijzonder, maar iemand moet ook
plezier hebben en dat heb je meer als
je een leuke score maakt en niet alleen
maar "ellende" tegenkomt.
Ik houd van mooie banen en ik vind
het sportieve element belangrijk. Maar
ik kijk ook altijd naar de lay out, de
kwaliteit, het onderhoud. Dat hoort
allemaal bij de golfbeleving. Ik vind
een matige baan, die perfect onderhouden
is ook wel wat hebben. Hier
heb ik ook geprobeerd een zo goed
mogelijk product voor de gasten neer
te zetten. Ik heb alle medewerkers,
niet alleen van de golfbaan, altijd voorgehouden
om met de blik van de golfer
te leren kijken. Als een gast € 50,- betaalt
mag daar wel iets tegenover
staan, geen zwerfvuil, goed geprepareerde
afslagplaatsen, mooi onder
houden bunkers, goed maaien, maar
ook een schoon clubhuis, een nette
entree, een warm bittergarnituur
enz. Dat heeft veel moeite gekost.
Wat deed je met klachten?
“Ik heb altijd in de dienstverlening
gezeten en bij klachten heb ik altijd
gezegd: meteen oplossen, anders gaat
het van kwaad tot erger. Natuurlijk
waren er heel veel golfers die zeiden:
wat een prachtige baan, wat een
genoegen om hier te spelen. Je bent
afhankelijk van je gast. Je weet dat je
vriendelijk moet zijn, wil je continuïteit
scheppen. Stel dat er een groep van
acht man is, die een plezierig weekend
wil hebben, dan geef ik weleens een

gratis greenfee voor de nummer drie,
want een en twee winnen altijd al wat.
Die man komt dan thuis, die vertelt dat
en als hij dan weer komt neemt hij
anderen mee.
Het gaat om gastvriendelijkheid, altijd
goeiedag zeggen, ook gasten die van de
overkant komen en, waarvan je de
naam bent vergeten. Ik zal je een
geheimpje vertellen. Ik zeg dan altijd:
"Als u de volgende keer komt en ik weet
uw naam niet, krijgt u een kop koffie“.
Als ze dan terugkomen en ik zeg ze
gedag, met de juiste naam, dan moeten
ze altijd lachen. Ze weten niet dat ik aan
de onderkant van de receptiebalie een
papiertje heb hangen met namen.
Dag meneer Goedhart!”
Over de horeca is iedereen ook niet
altijd positief.
“Als er hier een culinair gebeuren moet
ontstaan, dan moet er veel veranderd
worden. We moeten niet meer willen
brengen dan we aankunnen. Golfers
willen een lekker stevig twaalfuurtje, of
een salade, warm en verzorgd. (Er is
veel kritiek op geweest.) Voor mij is het
belangrijk, dat het product smakelijk is
en naar tevredenheid. Dat de keuken
…. Dag meneer Goedhart
volgens de regels werkt, hygienisch is.
Ik heb in het verleden meegemaakt dat
het niet zo was. Ik heb er slapeloze
nachten van gehad. Nu is er iemand die
volgens de voorschriften werkt, dat is
belangrijk. Ik vind dat al het personeel,
bediening, horecamensen en ook
greenkeepers alles moeten weten over
hun vakgebied en klantgericht zijn.
Alleen met cursussen ben je er niet. Je
moet je ook kunnen verplaatsen in je
gast, op alle terreinen.”
Reynier heeft zichzelf als manager zelfs
menigmaal moeten verplaatsen in nietgasten
en niet-golfers. Veel mensen
weten dat niet, maar hij heeft een verzameling
boze brieven van huisjeseige-
naren of –huurders, die bij wijze van
spreken de golfballen in hun theekopje
zagen ploffen of tientallen ballen uit hun
achtertuin konden harken. Dan liet hij
weer een hek plaatsen, teeposities veranderen
om de mensen zo uit de
gevarenzone te krijgen. Veiligheid is
een wat onderschat aspect van het
managerswerk, waar hij zelf altijd veel
aandacht voor heeft gehad. Een van de
eerste maatregelen was de aanleg van
duintjes tussen 3 en 2. Een doorn in
zijn veiligheidminnende oog is altijd de
situatie bij de afslag van hole 8
geweest, waar tegemoetkomend
verkeer van hole 2 voor potentieel
gevaar zorgde. Een mooie verandering
daarentegen vindt hij het duin tussen
de green van hole 6 en hole 5, en de
verlegging van de slagrichting bij de
afslag van hole 4.
“Bij hole 8 zou ik graag achter de sloot
een hoge afslag willen,” zegt hij, “zodat
je meer van rechts over de beplanting
zou moeten slaan. Trouwens, in de
nieuwe negen zie ik ook wel mogelijk
riskante situaties, bijvoorbeeld bij de
afslag van hole 4, waarbij spelers om
water te ontwijken weleens op hole 12
terecht zouden kunnen komen.”
En over de nieuwe negen pratend:
“Honderden jaren zijn 18 holes
golfcourses aangelegd met 4 par drie’s
en vier par vijf’s. Dat werkte goed en
nu ineens komen onze nieuwe negen
met 3 par drie’s en 3 par vijf’s. Daar
komen die van de eerste negen dan
nog bij. Reyn is een behoudend man,
op golfgebied, en zoiets ergert hem.

Hij hoopt dat daar nog over gebrainstormd
wordt. Nog zoiets, dat hem
stoort: “Dat met clubwedstrijden het
schelpenpad een vast obstakel is,
terwijl op verreweg de meeste
kustbanen schelpenpaden een
integraal deel van de baan zijn. Zo
jammer. Het is indertijd door de NGF
ook zo aangegeven. Waarom moet het
hier nou weer anders dan overal
elders? Dat is een technisch meningsverschil
dat ik met de club heb. Verder
heb ik bewondering voor de inzet voor
de inzet van de diverse commissies“.
Dan ben je zeker ook tegen het
stokpaardje van Heemskerk: bij
wedstrijden ballen in onreglementair
ontstane kuultjes mag je plaatsen.
“De algemene regel is: spelen zoals de
bal ligt. De wedstrijdleiding mag zelf
bepalen wat ze met kuultjes doen .
Helaas is de natuur niet altijd
vriendelijk voor onze fairways“.
Je hebt nu precies je koperen jubileum
gevierd, hé
“Ik was in 1996 al bezig en in ben in
april 1997 officieel in functie gekomen.
De juiste formulering was “tot drie
maanden na de opening van de tweede
negen, met als uiterste datum 31-12-
2009“. Daar ben ik mee akkoord gegaan.
Ik had graag gehad dat ik de
opening van de tweede als manager
had kunnen meemaken.”
Wanneer ben je zelf eigenlijk gaan
golfen?
“Eind jaren ’80 op de Engelenburg in
Brummen. Een vriend zei dat golf iets
voor mij was. Maar ik speelde tennis,
hockey, ski, dus ik dacht: moet ik nou
ook nog gaan golfen? Maar ik ging een
keer mee en ik was meteen verkocht.
Ik heb examen gedaan op de Sallandsche,
om zeven uur ’s ochtends, want
…….. stokpaardjes van Heemskerk
de leden mochten er geen last van
hebben. In het begin van de jaren
’90 ben ik lid geworden op de
Veluwse. Daar vertegenwoordigde ik
de baancommissie in het bestuur. In
mijn vrije tijd heb ik voor baancommissaris
geleerd bij het IPC in
Arnhem“.
Ga je nu weer wat vaker spelen? Je
handicap weer halen?
“Ik heb 7.2 gehad en heb nu 8.9. Ik
weet het niet. Mijn hoofd staat
momenteel niet naar handicap. Het is
hollen of stilstaan. Ik
kan me ook niet meer
vastbijten in een tegenstander.
Maar ik vind
het niet erg. Ik lig er
niet wakker van. Het
gaat me er nu meer om
dat ik op een mooie
baan speel, liefst een
duinbaan, de
Texelse. Wij hebben een
unieke positie als enige
commerciële (18 holes?)
baan langs de kust.”
Heb je ooit onder druk
gestaan om winst te
maken?
“Nee, niet door Martin
Warnaar en nu ook niet
door Iwan Groothuis. Ik heb wel
winstjes
gedraaid. Ik vind ook dat een zaak,
die geen winst draait, niet levensvatbaar
is. In het beginjaar mocht ik
250.000 gulden verlies draaien, met
de aanvangsverliezen mee. Dat werd
140.000. het jaar daarna mocht het
verlies 140.000 zijn en het werd
35.000. het derde jaar speelden we
bijna break even en daarna hebben
we altijd winst gehaald. Ik weet
zeker: als we alleen maar verlies ge-
draaid zouden hebben, dan hadden we
nooit aan 18 holes gedacht en dan had
ik hier niet meer gewerkt. Als je dat
druk noemt, dan heb je een beetje
gelijk, maar het is nooit zo gezegd.
Martin zei altijd, dat hij tevreden zou
zijn met break even. Maar dat was
mijn eer te na.”
Zeg eens in vijf woorden hoe je op al
die jaren terugkijkt.
“Een geweldig leven op Texel.”
Afscheidscadeau
“Ik heb alles wat mijn hartje begeert,”
zegt Reynier. “En ik zou heel graag
willen, dat mensen, die mij bij mijn
afscheid iets willen geven, dit doen via
een storting van een bijdrage op giro
6868 van het Rode Kruis, met
vermelding Sumatra. Daar is nog
steeds heel veel geld nodig om de door
de tsunami en aardbevingen
aangerichte schade te herstellen.”

Als ik Reyn de Graaff in zijn
Hanenhuus zie opereren moet ik soms
denken aan die filmtitel. Gastheer met
stijl en met de wil om het iedereen naar
de zin te maken. Als ik golfmensen ‘aan
de overkant’ spreek, dan wordt met
respect over ons gezicht van de Texelse
Golfbaan gesproken.
Toen het golfbaan-denken in mijn
achterhoofd ontstond bezocht ik zo’n
twintig golfbanen in binnen- en buitenland.
Zonder ooit een bal te hebben
geslagen raakte ik overtuigd van de
mogelijkheden die deze sport voor Texel
en voor de Krim kon hebben. Maar waar
moest ik beginnen? Door een toeval
werd ik in Hotel Opduin aan Reyn en
Margreet voorgesteld. Zij waren al jaren
gek van Texel en Reyn was nog gekker
van golf. Met zijn ervaring als verenigingsman,
wedstrijdspeler en baancommissaris
wilde hij graag mee helpen
denken. En zo geschiedde, ook toen er
later specialisten werden ingeschakeld.
Toen de baan gestalte kreeg liet hij een
ballonnetje op: echtpaar De Graaff kon
hun schildersbedrijf in Apeldoorn
verkopen, ze wilden zich op Texel
vestigen en Reyn wilde een aantal jaren
de golfbaan leiden. Aldus werd afgesproken.
Gelukkig bleek hij geen manager
die direct om een vergaderzaal en twee
secretaressen vroeg. Hij werd de
gentleman/gastheer die midden tussen
de clubleden en gasten ging staan en die
met zijn greenkeepers, (horeca)mensen
en samen met de golfschool ervoor heeft
gezorgd dat de Texelse Golfbaan nu zo
positief op de kaart staat.
Als oud-directeur bedank ik je voor je
grote inzet en voor de positieve samenwerking.
Nu je stopt wens ik je toe dat
je samen met Margreet maximaal zult
genieten van je vrije tijd, dat je veel zult
An Officer and a Gentleman
spelen op de 9- en 18 holes van de
Texelse en dat je veel golfbekers zult
winnen.
Opvolger Wil en zijn collega’s zullen nu
jou gaan verwennen in hun Hanenhuus,
laat het gebeuren!
Bedankt Reyn!
Reyn had er drie
Martin Warnaar
Speelde een paar jaar geleden op de
Kennemer. Meen de Telegraaf
Annexum kwalificatie wedstrijd. Loop
trots het prachtige clubhuis binnen en
meld mijn score aan de Texelse
deelnemers, met vermelding dat ik op
hole 7 een birdie sloeg.
Naast me hoor ik Reyn zeggen “Oh, ik
had er 3!”
Toen de uitslag bekend werd gemaakt
bleek Reyn winnaar te zijn en mocht hij
de landelijke finale spelen alvorens
naar St. Andrews af te reizen.
Reyn bleek toen een echt Texels hart te
bezitten. Hij greep de microfoon en
“verkocht” onze baan op grandioze wijze.
Iedereen moest met eigen ogen gaan zien
en beleven hoe mooi onze Texelse wel
was. En daarbij vertolkte hij op geweldige
wijze ook de Texelse gastvrijheid. Voor
iedereen een rondje. Reyn, dat was echt
groots.
Ed Eelman
De spirit van golf en whisky
Voor iemand, die niet alleen jouw smaak
voor natuurlijk en avontuurlijk linksgolf en
ruige Islay whisky deelt, maar ook nog de
echte spirit van golf op onze eigen
Texelse baan heeft proberen te implanteren
kan je alleen maar vriendschap en
respect voelen. En dat doe ik dan ook.
Jan Heemskerk
De naam
Er zou een club opgericht worden, nu nog
een naam. Van alle kanten kwamen
suggesties als Texgolf, TGC, Gotex enz.
Tot achterin de zaal Reyn opstond en
vertelde dat het eigenlijk gebruikelijk was
dat golfclubs vaak de naam van de plaats
en “-se” erachter genoemd worden dus
"golfclub de Texelse " en zo geschiedde.
Eigenlijk kunnen we Reyn dus wel de
naamgever van de club noemen!
Overigens toen Bob Coutinho lid van
verdienste werd kwam Reyn naar hem
toe en vertelde dat hij het bestuur attent
had gemaakt dat Bob het eerste lid was.
Hij had de “opzegbrief" achtergehouden
en dat laten zien.
Bewijst hoe belangrijk hij zulke dingen
vindt.
Aja Coutinho

We schrijven maart 1994, de
oprichtingsvergadering van De Texelse
Golfclub in Manege Akenburg.
Op verzoek van Martin Warnaar deed
de Pro Jo Vos van golfclub Leeuwenberg
een woordje op deze vergadering
over het wel en wee van de golfsport.
Aangezien ik hem goed kende en ook
lid wilde worden ben ik met hem
meegegaan. We sliepen in een huisje
op De Krim.
We gingen ook naar het kantoor van
Martin, waar we over vele golfzaken
hebben gesproken. Reyn de Graaff was
daarbij ook aanwezig. Alles dus in de
oprichtingsfase. Ik merkte al dat hij
belangstelling toonde om de eerste
manager van de toekomstige golfbaan
te worden. Dit leek mij ook een
fantastische uitdaging. Ik had toen
echter een goede baan. Reyn en ik zijn
met elkaar nog over het terrein
gelopen waar de golfbaan zou komen.
Met een paar clubs en ballen, die we
over de hele baan hebben weggeslagen.
Toen hadden we het al over hoge
afslagplaatsen. Nu nog steeds. Een
paar maanden later hoorde ik dat Reyn
de eerste manager zou worden van De
Texelse Golfbaan. Ik gunde hem dit
ook van harte en hij heeft het waar
gemaakt. Ik gun mijzelf het toeval dat
ik Reyn nu naar bijna 13 jaar ga
opvolgen.
Onder meer Reyn en ik hebben het
golfgroepje Break Even opgericht. We
hebben jarenlang samen met Peter
Boorsma, Pieter de Boer, Henk van
Houten en Henk van der Veer op heel
veel mooie banen met veel plezier gespeeld.
Ik wens Reyn en Margreet nog veel
goeie jaren en hoop op nog veel gezamenlijk
golfplezier.
Wil Homan
Reyn, de eerste manager … en quotes!
Zeer correcte man! Kan ook niet
anders, hij is in 1948, precies een
maand na mij, in het zelfde dorp
geboren. In Padang op Sumatra!
Herman Louwers.
Altijd als ik tegen hem moest match
playen, hoorde ik in mijn backswing
zijn sleutels rammelen.
Jan van Wijk.
Hij heeft me gematst bij mijn GVB
examen. Hij liep langs en gaf me
stiekem de goede antwoorden.
Robert Jan Kleingeld.
Één, twee, drie, vier, vijf! Ik kan naar
huis. Hij telde dan het aantal mensen
en constateerde dat het voldoende
moest zijn voor de rest van de dag.
En: in plaats van goedemorgen roept
hij vaak: de puzzel ligt op de bar!
Paul Donker
Altijd naar de bal blijven kijken!
Ylona Stolk
Alles onder controle? En ik ken geen
grotere visliefhebber!
Jan Lusthof
Zo heb je niets, zo heb je een hand
vol!
Wil Homan
Naast een uitstekend gastheer mijn
beste visleverancier.
Iwan Groothuis.
Het stinkt hier naar zoute haring.
Dan moet je hem in je andere hand
nemen!
Joost Brieko.
Google, hyves en wikipedia.
Heeft u Reynier de Graaff wel eens
gegoogled? Ik was benieuwd wat dat
zou opleveren.
Neen, dom-google, we bedoelen Reynier
de Graaff, met ey en dubbel ff!
Hier een paar!.
Een Reyn leefde van 1641 tot 1673 en
“verrichtte met nieuwe experimentele
methoden onderzoek naar de vrouwelijke
geslachtsorganen”. Met
“experimentele methoden”, dat doet
het ergste vermoeden. Maar even
verder lees ik dat zijn ontdekkingen
aan de basis hebben gestaan van de
voortplantingsgeneeskunde. Dan zit
het gelukkig toch wel goed.
Frappant is dat helemaal bovenaan al
die 85.900 hits onze Reynier de Graaff
prijkt: onder het kopje kampioenen;
gewoon bij de uitslagen van de
GC-detexelse.nl.
Rob Maaswinkel

“Meedoen is belangrijker dan
winnen”, moet Piet Schuijl ooit in een
Olympische droom hebben gedacht. De
werkelijkheid is vaak weerbarstiger:
het zicht op goud, zilver en brons verwerkt
in de stralend verpakte fun- en
echte prijzen op de prijzentafel levert
een extra portie adrenaline voor alle
deelnemers. Vandaar dat de website
van de Texelse bij opening van de inschrijving
voor dit evenement direct
rood kleurt: ’t is vol, vol, vol, ..en dat
geldt ook voor de reservelijst.
Met graagte wordt gedoneerd voor de
dekking der kosten, extra gestort voor
de deugd van de jeugd, de buienradar
nog even gecheckt voor het vallen van
de eerste drup, de ballen gepoetst en
dan een laatste blik op de glimmende
partij prijzen daar op die tafel. “What
’s in for me?”. Op naar de teebox.
Zo vertrokken 78 uitverkorenen voor
de Texel Scramble met een loepzuiver
berekende handicap, waar een wiskundige
nog van achter zijn oor krabt.
Schuijlhut Trofee 2009
“Men neme een derde van dat en
voegt er de helft van de minste aan
toe, rondt dat af, dan resteren er ..
slagen”.
Er werd tamelijk veel gelachen, soms
met kiespijn over een gemiste slag,
soms uitbundig om een zoveelste
neary, en soms van de zenuwen of
de bal wel zou worden teruggevonden.
Het eerste diepte interview in
het in een nieuw jasje gestoken
clubblad had Iwan Groothuis op een
verkeerd spoor gezet: zo vol was
Iwan al van de aanstaande uitbrei-
ding met 9 holes, dat zijn approach
naar de green van 7 met een plof
belandde vlak voor de green van de
2 e , wie weet straks de 12 e ! Paul Kuip
wist de bal met akelige precisie naast
de pin te leggen ;”Tsja, wat in de
kuip zit verzuurt niet”, zal die gedacht
hebben.
Natuurlijk kwam het gesprek op de
nieuwe burgemeester en over wie de
opvolger van Piet Harman zal worden
in de jeugdcommissie, die zojuist
rijkelijk bedeeld was met maar liefst
1650 euro, maar die het helaas na
een jaar voor gezien houdt; toch niet
te oud bevonden of een lichtgewicht?
Two Old Grand Dads gingen uiteindelijk
met de hoofdprijzen aan de haal,
dit tot grote teleurstelling van
opstomende jeugd. Maar ja, toen
Wesselman op de vierde een tweede
zogenaamde Texelse shank bei
Unseren Nachbarn op de Krim
deponeerde en er – geheel volgens
traditie van het eiland - een bal dropte
waar die ongeveer “te water” was
gegaan, was het pleit definitief
beslecht. Slippies, drank, kruidenboter
en een luie zit konden niets meer van
hun hoofddoel afleiden, de overwinning
en de gouden verpakking.
Met rode konen kwamen de 78 deelnemers
terug in het clubhuis, gebruind
door zon en wind, gevuld door de
slippies en gekleurd door een enkel
glaasje, voor een opfrisbeurt en voor
de prijsuitreiking. Reyn de Graaff nam
voor de laatste keer de honneurs waar
als onberipelijk gastheer; wel zó voorbeeldig
dat opvolger Homan het van de
zenuwen in zijn rug kreeg en per direct
voor de massagebehandeling met

Solveig naar Tenerife vloog.
Menno Schuijl deed de prijsuitreiking
routineus, met hier en daar een kwinkslag,
bijgestaand door zijn zoon, die zich
kranig weerde tegen te fel aandringende
klapzoenen van druistige winnaressen,
vooral die van de funprijzen; “ Hier is
het cadeau en een handje toe”, zag je
hem telkens denken.
“En met 39 punten.....”, en je zag de
oudjes glimmen van trots, Ed en
Meinard. En de Overkanter bedankte zijn
maatje, die hij op een tandem had
gekregen en oreerde dat het eiland trots
moest zijn op zo’n golfbaan, en zo’n
bijzondere familie, geweldige opbrengst,
fantastische service van clubhuis, puike
wedstrijdleiding en van die unieke
Schuijlhut met zijn ongeëvenaarde
vissiesbakker Rein Zandee, wiens
gezicht straalde van oor tot oorringetje.
Zo’n golfclub moet trots zijn op zo’n
….de Schuijlhut ten leste?….
wedstrijd, op zo’n trofee, zo besloot hij;
aan het applaus te merken met grote
instemming.
Niettemin liet later Menno doorschemeren
dat het wel eens een van de laatste
keren kon zijn. Straks met de uitbreiding
van de baan, dan kan dat vissies
bakken niet meer, Zandee wordt een
dagje ouder, je moet stoppen op je
hoogtepunt, laat anderen maar eens
wat doen, kosten in de gaten houden
waren zo de motieven er een punt
achter te zetten, noteerde ondergetekende.
“En de jeugd dan? Je hebt er zelf weer
net een op het eiland gezet. Die moet
toch ook leren golfen? En de opbrengst en
het plezier voor de leden, en de visstand
en de toekomst van de naam van de
Schuijlhut en van de trofee dan? Gooi niet
zomaar weg wat in 10 jaar is opgebouwd.
Moet de hut een hangplek voor ouder
wordende golfers worden; gaan we op
cursus bakken bij Zandee om de staartjes
van de slippies krom te laten trekken?
Kortom geef de club een kans
over het vervolg na te denken
en de succeselementen in stand
te houden. Noem het Schuijlhut
revisited of memorial of
heritage of erfgoed of O(ns)
B(este)S(tekkie) Trofee”: zo
sloot ik af en stortte me in de
nazit.
Meinard Carper

Van de Overkanter
Uitbater of uitbuiter? De Dikke
van Dale laat het in ’t midden. Maar
Overkanters weten wel wat die is. Ga
je naar het eiland, wordt geen middel
geschuwd je platzak weer met de boot
heen te zenden. Texelaars kennen het
klappen van de zweep; houden liever
de hand op de knip, bevreesd als ze
zijn voor de praktijken van een
strand-, hotel of raamexploitant. Ze
weten eigenlijk niet wat het is: een
exploitant, zo’n a-typisch woord zal
nooit in de Van Dale van Texel, t.w.
Seggies op sien Tessels, verschijnen.
Wie ze allemaal wel kennen is Reynier
de Graaff, de exploitant, maar ja, dat
is een bijnaam voor de een, een koosnaam
voor de ander. Soms gebruikte
hij het woord zelf, dan dwong hij wel
respect af, met name als het klonk:
”Dit bakje koffie is van de exploitant!”.
Hij vertrekt……………….
Een snelle rondvraag bij gasten en
leden van de golfbaan geeft wel een
aardig beeld van wat hij bedoelde met
“exploitant zijn”. We noemen Loek H.
uit Bergen N-H, o.m. lid van het
Rooms Katholiek Biljart, Zang en Golf
Genootschap De Korte Keu, die wel
eens een ludiek partijtje met geest- en
geldverwanten kwam spelen op de
Texelse en door De Graaff werd
gemaand vooral dóór te spelen op de
elfde; die er na afloop op wees dat zijn
elite-groep de ronde van 18 holes
binnen 3 en een half uur had voltooid
en door de exploitant met excuses
werd overladen. Een tikkie streng maar
toch eerlijk en recht-door-zee.
Neem het voorbeeld van Charles T. uit
Heiloo, ex-voorzitter van de Nederlandse
Vereniging van Golfspelende
Journalisten, die al sinds jaar en dag
De Graaff met twee effen
de openingwedstrijd van het seizoen
op de Texelse speelt. Hij herinnert
zich nog een barre februari maandag,
greens al weken op de winterstand,
maar voor het journaille werd de vlag
op de zomergreen geplaatst. En dan
had hij nog een verrassing, schonk
niet alleen een Juttertje bij de turn,
maar loofde steevast een hele fles
met het Texels genot uit voor degene
die in de wedstrijd als vierde was
geeindigd. Van de exploitant!
Een lied op De Graaff geschreven
voor de Edward van de Hoek trofee
door Jan H. uit De Cocksdorp verwijst
in het clubhuis naar de borden met
de fraai gekalligrafeerde namen ,
allemaal het werk van de exploitant;
men zong “Al schreef je De Graaff
met twee effen, fraai gepenseeld met
schapenhaar, je moet toch altijd
beseffen, je wordt toch nooit een
Texelaar”. Zelfs een hole-in-one op
de kleine baan in enige wedstrijd
wordt door hem voor de eeuwigheid
aan het plafond geschilderd. Vervolgens
wordt de champagne met gulle
hand geschonken.
Door de exploitant!
De captain van het para-team NRG
kent De Graaff vooral van de vis. Op
een prachtige nazomeravond ventte
hij de vers gevangen zeebaars uit op
diverse Krim adresjes waar hij zo zijn
klandizie had, en dat in een eenvoudige
plastic grijze vuilniszak :
Hoeveel wil je er? Slechts een paar
euro per stuk. Maar wel graag direkt
afrekenen”. “Boter bij de vis”, heet
dat. Een echte exploitant.
Wie herinnert zich niet zijn fijne neus
voor wijnen? Wie eenmaal de Goeie
Tije had geroken, een proefslokje van
De Graaff had genoten, was
verkocht. Maar zuinig als immer trok
hij pas de kurk uit deze goddelijk
lekkere rode wijnfles, als er specifiek
en bovenal beleefd om werd gevraagd.
We herinneren ons nog dat er eens
stevig over werd gekibbeld met een
Texelaar, die een onbeduidend
toernoooitje had georganiseerd en die
een onduidelijk Aldi-roodje ingeschonken
kreeg.
Tsja; “wat moeten we straks zonder
Reynier de Graaff, een kar zonder
motor, een wiel zonder naaf, hoe
moeten we speulen, als moederloos
veulen, hoe gaan we nou door zonder
Reynier de Graaff”; zongen we onlangs
in koor. Wil zien we best zitten, maar
nu klinkt van de overkant:
“bedankt, super exploitant”.
Carpe(r) Diem

door Thea Bakker
Als winnaars van de wedstrijd
Ouders/Kind konden wij (Thea Bakker
en mijn zoon Jurre Schieving) de halve
finale spelen op 11 oktober op de golfbaan
van Best; een mooie uitdagende
bos/parkbaan. De weersverwachting
voorspelde niet veel goeds. Ik zei tegen
Jurre: “ Ik hoop dat wij niet te veel
regen krijgen”; waarop Jurre antwoordde:
”Nou Mam ik hoop van wel, want
dan speel ik op mijn Best.”
Er was een all tee
start. De wedstrijdvorm
greensome.
Wij gingen weg van
handicap 8. We
hadden een leuke
flight met moeder
en zoon van golfclub
’t Sybroek. Jurre
speelde ondanks de
slechte weersomstandigheden,
regen
en veel wind, een
geweldige partij
golf. (Gelukkig
hadden wij goede
regenkleding). Ik
kreeg het een beetje
benauwd om zijn
mooie slagen niet te bederven. Jurre
sloeg een prachtige drive, waarop ik de
bal in de bunker speelde. Vervolgens
legde Jurre de bal 5 cm van de vlag. Die
kon ik niet missen. Op dat moment viel
de spanning van mij af en ging ik beter
spelen. Mijn slogan is immers: “Speel
tijdens een foursome altijd je eigen
spel” (Maar dat moet ik dan zelf ook wel
doen).
Wij speelden redelijk constant, geen
birdies maar wel veel parren. Uiteindelijk
hadden wij 37 punten bij elkaar
gespeeld. Misschien een klein kansje om
bij de beste 10 koppels te horen. Tijdens
Moeder en zoon succesvol
het borrelhapje en drankje werden de
winnaars bekend gemaakt. Wij werden
2 e op slechts 1 punt van de winnaars.
(Toch dat ene gemiste putje). Een
knappe overwinning, werd er door de
wedstrijdleiding gezegd, gezien onze
handicap.
Met 20 koppels finalisten (10 van Best
en 10 van Doorhout Mees) werden wij
uitgenodigd om op 23 oktober te spelen
op de Haagsche Golfclub; één van de
mooiste banen van Nederland.
Het was dit keer prachtig weer. Ook
deze keer was de wedstrijd tot in de
puntjes georganiseerd. De baan was
echter veel moeilijker dan Best . Geen
stukje fairway recht. Greens ver boven
je hoofd of om de hoek en zo snel als
glas. De fairway was gedressed wat het
spelen bemoeilijkte. Voor Jurre was dit
echter nauwelijks een probleem. Ik had
er wat meer moeite mee. Ik vond het
dan ook een prestatie dat wij, uitgaande
van handicap 9 met 36 punten van
de baan af kwamen. Voor ons kon de
dag echter niet stuk. Wat een feest om
hier te mogen spelen.
Tijdens het diner werden de prijzen uitgereikt
en werden wij wederom 2 e . Er had
zeker meer in gezeten, maar wij waren
hier uiteraard heel blij mee.
Ik hoop dat er volgend jaar op Texel meer
ouders / met kinderen zullen deelnemen
aan deze wedstrijd. Het is ontzettend leuk
om met je kind aan deze wedstrijd deel te
nemen en samen met je zoon of dochter
te kunnen spelen. De halve finale en
finale is een feest om te spelen. Een
fantastische organisatie en je wordt van
begin tot het einde in de watten gelegd.
Ook is het belangrijk dat er veel deelnemers
zijn zodat er een hogere opbrengst
komt ten goede van UNICEF .
Jurre en ik zullen weer onze uiterste best
doen om volgend jaar onze titel te verdedigen.

door Jan Heemskerk
Bij het afscheid van Reijnier de
Graaff overvalt ons een gevoel van
bevreemding, verwarring, verlating,
ontheemding, misschien het best te
vertolken door het op smartelijke toon
zingen van het volgende lied. Trek uw
Julio Iglesiasstem aan en zing op de
wijs van:
“Quiero que tu m’accompaňas, mujer”
Refrein
Wat moeten we nou zonder
Reynier de Graaff
Een kar zonder motor, een wiel
zonder naaf,
Hoe moeten we speulen
Als moederloos veulen
Hoe gaan we nou door zonder
Reynier de Graaff
Couplet 1
In teetijden was Reyn de Graaf
heel coulant
De stopwatch lag zelden of nooit
in zijn hand
Als wij zaten te treuren
Wist hij op te beuren
Bestelde een koffie van de
exploitant
Refrein
Couplet 2
Als iemand wanhopig de golfbaan
verliet
De drive en de chip en de putt lukten
niet
Zijn hart en stem vonden
De zalf voor jouw wonde
Als geen ander herkende Reynier
je verdriet
Refrein
Lied voor Reynier Bar en Boos 21
Couplet 3
‘t Plafond van het clubhuis was
Reynier zijn ding
Ik was altijd jaloers omdat ik er
niet hing
Wat nu te beginnen
Wie wil er nog winnen
Zonder zijn letters als
herinnering
Kees, heb jij je weleens verdiept in de
stroke indexen van deze golfbaan?
Nee, Jan, daar verdiep ik me niet in.
Hoezo?
Nou, uit alle Q kaarten van dit jaar
blijkt dat de holes 2, 11, 9 en 18 verreweg
de moeilijkste van de baan zijn.
Wist ik al lang. Neem maar een biertje.
Bedankt. Ja, maar die hebben nu een
stroke index van 5, 6, 9 en 10.
Dan moeten ze de stroke index
veranderen.
In 1, 2, 3 en 4, bedoel je?
Ja, natuurlijk. Welke holes zijn nu de 1,
2, 3 en 4 dan?
Dat zijn 5, 14, 7 en 16.
Daar maak ik altijd birdies.
Jongen, jij bent zo goed!
Ik verslik me, Jan. En wat zeggen de Q
kaarten dan over die holes?
Dan komen ze op plaats 8, 5, 9 en 16
Dat scheelt nogal wat, 9 en 16.
Ja, de afslag bij 7 is verder dan bij 16,
zoals je weet.
Klopt.
Het is dus eigenlijk zo, dat ik op andere
holes een slag extra hoor te krijgen,
dan nu.
Maakt me niet uit, ik krijg nergens een
slag extra.
Denk nou eens niet aan jezelf, man.
Wat wil jij dan?
Andere kaarten.
Misschien zijn deze wel door de NGF
vastgesteld.
Lulkoek, het is onze baan. Ik heb
Strumpfler hier nog nooit zien spelen.
Weet je wat we kunnen doen?
Stoppen met golfen!
Nee, een paar keer met die extra
stroke indexen spelen en dan kijken of
het verschil maakt.
Als de nieuwe wedstrijdcommissie in
functie is?
Ja, maar nu stoppen want ik word
duizelig.

door Andy Balsing
Vaak als het (al dan niet aanwezige)
zonnetje op mijn roodverbrande
neus te zien is hoor ik de opmerking: “Jij
hebt het toch ook maar mooi voor elkaar
gekregen, je hebt van je hobby je
beroep kunnen maken”. Natuurlijk heb
ik als golf teaching professional een mooi
beroep, maar net als velen heb ik helaas
niet van mijn hobby (golf spelen) mijn
beroep kunnen maken. Vaak had ik als
antwoord: “ik heb het op 1 na mooiste
beroep”. Het mooiste beroep tot voor
kort was voor mij het professioneel
spelen van golf. Inmiddels ben ik hier
niet meer zo zeker van.
Een paar maanden geleden ging mijn
telefoon. Woensdag avond om 00:30
werd ik ongeveer gebeld, Willie gsm
stond in mijn display. Ik lag al een tijdje
op 1 oor en met één oog open en één
dicht keek ik – in twijfel of ik op zou
nemen - naar mijn telefoon. “Morgen
weer een dag” dacht ik terwijl ik mijn
geluid op “uit” zette. De volgende morgen
ging om 8 uur mijn wekker weer om
een lange dag les te gaan geven. Ik
keek op mijn telefoon en zag dat ik
intussen 3 oproepen had gemist. Na de
gemiste oproepen van “Willie” te hebben
weggedrukt zag ik ook dat ik een
berichtje had gemist. Het berichtje
luidde: “Balsing heb je zin om me te
caddiën op het KLM Open en een week
later op Gleneagles in Schotland, ik hoor
het graag zo snel mogelijk van je, groetjes
Wil. Ik was in één klap wakker.
Caddiën, KLM Open, Schotland,
European Tour, ik!? Gelijk belde ik Wil
terug en vertelde hem dat ik dat natuurlijk
graag wilde doen en meemaken. Op
de golfschool aangekomen kijkend in
m’n agenda kwam de realiteit. Het is
midden in het seizoen, ik sta van
’s morgens 09:00 tot ’s avonds minimaal
Het mooiste beroep van de wereld
19:00 les te geven. Ik kan helemaal
niet weg. Gelukkig ging het pas om de
laatste week van augustus en de eerste
van september. Weinig lessen in de
agenda en de lessen die er stonden kon
ik gelukkig verzetten naar de agenda
van Joost, Jeroen, Jan en Robbert. Ik
belde Wil nogmaals om te bevestigen
dat ik inderdaad van de partij kon zijn.
In de toen komende dagen is er geen
dag voorbij gegaan dat ik niet aan het
komend avontuur heb gedacht. Hoe
zou het zijn om ineens tussen de
jongens waar je als kind al op tv naar
zat te kijken te staan, met ze te
praten, en met ze te spelen?
Wil en ik kennen elkaar al zo’n 12 jaar.
Op het moment dat ik begon met golf
was ik 16 en hij 13 en was al 2 jaar bezig
met het spelletje. Hij was inmiddels
al aardig verslingerd aan golf en door
de leuke klik met hem en met nog een
paar andere jongens raakte ook ik
verslaafd. Bijna dagelijks trainden we
met elkaar. Op het moment dat ik 21
werd moest ik een keus maken. Je kunt
als je 21 bent namelijk niet meer
meedoen aan de jeugdtours. Ik had te
kiezen tussen verder gaan als senior
amateur of de overstap maken naar
professional, en in mijn geval dan als
teaching professional. Door deze keuze
raakte ik in het professionele circuit en
Wil bleef nog een paar jaar (zeer
succesvol) amateur, met als hoogtepunt
het zowel individuele als teams
wereldkampioenschap. Na deze tijd
vond hij dat hij voor zichzelf had
bewezen dat hij goed genoeg was om
met de grote jongens (professionals)
mee te doen.
De eerste stap die een professional
moet nemen is het spelen op een
satelliet tour (zeg maar een soort
hoofdklasse in voetbal). In het geval van
Wil werd dit de EPD tour (European
Professionals Development Tour). Om
naar de volgende divisie te promoveren
moet je bij de beste 5 van de ongeveer
220 spelers eindigen. Het lukte Wil om
eind 2006 te promoveren naar het
volgende niveau: de Challenge tour (zeg
maar eerste divisie in voetbal). In het
eerste seizoen dat Wil op deze tour speelde
won hij 1x (met 7 slagen voorsprong
op de nr. 2 in Colombia) en werd hij nog
3x 2 e . Dit was genoeg om zich in de top
15 te spelen die zich rechtstreeks kwalificeren
voor het allerhoogste Europese
niveau: de European Tour (ere divisie in
voetbal).
Goed, genoeg feitjes, terug naar mijn
verhaal. Toen Wil promoveerde van de
EPD naar de Challenge tour vroeg hij mij
of ik hem wilde gaan caddiën op deze
tour. Ik had net een behoorlijke smak
geld gestort om deel te mogen nemen
aan de opleiding tot A-professional. De
timing van deze vraag was dus niet erg
gemakkelijk. Helaas moest ik deze vraag
ook negatief beantwoorden. Elke week
dat Wil een toernooi speelde op deze tour
heb ik er aan gedacht hoe het zou zijn als
ik er bij was geweest. Ik had dus met
andere woorden spijt dat ik niet op dit
aanbod ben ingegaan. Inmiddels vernam
ik via de media dat hij aan het werk was
met een professionele ervaren caddie die
ook de tas heeft gedragen van o.a. een
(voor sommige) oude ster: Nick Price.
Voor mijn gevoel zou ik nooit meer worden
gevraagd om weer eens de tas van
m’n maatje te gaan dragen. Ook al waren
we samen als team ver onder PAR (in
onze amateur tijd ben ik ook een paar
keer caddie geweest voor Wil). Gelukkig
had hij ook nog een goed gevoel overgehouden
aan deze tijd en kwam het moment
toch nog.
(volgende uitgave gaat Andy verder)

door Hélène van Wijhe - Secretaris
Het bestuur nodigt u hierbij uit
voor de nieuwjaarsreceptie op zondag
3 januari a.s. vanaf plm. 15.30 uur. De
receptie wordt gehouden aansluitend
aan de Nieuwjaarswedstrijd.
Hierbij informeren wij u over de jaarprocedure
ten behoeve van het verkrijgen
van de NGF kaartjes voor 2010.
De jaarprocedure betreffende de handicaps
zal zijn op dinsdag 18 december
a.s. De handicap die u dan heeft zal op
uw NGF kaartje van 2010 komen te
staan. Uiteraard kunt u daarna
Qualifying kaarten lopen, deze gelden
alleen voor uw nieuwe handicap. Er
worden nu géén kaartjes meer aangemaakt.
De kaartjes van 2009 zijn
geldig t/m 31 januari 2010. Voor een
actieve handicap* dient u ten minste 4
qualifying kaarten ingeleverd te
hebben.
Piet Harman heeft op eigen verzoek
zijn functie als voorzitter van de
jeugdcommissie neergelegd. Wij
willen hem hierbij nogmaals
bedanken voor zijn inzet vooral
tijdens de organisatie van ons
succesvolle jeugdtoernooi.
Cees Boks heeft inmiddels
de taak als voorzitter op
zich genomen en wij
wensen hem, zijn
commissie- en jeugdleden
veel
succes.
van de Bestuurstafel
Onze nieuwe leden:
Erhard Schulze Kamen
Heike Bremer Oosterend
Kees Bremer Oosterend
Nout Valkhof Bussum
Gijs Bloemen Utrecht
Douwe van Diepen de Waal
Martin Zijm Den Burg
Gerrit Jan Drenthen Daarle
Pieter Verkaik Den Burg
Inmiddels staat de teller op 446 leden.
Opzegging van het lidmaatschap
voor 2010 dient schriftelijk voor
3 december 2009 te worden gedaan.
Colofoon
Adres golfclub – secretariaat
De Texelse Golfclub
Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp
Tel. 0222 316 957, fax. 316 095
detexelsegolfclub@planet.nl
www.gc-detexelse.nl
Adres Golfbaan
Golfbaan De Texelse
Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp
Tel. 0222 316 539, fax. 316 019
Golfshop/golfpro
Joost Brieko tel. 0222 316 805
joostbrieko@hetnet.nl
Bestuur
P. Kuip Czn., voorzitter
H.W. v.d. Veer, vice voorzitter
Hélène van Wijhe, secretaris
F.J. Klok, penningmeester
Els Postma, lid
Wedstrijdcommissie
Jan Bloem, tel. 318 632
Regel- en Handicap commissie
Ad Waverijn, tel. 312 016
waverijn@texel.com
GVB-examen commissie
Peter Boorsma, tel. 317 362
Jeugdcommissie
Cees Boks, tel. 327 712
Baancommissie
Piet Bolier, tel. 316 598
Computercommissie
Ed Eelman, tel. 317 378
Evenementencommissie
Margreet de Graaff, tel. 322 745
Handicartcommissie
Janneke Kampstra, tel. 318 295
Redactie clubblad
Eindredactie Ed Eelman, tel. 317 378
ed.eelman@wxs.nl

Wedstrijdkalender
December
Datum wedstrijd hcp starttijd Bijzonderheden
Zo 6 Maandbeker 0-36 10.00-12.30 9 holes grote baan stableford.
9 holes kleine baan tegen par.
Vr 18 Herenmiddag afsluiting (wijziging)
Zo 27 Gezamelijke Dames/Herenmiddag
Do 31 Damesmiddag vervallen (wijziging)
Vr 25 en 1/1 Herenmiddag vervallen (wijziging)
Zo 27 Gezamenlijke Dames- & 0-45 11.30-15.30 9 holes grote baan stableford.
Herenmiddag 9 holes kleine baan tegen par
Januari
Datum wedstrijd hcp starttijd Bijzonderheden
Zo 3 Nieuwjaarswedstrijd 0-45 11.30-16.00 All tee start!!
Crosscountry; grote en kleine baan
Februari
Datum wedstrijd hcp starttijd Bijzonderheden
Zo 7 Maandwedstrijd 0-36 10.00-12.30 9 holes grote baan stableford.
9 holes kleine baan tegen par.
Maandbeker September
Categorie 1
1. Hans de Beer 72 slagen
2. Mike van der Haas 72 slagen
3. Kevin van Zuilekom 76 slagen
Categorie 2
1. Josje Eelman 38 stf
2. Hans van Maldegem 36 stf
3. Antoine Kersten 33 stf
Categorie 3
1. Herman Lauers 38 stf
2. Brigitte van der Velden 34 stf
3. Albert van der Beesen 32 stf
Longest drives: Maeike van der Schaaf & Antoine Kersten
Neary’s: Lot van Schelt & Hans de Beer
Mixed Foursome Clubkampioenschappen
Bruto
1. Maeike van der Schaaf/Wil Homan 83 slagen
2. Tillie van der Poel/Thomas Wassenaar 84 slagen
3. Lot van Schelt/Jan Blancke 86 slagen
Netto
1. Maeike van der Schaaf/Wil Homan 68 slagen
2. Tillie van der Poel/Thomas Wassenaar 71 slagen
3. Claudia en Hans Montag 71 slagen
Wedstrijduitslagen
Schuijlhut trofee
Categorie 1
1. Meinard Carper & Ed Eelman 39 stf
2. Herman Lauers & Martin Land 38 stf
3. Menno Schuijl & E. van Lieden 37 stf
Hole 1 Longest Drive Marijke de Beer & Piet Harman
Hole 3 Longest Drive Cocky Kohnhorst & Ed Eelman
Hole 9 Longest Drive Karin Koorn & Jan Winnubst
Hole 6 Neary Silvia Koerhuis & Piet Zijm
Hole 8a Neary E. van Lieden
Hole 8b Neary Gerri Bolier & Johan Bresser
Hole 9 Nearest Brigitte v/d Velden & Martin Siebbeles

Maandbeker Oktober
Categorie 1
1. Bart Medema 70 slagen
2. Lot van Schelt 71 slagen
3. Piet Schuijl(DK) 72 slagen
Categorie 2
1. Piet Harman 32 stf
2. Martin Land 31 stf
3. Josje Eelman 29 stf
Categorie 3
1. Adri Huiding 38 stf
2. Ivor van Onzen 37 stf
3. Marcel Wernand 31 stf
Longest drives:
Maeike van der Schaaf & Mike van der Haas
Neary’s: Marijke de Beer & Abe Keijser
Finale Maandbeker
Categorie 1
1. Abe Keyser
2. Bart Medema
Annabel Groothuis
Categorie 2
1. Gerda Bloem
2. Josje Eelman
Piet Bolier
Antoine Kersten
Commissiedag
1. Baancommissie
Wedstrijduitslagen
Maandbeker November
Incl. adverteerders en nieuwe leden wedstrijd
Categorie 1
1. Rob Maaswinkel 37 stf
2. Hans de Beer 37 stf
3. Kevin van Zuilekom 31 stf
Categorie 2
1. Gerbrand Zoetelief 36 stf
2. Maricus van der Wetering 34 stf
4. Jan Bloem 32 stf
Categorie 3
1. Frits Bakker 37 stf
2. Tonny van Koppen 31 stf
3. Nel Konijn 31 stf
Adverteerders
1. NBC Eelman & Partners
2. L & R Kantoorvakhandel
Nieuwe leden
1. Gerbrand Zoetelief 35 stf
2. Nel Konijn 30 stf
3. Herman v/d Boom 29 stf
Longest drives:
Marijke de Beer & Ed Eelman
Neary’s:
Josje Eelman & Melvin Kikkert