september - de Texelse

Van de voorzitter
De meesten van ons, waaronder
ik mezelf ook mag scharen, willen er nog
niet aan... langzaam maar zeker loopt
de zomer op zijn eind.
Hij heeft ons gemiddeld veel gras en
weinig strandweer gebracht. En toch...
als ik dit schrijf is er nog een kans op
een mooi nazomertje.
De greenkeepers hebben in ieder geval
sinds jaren niet zoveel maaiwerk mogen
verrichten, en zijn dan ook een ervaring
rijker en een slijpmachine armer.
Maar gras onder een balletje op de fairways
blijft toch ook een leuke ervaring.
Uit Uw aller naam mocht ik enkele weken
geleden de honneurs waarnemen op
de Hilversumse.
Haar 100 jarige bestaan resulteerde in
een uitnodiging aan de voorzitters van
alle Nederlandse clubs om een dag de
baan te lopen zoals zij ook op het
"Open" gespeeld wordt.
Men startte dus 160 voorzitters weg, en
tot onze niet geringe verbazing was de
klus binnen 5 uur en 15 minuten geklaard
en had een ieder zonder noemenswaardige
wachttijden de 18 holes
gerond. Waarvoor nog eens en welgemeend
" chapeau!"
Verder mogen bestuur en commissies
zich verheugen in een goed verlopen zomerprogramma.
Zoals gebruikelijk betekende dat voor de
een meer inspanning dan voor de ander,
maar alles verliep in een goede en gemoedelijke
sfeer.
En een mooie opkomst voor de georganiseerde
wedstrijden mag zeker als een
groot compliment worden gezien voor
Jan en de zijnen.
Tot besluit wens ik U allen veel nazomergenot
toe op onze mooie groene
baan.
Uw voorzitter Paul KuipCzn.
Regelvraag 5
Door de R&Hcie
Tijdens de herenmiddag zijn er
twee flights op de negende. De eerste
flight loopt op de fairway en de tweede
flight heeft kennelijk haast en slaat af
met als gevolg dat de bal letterlijk tussen
de voeten van de eerste flight
komt.
Eén van de spelers in de eerste flight
wordt zo boos dat hij de bal terugslaat
naar de tweede flight.
Wat is de ruling?
Antwoord:
Deze handeling staat exact beschreven
in Regel 1-4/4 van de Decisions. Er is
hier geen sprake van een oefenslag of
het slaan van een verkeerde bal, maar
in redelijkheid wordt de speler, die terug
slaat, gestraft met twee slagen bij
een strokeplay wedstrijd en verlies van
de hole bij matchplay.
Daarnaast lijkt het me redelijk dat de
wedstrijdleiding de boosdoener uit de
tweede flight een waarschuwing geeft
zodat bij een volgende, vergelijkbare
overtreding een dsq zal volgen. Dit
staat beschreven in Regel 33-7/8 van
de Decisions.
Nog een nabrander:
En hoe nu verder....?
De gevolgen voor Mr. Haast en Mr. Terugtikken
zijn duidelijk, maar hoe gaat
het spel nu verder??
- indien de eerste flight wacht, dan
mag de (te vroeg) afgeslagen hebbende
speler de bal plaatsen zo dicht mogelijk
bij de plek, waar de bal oorspronkelijk
gelegen zal hebben.
- loopt de eerste flight door, en dat is
het meest waarschijnlijk, dan zal de
speler de bal moeten droppen zo dicht
mogelijk bij de plek, waarvan hij vermoedt
dat de bal gelegen heeft.
Inhoud
pagina
Krachtslag of slagkracht? 2
Krachtslag Clubkampioenschap of slagkracht? Senioren 2
Clubkampioenschap Van de Overkanter Senioren 2 5
Van Bliksem de Overkanter slaat in op golftas 6 5
Bliksem Een baan slaat met in “mopperelementen” op golftas 6 9
Een Het Haagse baan met avontuur “mopperelementen” 9 13
Het Wat Haagse is er mis avontuur met Rosse Stekelstaart 14 13
Wat Foursome is er mis dames met Rosse Stekelstaart 14
Foursome Machines in dames de baan 16 14
Machines Wedstrijdcommissie in de baan nieuws 19 16
Wedstrijdcommissie Omagolfdag nieuws 19
Omagolfdag Matchplay Clubkamp. Dames 20 19
Herfst, Matchplay Senioren Clubkamp. en de Dames Yips 23 20
Herfst, Bar en Boos Senioren – 25 en de Yips 23 27
Bar Zo kunnen en Booos we – nog 25 even doorgaan (6)27 27
Zo Van kunnen de bestuurstafel we nog even doorgaan (6)27 28
Van Colofon de bestuurstafel 28
Colofon Wedstrijdkalender 28 31
Wedstrijdkalender Wedstrijduitslagen 31
Wedstrijduitslagen 31
De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor
aangeboden kopij te herschrijven, al of niet te plaatsen en
datum van plaatsing te bepalen.
Uw volgende clubblad verschijnt eind nov.
Inleverdatum kopij 10 november
14 de De redactie van dit blad behoudt zich het recht voor
aangeboden kopij te herschrijven, al of niet te plaatsen en
datum van plaatsing te bepalen.
Uw volgende clubblad verschijnt eind nov.
Inleverdatum kopij 10 november
14
jaargang, september
de jaargang, september
5
Druk
Drukkerij Langeveld & de Rooy, Den Burg

Door Antoine Kersten
Krachtslag of slagkracht?
Op 8 augustus jongstleden
vond de maandbekerwedstrijd over
deze zelfde maand plaats. Onder
zonnige omstandigheden werd het de
bedoeling om de iets wat stevige
wind in de baan met stok en bal te
trotseren. Mijn flight (Martin Land,
Casper Schiphorst en ondergetekende)
begon hier voortvarend aan. Met
2 parren en een bogey voor Martin op
hole 1 was de toon gezet! Maar ook
voor golf geldt dat één zwaluw nog
geen zomer maakt. Daar ben ik mij
inmiddels ook van bewust.
Zo vlagerig als de wind kan zijn, zo
verliepen ook onze scores: met parren,
bogeys en een enkele streep
werden de punten bij elkaar gesprokkeld.
Toch stond Martin het meest
‘steady’ in de wind: hij ging uiteindelijk
met ruim twintig punten door de
turn!
Hole 7 kreeg in onze serie in elk geval
bijzondere “allure”. Het wisselvallige
verloop in de punten en de
kwaliteit van de slagen raakte bij
Casper ook een sportief-emotionele
snaar. Zijn afgeslagen bal op 7 vloog
met een beleidsvolle slice richting
Ecomare. Uiteraard kreeg zijn driver
de schuld. Deze werd daarom op gepaste
wijze gestraft: het clubhoofd
werd richting aarde verwezen waarna
de drivershaft in drieën brak. Als je
’t mij vraagt niet in een bruut tempo.
Van een krachtslag was zeker geen
sprake. Toch zal van deze situatie
zijn geleerd, al is het maar vanwege
de €’s.
In de turn, en met een gevoel van
‘het gaat maar matig’, begon ik met
17 punten aan hole 10. Ik voelde mij
hiermee niet op mijn gemak en wilde
ik in elk geval mijn handicap halen.
En elke punt meer zou mooi zijn
meegenomen. Met een toenemend
aantal parren gebeurde dit ook en
vanaf hole 5 kwam er licht aan de
horizon, ondanks toch nog een streep
en een enkele bogey. Ik wilde vastklampen
aan het steady spel van
Martin (39 ptn). Uiteindelijk bracht
mij dit met 37 punten over de eindstreep.
Nog steeds had ik het gevoel
erg wisselvallig te hebben gespeeld,
maar de 37 puntjes leverden me toch
de eindoverwinning met als bonusprijs
een maand lang de beschikking
over een eigen parkeerplek. Deze
parkeerplek went erg snel en voelt
als een ware luxe. Inmiddels is deze
voorzien van een eigen parkeerbord
en dat nodigt in elk geval uit om er in
september weer voor te gaan! Onze
flight leverde in deze wedstrijd de
winnaar van categorie 1 en 2. Een
flight met slagkracht? Ja, deze keer
zeker! Op naar september!
Clubkampioenschap
Senioren
Door Ed Eelman
Alle clubkampioenschappen zijn belangrijke
wedstrijden. Er wordt eenmaal
per jaar, twee dagen lang, zonder
handicap gestreden om de titel.
Het voordeel bij de senioren is dat het
jeugdig geweld afwezig is. Tegen die
tijd dat onze huidige jeugd aan het seniorenschap
begint zijn wij………zeg
maar heel oud.
Als potentiële kandidaat voor de titel
bekijk je het deelnemers veld. Ahum…
een paar senioren die we slechts sporadisch
tegenkomen tijdens ons gezellig
dinsdagochtend gebeuren. Mogelijk
hebben ze nog steeds in hun hoofd dat
wij senioren uitsluitend met het
putten bezig zijn.
Tja het zou zo maar kunnen…. maar
dat is toch echt wel verleden tijd.
Je leeft naar zo’n wedstrijd toe. Klussen
de dag ervoor?… geen sprake van.
De spieren moeten twee dagen achter
elkaar aan het werk en dat vergt dosering
en een vakkundige voorbereiding .
Ja – je wordt een dagje ouder ook al
denk je dat je het niet voelt.
Op de eerste speeldag – zaterdag -
vroeg aanwezig. Je neemt alle tijd om
in te slaan, even chippen en putten en
dan de ronde. Het is strokeplay dus
één foute hole is een ramp. Gelukkig
bleef me dat bespaard, maar ik herinner
me wel eens een maandwedstrijd
waar ik op hole 4 al een 11 en een 9
achter mijn kiezen had en toen op de
green ontdekte dat ik ook nog de verkeerde
bal had gespeeld.
De eerste dag winnaar met 88 bruto
score, maar de tegenpartij zat vlak
achter me dus zondag moest er scherp
gespeeld worden.
De “beste gaan eerst” gaat er bij golf
niet altijd in; het is dus de laatste flight
waarin je speelt. De eerste ronde weer
een steady 44 en de laatste een matige
47. Piet Schuijl de Koog had een sublieme
dag score neergezet van 83,
maar dat bleek voor hem onvoldoende
om dit jaar voor de 4 de keer de titel te
pakken. De eer om je Senioren kampioen
– Heren te noemen
staat nu voor
beiden 3 maal op het
bord.
En volgend jaar?…
ben nu al met de
voorbereiding bezig…
je wordt tenslotte dan
weer een jaartje
ouder.

Stamtafel
Door Carper® Diem
Daar stond ie dan, in de kringloopwinkel,
te wachten op een nieuwe
eigenaar, onze stamtafel. Ik vroeg nog
aan hem: “Ben jij echt die uit het clubhuis
van de Texelse?”. Hij knikte bedroefd.
Mompelde iets van: “dat waren
nog eens tijden, man”. “Hoezo?”, vroeg
ik. “Heb je even?’, zei hij. “Kijk, ik was
destijds na een zorgvuldige inspectie gekozen
uit het directiemeubilair. Ik zag er
stevig, bijna robuust uit, kon tegen
een stootje, verroerde geen
vin als er op me gebeukt werd,
… ik was een vriendelijke gastheer
voor de voorname personen,
die aan mijn tafel mochten
aanschuiven. Tsja, je weet toch
wel, dat een echte stamtafel ooit
was bedoeld voor rijke lieden,
artsen, burgemeesters, directeuren
van banken en bedrijven
en goed-boerende boeren en
buitenlui. Zo werd ook ik bestempeld
als ontmoetingsplek
voor de Texelse nouveau-riche,
die op gezette tijden hun Overkantse
maten inviteerden voor
een rondje golf.”
“Veel meegemaakt zeker?”, probeerde
ik voorzichtig. “Dat kan
je wel stellen, ja. Ik heb wat
staan kraken op mijn poten, ze
hebben er aan alle kanten aan
gezaagd, er kon op gesoebat
worden, er vielen harde woorden
en op zijn tijd werd er wel eens wat onder
mijn blad, onder de tafel dus, geschoven.
Ene Hans de Beer vertelde uitsluitend
aan mijn tafel, de stamtafel, de
nieuwste golfmoppen, en trouwens ook
wel andere smaakvolle anekdotes. Die
was er later ook eentje van de gestamp-
Van de Overkanter
te pot, de vrije jongens, je kent ze wel,
die ze zó in de Quote Top 100 Rijkste
Texelaars zouden opnemen. Bij elke
wedstrijd zaten ze, hier op het puntje
van mijn tafel, minzaam de vier eurootjes
in ontvangst te nemen van
Overkanters, die de moeite hadden genomen
de Teso te nemen. Bij goed gedrag
mochten die na een wedstrijdje
aanschuiven voor een bitterbal; er zijn
er wat over de tafel gerold.”
“Waar komen al die putjes vandaan,
trouwens?’ Hij keek me meewarig aan.
“Nou dat zit zo. Soms waren er feesten
...onze tafel werd door een oplettend lid opgepoetst en wel
teruggevonden in de Achterhoek....
en partijen, diners en optredens. Dan
werd ik gekoppeld aan een stel andere
tafeltjes. Gingen ze allemaal lekker
eten, maar wat ongedurige lieden
stampten dan met hun lepels en vorken
op de tafel, als het niet snel genoeg
ging, of als de keuken in hun
ogen weer eens een bieflapje had doodgebakken.
Met een Jutter of wat in de
mik werd er op mijn tafel gedanst, gestampvoet
en gehost, soms met de golfschoenen
met spikes nog aan, soms met
pumps en met naaldhakken; je ziet het,
ik zit vol met pitchmarks, om in golftermen
te spreken. Man, ze hebben op die
paal naast me nog staan paaldansen.”
“Kortom je had naast je gastheerschap
ook een sociale functie?” , probeerde ik
op montere toon. “Tsja wat zal ik zeggen,
dat sociale is er wel een beetje afgegaan,
in de loop van de tijd. Het zijn allemaal
kleine groepjes geworden, om
te beginnen rokers tegen nietrokers,
Overkanters die de typische
eilandsfeer een beetje zat
waren, gewend als ze waren in
een lounge-omgeving verwelkomd
te worden; neem de mobiele
telefoons en andere sociale
media, waardoor de mensen
toch liever niet meer aan mijn
stamtafel wilden zitten. Daarvoor
zijn er hokjes gekomen,
met zachte bijna pluche banken
met hoge ruggen, waardoor je
bijna uitsluitend ruggenspraak
kunt houden, met mooie grote
lampen, die een wereldse grandeur
uitstralen, kortom geknipt
voor de moderne nieuwe golfer.
Daar past geen ouwe hobbezak
als ik in, waar je op kunt ram-
pestampen, stampvoeten, aan
kunt raaskallen, moppentappen,
peuk opsteken, ouwenelen. Dus
moest ik opkrassen, en zo sta ik
hier.”
” Ik denk nog eens diep na en besluit
met:”Tsja joh, wat een verhaal; ’t ga je
verder goed’” Zegt hij :”Nou ja zeg. Doe
je nog een bod?”

Een man werd getroffen door
bliksem op een golfbaan in Madison,
WI. De politieman die ter plekke kwam
vertelde dat hij na 18 jaar dienst nog
nooit zo iets verschrikkelijks gezien
had.
De 75-jarige golfer was met 3 anderen
gepensioneerden hun wekelijkse rondje
aan het spelen. Het weerbericht had
geen regen voorspeld. Op de afslag
van de 2 de negen begon het te regenen.
Toen het in de verte begon te onweren
keerden ze om en begonnen
naar het clubhuis te lopen.
Halfweg schuilden ze onder een boom
omdat het erg hard begon te plenzen.
Op het moment dat het wat minder
hard regende gingen drie terug naar
het clubhuis, maar de 75-jarige besloot
nog even te wachten onder de boom
Bliksem slaat in op golftas
terwijl zijn trolley op 3 meter afstand
van hem stond.
Een paar minuten later werd hij getroffen
door de bliksem met nog een
club in zijn hand.
De foto’s die meegestuurd werden
met dit artikel laten zien dat
er niets overblijft dan wat verschrompelde
resten van je tas,
trolley en alle clubs. De meeste
spullen zijn gewoon omgesmolten.
Het vreemde was dat er geen
enkele schade was aan de boom
waaronder hij stond te schuilen.
De bliksem ging direct naar zijn
tas en clubs.
De les die hieruit moet worden getroffen
is dat je ten tijde van onweer
je trolley, tas en clubs moet
laten staan en jezelf moet distantieren
van enige vorm van staal en
zeker carbon.

Interview met Jan Heemskerk.
Door Rob Maaswinkel
Het is een hele eer om Jan
Heemskerk te mogen interviewen. Eigenlijk
zou alleen Jan, als professioneel
redacteur van ons golfblad, interviews
van dit kaliber mogen doen. Maar Jan
kan toch moeilijk zichzelf interviewen.
We spreken af in het clubhuis. Een potje
golf vooraf zit er niet in. Jan is thuis van
een stoel gedonderd en is geblesseerd.
Ik ga er goed voor zitten; je spreekt niet
iedere dag een man die alles weet van
naakte vrouwen en de mooiste golfbanen.
Toch begin ik met een andere
vraag die op mijn lippen brandt. We weten
immers allemaal dat Jan vreselijk
kan mopperen tijdens een rondje golf.
En toch gaat hij steeds maar weer de
baan weer in. Ik vraag hem hoe dat zit.
“Het is een haat liefde verhouding. Ik
kan vreselijk genieten van uitdagend
ontworpen en mooi gelegen golfbanen,
van groene fairways en strakke greens
maar ook van het spirituele element van
golf. Ik ben een groot liefhebber van de
sport en alles wat ermee te maken
heeft. Ik heb thuis zelfs even een proefabonnementje
genomen op Sport 1 om
de Ryder cup te kunnen volgen (daarna
zeg ik het snel weer op, hoor). Maar ik
kan me ook vreselijk ergeren aan bijvoorbeeld
mijn eigen slechte spel. Ik
speel nu 30 jaar golf en ik zou zo langzamerhand
wel moeten weten hoe je
een swing of een chip maakt. Dan mopper
ik op mezelf en natuurlijk overdrijf ik
dat soms ook wel eens een beetje. Daarnaast
bevat de baan op Texel veel mopperelementen.”
Jan doelt op het onderhoud
van de baan. “Een fairway met
hobbels en kuilen, dat hoort toch niet?”
Ik merk aan hem dat het hem ernst is.
Daar is wat Jan betreft nog veel te verbeteren.
Een baan met ‘mopperelementen’
“Texel?”, vraag ik. “Ik ga hier nooit
meer weg. Die open houding en sfeer
ben ik op geen enkele baan in Nederland
tegen gekomen.” Jan en Gemmie
kochten in 1997 een huis op de Krim
om het lawaai van het toenemende verkeer
in Alkmaar te ontvluchten. Jan
werd meteen lid van de Texelse. “Ik
weet nog hoe ik de eerste keer in het
clubhuis kwam. In een ‘hoekie’ aan de
bar stonden Piet W. Schuil en Rein Zandee
met elkaar te praten over ‘slippies
roken’. Ik verstond natuurlijk dat ze
aan slipjes roken. Ik was als toenmalig
hoofdredacteur van de Playboy wel wat
gewend, maar spitste toch even mijn
oren.”Als ze vers benne, trekke ze
krom” zei Piet erachter aan. Ik heb
toen vreselijk gelachen”. Jan gaat verder:
“in 2005, ik was drie jaar ge-
pensioneerd, verkochten we ons huis in
Alkmaar en een paar maanden later
kochten we ons huis in De Cocksdorp.”
Jan en Gemmie kennen elkaar inmiddels
54 jaar en zijn helemaal geland op
Texel.
Jan werkte jarenlang als dagbladverslaggever
voor kranten in Den Haag,
Rotterdam en Amsterdam. Was daarna
verslaggever en later hoofdredacteur
van ‘Panorama’ (van 1968 tot
1981). “De linkse pers deed altijd een
beetje minachtend over de Panorama
en later over de Playboy. We hadden
net een heel boek over de tijdens het
apartheidsbewind in Zuid Afrika omgebrachte
Steve Biko gepubliceerd in 4
achtereenvolgende Panorama’s, toen ik
in een column van Renate Rubinstein,
in Vrij Nederland, las dat de Nederlandse
pers te weinig aandacht aan
Biko had besteed. Ik stuurde haar die
laatste 4 Panorama’s. Nooit meer iets
op gehoord natuurlijk.”
Jan wist in 1966 al dat hij voor Playboy
wilde werken. Hij smulde van het gesprek
in de Amerikaanse Playboy van
de zwarte redacteur Alex Haley (later
de schrijver van de serie ‘Roots’) die
de fascistenleider George Lincoln
Rockwell interviewde en van de interviews
met Martin Luther King en Jimmy
Carter. “En gewoon 13 of 14 pagina’s
hè, geen korte interviewtjes!” Jan
vertelt er zichtbaar met veel passie
over. “Playboy had in de jaren zeventig
een oplage van maar liefst 7 miljoen
stuks! Ik was net gestopt als hoofdredacteur
bij de Panorama, toen in 1981
de Playboy uit de VS langs kwam om
op verzoek van de VNU ook een blad in
Nederland op te zetten. Ik hoefde geen
verstand van lekkere wijven te hebben
(dat had ik niet) en had een prima
achtergrond bij Panorama. Ik kreeg bij

Playboy in Amerika mijn opleiding. Van
Hugh Hefner leerde ik te zoeken naar
de ‘girl next door’. De gewone gezonde
meiden dus. Dat deed ik overigens niet
zelf hoor, maar ik sprak wel altijd met
ze. En verder: behandel de meisjes als
prinsesjes, besteed aandacht aan ze,
bewaak de grens tussen stijlvol en ordinair
en ‘last but not least: don’t put
your pink in the company’s ink’. Ik heb
me eraan gehouden, kreeg geen verstand
van vrouwen maar leerde wel de
psyche van de vrouw beter begrijpen,
althans dat deel dat ze uit de kleren
doet gaan. Het is namelijk een bevestiging
voor hun schoonheid. Onze vraag
om naakt te poseren, vertaalden zij
als: oh, ik ben dus wèl mooi!”
Vanaf het begin begon Playboy ook
met bekende Nederlandse dames. De
edities met Adèle Bloemendaal, Patricia
Paay, Sylvia Millecam en Viola Holt
zijn bijna legendarisch.
Hoe kwam je van de Playboy bij Golf
Magazine?
Jan: “We (uitgever Meinard Carper en
ik) bedachten de Playboy Golf Academy
(PGA) en organiseerden jaarlijks
een wedstrijd op de Kennemer met
mooie prijzen, redevoeringen, een
goed diner en natuurlijk met playmates
en modellen. Reken maar dat het een
succes was. Ook speelden we met een
Playboy team mee in de bedrijvencompetitie
en we organiseerden golfreisjes
voor onze adverteerders. In die omgeving
leerde ik de hoofdredacteur van
Golf Magazine, Jan Kees Kokke, kennen
en zo werd ik in 1989 hun vaste
columnist en redacteur. Dit jaar moet
ik nog 8 dagen naar Marokko en een
week naar Spanje. We spelen en bespreken
dan soms 2 banen per dag.”
We dwalen een beetje af als ik hem
zeg dat hij het leven heeft geleid dat
Een baan met ‘mopperelementen’ - vervolg
velen zich zouden wensen. Hij vertelt
met plezier over zijn reisjes met
mooie meiden. Hoe de terreinknecht
in Mexico keek toen hij voor de foto 2
damesteams (met modellen) shirtjes
liet ruilen. En hoe hij in Madrid stervoetballer
Hugo Sanchez ontmoette.
“Hij vroeg aan mij permissie om met
een van de meisjes uit te gaan. Ik zei
hem dat het goed was als ze maar op
tijd thuis zou zijn. Ze moest de volgende
dag werken. Met vrijwel alle
meisjes en vrouwen heb ik een goede
relatie gehouden. Patricia Paay kwam
soms gewoon een bakkie koffie halen
op de redactie.”.
Toch is Jan zelf nooit een playboy geworden,
hooguit een beetje ondeugend.
“Afgelopen weekend heb ik
nog een erotisch getinte speech over
oesters gehouden. Oesters bevatten
veel zink en zink verhoogt de sperma
productie.” Maar verder is Jan, zoon
van een verzekeringsagent, eigenlijk
een gewone man gebleven. De huisschilder,
die in de gaten kreeg dat er
wel erg veel bunny’s van Playboy rondslingerden
in hun Alkmaarse huis, reageerde
verontwaardigd toen hij hoorde
dat Jan hoofdredacteur van de Playboy
was: “En dan woont hij in zo’n gewoon
huisje?” De schilder had zich bij de
baas van de Playboy toch minstens een
kast in Vinkeveen en een dure sportwagen
voorgesteld.
Jan schreef op Texel het jubileumboek
‘Het Rijk van Eierland’, een boekje met
Texelse limericks en een verhaal over
de Dooiemanskuul voor het boek De
Mythe van Texel dat in november uitkomt.
De laatste limerick van zijn hand
is van eergisteren.
Het vocht van de druipende oester
Smaakte naar spatbord-ontroester
En die sexreputatie?
Naar eigen taxatie
Is de oester geen erectie-booster
Ik fiets naar huis met een vette glimlach
om mijn mond.
6 september 2010.
Een wijze les van Jan: “don’t put your
pink in the company’s ink”.

Door Jaap Vogel
Maandag 9 augustus reisden 24
leden van de “Texelse”vanuit diverse
richtingen af naar de Koninklijke Haagsche
Golf en Country Club. Een mond vol
aan naam maar met recht. De entree
was al koninklijk, via een oprijlaan naar
een royaal parkeerterrein. Dan lopend
naar het clubhuis, een fraai oud gebouw
met allure. De “echte Texelaars” hadden
een bootje eerder genomen dan gepland
en waren dus ruim op tijd aanwezig.
Rond elf uur waren ook de “overkanters”
allen present. Start met koffie of thee
met een heerlijk puntje “Haagsche kak”.
Allen present betekende voor Jan dat die
zich vanaf dat moment ook kon overgeven
aan wat oefeningen op de driving
range (ballen waren inclusief) en de put-
ting green. Toch in zijn algemeenheid
wel een beetje gespannen
sfeertje. Wat stond ons te wachten,
hoe zou de baan zijn, lukt
straks mijn eerste afslag enz..
Het weer was in elk geval prachtig,
weinig wind en een heerlijk zonnetje
zorgden voor optimale golf condities.
De eerste afslag was om twaalf uur, dus
rond half twaalf bewoog een ieder zich
richting caddy master. Ook hier had Jan
alles geregeld. Iedereen een score kaart,
Het Haagse avontuur
en bij de start kreeg een ieder zijn permissie
kaart voor aan de tas. De start
werd keurig begeleid door de Marshall
die er voor zorgde dat er niet te vroeg
afgeslagen werd. Toen al werd duidelijk
dat deze baan echt heel bijzonder is.
De hoogte verschillen zijn zo groot dat
je elkaar soms echt uit het oog verliest.
Oppassen dus.
Vanaf de tee box van hole 1 had je een
prachtig uitzicht over een flink deel van
de baan. Een onwaarschijnlijk mooi
duin landschap ontrolde zich voor je.
Prachtige kleuren, mooi kort geschoren
fairway’s omgeven door een mooie oude
duinen begroeiing.
Gaandeweg ons rondje kwamen we er
achter dat dat nog maar de opmaat
was van wat deze baan te bieden heeft.
Alle onderdelen van de
baan waren prachtig
groen (wat een voorrecht
toch als je overal
sproeien mag) maar er
was werkelijk geen stukje vlak terrein
te bekennen. En dan de greens. Veelal
gelegen op een wat hoger niveau waren
ze “vuil” glooiend, razend snel en
de vlag vaak op de rand gestoken zodat
je als je iets te hard putte je de bal
beneden terug vond voor een nieuwe chip
van een meter of vijf. Maar mooi, mooi,
onwaarschijnlijk mooi. En best wel zwaar
om te lopen. De te overbruggen hoogte
verschillen deden meer denken aan de Ardennen
in Belgie dan aan een Hollands
duin landschap. De meeste flight’s hebben
er dan ook wel vijf uur voor nodig gehad.
Maar het was vijf uur genieten.
Na afloop op het ruime terras even bijkomen
met een welverdiend drankje. Daarna
even opfrissen, scores inleveren en ervaringen
uitwisselen. Tot slot nog een
heerlijk hapje eten met koffie toe. En toen
was het tijd, tijd om te zorgen dat de
laatste boot gehaald werd. Een prachtige
dag op De Koninklijke Haagsche was ten
einde.
Jan Bloem, ik weet zeker dat ik namens
iedereen die mee was
spreek als ik zeg :
“Fantastisch georganiseerd,
tot in de puntjes
geregeld en zeker voor
herhaling vatbaar”, bedankt.
Tijdens de maaltijd was
er ook nog een prijsuitreiking.
Ook daar had
Jan voor gezorgd via
een paar sponsors, en
volgens mij, een greep
in zijn eigen kelder. Daarbij bleek nog
eens hoe lastig de baan voor ons was. Ik
zelf mocht me tot mijn verrassing met 29
punten overall winnaar noemen. Ed Eelman,
Jan Kager en Piet Schuil (DK) verdeelden
de prijzen bij de Heren en Gerda
Bloem, Josje Eelman en Bep Boumans deden
dat bij de Dames. Longest drives Carla
Kager en Antoine Kersten en de neary’s
voor Gerda Bloem en Wil Homan.
Sponsoren waren Golfschool Texel, De
Gele Lis, de Rog en zoals gezegd organisator
Jan Bloem.
Jan, nogmaals geweldig bedankt voor deze
onvergetelijke dag.

Wat is er mis met de Rosse Stekelstaart? Foursome dames
Door Reynier de Graaff
Als altijd oplettende amateurgolfer
speel ik maandag, 26 juli op de
Texelse. Met mijn zwager, u weet wel,
van die gitaar en Muirfield.
Acht holes hadden we achter de rug,
waarbij niets mij was ontgaan. U kent
het wel. Pitchmarks, divots, droogte,
sigarettenfilters, bloeiend straatgras,
gebroken tee’s, zwerfvuil, om zorg vragende
bunkers, maar ook mooie wolkenluchten,
ratelaars, waterlelies, torenvalken
en zwaluwen scherend over
de greens.
En dan in de vijver tussen hole 9 en
hole 1: Wat zwemt daar? Duidelijk
zichtbaar door het heldere licht: een
Rosse Stekelstaart
Dat wisten wij op dat moment natuurlijk
nog niet. Een prachtige eend met
een helblauwe snavel, een roestbruin
lijf en een wit-zwarte kop.
Mijn kennis van de vogelwereld is meer
op Veluwse vogelsoorten gestoeld. Met
de goudvink, de kuifmees en de zwarte-
en groene specht heb ik absoluut
geen moeite om te herkennen. Maar
een Rosse Stekelstaart, die had ik nog
nooit gezien.
Nu heb ik het geluk dat ik Pieter Duin
ken. Vogelkenner zou zijn beroep
kunnen zijn. Hij weet alles over vogels.
Met de gedachte iets bijzonders ontdekt
te hebben, belde ik direct (ik
weet dat het in de baan niet mag)
Pieter op en legde hem uit wat voor
een eendensoort ik nu weer had gezien.
Meestal stapt Pieter direct in de auto
om iets bijzonder in het vogelrijk,
met eigen ogen te aanschouwen.
Nu kreeg ik een sms-je met de
tekst: Een rosse stekelstaart, een z.
g “escape”.
Een “escape” dat is in de vogelwereld
iets waar je niet mee te koop
loopt. De fazant, de nijlgans, de
mandarijn eend zijn het ook. Door
mensenhanden uitgezette en verplaatste
vogels.
De rosse stekelstaart, u merkt al dat
ik hem als eenvoudige vogelkenner al
niet meer met hoofdletters schrijf, is
namelijk door de Britten in de jaren
’50 , vanuit Noord Amerika, naar Engeland
gehaald en daar uitgezet.
Zijn probleem is dat hij zich met de
zeldzame Witkopeend in Zuid Europa,
hybridiseerde. Een verbastering.
Dom, want nu wordt hij met de nek
aangekeken en bestreden.
Zo´n mooie eend en dan dit lot
toebedeeld. Was hij nu maar op eigenhoutje
hier naartoe gekomen
en weer vertrokken zoals de
Sneeuwuil en Brilzee-eend.
De mens zorgde voor de Amerikaanse
eik, de Japanse oester en
nu de rosse stekelstaart in Nederland.
Tja, wat moet je ervan denken!
Door Carla Kager, één van de vier
winnaars.
Zondag 25 juli, heerlijk golfweer,
weinig wind en een zonnetje, wat wil
een mens nog meer, o ja een gezellige
flight.
Nou alles hadden we wat we maar
konden wensen!!!. Gezellig met Janneke
en Joke, de baan in – onze tegenstanders
van vorig jaar. Zij wonnen
toen van ons omdat ik op hole 18 de
bal het water insloeg.
Als 3e dames flight gingen we om 9.15
uur van start, de eerste 9 hole's gingen
kl.........
Bij de turn zei Thea tegen mij, kom op
we moeten toch minstens onder de
100 eindigen.
De eerste 9 hadden we al 52 slagen!!!!
Gelukkig voor ons liep het bij Janneke
en Joke ook niet op rolletjes.
Wij moesten zelfs alle 4 regelmatig
naar onze bal zoeken, niets voor ons,
normaal slaan we toch echt rechter,
maar met de baan zoals die er bij lag,
de bal bleef rollen en ging te pas en
onpas links of rechtsaf, kon dat haast
niet anders. De greens waren gelukkig
wel groen.
In het clubhuis aangekomen,
bleek dat we net als
vorig jaar exact hetzelfde
aantal slagen te hebben
gedaan (98), maar vanwege
de 6 op hole 17 van
Janneke en Joke mochten
wij dit jaar de 1e prijs in
ontvangst nemen.
Wij hopen in 2011
weer tegen elkaar te mogen
"vechten" en zijn benieuwd
of we dan een
echte winnaar hebben, al
is het maar tussen ons
vieren!

Door Piet Bolier
Waarom zijn er zoveel verschillende
machines in de baan?
Maaimachines
De meest gebruikte is de maaimachine
waarmee de greens worden gemaaid.
Dit zijn de belangrijkste gedeeltes van
de baan waar de meeste punten gewonnen
of verloren worden. De bal
moet hier optimaal kunnen rollen en de
grasmat moet daardoor kort en egaal
zijn. Hier wordt een uiterst precies ingestelde
machine voor gebruikt die het
gras, op de Texelse, 4 mm hoog maait.
De greens worden in het groeiseizoen
dagelijks gemaaid. Voor de foregreens
wordt een machine ingezet die iets
minder precies maait op een hoogte
van 10 mm.
De fairways worden met een vergelijkbare
machine gemaaid op een hoogte
van 15 mm en het gras van de fairwayrough
mag 40 mm hoog worden.
Al deze machines zijn uitgerust met
een zogenaamde kooimaaier,die erg
kwetsbaar is voor rommel die tussen
de messen kan komen. De messen
worden daardoor minimaal eens per
jaar geslepen, wat een kostbare zaak
is. Tijdens het slijpen worden ze ook
weer gebalanceerd zodat ze niet alleen
het gras goed, maar ook regelmatig
maaien.
De rough wordt een paar keer per jaar
gemaaid met een zogenaamde cirkelmaaier.
Kooimaaiers zijn hiervoor ongeschikt
en te kwetsbaar.
Speciale machines
Verticuteermachine
Deze wordt enkele malen per jaar ingezet
op vooral de greens en in mindere
mate de andere baanonderdelen.
Deze machine kamt als het ware de
grasmat uit, waardoor alle dode en los-
Machines in de baan
se materiaal en b.v. mos en onkruid
wordt verwijderd. De wortels krijgen
meer lucht en doordat ook de grassprieten
worden aangepakt wordt het
gras geprikkeld om nieuwe wortels en
scheuten te vormen. Daardoor ontstaat
op termijn een vollere en sterkere
grasmat. Deze bewerking geeft
wel eens ergernis bij de spelers omdat
de green vaak even wat slechter
bespeelbaar is, maar op langere termijn
wordt de grasmat alleen maar
vlakker en sterker.
Doorzaaimachines
Na het verticuteren wordt er nieuw
gras ingezaaid, we noemen dit doorzaaien,
omdat dit in de bestaande
mat wordt gedaan. Deze machine
maakt sleuven in de grasmat waarin
gras wordt gebracht. Doordat daarna
dressgrond wordt opgebracht en ingesleept,
wordt dit gras afgedekt en
kan het in een nieuwe grond fris ontkiemen
en opgroeien.
Beluchten
Hiervoor zijn minstens drie verschillende
machines.
De meest eenvoudige is een zogenaamde
schlitter. Deze machine is
voorzien van 30 cm lange messen die
sleuven in de grond maken. De wortels
van het gras worden daardoor
geprikkeld om nieuwe uitlopers te
maken en er komt ook meer lucht in
de bodem.
Deze machine is ooit samen met de
gemeente en het vliegveld gekocht
omdat alle gebruikers deze machine
maar enkele malen per jaar nodig
hebben. De gemeente voor de sportvelden
en het vliegveld vooral voor
de start- en landingsbanen.
Vaker wordt er belucht met een machine
die is voorzien van dichte of
holle pijpen van 20 – 40 cm lang.
Deze zitten als het ware op een rol
achter de tractor en worden de grond
in gedreven. De gaten variëren van 5 –
15 mm doorsnee, afhankelijk van het
baanonderdeel. Op de green vaak met
wat dunnere pennen, op de fairways
mogen ze wat dikker zijn.
Dressen/ bezanden
De ontstane gaten worden direct na de
bewerking opgevuld met zand of zogenaamde
dressgrond. Afhankelijk van
wat de baan op dat moment nodig
heeft wordt gekozen voor een mengsel
van zand met een deel compost. De
hoeveelheid compost varieert van 5 –
20 %. Na het opbrengen van deze
grond wordt dit uitgesleept met een
fijn net, zodat het goed wordt verdeeld
en de mat weer snel egaal wordt. Dan
wordt er weer doorgezaaid.
Overige
Naast deze meest gebruikte machines
zien we regelmatig de kunstmeststrooier
in de baan om de grasmat van
de broodnodige voeding te voorzien
zodat ze beter groeit, niet alleen in de
lengte, maar ook voor de ontwikkeling
van nieuwe groeisprieten en wortels.
Met de spuitmachine tenslotte worden
ongewenste gewassen bestreden,
vloeibare mest opgebracht en middelen
om het gras betere bestand te maken
tegen de droogte, schimmels en andere
gevaren die een goede ontwikkeling
van de grasmat belemmeren.
Tenslotte
Deze machines krijgen in de winter een
grote onderhoudsbeurt zodat ze in het
seizoen weer optimaal ingezet kunnen
worden. De levensduur is afhankelijk
van gebruiksintensiteit en gevoeligheid
en varieert tussen de 3 en 10 jaar.

Door Jan Bloem
Wedstrijdcommissienieuws Omagolfdag
Prijsuitreikingen.
Uw wedstrijdcommissie organiseert jaarlijks
in totaal ongeveer 170 wedstrijden.
Zoals gebruikelijk bij wedstrijden leveren
deze allemaal een winnaar (m/v) of winnaars
(ook m en/of v) op.
De wedstrijdleiding probeert zo snel mogelijk
na binnenkomst van de laatste
deelnemers in een soort ceremonie deze
winnaars en bijna-winnaars bekend te
maken en de bijbehorende prijzen uit te
reiken.
We noemen deze ceremonie daarom “De
prijsuitreiking”.
Redelijk wat deelnemers aan onze wedstrijden
maken deze happening helaas
nooit mee.
Daar zijn redelijk plausibele verklaringen
voor.
Je start bijvoorbeeld in één van de eerste
flights, je speelt vervolgens als een
krant en dan moet je, als het een beetje
tegenzit, bijna 2 uur in het clubhuis zitten
wachten op een ceremonie waar
jouw naam in het beste geval genoemd
wordt als kandidaat voor een aanmoedigings-
of poedelprijs. Geen aanlokkelijk
vooruitzicht.
Als wedstrijdcommissie hebben we
enigszins begrip voor onze deelnemers
die dan besluiten om de prijsuitreikingen
niet af te wachten. Toch doen we een
dringend beroep op al onze deelnemers
om zoveel mogelijk deze ceremonie wel
bij te wonen.
Stel dat u, mogelijk bij hoge uitzondering,
een geweldige wedstrijd speelt, bij
de winnaars hoort en een prijsuitreiking
met 5 personen (2 wedstrijdleiders en 3
prijswinnaars) mag bijwonen……
Tijdens onze commissievergaderingen
staat dit onderwerp regelmatig op de
agenda. Allerlei ideeën over alternatieven
passeren de revue. Een origineel
idee is bijvoorbeeld de organisatie van
jaarlijkse feestelijke
“kampioenenavond”. Alle clubkampioenen
zouden die avond in het zonnetje
gezet kunnen worden.
Wij willen graag uw mening hierover
en/of andere meer of mindere geniale
ideeën horen. Graag een reactie naar
jm.bloem@planet.nl
Onweer.
Augustus 2010 heeft de golfbaan Texel
naast ruime regen ook diverse onweerbuien
gebracht.
Het lijkt niet erg spannend om u nu
weer met gedragsregels op de Texelse
golfbaan tijdens onweer “lastig te vallen”.
Ed Eelman kwam op internet een bericht
met foto’s over schade aan een
golfkar en golfer door blikseminslag tegen.
De bijbehorende foto’s verlichten
mijn zorgen over mogelijke onbekendheid
over hoe te handelen bij onweer
bij onze leden niet.
Neemt u s.v.p de aanwijzingen van de
wedstrijdleiding tijdens onweer serieus
en breng uzelf zo snel mogelijk zonder
golftas in veiligheid in clubhuis of één
van de schuilhutten.
Een club mopperende wedstrijdgolfers
in het clubhuis is toch te verkiezen boven
een door bliksem getroffen golfer.
Personalia.
De wedstrijdcommissie is weer compleet.
Hélène van Wijhe vult de vacature
in ons team op.
Adri Huiding is een nieuwe zakelijke
uitdaging aangegaan. Daardoor heeft
hij helaas geen gelegenheid meer om
de herenmiddagen te helpen organiseren.
Bert Liefting gaat Adri vervangen.
Adri, zeer bedankt voor jouw humoristische,
licht Utrechts getinte herenmiddaginbreng.
Door Eveline Kleyngeld, organisatie
landelijke Omadag
Zojuist hebben wij een zeer geslaagde
finale gespeeld van de landelijke
Omagolfdag. U hebt aan het welslagen
van deze 13e editie een grote bijdrage
geleverd door het meedoen aan de voorrondes.
Helaas konden niet alle deelnemende
clubs een afgevaardigde sturen
naar de finale i.v.m. vakanties. Volgend
jaar hopen we op een nog grotere deelname.
Wij danken u ook heel hartelijk voor uw
financiële bijdrage voor SOS-
Kinderdorpen. De bijdragen van de 46
deelnemende verenigingen uit de voorrondes,
uiteenlopend van € 30,- tot
€700,--, samen met de opbrengst van de
finale en verloting bedroegen in totaal het
recordbedrag van € 10.500,-
Juist in deze crisistijd is elke gift dubbel
welkom en we hopen van harte dat u volgend
jaar weer met veel dames mee wilt
doen en zo uw steentje bijdragen aan dit
goede werk.
De afgelopen jaren zijn duizenden weeskinderen
en in de steek gelaten kinderen
in SOSkinderdorpenopgegroeid.
Op dit moment
zijn er wereldwijd
ruim 450
SOS-kinderdorpen
in 132 landen, waar
deze kinderen in
een SOS-gezin een
blijvend thuis en
een nieuwe toekomst
krijgen.
Namens de kinderen:
heel hartelijk
dank voor uw bijdrage!

Door Carla Kager
Een paar dagen voor de matchplay
wedstrijden kreeg ik een telefoontje
van onze a.s. schoonzoon wanneer
we weer eens in het land waren (tja
ook Texel vinden zij al buitenland)
Mijn reactie was, joh pak de auto tot
Den Helder, neem de boot en wij pikken
jullie op in ‘t Horntje, en blijf gezellig
het hele weekeinde. Wij hadden
ons wel ingeschreven voor de matchplay
wedstrijd, maar ik moest de eerste
wedstrijd tegen de winnares van
vorig jaar en Jan moest de eerste wedstrijd
tegen Thomas Wassenaar, dus
dachten wij een zekere vrije zondag te
hebben met veel tijd voor de kinderen.
Tot mijn grote verrassing won ik van
Lise van Zuilekom op de 17 e hole. Lise
speelde een uitstekende wedstrijd,
maar ik had een legertje met engeltjes
op mijn schouders; echt alles viel
goed. De volgende partij dacht ik dat ik
tegen Maeike v.d. Schaaf moest, maar
tot ieders grote verrassing verloor zij
haar partij tegen Josje Eelman. Zondagochtend
vroeg, terwijl iedereen nog
heerlijk sliep, het huis uitgeslopen op
naar de golfbaan. Heel gezellig met
Josje gespeeld, zij stond meestal voor
en af en toe stonden we gelijk; zo ook
op hole 17, maar, door twee misslagen
van Josje moest ik ’s middags weer
aantreden. Nu tegen de jongste deelneemster
Annabel Groothuis handicap
11,4 ofzo. Zelf speel ik 16 en nog wat.
Lise zou de caddie van Annabel zijn.
Nu speel ik toch al heel wat jaartjes,
maar een caddie heb ik nog nooit willen
hebben, maar om nu alleen tegen 2
“guppy’s” te spelen, lonkte ook niet.
Na diverse dames gevraagd te hebben
die allemaal al andere plannen hadden
wilde onze a.s. schoonzoon graag caddie’en.
Hij heeft in juni een groepslesje
Matchplay clubkampioenschappen dames
van Jeroen gehad en is heel enthousiast
over de golfsport maar verder
totaal geen kennis. Hij was een zeer
fanatieke caddie, gaf keurig de clubs
aan waarom ik vroeg, en fluisterde
mij telkens toe, kom op maak dat
meisje in!!!! Tja dat wilde ik wel maar
Annabel met haar soepele lichaampje
tegen mijn oude en stramme spieren
was voor mij toch wel een te zware
klus, het gros van mijn engeltjes was
inmiddels ook al gevlogen. Mijn regelkennis
was het enige waar ik beslist
beter in was, maar als Annabel mijn
ervaring en leeftijd heeft wint ze vast
ook hiervan.
Op hole 17 moest ik in Annabel mijn
meerdere erkennen met een hele
mooie birdie sloot zij haar overwinning
af.
Na de prijsuitreiking snel naar huis
nog even bbq’en in de tuin en op
naar de boot van 9 uur zodat onze
kinders op tijd aan de overkant zouden
zijn.
Hoe het kon gebeuren
weet ik nog niet maar
toen wij de bagage uit
de kofferbak wilden pakken
bleken alle deuren
op slot te zijn gesprongen
en ja, natuurlijk de
sleutels in het slot en
mijn tas ook. Gelukkig
had onze dochter wel
haar handtas met haar
autosleutels zodat zij
met de boot meekonden.
Snel Jan gebeld zodat
hij Route Mobile kon
inschakelen voor hulp.
Het duurde mij te lang
voor er hulp verscheen
dus dacht ik even bij de
fietsverhuur die gelukkig
nog open was even te kunnen bellen
waar de hulptroepen bleven, Tjalko,
een personeelslid van de fietsenverhuur,
en ook nog de broer van ons aller
Ylona, vroeg of hij even mocht proberen
om de auto open te krijgen; zoals
hij zei, “mevrouw, mijn Simca krijg
ik altijd zo open”, maar ja, ik rij een
auto die helaas iets te goed beveiligd
is. Helaas kreeg hij het niet voor elkaar,
en toen eindelijk de hulptroepen
verschenen hebben ze met 3 man
sterk, na diverse pogingen met behulp
van 2 bloeddrukmeters die ze tussen
de deur deden en oppompten zodat er
een ijzeren staafje tussen de deur gefriemeld
kon worden eindelijk mijn
deur open gekregen. De laatste boot
uit Den Helder was inmiddels ook al
weer op het eiland.
Snel naar huis voor een lekker warm
bad want ik was inmiddels toch wel
flink afgekoeld.
Al met al een heel gezellig weekeinde
met vele verrassingen.

Door Jan Kager
“Wat nu weer?” , zult u roepen.
Is dat niet hetzelfde? Herfst en senioren!
En...hoezo Yips?
Senioren zitten immers in de herfst van
hun golfcarriere. Velen zullen het hier
echter niet mee eens zijn. En om dat te
bewijzen organiseert het senioren comité
onder leiding van Irene Schuijl en
Corjan Luyt al weer een aantal jaren een
geheel verzorgd uitje naar prachtige banen
aan de vaste wal. Niet in het voorjaar,
maar expres in de herfst.
Ook dit jaar trokken weer bijna 40 krasse
senioren er op 8 en 9 september
2010 op uit om te bewijzen dat de
herfst in het leven van een Texelse golfer
nog lang kan duren. Met toenemende
zorgen keek ik al een paar dagen naar
de weerberichten en hoewel we toch een
prima zomer achter de rug hebben leek
het erop dat we de bijna vergeten regenpakken
weer aan een goede test
zouden kunnen onderwerpen.
’s Morgens vroeg reden we vol goede
moed richting Apeldoorn, maar toen ter
hoogte van Schiphol mijn ruitenwissers
het echt niet meer bij konden houden en
ik noodgedwongen naar max 70 km/uur
terug moest schakelen, vroeg ik toch
aan Carla wat we in godesnaam gingen
doen vandaag. “Heb je kaarten mee,”
vroeg ik, “dan kunnen we in ieder geval
nog bridgen vanmiddag, want dit is niet
normaal meer.”
Aangekomen op de door mij niet eerder
gespeelde baan “De Scherpenbergh“,
was de heftige regen overgegaan in een
gestage drup. Koffie met Gelderse mik
en een snoepje voor onderweg, waren
na de opbeurende woorden van Irene
dat het allemaal mee zou vallen in de
Herfst, Senioren en de Yips
loop van de middag, genoeg om het
Gelderse avontuur aan te gaan. De
Scherpenbergh had geheel onverwacht
gratis driving range ballen ter beschikking
gesteld, zodat de swing nog kon
worden gepolijst vooraleer het menens
werd.
Zowaar een all-tee start; dus geen
uren wachten op de laatste zwoegers;
prima voor elkaar!
Inmiddels was de regen tot niet meer
dan een verfrissend natuurverschijnsel
verworden en konden we alles richten
op een prima score.
De Scherpenbergh is een verrassende
baan in een mooi natuurgebied, maar
de architect was geenszins een begaafd
verkeersregelaar. Alleen het vinden van
de juiste startplaats bleek al een ware
kunst en tijdens het spel was dat niet
minder, wat leidde tot een aantal
DSQ’s omdat niet iedereen de juiste
volgorde wist aan te houden. Onze
flight werd gered door de Marshal toen
Abe klaar stond om op de 18 E af te
slaan terwijl we 16 en17 nog niet op de
scorekaart hadden ingevuld.
Gelukkig hield de regen er na enkele
holes mee op en konden we onder
voortreffelijke omstandigheden de klus
klaren, om na afloop in de zon nog van
het terras en vooral dat verdiende biertje
te genieten.
Via een toeristische route leerden we
op weg naar “De Cantharel” een stuk
van Gelderland kennen waar je op je
zelf nooit naar toe zou gaan. Het was
wel een stuk korter zei iemand, maar
dat gelooft nu op Texel niemand meer.
De Cantharel onze VanderValkpleisterplaats
voor de nacht was een
voortreffelijke keuze. Logistiek prima
gesitueerd, geweldige kamers , sommige
met jacuzzi hoorde ik, en een wel
zeer uitgebreid live and cooking buffet
waar werkelijk voor ieder wat wils was.
Wie zag ik nou toch 4 x met zijn bord teruggaan?
Eerst was er nog een happy hour in de
hotelbar met onbeperkt drinken en veel
hapjes. Ook bleek dat we meerdere dagwinnaars
en een winnares hadden: Cees
Boks , Hans Bakker en Piet Bolier bleken
31 stablefords gescoord te hebben . Bij de
Dames was Els Postma met 33 veruit de
sterkste. De baan had kennelijk gewonnen
van de senioren, dat niemand in staat
bleek zijn/haar handicap volledig te spelen.
Ik zelf kwam met 28 stb niet in het
spel voor omdat ik, zoals gebruikelijk al
minstens een jaar lang, verschrikkelijk
veel moeite had om, eenmaal op de green
aangekomen, het gaatje in 1 dan wel veel
putts te vinden. Het zou wel nooit meer
beter worden!!! Berusting was mijn deel.
Na de maaltijd werd het al snel stil rond
de senioren; om 23.00 uur was bijkans
iedereen al op een oor. Een achttienholes
puzzletocht door Gelderland hakt er bij
senioren behoorlijk in.
Na een prima ontbijt, reden we de volgende
dag vol goede moed naar St Nicolaasga.
Voor velen een bekendere baan in
ieder geval weer een flink stuk dichter bij
Texel. Bij de golfshop lagen een paar boeken
uitgestald. Kennelijk zonder al te veel
waarde, want als je er 5 kocht dan was
de totale prijs euro 20, terwijl de enkele
prijs 10 euro bedroeg. Een ervan trok
mijn aandacht: “BETER PUTTEN”. Zou er
dan toch nog hoop zijn. Ik begon te bladeren
en plots viel mijn oog op bladzijde
44: “omgaan met de YIPS”.
Mijn syndroom bleek een naam te hebben.
En bovendien: professionals bleken
er ook last van te hebben. Ik was niet
meer alleen!! Bernhard Langer schijnt tot
drie keer toe de YIPS overwonnen te hebben.
Geïnteresseerd las ik verder. De Yips
is een heus gebrek, een soort ziekte en er
wordt veel onderzoek naar gedaan om de
oorzaak te ontdekken. De Yips kan een

groot professional (wie zich niks voorstelt
is ook niks) terugbrengen tot een
midhandicapper met nerveuze inzinkingen.
Korte putts lijken plots enorm
moeilijk en leiden tot ongewilde bewegingen
omdat de hersenen niet meer
lijken te communiceren met de handen.
Ik herkende mijzelf in dit boek.
Tijd voor oefening dus; terwijl iedereen
genoot van de koffie ging ik gewapend
met een paar nieuwe weetjes naar de
puttinggreen.
Vlak voor de afslag kreeg ik een compliment
van Cees Boks dat ik zo goed
stond te putten.
Nou is een compliment van Cees volgens
Ed op zich al een bijzonderheid,
maar ik glimlachte en zei dat het als
het menens werd wel weer mis zou
gaan.
Ook de mooie baan op St Nicolaasga
was nieuw voor mij; ik kon niet wachten
op wat komen ging. En het kwam!
Na 5 holes had ik niet de gebruikelijke
16 putts gemaakt, maar bleef ik steken
op 8 en dat was toch mooi de helft
minder. Het grote wonder leek geschied.
Ik had met Bernhard Langer de
YIPS overwonnen. Alhoewel het vooruitzicht
dat die het driemaal gedaan
had mijn enthousiasme toch wat temperde.
Na 17 holes rekende ik uit dat ik zowaar
op 33 stf stond en een overwinningsroes
nam bezit van me. Rechts
van de laatste hole, een par 5, lonkte
het bos, dus richtte ik op links, ruimte
zat. Een heuse KLM-open-bal was mijn
deel en na 50 meter plofte de bal meedogenloos
na een hoogte van zeker
100 meter bereikt te hebben in het water
links. Nou in ieder geval niet rechts
het bos in zei ik met een gevoel van
operatie geslaagd, patiënt overleden.
Na 11 slagen naar de green en 3 puts
was, na mijn bal, ook ik weer terug op
aarde. Wat is golf toch een mentaal
Herfst, Senioren en de Yips – vervolg
harde sport.
In de kleedkamer waar ik echt moe
binnen strompelde zaten nog een
aantal senioren bij te komen. 36 holes
in 2 dagen op 2 niet eerder gespeelde
banen is kennelijk voor krasse
senioren een hele opgave.
Tot mijn verrassing bleken
mijn 33 stablefords voor de
dagoverwinning bij de heren
voldoende te zijn, maar de
echte dagwinnaar was Gerda
Bloem die met liefst 37 stb
binnenkwam. Over twee dagen
was ik met 61 punten Jan
Peetoom nipt voorgebleven
en Gerda bleef op 58 steken.
Voor de niet deelnemers en
lezers van dit verslag raad ik
iedereen aan reeds op voorhand jezelf
aan te melden voor het seniorenuitje
van 2011 bij Irene of Corjan. Ik kan
mij namelijk niet voorstellen dat er iemand
is die dit alles niet wil meemaken.
Voor de all-in prijs van 195 euro
is er niemand die ons meer kan voorschotelen
dan zij. Irene en Corjan
bedankt voor een geweldig uitje.
p.s. Ik heb in de shop alle 5 boeken
na 18 holes gekocht. Ik heb
zelfs horen verluiden dat ook
Joost Brieko het bewuste boek in
de aanbieding heeft. Op = op.
Beter Putten (lezen, inschatten,
scoren) ISBN90 6825 357 3 van
Edward Craig.

Bar en Boos, 25 Zo kunnen we nog even doorgaan (6)
Goeiemorgen, Kees.
Goeiemorgen, Jan.
Biertje, Kees?
Wel twee!
Wou je hier aan de bar blijven zitten?
Nou, ik vind een stamtafel wel gezellig,
eigenlijk.
Die hebben we voor het uitzoeken.
Zeg dat wel. Zullen we die nemen met
die hoge rug naar de terraskant?
Bedoel je dat derde tafeltje van rechts,
waar je als je naar het tv scherm kijkt
die lamp weg moet duwen?
Ja, stamtafel nummer drie.
Okay, wat zitten we hier gezellig, he?
Nou, zeker. Kijk, daar komen Henk en
Karel ook.
Gez èlli!
Ja, maar ze gaan wel met hun rug naar
ons toezitten.
Niet zo gez èlli.
Dat is stamtafel twee.
Henk en Karel hadden nooit zo dat clubgevoel,
moet je maar denken.
Hans en Piet zitten in het hoekje.
Stamtafel zes.
Eigenlijk wel mooi, iedereen zijn eigen
stamtafel, vind je niet?
Ik vind het niet zo gez èlli, moet ik eerlijk
zeggen.
Het is wel goed voor je spel.
Hoe bedoel je?
Nou, vroeger zat iedereen maar door elkaar
heen te lullen aan die ene tafel.
Was toch gez èlli?
Gaat wel. Ik werd er wel door afgeleid.
Toch leuk, man, met de andere leden
voor en na de herenmiddag een beetje
praten?
Nou, ik vond het vaak maar een beetje
gelul in de ruimte.
Eigenlijk ben jij iemand voor stamtafel
één.
Hoezo?
Daar kan je in je eentje zitten.
Door Rob Maaswinkel
10 September 2060. Speech
van wedstrijd coördinator A. Eelman bij
de uitreiking van de Cees Boks beker
op de 27 holes golf & country club ‘De
Texelse’.
“Beste mensen, voordat ik tot de prijsuitreiking
over ga, wil ik graag even de
naamgever van deze wedstrijd, Cees
Boks, in het zonnetje zetten. Hij was
het immers die 50 jaar geleden, in
2010, voorzitter van de jeugdcommissie
werd en onder zijn auspiciën kregen
in dat beruchte jaar 2010 weer 2 Wassenaars
en 2 Groothuisjes hun GVB.
2010 kan derhalve worden gezien als
het startjaar van de ‘Wassenaar en
Groothuis hegemonie’. En, als we nu
terug kijken op de afgelopen 50 jaar,
dan kunnen we stellen dat deze beide
families heel belangrijk zijn geweest
voor de golfsport op Texel. Een paar
feiten: onze huidige competitie teams
spelen op het hoogste amateurniveau
in Nederland en bestaan, sinds Van
Zuilekom en De Haas in 2029 naar het
2 e team zijn verbannen, volledig uit deze
beide families. De stroke play en
match play club kampioenschappen zijn
de afgelopen 50 jaar 26 keer gewonnen
door een Wassenaar en 24 keer door
een Groothuis. Op het plafond van het
clubhuis zult u de beide familienamen
416 keer tegenkomen, zij wonnen sinds
2020 236 maandbekers en 28 keer wisten
zij een hole in one te slaan. Het
toenmalige assurantiekantoor Kager is
in 2019 failliet verklaard vanwege het
te grote aantal gratis autoverzekeringen
dat zij aan deze families moest
verstrekken. De ‘winnaar van de
maand’ parkeerplaats is vervangen
door 2 parkeerstroken; één voor de
Wassenaars en één voor de Groothuisjes.
Beste Cees, bedankt. Bedankt
voor dit alles.”
Applaus klinkt. Cees zelf, inmiddels 114
jaar oud, zit trots te glunderen in een
hoekje van het oude bankstel dat ooit,
ook in datzelfde jaar 2010, door ere oud
voorzitter Iwan Groothuis, 98, is aangeschaft
en kwalitatief een degelijk meubelstuk
is gebleken. Degelijker dan menig
(oud) lid wenste. Oude Piet Schuil (de
Koog), 119 jaar, maakt van de gelegenheid
gebruik en vraagt zichzelf hardop,
met krasse stem, af of hij nu al 2 of 3 bitterballen
heeft gehad. Hans de Beer, 117,
bestelt nog gauw een rode wijn en Alain
Hirschler (95) vraagt wanneer de club nu
eindelijk eens wifi wordt.
“Dan volgt nu de uitslag” vervolgt wedstrijdcoördinator
Eelman: “de
neary is voor P. Wassenaar, de
longest drive is voor S. Groothuis, de 3 e
plaats is voor J. Wassenaar, de 2 e plaats
voor Y. Groothuis en de 1 e plaats voor L.
Wassenaar. Van harte gefeliciteerd allemaal.
De prijs voor ‘De beste niet Groothuis of
Wassenaar’, ingesteld in 2013, is voor W.
Kersten, de zoon van Antoine (87), die wij
nog kennen omdat hij de laatste wedstrijd
wist te winnen waarin geen Groothuis of
Wassenaar in de uitslag voorkwam.
(Golfjournaalbeker, September 2010). Ik
wens u nog een prettige dag verder”, aldus
de toekomstige wedstrijdcoördinator
Eelman.
Ja beste mensen, we kunnen er beter
maar vast aan gaan wennen.

door Hélène van Wijhe – Secretaris
Voor in uw agenda:
Onze eerst volgende algemene ledenvergadering
is op maandag 8 november
om 20.00 uur in
’t Hanehuus. De agenda wordt u medio
oktober per post toegezonden.
Op zondag 7 november nodigen wij onze
nieuwe leden uit voor een
kennismakingswedstrijd. Tevens ontvangen
ook onze adverteerders een
uitnodiging voor deze dag. Indien u als
adverteerder (nog) geen golfer bent
kunt u gebruik maken van een golfclinic.
Meer informatie en het inschrijfformulier
wordt u per post toegezonden.
Onze nieuwe leden zijn:
L. Saal De Cocksdorp
M.K. Kaspers Soest
A.C. Mantje Den Burg
W.E. Mantje-Groot Den Burg
H. Habbema Amsterdam
T.H. Broekman Den Burg
T. van der Meij Diemen
D. Platts De Koog
J.M. de Bruijn Amstelveen
T.J.J. de Bruijn-Niemeijer Amstelveen
L.Mulder-Kloos Beetsterzwaag
J. Allan Velsen-zuid
Op dit moment hebben we 459 leden.
A-leden 151
B-leden 69
C-leden 133
D-leden 49
Jeugdleden 57
Van de Bestuurstafel Colofon
van de Bestuurstafel
Helaas bereikte ons het droevige
nieuws dat dhr. Allan op 29 juli is
overleden. Wij wensen zijn vrouw
Ineke, kinderen en naasten veel
sterkte toe met dit verlies.
Deze leden wonen op/in:
Texel 233
Nederland 190
Duitsland 29
België 2
Spanje 1
Hong Kong 1
Engeland 3
Ons oudste lid is 84 jaar en ons jongste
lid is 6 jaar.
Opzegging van het lidmaatschap
voor 2011 dient schriftelijk voor
3 december 2010 te worden gedaan
NGF competitie
Leden die mee willen spelen
met de NGF competitie kunnen
hun verzoek richten aan
één van de captains.
Zie onze website onder “NGFwedstrijden”.
Adres golfclub – secretariaat
De Texelse Golfclub
Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp
Tel. 0222 316 957, fax. 316 095
detexelsegolfclub@planet.nl
www.gc-detexelse.nl
Adres Golfbaan
Golfbaan De Texelse
Roggeslootweg 3, 1795 JX De Cocksdorp
Tel. 0222 316 539, fax. 316 019
Golfshop/golfpro
Joost Brieko tel. 0222 316 805
joostbrieko@hetnet.nl
Bestuur
Paul Kuip Czn., voorzitter
Henk v.d. Veer, vice voorzitter
Hélène van Wijhe, secretaris
Fred Klok, penningmeester
Els Postma, lid
Wedstrijdcommissie
Jan Bloem, tel. 318 632
Regel- en Handicap commissie
Ad Waverijn, tel. 312 016
waverijn@texel.com
GVB-examen commissie
Peter Boorsma, tel. 317 362
Jeugdcommissie
Cees Boks, tel. 327 712
Baancommissie
Piet Bolier, tel. 316 598
Computercommissie
Ed Eelman, tel. 317 378
Evenementencommissie
Margreet de Graaff, tel. 322 745
Handicartcommissie
Janneke Kampstra, tel. 318 295
Redactie clubblad
Eindredactie Ed Eelman, tel. 317 378
ed.eelman@wxs.nl
Pijpersdijk 33, 1796 MH De Koog

Jeugdclubkampioenschappen – Alan Rijks beker
1. Thomas Wassenaar 67 slagen
2. Annabel Groothuis 71 slagen
3. Kevin van Zuilekom 72 slagen
Maandbeker Brasserie TX september
Categorie 1
1. Hans de Beer 73 slagen
2. Thomas Wassenaar 73 slagen
3. Martin Siebbeles 75 slagen
Categorie 2
1. Maricus van der Wetering 37 stf
2. Casper Schiphorst 37 stf
3. Gerda Bloem 36 stf
Longest drives:
Kevin van Zuilekom & Janneke Kampstra
Neary’s:
Jan Bloem & Ingrid Schippers
Wedstrijdkalender
Oktober
Datum wedstrijd hcp starttijd Bijzonderheden
Zo 3 NGF competitie jeugd 08.30-17.00 foursomes / singles
Zo 10 Schuijlhut Trofee 0-36 10.30-17.00 18 holes Texel scramble.
Zo 17 Finale maandbeker (op uitnodiging) 08.00-08.45 4* 9 holes matchplay. Cat. 1 & 2
Zo 24 Commissiedag 14.30-16.30 All tee start !! (Op uitnodiging)
November
Datum wedstrijd hcp starttijd Bijzonderheden
Zo 7 Maandbeker 0-36 10.30-14.00 All tee start !!
Nieuwe leden/adverteerders Stf. 9 holes grote + 9 holes kleine baan
Zo 14 Snertwedstrijd 0-36 11.00-13.00 9 holes kleine en grote baan
Do 18 Jaarafsluiting Damesmiddag
Za 20 Start winter 0-36 18 holes match play
Matchplay met handicap verrekening
Vr 26 Jaarafsluiting Herenmiddag 0-36 12.00-15.30 9 holes grote baan stableford.
Alleen voor clubleden. All tee-start 9 holes kleine baan tegen par.
December
Datum wedstrijd hcp starttijd Bijzonderheden
Zo 5 Maandbeker 0-36 10.00-12.30 9 holes grote baan stableford.
9 holes kleine baan tegen par.
Wedstrijduitslagen
Clubkampioenschappen Strokeplay
Heren Bruto
1. Thomas Wassenaar 156 slagen
2. Laurens Groothuis 162 slagen
3. Bart Medema 164 slagen
Netto
1. Laurens Groothuis 137 slagen
2. Bart Medema 142 slagen
3. Kevin van Zuilekom 144 slagen
Dames Bruto
1. Wieke Leenstra 180 slagen
2. Annabel Groothuis 182 slagen
3. Thea Bakker 183 slagen
Netto
1. Els Postma 147 slagen
2. Carla Kager 152 slagen
3. Thea Bakker 153 slagen

Foursome Clubkampioenschappen
Heren Bruto
1. Mike van der Haas/Thomas Wassenaar 83 slagen
2. Kevin van Zuilekom/Bart Medema 87 slagen
3. Jaap Hoogenraad/Jan Blancke 88 slagen
Netto
1. Wilfried Mooij/Cyrille Mooij 69 slagen
Dames Bruto
1. Carla Kager/Thea Bakker 98 slagen
2. Janneke Kampstra/Joke Geldorp 98 slagen
3. Irene Schuijl/Gerda Bloem 100 slagen
Netto
1. Irene Schuijl/Gerda Bloem 75 slagen
Clubkampioenschappen Matchplay
Heren
1. Thomas Wassenaar
2. Laurens Groothuis
Dames
1. Annabel Groothuis
2. Carla Kager
Maandbeker augustus
Categorie 1
1. Antoine Kersten 71 slagen
2. Martin Bödicker 73 slagen
3. Bart Medema 73 slagen
Categorie 2
1. Martin Land 39 stf
2. Hélène van Wijhe 36 stf
3. Adri Huiding 36 stf
Categorie 3
1. Jos Bosma 29 stf
2. Harry Schepers 22 stf
Longest drives: Jos van der Werf & Harriët Bödicker
Neary’s: Wil Homan & Lise van Zuilekom
Clubkampioenschappen Strokeplay
Senioren
Heren Bruto
1. Ed Eelman 178 slagen
2. Piet Schuijl(DK) 181 slagen
3. Hans Montag 185 slagen
Wedstrijduitslagen – vervolg
Netto
1. Jan Winnubst 152 slagen
Dames Bruto
1. Els Postma 185 slagen
2. Janneke Kampstra 192 slagen
3. Hélène van Wijhe 203 slagen
Netto
1. Ellie Boorsma 153 slagen
Hélène van Wijhe 153 slagen
Longest drives zaterdag: Jan Kager & Joke Geldorp
Neary’s zaterdag: Piet Schuijl(DK) & Ellie Boorsma
Longest drives zondag: Hans de Beer & Janneke Kampstra
Neary’s Zondag: Hans de Beer & Lot van Schelt
Handicart Voorronden
1. Claudia & Hans Montag
2. Brigitte van der Velden & Jan Bloem
3. Lot van Schelt & Alain Hirschler
Golfjournaal Beker
Categorie 1
1. Antoine Kersten 41 stf
2. Wilfried Mooij 39 stf
3. Klaas Oenema 35 stf
Categorie 2
2. Tonny van Koppen 39 stf
2. Gerda Bloem 33 stf
3. Wieke Leenstra 32 stf
Longest drives:
Maeike van der Schaaf & Antoine Kersten
Neary’s: Gerda Bloem & Jos van der Werf
Maandbeker september
Categorie 1
1. Ed Eelman 71 slagen
2. Jos van der Werf 72 slagen
3. Joop Kohnhorst 73 slagen
Categorie 2
1. Jos Bosma 36 stf
2. Ivor van Onzen 34 stf
3. Paul van Spiegel 31 stf
Longest drives: Maeike van der Schaaf & Jos van der Werf
Neary’s: Maeike van der Schaaf & Hans de Beer