8 12 VERENIGING VAN POSTZEGELVERZAMELAARS 'DELFT' http ...

Interview met Jaap Verroen, oud-voorzitter van de
Vereniging van Postzegelverzamelaars “Delft”
(door Hans van Muiswinkel)
Op woensdagavond, 15 februari, bel ik ’s
avond om 8 uur aan bij de woning van Jaap en
Loes Verroen aan het Letland. Toen ik, zo’n 10
jaar geleden de voorzittershamer van Jaap
mocht overnemen, waren dat voor mij behoorlijk
grote schoenen om te moeten vullen. Nu, bij ons
90-jarig bestaan is het tijd voor een terugblik.
Eerst een kopje koffie in de salon en kennismaking
met Janus de kat, dan is het tijd voor het
echte werk en verplaatsen we ons naar de grote
tafel waar we wat meer licht hebben.
Hoe gaat het tegenwoordig met je, Jaap?
Heel goed! Zoals je weet, heb ik met ziekte te kampen gehad, maar inmiddels
ben ik weer helemaal hersteld.
Betekent dat ook, dat we je straks weer op de verenigingsavonden kunnen
begroeten?
Dat hangt er een beetje vanaf; op 1 mei kom ik in elk geval, maar verder zijn
mijn dinsdagavonden eigenlijk al bezet, in verband met bezigheden van mijn vrouw.
Als de vereniging straks naar een andere locatie verhuist en er misschien ook voor
een andere avond moet worden gekozen, dan ben ik graag weer van de partij!
Hoe lang ben je al lid van de vereniging?
In juni ben ik 46 jaar lid. Mijn zoon verzamelde destijds en toen ben ik ook begonnen.
Nadat hij er de brui aan had gegeven, ben ik er mee doorgegaan en in
1966 werd ik lid van de vereniging. Ik werkte destijds met Aad Schouten bij Kinésis
en hij is toen ook lid geworden. Samen met een andere oudgediende, Jan van Rijt,
die al langer lid was, hadden we het altijd reuze gezellig. Eerst in de ‘Koophandel’
bij Koot op de Beestenmarkt en later in de Immanuëlkerk.
Vertel nog eens wat meer over die tijd.
Wij zaten achter in de zaal nog al eens te dollen. Tijdens de veiling stak ik dan,
achter Aad’s rug, mijn biednummer omhoog. Hij dacht dan dat het kavel aan hem
was toegeslagen, maar dan ging het naar mij. Natuurlijk werd dat later dan weer
geregeld. Leuk was dat zegels die je het ene jaar kocht, het volgende jaar een stuk
duurder bleken te zijn geworden. Dat is tegenwoordig wel anders.
Zie voor het vervolg van het interview blz. 9 (na de kavellijst)
4
Vervolg van het interview met Jaap Verroen
Later ben je voorzitter van de vereniging geworden, hoe is dat gegaan?
Wel, dat zat zo: Jan van Rijt, die al jarenlang een geweldige penningmeester
was van de vereniging, heeft ons in het begin van de negentigerjaren ‘omgekocht.’
Hij had Aad op het oog voor de functie van secretaris en mij als voorzitter. Toen hij
me vroeg of ik voorzitter wilde worden, zei ik: “Ik doe het alleen als Aad het ook
doet.” Ik wist dat Aad geen tijd en geen zin had, dus dat leek me wel veilig, maar
dan had ik toch buiten de slimheid van Jan gerekend. Op een van onze volgende
verenigingsavonden nam hij ons apart en trakteerde ons op een borrel en toen op
nog een borrel… En verroest, bij de derde borrel zei Aad: “Oké, ik doe het!” “Daar
ben ik heel blij mee,” zei Jan, “want dan heb ik ook meteen een voorzitter!” Ik had
het nu eenmaal beloofd, dus toen zat ik er aan vast. Ik heb de functie ruim tien jaar,
met veel plezier mogen uitoefenen.
Wat zijn eigenlijk je eigen verzamelgebieden?
Mijn belangrijkste verzamelgebied is Nederland, later ben ik Indonesië er bij
gaan doen. Verder heb ik een themaverzameling ‘Katten,’ vooral voor mijn vrouw,
Loes. Ik kan me herinneren dat ik, als voorzitter, eens telefonisch geïnterviewd ben
door Radio Delft. Ik had toen eigenlijk wat meer aandacht moeten besteden aan de
mogelijkheid om thematisch te verzamelen. De mensen denken vaak dat postzegels
verzamelen een heel dure hobby is, maar als je een bepaald motief verzameld,
hoeft dat helemaal niet zo duur te zijn en je kunt zo’n verzameling helemaal op je
eigen manier vormgeven. Dat maakt het verzamelen nu juist zo leuk!
Wat heb ik niet gevraagd, maar wil je toch graag nog even kwijt, Jaap?
Nu Hans, als je mij die gelegenheid biedt, wil ik hier graag even een paar mensen
noemen die helaas zijn overleden, maar die altijd een grote steun voor onze
vereniging zijn geweest. Dan denk ik aan: Jan van Rijt, Rinus Dekker, Jaap Renaud,
Ton Leenheer en aan An Matla die bij haar overlijden de ledenadministratie
aan haar man Wil overdroeg, die die taak tot op de huidige dag consciëntieus uitoefent.
En tenslotte natuurlijk mijn goede vriend Aad Schouten.
Verder wil ik graag een dankwoord uitspreken aan het adres van het huidige bestuur:
Uit ervaring weet ik hoeveel tijd er gaat zitten in het besturen van een vereniging
als de onze. Daarom is een woord van dank aan het huidige bestuur zeker op
zijn plaats. Héél véél dank!
Dat was het, Jaap?
Afgezien van een glaasje wijn dat ik nu graag met jou wil gaan gebruiken in de
salon, ja!
Jaap Verroen, oud-voorzitter
Hans van Muiswinkel, voorzitter
9