Kees Mostert - Rob Langeveld Mediacoach

tog teld

ij de Blauwe Brug. En na een half
uurtje even eruit, om de omgewoelde
bagger weer te laten zin-
.ken:'
Die goeie ouwe Lee ...
,,westlands water heeft inderdaad
een lange geschiedenis. Tot halverwege
de vorige eeuw was dit een
waterrijke streek. Tuinders voeren
onder de veilingKlok door en de
producten werden afgevoerd per
schuit. Boten hebben plaatsge-
. maakt vorvrachtwagens en veel
water is gedempt. Daar liggen nu
straten en wegen:'
Is dat erg?
"Vind ik we!. Logische verbindingen
zijn nu afgesloten, waardoor
de waterhuishouding is verstoord.
Met overlast als gevolg, zoals destijds
in De Lier. Het moet mogelijk
zijn die verbindingen te herstellen:'
Zegt de voorzitter van het Varend
Corso. Uit eigenbelang ?
,;Vooral in het belang van de recreatie.
Watertoerisme kan hier
een enorme vlucht nemen als de
infrastructuur wordt verbeterd. Ik
woon langs het kanaal tussen De
Lier en Westerlee. Vroeger lagen er
twee kettingen in, dus werd het
niet bevaren. Nu gaan hier op een
beetje zonnige dag tientallen sloe-
« Mensen gedragen zich
.echt anders op het
water. Ze groeten
elkaar zelfs ..Water
heeft zoveel...
pen voorbij. Prachtig! En zelf vaar
ik ook graag een rondje:'
Tussen die boten met luidruchtige,
drinkende jongeren?
"Ach, daar heb ik weinig moeite
mee. Bij de scouting, iets verderop,
hebben jongeren drie winters lang
staan lassen en slijpen aan hun
schuit. Nu varen ze rond met blote
bovenlijven en tatoo's. Maar het
volume moet wel binnen de perken
blijven! Gebruik is goed, misbruik
niet:'
Langs de chrysantenkwekerij die
het leven van Kees Mostert bepaalde.
,,38 jaar geleden verhuisden mijn
vrouw en ik hier naartoe. Een bedrijf
van mijn - toen aanstaande -
schoonouders. Ik begon als medewerker
en heb het bedrijf in 1978
overgenomen. Op 12.000 vierkante
meter het hele jaar rand chrysanten
telen:'
Wat is er kenmerkend aan chrysantenteelt?
"De mentaliteit en collegialiteit. Er
heerst een open cultuur. Je bent
wel concurrenten. Maar als iemand
iets nieuws ontdekt, deelt
hij dat met de anderen. Dat leerde
ik onz.e studieclubs. Daardoor
kwam ik ook in het bestuurlijke
circuit terecht. Vanaf 1985 zat ik
twintig jaar in het bestuur van de
veiling."
Van de veiling, via Prins Carnaval,
naar het Varend Corso. Waarom
die stap?
"Mijn zoon zat inmiddels ook in
het bedrijf. In 1999 kwam de buurman
te koop. We zijn uitgebreid
naar 29.000 vierkante meter,
waarvan 5000 voor de kentiapalm.
De Mercedes onder de planten,
zo sterk. Nu gaat de hele teelt
met robots en camera's; echt uniek
in de wereld. Drie jaar geleden
hebben mijn zoon en een compagnon
het hele bedrijf overgenomen.
De vorige Corso-voorZitter, Hein
van der Zande, was toen net op
zoek naar zijn eigen opvolger.En
ik kan moeilijk nee zeggen:'
Hij zocht natuurlijk een waterliefhebber.
"Dat ben ik zeker, al heb ik pas
sinds kort een eigen bootje. Men-
I sen gedragen ,zich echt cinders op
, het water. Ze groettm elkaar zelfs!
eerste-levensbehoefte voor mens
en plant. Water isdoorzichtig, je
kunt het niet vasthouden en het
kan energie opwekken. Dat fasci- .
neert me. En water draagt ook.
Onze caravan staat langs de Lek.
Prachtig om daar die grote binnenvaartschepen
voorbij te zien
gaan. En aan de andere kant:
water kan ook heel gewelddadig
, zijn. Er verdrinken mens en in en
water kan veel narigheid verspreiden:'
En het Westlands water?
"Dat is schoner dan ooit. Maar
zoals ik al aangaf, het is niet genoeg.
Door de gebrekkige aansluitingen
is een compleet Rondje
Westland niet mogelijk, dus ik
pleit allanger voor nieuwe doorsteken.
Met het Corso hebben we
Volgend jaar al een groot probleem.
Door de bouw van de
spoortunnel kunnen we dan niet
met het corso door Delft:'
Zijn er geen zorgen voor dit jaar, de
13de editie?
"Er zijn vierhonderd vrijwilligers
heel prafessioneel aan de slag. Het
groepsgevoel is enorm groot. Er
ontstaat'nu ook een gezonde concurrentiestrijd
tussen sommige
dorpskemen. Dat proberen we te
. stimuleren. En wat die 13 betreft:
ik ben wel gelovig, maar niet bijgelovig:'