2013: Boekje 40-dagen tijd - Kerknet Putten

" B i j - T a n k e n "
handreiking voor de veertigdagentijd
2 0 1 3
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz.__/ 48

lz.__/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

"BIJTANKEN"
U hebt het 40-dagentijd boekje weer, of voor het eerst, ter hand
genomen. Het is een handreiking om in deze periode te lezen.
We volgen Jezus naar Galilea op een bijzondere manier: diverse
mensen uit onze geloofsgemeenschappen hebben teksten ter overdenking
geschreven of gezocht. Daarbij gebruiken zij een reeks
weekthema's van Aswoensdag naar Pasen toe.
Wil jij je voor de verhalen over Jezus open stellen? Je laten inspi-reren,
je laten raken, en dan gebeurt er iets. Dan ga je met Jezus
op weg, van Galilea naar Jeruzalem, en weer naar Galilea, in
de diepte- en hoogte-punten van het leven met Jezus mee.
En gaandeweg ontdekken: Hij is niet alleen de Gekruisigde, maar
ook de Opgestane, de Levende!
Het 40-dagentijdproject
In de 40-dagentijd zamelen wij geld in voor een specifiek doel. Dit
jaar richten we ons op Lwengo Nakyenyi. Tijdens en na de kerkdiensten
in de deelnemende kerken en op de deelnemende scholen
laat de familie Streefkerk meer zien van en horen over dit specifieke
project. Hiervoor zijn de volgende data ingeroosterd: de Katholieke
parochie op 26-02, de Gereformeerde Kerk op 03-03 en
de Andreaskerk op 11-03.
Een klein half uur rijden vanaf Masaka ligt Lwengo, een groot
ruraal gebied met diverse dorpjes en gemeenschappen. Zoals in
veel regio’s hier, is armoede eerder norm dan uitzondering.
Mensen hebben weinig om een bestaan op te bouwen en zijn voor
hun inkomen afhankelijk van anderen.
Vanaf de hoofdweg gaat een kilometerslange zandweg het
binnenland in naar Lwengo RDSO, kortweg Lwengo. Deze
organisatie zet zich in om een einde te maken aan de heersende
armoede in dit gebied.
Met programma's voor kinderen en volwassenen wordt op
verschillende terreinen gewerkt om armoede te bestrijden, en
mensen de middelen te geven om op eigen benen te kunnen
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._1_/ 48

staan. Van het begin - een kinderdagopvang en een basisschool,
waar honderden kinderen dagelijks les krijgen - tot basisbehoeften
als schoon water, voedselzekerheid, en 'income generating' tot
programma's voor bewustwording, bijvoorbeeld over hiv/aids.
Als vrijwilliger bij Lwengo Nakyenyi zet ik, Sanne Streefkerk, mij
o.a. in voor:
Voorlichting & onderwijs: Lwengo Nakyenyi doet veel gedaan aan
voorlichting en bewustwording. Over hiv/aids, maar ook over
andere zaken als persoonlijke hygiëne, landbouwmethoden,
watergebruik en sanitatie en veel meer. Ik, Sanne, hielp mee bij
het geven van voorlichting of werkte nieuwe onderwerpen uit.
Bijvoorbeeld voor de kidsclub of voor de vrouwengroep. Naast het
centrum van Lwengo zijn een basisschool en kinderdagopvang
gevestigd. Ik ondersteunde daar ook de lokale leraren,
organiseerde activiteiten en bracht tijd door met de kinderen. Op
woensdag hadden we het vaste groepje gehandicapte jongeren,
waarmee we knutselden en die we bijles gaven en begeleidden bij
hun huiswerk.
Huisbezoeken: Lwengo werkt in de gemeenschap, en bezoekt dus
ook veel mensen thuis. Om te kijken hoe het gaat, het
inventariseren van behoeften en voor het bieden van
ondersteuning op verschillende vlakken. Elke donderdag ging ik als
vrijwilliger mee om op allerlei manieren te helpen bij het
huisbezoek.
Waterprojecten: Veel mensen in de gemeenschap hebben geen
schoon water. Door het aanleggen van watertanks brengt de
organisatie hier verandering in; hierbij was ik dagelijks betrokken:
organisatie, het bouwen, enz.
Nu vragen wij uw hulp om samen voortgang te bieden aan de zo
belangrijke waterprojecten. 1 watertank kost € 750, wij willen
graag sparen voor 10 watertanks.
Voor ons is het zo gewoon. U begrijpt hoe belangrijk schoon water
is. Maar ik heb met eigen ogen gezien, hoe vreselijk vies het water
in de slootjes is, hoe ongezond ...
Eerst water ...... de rest komt later ....
help ons "bijtanken"
Sanne Streefkerk
blz._2_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Na afloop van het project wordt het resultaat bekend gemaakt.
Naast de inzamelingen tijdens de 40-dagentijd kunt u uw financiële
bijdrage ook leveren via onderstaande bankrekeningen
o.v.v. 40-dagenproject 2013 Lwengo
Gereformeerde Kerk bank 35 42 55 363
giro 94 76 69
Andreaskerk bank 35 42 08 616
Katholieke Kerk bank 35 42 05 641
giro 94 97 68
Meer informatie leest u op het weblog van Sanne:
http://www.SanneStreefkerk.be-more.nl/
en over Lwengo Nakyenyi op:
http://www.Lwengo-Uganda.com/
of stuur Sanne een e-mail:
SanneStreefkerk@solcon.nl
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._3_/ 48

Soberheidsmaaltijd
Voorafgaand aan de 1 e vesperviering organiseren wij op 13 febru-ari
in de Gereformeerde kerk aan de Achterstraat een soberheids-maaltijd.
Deze maaltijd begint om 17.30 uur en na afloop
van de maaltijd is er gelegenheid om gezamenlijk naar de Katholieke
Kerk aan de Brinkstraat te gaan voor de Aswoensdag-viering.
Deze begint om 19.00 uur.
In verband met de voorbereiding van de maaltijd willen wij u vragen
zich aan te melden. U bent van harte uitgenodigd en vooraf
aanmelden kan bij Mathijs Suidman via
tel. 0341 416 816 of
mail MSuidman@me.com
Aswoensdag, 13 februari
19.00 uur: viering in de Katholieke kerk
thema deze week: Droogte
Het is Aswoensdag, het begin van de veertigdagentijd. Een tijd
van bezinning waarin we nadenken over onszelf en over de ander,
dichtbij en veraf. Terwijl wij in deze weken gaan 'versoberen' en
dus dingen laten staan, gaan we ons ook bezighouden met wat
andere mensen missen. In Lwengo, Tanzania, zullen watertanks
gebouwd gaan worden. De opslag van
water is een groot probleem en dat wordt
nu aangepakt. Wij doen mee door er deze
weken voor te sparen. In een droog gebied
als Lwengo gaat er iets veranderen.
blz._4_/ 48
in een dor en dorstig land,
zonder water
lezen: Psalm 63: 2
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Enige jaren geleden waren ze er ineens: flesjes water. Onderzoek
had aangetoond wat we eigenlijk allang wisten: je hebt dagelijks
vocht nodig. Een deskundige beweerde dat je ten minste
anderhalve liter per dag nodig had. Dat je er op allerlei manieren
voor zorgde dat je dat wel binnen kreeg, werd op slag vergeten.
De commercie deed haar werk en ziedaar, het flesje werd een
bijna onafscheidelijk attribuut. Leerlingen moesten aan het begin
van de les eerst hun flesje vullen, op stations zag je menigeen het
flesje naar de mond brengen en in eetgelegenheden werd meer
dan voorheen naar een karaf water gevraagd.
Uiteraard is de vochtbalans in je lichaam belangrijk en zonder die
flesjes lukte het ook al prima. Iedereen die een behoorlijke
inspanning gaat verrichten, zorgt voor drinken. Denk aan
wielrenners, wandelaars, marathonlopers en harde werkers in de
buitenlucht. Iedereen weet: zonder water kun je niet.
De natuur is echter grillig: er is watersnood en er is waternood. Er
zijn natte en droge gebieden. Woestijnen zijn gevaarlijk wegens de
droogte. Wie daarin is, wordt danig op de proef gesteld.
Zo voelde David zich, zo voelen velen zich. Zij ervaren de wereld,
hun omgeving als een woestijn, als een dor en dorstig land,
zonder water. Zij hongeren en dorsten naar gerechtigheid. Dat is
de essentie van de veertigdagentijd: doorhebben dat er veel niet
klopt, de woestijn zien.
David houdt zich vast aan een mooi vergezicht. De belofte is dat
God hem omringt en steunt. Zo trek je door de woestijn.
donderdag 14 februari
Maar doordat het almaar niet regende
lezen: 1 Koningen 17: 7
Er is genoeg; meer is niet nodig.
Water en voedsel. Elia
wordt voorzien van het hoogstnoodzakelijke.
Maar de beek
droogt uit. De droogte schrijft
de verteller toe aan God.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._5_/ 48

God heeft nog een appeltje te schillen met Baäl. Zolang Achab
(ook) Baäl vereert, zal het droog blijven. Zo lijden de goeden
onder de kwaden.
Daardoor komt Elia bij de weduwe van Sarefat. Ook die heeft nèt
genoeg. Ogenschijnlijk genoeg voor vandaag, maar niet voor
morgen. En toch gaat ze delen. En toch blijkt er dan voor haar,
haar zoon en Elia genoeg. En het houdt niet op.
Dat moet dan toch ook wereldwijd mogelijk zijn: voor iedereen
genoeg.
vrijdag 15 februari
En daarna kwamen er weer zeven aren op;
die waren dor en iel
lezen: Genesis 41: 23
Verhalen van daklozen zijn vaak aangrijpend. Ze hebben er niet
voor gekozen dakloos te zijn en vaak blijkt het een aaneenschakeling
en vermenging van noodlot en ongelukkige keuzes.
Vaak hebben ze ook gedacht dat het hun niet zou overkomen.
Zij hebben weelde gekend en zijn terechtgekomen in een
"overleefstand". Ze zitten in de
zeven magere jaren (zeven is uiteraard
symbolisch). In de Bijbel geeft
Jozef raad aan de farao. Eigenlijk
komt de droom niet echt uit. Door
de raad op te volgen en dus te sparen
in de vette jaren, overleeft het
volk de magere jaren. Kun je dan
nog spreken van magere jaren?
Kennelijk is het een kwestie van
goed beheer: wie veel heeft, spaart
en kan delen. De graanvoorraad is
niet alleen voor Egypte; er kan ook
nog verkocht worden aan het buitenland!
Omringende volken kunnen
in magere tijden aankloppen.
Het is, alweer, en kwestie van
delen. Daklozen dromen ook!
blz._6_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

zaterdag 16 februari
Armen en behoeftigen zoeken water – niets!
lezen: Jesaja 41: 17
Onderzoek heeft aangetoond dat mensen zich het gelukkigst voelen
vlak voor de uitslag van de staatsloterij (op voorwaarde dat ze
meedoen, natuurlijk). Na de uitslag is dat gevoel onmiddellijk
weg-geëbd en dat gebeurt vaak, want de kans dat je wint, is
gering. De mogelijkheid dat je door de bliksem wordt getroffen, is
groter.
Geluk en noodlot zijn nauwelijks te beïnvloeden. Ze overkomen je.
Mocht er een instantie of iemand zijn, die geluk en ongeluk verdeelt,
dan gebeurt dat wel zeer oneerlijk. Terecht hebben we te
doen met mensen die in de hoek zitten waar de klappen vallen.
Bij sommigen schijnt zich alle ellende samen te ballen.
Ze zijn zoals het volk Israël zich voelt: armen en behoeftigen in de
woestijn op zoek naar water. Er is niets!
Toch staat erboven "Israëls verlossing nadert". God laat zich kennen
als de redder. Hij belooft onder meer rivieren.
Pech, ongeluk, lijden, je hebt geen garantie dat het je niet overkomt.
Je moet er domweg doorheen. Blijf zoeken, blijf hopen.
Achter het niets wast de rivier.
zondag 17 februari
Mijn kracht is droog als een potscherf
lezen: Psalm 22: 16
In Grunbergs roman "De man zonder ziekte" is de hoofdpersoon
een keurige, enigszins saaie, onberispelijke, Zwitserse architect.
Tot twee keer toe komt hij in een situatie waarin alle feiten en
instanties zich tegen hem keren. Hij wordt in gevangenschap diep
vernederd en komt daar geestelijk beschadigd uit.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._7_/ 48

De tweede keer herhaalt de geschiedenis zich. Alleen blijft nu de
bevrijding uit. Tenslotte geeft hij alle verzet op. Als een lam gaat
hij tenslotte zijn beul tegemoet. Zelfs zijn naaste collega is er van
overtuigd dat hij toch een doortrapte spion is.
Een kafkaësk gegeven: alleen staan in een wereld die tegen je is.
Een gevoel van grote verlatenheid en eenzaamheid overvalt je.
Wanhopig vraagt de psalmdichter zich af waarom God hem verlaten
heeft. Krachteloos voelt hij zich, machteloos.
De psalm kent een keerpunt. De dichter levert zich niet over aan
zijn machteloosheid. Hij ervaart Gods nabijheid en hulp.
Hoe vertel je dat een eenzame, een machteloze, een verlatene?
God zoekt handlangers.
maandag 18 februari
Nu staat hij in de woestijn
lezen: Ezechiël 19: 13
Op enveloppen van de overheid staat "Dienst". Zelfs op die van
justitie en van de belastingen. Het betekent: om u te dienen. De
overheid en dus haar dienaren, zijn er om je te dienen, je tot
dienst te zijn. Dat klinkt paradoxaal: ze zijn boven je gesteld
(leiding, beleid) om je te dienen.
Dat gaat wel eens verkeerd, ondanks de goede bedoelingen. De
dienst slaat door naar macht en er is ineens sprake van een
machthebber met dienaren onder zich.
Leiden valt niet mee, het gaat om een subtiel evenwicht.
Ook Israëls vorsten ontkomen niet aan haantjesgedrag, grootheidswaan
en machtsmisbruik. Gevolg: plotseling staan ze alleen,
omringd door woestijn, machthebbers over zandkorrels en steen.
Tot uw dienst!
blz._8_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

dinsdag 19 februari
Baan voor de Heer een weg door de woestijn
lezen: Jesaja 40: 3
Opgeven is geen optie. Alpe d’HuZes is in een paar jaar een hype
geworden. Voor een goed doel (kankerbestrijding) zes keer de
Alpe d'Huez op fietsen of lopen, althans dat is het doel. Realisten
stellen hun doel bij aan hun mogelijkheden: niet zes, maar vier
keer of misschien wel één. Maar wie eraan begint, hanteert één
lijfspreuk: opgeven is geen optie!
De deelnemers staan dicht bij de doelstelling: ze kennen iemand
in hun omgeving met kanker of hebben het zelf (gehad).
Ze kennen de woestijn. Er moet nog veel gebeuren. De wetenschap
boekt vooruitgang, maar de ziekte is nog steeds niet overwonnen.
Daarnaast zijn er veel meer situaties en ziektes die je terug kunnen
werpen in de woestijnsituatie. De ergste termen zijn:
"uitbehandeld" en "ermee leren leven". Die maken, terecht, opstandig.
Daartegen kom je in opstand, want opgeven is geen
optie.
Jesaja zegt: "Baan voor de Heer een weg door de woestijn."
Aan het werk dus. Hoe je ook bezig bent in deze wereld, de enige
betekenis is, dat het baanbrekend voor de Heer is.
woensdag 20 februari
Keer ook nu ons lot, Heer,
zoals u het water doet weerkeren
lezen: Psalm 126: 4
19.00 uur: viering in de Katholieke kerk
Er heerst een opgewonden stemming in de hal van de kerk. Een
groep jongelui staat op het punt een week op kamp te gaan. En
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._9_/ 48

dat is spannend! Er wordt druk gepraat door deelnemers en ouders.
De groep wil weg. Maar de kampweek moet eerst geopend
worden. En daar is de dominee voor. Hij verzoekt om stilte en dat
verzoek moet hij een paar keer herhalen. Dit is anders dan de
preekstoel beklimmen. Bovendien zijn die jongens en meisjes niet
gekomen om naar de dominee te luisteren; ze willen op kamp!
Maar dan wordt het toch min of meer stil. De dominee constateert
dat ze behoorlijk veel bagage bij zich hebben en hij informeert
belangstellend wat ze allemaal hebben ingepakt. Een waslijst aan
voorwerpen wordt genoemd en als de stroom informatie opdroogt,
vraagt hij verwachtingsvol: "En wat nog meer?" Er wordt diep nagedacht:
Hoezo, wat nog meer? We hebben toch alles genoemd
wat we ingepakt hebben!? Tot één van hen beseft dat de dominee
een bepaald antwoord verwacht. "Een Bijbel," zegt hij enigszins
vragend. "Ja, natuurlijk," zegt de predikant, "je gaat toch niet
zonder God op stap. Laten we nu bidden of God deze week bij ons
wil zijn."
Ze hadden geen Bijbel ingepakt. En daarmee gingen ze niet zonder
God op stap. God laat zich telkens weer kennen als de God van
het verbond, als de God die met je meegaat.
Het is des te opvallender hoe vaak wij dat toch aan God vragen:
bij openingen, bij sluitingen, bij huwelijken, geboortes en als de
nacht valt, ook in figuurlijke zin. Twijfel? Het besef dat we niet
zonder God kunnen? In een gymzaal wordt heel veel gebeden vlak
voor het examen. Als het spannend wordt, bidden we om Gods
aanwezigheid. Trek ons door de woestijn, laat ons overleven, doe
het water weerkeren.
blz._10_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

donderdag 21 februari
koel water voor een dorstige keel.
lezen: Spreuken 25: 25
Hello Goodbye, een televisieprogramma waarin vertrekkende, aankomende,
maar vooral wachtende mensen op Schiphol worden
geïnterviewd. Een luchthaven: nergens zoveel wachtenden. Wat je
als kijker ziet, is verlangen. Verlangen is een werkwoord met een
vast voorzetsel: naar. Je kunt niet zomaar verlangen, nee, je
verlangt naar iets of naar iemand. Je verlengt jezelf als het ware
om sneller dichterbij het verlangde te komen.
Tegenwoordig leg je via de moderne media makkelijk contact met
iemand ver weg. Via Skype kun je iemand zien en spreken. Maakt
dat het verlangen naar iemand kleiner? Het contact stelt gerust,
maar dat is iets anders dan iemands fysieke aanwezigheid.
Contact heeft toch te maken met echt oogcontact, met aanraking,
ècht ontmoeten.
De dorstige keel verlangt naar koel water.
vrijdag 22 februari
Ik heb naar je omgezien in de woestijn
lezen: Hosea 13: 5
Doe Maar zong al: "Vriendschap is een illusie", en Toon Hermans
meest geciteerde gedichtje gaat over vriendschap. Een echte
vriend is hij die met je lacht en grient. Het spreekwoord zegt: in
tijden van nood leer je je vrienden kennen.
Door de moderne media heb je tegenwoordig gauw honderden
vriendschappen, maar het "ontvrienden" gaat soms nog sneller.
Dat is een oppervlakkigheid, die niets met vriendschap te maken
heeft.
Vriendschap verdiept zich als je ellende weet te delen, als je weet
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._11_/ 48

mee te lijden, als je situaties meemaakt waarin de ander zich laat
kennen als kwetsbaar, hulpbehoevend, als iemand die de werkelijkheid
niet verbloemt ("Het gaat echt wel goed met me"), maar
toegeeft in een woestijn te zijn. "Ik heb je in de woestijn gekend,"
zo spreekt God Zijn volk toe. Ik heb naar je omgezien. Ik laat niet
in de steek. Dat vergeet je toch niet als je in een woestijn bent?
Toch?
zaterdag 23 februari
geef de dorstigen water.
lezen: Jesaja 21: 14
Wereldwijd zijn er meer mensen op de vlucht dan Nederland aan
inwoners telt. Vluchtelingen zijn ellendigen ("uit-landigen"). Je
vlucht als de huidige situatie niet veilig is: oorlog, honger en dorst,
de politieke situatie. Dan vertrek je van je onveilige plek naar een
oord waar het hopelijk beter is. Je bent dus afhankelijk van de
gastvrijheid van het buitenland.
Hoe ontvangen we vluchtelingen? Hoe gastvrij kunnen we zijn?
Wat is het minste wat je kunt doen? Toch zeker de eerste levensvoorwaarden:
voedsel, kleding, onderdak.
Jesaja gaat zelfs een stapje verder: breng de dorstigen water
tegemoet! Wacht dus niet op een verzoek.
zondag 24 februari
thema deze week: Waterloop
Op hogere gronden stromen beken die uitgroeien tot rivieren.
Bruisende stromen en watervallen staan garant voor levend water.
In lager gelegen, droge streken komt het water alleen wanneer
mensen het gaan halen. De waterstroom is niet naast de deur. Ze
lopen naar het water, kilometers en dat soms meerdere keren per
dag. Er is een plan om grotere voorraden aan te gaan leggen in
watertanks om zo met minder inspanning toch over voldoende water
te beschikken.
blz._12_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Jezus zei tegen haar: "Geef mij wat te drinken".
lezen: Johannes 4: 7
De tekst van vandaag gaat over verwarring; verwarring in dit geval
bij de vrouw in het verhaal. De verwarring heeft een aantal kanten.
Er is ten eerste een man die
een vrouw beleefd ergens om
vraagt. Verder is die man een
Jood en die vrouw een
Samaritaanse. En tenslotte
blijkt die man voor die vrouw
een 'profeet' (die alles van
haar blijkt te weten) met een
verhaal over water waar zij op
het eerste gehoor geen touw
aan vast kan knopen.
Het begint dus met de vraag
om water, Jezus heeft dorst en
Hij is naar de put van deze
bron gelopen om te drinken.
Wat dit wil zeggen is duidelijk:
als wij dorst hebben moeten
we naar de bron, naar de plaats waar het water is. Bij die bron
loopt het hier uit op een gesprek waarin de dingen meer zijn dan
ze lijken. Dorst wordt de dorst van onze ziel en Jezus zegt dat wij
zelf onze dorst niet kunnen lessen en ook niet in staat zijn om
onze verlangens te vervullen. Terwijl de vrouw eerst nog
aanvoerde dat een gesprek tussen een Jood en een Samaritaanse
eigenlijk (dubbel) onmogelijk was, stapt Jezus over de
afscheidingen heen en spreekt haar hart ondubbelzinnig aan. Hij
plaatst haar leven onder een spotlight en laat alles aan bod
komen. De vrouw spreekt van de verschillen tussen Joden en
Samaritanen maar Jezus stapt ook daar overheen, al benadrukt Hij
wel dat het heil uit de Joden is en dat heil is Hij zelf. Hij is de
Messias. Bij de vrouw wordt verwarring verbazing, ze leest haar
hele leven terug. Alle bekenden worden erbij gehaald. De Samaritaanse
zegt het voort: "Moet je nu toch horen!" Voor deze vrouw,
die naar het water liep, wordt alles anders.
Walk, walk, walk to the water,
Walk with me a while...
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._13_/ 48

maandag 25 februari
maar Gods geest zweefde over het water.
lezen: Genesis 1: 2
Geen leven zonder water en in de Bijbel begint het ook bij het
water. God was aanwezig (ging over het water) bij het begin van
de schepping, toen de aarde er verloren bijlag:
In het begin lag de aarde verloren,
in het begin in de duisternis;
God sprak Zijn Woord en het Licht werd geboren
't Licht dat vandaag onze dag nog is.
Zo begon Hanna Lam haar 'Lied van het begin' en de Bijbel voegt
daaraan toe dat "Gods geest over het water zweefde". We kennen
het scheppingsverhaal: God maakte scheiding tussen land en water;
water op het land was zoet en dat van de zee zout. Door
scheiding tussen land en water aan te brengen maakte God verschil;
verschil dat leven mogelijk maakte.
Voor de mensen rond ons veertigdagenproject in Lwengo is het
ook water dat verschil maakt. Zuiver water is schaars en de mensen
moet ook nog eens flink voor dat water lopen. Zij moeten telkens
naar de bron voor levend water. Dat moeten wij ook, maar
wij hebben kranen waar het naar onze wens uitkomt. Daarnaast
hebben wij controleurs die de zuiverheid van het water in de gaten
houden. 'Water' heeft veel 'gezichten': het is van levensbelang,
maar het kan ook vervuild raken en mensen ziek maken. Water
kan zout zijn of worden en dus ondrinkbaar zijn. Waterstromen
kunnen levensbedreigend zijn, maar zonder stroming krijgt water
ook de zuurstof niet die het levend maakt.
De mensen in Lwengo hebben een bron en wij kunnen door onze
bijdrage aan het project ervoor zorgen dat ze meer water op kunnen
slaan in tanks en dus minder naar de waterplaatsen hoeven te
lopen.
blz._14_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

dinsdag 26 februari
Hij verandert de rots in een bron,
lezen: Psalm 114: 8
De tekst van vandaag verwijst naar de tocht van het volk Israël
door de woestijn waar de Heer via Mozes en zijn staf het water uit
de rots liet komen. Het volk kon zo overleven op een plaats waar
dat eigenlijk niet kon.
De vraag om water is constant
aan de orde wanneer je de boeken
van Mozes leest. Het volk is
in de woestijn volkomen afhankelijk
van het handelen van God.
En zo is het nog voor velen in
deze wereld die op plaatsen leven
waar water niet uit de kraan
komt. Maar ook als er water uit
de kraan komt, dan wordt dit
nog wel eens bedreigd door
schaarste en vervuiling. Water is
zo belangrijk tegenwoordig dat
het in sommige landen reden
geeft tot conflicten. Misschien met oorlog tot gevolg. Het gebed
"geef ons vrede" valt steeds vaker samen met "geef ons water".
Een goed waterbeleid is daarom internationaal steeds belangrijker.
En wij, wij hebben gelukkig onze kranen, maar het blijft goed om
over dit soort dingen na te denken. Niet alleen hebben we water
allemaal nodig, we moeten het elkaar ook gunnen en elkaar zelfs
helpen het te vinden. Door Lwengo van watertanks te voorzien is
niet alleen van belang voor de directe waterbehoefte.
Huub Oosterhuis 'herdichtte' psalm 114 als volgt (fragment):
Aarde, schok dan en beef
voor het aanschijn van deze god
de god van Jakob, die Ene
die van steile rotsen koele meren maakt
...
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._15_/ 48

Vreemd voor ons misschien die kleine letter g maar de mensen in
de woestijn rond Mozes wankelden nogal eens op de rand van
geloof en ongeloof. Ze zijn dorstig. Maar als dan het water komt,
wordt 'de god van Jakob' die Ene (mèt hoofdletter). De Heer is
God. De spanning van de verandering van 'de rots in een bron' uit
de dagtekst is door Oosterhuis goed neergezet.
woensdag 27 februari
19.00 uur: viering in de Katholieke kerk
"Geef mij dat water, Heer," zei de vrouw,
lezen: Johannes 4: 15
Afgelopen maandag ging het over de Samaritaanse vrouw en het
gesprek dat Jezus met haar had. De Heer sprak van zichzelf als
het levende water waardoor we nooit meer dorst zullen krijgen.
Hierover is al veel en vaak gezongen, bijvoorbeeld ook in de verzen
1 en 3 van dit lied:
blz._16_/ 48
Levend water I
(Elly & Rikkert)
Verhalen over 't einde doen de ronde
De wijzen van de wereld staan verstomd
De dokters plakken pleisters op de wonden
De rechters van de wereld spreken krom
En wie verlangt naar gerechtigheid
die zeg ik: kom. Kom
Want het water dat Hij zal geven,
zal in je zijn als een fontein
van eeuwig stromend, eeuwig stromend leven.
Want ieder, die van het gewone water drinkt,
die krijgt weer dorst te zijner tijd.
Maar wie het water drinkt, dat Jezus schenkt,
zal niet meer dorsten tot in eeuwigheid.
En als je dorst hebt,
als je dorst hebt,
zegt Hij: kom. Kom
Want het water dat Ik zal geven,
zal in je zijn als een fontein
van eeuwig stromend eeuwig stromend leven.
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

donderdag 28 februari
Zoals een hinde smacht naar stromend water
lezen: Psalm 42: 2
Een 'stuk gezongen' psalm, vooral in de oude versie van het
"hijgend hert", maar wat mij betreft is 'stuk gezongen' hier een
compliment. Psalmen zijn levensechte liederen uit gebroken
harten, die in schorre en hese stemmen bij uitstek 'echt' klinken.
Er is natuurlijk niets tegen muzikaal verantwoorde uitvoeringen en
muzikaal gave stemmen, maar het een sluit het ander niet uit.
Laten we vooral zingen. Het 'smachten' of 'hijgen' zo men wil van
dit hert betekent dat het dier – in dit geval zijn we dat zelf natuurlijk
– ternauwernood aan achtervolgers en droogte ontkomen is.
De zanger (zangeres, want het is een hinde,) schreeuwde het uit
en zong zich schor. Ze maakte zich genadig uit de voeten en overleefde
door naar het water te lopen. De hinde vond de weg of ze
het pad nu kende of niet. Ze ontkwam. Het water heeft hier, zou
je kunnen beweren, een geestelijke betekenis. Maar wanneer je
aan David denkt - die op de vlucht is voor Saul - dan is de letterlijke
betekenis niet ver. Het geestelijke leven van David was niet
zelden zweten en afzien. De conclusie is duidelijk: God deed David
niet alleen ontkomen, Hij gaf hem ook stromend water.
Dit verhaal over het smachten naar water en verlossing doet mij
denken aan een geschiedenis uit onze tijd. Een Engelse componist
(Gavin Bryars) werd zo gefascineerd door een zingende zwerver
dat hij een opname maakte van zijn lied (steeds hetzelfde) en het
gebruikte voor een te schrijven werk. Het lied dat de arme dakloze
op straat zong was "Jesus' Blood Never Failed Me Yet" (zoiets als
"Er is kracht in het bloed van het Lam"). Toen de componist klaar
was, bleek dat de zanger inmiddels overleden was, maar voor de
luisteraars zong hij voort in het werk dat rond het bandje met zijn
stem gemaakt was. Op de opname klinkt de ongeschoolde zanger
hees en breekbaar en het is ook duidelijk dat hij zijn volledige
gebit niet meer had, maar: hij zingt. Luister maar eens naar een
fragment via YouTube bijvoorbeeld.
Jesus' Blood never failed me yet
never failed me yet.
Jesus' Blood never failed me yet;
this one thing I know,
for He loves me so.
Mooie regels onderweg naar Pasen.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._17_/ 48

vrijdag 1 maart
Hij liet me een rivier zien met water dat leven geeft.
lezen: Openbaring 22: 1
De tekst uit Openbaring doet me denken aan de negro-spiritual
'Down By The Riverside' met de woorden van vrede:
"Ik zal mijn zwaard en schild neerleggen,
de oorlog niet meer leren,
bij de rivier leg ik ze neer".
Deze woorden gaan over omkeer en het nieuwe leven dat we in de
Heer mogen kennen, maar het gaat ook over het Koninkrijk waar
alle tranen afgewist zullen zijn, en waar geen honger of dorst voor
zullen komen. De rivier wijst op de doop maar ook op het lessen
van dorst. De rivier brengt leven voort bomen groeien aan haar
oevers. De rivier vertakt zich; levend water loopt naar ons toe, het
water zoekt ons. In het Liedboek staat een mooi vers. Het is
gezang 115: 3
(W. Barnard)
Wie dorst heeft, laat hij drinken,
de bron des levens welt,
nu zal in 't niet verzinken
aanzien en macht en geld,
want springende fonteinen
wachten wie overwon,
de zingenden, de reinen,
God is hun pure bron.
blz._18_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Op weg naar de hierboven beschreven volmaakte toestand is God
onze bron ook al; al zijn er wel verschillen. Nu zingen we nog
"Geef vrede, Heer, geef vrede", terwijl de "wereld slechts strijd wil".
Maar de oorlog zullen we afleren, en God is en blijft onze bron.
zaterdag 2 maart
Hij zal zijn als een boom,
geplant aan stromend water...
lezen: Psalm 1: 3
In deze psalm is het vinden van wijsheid als het vinden van water.
Wijsheid zeg ik maar de Bijbel spreekt van de wet van God en het
daarin verdiept zijn. Wie die wijsheid indrinkt, krijgt nooit meer
'dorst' in de zin zoals Jezus het zegt in Johannes 4. Een psalm is
een gedicht, en dus gaat de aandacht voor de woorden van God
over in het beeld van de rivier van God. Die rivier heeft stromend
water waardoor bomen er wortel kunnen schieten en tot bloei
kunnen komen. Groeien is al mooi, maar het wordt top: we gaan
bloeien.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._19_/ 48

Het thema van deze week was 'Waterloop' en dat was een woord
met twee betekenissen, namelijk rivier en het lopen van de dorstigen
in Lwengo naar hun bronnen. In deze psalm komt, net als
in de tekst van gister, het water naar ons toe. Geloof en dagelijkse
behoefte komen zo bij elkaar. Eerst moeten we op zoek naar water
en als we dat water dan vinden dan is het net of het water ons
zocht. Dit beeld heeft met ons geloof te maken en dat sluit niet uit
dat we om onze dagelijkse dorst, en ook die van anderen, te lessen
ons zullen moeten inspannen. In deze weken komen dit geloof
en praktijk zo bij elkaar. We sparen geld om de mensen in Lwengo
aan watertanks te helpen zodat ze minder vaak kilometers moeten
lopen om aan water te komen.
Terug naar psalm 1. Daar gaat het om groeien en bloeien aan de
ene kant en verdorren en verwaaien aan de andere. We mogen de
woorden van God indrinken net zoals de Samaritaanse vrouw de
woorden van de Heer 'dronk' om daarna nooit meer 'dorstig' te zijn.
Nog maar eens naar een 'herdichting' van Huub Oosterhuis. Psalm
1 (fragment):
gezegend ben je
een boom aan stromen levend water
vruchten zul je dragen
blad dat niet vergeelt
het zal je goed gaan.
zondag 3 maart
thema deze week: Steentje bijdragen
Het bouwen van watertanks, daar gaat het om. Om dit te bereiken
is geld nodig maar ook vele handen. Het is belangrijk dat de mensen
daar als gemeenschap de problemen te lijf gaan. Water staat
voor leven, gezondheid, werkkracht, economie en onderwijs.
Wanneer de watertanks er zullen zijn dan kunnen de mensen meer
tijd besteden aan zaken als gezondheidszorg en onderwijs. Nu is de
tijd nog zo vaak nodig om in de basisbehoefte van water te voorzien.
blz._20_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Mijn vader werkt aan één stuk door, en daarom doe ik dat
ook.
lezen: Johannes 5: 17
Jezus was een mens met een missie. Zo getuigen de evangelisten
en vele getuigen in onze traditie. Als christenen zijn wij wereldwijd
opgenomen in deze missie: meebouwen aan een hartelijke kerkgemeenschap
en een bewoonbare wereld.
Rond Pasen, de veertigdagentijd, heeft die missie onze speciale
aandacht. De glorie van God wordt zichtbaar in de mens die zijn
medemensen wil dienen. Zo komt Gods Rijk in deze wereld
dichterbij. Wij mogen daar een bijdrage aan leveren.
maandag 4 maart
bijdragen aan allerlei goed werk.
lezen: 2 Korintiërs 9: 8
Goede God,
Uw kracht helpt mij waar te maken
wat uw Woord van mij vraagt.
Schenk mij daarom ook de moed,
om in uw kracht te geloven.
Schenk mij een open hart,
om oog te hebben voor wie ik ontmoet.
Mag ik zo een teken van uw Liefde zijn.
Amen
dinsdag 5 maart
... de zwakken ... door hard werken ... steunen...
lezen: Handelingen 20: 35
Het tegenovergestelde van een houding die uitgaat van schaarste
is er een die uitgaat van overvloed. Met zo'n instelling zeggen we:
"Er is meer dan genoeg voor iedereen: eten, kennis, liefde, ...van
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._21_/ 48

alles."
Als we die houding aannemen, geven we weg wat we hebben, aan
wie we ook maar tegenkomen.
Als we mensen zien die honger hebben, geven we hen te eten.
Als we mensen tegenkomen die te weinig weten, delen we onze
kennis met hen.
Als we mensen ontmoeten die liefde nodig hebben, geven we hun
onze vriendschap, genegenheid en gastvrijheid. We laten hen kennismaken
met onze familie en vrienden.
Met zo'n instelling zul je het wonder zien gebeuren: eten, kennis,
liefde, ...alles wat we weggeven vermenigvuldigt zich.
Er blijft zelfs veel over.
(Henri Nouwen)
woensdag 6 maart
19.00 uur: viering in de Katholieke kerk
Het oog kan niet tegen de hand zeggen:
"Ik heb je niet nodig".
Lezen: 1 Korintiërs 12: 21
Hand En Voet
(tekst & muziek: Elly & Rikkert Zuiderveld)
(CD: Vertel het aan de mensen, Een boom vol liedjes (deel 2))
Dit is m'n hand en dat m'n voet
'k Heb ze allebei nodig
Waar moet ik heen als één het niet doet
Niets is er overbodig
'k Heb m'n voeten nodig om te lopen
En m'n handen om m'n schoenen vast te knopen
Hand voet knie oog oor neus keel
Alles is nodig niets teveel (2x)
M'n hand kan niet zeggen tegen m'n voet
Ik heb jou niet nodig
blz._22_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Stel je eens voor dan ging het niet goed
Niets is er overbodig
Want al kan ik met m'n handen ballen
Zonder m'n voeten zou ik op m'n snufferd vallen
Hand voet knie oog oor neus haar
Alles is nodig voor elkaar (2x)
donderdag 7 maart
heb jij de arm gesteund die het aan kracht ontbrak?
lezen: Job 26: 2
Gelukkig hebben we in deze tijd ook nog veel mensen die een
steentje bijdrage om het welzijn van anderen te verbeteren. Sommigen
doen dit stilletjes. Sommigen moeten dit soms (bijna) met de
dood bekopen. Zo ook Malala, een veertienjarig meisje uit Pakistan.
De 14-jarige Malala Yousoufzai, die in oktober door de Taliban
werd neergeschoten, is met succes geopereerd. Artsen verwijderden
een kogel uit het hoofd van het meisje dat opkomt tegen
islam-radicalisme in Pakistan. The New York Times maakte drie
jaar geleden al een korte documentaire over haar.
Yousoufzai is bekend omdat ze wreedheden heeft gedocumenteerd
die de Talibaan begingen toen ze de Swat-vallei beheersten. Ze
hield een online dagboek bij door de Britse BBC.
Malala werd in 2011 genomineerd voor The International
Children’s Peace Prize, vanwege haar moedige inzet voor de basisrechten
van kinderen in Pakistan, met name het recht op onderwijs
voor meisjes dat hen in Pakistan stelselmatig door de Taliban
wordt ontzegd.
De Taliban hebben de verantwoordelijkheid voor de aanval opgeeist.
Ze zeggen dat ze het meisje hebben aangevallen, omdat ze
anti-taliban en niet gelovig is. Een woordvoerder van de islamextremisten
heeft gezegd dat ze opnieuw zal worden aangevallen,
als ze de aanval van gisteren daadwerkelijk overleeft.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._23_/ 48

vrijdag 8 maart
uw leven bouwen
op het fundament van uw zeer heilige geloof.
lezen: Judas 1: 20
De steen
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde,
het water gaat er anders dan voorheen;
de stroom van een rivier hou je niet tegen:
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens, gevuld door sneeuw en regen,
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee,
om hem dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten;
ik leverde een bewijs van mijn bestaan,
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
blz._24_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"
(Bram Vermeulen)

zaterdag 9 maart
Een ploeger en een dorser werken beiden
lezen: 1 Korintiërs 9: 10
Geloven is een doe-woord,
een opdracht die concreet gebeurt in het dagelijks leven.
Het is bouwen aan een groep
waar mensen met elkaar verbonden zijn
als stenen die samen het huis van God vormen,
een huis waar de kleinen worden groot gemaakt
en de armen zalig geprezen,
waar zachte moed wordt geleerd
om door te gaan,
waar de honger naar gerechtigheid
levenskracht is
en waar, vanuit het alledaagse samenleven,
vrede wordt gesticht.
Geloven is een doe-woord,
een opdracht die nooit af is.
Het is doorgaan en volhouden,
dag na dag een steentje bijdragen,
soms met velen, vaak ook alleen,
enkel met die éne zekerheid:
dat Iemand ons is voorgegaan
naar een toekomst
die recht zal doen aan alle mensen …
Geloven is bouwen aan een groep,
waar het geknakte riet niet wordt gebroken,
waar wie verlamd is weer kan opstaan,
nieuwe kracht opdoet in handen en voeten
om te gaan leven voor anderen.
Geloven is oog krijgen
voor mensen langs de weg
en gaandeweg ontdekken
dat wat voor de minsten is gedaan,
aan Hem is gedaan.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._25_/ 48

zondag 10 maart
thema deze week: Verzamelen
Het water bevindt zich op afstand en moet verzameld worden om
gebruikt en opgeslagen te kunnen worden. Wanneer de tanks een
feit zullen zijn dan wordt ook het aanleggen van voorraden zinvol.
Het gaat om verzamelen en om bewaren. De kwaliteit van het water
moet goed kunnen zijn en blijven.
u hebt geen emmer en de put is diep
lezen: Johannes 4: 11
Ze ziet eerst alleen maar bezwaren, de Samaritaanse vrouw die
wordt aangesproken door Jezus als Hij op doorreis is naar Galilea
en uitrust bij de Jakobsbron – deze befaamde ontmoeting komt
dus eigenlijk 'terloops' tot stand. Het gaat eerst over een slok water
voor een vermoeide reiziger. Heel alledaags, maar Jezus zou
Jezus niet zijn als Hij het daarbij had gelaten. Hij zet de vrouw in
het volle licht van zijn aandacht; dat is eerst verwarrend, maar
uiteindelijk bevrijdend voor haar. Jezus heeft maar liefst 'levend
water' in de aanbieding: het ware, zuivere leven. Eerst werpt zij
tegen dat Joden en Samaritanen niet met elkaar omgaan. En dat
levende water, daar kan ze absoluut niet bij en Jezus volgens haar
ook niet: Hij heeft immers niet eens een emmer, terwijl de put zo
diep is! De vrouw zit zelf in de put, ze 'ziet het niet zitten'. Ze is
verstoken van het ware leven. Pas als Jezus doorzet en haar
belooft dat ze van dat levende water nooit meer dorst zal krijgen,
dat het ééuwig, onuitputtelijk leven betekent, is haar belangstelling
gewekt. En ze is helemáál uit de put wanneer Jezus de
noden op de bodem van haar leven heeft doorgelicht. Dat werkt zo
ongelooflijk verfrissend op haar dat ze prompt zelf een bron van
levend water, van sprankelend leven wordt. Ze loopt ervan over en
gaat het delen met de mensen in haar stad. Jezus' optreden is een
les in indringende, heilzame aandacht.
blz._26_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

maandag 11 maart
Hij ... voert mij naar vredig water
lezen: Psalm 23: 2
"De Heer is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets". Zo begint
deze psalm van David. Groene weiden, vredig water: eten en drinken,
alles wat er nodig is om te leven, is voorhanden. Nee, het
gaat hier niet over luxe of overbodigheden, dure huizen of dikke
auto’s, vakantiereizen of leuke speeltjes. Die zijn niet levensnoodzakelijk.
Ze kunnen zelfs schadelijk zijn voor je leven. Voordat je
het weet vernauwen zulke dingen je blik en ontnemen ze je het
zicht op de majestueuze leef- en speelruimte die God zelf is. "Het
ontbreekt mij aan niets": prachtig om deze volheid en vrede, deze
overvloed te ervaren. David klinkt als een tevreden mens. Maar
nee, het is méér dan alledaagse tevredenheid, ook al is dat al heel
wat waard. David weet zich hier omgeven en gedragen door een
machtige werkelijkheid, hij laaft zich met volle teugen aan de onuitputtelijke
volheid die de Heer voor hem is. Misschien mist David
best het een en ander in het leven, misschien is alles helemaal
geen koek en ei op dat moment. Maar hier beleeft hij desondanks
de volkomen vervulling en de volmaakte vrede die zijn God voor
hem betekent. Het is thuiskomen in de diepste betekenis van het
woord. Het weekthema is 'verzamelen'. Onszelf, ons diepste wezen
verzamelen is beseffen dat de eigenlijke eenheid van je leven, dat
je definitieve identiteit verankerd is in God.
Psalm 23 (1-3)
Een psalm van David
(vertaling uit Hebreeuws door Ida Gerhardt / Maria v der Zeyde)
De Heer is mijn herder,
mij zal niets ontbreken.
Hij wijst mij te liggen
in grazige weiden,
hij voert mij naar wateren der rust.
Hij behoedt mij ziel voor verdwalen,
hij leidt mij in sporen van waarheid
getrouw aan zijn naam.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._27_/ 48

dinsdag 12 maart
drink van het water dat ze daar scheppen.
lezen: Ruth 2: 9
De Moabitische Ruth komt, als weduwe, met schoonmoeder
Noömi, eveneens weduwe, in Noömi's land van herkomst, Juda.
Eerder was daar hongersnood, maar dat is nu voorbij. Er is weer te
eten in het land, dus keert Noömi naar Juda terug, en Ruth wil,
ook al is dat land haar vreemd, per se met haar schoonmoeder
mee. Intuïtief begrijpt ze dat dat het land is waar het leven goed
is. Ze gaat aren lezen op het land van Boaz, een belangrijke man
in Bethlehem. En deze Boaz, die algauw ziet dat Ruth een bijzondere
vrouw is, is haar welgezind, zodat het eenvoudige aren lezen
het begin is van een bevrijdende weg voor beide vrouwen voor wie
alle kansen op een goed leven verkeken leken. Dit verhaal gaat
over kansen grijpen, de juiste weg kiezen, zorgen dat je dáár bent
waar overvloed is, waar geoogst wordt. Ruth ziet dat Boaz 'haar
man' is, dat ze zich aan hem kan toevertrouwen. Het lijkt een
smalle en hachelijke weg die ze gaat, een gok, want de man zou
haar bot kunnen afwijzen. Wat een krachtmens, die Ruth. Dat is
de kunst: de keus durven maken waarvan je intuïtief weet dat ze
goed is voor jou en degenen met wie jij verbonden bent. Wie gelovig
waagt, die wint. En inderdaad, Boaz ontfermt zich over haar,
voorziet haar van alles wat ze nodig heeft ("Drink van het water
dat ze daar scheppen"), hij legt haar in de watten. Ten slotte trouwen
die twee, jawel, en… er wordt een zoon geboren. Dat wil zeggen:
nieuw leven (wat heeft Noömi niet gejammerd dat alles afgelopen
was!). Toekomst! Ruth heeft haar en Noömi's leven letterlijk
bijeengeraapt door het juiste te doen. Voor wie durft te doen wat
goed is, ook al lijkt de afloop beangstigend onzeker – ongetwijfeld
is Ruth bang geweest –, kan het leven eindigen als een sprookje.
woensdag 13 maart
blz._28_/ 48
Ze bleef dus aren lezen,
bij de vrouwen die voor Boaz werkten
19.00 uur: viering in de Katholieke kerk
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

lezen: Ruth 2: 23
Vind jij het ook zo fantastisch dat, wanneer je in een vreemde
omgeving bent waar je niemand kent, bijvoorbeeld in het
buitenland, iemand zomaar heel aardig voor jou is? De jonge
vrouw Ruth gaat met haar schoonmoeder Noömi mee naar Juda,
het land waar Noömi vandaan komt. Ze hebben het er arm en
Ruth gaat de aren 'lezen' (dat is verzamelen:
als je een boek leest,
'verzamel' je letters)
die afvallen bij de
gersteoogst op het land.
Daar kunnen ze eten van maken.
En dan zorgt meneer Boaz,
van wie dat land is, er voor dat
Ruth flink veel aren kan verzamelen,
en hij zorgt er ook voor dat Ruth tijdens het werk op het veld goed
te eten en te drinken heeft. Waarom is die Boaz eigenlijk zo goed
voor haar? Is het soms omdat zij een mooie vrouw is? Ik weet niet
of Ruth een mooie vrouw was, dat vertelt het verhaal niet. Of
nee… toch wel. Ruth is namelijk een prachtvrouw. Waarom? Ze
ging met haar schoonmoeder, die haar man verloren had, mee
terug naar Juda, het land van Noömi, dat Ruth totaal niet kende.
Zij zorgde zo goed voor Noömi dat Boaz, die dat had gehoord,
besloot goed voor Ruth te zorgen. Hoe zeggen ze dat ook al weer?
Juist: wie goed doet, goed ontmoet.
Wel eens gehoord?
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._29_/ 48

Ruth
Ruth, die eens uit Moab kwam,
zonder kind en zonder man,
wil in Israël gaan wonen,
Israëls God haar eer betonen.
Ik ga mee, zo klinkt haar stem,
ik ga mee naar Bethlehem!
donderdag 14 maart
"Wij hebben water gevonden".
lezen: Genesis 26: 32
(Hanna Lam, Alles wordt nieuw IV: 5)
Vergeleken met de levensomstandigheden in de tijd van dit
Genesisverhaal over Izaäk leven wij in een ongelooflijke luxe. Tóen
moesten ze putten graven om op een bepaalde plaats te kunnen
overleven, nú zijn wij in Nederland bijna allemaal op een centrale
waterleiding aangesloten. In de communtity Lwengo in Uganda,
die in het project van deze veertigdagentijd centraal staat, moeten
er watertanks worden gebouwd om huizen van drinkwater te voorzien.
Bij ons hoeft dat allemaal niet, je draait gewoon een kraan
open en je hebt volop water! De opgetogen ervaring van de
knechten van Izaäk: "We hebben water gevonden!", kennen wij
dan ook niet. Maar water is niet de enige basale levensbehoefte.
Wijsheid, bijvoorbeeld, is er ook een. Laatst las ik in de krant over
een hoogleraar 'business spiritualiteit', de 88-jarige Paul de Blot.
Iemand die managers uit de financiële wereld wijsheid probeert
aan te reiken. In een lezing op Nyenrode Business Universiteit
sprak hij onder meer over het belang van loslaten, iets waar wij in
dit land van aanpakken (op zichzelf prima) en graaien (minder
prima) niet zo goed in zijn. Hij noemde Nelson Mandela: "Toen hij
na 27 jaar van gevangenschap president werd, was zijn beul eregast
op zijn receptie. Mandela kon "ja" of "nee" zeggen tegen zijn
lot, en hij zei "ja". Hierdoor kon hij alles uit zijn leven loslaten en
kwam hij in het nu terecht. Apartheid? Mandela stond erboven."
blz._30_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Nog een mooie uitspraak van Paul de Blot: "Ik wilde vleugels, net
als de roofvogels in de kleine dierentuin die ik als kind had. Ik
vroeg aan mijn vader waarom ik die niet had. Vraag maar aan je
moeder, zei hij. Die gaf mij een dikke zoen, en dat was het goede
antwoord." Wijsheid is net als water: je kunt het niet pakken, je
kunt er wel van leven.
vrijdag 15 maart
of ze een kommetje water voor hem wilde halen,
lezen: 1 Koningen 17: 10
De profeet Elia, op de vlucht voor de foute koning Achab, moet
van de Heer zijn toevlucht zoeken in Sarefat, waar een weduwe
voor hem zal zorgen. Wanneer Elia bij Sarefat een weduwe bezig
ziet met hout sprokkelen, vraagt hij haar om een kommetje water,
en daarna ook om brood. Ze zegt dan dat ze praktisch niets heeft,
maar Elia belooft haar dat de God van Israël van dat 'praktisch
niets' een onuitputtelijke voorraad zal maken. Een wildvreemde in
den vreemde om water en brood vragen.... In die tijden en die
landen was het kennelijk normaal dat je op onbekenden een beroep
deed voor zoiets. De knecht van Abraham, op pad gestuurd
om een meisje voor Izaäk te zoeken, vraagt bij een bron aan het
meisje Rebekka of hij water mag drinken uit haar kruik. Jezus
vraagt de Samaritaanse vrouw om drinken. Voor ons is dit ongewoon,
wij zijn gewend onszelf te redden. We nemen het nodige
mee wanneer we van huis gaan. Of we kopen het ter plaatse. Toch
heeft dit vragen om water aan een onbekende iets moois. Ik denk
aan een regel die Leo Fijen enkele jaren geleden aan zijn gehoor in
Putten voorhield: "durf anderen tot last te zijn". Dat deed Elia ook,
met zijn brutaal aandoende verzoek om water en brood aan een
weduwe die zelf een minimaal bestaan leidde. Anderen tot last
durven zijn is een manier om met die ander ècht in contact te
komen. En tegelijk met jezelf, met je eigen behoeften. Misschien
zijn wij met onze verbeten zelfredzaamheid in zekere zin wel
primitiever dan mensen die bij elkaar durven aankloppen!
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._31_/ 48

zaterdag 16 maart
Ik zal water uitgieten op dorstige grond
lezen: Jesaja 44: 3
In de tekst uit Jesaja gaat het over de Geest. Die kan op tal van
manieren werken. Neem nou jouw eigen leven, hier en vandaag.
Stel: jij bent zelf die dorstige grond. Jij smacht als het ware naar
water. Wáár smacht jij dan naar? Wáárvan zou jij opleven, opbloeien?
Waarvan leeft en bloeit ieder mens op? Ik zou zeggen:
aandacht. Eerlijke, geduldige, indringende aandacht. Waarderende
aandacht. Iemand die jou en jouw leven in het volle licht
van zijn of haar aandacht zet. Daar ben je niet altijd van gediend,
natuurlijk, maar ik denk wel dat wij daar in het diepst van ons hart
allemaal naar verlangen. Naar aandacht die niet alleen op bepaalde
aspecten van ons leven wordt gericht, maar op ons totale leven,
op de goede en de kwade dingen, de mooie en de moeizame
kanten. Op de kern. Van zulke zuivere aandacht kun je opbloeien,
je kunt ervan groeien. Wij willen zo graag gezien en gekend worden.
Elkaar helemáál kennen gaat niet, want wij zijn God niet.
Maar wij kunnen wel een béétje God zijn, wij kunnen met geduldige
en zorgvuldige aandacht veel voor elkaar betekenen. De
Samaritaanse vrouw uit het stukje van zondag was helemaal opgetogen
omdat Jezus haar leven in het volle licht had gezet. Die
aandacht – die overigens óók pijnlijk was! – doordrenkte de dorstige
grond van haar leven als heilzaam hemelwater. Laten wij
elkaar dit water niet onthouden.
zondag 17 maart
thema deze week: Schoon genoeg
Een overvloed aan water zoals wij die kennen, is voor Lwengo wellicht
onbereikbaar, maar de mensen zijn er gewend om zuinig met
het kostbare vocht om te gaan. Een vraag als: "waar gebruik je
water wel en niet voor?", moet voortdurend gesteld worden. Ook:
"Hoe vaak kan er gewassen worden en met hoeveel water?" Dit is
een belangrijk dilemma. Dit soort zaken houdt de mensen in
Lwengo bezig. Ze zijn het gebrek aan en de slechte kwaliteit van
het water beu. Nu willen ze een vooruit en uit hun situatie.
blz._32_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

ik breek mijn schuren af en bouw grotere
lezen: Lucas 12: 18
... Heer, onze God,
ook wij zijn besmet met de microbe van hebben en houden,
van produceren en consumeren.
Wij bidden U:
verlos ons van de waan van ieder-voor-zich.
Maak ons één in breken en delen,
ook met hen,
die zich doorgaans moeten voeden
met de kruimels die van onze tafels zijn gevallen.
Wij vragen U dit,
in naam van Hem, die Zichzelf brak en uitdeelde
tot voedsel voor allen: Jezus, uw Zoon en onze Heer.
Amen.
maandag 18 maart
Toen hij genoeg gedronken had,
lezen: Genesis 24: 19
Al jaren werk ik in winkels en in de horeca. Altijd klaar staan voor
andere mensen. 'De klant is koning' is een geijkte uitspraak voor
hoe je de klanten tevreden houdt. Het gaat er niet om of je de
klant altijd gelijk geeft, maar dat je ze méér geeft dan ze verwachten.
Dat je met ze mee denkt en nèt een stapje verder gaat.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._33_/ 48

Rebecca gaf niet alleen aan de knecht van Abraham te drinken
maar ook zijn kamelen. Zouden wij ook God meer kunnen geven
dan dat Hij van ons verwacht?
dinsdag 19 maart
Waarom ... je loon besteden aan wat niet verzadigen kan?
lezen: Jesaja 55: 2
Wees waakzaam,
want voor je het beseft,
heeft de consumptiewereld
met je diepste dromen
een loopje genomen
en je verlangen naar geluk
netjes ingepakt
in koopgedrag.
Wees waakzaam,
want voor je het beseft,
zijn je vragen verstomd,
en zie je niet meer
hoe het onrecht wordt goedgepraat,
en ben je aangepast aan wat
'de gewone gang van zaken' heet.
blz._34_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Wees waakzaam,
want voor je het beseft,
praat je mee met wat ze allemaal zeggen:
dat het elk voor zich is
in het leven,
en dat jij toch ook
maar één keer leeft.
Wees waakzaam,
want voor je het beseft,
leef jij ook ten koste van anderen,
ook al heb je de mond vol
van kiezen voor de zwaksten.
woensdag 20 maart
19.00 uur: viering
in de Katholieke kerk
Kijk eens naar de lelies,
kijk hoe ze groeien in het veld.
lezen: Mattheus 6: 28
Druppels
(t.: Greet Brokerhof-van der Waa; m.: Gerard van Amstel)
Ze zeggen wel: Het heeft geen zin
om vrede na te streven.
Geweld en ruzie gaan nooit weg,
die horen bij het leven.
En oorlog zal er altijd zijn.
Wat kun je doen? Je bent maar klein;
een kleine druppel op een plaat
die gloeiend is van haat.
Toch denk ik dan: Het is niet waar,
want al die druppels bij elkaar
die vormen, als ze samengaan,
een brede waterloop.
Zo'n druppel is een klein begin.
Je draagt iets bij en dat heeft zin.
Die druppel wordt een oceaan,
een oceaan van hoop.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._35_/ 48

Ze zeggen wel: Het heeft geen zin,
die hulp aan arme landen.
Het is alsof je vlammen dooft
die toch algauw weer branden.
Dat beetje hulp, dat helpt geen spat,
één druppel maakt de grond niet nat.
Het haalt niets uit en heeft geen nut,
een bodemloze put.
Ze zeggen wel: Het heeft geen zin
om het milieu te sparen.
Dat ene blikje helpt toch niets?
We tobben nu al jaren.
Het is alsof je dweilen gaat,
terwijl de kraan nog openstaat.
Als water dragen naar de zee:
jouw druppel telt niet mee.
donderdag 21 maart
in alle opzichten voldoende voor uzelf
lezen: 2 Korintiërs 9: 8
Eelco Fortuijn (1970) is algemeen directeur van FairFood, een
organisatie die hij zelf in het leven heeft geroepen.
Eind negentiger jaren was Eelco Fortuijn consultant en reisde hij
voor zijn werk door Afrika en India. Daar kwam hij problemen in
landbouwketens tegen: veel export leverde meer na- dan voordelen
op voor de landen van herkomst. Daarom richtte hij in 2000
Fairfood op. In 2001 werden plannen gesmeed. Begin 2002 kwam
een meerjaren samenwerking met ICCO tot stand. Rond Kerst 2002
was de lancering, toen waren ook net de eerste mensen in dienst.
"Mijn motto is: doe een ander wat je wilt dat ook jou geschiedt.
Als ik in een noodsituatie zou zitten, dan zou ik het heerlijk vinden
als een ander mij in staat zou stellen om mijzelf te redden. Het
belangrijkste is voor mij dat ik mensen kansen wil bieden, door
een eigen inkomen te genereren."
blz._36_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Tijdens zijn studie heeft Fortuijn stage gelopen in Ethiopië, bij de
directeur van een vluchtelingenkamp. Die man had onder het
communistische regime gevangen gezeten, met voortdurend de
dreiging dat hij terechtgesteld zou worden. "Maar ook die man
vertelde mij dat honger voor hem het ergste was geweest, veel
erger dan de angst om gefusilleerd te worden. Zo is het bestrijden
van honger een hoofdthema geworden.
Veel honger komt door armoede, veel armoede komt door
oneerlijke handel en veel oneerlijke handel belandt in Nederland,
of zelfs op ons bord."
Dus probeer ik in elke maaltijd ten minste 1 product te stoppen
dat fair is, dat zich in bepaalde opzichten positief onderscheidt van
de middelmaat.
Zo koop ik regelmatig vlees bij de scharrelslager, gebruik ik Perla
koffie vanwege het Utz Kapeh keurmerk en drink ik Lipton Ice Tea,
omdat Unilever hard op weg is om deze thee ILO-proof te maken.
vrijdag 22 maart
Hij is als een boom geplant aan water
lezen: Jeremia 17: 8
De plek waar ik vandaag sta,
dat stukje wereld dat het mijne is,
vervlochten met al die mensen die ik al dan niet gekozen heb,
het kan 'heilige grond' worden,
het kan de plek van de aanspraak worden.
Daar dringen de vragen tot mij door
die onontkoombaar zijn:
"Waar leef ik voor?
Wat doe ik met mijn talenten?
Waarmee vul ik mijn dagen?
Durf ik ten volle kiezen voor wat op mijn weg komt?"
Het kunnen vragen zijn,
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._37_/ 48

waarvoor ik al jaren op de loop ga.
Op een goede dag zijn ze er toch,
beangstigend
als een brandende braamstruik in de woestijn van mijn leven.
Voor mij ligt een opdracht.
Ik heb iets te doen voor mensen,
al is het maar
een heel kleine wending geven
aan deze wereld.
Niemands talent kan gemist worden,
hoeveel excuses er ook te verzinnen zijn
om er onderuit te geraken.
En als ik bij mezelf denk:
"Dorre vijgenboom,
je hebt er tot nog toe
niets van terecht gebracht",
dan is er de liefde van de tuinman,
die mij een tweede kans geeft.
zaterdag 23 maart
Dan zullen ze geen honger meer lijden en geen dorst,
lezen: Openbaring 7: 16
God,
Gij hebt in ons Uw droom van een andere wereld gewekt.
Blijf met ons meegaan
als liefde die mensen met elkaar verbindt,
als gerechtigheid,
als hoop en vrede.
Gij zijt er voor alle mensen,
wie ze ook zijn, waar ze ook wonen.
Houd ons geloof levendig,
zodat we uw geboden niet als een verplichting,
maar als een bevrijding zouden ervaren.
Moge wij ons hiervoor laten inspireren
door Jezus, uw Zoon en onze Broeder.
Amen.
blz._38_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

... een wereld waar het goed is om te wonen voor iedereen.
Bidden wij dat die wereld vandaag mag beginnen: NU.
Laten wij bidden...
Palmzondag 24 maart
thema deze week: Lessen
De stille week is aangebroken en aan het kruis roept Jezus straks
uit: "Mij dorst". We zijn op weg naar Pasen, naar het lessen van
de grote dorst in ons leven. In Lwengo is dat lessen een zeer voelbare
zaak. Het beeld van de 'dorst' is werkelijkheid. Deze we-ken
hebben we kunnen vernemen wat er in Lwengo gebeurt. Mid-den
in ons comfortabele bestaan hebben we daarvan mogen leren.
Nederig komt hij aanrijden op een ezel,
lezen: Zacharia 9: 9
Levend water wordt uiteindelijk damp.
Is water nederig?
In ieder geval zoekt het in de gedaante van vloeistof altijd het
laagste punt op.
Dank zij die eigenschap doorbloedt water de hele natuur. Het
zoekt zijn weg in de kleinste kiertjes. Nee, het is nog mooier. In
die kleine kiertjes kan het omhoog kruipen, zelf tot meters hoog.
Ja, water is nederig, maar juist daardoor onmisbaar voor al het
leven op aarde.
Is water zwak?
In ieder geval kun je het heel makkelijk wegvegen. Het verdedigt
zich nauwelijks tegen indringende stoffen. Het lijkt alles maar te
"slikken". Maar juist door die eigenschap vervoert het voedsel,
neemt het vuil in zich op, om het elders achter te laten. En o wee
als dat zwakke water bevriest. Andere vloeistoffen krimpen als ze
stollen, maar water juist niet. In zulke moeilijke omstandigheden
wordt het zo sterk, dat het rotsen verandert in zand.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._39_/ 48

Is water ingewikkeld?
In ieder geval bestaat het maar uit drie samengeklonken atomen.
Maar het is niet star. Het past zich aan. Heeft ruimte voor andere.
Het laat zich zuur maken en ook weer het tegengestelde. Maar
uiteindelijk blijft het zichzelf.
Water wordt weer damp. En juist dat blijkt voorwaarde voor het
leven te zijn. Zoals een graankorrel weer moet sterven , zo moet
water in lucht opgaan om de aarde te bevochtigen.
Nederig, zwak en in eenvoud komt
onze Heer aanrijden op een ezel,
maar Hij blijkt sterker dan de
legers met hun paarden.
Als druppel is Hij op aarde
gevallen, maar het water vormt
samen een rivier, een rivier vol
van vrede.
maandag 25 maart
Hierheen! Hier is water voor ieder die dorst heeft
lezen: Jesaja 55: 1
Wat niet is, kan, zal komen!
Terwijl in het rijke westen de kerken kleiner worden, het aantal
mensen dat zich Christen noemt steeds geringer wordt, groeit het
aantal Christenen in de overige werelddelen. Wat is het, dat de
kerk daar laat groeien?
Misschien is het wel, wat er in dit gedeelte van Jesaja staat: Een
droom, dat wat niet is, zàl komen. En treffend begint de droom
van Jesaja 55 met: water. Dan volgt voedsel, om vervolgens uit te
monden in wijn en melk als tekenen van een samenleving van overvloed.
Maar geld? wat moet je met geld? Geeft God ons geld te eten?
blz._40_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Nee, het gaat God om verbondenheid, verbondenheid met Hem,
verbondenheid met elkaar. Vriendendiensten, over en weer. En die
droom, is dat niet de droom die wij ook eens hadden. De droom
die we vergeten zijn.
En die droom is geen eigendom. Jesaja 55 spreekt over de droom
die we moeten delen. Delen met volken waar je nu "niets mee
hebt", waar je nu nog geen relatie mee hebt.
DE droom die de stichting Be-More wakker houdt.
dinsdag 26 maart
de wilde ezels lessen er hun dorst.
lezen: Psalm 104: 11
Respect is accepteren, dat een ander wel anders is, maar niet
minder waard.
Wilde ezels. Dieren die niemand toebehoren. Die hun eigen weg
gaan. Die geen lasten willen dragen. Of kunnen dragen. Voor de
verstandelijk ingestelde mens een verspilling. Aan ezels die niets
willen dragen, heb je niets. Die lopen alleen maar in de weg.
Vernielen de boel, eten van het voer wat voor de andere ezels is
bedoeld. Als die dieren er zo nodig moeten zijn, laat ze dan in de
heuvels wonen waar geen mensen zijn.
Er zijn mensen die net wilde ezels zijn. Je kunt ze ontkennen, net
doen of ze er niet zijn. Je kunt afkeurend over ze praten als je in
een cafeetje zit of op een verjaardag. Je kunt ze ook zien als
mede-mensen, die weliswaar anders zijn, maar niet minder
waardig.
De Bijbel kent zo'n verhaal. Het verhaal van een halfbloed. Bloed
van een Egyptische slavin met de naam Hagar en bloed van de
pionier Abram die het buitenland Kanaän verkiest boven het
beschaafde Ur. De naam van dat kind: Ismaël.
En net zoals de God van Abram een verborgen bron laat zien aan
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._41_/ 48

de aanstaande moeder Hagar die Ismaël in zich draagt, zo tekent
Psalm 104 een scene waar de vrije ezel het water van Gods
genade drinkt. Want, waarom zou je een wilde ezel het water
willen ontzeggen, als God zo overvloedig is met zijn nimmer
opdrogende bron van liefde?
Nee, laten we solidair met onze God zijn en zijn voorbeeld volgen.
Laten we ook gul zijn en niet ophouden te zorgen voor drinkbaar
water voor wie dan ook.
woensdag 27 maart
(vandaag géén vesper-viering in Katholieke kerk)
als een boom, geplant aan stromend water
lezen: Psalm 1: 3
Je moet eens een afgesneden tak in natte grond stoppen en kijken
wat er van komt.
(Voor de kinderen.)
Er stond een boom op een stuk land, een boom met een rare
vorm. Iemand had er zomaar een stuk vanaf gehaald. Die boom
stond aan de kant van een sloot.
Aan de rand waar de boom was afgezaagd, staken wat dunnige
takken alle kanten uit. Een paar mensen haalden er takken vanaf
en namen die mee naar huis. Het waren kale takken, waar maar
weinig aan te zien was. Geen bladeren en al helemaal geen
bloemen.
Ook de moeder van Olaf had de takken in een mooie zwarte vaas
gezet. Toen Olaf zijn vader thuis kwam, zag hij gelijk de mooie
vaas met de zielige takken staan. Toen hij mama begroette, zei hij
gelijk daarna: "Wat een mooie bloemen heb je daar." Dat was
blijkbaar een grapje, want moeder zei, lachend: "Ja hè, speciaal
voor mijn knappe vent neergezet. Geniet er maar van." Olaf
snapte er maar niets van: "Ze zijn toch helemaal niet mooi. Ik
vind ze lelijk. Ik kan er niet eens pijlen van maken voor mijn boog,
blz._42_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

want ze zijn veel te slap en er zitten allemaal knobbeltjes aan."
"Wat heb ik toch twee knorrepotten in huis!" zei mama en streek
Olaf over zijn hoofd. "Wacht maar af, jongetjes."
Na twee dagen begonnen de kale takken wat te veranderen. Wat
eerst lelijke pukkeltjes aan de tak waren, werden knoppen die
langzaam open gingen. Toen Olaf van school thuis kwam zag hij
dat er aan de takken, wat veranderd was.
En wat hij de dag erna toen zag, was geweldig. De knopjes waren
helemaal opengegaan en er waren bolletjes tevoorschijn gekomen,
bolletjes van heel mooi zacht grijs haar.
"Mam", had hij gezegd, "het lijken wel heel kleine jonge poesjes,
net als die van tante Yvonne."
"Ik weet wat leuks", glimlachte mama, "als jij nou eens elke dag
schoon water in de vaas doet. Dan kan je op school zeggen, dat je
jonge katjes hebt en dat jij voor ze zorgt."
Olaf moest opeens heel erg lachen. "Mam", zei hij, "zal ik dan
maar melk in de vaas doen?"
Sinds die tijd loopt Olaf altijd naar school langs de boom en kijkt
naar de takken. Soms groeit er zomaar een andere plant zomaar
bovenop de boom. En heel vaak zitten er vogeltjes tussen de
takken, die wegvliegen als hij er langsloopt. Maar de takken van
de boom water geven, of melk (grapje!), dat hoeft hij niet.
Witte Donderdag 28 maart
En Hij nam een beker ...
lezen: Mattheus 26: 27
Afscheid is wel een scheiding, maar nooit af.
Afscheid nemen.
Handen schudden.
Elkaar nog een keer omhelzen.
Dingen zeggen, die je nog steeds had willen zeggen.
Woorden zeggen, die je al heel veel herhaald hebt,
maar nog steeds zo belangrijk voor je zijn.
Voor jou. Vooral voor degenen van wie je afscheid neemt.
Je weet eigenlijk wel, wat ze straks mee moeten maken.
Alleen verder, op eigen kracht.
Zonder jou.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._43_/ 48

Je zoekt een vorm die hen zal bijblijven,
het planten van een boompje.
Het branden van een kaars.
Het delen van een stukje brood.
steeds herhaalde handelingen.
woorden die troostende handen moeten vervangen.
Hiermee wil je zeggen:
"Herinner de band die we hadden,
herinner de momenten dat we elkaar aanvoelden,
de momenten dat je hart openging
en je je gekend voelde."
Vasthouden kunnen we elkaar niet, of toch wel.
Ik ben er als je als vrienden elkaar warm houdt met de woorden
die ik je gegeven heb.
Als je samen uit één beker drinkt.
Een beker op een bruiloft, een beker bij een afscheid.
Drink samen de beker van het knagende verdriet
en de beker van de tedere herinnering.
Ik drink in gedachten met je mee.
Drink de beker van je onverdraagzaamheid
en drink de beker van de veroverde vergeving.
Drink samen de beker van de twijfel,
drink samen de beker van herwonnen vertrouwen, in het leven.
Drink, kijk elkaar in de ogen en herinner je mij.
blz._44_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Goede Vrijdag 29 maart
Ik heb dorst.
lezen: Johannes 19: 28
Als je eenmaal dorst hebt gehad, raak je het nooit meer kwijt, het
sluimert alleen in je geheugen.
Je kruis.
Je moet hem dragen.
Was het alleen maar zwaar. Was het alleen maar een last.
Je kon dan denken,
dat je armen en benen de moeite mochten dragen.
Maar er is ook je rug die niet meer kàn,
de kramp die zich vastbijt in je vlees.
Het is de schandpaal, de lachende menigte,
het zijn de vrienden van die je genezen hebt,
die zich van je afwenden
het zijn de mensen die jouw gezegende brood hebben gegeten
en je nu uitspuwen.
Het zijn priesters van de Almachtige die je smalend toeroepen
dat je machteloos bent.
Het zijn de kinderen die je omarmd hebt,
en zich nu geërgerd wegdraaien
Nu, nu zie je de onzalige heuvel die groeit
naarmate je dichterbij komt,
de gaten die al wachtend dieper worden, de nagels en de hamers,
en om je heen de minachting die tot verachting verwordt.
En waar, waar dan,
waar is de God die jij aanriep
op de toppen van de bergen,
die jou troostte in de woestijn.
Waar is je hoop, je droom,
dat Hij opnieuw zal roepen:
Jij, mijn geliefde, míjn kind.
Waar blijft de genezende doorwarming,
de geest die alle knellende koorden verbreekt.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._45_/ 48

Waar, waar zijt Gij? Gij?
Gebonden, gehangen, gefolterd,
Waar zijt Gij? Gij?
Tot in het diepst van je lijf gewraakt.
Je ziel aan het wrede hout gekneld.
Waar zijt Gij? Gij?
Als een opgejaagd hert schreeuw je om water,
schreeuw je om Hem:
Maar Gij, waar zijt Gij? Gij?
Mij dorst.
Stille Zaterdag 30 maart
ik had dorst en jullie gaven mij te drinken.
lezen: Mattheus 25: 35
Wanneer is de sjabbat eigenlijk veranderd in zaterdag?
Ik ... een vreemdeling
anders dan jullie,
Nog geen zondag.
Een dag om aan jezelf te denken. Je eigen zaken regelen.
Bezig zijn met de dingen die je zelf leuk vindt.
Sporten, uitslapen, shoppen, stappen.
Even geen gedoe aan je hoofd.
Zaterdag. Je geweten op een laag pitje.
Je voeten op tafel, de gordijnen dicht.
Deze dag is van jezelf.
Hoezo, stille zaterdag?
En dan .. .
blz._46_/ 48
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

Daar staat opeens levensgroot iemand voor je met de vraag:
"Ik ben anders. Ik pas niet in jouw patroon.
Ik ben een vreemde eend in jouw wak.
Mijn vraag is: Wil jij toch voor mij water putten?"
En jij antwoordt: "Waarom zou ik ... voor jou ... water putten.
Waarom steek je zelf jouw handen niet uit je mouwen?
OK, het is mijn put.
Ga dan toch zelf een put graven, als jij zo nodig dorst moet
hebben.
Nou even niet. OK?"
Dus toch stille zaterdag. Mijn geweten, hou je stil. Ssst.
1e Paasdag 31 maart
Daarom heeft God Hem hoog verheven
lezen: Fillipenzen 2: 9- 11
Wie naar het water wijst, wijst meer dan de weg naar het water.
Hoog verheven als een krachtige fontein
Onze Heer, mijn Heer.
Niet leven bij brood alleen,
Niet leven bij aards water alleen.
alleen leven van Gods beloofde Woord
leven van de adem van hem, het Heel-Al,
genoeg,
genoeg, voor altijd genoeg.
Nooit meer tekort, nooit meer mondjesmaat,
drinken, drinken uit de bron,
de kracht, de overvloed, almaar stuwend water.
"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._47_/ 48

uisend,
bruisend, overweldigend, genadig,
vrede, vrede, vrede, vrede.
En daar is Hij, onze Heer,
dankbaar, gelukkig, emotioneel,
de ene hand naar ons uitgestrekt,
de andere vol nodiging naar de bron,
zijn eeuwige Vader,
nu ook de onze,
de onze, de mijne, de jouwe.
Was het maar zover ....
tot slot ...
Naast de vrijwilligers van het 40-Dagen-project werken aan dit
boekje de volgende mensen van enkele Puttense kerken mee:
(schrijvers, controleurs, drukkers, enz.)
Aad v der Kooij, Albert Nieuwenhuis, Alfred Valstar, Bert Veeningen,
Gerda_v_Meerveld, Gertie_v_Dijk, Hannie Kadee, Jaap
Plomp, Jan Veeningen, Leny_Arendsen, Mathijs Suidman, Thea
Bos, Ton Enserink, Wim_Menting.
Daarnaast bedanken we ook de vrijwilligers van de soberheidsmaaltijd
op Aswoensdag en de mensen van het 40-Dagen project.
Dit boekwerk wordt door de vrijwilligers van KerkNetPutten.NL ook
op de website gezet onder het kopje Zending, Werelddiaconaat,
Ontwikkelingssamenwerking.
Wij waarderen het echt als u op dit boekje reageert;
dat kan persoonlijk of op ons gezamenlijke (nieuwe) e-mail adres
blz._48_/ 48
40-dagen@KerkNetPutten.nl
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"

"bijtanken" 40-Dagen boek 2013 blz._49_/ 48

lz._50_/ 48
g e z a m e n l i j k e k e r k e n t e P u t t e n
4 0 - d a g e n @ K e r k N e t P u t t e n . n l
40-Dagen boek 2013 "bijtanken"