You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
REISVERSLAG<br />
Nostalgie, een raar beestje, het komt en gaat wanneer het zin heeft, ook al zit je middenin de zoektocht naar<br />
een aartsmoeilijk bewijs. Wij vroegen respectievelijk een IAESTE-reiziger, een BEST-genieter en een exotisch<br />
toerist om hun ervaringen met jullie te delen. Hopelijk weten jullie hun avonturenepistel net als ons erg te smaken.<br />
Sit and relax !<br />
Ik schrik verdwaasd wakker en kijk<br />
om me heen. De kamermuren zijn<br />
maagdelijk wit en paniekerig grijp ik<br />
naar mijn armen. Geen dwangbuis!<br />
Mijn vooroorlogse wekker geeft<br />
4u30 aan. Buiten klinkt het alsof<br />
er een kameel door zeven hitsige<br />
lama’s wordt verkracht.<br />
Dan weet ik het weer. Ik ben in<br />
Sharjah, het conservatieve hartje van<br />
de moslimwereld. Dertig kilometer<br />
woestijn verder ligt Dubai, het<br />
decadente hart van de Verenigde<br />
Arabische Emiraten. Vanuit de<br />
moskee, minder dan 100 meter<br />
van mijn bed, roept de imam in<br />
zangerige zinnen op tot gebed.<br />
Mijn roommates Mohammad<br />
(genoemd naar de profeet) en Ahmad<br />
(eveneens genoemd naar de<br />
profeet) rollen uit bed. Terwijl ze<br />
naar de moskee slenteren, draai ik<br />
mij in mijn warme bed.<br />
6u35. Tuut Tuut Tuut ! Het schrille<br />
contrast tussen de zwoele stem<br />
van de imam en mijn elektronische<br />
wekker maakt Mohammad kregelig.<br />
“The bus leaves at seven, guys!”<br />
roep ik. Ook al zul je mijn kamerge-<br />
46<br />
U.A.E. = ULTIEME ARABISCHE ERVARING<br />
noten nooit op een vloek betrappen,<br />
toch voel ik de verwensingen<br />
op mijn verbrande rug kaatsen. Terwijl<br />
ik mij rep om mijn ochtendlijke<br />
behoefte te vervullen, zonder hierbij<br />
gebruik te maken van het voorziene<br />
waterkraantje, struikelen ze<br />
opnieuw uit bed. Abullazzak, onze<br />
AFDALING OP EEN SNOWBOARD<br />
ongeletterde Pakistaanse chauffeur,<br />
die enkel in frequenties van claxongetoeter<br />
met ons communiceert,<br />
wordt ongeduldig.<br />
Vandaag is het donderdag en omdat<br />
het morgen rustdag is, zijn we na<br />
een halve dag training terug thuis.<br />
Niettemin staat ook vandaag het<br />
zicht van de volop in constructie<br />
zijnde Burj Dubai (800 hoog, 150<br />
verdiepingen) op mijn netvlies gebrand.<br />
Vanop mijn Damas-torens is<br />
het zicht adembenemend.<br />
In de namiddag wachten kamelen<br />
en 4x4-wagens ons op voor de<br />
langverwachte woestijnsafari. Na<br />
de laatste meters asfalt onder de<br />
wielen te hebben gevoeld, houden<br />
we halt en lossen de chauffeurs<br />
(aka mad motherfuckers) opzichtig<br />
de overtollige lucht uit de banden.<br />
Wat volgt is een half uur durende<br />
Parijs-Dakar met tussenstop op<br />
een hoge duin die zich uitstekend<br />
leent voor een afdaling op een<br />
geïmproviseerd snowboard. Daarna<br />
trekken we richting basiskamp waar<br />
slanke kamelen, zij het dik tegen<br />
hun goesting, ons een schommelend<br />
ritje bezorgen. Na een lekkere<br />
barbecue onder maanlicht, een<br />
nirvanabezorgende sheecha (waterpijp)<br />
en de daaruitvolgende<br />
spuuglelijke henna-tattoo op mijn<br />
enkel en een overjaarse Roemeense<br />
buikdanseres sjezen we door het<br />
mulle zand huiswaars.<br />
En als de zoveelste Indische, Libanese<br />
of Syrische schone ons vraagt<br />
waar we vandaan komen, antwoorden<br />
we spontaan: ‘Well, habibti, from<br />
everywhere and nowhere ! Do you<br />
know IAESTE ?!’<br />
Dennis<br />
‘t <strong>Civielke</strong>
Change language