Van spiegelstadium tot knoop, een wandeling doorheen enkele ...

etekenaar, het verknopen van het reële aan het symbolische maakt dat er een supplement
voor de Naam-van-de-Vader moet zijn: het sinthoom.
“Is die supplementaire functie van de Vader onontbeerlijk? Ik toon aan dat dit onjuist
is." (Ibid.: 99.). Door een toetsing van de triniteit aan de subjectiviteit van de psychoticus
Joyce, is het voor Lacan klaar dat de Naam-van-de-Vader niet op zich staat als God ten
opzichte van de zoon en de heilige geest — die hij hervertaalt in het symptoom.
Het sinthoom biedt een andere verhouding tot de vragen die gesteld worden in
lalangue. "De vierde [ring] […] is het sinthoom. Het is ook de Vader, voor zover dat
perversion, slechts Père-version [Vaderversie] wil zeggen en dat de Vader uiteindelijk slechts een
symptoom is, of een sinthoom. […] Het oedipuscomplex is op zich slechts een symptoom.
Het is voor zover de Naam-van-de-Vader ook de Vader van de naam is, dat alles samenblijft,
wat het symptoom niet minder noodzakelijk maakt." (Lacan, 1975-1976, Ornicar? 6: 9)
Einde van een wandeling zonder besluit, begin van een reis
14
Gent, 08/05/2003