klik hier - Raad van Kerken in Nederland

De moslimgeleerden verschillen overigens
van mening hoe dit „behalve
dan‟ moet worden uitgelegd. Muhammad
Asad beschouwt dit in zijn modernistisch
commentaar als een inperking
van de vijandschap en haat.
Asad zegt: zijn liefde voor zijn vader
weerhield Abraham ervan om ook zijn
vader onder de verklaring van
„vijandschap en haat‟ te laten vallen.
Het was pas later, nadat zijn vader als
afgodendienaar gestorven was, dat
Abraham afstand van hem nam. Asad
komt dan ook tot de conclusie, dat
bidden om vergeving voor een levende
zondaar niet alleen geoorloofd is,
maar zelfs is aan te bevelen.
Voor een invloedrijke korancommentator
uit de 20
Uiteindelijk mondt dat uit in de tekst van Soera
9:113-114:
e eeuw als Maududi is
het duidelijk dat Abraham geen goed
voorbeeld was als het gaat om het
blijven bidden om vergeving voor zijn
vader. Familiebanden mogen nooit de
loyaliteit aan God in de weg staan.
Maududi voegt daar overigens wel
aan toe dat dit „alleen in geloofszaken‟
geldt. In de menselijke verhoudingen
blijft het nakomen van de plichten
jegens verwanten en het tonen van
liefde en sympathie een grote deugd,
of het nu om moslims gaat of niet.
Toch blijft van de zachtmoedigheid
van Abraham bij hem weinig over. Hij
legt „vol meegevoel en zachtmoedig‟
vooral uit als „godvrezend en evenwichtig‟.
Uiteindelijk mondt dat uit in de tekst van Soera
9:113-114:
Het past de profeet en de gelovigen
niet om vergeving te vragen voor de
veelgodendienaars, ook al zijn dat
verwanten. Dat Abraham dat voor zijn
vader wel had gedaan, kwam „alleen
maar‟ omdat hij dat nu eenmaal beloofd
had.
De tekst van deze Soera wekt de indruk dat
Abraham op basis van zijn zachtmoedigheid
en meegevoel niet had mogen bidden om
vergeving voor zijn vader.
Als dat inderdaad zo is, heeft Kuschel een
omschrijving van Abraham als „zachtmoedig,
vol meegevoel en schuldbewust‟ dan niet te
veel uitgelegd vanuit een christelijk perspectief?
Twee conclusies
Uit het bovenstaande zijn twee conclusies uit
te trekken. De eerste is, dat het de vraag is
of je Abraham wel zo los kan maken uit de
latere tradities van jodendom, christendom
en islam. In de Koran wordt Abraham weliswaar
niet geschilderd als een „razende verwoester
van afgodsbeelden‟, maar wel als
een verwoester van die beelden. In de joodse
traditie komt hetzelfde beeld van Abraham
naar voren. Als Abraham als zachtmoedige
vredestichter in deze drie religies een gemeenschappelijk
kenmerk is, moet dan Abraham
als de vernietiger van de afgoden niet
ook als een gemeenschappelijk kenmerk
teksten lezen uit Bijbel en Koran 39