INTERVIEW Raphaella Smits DE MUZIEK DICHTERBIJ TE BRENGEN. IS DAT EEN FORMULE DIE U VERTROUWD IS? Raphaella “Ik doe zoiets bijna nooit. Ik weet niet of je daar een groter publiek mee bereikt, maar je zult zeker een aantal mensen er meer van kunnen doen begrijpen. Zeker als ik wat meer toelichting zal kunnen geven over de instrumenten, die bepalend zijn voor de interpretatie van de muziek.” DE MUZIEK DIE U ZULT SPELEN IN GRIMBERGEN IS VAN SOR, COSTE EN MERTZ. OM EERLIJK TE ZIJN, IK KEN ALLEEN FERNANDO SOR. IS DAT NORMAAL? Raphaella “Ja, die anderen zijn inderdaad iets minder bekend, maar het zijn wel schitterende componisten. En ik zal ze op drie verschillende instrumenten laten horen. Sor speel ik op een Lacôtemodel, dat is een heel melancholisch, intiem instrument. Voor Coste kies ik voor een origineel instrument in de typisch Franse bouwstijl van de Mirecourt. Mertz zal ik spelen op een achtsnarige Stauffer.” HEBT U HET GEVOEL DAT U MET UW WIJZE VAN MUSICEREN ZO NIET DE WERELD REDT, MAAR SOMS, AL WAS HET MAAR EEN FRACTIE VAN EEN SECONDE, HET GEVOEL HEBT "HIER WORDEN DE MENSEN NU BETER VAN"? DAT ER EEN SOORT COMPLICITEIT ONTSTAAT MET HET PUBLIEK, EEN MAGISCH MOMENT? Raphaella “Ja, dat denk ik wel. Bij elk concert zijn er mensen die bijzonder gelukkig zijn. Dat alleen al is fantastisch, dat je ook mensen die je niet kent toch iets kunt meegeven. Daar doe je het voor. Maar echt de wereld veranderen of redden, dat zal wel niet, neen. 6 • 7 Het is misschien ook wel een van de aspecten van dat "uncommon" zijn, dat je die magische momenten weet te creëren, gevoelens weet over te brengen, ze zo te vertolken dat de mensen ze voelen. Heel ontroerend wordt het dan. Zoiets mocht ik bijvoorbeeld ervaren in Zuid-Amerika. Iedereen, ook wie niets heeft, komt daar naar het concert omdat cultuur nog het enige is waarmee ze zich kunnen verzoenen, zonder kapot te gaan. Dus daar "redt" kunst nog wel de wereld. Maar ook in Europa beleef je zalige momenten, laatst nog tijdens een benefietconcert in Wetteren, waar het publiek gewoon super was. Ongelooflijk hoe stil en ontroerd het toen was. ” SCHITTEREND ALS OP DIE MANIER HET WONDER MAG GEBEUREN. Erik Ooms TIP Raphaella Smits speelt op donderdag 29/11/2012 om 20u30 in de sacristie van de abdijkerk te Grimbergen en op vrijdag 3/05/2013 om 20u in GC de Muze van Meise interview HET JONGE CEDEL SAXOFOONKWARTET RIJGT DE PRIJZEN AAN ELKAAR CEDEL KAN EEN SAXOFOONKWARTET EIGENLIJK KLASSIEKE MUZIEK BRENGEN? Peter “Wij zijn stuk voor stuk klassiek geschoolde saxofonisten. We hebben alle vier een masteropleiding gevolgd aan het Lemmensinstituut en als kwartet aan dezelfde hogeschool een master na master in hedendaagse muziek en kamermuziek. De meeste mensen kennen de saxofoon natuurlijk vooral uit de rock, pop en jazz. Maar saxofoon kan best ook klassiek zijn. Dat klinkt helemaal anders dan je misschien zou verwachten.” Pieter “<strong>Klassiek</strong>e saxofoon is sowieso niet klassiek in de gebruikelijke betekenis van het woord. De sax is een relatief jong instrument. Wij spelen dus veel hedendaagse klassieke muziek, experimentele muziek Naar muzikantennormen is het CeDeL-kwartet piepjong, net als hun instrument, de saxofoon. Die bestaat nog maar een goede honderdvijftig jaar. Maar Peter Cverle (sopraan), Lieve De Keyser (alt), Jitse Coopman (tenor) en Pieter Lagacie (bariton) hebben al een benijdenswaardig palmares bij mekaar gespeeld. zelfs. De eerste functie van zulke stukken is niet dat ze mooi moeten klinken, maar dat ze de grenzen aftasten van wat mogelijk is. SCHRIKT ZO’N MUZIEK MENSEN NIET AF? Pieter “Dat beseffen we. Omdat het publiek voor saxofoonmuziek in België maar dunnetjes bezaaid is, kiezen we ervoor om tijdens onze concerten een toegankelijk programma neer te zetten. Er zitten wel stukken tussen die wat moeilijker zijn, maar de teneur wordt naar het einde toe lichter, zodat je bij het buitenkomen toch geen zware maag hoeft te hebben.”