nummer 3 - VOC Geraardsbergen Lierde

Beste dierenvrienden,
Bij een stralend zonnetje zit ik dit voorwoord te schrijven. De storm van het jonge vogelgeweld
is gaan luwen. Zoogmoeders zijn bezig met de laatste nestjes egeltjes aan het groot brengen.
Een werkje waar veel geduld en liefde voor nodig is. Over het wel en wee van deze diertjes kan
u lezen in dit boekje.
De vele droombouwplannen worden beetje bij beetje waarheid. Feit is dat er al een hele weg
is afgelegd. Dit mag je letterlijk nemen. Als je terugblikt hoe we gestart zijn en waar we nu
zitten, kan u dit alleen maar bevestigen. Jaar na jaar worden projecten gerealiseerd allemaal
met één doel: Het verblijf en revalidatie van wilde dieren te professionaliseren. Om het in het
Waals te zeggen : “Petit à petit, fait un oiseau son nid”. Onze opvangaccommodatie vergroot
jaar na jaar.
Elke soort vraagt een specifiek verblijf. Denk maar aan het roofdierenverblijf voor onze vossen,
de rehabilitatievliegkooi van de grote roofvogels, opvangcomplex in beslag genomen roofvogels
…. kortom allemaal noodzakelijk infrastructuur. De opvang twee jaar na elkaar van een
kolonie dwergvleermuizen maakte ons duidelijk dat een specifiek verblijf voor deze vliegende
insektenetende zoogdieren noodzakelijke was. Het wordt dus het jaar van de vleermuis voor
het centrum. Weldra wordt het hout geleverd en het getover met kaders kan weer beginnen.
Onder de hoede van vleermuizenspecialiste Wendy kan dit niet fout gaan. Het vleermuizenbouwproject
zullen jullie kunnen bewonderen tijdens onze opendeurdag.
Iedereen nodig ik van harte uit op onze opendeurdag van zondag 7 oktober 2012. Het grote
feest voor de wilde dieren start al vanaf 10 uur tot 18 uur. Het is altijd een blij weerzien. Graficus-kunstenaar
Sander heeft een pracht van een affiche geschilderd voor onze opendeurdag.
Vele uurtjes zijn er in het canvasdoek gekropen. De bosuilenmoeder die een uilskuiken komt
eten geven. ”Zorg dragen voor” daar staat ons centrum voor. Symbolischer kan het niet !Het
VOC bedankt dan ook Sander voor de tijd, energie en creativiteit die hij in deze affiche heeft
gestoken. Hij heeft een grote pluim verdiend !
Filip

DOLLEKES
Dit jaar is er een explosie aan super mini-
egelnestjes in het centrum. Nog nooit kregen
ze zulke jonge egeltjes binnen. De mini’s wegen
minder dan dertig gram. Een nieuw record is
het. De min veertig grammen stellen heel wat
eisen aan de verzorging. Hun immuunsysteem
is niet optimaal. Ze krijgen weinig tot geen antistoffen
binnen.
Ook de ietwat grotere egeljongen kennen de
weg naar het centrum. Dagelijks is het prijs.
Een egeljong gepakt door de hond, vastgelopen
in de ursusdraad of moestuinbeschermingsnet,
een verkeersslachtoffer ... kortom aan probleem-
egels geen gebrek.
Het verzorgen van egels is heel arbeidsintensief.
Daarom stelde ik voor om voor de egelcrèche
te zorgen van donderdag tot zondag. Om de
twee uur moet er paraat gestaan worden met
een “papfles”.
Ik ontferm me ook over een eenzaat die al 3
weken oud is. Maar die al heel goed eet. Het is
een kleine hooligan aan het worden. Alles moet
eraan geloven, spuitjes, kommetjes, aardewerk
en zelf verzorgende vingers steekt hij graag tussen
zijn tandjes. Inmiddels is hij al flink groot
geworden en neemt hij zijn eerste stapjes naar
alleen eten en drinken. Ons Juuleke wordt een hele Juul.
Een nestje van vijf kwam binnen omdat mama-egel werd gestekt door een riek. Het waren
heel jonge dieren van minder dan dertig gram. Een grotere uitdaging is er niet. Drie egels
zijn gestorven. We kunnen gissen naar de redenen. Maar hoogstwaarschijnlijk is het afweersysteem
van deze jonkies aangetast. Gelukkig waren er attente mensen die ze snel binnenbrachten.
Ik noem ze de dollekes. Ze krijgen de nodige zorgen. Zo is er een streng regime aan de gang
voor deze stekeltjes. Ze krijgen elke 2 à 3 uur hun portie melk en verzorging de klok rond. Dag
na dag zou hun gewicht en hun aantal stekels moeten toenemen. Kortom de eerste honderd
gram is een werk van lange duur.
Hun eerste week zit er op. Spijtig genoeg zijn sommige dolletjes gestorven. We blijven strijden
om hun zusjes en broertjes groot te brengen.
Weetje,
Er is geen enkel bezwaar om egels te voeren, als het maar bijvoeren is. Als er in oktober al nachtvorst
is, zullen veel eerstejaarsegels moeite hebben om voldoende vetreserves op te bouwen
voor de winterslaap. Vooral voor hen is het erg aan te bevelen om ze bij te voederen. Geef
kattenvlees uit blik, kattenbrokken, meelwormen, gekookt ei en fruit. Geef water te drinken,
nooit melk. Zet het eten onder een omgekeerd kistje met een klein gat er in, zodat de katten
er niet bij kunnen. NB: Egels die worden bijgevoerd gaan wel later in winterslaap. Dat is geen
bezwaar voor egels
Binnenkort meer stekelig nieuws over deze schatjes.
Elke

EEN VIERLING
Cloves en Wendy staan dag in dag uit klaar om dieren
te gaan ophalen. Dit doen ze belangenloos. Uit pure
dierenliefde zetten ze zich in. Niet zo evident want
na zijn avondschift helpt Cloves ons bij de organisatie
van de ophalingen.
We kregen een telefoon dat er een nest
waterhoenkuikentjes moest opgehaald worden.
Een opmerkzame wandelaar had de diertjes
geobserveerd. Helaas werden deze niet meer
gevoed. In de nabijheid van het nest dreven er twee
waterhoenen rond. Waren dit de ouders ??? Onze
vrijwilligers redden het nest samen met de kuikentjes
en de eieren.
Ze spoeden zich naar G’bergen. De kuikentjes waren
“still a life” bij aankomst. We hoorden nog een
gepiep en inderdaad uit één van de eieren was een
kuikentje aan het komen. Dankzij onze couveuse en
de juiste temperatuur kwam het kuiken met succes
ter wereld. We werden de volgende ochtend terug
beloond en hoorden terug gepiep uit een eitje.
Inderdaad, nummer vier was op komst. Kortom, vier
balletdansers op hoge hielen werden met argusogen
opgevolgd.
Waterhoenkuikens zijn echte ADHD-ers. Als je ze bezig
ziet, rennen ze van de ene kant van de couveuse naar
de andere kant. Een beetje biologieles leert ons dat
het waterinsectenvreters zijn. Aangepaste voeding
zorgt ervoor dat deze vogels week na week een echte
metamorfose ondergaan.
Het is toch fantastisch hoe op een paar weken tijd
een kuikentje kan uitgroeien tot een mooie zwarte
volwassen vogel. De couveuse werd te klein en
algauw werden ze verder opgekweekt in een grote
grijze bak. Hun verenkleed was gewoonweg af. Ze
vlogen zonder verpinken. Altijd heel spannend, om
de vluggerds te vangen.
Hun grote dag was aangebroken. Ze kunnen weer
genieten van hun vrijheid in een heel mooie vijver
met veel eendenkroos en waterinsecten. Onze
vrijwilligster Christine houdt het viertal goed in de
gaten. We zullen nooit de spannende momenten
vergeten van de twee kuikentjes die uit het ei kropen. De vierling met hun hele grote poten
en tenen zorgden altijd voor de nodige ambiance tijdens het schoonmaken. Het waren echte
ontsnappingskoningen.
Bedankt ! Het gaat jullie goed !
3

KWIKKE KWIKSTAARTEN.
Ik was al een week aan het genieten in Spanje
van de zon toen ik in de verte kinderen hoorde
roepen: ”Kijk! Een vogeltje! Een vogeltje!”. Ik
ging kijken en zag een klein vogeltje, hard aan
het piepen. Ze hadden het vogeltje gevonden
toen het uit een (palm)boom was gevallen, recht
in het haar van een meisje. Dat dacht dat
zijn poot gebroken was, dus ze hadden er al
twee uur mee rondgelopen.
Ze waren hulp gaan zoeken bij de receptie maar
die mensen wilden zich er niet mee moeien.
Daarvoor hadden de kinderen nog geprobeerd
om de moeder te vinden maar die durfde waarschijnlijk niet te komen met al die mensen. Ik
heb dan besloten om het vogeltje in ons appartement te nemen. De andere kinderen waren te
klein én hadden al geprobeerd om bladeren in zijn bek te stoppen. Alles ging redelijk goed. Het
vogeltje overleefde de nacht op een papje van brood. Nu was het juist wachten tot de ochtend.
Het meisje met het ‘reddende’ haar ging het vogeltje (vlak voor haar vertrek naar België) naar
een vogelcentrum brengen. Dat bleek dan niet waar te zijn. Dus nu zaten we wel nog altijd met
het vogeltje. We besloten om te gaan kijken naar het zogenaamde vogelcentrum. Dat was dus
een dierenartsenpraktijk. Ze vertelden dat er alleen een vogelcentrum bestond voor bedreigde
soorten. We kregen wel een papje mee voor kleine vogels en de dierenarts zei dat het vogeltje
over een paar dagen zou kunnen vliegen. Dat was goed nieuws, want we bleven nog een week
in Spanje.
Iedere dag zagen we het vogeltje groeien. Het
kreeg meer energie. Het begon te weten waarvoor
zijn vleugels dienden en het begon te stappen
met die lange poten. De nodige zorg en aandacht
waren wel groot. Ieder uur eten geven, na
zijn eten zijn pootjes en vleugels laten strekken,
een beetje aanmoedigen om te beginnen fladderen,
na die inspanning hem (ja!) in slaap wiegen
in de handen. We hadden natuurlijk geen
soort van “couveuse” en onze handen waren het
warmst. Soms kroop hij ook in mijn haar, daar
maakte hij dan een nestje en viel hij ook in slaap
. Rond 7 uur ‘s ochtends werden we weer wakker gepiept door een hongerig vogeltje.
4

Een soort van wekker die werkte op voedsel. Maar meer dan fladderen kwam er niet van in
huis, dus hadden we de keuze tussen 2 dingen:
•
•
1. Hem in Spanje laten terwijl hij niet kan vliegen, geen voedsel heeft leren zoeken,
niet voor zichzelf kan zorgen en waarschijnlijk opgegeten zal worden door een kat.
Of,
2. Hem meenemen naar België terwijl we niet weten wat voor soort hij is, of hij kan
overleven in België, en of zijn hart het wel niet zal begeven tijdens de lange autorit.
De keuze was snel gemaakt, met een handdoek over de kooi, en veel afleiding was de autorit
snel voorbij. ( 1 ding is heel zeker: dat beestje heeft een ongelooflijk sterk hart). De volgende
ochtend zijn we dan naar het vogelcentrum gegaan, en met een gerust hart en een lege kooi
weer vertrokken. In het vogelcentrum is ons vogeltje in een soort couveuse gelegd met een
andere vogel van zijn soort. Ik ben een paar dingen te weten gekomen. Het vogeltje is een
kwikstaart en kan heel goed overleven in België. Eigenlijk is hij een trekvogel en in september
zal hij met andere trekvogels vertrekken naar het zuiden. Vandaag gaan we (mijn moeder,
mijn zusje en ik) een foto maken met het vogeltje en daarna wordt hij weer vrijgelaten. Het
vogeltje kreeg de naam piou piou, naar het geluid dat mij ‘s ochtends een week lang heeft wakker
gemaakt. Dat zal ik wel missen, maar het vogeltje was alle moeite waard.
Sophie Demoustiez
5

DE TOP DRIE VAN DE LEUKSTE OPROEPEN
Nr1. De schaarsgeklede vrouw.
Dag meneer, er is hier een duifje dat niet meer vliegen
kan. Kan je het komen halen?
Kan je het duifje zelf niet brengen mevrouw want het
is hier druk met het voederen van jonge dieren?
Nee, meneer, ik durf het niet nemen want ik ben te
schaars gekleed……..
Voor het hele verhaal zie verder in dit boekje.
Nr2. Bejaarde kat.
Goeiedag , mijn katten hebben een muisje gepakt. Ik
heb het gered en liet het terug vrij. Mijn katten zaten
er direct weer op. Ik zie dat zijn achterpootje sleept.
Kan je het komen halen?
Je mag het altijd bij ons binnenbrengen hoor, want
een kattenbeet is zeer gevaarlijk voor bacteriële
besmetting.
Ja, maar mijn kat heeft geen tanden meer. Ik heb
geen auto en ik vind het zo sneu voor dat muisje.
Nr3. Mediterende reiger
Hallo meneer, er zit hier een reiger in de weide naast
ons en dat beest beweegt niet.
Hoelang zit dat beest er al?
Al een dik half uur!
Als dat beest daar morgen nog onbeweeglijk zit, mag
je ons gerust terugbellen.
6

HET GETAL!
In 2011 vingen de 10 erkende Vlaamse vogelopvangcentra maar liefst 29.188 patiënten op.
Dit is een lichte stijging van 2.682 dieren vergeleken in 2010. De Europese vogelsoorten staan
op nummer 1 met 23.844 verzorgde dieren. Maar niet alleen vogels ook een groot deel,
namelijk 4.965, zoogdieren werden er opgevangen en verzorgd. En ten slotte werden er 379
reptielen en amfibieën opgevangen.
In totaal werden er van die 29.188 zo’n 59,52% met gezonde toestand terug in vrijheid
gesteld. 9,6% kreeg een spuitje omwille van onherstelbare verwondingen.
Bij de toppers staan de meest verspreide broedvogels van ons belgenland, namelijk de houtduif,
merel, wilde eend en Turkse tortel. Op nummer 1 met maar liefst 2.863 opgevangen
individuen staat voor het derde jaar op rij de houtduif. Op de tweede plaats staat de merel
(2.522) en op de derde plaats staat een nieuwkomer de vink (1.595).
Deze nieuwkomer is eigenlijk een speciaal geval. Ook al zagen we dit jaar meer vinken in onze
tuin, toch ligt het aan het feit dat deze vogel een heel populaire vogel is bij vogelverzamelaars
en –kwekers. Het is niet door uitputting, verwondingen of ziekte dat deze vogels in de
VOC’s terecht kwamen maar door gerechtelijke inbeslagnames .
Zo is er in maart 2011 een gerechtelijke inbeslagname geweest in Wortegem door de Oost-
Vlaamse Natuurinspectie van maar liefst 400 vinken. Deze werden allemaal warm onthaald
en opgevangen in het Vlaams vogelopvangcentrum van Geraardsbergen.
De top 5 wordt vervolledigd met op vier de wilde eend (1.428) en op vijf de kauw (1.278).

Ups and downs
Via de voorzitster Lucie Van Wittenberge van dierenbescherming Vlaamse Ardennen kregen
we een oproep dat er een vossenwelp in een gracht zat. Het dier vond blijkbaar de kracht niet
meer om uit een gracht met een betonnen wand te klimmen. Ikzelf kon het dier niet gaan
helpen. Ondergetekende was zelf goed ziek. Gelukkig was die dag onze vrijwilliger Bram thuis
en kon hij de arme viervoeter gaan redden. De vinders hadden het beestje al uit de gracht
opgevist en zat nu te bekomen van zijn avontuur.
Bram werd verwelkomd door mensen met een hart voor dieren. De vrouw zei tegen hem
:”Moet ik nu zo oud zijn om mijn eerste vos te zien te krijgen.” Ze had altijd al van Reintje gehoord
maar nog nooit in levende lijve ontmoet. Het jonge dier deed de harten smelten.
In allerijl werd de welp naar het centrum gebracht. Onderkoeling kan doodsoorzaak nummer
één zijn. Het dier werd geleidelijk opgewarmd en kreeg de nodige voeding. Het was al veel
actiever. Het strompelde enkele rondjes in zijn kooi. Moe gestreden voor het behoud van zijn
leven viel hij die avond in slaap. Toch was er iets wat ons niet beviel. De motoriek van het dier
was niet normaal.
’s Morgensvroeg vond ik het diertje al soezend onder een handdoek. Er zat heel weinig leven
in. Zijn kopje kon hij amper omhoog heffen. Er zat totaal geen energie meer in. Hij was zo
slap als een vod. Dit mag je wel letterlijk nemen. Zijn levensgevecht had hem totaal uitgeput.
Dit dier moest dringend een baxter krijgen. Hup de wagen in en richting dierenartspraktijk.
Eénmaal aangekomen, kon het onderzoek beginnen. De welp had een serieus vochttekort.
De diepliggende ogen en het derde ooglid dat heel zichtbaar was, wezen op uitdroging. Een
andere test werd gedaan. De welp werd in het nekvel gepakt. Bij een gezonde welp valt het
vel naar beneden. Bij een uitgedroogde welp zal de huid wat blijven staan. In dit geval is het
beestje aan het uitdrogen. Al bij al beloofde het niet veel goeds. Samen met dierenarts David
werd de welp aan het infuus gelegd. Dierenartsen moet ook handige Harry’s zijn. Powertape,
een houten stokje van een ijslolly en het elastisch verband werd bovengehaald. Eerst en
vooral was het een kunst om de ader vinden. Uitgedroogde dieren hebben heel kleine aders
en het is niet zo evident om daar een katheter in te plaatsen. Wonder boven wonder lukte
dit de eerste keer. De vloeistof raakte druppel per druppel in de uitgedroogde viervoeter. De
welp werd al wat actiever. Er was hoop. Met een gerust hart namen we afscheid. We wisten
dat het daar in goede handen was.
Zondagmiddag kregen we een geruststellend telefoontje. Het diertje was al veel beter en had
gegeten. De welp had zijn sonde al in alle bochten gedraaid met een dikke poot tot gevolg.
Het levensreddende ding werd verwijderd. Zijn reflexen waren nog niet in orde. De ogen
lagen nog heel diep. Dit diertje had heel ver gezeten.
Cloves ging om het welpje bij de dierenarts. Een geluk dat we beroep kunnen doen op hem
want hij maakt voor de verzorgers veel tijd vrij om de wilde sukkelaars te verzorgen. Wat een
eer voor hem, één van zijn lievelingsdieren, te mogen vervoeren. Hij maakte zich terecht
zorgen om hem.
9

Eenmaal aangekomen in het centrum kreeg het de nodige verzorging. Een bench stond klaar.
Dezelfde avond dronk het welpje goed en at het een paar hondenbrokjes. We konden met een
gerust hart gaan slapen. De missie leek ons geslaagd.
’s Anderdaags werden onze dieren verzorgd door Christine, een vrijwilligster van het eerste
uur, die altijd klaarstaat om ons te helpen. Zij merkte op dat het niet goed ging met het vosje.
Het diertje lag er totaal apathisch bij. Hij wou niet rechtstaan, at en dronk niet meer. We vertrouwden
het niet.
In allerijl werd het welpje terug naar de dierenarts gebracht. Met pijn in het hart wist ik dat het
laten inslapen de juiste keuze was. Er moest meer aan de hand zijn. De vraag is natuurlijk wat
is de oorzaak van zijn achteruitgang. Een mogelijke theorie zou zijn dat het dier is aangereden
door een auto en zo in de gracht beland is. Autopsie moet meer duidelijkheid geven.

Vleermuizentijd
Langzaam groeit onze “kolonie” babyvleermuizen.
Meestal worden ze gevonden in en rond het
huis. Af en toe zit er wel een heel uitzonderlijke
vindplaats bij. Zo werd een diertje gevonden in een
werkmap op het bureau. We vragen steeds aan de
mensen om te proberen de baby te laten oppikken
door de moeder. ‘s Avonds wordt de vleermuis
dan in een bakje gezet met een warmtekruik op
de grond ofwel op een hoogte. Dit gebeurt onder
toezicht want de kat loert letterlijk mee. Lukt dit
niet dan zijn we er natuurlijk om deze beschermde
insectenetertjes op te vangen
Drukke tijden dus in de eerste opvang ! Op
dit moment zijn er een tiental vleertjes die we
met succes grootbrengen. Nancy met haar
engelengeduld weet als geen ander hoe het moet.
Wat wil je na het grootbrengen van maar liefst
honderd beestjes.
Dankzij die ervaring kennen we ondertussen de
knepen van de materniteit “vlademieren”. Onze
hoofdvroedvrouw, vleermuizenspecialiste, Wendy
staat ons gelukkig altijd met raad en daad bij. We
hebben veel van haar geleerd. Hoedje af !
Ja, beste lezer de papfles wordt terug bovengehaald.
Afhankelijk van de leeftijd passen we het
voedingsschema aan. Tot een leeftijd van 2 weken
en een half krijgen ze vier melkvoedingen per
etmaal. Zijn ze ouder dan wordt gestart met drie
voedingen per dag. Eenmaal de melkvoedingen
voorbij geven we meelwormpjes. Wist je dat zo’n
klein beestje, bijna zijn gewicht aan insecten op
eet. Een echt monnikenwerk ! Als ze zelfstandig eten, worden ze verplaatst naar een grote
volière.
Under Construction
Een vliegtent werd opgezet om daarin de vleermuizen de kans te geven om hun vliegspieren
en jachttechniek te oefenen. Maar die tent is te klein. Er werd beslist om een vleermuizenkooi
te bouwen. Daniël staat in voor de realisatie. Een grote uitdaging ! Deze uitwenkooi moet
vleermuizen dicht zijn. Een gat van 5 mm is al voldoende om te ontsnappen. Dit is niet zo
evident. Onze vakman heeft de kaders reeds gemaakt. De helling van het terrein is nog een
obstakel. Dit betekent dat we weer een basis moeten maken om de constructie min of meer
waterpas te zetten. De slechte juli maand heeft letterlijk de planning verregend. Nu is het alle
hens aan denk om dit project gerealiseerd te krijgen tegen onze opendeurdag van 7 oktober
2012
11

Dames en duiven op een doordeweekse doefe dag
Op een doordeweekse dag die vooral bestond uit het proberen ontsnappen van de hittegolf
door mij diep in mijn bureau te verstoppen, besloot mijn telefoon dat er van dat ontsnappen
die middag niet veel in huis zou komen. Een enthousiaste Filip (het mannelijk brein haalt zich
wellicht soms een mooi beeld voor ogen bij het idee van iets dat niet veel stof om het lijf
heeft) had het over een schaars geklede duif en een dame die uitgeput op een terras zat. Of
was het omgekeerd? Om even te schetsen: in het VOC zijn we al vreemde telefoons gewend:
een pimpelmees die een fazantenjong blijkt te zijn, een egel die we moeten komen ophalen
“omdat hij daar zomaar in de tuin liep en overreden kon worden als hij op straat zou gaan”,
een roofvogel die uiteindelijk een patrijs was, iemand die zich niet zou vermoeien 3km te rijden
naar ons voor een diertje te brengen, omdat het toch “onze job is” om een eekhoorntje
op te halen die vast raakte in een val die zij nota bene had gezet,...
Om even terug te komen op die doordeweekse hete dag. Blijkbaar had een bezorgde dame
naar Filip gebeld over een uitgeputte duif op het terras, maar ze kon die niet vastnemen omdat
ze een zomerkleedje droeg. Al heeft Filip wel een goed gevoel voor humor, toch bleek dit
verhaal geen 1 april grap te zijn. Gezien alle drukte in het VOC besloot ik de dame en duif in
kwestie een bezoekje te gaan brengen. Intussen vroeg ik mij af hoe de psyche van deze vrouw
in elkaar zat: was ze bang dat de duif bepaalde verliefde gevoelens zou ontwikkelen voor haar
of ter plekke een hartstilstand zou krijgen bij het zien van een mooi gebruinde dame met
decolleté? Of dat ze niet genoeg stof droeg om haar te beschermen tegen deze gevaarlijke
vogel die haar alle momenten zou kunnen bespringen? Gewapend met doos, papier en water
belandde ik bij de dame, nota bene zélf een zomerkleedje dragend, maar misschien één dat
meer “duif-proof” was dan dat van haar? Op oncomfortabele hoge hakken begeleidde ze mij
naar het terras... om daar vast te stellen dat het beestje jammer genoeg net gestorven was.
Dit zijn de droevige ervaringen die jammer genoeg horen bij ons vrijwilligerswerk, niet elk
diertje haalt het... Soms maken mensen het echter nog nét iets erger door zoals de dame in
kwestie te zeggen dat ze niet verwonderd was, gezien het duifje er toch al 3 dagen uitgeput
zat... Moet ik er nog bij vermelden dat een terras met betonnen tegels omgeven door glas in
die hitte een ware hel moest geweest zijn voor dit diertje? Op dat moment werd ik als vrijwilliger
toch niet meer zo vrijwillig medewerkend naar de dame. En als je bent zoals ik, in shock
dat mensen een dier zo kunnen laten afzien, dan laat je de persoon in kwestie verdwaasd
achter met de vraag of zij nu toch niet degene is die de dode vogel moet laten verwijderen..
Afsluitend kan ik jullie wel gerust stellen dat deze ervaringen niet schering en inslag zijn, gelukkig
kunnen we meestel rekenen op lieve, bezorgde mensen die graag de moeite doen om
een gewond of uitgeput diertje tijdig naar ons te brengen zodat het de beste zorgen kan
genieten.
Lien
PS: in bijlage foto die u kunnen geruststellen dat duiven en jurken wél samen gaan...
13

Grotestraat 33
9500 Geraardsbergen
16

DE VOEDINGSPIRAMIDE
Natuur- en Dieetvoeding
STATIONSPLEIN 13
9500 GERAARDSBERGEN
054 45 35 38
www. voedingspiramide.be
www. Palosanto.be
JIPPY’S
Grotestraat 12
9500 Geraardsbergen
Apothekers
ogels - Callebaut
Ruim assortiment cosmetica,
homeopathie en kruiden
Verhuur en verkoop van o.a.
krukken, rolstoelen, looprekken,
afkolftoestellen
Verkoop van bloeddrukmeters,
wandelstokken, bedden
enz.
Medische compressiekousen
klasse 1 en 2
Grotestraat 38
9500 GERAARDSBERGEN
Tel. 054 41 20 49

vu Nancy Van Liefferinge, Hoge Buizemont 211 9500 Geraadsbergen