LIB 48-49 PETRODESK - 2011.indd - Friends in Business

Wie: Bep Windau
De Rotterdamse haven is haar met de paplepel ingegoten:
Wat: Directeur PetroDesk B.V. haar hele familie is er werkzaam. Allemaal in het stukgoed.
Waar: Rotterdam-Spijkenisse
Dochter Bep is het buitenbeentje, want zij, dan negentien,
gaat als enige ‘vloeibaar’. Een vriendinnetje wijst haar
op een vacature bij haar op kantoor, een controlebedrijf voor vloeibare stoffen. Bep gaat
praten en wordt aangenomen. Ze luistert en vraagt. Of het nu bij de boekhouding is of in het
laboratorium. Of ze daar misschien niet even wat kastjes kan schoonmaken? Ondertussen
vraagt ze iedereen het hemd van het lijf: waar ben jij mee bezig? Hoe doe je dat? Zich niet
bewust dat de kennis die ze daarmee in de loop der jaren vergaart uiteindelijk het fundament
zal zijn voor haar eigen bedrijf PetroDesk B.V.
Rekensom
Haar visitekaartje leert dat PetroDesk zich bezighoudt met
‘Inspection and Analyses of Petroleum Products, Petrochemicals
and Vegetable Oils’. Of zoals Bep het snel vertaalt: “Wij analyseren
vloeibare ladingen.” Maar daarmee lopen we op de zaken
vooruit. Want Bep werkt 26 jaar lang bij diezelfde werkgever als
zij het er na een managementoverdracht niet meer naar haar zin
heeft. “Op zo’n moment is goede raad duur, dus dacht ik: laat ik
het maar eens zelf gaan proberen. Nee, dat had ik nooit van te
voren kunnen bedenken. Geen seconde. Maar ik had wel zoiets
van: als ik het nu niet doe, dan heb ik er misschien altijd spijt van.”
Na overleg met haar man en met diens onvoorwaardelijke steun
en vertrouwen ‘want hij zit al veel in zijn eentje en dat zal met een
eigen bedrijf alleen nog maar meer worden’ waagt ze de sprong.
In 2001. In Spijkenisse. “Met het oog op mijn leeftijd, ik was toen
net 46, best een stap, maar ik realiseerde me tegelijk dat ik daardoor
meer overwicht op jongere mensen kon hebben. Als je dat op
een leuke manier brengt, kan je voor je klanten een goede partner
zijn. Want dat is de bedoeling: obstakels weghalen die ze normaal
zelf moeten tackelen.” Terugblikkend op die beginperiode zegt
ze: “Ik dacht: óf ik stoot mijn hoofd, óf rommel lekker door. Nu,
tien jaar later, kan ik zeggen: we ‘rommelen’ lekker door.” Na een
rondleiding in de eigen testruimte kan dat ‘rommelen’ een understatement
genoemd worden. “Een eigen testruimte... Ongelofelijk
toch? Die hebben we hier drie jaar geleden aangebouwd. Voor die
tijd besteedden wij de analyses uit. Tot je op een gegeven ogenblik
gaat rekenen: wat kost dat dan per jaar? Per twee jaar? Per drie?
Toen ik díe rekensom maakte, kon ik net zo goed mijn eigen testruimte
beginnen. Dan maar de dood of de gladiolen.” Maar, legt
ze uit, niet ‘zo maar’, niet, nooit zonder een gezonde fi nanciële
basis. “Mijn vorige baas had daar een prachtige uitdrukking voor,
die mij mijn hele leven blijft volgen: eerst haren, dan kammen.
Eerst sparen, dan uitgeven.”
Seizoenskaart
Haar werktijden bij PetroDesk blijken na verloop van tijd ‘redelijk’
mee te vallen, hoewel in het begin, voordat de eerste medewerker
in dienst komt, later gevolgd door een tweede, dagen van
achttien uur geen uitzondering zijn. “Wat, vertelt ze lachend,
in vergelijking met mijn oude werkgever waar ik regelmatig om
zeven uur ’s ochtends de dagploeg zag binnenkomen en om elf
uur ’s avonds de nachtploeg, toch nog altijd minder uren waren.
Daarbij: achttien uur voor je eigen bedrijf in touw zijn, dat werkt
toch lekkerder. Ja, wij zijn 24/7 bereikbaar, controles kunnen op
ieder moment worden uitgevoerd. Dat doen we overigens niet
zelf, daarvoor schakelen we ZZP-ers in.” Met vakantie gaat ze
een keer per jaar ‘dan pakken we ook echt uit’, haar vrije tijd
besteedt ze graag aan haar man en hond Goofy. En niet te vergeten
aan haar andere grote ‘liefde’: Feyenoord. Een liefde die
haar wordt ingegeven door haar moeder, haar vader, een binnenschipper,
hield niet van voetbal. “Tot vier jaar geleden hadden we
een seizoenskaart, gingen we altijd samen kijken. Kwam zij op
haar brommertje aangesnord tot gezondheidsklachten dat onmogelijk
maakten. Tot haar 76ste zaten we altijd op de tribune.
Ik kom er al vanaf mijn vierde, mijn springtouw mee, en mocht ik
lege bierfl esjes zoeken om ze in te leveren voor een zakje chips,
met een bolletje zout er los in. Nu ben ik met iedere wedstrijd
voor de televisie te vinden. Een nieuwe seizoenskaart gaat er komen,
maar het is nog een paar jaar wachten tot mijn neefjes oud
genoeg zijn.”
Betrouwbaar
En met bovenstaande constatering zijn we bij de toekomst
beland. “Moeilijk om daar iets over te zeggen. Je bent toch
altijd afhankelijk van de markt. Uiteraard zullen wij ons blijven
profi leren met hoge kwaliteit, ons eigen testruimte en een uitstekende
dienstverlening. Vraagt een klant, bij wijze van spreken:
spring eens in de lucht, dan vraag ik nooit waarom, maar alleen
hoe hoog. Ik behandel mijn klanten zoals ik zelf ook behandeld
wil worden.” De extra service die PetroDesk biedt, ligt in het persoonlijk
contact. Om dat te verstevigen, neemt Bep haar klanten
regelmatig mee naar de haven. “Zo krijgt iemand visueel een
beetje een idee van waar hij achter zijn bureau mee bezig is.
Kijk, werk je in Zwitserland met uitzicht op een meer dan zie je
alleen maar dat plezierbootje heen en weer varen. Mensen hebben
er vaak geen benul van wat hier in de Rotterdamse haven
gebeurt. Terwijl ze op papier ter waarde van miljoenen aan het
verhandelen zijn.” Vanzelfsprekend laat ze hen het ook zien, stelt
zelf vragen, veel vragen en luistert. “Ik weet veel, maar leer nog
altijd bij. Ik hoef ook niet alles te kunnen reproduceren, maar
het belangrijkste is dat ik weet waar ik de kennis kan halen.”
Nog even over de toekomst: “We zijn net hiernaartoe verhuisd
en hebben aangebouwd voor de testruimte. Wat in feite alweer
uitgebreid zou kunnen. Nee, van de recessie hebben we geen
last gehad. In tegendeel. Maar we kunnen ook weer niet té snel
gaan. Eerst zorgen dat je een gedegen basis hebt en dat we onze
klanten goed kunnen bedienen. Mijn vader zei altijd: zorg dat
je fi nancieel een maand vooruit bent. Alleen zo kun je voor je
klanten een betrouwbare partner zijn. Eerst haren, dan kammen.
Zo is het.”
49