Deelnemerslijst Rome Senatoren - Nieuws - Stellingwerf College

De San Clemente,
een middeleeuwse basilica
De basilica bleef in de hele late oudheid
en de middeleeuwen de meest
gebruikte vorm voor de kerkenbouw.
In de twaalfde eeuw werd aan basilica's
vaak een porticus (zuilengalerij), een
Campanile (kerktoren met klokken) en
een klooster toegevoegd. In die tijd
werden mozaïeken en
muurschilderingen opnieuw populair,
nadat deze traditie meer dan twee
eeuwen was verwaarloosd.
Een mooi voorbeeld van zo'n
middeleeuwse basilica is - naast onder
andere de Santa Maria in Trastevere en
de Santa Maria in Cosmedin - de San
Clemente. Zij is bovendien een kerk vol
verrassingen.
In de 19e eeuw ontdekten paters bij
opgravingen onder de kerk namelijk
resten van een onderkerk uit de vierde
eeuwen daaronder lagen nog eens
resten van Romeinse woningen uit de
eerste eeuw: een huizenblok (insuia) en
het huis van de Heilige Clemens, die
aan het einde van de eerste eeuw
bisschop (en paus) van Rome was.
Toen ze later, na de aanleg van een
afwateringsysteem, nog dieper konden
graven, vonden ze bovendien nog
fundamenten van huizen die in 64 door
de grote brand onder keizer Nero
waren verwoest.
De legende van de Heilige Clemens
Volgens een legende werd Clemens op
het einde van de eerste eeuw door de
Romeinen naar de Krim verbannen,
waar hij in de mijnen moest werken.
Toen hij ook daar mensen tot het
christendom bleef bekeren, werd hij
door de Romeinen met een anker aan
zijn lichaam in de zee van Azov
geworpen. Daar bouwden engelen op
de zeebodem een grafkamer voor hem.
Elk jaar kwam deze bij zeer laag tij
boven water en pelgrims bezochten
jaarlijks de plaats van het wonder.
Op een keer werd er in de opwinding
van de terugtocht een baby vergeten.
Door het wassende water kon men
echter niet meer terugkeren om de
baby te redden. Toen de pelgrims het
jaar daarop terugkwamen, vonden ze
daar de baby ongedeerd bij het graf
spelen! In de negende eeuw zou het
lichaam van Clemens met anker en al
zijn teruggevonden en vanuit de Krim
in de kerk zijn geplaatst.
De vloer en de mozaïeken
In de (boven)kerk trekken de vloer en
het grote mozaïek meteen de aandacht.
De vloer is ingelegd met stukjes
marmer van oude monumenten,
zogenaamd opus sectile. Het is een
Cosmatenvloer, genoemd naar de
familie die in het leggen daarvan zeer
bedreven was. Met opus sectile werden
niet alleen vloeren versierd, maar ook
muren, altaren, zuilen en de cathedra
(bisschopszetel).
Romeinse huizen
Onder de grond bevindt zich ook een
deel van een Romeins huis.