Deelnemerslijst Rome Senatoren - Nieuws - Stellingwerf College

Risorgimento en koninkrijk
Sinds de tijd van de oude Romeinen was
Italië nooit meer een eenheidsstaat
geweest. Het bestond uit kleine
vorstendommen, die dikwijls met elkaar in
oorlog waren. De Kerkelijke Staat van de
paus met zijn hoofdstad Rome was er daar
één van. In de 19 de eeuw ontstond er een
beweging, het Risorgimento
(„Opstanding‟) genoemd, die er genoeg
van had dat niet-Italische landen,
Oostenrijk met name, macht hadden in
Italiaanse staten. Tegelijkertijd was het
Risorgimento ook een nationale beweging
die streefde naar een eenheidsstaat Italië.
Een belangrijke stuwende kracht achter
het eenheidsstreven was Victor Emanuel
II, de vorst van Piëmonte-Sardinië. Het
lukte hem langzaam de verschillende
vorstendommen aaneen te smeden, maar
de paus wilde daar niet aan mee doen.
Ook met geweld kon de paus niet
gedwongen worden, omdat Franse
troepen hem bijstonden. In 1861 werd
Victor Emanuel II tot koning van Italië
uitgeroepen zonder dat de Kerkelijke Staat
met Rome daar toe behoorde. Turijn was
eerst de hoofdstad, en in 1865 werd
Florence dat. Maar toen in 1870 de Frans-
Vittorio Emanuele
Duitse oorlog uitbrak en de Franse troepen
Rome niet langer bleven beschermen,
werd Rome in 1870 ingenomen door
Victor Emanuel II samen met de
vrijheidsstrijder Garibaldi. Hij bezette de
Quirinalis-heuvel, waar hij zijn paleis
inrichtte, en hij riep Rome uit tot de
hoofdstad van het nieuwe koninkrijk
Italië. Dit betekende het einde van de
Kerkelijke Staat; Rome werd vanaf nu
door koningen geregeerd. De paus had
geen wereldlijke macht meer en werd de
„gevangene van het Vaticaan‟. Om Victor
Emanuel II en de eenheid van Italië te
herdenken werd een enorm monument
opgericht aan de voet van het Capitool:
het Monumento Vittorio Emanuele II.
Garibaldi
(1807-1882)