Download en bekijk 10 jaar Juridische Steun - Juridisch steunpunt

Een hoge nood-zaak
Juris februari 2009
De Centrale Raad van Beroep heeft zich op 10
december 2008 duidelijk uitgesproken over het
karakter van de compensatieplicht van artikel 4. Het
gaat om een aanvraag voor een elektrisch in hoogte
verstelbare douchestoel. De gemeente kent een
aan gepaste douchestoel toe, maar zonder de gevraagde
specificaties. De rechtbank toetste zoals gewoonlijk
terughoudend. Reeds hierom vernietigt de Raad
de uitspraak van de lagere rechter: noch in de Wmo
noch in de wetsgeschiedenis zijn aanknopingspunten
te vinden voor een terughoudende rechterlijke
beoordeling van een ter uitvoering van artikel 4
genomen besluit. Artikel 4 verplicht B&W om in elk
concreet geval een voorziening te treffen die zich
kwalificeert als compensatie van beperkingen op het
gebied van zelfredzaamheid en maatschappelijke
participatie.
cOlUmn
Mevrouw G. heeft een longaandoening en daardoor ernstige
energetische beperkingen. Zij wil daarom op de eerste verdieping
een toilet en vraagt daarvoor bij de gemeente een tweede
wc aan (woningaanpassing WVG).
Op grond van het medisch advies beslist de gemeente dat een
traplift in dit geval een “meer adequate” voorziening is. Traplopen
is immers normaal gebruikelijk in een huis, ook om zo nodig
beneden naar het toilet te gaan.
Mevrouw G. gaat hiertegen in bezwaar. Op grond van nieuw
medisch advies oordeelt de gemeente dat de traplift niet
noodzakelijk is, maar dat de energetische beperkingen wel een
feit zijn. De gemeente acht een toiletvoorziening op de bovenverdieping
nu wel medisch noodzakelijk.
Maar omdat de WVG (en nu de WMO) het nu eenmaal heeft over
de “goedkoopst adequate voorziening” besluit de gemeente
mevrouw een toiletstoel toe te kennen.
Mevrouw G. gaat in beroep bij de rechtbank. Zij voert aan dat niet
inzichtelijk is gemaakt dat een po-stoel in haar geval de goedkoopste
adequate voorziening is. Zo ontbreken de onderliggende
medische stukken van het medisch advies van de GGD. Volgens
de rechtbank is de gemeente in dit geval hiertoe echter niet
verplicht geweest. En ook verder geeft de rechtbank mevrouw
geen gelijk.
van wvg naar wmo
Uiteindelijk buigt de
hoogste rechter
(Centrale Raad van
Beroep) zich over de
kwestie en betrekt er
wel alle medische
stukken bij. Dit maakt
de zaak echter
inhoudelijk niet anders.
Voorzover hier van
belang bevestigt de
Raad namelijk het
standpunt van de
gemeente en overweegt
“hoogst” serieus:
“(…) dat een po-stoel
– die blijkens opgave
van de gemachtigde
van het College ter zitting van de Raad ongeveer € 150,- kost
– in het geval van appellante als de goedkoopste adequate
voorziening moet worden aangemerkt. De Raad acht het,
gezien de aard van die voorziening en de gestelde kosten, niet
aannemelijk dat het aanbrengen van een tweede toilet
goedkoper is…”
Centrale Raad van Beroep 16 januari 2008 (LJN: BC3807).
10 jaar Juridische ondersteuning | 25