Het Bausch Boek versie1.oo

stenen opgetrokken huis aan de Scheidingsweg 32 staat er nog ,maar alle persoonlijke spullen zijn
weg , het is er leeg .De tweede- wereld oorlog heeft zichtbaar ook Roermond aangetast en blijvend
van littekens voorzien.
Het zag er nog wel zo zonnig uit dat leven , toen zij in 1936 van Rotterdam naar Roermond komen
Een prachtig huis , tegenover het klooster op Schondelen , met uitzicht op de poort met de herten
en buitenlandse priesters, met een rood kruis nog wel . Omdat Katrien van de doktoren in
Rotterdam gehoord heeft dat zij geen kinderen kan krijgen is de verbazing groot toen zij in 1937
toch zwanger blijkt te zijn . In juli 1938 wordt de verrassing compleet als in plaats van de
verwachte eenling een tweeling wordt geboren . Zij ontvangen bij de doop de namen Albert ,
Johannes en Johannes. Haar zusje Marie komt over en helpt enorm met het vele werk en ook de
heimwee naar Schiebroek wordt dan minder. De Limburgers durven nu zelfs met haar te praten als
zij met die grote vreemde kinderwagen aan de wandel is. Zijn het er twee vragen zij , alsof het niet
te zien is. Vergeten is de vreselijke crisistijd waarin zij zo hard heeft mee gewerkt op de familie-
tuinderij . Haar al vroeg overleden vader is oprichter geweest van het tuindersdorp Schiebroek en
loco burgemeester van Hilgersberg waartoe het gebied behoorde. Deze Greeve is al in Berkel , van
waar hij afkomtig is , gewaarschuwd niet naar Schiebroek te gaan , omdat de grond ziek is. Dat
hebben zij later geweten , die grond is en blijft halsstarrig weigeren mee te werken aan een goede
oogst. Zelfs het stomen van de grond helpt niet en de bonen teelt is niet rendabel . Tomaten , dat
gaat, maar levert als armelui -voedsel weinig op. Haar moeder Clementine , wordt Mensje
genoemd omdat zij klein van stuk is , weet echter van geen opgeven. Zij heeft letterlijk en
figuurlijk op de tuinderij de broek aan en stimuleert voortdurend haar vier zonen ,Dries ,Koos ,
Cor , Jo en de twee meiden Katrien en Marie. Met grote creativiteit wordt hard gewerkt . Er
wordt voortdurend geëxperimenteerd met iets nieuws , vooral wanneer Dries met zijn lasapparaat
aan de slag kan gaan . Het grote huis , hoog aan de dijk , is dan ook veelvuldig het centrum van
buurt activiteiten . Sober dat wel en met veel eerbied voor katholieke gebruiken . Met het eigen
huisorkest erbij zit de stemming er meestal goed in , het lijkt wel een jeugdsoos daar. Vooral
wanneer Cor zijn viool pakt en samen met Koos op de accordeon een medley van tango's en
walsen speelt , dan wordt er gedanst . Schaken , dammen , kaarten en er toneelstukken worden
opgevoerd .Die Dries heeft altijd wel iets geks als bijvoorbeeld die lopobiel , een aan elkaar
geflanste rapsodie van auto fiets en trein .Lassen is zijn hobby en dat past hij ook te pas en te
onpas overal toe. Jo Bausch van de Adreanalaan , waarmee zij al jaren verloofd is , heeft het daar
zeer naar zijn zin , hij kent thuis die gezelligheid niet. Met de gebroeders Greeve worden toeren
uitgehaald , die zijn moeder hem zou verbieden. Te gevaarlijk die sporten. .Hij is een echte
stadsjongen en geen partij wanneer er geschaatst wordt naar Gouda en terug . Maar met dansen
op het ijs is hij weer de beste en zijn polkebrokken heel gewild. De meubelzaak die hij met zijn
vader, ook in Schiebroek heeft draait niet , er is altijd ruzie met die ouwe .De mensen hebben geen
geld om ook maar de goedkoopste stoelen te kopen. .Het is toch een geluk geweest dat hij die baan
als vertegenwoordiger voor Limburg bij de Reckits kan krijgen . Hij moet zakjes blauw voor het
witten van de was gaan verkopen , iets nieuws voor die tijd. Gelukkig is hij tijdig gedoopt en nu
katholiek , zodat zij eindelijk kunnen trouwen in Hilgersberg .Hij is al dertig en Katrien twee jaar
jonger. Het is voor Jo nogal wennen geweest , die vroomheid van schoonmoeder Greeve en die
verplichte tochten naar de kerk . In Limburg , uit het zicht , denkt hij zal het wel minder worden.
De oorlogstijd
Ze zijn net verhuisd naar het nieuwe huis op de Scheidingsweg , de vroegere scheiding tussen
hertogdom Gelre en Gulick , als in 1940 de oorlog losbarst . De eerste jaren valt het aan de Kapel
in het Zand wel mee . Jo wordt wel steeds gevraagd naar zijn Ausweisz , ziet er inderdaad wat
joods uit , en er komen voedselbonnen. De berichten uit Rotterdam zijn veel slechter. Er zijn veel
doden gevallen bij het bombardement en de gehele binnenstad is plat gegooid. Gelukkig is niemand
van de familie gevallen en ook oom Emile Bausch die toch bij het Hofplein woont is ongedeerd.
30