'Veldheer' Peter Steenbergen: Voorjaar 2008: Interviews met ... - VOC

In de Luwte…
Rutger van der Pijl
in de vorige VOcabulaire zijn zoals u allen weet suggesties van een lezer binnengekomen.
de redactie heeft daarop besloten twee pagina’s toe te voegen aan
het jeugdkatern. niet gevuld door pupillen, maar door de redactie zelf. Op deze
pagina’s komt onder andere een nieuwe rubriek, genaamd in de luwte. deze
mensen zijn niet zo bekend als de verschillende hoofdtrainers, maar hebben
wel dezelfde bevlogenheid en laten graag hun licht schijnen over de dingen die
spelen op onze club. de tweede gast van in de Luwte is Rutger van der Pijl,
trainer/coach van onze B4.
Rutger is nog niet lang bij de club, toch heeft
hij de club zich echt eigen gemaakt. Hij is er
met een beetje geluk vier keer per week.
“Training geven en coachen en trainen en
voetballen met het achtste. Soms is het wel
veel, maar het verveelt nooit. VOC is echt al
mijn club geworden.” Hij is bij de club gekomen
door oud-klasgenoot en vriend, onze
vorige gast bij in de Luwte, Christo Hulst. Hij
had een assistent nodig bij de B3. “En toen
kwam hij bij mij uit. Wij praatten veel over
voetbal en het leek mij wel leuk. We waren
een goede combinatie. Christo stond boven
de groep en ik meer ertussen.”
“Het was leuk om assistent te zijn, maar ik
had zelf nog niet zoveel ervaring,” stelt Rutger.
“Ik had maar een paar jaar gevoetbald bij
Alexandria ’66 en ik was al heel vroeg
gestopt.” Hij heeft dan ook veel geleerd van
Christo. “Maar ook Wayne Delgado heeft
goede oefeningen die ik kan gebruiken. In
het begin ging Henk Haanappel ook nog wel
eens met ons zitten om advies te geven. Daar
hebben we ook veel aan gehad. Ik ga ook
vaak bij andere trainers kijken. Zo pik ik overal
wat op en probeer ik die te integreren in
mijn trainingen.”
Na dat jaar met de B3 heeft Rutger een jaar in
Manchester gestudeerd. “En veel pubs gezien
haha. Het was echt een supertijd. Qua leven
was het een mooie ervaring en de voetbalbeleving
is ongeëvenaard.”
Hij heeft regelmatig een bezoekje gebracht
aan wedstrijden in de Engelse profdivisies. Hij
is onder andere een aantal keer naar
Manchester City geweest. “Maar het mooiste
waren toch eigenlijk de wedstrijden uit de
lagere divisies. De mensen leven daar voor
het voetbal, echt geweldig om te zien! Mijn
grote droom is een wedstrijd op Anfield Road
te bezoeken.”
De trainer van B4 heeft daar ook gevoetbald
in een team, Combined Studies FC. “Ik was
daar spits en kreeg de ene na de andere lang
te verwerken. Ze proberen ook eigenlijk niet
te voetballen. Het team met de meeste spierballen
wint en niet het best voetballende
team. Toch pik je daar wel wat mee, waar je
ook wat aan hebt als je training geeft.” In
Manchester heeft hij ook alle tijd om na te
denken over wat hij wilde in zijn leven. Een
van de conclusies was dat hij geen training
meer wilde geven. “Ik dacht dat ik andere
dingen wilde gaan doen. Wat tijd voor mezelf.
Maar na een paar maanden begon het al te
kriebelen. Toen Wayne en Christo ook nog
aanklopten of ik wilde assisteren op maandagen
was ik helemaal om.”
Dat hij dit jaar voor het eerst een eigen team
heeft, vindt de rechtsback van het achtste
geweldig. “Ik heb het echt super naar mijn
zin.” Ook over de resultaten is Rutger te spreken.
“We hebben veel gewonnen en draaien
bovenin mee. Daar ben ik best trots op.” De
student is heel eerlijk als hij zegt in het begin
een beetje moeite te hebben gehad met de
instelling van sommige jongens in het team.
“Ze waren het niet gewend om bijvoorbeeld
af te bellen voor een training. Voor sommigen
was het geheel vrijblijvend. Ik ben blij
dat ze nu helemaal mee zijn. Het is mooi om
te zien dat ze al veel progressie hebben
geboekt. En hopelijk is dat leerproces nog
lang niet afgelopen.”
door adrien van nunsPeet
er was geen “klik” meer, terwijl ze toch nog niet langer dan een
blauwe maandag binnen waren. Kunt u het allemaal nog volgen?
de voetballerij is een ondoordringbaar oerwoud. een ontoegankelijk
en met voetangels en klemmen uitgerust bolwerk, dat
slechts met een gebruikersnaam en een dagelijks wisselend
wachtwoord betreden mag worden; en dan nog volledig op eigen
risico. Wetten en regels, die in het normale leven als vanzelfsprekend
worden beschouwd, gaan hier niet op; en dan spreek ik zéér
nadrukkelijk over het bezoldigde deel van deze sporttak. het
woord fatsoen heeft men vervangen door resultaat, sportiviteit
door een bijna ziekelijk prestatiedrang. Verschijnt het beoogde
doel niet snel genoeg aan de horizon, dan gaan alle, nog resterende
beschavingsresten met een onsierlijke boog overboord,
met aan de zijlijn het luid applaudisserende “sportieve” deel van
het vaderlandse journaille. de betweterige, als clochard verklede
borst voorop, naarstig bijgestaan en aangevuld door onze nationale
azijnfabrikant johan derksen.
helaas begint men op amateurniveau ook steeds vaker het
slechte voorbeeld van de betaalde collega’s over te nemen. Zelfs
de oefenmeester die zijn werkzaamheden verricht in de krochten
van het amateurvoetbal kan zich geen nederlagen meer permitteren.
drie keer op rij aan het kortste eind trekken betekent in veel
gevallen een in de haast gearrangeerd gesprek met het bestuur
op een winderige dinsdagavond. “de chemie is uitgewerkt, of, “hij
kan de jongens niet meer motiveren”, zijn dan de van enige originaliteit
gespeende motieven om de goede man met een toornige
vinger en vlammend zwaard het paradijs uit te zenden. het moet
toch niet gekker worden!
Maar is die trainer nou werkelijk zo belangrijk?
In de betaalde sector kan ik me er nog iets bij voorstellen. als
Marco van basten voor 35 miljoen in nieuwe spelers kan investe-
ren, dan mag je daar iets van verwachten. het is uiteindelijk zijn
keus, dus zijn het zijn jongens, is het zijn team. garantie voor suc-
ces is dat allesbehalve. Zeker als de aanhang, inclusief het bestuur
over het geduld van een troep hongerige wolven beschikt.
Maar hoe zit het met die amateur-collega? die is in het gunstigste
geval afhankelijk van de sponsors, of in het minst gunstige
geval van wat zich als lid bij de club heeft aangemeld. je kunt je
direct afvragen wat in dit geval gunstig en ongunstig is, natuurlijk.
bestaat het ledental merendeels uit dikbuikige, met de penopauze
worstelende mannen, dan zijn sterke verhalen aan de bar
Hoe belangrijk is
een voetbalcoach nu eigenlijk?
Men heeft het winterintermezzo in de eredivisie nuttig gebruikt:
Van Hanegem de Utrechtse Heuvelrug op, Verbeek te lang onder water gehouden in De Kuip,
Stevens terug naar de mijnen. En weet u waarom?
j.P. door edwIn SweeP
en een hoge kantineomzet het hoogst haalbare; ook al zet je guus
hiddink en louis van gaal gezamenlijk voor de groep. heeft een
club met een verstandig beleid een voedingsbodem gecreëerd
voor een wat talentvollere aanwas, dan is het streven naar winst
en een daaruit voortvloeiend kampioenschap een voor de hand
liggende doelstelling. daar is natuurlijk niets mis mee.
Wat is daarbij dan de rol van een trainer?
een niet onbelangrijke denk ik, maar zeker niet de belangrijkste.
alles valt of staat bij het gezonde klimaat dat door de clubleiding
is gecreëerd en de realiteitszin die daarbij niet weg te denken valt.
er is nog nooit een trainer geweest die een paard heeft leren vliegen,
zelfs de coach van ankie van grunsven niet. Met andere
woorden: creëer een sfeer binnen de club waarin de spelers met
heel veel plezier hun hobby kunnen bedrijven. niets meer en niets
cees
minder. Succes verzekerd!
14 15