blad - DJBroadcast

MUSIC, ART & LIFESTYLE SINCE 2002 || DJB#48 || FEBRUARI-MAART 2011 || DJBROADCAST.NL || DJBROADCAST.FM || GRATIS
10 jaar Rednose Distrikt
De 10 van 2011
James Blake
Gold Panda
Isolée

voorwoord
De nieuwe 10
Je bent tegenwoordig al snel een ‘talent’. Je wordt gezocht door journalisten, competities,
scouts, want jij bent de volgende. Het is heerlijk om een talent te zijn, want alles
wat je doet is toch wel leuk en als je op je bek gaat, kan dat nu eenmaal gebeuren. Het is
jammer dat je als talent meestal niet beseft hoe leuk die fase is. De fase voor het echt
serieus wordt, voor je wordt geconfronteerd met verantwoordelijkheden, scherpe kritiek,
de worsteling om de kwaliteit van je eerste, gehypete plaat te evenaren. Alles gaat veel
te snel en voor je het weet maak je deel uit van de gevestigde orde of, nog veel erger, sta
je te boek als eeuwig talent en is ‘het’ er net niet uitgekomen. Jammer. Niks aan te doen.
Doormodderen of gewoon een baan gaan zoeken.
Ook DJB mag zich graag omringen met talent. Traditiegetrouw hebben we ook dit jaar
weer een selectie artiesten in de wachtrij staan om de sterren naar de kroon te steken.
Palmbomen, Mirella Kroes, Jasper Wolff, Julien Mier, Jungle by Night, Bas Amro, Houses,
Presk, Skip & Die, Boef en de Gelogeerde Aap vormen tezamen de 10 van 2011, de artiesten
waarvan wij verwachten dat ze als een raket zullen gaan de komende twaalf maanden.
Maar we willen ze vooral op het hart drukken om te genieten van deze fase waarin
het allemaal niet op lijkt te kunnen en creativiteit en onbevangenheid zich mengen tot
oprecht werk, recht uit het hart.
Ook Individualism neemt zijn eerste schreden op het artiestenvlak. Verderop in het blad
vind je Gold Panda, Floating Points, Kyle Hall en Jamie XX die het reeds tot kroonprinsen
in hun genres hebben geschopt. Isolée, Erick E en Steffi gaan al een tijdje langer mee en
hebben talenten met cohorten tegelijk zien sneuvelen in poelen van goede bedoelingen
en harde waarheden. Ze vinden het nog veel te leuk om het stokje over te geven, maar
zijn ook niet te beroerd om veelbelovende jongelingen de helpende hand te bieden. En zo
hoort het. Met jeugdige branie kom je een eind, maar de deur moet wel voor je op een kier
worden gezet.
Veel plezier met dit nummer.
Het DJBroadcast Team

index
23. newS
27. LOCATOR
28. De MiXTAPe VAn
30. BOeKen
32. DiGiBROADCAST
34. GAMeS
35. De SPeLenDe MenS
36. DJB @ SPOTiFY
38. FiLM/DVD
42. unDeRGROunD nOiSe
46. TeeS & SneAKeRS
48. HOTSHOP
51. JAMeS wORTHY
52. BLuePRinT LABeL: R&S
54. weeKenDwiJZeR
57. DJB2B
58. 5 DAYS OFF SPOORBOeKJe
62. 10 JAAR ReDnOSe DiSTRiKT
72. 10 VAn 2010
82. inDiViDuALiSM
84. JAMie XX
86. GOLD PAnDA
88. eRiCK e
90. KYLe HALL & FLOATinG POinTS
93. iSOLÉe
95. STeFFi
96. eSSenTiAL ALBuM: JAMeS BLAKe
98. CD ReViewS
105. VinYL 25
107. CHARTS
109. TeSTLAB

colofon
Uitgever
Victor Bakhuis (victor@blueprintmedia.nl)
Eric van den Bogaard (eric@blueprintmedia.nl)
Hoofdredactie
Michael Oudman (michael@djbroadcast.nl)
Eindredactie
Michael Oudman (michael@djbroadcast.nl)
Redactie
Tom van Haaren (tom@djbroadcast.nl)
Bér Engels (ber@djbroadcast.nl)
René Passet (rene@djbroadcast.nl)
Rogier van Kralingen (rogier@djbroadcast.nl)
Eline Soumeru (eline@djbroadcast.nl)
Martijn Hemelaar (martine@djbroadcast.nl)
Hans Verhaag (hilverhaag@gmail.com)
James Worthy
Redactie fashion & lifestyle
Lianne van de Laar (lianne@djbroadcast.nl)
Laila Cohen
Distributie
Michael Oudman (michael@djbroadcast.nl)
Vormgeving
Maslow (hellow@maslow.nl)
Illustraties
Parra (Cover)
310K (Index)
Karimo (Weekendwijzer)
Fotografie
Lianne van de Laar (lianne@djbroadcast.nl)
Annie Hoogendoorn
Suzan Geldhoff
Laila Cohen
Sales / Marketing
Victor Bakhuis (victor@djbroadcast.nl)
Claartje Wolff (claartje@djbroadcast.nl)
Minggus Dorpmans (minggus@djbroadcast.nl)
Medewerkers
Art-D-Fact, Het Night Team, Reza Athar, Soe Rafeek, Hans Verhaag, Jorn
Liefdeshuis, Alfred Bos, Aron Friedman, Didier Stijn, LoPoll, Gohan, Khalil,
A Pair Of Glasses
WWW.FLYERMAN.NL

Medewerker van de Maand
BÉR enGeLS
Hij gaat de boeken in als de jongste DJB-er ooit. Met zijn zeventien jaar komt hij geen
club legaal binnen, maar brutalen hebben de halve wereld. Zijn specialiteiten bij DJB zijn
social media en alles wat met DJBroadcast.fm en de Red Bull Music Academy shows te
maken heeft. In de tijd die hij naast zijn opleiding – met vakken als rekenen en stroom,
jawel – vrij heeft houdt hij zich bezig met zijn nu nog kleine agency dat luistert naar de
naam Brokin’. Ook helpt hij een aantal hoofdstedelijke organisaties met de programmering.
Waarschijnlijk leeft hij in een dimensie die meer dan vierentwintig uur per dag heeft,
want de stroom aan tweets en Facebook posts is onophoudelijk, en de DJBroadcast crew
komt hem ook regelmatig tegen op feestjes. Een druk man, met energie voor twee. Neem
nog een whisky en een sigaar Bér.
freeloader
SennheiSer
hD 25 ADiDAS originAlS
Korg Synth AppS
DJBroadcast mag deze keer alle geteste gear uit
het blad weggeven. Ga naar pagina’s 109 en 111
om reviews van de producten te lezen. Toffe prijzen,
waar je een hoop plezier van zult gaan hebben. Ga
naar www.djbroadcast.nl/win om mee te doen aan
de prijsvragen.
nu OP
Features Reports iFFR en eurosonic, Secret Cinema,
Terre Theamlitz Podcasts Jorn Liefdeshuis, Onionboy,
individualism, Cinnaman Partypics Björn Borg, Boston
Strip, Gui Boratto

SAe inSTiTuTe AuDiOBOT COMPeTiTiOn:
een studiosessie Met fs Green
Ooit al eens jouw eigen track willen polijsten in een echte studio met een ervaren producer?
Grijp dan nu je kans en doe mee met de SAE Institute Audiobot Competition. We beginnen
dit vijfde jaar met niemand minder dan FS Green. Hij won vorig jaar de State Award
voor beste producer en beste dj, en hij was één van onze 10 van 2010. En nu helpt hij dus
mee met de komende SAE Institute Audiobot Competition. Die heeft wel een kleine metamorfose
ondergaan. Was het in voorafgaande jaren zo dat de winnaar door de artiest
gekozen werd, dit jaar mag het publiek beslissen wie ze dat fel begeerde plekje naast de
producer gunnen. Van alle inzendingen zullen er vijf tracks gekozen worden die op de DJ-
Broadcast website komen te staan. De track met de meeste stemmen zal, logischerwijs,
onder handen worden genomen door FS Green tijdens de studiosessie. Meedoen? Zet je
track op Soundcloud en stuur de link vervolgens naar michael@djbroadcast.nl.
www.sae.nl
www.iamfsgreen.net
ASK THe DOCTOR
news
23
BeeLD Patrick ebu-Mordi
Elke producer kan wel eens wat hulp in de studio gebruiken. Last
van ruis die maar niet uit de opnames wil verdwijnen? Of een
midi controller die maar niet herkend wordt door je software?
En die synths in die track klinken goed, maar hoe maak je die? In
samenwerking met SAE Institute presenteert DJBroadcast de
nieuwe rubriek Ask The Doctor waarin jij met al je vragen terecht
kunt bij een expert van het SAE Institute. De Doctor zal vervolgens
door middel van een video laten zien wat je het beste kunt
doen. Eind februari wordt er een begin gemaakt met de Ask The
Doctor reeks. Zit jij nu al met een brandende vraag? Stuur je
vraag dan in via het formulier op djbroadcast.nl/testlab.
www.sae.nl

SCHRiJF Je in VOOR De
red bull Music
acadeMy in tokyo
De Red Bull Music Academy is een rondreizend platform
voor muziektalent: van dj’s tot muzikant en
producers. In de twaalf jaar van haar bestaan verwierf
het concept al wereldfaam onder de serieuze
muziekliefhebber. Dat het voor de serieuze muziekliefhebber
is, wordt overigens al duidelijk bij het
invullen van het inschrijfformulier. Iets waarmee je
niet in een kwartier klaar bent.
Aloe Blacc, Flying Lotus, Onra, Nuno dos Santos,
Cinnaman, Dorian Concept, Hudson Mohawke, Jackmaster,
Katy B en vele anderen namen al deel aan
de Academy. Nu ben jij aan de beurt. Schrijf je in via
de site en wie weet word je uitgenodigd om twee
weken lang les te krijgen van de groten der aarde,
dagelijks muziek te maken in een van de vele highend
studio’s, en op te treden in de clubs van Tokyo.
Op de website van de Red Bull Music Academy kun
je een groot gedeelte van oude lezingen terugkijken,
en je kunt ook interviews zien van deelnemers en
artiesten die hebben meegewerkt aan het succes
van de Academy.
www.redbullmusicacademy.com
PRODuCeRS KOMen SAMen OP
danceProducer.nl
news
Omdat je als dance producer graag wil netwerken, en je makkelijk kunt verdwalen in de
wildgroei die bestaat uit social media, fora en platforms als Soundcloud, combineert
Danceproducer.nl al die dingen tot één groot platform waar producers terecht kunnen
om kennis te vergaren, om eigen gemaakte muziek te uploaden en elkaar te voorzien
van feedback.
Danceproducer.nl is een social network dat speciaal ingericht is voor dance producers.
Zowel voor jonge producers die zich aan het oriënteren zijn, als voor semi-professionele
producers. Naast de content die je kunt uploaden, is er ruimte voor discussies op het
forum. Het voordeel ten opzichte van Soundcloud is, volgens één van de oprichters Robin
Hildenbrant, van Danceproducer.nl de schaal. “Als je op Soundcloud kijkt naar een label,
zie je zo 10.000 volgers. Bij ons is dat veel compacter, wij richten ons specifiek op de Benelux,
ook qua labels. Daarnaast zal vanaf maart een team dat bestaat uit professionals
die jaren actief zijn in de dancescene tracks filteren per maand, waarna er per stijl een
selectie naar labels wordt gestuurd.” Er is dus een makkelijkere en directere connectie
met het label, dus de kans op een release voor een producer is hoger dan op Myspace of
Soundcloud. Danceproducer.nl werkt o.a. met Blackhole Recordings, Cloud9 Dance, Toff
Music en Melomane Music van Paul Hazendonk samen.
In de eerste maand van het bestaan is al bewezen dat het concept ook werkt, wan er is
ook al een release aangeboden aan één van de leden, door het dubstep label Subway.
Danceproducer.nl zal de komende tijd o.a. een remix contest uitschrijven waar leuke prijzen
mee te verdienen zijn. Danceproducer werkt hiervoor samen met Bax Shop & SAE die
de site volledig supporten in de Benelux.
www.danceproducer.nl
25

Een pop-up store, die ongeveer een jaar zal bestaan.
Dat is Mood over West, vanaf heden een nieuw distributiepunt,
dat overigens binnenkort een andere
naam gaat krijgen. Daarover later meer. Met een waterige
winterzon in mijn rug stap ik de conceptstore
aan de Amsterdamse Overtoom binnen. Enigszins
verrast door de grootte van de winkel neem ik de
ruimte in me op. Al snel daarna ontmoet ik de twee
breinen achter de winkel, Jeffrey –ex dj - en Edo –
ex Blend - van Duizend Bommen & Granaten.
“We zitten hier straks bijna een jaar” zegt Edo als
we aan een kop verse koffie zitten, achterin het 500
vierkante meter tellende pand. “Dat is vrij lang voor
een pop-up store. Ik heb met Blend Magazine al eerder
pop-up stores gedaan. Succesvol, maar het was
altijd na een maand of twee snel inpakken en weer
wegwezen. Toen zeiden we tegen elkaar ‘dit moeten
we anders invullen’, waardoor het voor de partners
die participeren ook interessant is om er op termijn
geld mee te kunnen verdienen. Als je ergens snel
weer weggaat, heb je te weinig tijd om wat op te
bouwen.” In bijna een jaar tijd heeft de winkel een
mooie collectie opgebouwd. Alles wat binnen staat
is te koop. Van Philips Ambilight tv’s tot banken en
uiteraard van kleding tot accessoires.
MOOD OVeR
weST
Behalve producten van merken die niet eerder in
ons land gevoerd zijn – Gant Rugger bijvoorbeeld –
bevindt zich achter in de ruimte ook een interviewruimte,
die samen met partner Universal Music
opgebouwd is. “Ook straks in de nieuwe winkel krijgen
we een interviewruimte, waar de nationale en
internationale muziekpers terecht kan.” Jeffrey vult
aan: “Far East Movement is hier laatst geweest.” De
komende tijd worden er ook Top Notch artiesten ontvangen
in de ruimte. Tof om als pers eens een keer in
een andere omgeving ontvangen te worden dan alle
hotels in de stad. Ook voor de artiesten is het een
leuke afwisseling uiteraard.
Maar zoals al doorschemert in het stuk, zit er een
verandering aan te komen. Het blijft een lifestyle
winkel, met muziek, scooters, auto’s en kleding,
maar ook een kapper en flexwerkplekken zullen
niet gaan ontbreken. “We zijn nu bezig met een permanente
invulling voor deze ruimte.” Zegt Jeffrey.
Iets dat betekent dat Mood Over West vanaf begin
april voor twee maanden de deuren gesloten zal
houden, om daarna in nieuwe vorm te openen. “De
hele ruimte wordt verbouwd, we gaan het naar een
hoger niveau tillen. Er komt een andere vloer in, het
plafond gaat eruit, het wordt helemaal strakgetrok-
djb locator
27
TeKST Michael oudMan
BeeLD laila cohen
ken. In samenwerking met een aantal partijen die er
nu inzitten bouwen we hier een kapsalon, flexplekken
voor creatieve ondernemers. Alles met een
exclusieve insteek, zodat het een plek wordt waar
mensen speciaal voor naar Amsterdam komen.”
Voor de collectie die de heren voeren betekent de
verandering dat er meer fashion in komt, en wat
street komt te vervallen. Ook vrouwen krijgen meer
aandacht met de nieuwe collectie.
“We doen ook een hele hoop evenementen op deze
locatie” voegt Edo nog toe. “Het is niet alleen een
winkel met een lifestyle boodschap, maar we doen
ook evenementen met dj’s en artiesten. We hebben
onder andere Laura Janssen hier gehad tijdens de
opening, en we hebben ook een wijnproeverij gehad,
met heerlijke en mooie wijnen, zodat je kennis kon
maken met wijnen van over de hele wereld.”
Mood Over West vindt je op Overtoom 62 in Amsterdam.
Tot 31 maart is het pand nog geopend als
Mood Over West, twee maanden later zal het weer
open gaan in vernieuwde vorm.
www.moodoverwest.com

de MixtaPe van harry haMelink
28
TeKST Michael oudMan
BeeLD Maslow
Van 7 tot en met 10 april is Rotterdam in de ban van Motel Mozaïque.
Het festival, waarop ruimte is voor – natuurlijk – muziek, maar ook
voor kunst en performance zal dan neerstrijken in het centrum van de
stad aan de Maas. Op deze elfde editie kun je onder meer optredens
verwachten van artiesten als Agnes Obel, Dan Deacon, Darkstar, José
Gonzàlez en de Dum Dum Girls. Bedenker en artistiek leider van het
festival is Harry Hamelink, die voor ons deze mixtape samenstelde.
Een mixtape die hevig leunt op artiesten die Motel Mozaïque gemaakt
hebben tot wat het momenteel is.
Samantha Fu (a.k.a. 2manydjs) – Theme from Discotheque
“Bij de eerste editie van Motel Mozaïque in 2001 stond Discotheque
op het affiche: een theatervoorstelling die vanzelf overging in een
danceparty en omgekeerd. Spraakmakend en verboden artwork met
een hand in een onderbroekje en met live de Dewaele broertjes, die
ook de soundtrack maakten. 2manydjs zijn vaste gasten van het Motel
geworden en keerden regelmatig terug met verschillende Mozaïques.
Voor hun cult tv programma op TMF maakten ze nog diverse reportages
over Motel Mozaïque.”
Animal Collective – Grass
“Art. Music. Animal Collective. Motel Mozaïque. Werden door ons verleid
het festival in te duiken. Gaven hun oren en ogen goed de kost.
Stonden later als band in Guggenheim NYC. Toeval?”
Fever Ray – I’m not done
“Karen Dreijer van The Knife maakte vorig jaar met haar broer een
heuse opera, maar stond als Fever Ray op ons festival. ‘Een typische
Motel Mozaïque – act’ zei iedereen na afloop. En inderdaad. Waanzinnige
muziek, schitterende performance. Dark. Mysterieus. Meeslepend
en ingetogen.”
Antony and the Johnsons – For today I’m a bird
“Onvergetelijk moment toen we als programmateam de demo van
Antony voor ‘t eerst hoorden. Verwondering. Dat was ‘t woord. Wat is
dit? Doen we dit? Wat krijgen we dan? Geen moment spijt gehad! Zijn
optredens in de Rotterdamse Schouwburg en het zeer intieme in TENT
waren van grote schoonheid.”
Valgeir Sigurdsson (feat. Bonnie Prince Billy + Nico Muhly) – Kin
“IJslandse producer van o.a. Björk, maakt zelf prachtige plaatjes en
speelde met z’n vrienden van zijn Bedroom Community label een paar
keer op Motel Mozaïque. In dit nummer doen andere vaste gasten van
Motel Mozaïque mee: Nico Muhly, jonge componist die weer met Antony
werkt, en Bonnie ‘Prince’ Billy, die solo speelde op Motel.”
Nico Muhly – The Only Tune: I. The Two Sisters
“Componist die heel groot gaat worden. Schrijft eigen werk, filmmuziek
en werkt veel samen. Post classic, electro akoestisch, lush.”
The Gaslamp Killer – Kobwebs
“Om sommige artiesten kun en wil je niet heen. Peper op je festival.
Waanzinnige performance.”
LCD Soundsystem – Yeah (Crass version/DFA Compilation #2)
“Nighttown spatte uit elkaar die nacht. ‘Dit was onze beste show ooit’,
zei James Murphy na afloop van hun Motel Mozaïque show. Wij blij.
Want wat wilden wij dit LCD Soundsystem graag hebben!”
Health – Die Slow
“New Yorkse noise en live lust voor oog.”
Black Dice – Endless Happiness (Eye Remix)
“Motel Mozaïque heeft naam gemaakt als festival dat vaak mooie verstilde
muziek brengt met Antony, Vashti Bunyan en mum, maar bracht
door de jaren heen ook bakken vol noise zoals met Wolf Eyes en dit
Black Dice.”
CocoRosie – Beautiful Boyz (feat. Antony)
“Fantasiewereld oproepend festival nodigt fantasiewereld creeerende
zusjes uit. Mooie combi! Motel Mozaïque wordt vaak een vrouwvriendelijk
festival genoemd. Niet alleen omdat meer dan de helft van ons publiek,
maar ook veel van de optredens artiesten vrouwen zijn - lazen wij
in de pers. Naast Goldfrapp, Nancy Sinatra en Feist hoort ook CocoRosie
tot dit rijtje.”
Fuck Buttons – Surf Solar
“In 2010 had Motel Mozaïque de Zachte Stad als thema, en hoe lekker dat
je als organisator kan zeggen dat je daarnaast ook snoeiloeienkeiharde
noise en electronica op t programma hebt staan. Deze song is lang, meeslepend
& hard. Perfecte band om het Motel Mozaïque avond programma
abrupt en definitief te transformeren tot een kolkende nacht.”
www.motelmozaique.nl
De mixtape wort op maandag, woensdag en zaterdag tussen 12:00 en
13:00 uitgezonden op djbroadcast.fm
DJBroadcast.fm is powered by

oeken
30
TeKST alfred bos
HeT ARCHeTYPe VAn De 21STe
eeuwSe POPHeLD
Is This The Real Life is niet het eerste boek dat er over de grootste rockact
van de jaren ’70 is gepubliceerd, maar het stelt zijn meeste voorgangers
(waaronder Queen: The Definitive Biography, 2002 en Queen: The
Early Years, 2004) in de schaduw. De Britse muziekjournalist Mark Blake
publiceerde enkele jaren terug het beste boek over die andere jaren ’70
reuzen, Pink Floyd: Pigs Might Fly, en hij herhaalt die prestatie. Gebaseerd
op talloze gesprekken met insiders en betrokkenen schetst hij
een gedetailleerd portret van een onwaarschijnlijk succesverhaal, dat
is gelardeerd met talloze anecdotes. Onwaarschijnlijk omdat het viertal
– met ondermeer een radioastronoom, een tandarts en een computertechnicus
in de gelederen - zo ongeveer het tegendeel is van ‘gladde
posterboys’. Onwaarschijnlijk ook omdat Queen hardrock koppelde aan
vaudeville en daarnaast uitstapjes deed richting disco en rockabilly. Een
uniek, eigen, vaak geïmiteerd maar nimmer geëvenaard geluid derhalve,
dat in geen enkel hokje past. Maar Queen had Freddie Mercury, geboren
podiumbeest. Hij steelt de show, ook in deze biografie, die duidelijk
maakt dat Mercury (van niet-blanke afkomst, onbeschaamd homosexueel,
uitzinnige egoperformer) zijn tijd vooruit was als archetype van de
21ste eeuwse, geglobaliseerde popheld.
Mark Blake – Is This The Real Life: The Untold Story Of Queen (Aurum
Press) gebonden, 384 pagina’s, prijs € 29,99
Deze titels zijn uit voorraad leverbaar bij The American Book Centers in Amsterdam en Den Haag.
weGenS SuCCeS HeRHAALD:
de blue note hoezen
Blue Note is met afstand het meest iconische aller (historische) jazzlabels
en daar heeft, naast de kwaliteit van de muziek en productie, ook
zeker de vormgeving van de hoezen toe bijgedragen. Sterker, de fotografie
van Francis Wolff en de ontwerpen van Miles Reid definiëren in
de hoofden van veel mensen ‘jazz’; niet alleen de muziek, maar ook de
sfeer, de attitude en de hoogtijdagen van het genre (ruwweg van 1955
tot 1970). Wolff en Reid kwamen elkaar begin 1956 tegen en vanaf
Blue Note’s negende 12 inch langspeler was de grafische kunstenaar
elf jaar lang Blue Note’s huisvormgever; Reid ontwierp de verpakking
van zo’n vijfhonderd releases. Deze gebonden uitgave bundelt op
glanzend papier – en op een iets kleiner formaat - de twee paperbacks
die in de jaren ’90 (toen nog op elpeeformaat) een gulle greep uit Blue
Note’s fameuze hoezenarchief deden en telt korte biografieën en dito
labelgeschiedenis. Het register maakt het zoeken op artiest een kwestie
van seconden. Deze designklassieker verdient een plek in iedere
collectie en is bovendien vriendelijk geprijsd.
Graham Marsh & Glyn Callingham – The Cover Art Of Blue Note Records:
The Collection (Collins & Brown) gebonden, 240 pagina’s, € 19,99

diGibroadcast
32
TeKST Michael oudMan
De iPAD, HeT HeBBeDinG VOORBiJ
De iPad - en soms ook iPhone - apps waarmee je je ineens eigenaar
waant van een stuk gear vliegen je om de spreekwoordelijke oren.
Geef mij een iPad met daarop Rebirth voor m’n neus en ik kom het
eerstvolgende uur niet meer aan werken toe. Maar ik - geen producer,
zelfs niet in de dop - zie het vooral als leuk speeltje. Ik vraag me dan
ook wel eens af of de producer van nu er wel echt iets aan heeft. Of
een met apps gevulde iPad of iPhone ook echt een toevoeging kan zijn
aan de studio. Een rondje bellen langs Nederlandse producers moet
inzicht geven in de bruikbaarheid.
Als eerste bel ik Nuno dos Santos, hij heeft immers ook met de Red Bull
BPM app gedraaid in Trouw. “Toevallig heb ik net de Korg iMS20 gekocht
en er wat mee gespeeld. Het ziet er heel goed uit, en het mooie is dat
een originele 800 euro kost, en deze 15 euro. Dan is het geluid wel iets
minder, maar het is toch stoer om dit ding voor 15 euro te hebben. Ik
heb ook de Sunvox app gekocht. Daar heb ik al toffe geluiden uit gehaald.
Zeker erg bruikbaar om vette baslijnen uit te halen, vet geluid. Ik
sample van alles, zelfs een YouTube filmpje van slechte kwaliteit. Voor
mij is het dus echt wel een toevoeging.”
De tweede die ik bel is Darko Esser. Onlangs sprak ik al even met hem
over het gebruik van de iPad in de studio, nu licht hij telefonisch toe. “Ik
ben er nog niet heel diep in gedoken. Da’s een soort van nieuwjaarsresolutie.
Wat ik wel gebruik is Touch-Able, een Ableton controller waarmee
je effecten kunt programmeren, clips aan en uit kunt zetten. Je
kunt ook twee iPads tegelijk gebruiken. Erg indrukwekkend, het werkt
allemaal heel goed. Ik gebruik ook Griid om clips te lanceren, maar
daar moet ik nog dieper induiken. Van de synthesizer apps heb ik de
Korg Electribe geprobeerd, die drumcomputer. Je kunt er verrassend
veel mee, en het werkt prima stand-alone. Fijne presets, en het geluid
is verbazingwekkend goed. Verder wil ik nog Touch OSC kopen, en er
schijnt ook een 808 in omloop te zijn.”
Darko geeft mij de tip om ook Speedy J even te bellen. Hij blijkt behoorlijk
diep in de digitale wereld van de apps te zitten. “Ik heb voor dat veel
apps uit kwamen al gesproken met mensen die apps ontwikkelen. Ik
had ook al vroeg een iPad, die ik eens meegesmokkeld had vanuit de
States. Ik heb achter de schermen gesproken met ontwikkelaars en
geholpen. Zelf gebruik ik Touch OSC, Contact en Griid. Als studio controller
gebruik ik Kyma om Reactor mee aan te sturen. In mijn live opstelling
heb ik mijn midicontroller vervangen door Griid en Touch OSC.”
De synth apps zijn toch meer “spielerei” volgens Jochem. “Het is leuk
als je geen studio of hardware hebt, zeker voor de prijs waarvoor ze
beschikbaar zijn. Maar ik heb gewoon al die dingen in het echt staan.
Het is een laagdrempelige manier om te proberen of het iets voor je
is. Je kunt de bestanden ook als WAV of AIFF exporteren, en dat werkt
goed. Het is leuk voor de kids, of voor onderweg, maar het is niet onvervangbaar.
In het kort vind ik het dus fijn om de iPad als controller te
gebruiken. Apps zijn vooral leuk om te spelen.”
Met de komst van de iPad, met bijbehorende controllersoftware, is
ondertussen al wel het doek gevallen voor de Lemur van Jazzmutant
volgens Jochem. “Ze zijn gestopt met het maken van hardware, en
gaan zich concentreren op software. Overbodig is hij niet, hij zal een
cultstatus krijgen.” Ook Darko ziet het somber in voor de Lemur. “Eigenlijk
is hij obsoleet. Alhoewel hij wel een stuk robuuster is dan een
iPad. Hij blijft praktisch voor dj’s, maar voor de gemiddelde mens is een
iPad veel interessanter. Dat heeft ook met de prijs van minimaal 1500
euro te maken.”
De conclusie die getrokken kan worden is dat de iPad als apparaat
goed inzetbaar is, zowel in de studio als op het podium. Als controller
is hij zelfs zo goed, dat de Lemur bijna overbodig is geworden.. Als bron
van geluid, door middel van synthesizer apps is hij bruikbaar, maar
iets minder interessant. Leuk voor onderweg. “De iPad is de uitvinding
waar ik op gehoopt had” zegt Darko. “Ik ben benieuwd wat er de komende
tijd nog meer uit gaat komen.”
Op pagina 111 in Testlab bespreken we twee apps van Korg. De meeste
van de hier besproken apps zijn gewoon te koop via de Apple App Store.

GaMes
34
TeKST toM van haaren
tron: evolution
DuiK in Je GAMe COnSOLe VOOR een AVOnTuuR in THe GRiD
Al een jaar lang werpt Disney - alsof het een identity discus ter handen
heeft genomen – het ene na het andere Tron bijproduct onze kant op.
Eerst was er natuurlijk de grote hype dat Daft Punk de soundtrack
zou gaan maken van de vervolgfilm van de cult klassieker uit 1982,
waarna we vervolgens een hele trits aan flashy merchandise varianten
- van designer toys tot lichtgevende Adidas sneakers – op verschillende
blogs voorbij zagen komen. Het kon dan ook niet uitblijven
dat er naast de momenteel in de bioscoop draaiende in 3D geschoten
film Tron Legacy, een videogame zou verschijnen.
Een van een speelfilm afgeleide videogame is niet altijd een succesformule,
maar als er één film is die geschikt zou moeten zijn om te verwerken
naar een console game dan moet dat natuurlijk Tron zijn. Het
verhaal speelt zich immers af in een computer. Tegenwoordig kunnen
de heren en dames gamedesigners de Afgaanse Bora Bora bijzonder
natuurgetrouw tevoorschijn toveren, maar wanneer een verhaal zich
daadwerkelijk in een computer afspeelt zijn de creaties van de makers
natuurlijk per definitie geloofwaardig.
De game-ontwikkelaars hebben flink voordeel gehad van het feit dat de
makers van de film al uren aan de tekentafel hebben lopen broeden over
de uiterlijke kenmerken van The Grid. Een wereld die ze vrijwel letterlijk
hebben kunnen overnemen. Zeker als je het spel voor de eerste keer opstart
ziet de omgeving er zeer strak uit. Naar mate de speeltijd vordert,
beginnen de veel van het zelfde uitziende parkoersen waar je het personage
al free runnend doorheen een weg doorheen moet laten banen
er wel een beetje als meer van het zelfde uit te zien. Gelukkig houden de
races op de moeilijk toffe bikes het spel gevarieerd en interessant.
Heb je de film nog niet gezien en ben je bang dat wanneer je de game
speelt het plot van de film wordt vrijgegeven? Wees gerust, hieraan
wordt je als speler niet bloot gesteld. De game speelt zich namelijk
af tussen de eerste en de nieuwste filmproductie. Voor de makers
was dit dan ook een uitstekende gelegenheid om het vrouwelijke
personage Quorra – die ook een rol heeft in de Legacy variant in Tron
Evolution te introduceren. Als speler kruip je in de huid van Anon en
is het je taak om het Abraxus virus te bestrijden dat alle welwillende
bewoners van het in bits en bytes opgebouwde leefgebied probeert
te ontwrichten. Dit doe je door in de derde persoon de tegenstanders
uit te schakelen in spectaculair ogende gevechten. Krachtmetingen
waarbij je door verschillende toetscombinaties de verschillende
eenheden ieder op een andere manier het beste naar de eeuwigheid
moet werpen zijn aan de orde van de dag. Je ontmoet het gespuis
in verschillende zones door al springend van de ene blok naar het
andere te komen. Acties waarbij je zelfs tegen muren moet aan rennen
om de afstanden te overbruggen. De uitdaging zit hem in het feit
dat je tijdens een move een de volgende alweer paraat moet hebben
om niet te pletter te vallen in de digitale wereld. Bij een gebrek aan
geslaagde moves zul je in elk geval geen gebrek aan frustratie hebben.
Zeker omdat je tijdens de herkansing steeds weer opnieuw de
knoppeninstructie krijgt voorgeschoteld. Een feature die onnodig
het tempo uit het spel haalt.
Over de hele linie genomen is Tron Evolution een zeer vermakelijke game.
Zeker als je het Tron universum adoreert, is de game een gewenst product.
Naast de verhaallijn is er natuurlijk tevens een multiplayer mode
waarmee je met z’n tienen elkaar tegelijkertijd te lijf kunt gaan.
Tron Evolution wordt uitgegeven door Namco Bandai en verschijnt
op de Xbox 360, Playstation 3, Playstation Portable en PC.
De SPeLenDe MenS
coluMn
Een raar voorgevoel over het nieuwe jaar maakt
zich van mij meester. Goed gevoel. Superspannend.
Maar vreemd niettemin. Ik kan vanaf deze stoel niet
direct met julie lezers praten, maar als ik voor een
keertje wat persoonlijker mag worden; 2010 was
voor mij zo’n ‘bewogen’ jaar. Net als 2009 daarvoor.
Het kan haast niet anders dan dat het voor jullie ook
zo was.
Heel erg ‘spelende mens’ kan het niet geweest zijn.
Veel mensen die ik spreek, van designers en reclamemakers
tot fabrikanten en muzikanten, hebben
de zeilen bij moeten zetten. Tijd, geld en energie
voor innovatie en creativiteit was er minder. En dat
moet jullie recht in het hart hebben geraakt.
Er hangt in de groep mensen die veel ‘spelen’ in hun
werk al geruime tijd een back to basics sfeertje. Veel
van de extra’s om ons heen zijn hard weggeslagen.
Vette facturen en kunstsubsidies zijn vervangen
door prijsonderhandeling en leuren voor sponsors.
Creatieve vrijheid vervangen door de verstikkendheid
van de briefing.
Maar in het wit van de ogen van velen van jullie heb
ik stugheid gezien. Verbetenheid soms. Het blijft me
verbazen hoe groot de drang tot creëren kan zijn. Hoe
koppig mensen daarin vastbijten, hoe lief men met
anderen praat en afspreekt over nieuwe plannen,
ideeën en uitingen. Hoe graag we met z’n allen willen
doorspelen en het aan elkaar willen laten zien.
En nu zo, beschermd binnen in die koude winter,
bekruipt me het gevoel dat er dingen op hun plek
gaan vallen. Dat als de sneeuw straks gesmolten is
er meer energie, geld en ‘spel’ dan ooit op ons af gaat
komen. Soort stilte voor een super kleurrijke storm.
Want terwijl we back to basics gingen, hebben alle
nieuwe plannen en creatieve uitingen de tijd gehad
te rijpen. Om beter te worden.
Vreemd, raar en gek gevoel. Alsof de wensen en
goede voornemens van vorige jaren ineens in 2011
gaan uitkomen.
Rogier van Kralingen
(Musicus & innovatie auteur)
rogier@djbroadcast.nl / www.innoa.eu
35

djb @ sPotify
36
TeKST Michael oudMan
Onze persoonlijke smaak is geen publiek geheim. We luisteren naar
dance, naar folk, naar hiphop. We luisteren ook veel meer dan alleen
nieuwe muziek. We luisteren naar Europese muziek, naar Aziatische
muziek. Naar muziek uit de states. En op deze pagina gunnen we je
een blik op ons muzikale pallet. Onderaan de pagina vind je een link en
een qr code, die je beide naar onze playlist in Spotify brengen.
Christian Prommer
Kassem Mosse – Untitled B2
Aan titels doet Kassem Mosse niet. Waarom zou
je ook, als je muziek sprekend genoeg is. Dikke en
trage techno, alsof je een geestverruimend middel
tot je hebt genomen, en jezelf genietend een weg
tussen de vreemd geplaatste hekken op de dansvloer
probeert te banen. In slow motion.
The Orb – Little Fluffy Clouds
Ambient uit de tijd je de mensen die wisten wat de
stroming in hield nog gewoon op één hand kon tellen.
Uit de tijd waarin de meest DJB-ers nog in de
zandbak speelden. Dromerige muziek met een mevrouw
die onophoudend praat over kleine zachte
wolkjes.
Dâm Funk – Mirrors
Nu-funk, of nu-soul. Hoe je het ook wendt of keert,
Damon Riddick weet je elke keer weer te pakken te
krijgen met zijn verknipte kruising tussen beats en
soul zoals je ouders die nog op plaat hebben.
Jan Turkenburg – In My Spaceship (Pilooski remix)
Remix van de culthit die Jan Turkenburg maakte met
de leerlingen van de school waar hij les op geeft. De
track kwam in 2004 terecht op een obscure compilatie
op Comfort Stand, en werd later opgepikt
door luisteraars van The Cybernetic Broadcasting
System. Afgelopen jaar kreeg de track een eigen release,
met onder andere deze Pilooski remix.
Christian Prommer – Acid Eiffel
Op de drumles compilaties van Prommer bewerkt hij
iconische dancetracks tot akoestische versies. Versies
die zweven tussen hedendaags klassiek en jazz.
Deze keer bewerkte hij de klassieke Laurent Garnier
track Acid Eiffel. Een track waarbij menig techno liefhebber
spontaan tranen in de ogen kreeg.
Wladimir M – Evil
Melancholische track die de weg geplaveid heeft
voor techno met een ziel. De tweede release op het
Nederlandse Eevo Lute Muzique – waar Wladimir
mede eigenaar van was - in 1991. Poëzie over een
breakbeat, met een duistere synth. Erg mooi. Heeft
in 2009 nog een herrelease gehad op Eevo Next.
Cro-Magnon – Kemu-Ni-Maku
Japans collectief dat verbonden is aan Jazzy Sport.
Een band dat muziek maakt zonder zich te laten
leiden door bestaande hokjes. House, techno, jazz,
funk, je kunt het allemaal naast elkaar tegen komen
op dezelfde twelve inch. Kemu-Ni-Maku is een langzaam
bouwende stuwende housetrack. Duidelijk
gemaakt met “echte” instrumenten, zonder pretentieus
over te willen komen. Orgel!
J Dilla – Think Twice
Ten tijde van het ter perse gaan van dit nummer zitten
we precies tussen zijn geboortedag en sterfdag
in. Onlangs nog uitgeroepen tot de Mozart van de
hiphop. En eerlijk is eerlijk, zijn composities zijn nog
steeds ongeëvenaard en wonderschoon.
Lulu Rouge – Melankoli
Alsof het sub in de aanbieding was bij de plaatselijke
super. Dub die de titel van de track meer dan recht
doet. Dromerige vocalen, reverbs, een viool en tot
slot nog een piano. Scandinavië lijkt een patent te
hebben op moody muziek.
Rhythm & Sound – King In My Empire
Nog een keer een flinke lading sub met Rhythm &
Sound. Alleen luisteren als je een goed geluidssysteem
tot je beschikking hebt. Echo’s, reverb, sub,
vocalen over Jah en een loom tempo. Het legendarische
duitse dubduo bestaande uit Moritz von
Oswald en Mark Ernestus werkte voor deze track
samen met Cornell Campbell.
www.bit.ly/djbspotify

filM & dvd
38
TeKST toM van haaren
Tien JAAR VeRDeR,
MAAR nOG STeeDS ZeeR OnVeRSTAnDiG.
JACKASS 3D
De boys zijn weer terug voor wat lijkt op een aller
laatste reünie. Tijdens de aftiteling van Jackass 3d
zien we namelijk de kinderfoto’s van de vriendenpossie
samen met de eerste beelden die de groep
in het begin van de serie schoot. Wat opvalt is dat de
heren ouder zijn geworden. Veel wijzer echter niet,
ondanks dat het concept huisje, boompje, beestje
voor het gestoorde zooitje toch echt steeds dichter
bij zou moeten komen, zijn de heren geen snars verstandiger
geworden De stunts zijn gevaarlijker en
ranziger dan ooit te voren.
De serie die MTV van 2000 tot 2002 uitzond (uitgezonderd
van de vele herhalingen die nog steeds op
de beeldbuis worden geprojecteerd) werd hierna
al twee keer een versie in speelfilm format geproduceerd.
Iedereen dacht dat het bij twee films wel
zou blijven. Kun je nog wel een film bedenken met
nieuwe stunts zonder niet constant in herhaling te
vallen. Dat is gelukt, niet alleen door een stapje verder
te gaan qua extremiteit, door de 3D technologie
beleef je de verhalen van Johny Knoxville en co in
een nieuwe dimensie vergeleken met het voorgaande
werk.
Dit is iets dat we afgelopen maanden konden beleven
in de bioscoop, nu komt echter de dvd release
uit. De hamvraag is of film ook tot zijn recht komt
als je niet in het rode pluche zit met een brilletje op
je neus. Regisseur Jeff Tremaine heeft voor de film
een hypermoderne 3d camera op de kop getikt. Niet
alleen biedt deze camera de mogelijkheid om de kijker
het gevoel te geven dat deze zelf de veelvuldig
voorbij vloeiende menselijke sappen in het gelaat
krijgt. Het zijn vooral de slow motion beelden die
een geweldige toevoeging zijn bij de stunts van de
bekende gezichten als Bam Margera, Steve O, Chris
Pontius, Dave England, Preston Lacy en Wee Man.
Vertellen of je de film moet gaan kijken of niet hoef
ik niet te vertellen. Als je de televisie uitzendingen
al niet kunt waarderen zal de 94 minuten durende
compilatie van stunts en slapstick misschien wel een
grotere lijdensweg zijn dan voor de acteurs in kwestie
zelf. Hou je echter van deze idioterie, dan kun je
je hart ophalen bij acts als de HeliCOCKTER, Beehive
Tetherball, Electric Avenue en een menselijke versie
van Duckhunt. Natuurlijk gaat het niet alleen om de
stunts. Het is de lol die de heren hebben als een stunt
wordt volbracht die zeer aanstekelijk werkt.
Komt op 30 maart uit op DVD en Blue Ray

filM & dvd
40
TeKST toM van haaren
Je zou toch maar de producent zijn geweest van de film Paranormal
Activity. De film die in 2009 in de bioscoop verscheen leverde meer dan
100 miljoen dollar op. Niet slecht voor een rolprent die voor slechts
15.000 dollar is geschoten. Het kon daarom niet uitblijven dat er een
vervolg zou komen. En tadaa, hier is hij in de vorm van een prequel op
het eerste deel. De hoofdpersonen die in het eerste deel worden lastig
gevallen door satanische wezens zijn in deze film terug te vinden als
zus en schoonbroer van het leidend voorwerp; de familie Rey.
Het Paranormal Activity concept omvat dat de beelden die je als kijker
ziet bestaan uit prive-film materiaal van de hoofdpersonen in kwestie.
Beeldmateriaal dat in handen is gekomen van de regisseur die de
fragmenten in een mooie chronologische tijdslijn heeft geplaatst. Het
found footage principe lijkt daarmee op de baanbrekende film The Blair
Witch Project uit 1999. We volgen vader Daniel, stiefmoeder Kristi, tienerdochter
Katie, peuter Hunter en een geweldige hond aan de hand
van homemade fimpjes en de beveiligingscamera’s die door het hele
huis hangen.
Statische beelden geschoten door de beveiligingcamera’s vanuit verschillende
hoeken van het grote huis worden afgewisseld door warme
familie kiekjes uit hand-held camera’s. Dit geeft een verfrissend resultaat
omdat de familieperikelen de spanningsboog met de nerveuze
HeT SPOOKT in HuiZe ReY
PARAnORMAL
ACTiViTY 2
nachtelijke observaties steeds doorbreken. Hier zit echter ook een
probleem in. Als het huis nog in relatieve vree verkeerd, zijn de vriendelijke
familie shots aan de rand van het zwembad niet heel interessant.
Je zit eigenlijk te wachten tot de aangeschoten ome Cor de woonkamer
komt binnenstormen om net zoals op de zilveren bruiloft van de
oom en tante van je geliefde, op een lichtelijk gênante manier de oude
familie kiekjes van commentaar te voorzien. Kortom, het duurt even
voordat de film in de volgende versnelling schiet.
Maar als de film eenmaal op gang is gekomen raast het gespook in
een hoog tempo over het beeld en schiet je als kijker plots in een
actieve houding, alert op het nadere onheil dat staat te gebeuren.
Met een aantal interessante schrikmomenten worden liefhebbers
van het genre op hun wenken bedient. Behalve als je van het betere
hak en zaagwerk houdt, Paranormal Activity 2 moet het vooral hebben
van de suggestie van het bovennatuurlijke. En deze creatieve
aanpak door de makers valt te prijzen en heeft geresulteerd in het
ongekende succes van de nieuwbakken serie . Want na jaren waar
fabrikanten van nepbloed en schuimrubberen beenderen hoogtijdagen
beleefden door hits als de Saw serie en Hostage, wordt je
bij Paranormal Activity als kijker in spanning gehouden zonder op
sensatiebeluste taferelen waar de Ed Gein’s van deze wereld op
vallen.

underGround noise
42
TeKST Michael oudMan
BeeLD siMon russel
Het werk op deze en de volgende spread is afkomstig
van Simon F A Russel. Of beter gezegd:
uit zijn korte animatiefilm Nothing To Fear. Een
stemmige film over de toekomst, waarin iedereen
continu in de gaten wordt gehouden, en vrijheid
een schaars goed is. De hele film is gemaakt
met pen, potlood, Photoshop en After Effects.
Een tijdrovende klus, maar het resultaat is dan
ook erg bijzonder.
simonrussel.blogspot.com

tees & sneakers
46
PRODuCTie / STYLinG / FOTOGRAFie laila cohen
in SAMenweRKinG MeT hotMaMahot en snøk Meubilair
T-shirts vlnr:
01. Grijs T-shirt met print, Nixon www.nixonnow.com
Via Men @ work www.menatwork.nl:
02. Grijs wit gestreept T-shirt, JC Rags www.jcrags.nl
03. Beige T-shirt, Denham www.denhamthejeanmaker.com
04. Donkergrijs T-shirt, 8 mm www.8mmclothing.com
05. Blouse, grijs/blauw T-shirt, Levi's www.levi.com
06. Zwart grijs gestreept T-shirt, JC rags www.jcrags.nl
Sneakers vlnr:
07. Boxfresh www.boxfresh.co.uk
08. Goliath www.goliathsportswear.com
09. Fred de la bretoniere
10. Boxfresh www.boxfresh.co.uk
11. Filling pieces www.gsrnnfillingpieces.com
12. Filling pieces www.gsrnnfillingpieces.com
13. Filling pieces www.gsrnnfillingpieces.com
14. Goliath www.goliathsportswear.com
15. Goliath www.goliathsportswear.com
16. Filling pieces www.gsrnnfillingpieces.com
17. Fred de la bretoniere
18. Boxfresh www.boxfresh.co.uk
19. Goliath www.goliathsportswear.com
07
01
08
02
09
03
10
04
05
11
06
12
13
14
15
16
17
18
19

hotshoP
48
TeKST toM van haaren
Phonofono iii
Science and Sons komt met de derde versie van de Phonofone III. Dit prachtige porseleinen
object is een passieve versterker. De hoorn versterkt het geluid tot wel vier
maal, wat inhoudt dat het rond de 60 decibel aan geluidsgolven opbouwt. Er zijn tot
nu toe slechts 100 stuks van het handgemaakte 800 gram wegende object geproduceerd.
Prijs $ 195,www.scienceandsons.com
all Green let’s stay together agenda
Het Rotterdamse ontwerpbureau Studio Beige komt met een wel heel fijne agenda.
Ondanks dat je hier met een agenda te maken hebt die de naam draagt van een van
de grootste soulzangers aller tijden, is dit nou niet bepaald een op muziek gestoelde
planner. Haal All er af, en je snapt dat Green overblijft. En daar is het waar dit papierwerk
omdraait. Het bevat namelijk een aantal tips voor een groener bestaan. Waarom
dan niet helemaal eco doen en een digitale agenda produceren? Nou omdat het product
van 100% gerecycled materiaal is vervaardigd!
www.shop-around.nl
Mf doom lunchbox
MF Doom’s debuutalbum Operation: Doomsday wordt opnieuw uitgebracht. Je krijgt
ditmaal het originele opnieuw gemasterde album, plus alternatieve versies, b-kanten
en instrumentale versies. Tevens zit er een 32 pagina’s tellend boek bij met de songteksten
en het fraaie artwork. De toffe prenten zijn tevens terug te vinden op de tien
kaarten die in het pakket zitten. De heruitgave is verkrijgbaar in een lunchbox met
twee cd’s en een metalen box met vier platen. Prijs; nog niet bekend.
www.stonesthrow.com
synthersizer 76
We worden de laatste tijd overspoeld met produceer applicaties. Er is inmiddels zoveel
op de markt dat de Gorillaz onlangs een album uitbrachten helemaal geproduceerd
op Steve Jobs favoriete speeltje. Eind vorig jaar verscheen de Synthersizer 76
op verschillende blogs, een concept ontworpen door de in Los Angeles en Zweden gestationeerde
Jonas Erikson. Het op analoge synthersizers geïnspireerde design ziet
er levensecht uit. Het goede nieuws is dat het ontwerp daadwerkelijk in productie is
genomen, en binnenkort als applicatie op de markt verschijnt. Prijs; nog niet bekend.
cargocollective.com
johns Phone
Nu smartphones de standaard zijn geworden gebruiken we de telefoon op een totaal
andere manier dan pakweg vijf jaar geleden. Waar is de tijd gebleven dat je onderweg
tenminste even afgesloten was van je mailbox en sociale netwerk. Een tijd dat je niet
constant iedereen moet vragen of hij dat type snoertje heeft omdat je het apparaat
wekelijks in plaats van dagelijks in het stopcontact stak? John’s Phone is hierop het
antwoord. Een telefoon waarmee je alleen kunt bellen en die een stand by tijd heeft
van minstens 3 weken! Het toestel heeft een strak design en komt in een aantal flitsende
kleuren. De enige extra tool die het apparaat bezit is een pen en een adressenboekje.
Dat wordt weer ouderwets nummers schrijven wanneer je in de club staat.
Prijs €79,95
www.freshcotton.com

Vandaag wil ik het hebben over het dj-meisje. Zo’n kittig geklede tante
die, terwijl ze de dj gebiologeerd aangaapt, wellustig tegen het podium
aanschuurt met haar net niet minderjarige achterwerk. Lurkend
aan een rietje, slordig, de druppels wodka abseilen in de richting van
haar decolleté. Het dj-meisje, godverdomme. Haar gedrag stoort mij
namelijk al jaren. Ik stoor me overigens niet aan het onwaardige gedrag
of de doorsnee sletterigheid, maar aan de supersterstatus van
plaatselijke dj’s.
De moderne plaatjesdraaier staat niet meer op een podium, hij staat
op een altaar. Omringd door mensen die willen laten zien dat ze hem,
deze mixende halfgod met een Spaans klinkende artiestennaam, kennen.
Of ik jaloers ben? Het boek Exodus zegt in de tien geboden: ‘zet
uw zinnen niet op het huis van een ander, en evenmin op zijn vrouw,
op zijn slaaf, zijn slavin, zijn rund of zijn ezel, of wat hem ook maar toebehoort.’
Ja, ik ben godsgruwelijk jaloers. Dat slavinnetje is van mij, ik
heb die wodka voor haar gekocht.
Wat zien vrouwen toch in dj’s? Wat is er zo opwindend aan een volwassen
vent met muzikale oorwarmers op? Ik ben het maar gewoon gaan
vragen. ‘Ze bezitten de nacht. Dj’s hebben de touwtjes van mijn luxaflex
in handen, ik ga pas slapen als zij willen dat ik ga slapen.’ aldus een
vrouw uit Purmerend met hele grote borsten. ‘Moet je deze sfeer nou
voelen, dit is toch prachtig? Dj’s zijn een soort ME-busjes, ze bepalen
de sfeer.’ aldus een vrouw uit Diemen met iets minder grote borsten.
Ik snap het nu een beetje. Vrouwen hebben dus met dj’s wat wij mannen
met barvrouwen hebben. Zet een vrouw achter een bar en ze is
opeens aantrekkelijk. Misschien komt het door het tappen, de zorgvuldigheid
waarmee ze een cocktail maakt, de neppe glimlach die ze laat
zien als je haar een euro fooi geeft of draait het toch gewoon om het
simpele feit dat ze een uitdaging is? Een uitdaging ja. Leuke barvrouwen
krijgen op een gemiddelde avond zo ontiegelijk veel foute complimentjes
naar hun kop geslingerd, dat ze na verloop van tijd een muur
van bierviltjes om hun hart bouwen. De uitdaging is dus om die muur
van bierviltjes te slopen, haar hart te stelen en om daarna voor de rest
van je leven gratis bij haar te kunnen drinken natuurlijk.
Terwijl de dj doorgaat met zijn sekteleider-act loop ik op een barvrouw
af. Ze heeft stijl zwart haar en een lila haarband die perfect bij haar
zigeuneroorbellen past. Ze heeft iets Bulgaars en dat is best raar aangezien
ik nog nooit een Bulgaarse vrouw heb gezien. ‘Hoi ik ben James.’
‘Wat?’ ‘Je hebt iets Bulgaars, ik ben dol op je James Bond-spion uitstraling.’
‘Wat?’ ‘Ik ben dj.’ ‘O hoi, ik ben Aafke.’ Bah, walgelijke kut dj’s.
jaMes worthy
51
BeeLD 310k

luePrint label
52
TeKST alfred bos
Geen danslabel is zo legendarisch als het Belgische R&S. Het ging van
start toen de (electronische) popmuziek uit België qua vernieuwingsdrang
en invloed wereldwijd piekte en de house revolutie in Europa en
Noord-Amerika om zich heen begon te grijpen. Als herkenbaar baken
en kwaliteitskeurmerk vervulde R&S een cruciale voortrekkersrol.
Het label introduceerde een reeks jonge talenten aan het publiek en
was niet eenkennig qua voorkeur of muziekstijl. Van proto-gabber
(Joey Beltram) tot ambient (Biosphere), R&S maakte zich er warm
voor. Na enkele jaren van afwezigheid is het label opnieuw actief. Het
afgelopen jaar presenteerde R&S jonge dubstep talenten als James
Blake en Pariah. Het vuur is opnieuw opgelaaid.
R&S staat voor Renaat & Sabine Vandepapeliere, voormalig kappersechtpaar
te Gent. Renaat Vandepapeliere (1957) had na ruim tien
jaar lang ijsbreker te hebben gespeeld zijn plezier in het werk verloren,
toen hij in 2001 de stekker uit het label trok. Het label werd in 2006 opnieuw
geactiveerd, onder zakelijke leiding van een ingehuurde kracht.
Het leidde nergens toe. Sinds 2009 is Vandepapeliere weer actief bij
R&S betrokken en zie, er liggen weer innovatieve releases met het
gekende, van Ferrari geleende R&S logo in de winkel. DJBroadcast
belt met Gent en treft een herboren Renaat aan de lijn. Hij is bezig zijn
levensdroom te vervullen: werken met een rockband. Hij heeft het debuutalbum
van de Ierse band The Plea in voorbereiding. R&S en rock?
“We zullen altijd vernieuwende muziek ondersteunen, voor de rest van
mijn leven – ik ga niet meer weg;” zegt Vandepapeliere. Hij heeft ook
een mededeling voor de aanhang van toen: “R&S is meer dan alleen
electronica. Het werken met een goeie rockband heeft me opnieuw in
vuur en vlam gezet. En als ik morgen een goeie jazzband tegenkom,
dan doe ik het! Nu gaat niemand me meer iets in de weg leggen.”
DJB: R&S was twintig jaar geleden het belangrijkste danslabel ter
wereld. Na een aantal jaren weg te zijn geweest, heb je R&S opnieuw
geactiveerd. Wat heeft je doen besluiten het label te reanimeren?
“Daar waren meerdere redenen voor. Rond 2001 had ik er genoeg van
en heb ik de stekker eruit getrokken. Tijdens die sabbathical, die zo’n
acht jaar geduurd heeft, kreeg ik veel mails met de vraag: Waarom
begin je niet opnieuw? Ik heb daar nooit op gereageerd. Maar de vraag
bleef en het werd me duidelijk dat R&S een grote reputatie had en een
sterke merknaam was, iets wat ik me eerlijk gezegd nooit gerealiseerd
had. Uiteindelijk heb ik ‘ja’ gezegd, op voorwaarde dat ik niet de dagelijkse
leiding van het label op me hoefde te nemen. Ik luister nog steeds
dagelijks naar muziek, maar van techno had ik een beetje genoeg.”
DJB: Waarom heb je er indertijd de stekker uitgetrokken?
“Ik had er genoeg van. We hadden als onafhankelijk label twee joint
ventures, de eerste met Sony. Dan word je vanzelf van de muziek weggetrokken
en ben je bezig met businessplannen. Moet je prognoses
maken en ik ben geen helderziende. Daarnaast hadden we een joint
venture met PIAS, want ik wilde de catalogus van R&S verder opentrekken
en me niet uitsluitend op dansmuziek richten, maar ook op bijvoorbeeld
indie rock. Ik ben een muziekfan, ik wil mijn instinct volgen. Daar
R&S
kwam bij dat een aantal producers – ik noem ze geen ‘artiesten’ want
dat is in mijn optiek toch iets anders – gingen opspelen. Je brengt ze
van niets tot iets en vervolgens krijg je te maken met managers en
juristen die het beter menen te weten. Ik kreeg op een moment een
productie voorgelegd die simpelweg niet goed genoeg was om uit te
brengen. Ik kreeg te horen dat ik er niets van snapte. Mijn reactie was:
Stop! Iedereen krijgt zijn geld en we gaan allemaal naar huis. Dat was
het. Ik wilde er niets meer mee te maken hebben.”
DJB: Na ‘11 september’ is de wereld veranderd en dus ook de danswereld.
De mentaliteit van, zeg, 1991 was bijna op slag verdwenen. Heb
jij dat ook zo ervaren?
“De mentaliteit veranderde sterk. Het werd corporate. De superster dj
kwam op. De muziek ging zichzelf herhalen. Ik noemde het hamburgertechno,
nog steeds trouwens. Het is dodelijk saai. Ze hebben allemaal
van die Ableton programmaatjes en je hoort het van honderdduizend
kilometer ver. Daar heeft vooral techno mee te kampen. Minimal vond
ik de grootste grap die er bestaan heeft. Ik ben niet geïnteresseerd.
Dan haak ik af.”
DJB: Toch ben je opnieuw begonnen en, als ik je zo hoor praten, brandt
het vuur weer. Hoe is dat gekomen?
“De belangrijkste trigger was een luisterervaring achter de computer,
in 2009. Ik wilde al langer met een rockband werken en Sabine en ik
zaten elk achter onze computer muziek te scannen op internet toen
Sabine me iets bijzonders liet horen. Mijn reactie: wat is dát? In één
klap was de opwinding van vroeger weer terug. Dat was The Plea, een
Ierse rockband. Nog geen twee minuten later ontdek ik een andere
Ierse groep, The Chakras. Ik mailde ze: zijn jullie nog vrij? Nee, ze hadden
al een platencontract, maar hun manager bleek David Boyd te zijn.
Een van mijn idolen in de rockwereld, een icoon! De man die in de jaren
’90 The Verve, Smashing Pumpkins en Placebo voor Virgin had ontdekt
en vastgelegd. Ik heb David gebeld en ik heb hem kunnen overtuigen.
Twee jaar later zijn The Chakras ook bij R&S onder contract – dat is na
The Plea onze tweede rockband – en David maakt deel uit van het R&S
team. Hoe kun je het bedenken! Dat is een LSD trip.”
DJB: Dus je bent nog steeds op zoek naar goede muziek?
“De dagelijkse gang van zaken wordt uitgevoerd door twee jonge
gasten: Dan, een soort jongere kopie van mezelf, en Andy. Die zitten
er bovenop, ze hebben er bijvoorbeeld voor gezorgd dat James Blake
via R&S muziek heeft uitgebracht. Ik luister mee, maar zij hebben 99
komma 9 procent vrijheid. De enige restrictie is: Als ik vind dat iets
echt niet kan, dan is het ‘nee’. Dat is nog niet gebeurd.”
DJB: We kennen je als de man met de haarfijne neus voor kwaliteitsdance.
Vanwaar je huidige belangstelling voor rockmuziek?
“Ik ben 53 jaar. Ik ben opgegroeid met Jimi Hendrix, met de Stones, Pink
Floyd, Motown. Ik ben verder gegaan in jazz. Mijn muziekbelangstelling
dekt het hele spectrum. Ik luister ’s middags naar kamermuziek, ’s
avonds naar Metallica en eindig in een dubstep club. Dat kan zo maar
gebeuren. Voor mij heeft elke muziek zijn tijd en zijn plaats. Ik heb er
geen moeite mee om te switchen. Dat is interesse. Ik wil ook veel leren,
zoals ik nu leer over het werken met een rockband. Daar komt zoveel
meer bij kijken dan bij dansmuziek. Er zijn veel meer mensen bij een
release betrokken.”
DJB: Dan is het R&S label een prachtige praktijkcursus ‘Hoe werkt de
muziekindustrie en hoe overleef ik zeperds zowel als succes?’ voor
je geweest, niet?
“Ik heb het in de praktijk geleerd, vooral door fouten te maken. En ik heb
de afgelopen twee jaar ook gemerkt dat de naam R&S iets betekent,
want toen ik me in de rockwereld ging bewegen zijn er veel deuren voor
me open gegaan omdat men me nog kende van R&S. Daar ben ik me
nooit van bewust geweest, ik ben maar een simpele Gentse jongen.
Ik heb nooit stil gestaan bij ons succes uit jaren ’90. Mijn houding was
altijd: morgen kan het over zijn. Ik leefde in het moment. En nu, met The
Plea, voel ik me als een klein kind die alles terug ontdekt. Ik werk met
legendarische namen uit de rockgeschiedenis – Storm Thorgerson, de
ontwerper van Pink Floyd, doet bijvoorbeeld de hoes van het debuutalbum
van The Plea – en ik hoor zoveel anecdotes, zoveel verhalen. Je
loopt de geschiedenis binnen. Binnen de electronica vind ik dubstep
heel boeiend. Drum ’n bass vond ik indertijd de laatste vernieuwing
binnen de electronische muziek. Dat was de waakvlam terug aangestoken
en zo voelt dubstep voor mij ook. Het zal op den duur een cliché
van zichzelf worden, dat is normaal – let op, dat is geen kritiek, hè. Ik
wil R&S niet terugplaatsen in de tijd. Mensen als James Blake, Pariah
en Floating Point bewandelen andere wegen. Ik heb het rare gevoel dat
een paar van die mannen erg ver zullen gaan komen. Let op Pariah, dat
is een 20-jarige producer uit Londen die nog op de universiteit zit. Hij
is James twee, zijn debuutrelease op R&S is laaiend ontvangen. En we
hebben Vondelpark, avontuurlijke electronica uit Londen.”
DJB: Met de fijne neus voor nieuwe talent is na al die jaren nog steeds
niets mis, zo blijkt...
“We zijn bereid om risico’s te nemen en om jonge mensen vrijheid te
geven. Ik kan niet uitleggen hoe ‘mijn neus’ werkt. Iets zegt me dat er
met die mannen iets aan de hand is. En mijn houding als A&R manager
is: laat ze hun gang gaan, ga je niet met muziek bemoeien – wat de
meeste A&R managers wel doen. Die gaan sturen. Ik blijf er vanaf. Geef
die jonge mensen een platform om te groeien. Dat is onze toekomst.”
DJB: In de acht jaar dat je er tussenuit was is de muziekindustrie ingrijpend
veranderd. Is het er op vooruit gegaan of is het minder geworden?
“Ik ga daar geen commentaar op leveren. Het is een natuurlijke evolutie.
We zullen ons moeten aanpassen. Er zal altijd muziek geconsumeerd
worden, alleen de manier waarop verandert. Al het andere is
geouwehoer van oude mannen in de muziekindustrie die moeten stoppen.
Vandaag nog het liefst.”
Het debuutalbum van The Plea zal later dit jaar via R&S verschijnen.
www.r&srecords.com
“MiniMal vond ik
de gRootSte gRap die
eR beStaan heeft”
53

weekendwijzer februari - Maart
55
TeKST toM van haaren
BeeLD kariMo
Tip 13 Swipe @ Tivoli de Helling
Utrecht, zaterdag 2 april
De Autonomic club avond wordt naar Utrecht gehaald. De Britse heren
achter dit concept Instra:mental en dBridge (voormalig lid Bad Company)
zullen allebei een gig verzorgen. Het publiek wordt opgewarmd door
Freek Fabricius.
...................................................................................
Tip 07 Paradise 20 @ Cafe D’anvers
Antwerpen (Belgie), vrijdag 11 maart
DJ grootheid Laurent Garnier zal een optreden verzorgen in de club te
midden in de buurt van de fonkelende rode lantarentjes. Met zijn Project
LBS Live Sessions zal hij een optreden verzorgen met zijn maatjes Scan
X en Benjamin Rippert.
...................................................................................
Tip 01 Gem Sessions Winter/Spring Tour@ Factory 010
Rotterdam, zaterdag 19 februari
Everybody on the night train. Het label van Secret Cinema gaat weer
langs de clubs touren. Natuurijk met de bekende gezichten uit de Gem
stal en zo hier en daar een grote naam van buiten. Op deze editie zijn
het enkel residents only met de labelbaas hemzelf, Egbert, Remy, Peter
Horrevorts en Roger Martinez.
...................................................................................
Tip 14 Snowbombing @ Mayrhoffen
Oostenrijk, maandag 4 tot zondag 9april
Je moet je perceptie van een festival een beetje bijstellen. Maar wanneer
je het feit verwerkt hebt dat het groene gras heeft plaats gemaakt voor
een wit pak sneeuw en een minirokje in een dikke ski broek is omgetoverd,
is het gewoon goed. Zeker met de imponerende line-up met ondermeer The
Prodigy, Magnetic Man, Carl Craig, Aeroplane, Ramadanman en Toddla T.
...................................................................................
Tip 08 Awakenings @ Maassilo
Rotterdam, zaterdag 12 maart
Monumental brengt haar paradepaard in maart onder in Rotjeknor. Zoals
je bij Awakenings gewend bent zijn vele grote jongens uit het vakgebied
opgetrommeld. Zo tref je ondermeer Marcel Dettmann, Sandwell District,
James Holden, Chris Liebing, Mathias Kaden en Karotte aan.
...................................................................................
Tip 02 Disco 3000 @ Paradiso
Amsterdam, vrijdag 25 februari 2011
De Amerikaanse dj en edit legende Danny Krivit komt over. De beste man
is al 40 jaar actief als dj en draaide in heilig verklaarde clubs als de Paradise
Garage. Momenteel heeft hij zijn eigen clubconcept 718 Sessions.
Hij wordt deze avond bijgestaan door Antal, I-F en Jan van Kampen.
...................................................................................
Tip 15 Motel Mozaïque @ verschillende lokaties
Rotterdam, van donderdag 7 tot zondag 10 april
Het meerkunsten festival vind ook dit jaar weer haar doorgang. De programmering
staat weer vol met artiesten uit het elektronische en alternatieve
segment. Enkele tips om zeker te checken zijn Belle and Sebasian,
Dan Deacon, Darkstar, No Age, Lykke Li en Battles.
...................................................................................
Tip 09 Midnight Freaks @ Air
Amsterdam, zaterdag 19 maart
Het Franse duo Nôze komt langs in de Air. Het duo – dat zelden op serieus
gedrag te betrappen valt, brengen hun nieuwe album Dring uit. Dit heugelijke
feit wordt gevierd in de vorm van een wereld tournee.
...................................................................................
Tip 03 Imprint @ Trouw
Amsterdam, zaterdag 26 februari
In de verdieping vindt de album release party plaats rond het nieuwe
album van Steffi – Yours & Mine. Haar geweldige album wordt uitgebracht
via het gerenommeerde Ostgut Ton. Het label waar ook Marcel Fengler
nauwe banden mee onderhoudt. Hij zal in de Trouw een gig verzorgen.
Verder Dexter, Sandrien en Virginia.
...................................................................................
Tip 16 Drift @ Doornroosje
Nijmegen, donderdag 21 april
Neem alvast een vakantiedag voor de vrijdag erna op. Objectivity labelbaas
Dennis Ferrer zal namelijk op de donderdag zijn platenkoffertje
met zijn fijne handelswaar uit New Yersy meenemen. House in de mix
met techno en andere toffe oude plaatjes die zijn ouders vroeger in de
jukebox nog afspeelden, dat is wat Ferrer tot een begenadigd dj maakt.
Verder is Legowelt present, das ook niet mis.
...................................................................................
Tip 10 World Minimal Music Festival @ Muziekgebouw aan ’t IJ
Amsterdam, woensdag 30 maart tot zondag 3 april
Dompel je onder in het universum van de Steve Reich’s, Terry Riley’s en Philip
Glass’s van de wereld. Het hoog aangeschreven festival zal in Amsterdam
en in het Eindhovense Muziekgebouw Frits Philips, een breed palet van
minimale composities en muziekprojecten ten gehoren brengen. Naast
verschillende muzikale uitvoeringen zijn tevens beeldend werk, dans en film
in de programmering opgenomen. Ondermeer Asko|Schönberg, Lunapark,
Champ d’Action zijn te bewonderen.
...................................................................................
Tip 04 Source On Ice @ Down Under
Nieuwegein, zaterdag 26 februari
Source heeft weer een fraai affiche neergezet voor haar winter festival.
Ondermeer Floating Points, Kyle Hall, Scuba, Serge, Speedy J, Melon en
Dollkraut staan op de bühne.
...................................................................................
Tip 17 May Day @ Westfalenhallen
Dortmund (Duitsland) zaterdag 30 april
Nederlandse liefhebbers van trance, club, techno en hardstyle komen
weer te samen in Dortmund. Deels om de oranje gekte aan zich voor bij
te laten gaan , maar vooral voor de enorme line-up met ondermeer Sven
Väth, Jeff Mills, DJ Rush, Anthony Rother, Showtec en Paul van Dyk te
aanschouwen.
Tip 11 Twidl XL @ Metropool
Hengelo, vrijdag 1 april
Op de Twidl XL feesten worden regelmatig grootheden uit de nationale
dancescene uitgenodigd. Zo kwam onlangs het Utrechtse collectief Nobody
Beats The Drum over de vloer en is het deze editie tijd voor de Rotterdamse
techno producer en dj Speedy J.
...................................................................................
Tip 05 5 Days Off @ Paradiso en Melkweg
Amsterdam, van woensdag 2 tot zondag 6 maart
In de twee beroemde poptempels van Amsterdam, en over andere locaties
in de stad zoals het Instituut voor de Mediakunst, zal 5 dagen lang
cutting edge muziek te horen zijn. Ondermeer Caribou, Hercules And
Love Affair, Kyle Hall, Kode9, Hudson Mohawke en Joy Orbinson zijn te
bewonderen.
...................................................................................
Tip 12 Time Warp @ Maimarkthalle
Manheim (Duitsland), zaterdag 2 april
Van 19.00 tot 12.00 uur in de ochtend zullen befaamde dj’s uit met name
de Germaanse technoscene acte du presence geven. Natuurlijk kun je
dit jaar weer terecht voor het bekende repertoire, de lange dj sets van
Richie, Ricardo, Sven en Carl. Verder zijn er ook een aantal live-sets van
ondermeer Laurent Garnier en Henrik Schwarz.
Tip 06 Closer @ Klinch, Melkweg
Amsterdam, vrijdag 11 maart
De nieuwe clubavond Closer dat onder de Klinch vlag valt komt met een
van de grootste sterren in het electronica slash neo-trance scene. Het is
namelijk de Duitser Pantha du Prince die zijn opwachting zal gaan maken.
Verder komt de Brit Midland langs en is Jorn Liefdeshuis present.

AuTOMATiSeeR MeT BOOKYOu
Wanneer je werkzaam bent in de muziekscene, kunnen randzaken
meer tijd kosten dan gewenst. Facturatie, klantencontacten, agenda
beheer; Allemaal zaken die noodzakelijk zijn, maar zeer tijdrovend.
BookYou komt met een oplossing voor de entertainment branche die
zowel tijd als geld bespaard.
In het kort is BookYou een web-based applicatie die er voor zorgt dat
er een flinke last van je schouders komt te vallen, door zo veel mogelijk
zaken te automatiseren. Dit betreft onder andere facturatie,
beschikbaarheid, betalingsherinneringen enzovoorts. Als je zelf de
paar dingen die je nog in moet vullen goed bijhoudt, wordt er niets aan
het toeval overgelaten. Handig. Ik bezoek het kantoor van het jonge
bedrijf, waar ik uitleg krijg over het programma, en live zowel het gebruiksgemak
als de interface kan aanschouwen.
“BookYou is een software applicatie gericht op artiesten, agencies
en toeleveranciers. Eigenlijk voor iedereen binnen de entertainment
wereld met een te boeken dienst of product”, zegt Iris Heuer. “Met
BookYou handel je van A tot Z je hele boekingsproces af. Van offerte
tot follow up. Alles wat er te automatiseren valt, kan worden geautomatiseerd.
Mailings, facturen, contracten, overal is aan gedacht.” Dat
betekent dus dat je geen bureaus volgeplakt met post-its of krabbeltjes
in je agenda meer nodig hebt. Er zal desgewenst automatisch een
betalingsherinnering verzonden worden. Het enige wat je zelf hoeft te
doen is op tijd in het systeem aanvullen wanneer er wijzigingen zijn.
Het idee van dit programma is afkomstig van Mark Vink, die zelf al
jaren actief is als dj. “Het is ontstaan vanuit de vraag naar efficientie
in de proffesionele boekingsmarkt. Met die vraag in het achterhoofd
is BookYou in ontwikkeling gegaan. Meer efficiëntie betekent meer
tijdswinst.” Het resultaat is een custom made pakket, waarvan je op
deze pagina’s een aantal screenshots kunt zien. Het bedrijf zit nog in
de startfase maar heeft al wel klanten als Gem Bookings, Misc Agency
en Magma Agency in de portefeuille. Dat het programma volledig in het
Engels beschikbaar is, komt een eventuele internationale uitbreiding
ten goede.
De onderdelen waaruit BookYou wordt opgebouwd is uniek. “Er zijn
bedrijven die een agenda aanbieden, bedrijven die boekhoudingsoftware
aanbieden, en bedrijven die websites bouwen. In onze applicatie
zijn deze drie onderdelen gecombineerd” legt Iris uit. Deze onderdelen
werken op een handige manier met elkaar samen, waardoor je ook een
duidelijker inzicht hebt in je bedrijfsgegevens. Er is een bewuste keuze
gemaakt voor een web-based applicatie. “We richten ons voornamelijk
op de dancesector, een branche die altijd onderweg is. Zij hebben niets
aan een programma wat thuis op je computer geïnstalleerd staat. Je
moet ten allen tijde bij al je gegevens kunnen.”
Het bijzondere aan BookYou is de mogelijkheid om een webshop functionaliteit
te koppelen aan je eigen website. Jouw klanten kunnen dan
via jouw website direct een aanvraag of optie plaatsen. Desgewenst
kun je het systeem hierop direct een offerte laten verzenden. Zodra
deze bevestigd wordt, wordt er automatisch een contract of een bevestiging
opgesteld in PDF formaat. Uiteraard geheel in je eigen huisstijl.
De bovengenoemde webshop functionaliteit is op twee manieren
te gebruiken: Via een widget kun je dit embedden op je eigen site, maar
je kunt ook met de website tool je eigen website maken. Tevens wordt
er door de applicatie een koppeling gemaakt met social media.
Gebaseerd op de hoeveelheid diensten of producten wordt de prijs bepaald,
dit is mogelijk vanaf 25 euro ex btw. Geïnteresseerden kunnen
zich aanmelden voor een gratis trial. Gebruik bij het aanmaken van je
gratis trial de actiecode van DJBroadcast: DJB2011. Iedere 15de inschrijving
ontvangt een half jaar gratis BookYou.
www.bookyou.com
djb2b
57
TeKST Michael oudMan

5 days off sPoorboekje
58
TeKST Michael oudMan
Er zijn – buiten het festival seizoen om – twee Nederlandse evenementen
waarna de hele Nederlandse dancescene collectief een
week ziek is. In het najaar is dat Amsterdam Dance Event, en in het
voorjaar is dat 5 Days Off. Omdat het bijna voorjaar is, en 5 Days Off
niet heel lang meer op zich laat wachten, neemt DJBroadcast een
duik in het programma, en zet een aantal essentiële acts voor je op
een rij. Die acts kun je dan van twee tot en met zes maart gaan bekijken
rond het Amsterdamse Leidseplein. De plek die de Melkweg
en Paradiso al jaren tot hun thuisbasis rekenen. Gelukkig betekent
dat, dat je elke dag heen en weer kunt lopen tussen beide locaties.
Tip 01 Caribou @ Closer, woensdag 2 maart, Melkweg
De muziek van de Canadees is ons allen niet onbekend. Zijn
dj sets zijn echter een stuk minder bekend bij ‘het grote publiek’.
Genoeg reden om eens te gaan bekijken en beluisteren wat de man
in zijn platentas met zich meesjouwt.
...................................................................................
Tip 02 Gold Panda @ Closer, woensdag 2 maart, Melkweg
We featuren hem verderop in het blad. Leuk, om over te
lezen, maar het aller leukste is natuurlijk om een artiest in zijn natuurlijk
habitat te gaan bekijken. Een gouden panda is nog zeldzamer
dan een reuze panda. Laat deze mogelijkheid om oog in oog te
komen staan met Gold Panda dus niet schieten.
...................................................................................
Tip 03 Teebs @ Closer, woensdag 2 maart, Melkweg
We hadden in het vorige nummer nog een vraaggesprek
met de creatieve duizendpoot die aan de Amerikaanse West Coast
woont. Hij noemde zich toen nog een soort kluizenaar, maar tijdens
5 Days Off durft hij toch uit zijn vertrouwde omgeving te komen. Als
zijn optreden net zo mooi is als zijn album, dan kun je jezelf wel voor
je kop slaan als je dit mist.
...................................................................................
Tip 04 Rusko @ woensdag 2 maart, Paradiso
Weinig subtiele dubstep van deze in Leeds geboren Londenaar.
Voor de mensen die alles wat er in de Melkweg gebeurd mooi
vinden, maar toch even wat energie kwijt willen.
...................................................................................
Tip 05 Ellen Allien @ donderdag 3 maart, Melkweg
Ellen Allien kennen we ondertussen best goed, maar wanneer
ze samen met de visuele kunstenaars van Pfadfinderei de
ruimte krijgt om de Melkweg om te toveren tot een klein BPitch Control
universum is dat het noemen meer dan waard.
...................................................................................
Tip 06 Axel Boman @ donderdag 3 maart, Melkweg
Deze Zweed is langzaam bezig om de harten van Nederlandse
clubbers genadeloos te stelen. Om ze daarna nooit meer terug te
geven. Waar Scandinavië vooral bekend staat om óf stevige techno,
óf zoete pop folk, óf cosmic disco, komt Axel Boman met vette,
diepe, house op de proppen. Niet voor niets is de man geadopteerd
door Dj Koze’s Pampa label.
...................................................................................
Tip 07 Steffen Bennemann @ donderdag 3 maart, Melkweg
Een van de drijvende krachten achter het ondertussen immens
populair geworden Nachtdigital festival. Er zijn zoveel Nederlanders
die liever geen Nederlanders op festival tegenkomen, dat
het daar inmiddels stikt van de Nederlanders. Hoe dan ook, de man
staat bekend om dromerige sets, waar pop muziek feilloos gecombineerd
wordt met techno en house.
...................................................................................
Tip 08 John Roberts @ donderdag 3 maart, Melkweg
Man wat zijn we onder de indruk van zijn album Glass Eights.
Het duurde twee keer luisteren voordat het tot ons doordrong, maar
ondertussen zijn we het album van de enige niet-Duitser die op Dial
een album mocht uitbrengen nog steeds niet zat. Als dj kan hij zijn
mannetje staan, maar we hebben ook hoge verwachtingen van de
liveset die hij zal verzorgen tijdens 5 Days Off.
...................................................................................
Tip 09 The Benelux @ vrijdag 4 maart, Paradiso
Het hoge ogen gooiende Non Records heeft ook het bandje
The Benelux onder haar vleugels. Meer pop-rock dan dance, maar
desondanks erg goed, en prima passend bij de rest van de artiesten
op Non. Als het live-optreden net zo goed is als de tracks en de clips,
zit dit wel snor.
...................................................................................
Tip 10 Crystal Fighters @ vrijdag 4 maart, Paradiso
Het is bandjes avond in Paradiso, deze vrijdag. Daarom is
ook het Spaanse Crystal Fighters uitgenodigd. Glo-fi in vol ornaat.
Gaat dat zien.
...................................................................................
Tip 11 Digital Mystikz @ DMZ, vrijdag 4 maart, Melkweg
Coki & Mala zijn Digital Mystikz. En samen organiseren ze al
jaren de DMZ avonden die dubstep hebben doen uitgroeien tot wat
het nu is. Muziek komt altijd op de eerste plaats bij dit duo dat ooit de
weg plaveide voor iedereen die dubstep interessant vond.
...................................................................................
Tip 12 Darkstar @ DMZ, vrijdag 4 maart, Melkweg
Afgelopen jaar leverde Darkstar met North een prachtig
album af op Hyperdub. Niet zo duister als zijn naam doet vermoeden.
Het trio zal tijdens 5 Days Off laten horen dat dubstep slechts
een leidraad is.
...................................................................................
Caribou

Kode 9
Tip 13 Kode9 & The Spaceape @ DMZ, vrijdag 4 maart, Melkweg
Kode9 is de eigenaar van het Hyperdub Label, en zo lijkt
de cirkel ineens rond. Samen met The Spaceape zal hij een liveset
verzorgen. Het hoofdingrediënt? Trommelvlies verscheurende bassen.
Must see. Op dezelfde avond zal Kode9 overigens nog een djset
draaien.
...................................................................................
Tip 14 Joy Orbison @ Colors, zaterdag 5 maart, Paradiso
Joy Orbison weet hoe hij de meisjes aan het dansen krijgt
met een kruising van dubstep, jungle, techno en house. Geen onbelangrijke
competentie, als je het ons vraagt. Tijdens 5 Days Off geeft
hij acte de presence op de Colors avond, van Cinnaman, Volcmar
Lammers en Lukas Nieuwenhuijsen.
...................................................................................
Tip 15 Presk @ Colors, zaterdag 5 maart, Paradiso
Even verderop tippen we hem als één van de opkomende
artiesten van dit jaar. Met een gig op 5 Days Off zit het er inderdaad
aan te komen voor Pieter Willems. Ook zijn debuutrelease laat niet
lang meer op zich wachten. Wij zijn in elk geval gevallen voor zijn
geluid, dat tussen dubstep en UK Funky hangt. Genoeg reden om
zijn liveset op 5 Days Off te checken.
...................................................................................
Tip 16 Awanto3 @ Colors, zaterdag 5 maart, Paradiso
Steven de Peven met een nieuw alter ego. Met een uitverkochte
release op Rush Hour kun je best zeggen dat het weer een
schot in de roos is. Lekkere trage house met een ziel van hoog muzikaal
niveau. Verwacht een set die ook uitstapjes naar beats en UK
Funky zal maken.
...................................................................................
Tip 17 Hercules and Love Affair @ Foxes and Wolves,
zaterdag 5 maart, Melkweg
Met een nieuw album – dat overigens niet door iedereen even positief
gewaardeerd wordt – en een nieuwe formatie is Hercules and
Love Affair helemaal fris. Het flamboyante gezelschap verdient de
aandacht, en als ze My House doen, dan kan de avond eigenlijk niet
meer stuk.
...................................................................................
Tip 18 Hudson Mohawke @ Modeselektion, zondag 6 maart, Paradiso
Nogal een inkopper qua tip, maar er zijn nog steeds mensen
die de jonge Brit niet in levende lijve hebben kunnen aanschouwen.
Mierzoete beats van deze FlyLo generatiegenoot. Met een debuutalbum
op Warp kun je best spreken van een talent.
...................................................................................
Tip 19 Siriusmo @ Modeselektion, zondag 6 maart, Paradiso
Voor velen een verrassing, het nieuwe album dat op het Monkeytown
label van Modeselektion uit kwam. Slechts zelden is de man
live te aanschouwen, zorg dus dat je deze niet mist. Cut en paste electro
zonder plat te zijn. Erg dope. Collagemuziek op zijn best.
...................................................................................
Tip 20 Apparat @ Modeselektion, zondag 6 maart, Paradiso
Op een Modeselektion avond mag Apparat eigenlijk niet missen.
Soms zijn ze gedrieën namelijk Moderat, u weet wel.
...................................................................................
www.5daysoff.nl

djb files
62
TeKST aron friedMan
BeeLD Piet Parra
tien jaaR
volgenS
Steven de peven Rednose
Distrikt bestaat tien jaar. Steven de Peven vertelt over het
ontstaan, de hoogte- en de dieptepunten van het Amsterdamse collectief,
dat sinds 2000 een hoop stof heeft doen opwaaien in binnen-
en buitenland. Een openhartig verhaal over rebelsheid, writer’s block
en vliegende neuzen.
Kun je je nog het eerste moment herinneren dat je muzikant wilde
worden?
Van kinds af aan werd ik bedolven onder muziek. Mijn vader speelde
hobo; een klassiek rietinstrument, één van de moeilijkste om te bespelen,
maar ook één van de pijnlijkste aan je oren. Als ik naar mijn
vaders familie ging, kwam ik in een omgeving terecht met alleen maar
Bach, Mozart, Händel en Satie. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik me daaraan
ging ergeren. De ooms aan mijn moeders kant hadden een drive-in
show. Daar voelde ik me veel meer in mijn sas. Ik kwam er in aanraking
met draaitafels en platen van The Beatles en Grandmaster Flash. Bij
mijn ouders thuis was het geen kwestie of je wel of niet muzikant werd,
het werd je gewoon opgelegd: 'Je gaat wel een instrument bespelen.'
Welk instrument werd dat?
De saxofoon, omdat ik toch niet echt iets klassieks wilde. Het zag er
ook wat blitser uit. Maar acht jaar later had ik vreselijke spijt ervan. Ik
werd eigenlijk verplicht tot muziekles.
Is dat niet verschrikkelijk demotiverend als kind?
Ja, dat was dubbel. Partituren die ik moest spelen waren dood- en
doodsaai. Op mijn twaalfde zat ik op een harmonie in de buurt van
Sint Maartensvlotbrug, in West-Friesland. Daar leerde ik marsen spelen,
iedere week. Soms gingen we daar dan mee optreden. Hoe ouder
ik werd hoe meer ik er een pishekel aan kreeg; aan klassieke muziek
in het algemeen. Ik neigde steeds meer het plaatjes diggen van mijn
ooms. Zij gaven mij electric boogie platen als ik er om vroeg. In mijn
vaders enorme platenarchief stonden maar twee platen die me echt
wat deden: eentje van Dave Brubeck en eentje van Django Reinhardt.
Toen begon ik langzaamaan te snappen waar ik wel van hield: jazz.
Hoe heeft zich dat vervolgens vertaald naar muziek?
Naast de platen die ik van mijn ooms kreeg, kwamen er steeds meer platen
bij die ik zelf verzamelde. Mijn eerste zelfgekochte album was van
Stetsasonic – Talkin’ All That Jazz (1988, red.). Ik kreeg toen jeuk: daar
wilde ik wat mee doen. Saxofoon vond ik steeds minder leuk worden. Ik
kroop veel liever bij vriendjes thuis achter het drumstel. Rhythms werden
belangrijker dan melodie. Dat is eigenlijk altijd wel gebleven.
Hoe ben je uiteindelijk begonnen met draaien?
Mijn eerste residency was bij Bar Dancing Piranha in Den Helder. Dat
was een soort visserskroeg waar voornamelijk vissers, hoeren en
pooiers rondliepen. Ze kregen een mixtape van mij in handen en vonden
die wel mooi, dus werd ik gevraagd als vaste dj. Anderhalf jaar lang
ben ik van vrijdag tot en met zondag naar Den Helder afgereisd. Als ik
klaar was met draaien, kon ik direct naar boven om te slapen om de
volgende dag gewekt te worden met een bloody Mary. In de klas zat
ik alleen maar te slapen. Dat was het einde van mijn academische carrière.
Ik ben toen echt vol voor de muziek gegaan.

Wat gebeurde er na de Piranha?
Ik raakte ook steeds meer in de house en techno verzeild, later ook in
de breakbeat. Alles evolueerde razendsnel in die jaren, het was alsof
je terecht kwam in een tsunami van muziek. In poppodium Atlantis
speelde ik op mijn eerste jazzfunk feestjes, maar ik draaide op de
meest uiteenlopende feestjes. Ik had mijn technokant, mijn funkkant,
mijn jazzkant en mijn soulkant – een wijd spectrum dat eigenlijk altijd
is gebleven en uiteindelijk naar Rednose Distrikt heeft geleid.
Hoe ben je in het Amsterdamse uitgaansleven verzeild geraakt?
Ik werd gevraagd om in de clip te spelen van Technohead’s Happy Birthday
(1996, red.) te spelen. Daar ontmoette ik Steven Slim, dj en barman
van het pasgeopende Vaaghuyzen, de haard waar alles voor ons
in Amsterdam begon. Ik had heel erg mijn jazztik en wilde dolgraag een
eigen avond. Vaaghuyzen was daarvoor de perfecte plek. Vier jaar lang
organiseerde ik daar Jazzadelic op de maandagavond. Ik heb er heel
veel mensen ontmoet, waaronder ook Mike en Jacob (Aardvarck en
Kid Sublime, red.). Daarna vroeg Kostas Homm mij om zijn woensdagavond
over te nemen in Mazzo. Dat werd een groot succes. We kregen
iedereen aan het raven op Miles Davis. In Mazzo begon ook het hele
Pips:lab verhaal. En met Kid Sublime produceerde ik in diezelfde tijd de
eerste beats voor Rednose.
Waar komt die naam Rednose Distrikt eigenlijk vandaan?
Die heeft te maken met het label dat ik had opgericht, Zephon’s Mom.
Ik vond dat wel een mooi boegbeeld voor een label. In de engelenwereld
staat Zephon aan de hemelpoort. Hij is zeg maar de A&R manager van
de hemel. Maar dan zijn moeder...
De platenhoezen van de vijf releases op Zephon’s Mom vormden
samen een stripverhaal. Als illustratie had mijn graffiti-vriend Phillipe
Paquet een man in een kroeg met een rode clownsneus op. Hij leest
een krantje en ineens verschijnt Zephon’s moeder aan tafel. Zij pakt
zijn neus af en tovert er een paar vleugels en een mondje aan. De rode
neus begint vrolijk te fluiten en vliegt de wijde wereld in. De hoes van
de vijfde en laatste release, de Goodbye EP, laat precies het moment
zien dat de neus het raam uit vliegt. Dat was misschien het einde van
het label, maar ook het begin van Rednose Distrikt. De neus is daarna
namelijk op pad gegaan en op verschillende mensen gaan zitten, die hij
stuk voor stuk heeft geïnspireerd. En zo is langzamerhand het Distrikt
geschapen – allemaal zijn we slachtoffers van dezelfde rooie neus.
Uit wie bestond Rednose Distrikt precies?
Het bestond in eerste instantie uit Kid Sublime en mij. Wij hadden in
de studio en daarbuiten een hele goeie chemie. Er waren maar weinig
mensen die ik muzikaal aanvoelde, behalve Kid Sublime en Aardvarck.
Aardvarck was eigenlijk ook op dezelfde manier met muziek bezig als
ik: techno, house, soul – het maakte hem geen kont uit. Dat brede
spectrum was zeldzaam, omdat de meeste Amsterdammers toen in
hokjes bezig waren. Aardvarck had zoveel muzikale bagage, hij was
de grote inspirator. Kid Sublime en ik bouwden beats, maar Aardvarck
draaide met ons mee. Samen voelden we ons een drie-eenheid.
Jacob en ik bouwden met zijn tweeën alle beats voor Iller Dan Je Ouders
(2003, red.). Het was een spannende tijd, waarin alles mogelijk
leek. Maar toen gebeurde er iets met Jacob. Hij had altijd al manisch
depressieve trekjes en kon soms ontzettend hard gaan. Op wereldtournee
met Zuco 103 kreeg hij een burnout. Hij werd superdepressief en
raakte zelfs in een psychose. Daar is het fout gegaan. Hij verbrandde
alle bruggen achter zich, inclusief onze vriendschap. En dat alles op de
persdag van ons eerste album. Jacob zat toen in een hele gekke trip,
ik snapte helemaal niet waar dat vandaan kwam. Ik was niet bekend
met manische depressies en trok het me heel persoonlijk aan. Ik was
er kapot van, alsof er een relatie uitging. Mijn beste makkertje, met wie
ik de hele wereld over zou gaan, kapot; de hele wereld die we om ons
heen hadden geschapen, kapot. Alles viel in duigen.
Gelukkig stond daar Aardvarck, die me er echt doorheen heeft gesleept
– niet alleen op muzikaal gebied, maar ook vriendschappelijk. In
de daaropvolgende jaren hebben wij een hele hechte band opgebouwd.
Toch heeft het me ontzettend veel moeite gekost om terug te klimmen
met Rednose. Ik heb er een jarenlange writer’s block aan overgehouden,
voelde me volkomen onthand. Ik heb me toen op andere dingen
gericht als Pips:lab. Daar zijn natuurlijk ook een hoop nieuwe dingen uit
voortgekomen, maar ik heb mezelf in de studio weer helemaal opnieuw
moeten uitvinden.
Wat gebeurde er daarna met Rednose en met Kid Sublime?
Aardvarck en ik hebben een paar jaar later met Benny Sings een album
opgenomen, wat me er weer een beetje bovenop heeft geholpen. Jacob
is gelukkig weer terug en ook wat positiever geworden, maar helaas
heb ik nooit meer met hem in de studio gezeten. Misschien komt dat
nog wel eens.
Wat was de drijfveer van Rednose Distrikt?
We zaten op dat moment echt in de groei met een hoop andere mensen.
Piet Parra was zijn stijltje aan het ontwikkelen. Steeds meer mensen
begonnen te snappen waar wij met onze Distrikt mee bezig waren.
Er leefde echt iets in de stad, het had allemaal met elkaar te maken.
We voelden ons als een soort vrije, speelse movement haaks op alle
serieuze movements in de muziek. Want vergis je niet: alle organisaties
in Amsterdam destijds waren bloedserieus. Rednose Distrikt was
voor ons een soort tegenlucht, een beetje swing, een beetje kleur in
het uitgaansleven.
In het buitenland werd Iller Dan Je Ouders laaiend ontvangen, maar de
Nederlandse pers kon jullie bloed wel drinken. Hoe kwam dat?
Dat had vooral te maken met een heel stom incident, waarbij we op het
laatste moment invielen bij Club 3VOOR12 in Desmet Studio s. Muzikaal
konden we ons daar nauwelijks op voorbereiden, dus hadden we in de
gauwigheid wat Rednose attaché s bij elkaar gegooid, bij wijze van experiment.
Zoiets kan twee kanten op gaan: het kan geniaal worden, of
ontzettend kut. Het werd dus dat laatste.
De breuk met Jacob had net plaatsgevonden, dus ik had mijn hoofd eigenlijk
helemaal niet bij optreden. Bovendien hadden we ook een soort
natuurlijke afkeer van de media in die tijd. De ellende begon toen we
in de kleedkamer 3VOOR12-presentator Jaap Boots zaten te pesten.
Dat was niet okay. Hij haatte ons al voordat we opkwamen. Toen we
vervolgens ook nog de hele show overnamen door de microfoon uit
zijn handen te grissen, ging het van kwaad tot erger. Omdat we niks
hadden voorbereid, kakte het optreden steeds verder in. Uiteindelijk
hebben ze ons halverwege afgekapt. Het experiment was mislukt
en we hadden het bij de VPRO volkomen verprutst. De volgende dag
verscheen er een allesvernietigende recensie op 3VOOR12 van Jaap
Boots, waarin hij Rednose Distrikt een ‘grote blamage’ noemde. Er
begon een flinke hetze, waarbij mensen als Kees Heus van Paradiso
en Steffi van Klakson het voor ons opnamen. We hadden die avond ook
niks kunnen tonen van onszelf – behalve onze grappen, die eigenlijk
heel stom waren. Vanaf dat moment waren we vogelvrij.
In het buitenland kenden mensen ons van onze platen, niet van onze
acties. Nederland kijkt veel meer naar wie je bent, wat je uitstraalt. In
het buitenland is dat minder. Bovendien was de muziek die we maakten
niet zo interessant voor de Nederlandse popwereld: veel te moeilijk,
avant-garde, minimalistisch, experimenteel. Eigenlijk zaten we met
Rednose helemaal niet goed in Nederland. Maar we hadden ook geen
grote ambities of een duidelijk marketingplan.
Waarom denk je dat Iller Dan Je Ouders zo’n enorme impact had?
Door een samenloop van omstandigheden, van factoren die op dat
moment aanwezig waren. Het vuur wat nog in Rush Hour en Kindred
Spirits laaide. Piet Parra die lekker op dreef was. Jacob en ik die heel
hard op dreef waren. Het was een hele heftige tijd: iedereen was bezig,
alles fikte van de energie. Die bol vuur werd samengeperst in Iller Dan
Je Ouders.
Bovendien hadden we een eigen sound, een combinatie van laidback
en minimalistisch. Die eigenheid had natuurlijk ook te maken met de
manier waarop we onze muziek maakte. Bijna niemand gebruikte toen
nog de MPC-2000 sampler. Dat hele album is echt een MPC album. Dat
heeft ook ertoe bijgedragen, dat Iller Dan Je Ouders goed viel. Alles was
toen al digitaal en wij werden vaak schuin aangekeken als we vertelden
dat we alles op de MPC deden. Mensen vonden dat origineel. Maar
het was gewoon ons medium – en dat is het nog steeds.
Zitten jullie weer in de studio?
Er ligt materiaal voor twee albums op de plank, maar daar moeten we
nog aan sleutelen. Daarnaast ben ik ook gericht op mijn solo-project,
Awanto3. Ik heb eindelijk echt mijn eigen draai gevonden, ik ben weer
bovenop de ellende gekomen. In het verleden heb ik nooit solo-platen
gemaakt, altijd alles in samenwerking. Maar ik snap nu wel de behoefte
om solo, ik heb ook meer begrip voor Jacob gekregen. Soms is het goed

om je eigen veren te laten zien. Toch blijft mijn ideaal nog steeds om
met gelijkgezinden in de studio te kunnen duiken en samen mooie muziek
te maken.
Waarom je eigen veren laten zien onder Awanto3 en niet onder Steven
de Peven?
Ik hou van alter ego’s. Steven de Peven voelt niet als een muzikant.
Dat ben ik zelf, en ik ben juist van meerdere markten thuis. Awanto3
is iemand die voor de dansvloer gaat, al wordt zijn muziek door sommigen
nog steeds niet als dansbaar gezien. Awanto3 is iemand die in
de studio hard gaat op house en ghetto-bass, een uptempo iemand.
Steven de Peven is meer een allround naam voor alles, waaronder ook
mijn aanwijsstokjes. Ik voel me daarbij meer mezelf, dj’en en produceren
is niet mijn hoofdding. En van Awanto3 wel.
Wat zijn de hoogtepunten – en laagtepunten – van tien jaar Rednose
Distrikt?
Voor mij zijn er een paar hoogtepunten. Voornamelijk de ontmoetingen
tijdens Jazzadelics met Mike en Jacob; de momenten dat we als
drie zwervers verkleed hele opgefokte jazz draaiden in Mazzo en na
optredens zo in onze trip zaten dat we daarna de straat opgingen en
met onze opgeplakte baarden en zwerversoutfits door het nachtleven
struinden.
Dan zijn er de optredens op Lowlands, die beide keren volledig uit de
hand liepen: volkomen naar de klote op het podium, stagediven terwijl
het niet mocht, kleedkamers verwoesten. Wel een te gekke sfeer, maar
vanaf toen zijn we jarenlang verbannen van Lowlands. Ja, we hebben
in al die jaren wel een aantal mensen op de teentjes getrapt.
Andere hoogtepunten... Het album met Benny Sings. Dat mensen als
Domu en DJ Spinna ons wilden remixen. Wow, dat voelde als erkenning
uit het buitenland, en nog wel van onze grote helden. En dan waren er
natuurlijk ook de laagtepunten: het optreden in Desmet, de breuk met
Jacob.
De rode draad van Rednose Distrikt lijkt recalcitrantie. Is dat nog
steeds jullie drijfveer?
Nee, de recalcitrantie is een beetje weggeëbd doordat we uit elkaar
gingen, want Jacob en ik samen waren ontzettend baldadig. Nu heb
ik het gevoel dat anderen het wel voor ons doen. Ik heb ook helemaal
geen reden meer om recalcitrant te zijn. Er zijn geen partijen meer die
daarom vragen. Recalcitrantie is toch een reactie op wat je voelt. En er
is niets meer wat mij op die manier prikkelt.
Maar is de missie meer speelsheid in de scene?
Ja, maar dat mogen ze lekker zelf weten. Ik heb geen behoefte meer om
daar tegenin te gaan. Het hoorde bij die periode van toen en misschien
ook wel bij ouder worden. Ja, dat is het. Dat is het gewoon helemaal. ‘t
Is gewoon afgelopen. Eindelijk ook!
Tot slot... jullie zijn bezig met een boek, waarin alles van tien jaar Rednose
is verzameld. Kun je daar wat over kwijt?
Het boek wordt een verzameling van alles wat ik hier in anderhalf uur
heb geprobeerd te vertellen. Maar wat wij nog mooiste vinden, is een
verzameling van alle flyers van Rednose, Jazzadelic, alle hoezen van
platen die zijn uitgekomen, foto’s en anekdotes. Liefst zo min mogelijk
tekst en zoveel mogelijk beeld. Niet teveel gelul, daar staan we
voor. Alle organisaties met wie we hebben samengewerkt: Appelsap,
New Cool Collective. Alle mensen die aan ons gelinkt waren, zoals San
Proper met zijn Black Disco Bust. Alles wat er rondom Amsterdam gebeurde
in die tien jaar. Toch weer die Distrikt. [Tekst in cursief moet
langzaam in een soort van letterbrei veranderen].

de 10 van 2011
72
TeKST Michael oudMan
BeeLD annie hooGendoorn
Traditiegetrouw presenteren we in het eerste nummer van het jaar een reeks artiesten.
Niet zomaar een collectie van djs, producers of bandjes. Neen, het is een verzameling
van mensen waarvan wij denken dat ze aankomend jaar behoorlijk gaan doorbreken. We
zijn tot deze lijst gekomen door zelf na te gaan voor wie het slechts wachten is totdat
hij of zij opgepikt wordt door het grote publiek, maar we hebben ook mensen gevraagd
die dagelijks bezig zijn met muziek. Als programmeur, als A&R Manager, als dj of als wat
dan ook. We presenteren de lijst nu door middel van een fotoserie, geschoten door Annie
Hoogendoorn. Binnenkort volgen op onze site uitgebreide interviews met de artiesten.
houses bas aMro

jasPer wolff julien Mier

PalMboMen junGle by niGht

skiP & die Mirella kroes

oef &
de GeloGeerde
aaP
Presk

feature
82
TeKST Michael oudMan
Zoals je half December hebt kunnen lezen, of misschien
wel live mee hebt gemaakt, is Individualism
de winnaar van de Grote Prijs van Nederland in de
categorie Dance/Producers. Hij versloeg daarmee
onder ander Gumnaam en een gevestigde naam
als Egbert. Knap. “Ik ben tot half zes, zes uur in de
Melkweg gebleven, en daarna gewoon netjes gaan
slapen” antwoord Maarten Brijker – zoals zijn ouders
hem ooit noemden – als ik vraag of hij zijn overwinning
nog uitbundig gevierd heeft. Keurig, eigenlijk.
“Ik ben Individualism en heb afgelopen zaterdag de
Grote Prijs gewonnen. Ik maak nu twee jaar electronische
muziek, en speelde daarvoor bas, gitaar en
piano,” is het antwoord op de vraag zich voor te stellen.
Duidelijk. Ik ben benieuwd of hij de instrumenten
die hij vroeger bespeelde tegenwoordig nog gebruikt
in zijn producties. “Ik gebruik vooral Reason,
maar probeer wel vaker die andere instrumenten te
verwerken. Sowieso ontstaan ideeën vooral op die
instrumenten. Ik ga dan een beetje gitaar of piano
spelen. Dat speel ik dan later opnieuw in op een midikeyboard.”
Blijkbaar zijn “echte” instrumenten toch dingen die
door de gedachten van Maarten blijven spoken. Zijn
optreden tijdens de Grote Prijs was namelijk niet een
live-aan-de-knoppen-draai set, maar het podium
werd gevuld door een drummer, een bassist, een gitarist,
een violist en een percussionist. En natuurlijk
hij zelf. “Mijn vader is professioneel gitarist, en geeft
les aan het conservatorium. Daar heb ik mijn muzikale
opvoeding ook vandaan. We hebben samen het
concept bedacht. De muziek die ik maak is niet heel
dansbaar, het is meer luistermuziek. Om het wat
spannender te maken hebben we gekozen voor de
band, in plaats van dat ik een beetje aan knoppen zou
draaien. Naast de band mixte ik loops aan elkaar, en
speelde pianopartijen op een keyboard.”
Een geslaagde set, Brijker nam namelijk zowel de publieksprijs
als de juryprijs mee naar huis. “Toch doet
de juryprijs me het meest. De publieksprijs is eigenlijk
alleen het resultaat van je eigen promotie-inzet. De
zaal stond vol met eigen vrienden en familie. Ik dacht
alleen wel dat Egbert de publieksprijs zou winnen, hij
is immers al best een grote naam. Over de juryprijs
had ik wel twijfels, ik dacht dat ik hem zou gaan win-
individualiSM
winnAAR GROTe PRiJS VAn neDeRLAnD
nen omdat ik een buitenbeentje was met mijn act, of
dat ik hem juist daardoor zou mislopen. Gumnaam en
Egbert waren mijn grote concurrenten. Toen ik wist
dat zij derde en tweede waren geworden, was het
voor mij eigenlijk wel duidelijk dat ik gewonnen had.”
Het winnen van beide prijzen betekent dat er 6000
euro bijgeschreven wordt op de rekening van Brijker.
“Ik heb nog geen idee wat ik er mee ga doen eigenlijk.
Waarschijnlijk iets van apparatuur, een nieuwe mengtafel
ofzo. Maar met een vader die professioneel
muzikant is, kun je je voorstellen dat er al een hoop in
huis is. Misschien wel een mooie basgitaar.”
Uiteraard is het de bedoeling om in de toekomst te
gaan releasen. Ook een album spookt al door het
hoofd van de winnaar. “Maar dan wel pas over een
jaar. Dan ben ik klaar met school, ga ik er even een
jaar tussenuit, en kan ik me echt concentreren op
de tracks. Ik wil niet zomaar tien tracks die bij elkaar
geraapt zijn een album noemen. Verder hoop ik snel
meer boekingen te krijgen, afgelopen zaterdag was
eigenlijk mijn eerste live-gig. Daarvoor heb ik wel
gedraaid, maar niet veel. Eén keer in de Winston,
een keer in de Flexbar en een keer in de Minibar. Het
volgende optreden is op Noorderslag, daar hoop ik in
dezelfde bezetting te gaan spelen. Ik weet nog niet
of ik dat in de toekomst altijd blijf doen, het is nogal
duur om elke keer met vijf mannen op pad te gaan.
Het moet allemaal gewoon nog uitgewerkt worden.
Ik weet wel dat ik live leuker vindt dan draaien. Als
je draait ben je meer de sfeeermaker, terwijl je live
meer de muzikant bent.”
www.1ndividualism.net
“ik weet nog niet wat ik
Met de pRijS doe”
83

feature
84
TeKST alfred bos
LeVe De PiRAAT
Jamie Smith (the XX)
ReMiXT GiL SCOTT-HeROn
Komt er een tweede The XX langspeler?
The XX, de groep uit Londen waarvan Jamie Smith
de (elektronische) drummer is, debuteerde in
de zomer van 2009 met hun titelloze album. Binnen
enkele maanden groeide het kwartet – naast
Jamie Smith bestaande uit gitariste en zangeres
Romy Madley Croft, bassist en zanger Oliver Sim
en gitariste Baria Qureshi, inmiddels vertrokken
– tot de meest succesvolle debutant van dat jaar.
In september 2010 werd hun debuut in Engeland
onderscheiden met de Mercury Prize. Door het
overweldigende succes en de druk van het constante
toeren – plus de hoge verwachtingen – leek
het er even op dat hert bij dat debuut zou blijven.
Maar Jamie Smith heeft goed nieuws voor de vele
XX fans: “We werken aan een tweede album. Verder
kan ik er niets over zeggen. Het is nog veel te
vroeg om een releasedatum te noemen.”
Vorig jaar was hij er opeens weer, Gil Scott-Heron.
Na zeventien jaar (!) afwezigheid kwam de peetvader
van de rap met een nieuw album, I’m New Here.
En ook dit jaar begint met een verrassing, want
Jamie Smith (drummer van succesact The XX en Gil
fan) remixte de plaat.
We’re New Here – zoals Jamies’s interpretatie van
I’m New Here heet - is een smaakvolle style clash.
De broeierige rhythm & blues en de maatschappijkritische
teksten van Gil Scott-Heron krijgen een
21ste eeuwse update. Ook al klinkt I’m New Here
een stuk eigentijdser dan zijn werk uit zijn hoogtijdagen
(van midden jaren ’70 tot midden jaren ’80),
zo futuristisch als op We’re New Here heeft de rappionier
nog nooit geklonken. Smith knipte flarden
uit GSH’s album en verwerkte die in een dupstep
en grime collage. New York ontmoet Londen. Je zou
bijna denken: anno 2011 is ook Londen het slagveld
dat GSH al in het New York van 1980 becommentarieerde.
DJBroadcast belt met Jamie Smith.
DJB: Je remix van het recente GSH album I’M New
Here komt als een verrassing. Was het ook voor jou
een verrassing?
Jamie Smith: “Dat album is geproducerd door Richard
Russell, de baas [en mede-oprichter, in 1989]
van het label XL Recordings. Het album van The XX is
twee jaar terug ook via XL verschenen en we hebben
dus al zo’n twee jaar samengewerkt. I’m New Here
is vorig jaar door XL uitgebracht en Richard vertelde
me dat die plaat door het XX album was beïnvloed.
Dat had Gil [Scott-Heron[ tegen hem gezegd. Daarom
leek het hem een goed idee dat ik het album zou
remixen.”
DJB: Wat was je reactie op dat idee? Was je gevleid?
Of geïntimideerd?
“Ik stond te trappelen! Ik ben al jaren een fan van Gil
en ik was vereerd dat Richard het aan me vroeg.”
DJB: Gil Scott-Heron was de afgelopen vijftien jaar
uit beeld. Je bent begin twintig, dus als je al jaren
fan bent, hoe ben je met de muziek van GSH in aanraking
gekomen?
“Mijn ouders draaiden zijn muziek vaak thuis. En
later heeft mijn leraar kunstgeschiedenis me opnieuw
voor zijn muziek geïnteresseerd, hij liet het
horen in de klas. En ik heb verschillende van zijn
tracks regelmatig gedraaid in mijn dj sets.”
DJB: Meer van dat soort leraren, graag! Wat was
trouwens je plan van aanpak, toen je het album ging
remixen?
“Ik had een paar ideeën. Ik wilde dat de remixen
alle genres aansneden die op het ogenblik opgang
maken in de UK. Ik wilde duidelijk maken dat er een
rode draad loopt door de Britse dansmuziek van dit
moment, dat er een soort overkoepelend geluid is.
En dat geluid is het geluid van de piratenradio.”
DJB: Dat fenomeen kennen we niet (meer) in Nederland.
Kun je ons in het kort uitleggen wat ‘pirate
radio’ inhoudt?
“Ik luister er veel naar. Het is een belangrijke bron
van muziek en informatie voor me. Een grote invloed
ook. Pirate radio is illegale radio die via de ether op
de FM band uitzendt, in goede geluidskwaliteit dus.
Ze draaien muziek die op de nationale radio, de commerciële
stations en ook via de BBC niet is te horen.
Ze zijn dus een aanvulling op het legale aanbod en
draaien vernieuwende muziek. Veel dubstep, grime
en breakbeat. Alleen in greater London zijn er al minstens
vijftig illegale radiostations.”
DJB: Als piratenradio je kompas was, hoe heeft het
je gestuurd?
“Piratenradio is het geluid van Londen. Aan tracks
kun je horen of de producer naar pirate radio luistert
of niet. Het drukt de sfeer van Londen uit. Dat
geluid en die sfeer heb ik willen weergeven via het
remixalbum.”
DJB: Wat was de reactie van Gil Scott-Heron op jouw
remixwerk?
“Ik heb hem een paar brieven geschreven – inderdaad,
ouderwetse brieven op papier, geen emails
– om hem duidelijk te maken wat ik van plan was
en wat hij kon verwachten. Hij vond elk voorstel en
ieder idee goed. Van hem kon ik alles doen wat ik
wilde doen.”
DJB: Je hebt hem ook persoonlijk ontmoet. Wat voor
man is hij, in jouw beleving?
“Een hele boeiende figuur. In tegenstelling tot zijn
reputatie als ‘moeilijk mens’ of ‘lastige artiest’ is hij
heel prettig en gemoedelijk in de omgang.”
DJB: Staat hij open voor de muziek van nu?
“Jazeker. Hij wil weten wat er gebeurt.”
DJB: Gil Scott-Heron was groot in de jaren ‘70 en ‘80. Is
hij naar jouw mening ook relevant in de 21ste eeuw?
“Absoluut! Speciaal met zijn nieuwe plaat, die anders
klinkt dat wat hij vroeger deed. En ook anders dan
wat anderen op dit moment doen. Het zou zo maar
kunnen dat zijn beste werk nog moet komen.”
DJB: Toen je werd gevraagd om het GSH album te remixen,
wat wilde je er aan toevoegen? Het originele
album is al een statement op zich. Wat ontbrak er aan?
“Ik wilde er niets aan toevoegen. Ik wilde het vernieuwen
en laten horen wat de relatie is door de tijd
heen tussen Gil en de muziek van nu, bijvoorbeeld
de muziek die je op de Londense pirate radio hoort.
Want volgens mij is er een relatie, een soort scherp
bewustzijn van de actualiteit, uitgedrukt in muziek
die niet wil behagen maar registreren. Ik wilde het
album dus remixen vanuit het prespectief van de
jonge generatie.”
DJB: Toen je met de tapes of de files werkte, wat
was je benadering? Die van een fan? Of muzikant?
Of producer? Als clubber?
“Dat weet ik eigenlijk niet. Zo heb ik er nooit over
nagedacht. Ik heb de remix benaderd als een liefhebber
van Gil’s werk die wil dat zijn muziek breder
wordt gehoord.”
DJB: Wat gebeurt er na de release? Ga je optreden
met het materiaal? Ga je dj sets doen?
“Ik ga een dj tour doen met de remixen, in ieder geval
in de UK en mogelijk ook een paar gigs op het continent.
Het leukste zou natuurlijk zijn als Gil meedeed
en live zang toevoegt, maar dat is niet zo makkelijk
te realiseren. Misschien voor een paar bijzondere
concerten aan de Amerikaanse oostkust, in New
York bijvoorbeeld. Dat zou mooi zijn.”
Jamie XX zal binnenkort ook in TrouwAmsterdam
staan op een avond van Audio Culture. Info volgt op
www.wherenewhere.com
gilscottheron.net
85

feature
86
TeKST alfred bos
Een van de nieuwskomers van 2010, een man om
in de gaten te houden in 2011. Gold Panda (Drewer
is zijn echte voornaam, Panda zijn gekozen achternaam)
is een 30-jarige producer uit Londen, die in
2009 debuteerde met de precies 1 minuut en 57
seconden korte track Quitter’s Rage. Dat was lang
genoeg om zijn naam de vestigen in kringen van
avontuurlijke eclectronica. Het afgelopen najaar
verscheen zijn debuutalbum Lucky Shiner (via
Ghostly International) en niemand die iets heeft
met Four Tet, Bibio of Boards Of Canada, dat werk,
mag het zich laten ontgaan.
Drewer is vereerd door die vergelijkingen, zegt hij
over de telefoon vanuit Hamburg, zijn tegenwoordige
woonplaats (“Mijn vriendin woont daar.”) En
als daar bescheidenheid in doorklinkt, komt dat
omdat die namen de muziek vertegenwoordigen
waar hij vroeger, voor hij zelf ging produceren, naar
luisterde.
“Ik kreeg op mijn 15de een tweedehands Atari van
mijn oom, die producer was. Ik begon ermee te spelen
en sampelde platen uit de collectie van mijn vader.
Aanvankelijk had hip hop mijn belangstelling, maar
al snel kocht ik ook veel platen op labels als Warp en
Rephlex.” Dat resulteerde in een uitgebreide vinylcollectie,
die hij jaren later van de hand deed om een dure
cursus Japans te kunnen bekostigen. “Soms moet je
iets dierbaars opofferen om iets anders te kunnen
bereiken,” zegt hij daar filosofisch over.
Het was Squarepusher die hem van hip hop naar
electronica bracht. Produceren deed hij in de
avonduren. Overdag werkte hij in platenwinkels.
Aanvankelijk in Pure Groove, een specialistische
danszaak in Noord-Londen. Later ook enige tijd in
HVM in Oxford Street. Die laatste baan beviel hem
totaal niet. “Daar ging het niet om de muziek, maar
om het product. Om de omzet.” Uit nijd luisterde hij ’s
avonds naar keiharde noise, bijvoorbeeld van de Japanse
act Merzbow (waarachter geluidskunstenaar
Masami Akita schuilgaat).
Tokyo
En op een dag stond hij in Tokyo. Hij bleef er een jaar.
“Ik raakte geboeid in Japan en de Japanse cultuur
via manga en anime. Ik ben geen persoon die veel in
clubs rondhangt, ik blijf liever thuis.” Daar keek hij Japanse
films, niet alleen de klassiekers, maar vooral
eigentijdse producties. “Ik weet niet precies wat me
gold panda
iS OVeRAL THuiS
in Japan aantrekt. De spiritualiteit die er onmiskenbaar
hangt, wellicht. De sfeer is totaal anders dan in
Londen. Gek genoeg sprak ik nog geen Japans toen
ik daar woonde. Toen ik weer in Londen terug was,
had ik geen idee wat ik met mijn leven ging doen. Ik
zag een aankondiging van een cursus Japans. Die
was nogal duur en daar heb ik mijn vinylcollectie aan
opgeofferd. Daar heb ik nimmer spijt van gehad.”
Via het Wichita label, dat Panda’s management doet,
kwam hij in aanraking met Simian Mobile Disco en
raakte met hen bevriend. Hij maakte een goed ontvangen
remix voor hen en Simian’s James Shaw mixte
Panda’s debuutalbum, Lucky Shiner, dat afgelopen
oktober uitkwam via het Amerikaanse Ghostly International
label (ze contacten hem via MySpace nadat
Quitter’s Rage op 7 inch was verschenen). Voor de
completists: via het Japanse Varisound label verscheen
afgelopen jaar ook Companion, een compilatie
van eerder verschenen single en EP tracks.
Essex
Lucky Shiner is een electronica pareltje in de traditie
van Boards Of Canada en Bibio, met schuivende
beats en een ambientesk randje. Drewer nam het
album gedeeltelijk op in het landelijke graafschap
Essex, waar hij werd geboren (om op jeugdige leeftijd
naar Londen te verhuizen) en waar een deel van
zijn familie nog steeds (of weer) woont. “Ik paste
tijdens de kerstvakantie op het huis van een oom.
Ging iedere dag wandelen met de hond. Ik vond het
heerlijk.” En dat hoor je aan de plaat, die vol zit met
omgevingsgeluid, subtiel in de mix verwerkt. “Je
kunt mijn oma horen praten en ik heb ook het geklik
van de waterbuizen opgenomen, het geluid dat
ze maken nadat je de kraan hebt dichtgedraaid. Ik
hou er niet van om fabrieksgeluiden te gebruiken of
sounds van sample cd’s. Op die manier kan ik mezelf
niet uitdrukken. En dat is mijn muziek: een expressie
van mezelf.”
Het succes van Lucky Shiner houdt hem voorlopig
nog even op tournee. “Daardoor kan ik nog niet aan
mijn volgende album beginnen. Die wil ik dit najaar
klaar hebben, of begin volgend jaar op zijn laatst. Ik
wil de gang erin houden.”
Gold Panda speelt op 2 maart in De Melkweg, Amsterdam
(tijdens 5 Days Off).
www.iamgoldpanda.com
87

feature
88
TeKST eric van den boGaard
BeeLD Mike breeuwer
eRick e
iS KLAAR MeT
De PLATTe-ZOOi-PARADe
“ik heb een prikkel nodig”
Soms heb je dingen niet helemaal in de hand. Erick
E, RoXY legende en voormalig DMC kampioen van
Nederland, raakte de weg kwijt in een droevig woud
van scheve petjes, overspannen dansvloeren en
handen die wel in de lucht gingen voor Detroit, maar
niet voor een fatsoenlijke technoplaat. Erick Eerdhuizen
is er klaar mee: “De Pacha Ibiza is net een
grote skihut.”
We ontmoeten elkaar in Café-Restaurant Amsterdam
op een steenworp afstand van het Westergasterrein.
Erick E is inmiddels een familieman, maar
heeft nog steeds de jongensachtige, energieke uitstraling
van de dj die hoogtij vierde als resident van
de RoXY begin jaren negentig.
Toch zullen de meeste clubbers van nu Eerdhuizen
vooral kennen als de man achter Sneakerz, een concept
met hap-slik-weg house dat is ontsproten uit
de electrohouse beweging van halverwege het voorbije
decennium. Op mijn vraag hoe het zover heeft
kunnen komen antwoordt Eerdhuizen: “Het begin
van Sneakerz, dat we als 1Management hebben opgezet
om onze nieuwe dj’s een platform te bieden,
viel samen met de opkomst van de electrohouse
met artiesten als Fedde [le Grand, red.] en Mason.”
“Die sound explodeerde en wij waren de Nederlandse
exponent ervan. En er gebeurde ook echt iets, op
die feesten ging het echt los! Ik vond het een hele
interessante muzikale periode. Maar er kwamen
variaties op de sound die steeds commerciëler en
makkelijker werden, totdat ik onderdeel werd van
een sound, van een scene, die steeds minder mijn
scene werd.”
“Dat is een hele bizarre situatie. Je wordt in line-ups
geplaatst en komt op bepaalde plaatsen te staan
tot het moment dat ik tussen dj’s stond geprogrammeerd
die niet mixen maar snijden en het liefst niet
meer dan twee minuten per plaat. En ik maak een
overgang en nog een overgang en voor dat publiek,
dat inmiddels gewend is aan heel veel prikkels in
een set, is dat saai. Er gebeurt veel minder. Maar ik
sta ertussen als headliner, ze hebben me voor de
hoofdprijs geboekt. Maar ik lever niet af voor dat publiek.
Dat is er geleidelijk aan ingeslopen. Je merkt
dat je niet meer op je plek bent.”
Het besef dat de mainstream housewereld niet meer
de zijne was werd versterkt op Ibiza, het Atlantis
van de dance dat voor Erick E in ieder geval figuurlijk
grotendeels is vergaan: “Twee jaar geleden was ik
op Ibiza en ben ik serieus alle clubs afgegaan. En ik
heb alle dj’s gehoord en dan hebben we het over de
groten der aarde in house land: Morillo, Guetta heb ik
gehoord, Sanchez... Noem het hele rijtje maar op. En
ik ben echt verbitterd thuisgekomen, want ik hoorde
alleen maar herkenbare deuntjes. Alleen maar classics
in een 2009 jasje. Red Hot Chilli Peppers, Daft
Punk, Coldplay, vul maar in. En weer dat publiek
handen in de lucht en meezingen... En dan sta je in
de Pacha, het Mekka van de house. En het is voor
mij gewoon een grote skihut. Dit zijn dj’s die meer
dan 50.000 per avond krijgen he? Er is geen enkele
muzikale opvoeding. En toen dacht ik: ‘Dit is voor mij
niet de toekomst van de dansmuziek!’”
“Vervolgens ging ik naar Cocoon in Amnesia en dan
sta ik op het terras te luisteren naar Villalobos of Locodice
en mensen gaan er helemaal los op muziek
die ze niet kennen, of althans voor een groot gedeelte.
Dat heeft echt mijn ogen geopend. Dit is waar het
om draait en niet die platte-zooi-parade!”
Een tweede jeugd
“Daarom ben ik al een tijdje bezig met terug gaan
naar de basis. Ik word nu gebracht als ‘Erick met zijn
nieuwe sound’. Maar ik ben inmiddels een ouwe lul
en heb lang in de RoXY mogen draaien en de sound
die ik daar draaide verschilt eigenlijk niet zoveel
met wat er nu weer speelt. Je merkt dat mensen die
met techno en minimal bezig waren nu weer meer
met house bezig zijn. Het is weer warmer en funkier
geworden. En ik moet die mensen heel dankbaar
zijn, want daardoor is weer een platform ontstaan
waardoor ik weer iets gevonden heb waar ik mijn ziel
en zaligheid weer in kan stoppen. Ik heb ook aan de
mensen bij mij op kantoor gevraagd of we niet iets
kunnen creëren in kleine zalen, waarvan ik weet dat
ze goed geluid hebben en waar ik de hele avond kan
draaien. Hopelijk vinden mensen dat leuk en heb ik
weer plezier in mijn avond.”
De zoektocht naar plezier krijgt gestalte in de vorm
van de E5H (Eerdhuizen 5 Hours) Tour, een ronde
langs intieme clubs en poppodia waar Erick Eerdhuizen
de hele avond draait. De platte boekingen zijn
goeddeels verleden tijd: “Ik reed drie keer heen en
weer op een zaterdag en kreeg overal goed betaald.
Maar als je dan alsnog naar huis gaat met een rotgevoel
omdat het allemaal niet was waar je op hoopte.
Tsja... Je houdt dat ook niet lang vol he? Ik bedoel; ik
ben nu 41 en ik draai al twintig jaar. Ik wil nooit roepen
van ‘het is mijn zoveelste anniversary’, dat vind
ik helemaal niks. Maar als je het al zo lang doet als ik,
heb je wel die prikkel nodig.”
“Ik wil niet klagen hoor; mensen die tachtig uur in de
week schoonmaken, die hebben het zwaar! Ik niet,
dat moet je altijd relativeren. Maar je geeft energie
en krijgt het met een beetje geluk ook terug en dat
maakt uiteindelijk waarom je het zo leuk vindt om
te doen. En dat was steeds minder aanwezig, laat ik
het heel voorzichtig zeggen. Ik probeer nu echt iets
te creëren waardoor dat goed gevoel terugkomt.”
DJB: Onlangs draaide je op Crackfinder in De Bunker.
Ik hoorde dat je toen zelfs vond dat Aron Friedman
en Brent Roozendaal commercieel aan het draaien
waren?
“Ja, maar dat was heel grappig. Voordat zij draaiden,
draaide die Turkse jongen?”
DJB: Onuz Özer?
“Ja! Die draaide heel diep en ingetogen. En zij hadden
zoiets van: ‘Erick komt zo, dan moet het wel aan
staan!’ Dus ze draaiden The Man with the Red Face,
allemaal dat soort dingen. Op dat moment kom ik
binnen en ik hoor drie van dat soort platen achter
elkaar. Dus ik dacht: ‘Shit, ik heb helemaal geen classics
bij me!’ Toen heb ik dus iemand mijn autosleutel
gegeven van: ‘Pak alsjeblieft nog even een map uit
mijn auto, daar zit nog een classic in, dan kan ik die
in ieder geval draaien!’ Ik was echt aan het rekenen:
hoeveel classics heb ik bij me?”
“Ik was nog nooit van m’n leven in die Bunker geweest.
Maar ik mag nu wel zeggen dat het de boeking
van het jaar is geweest! Ik kwam er echt zenuwachtig
binnen, want ik was al gewaarschuwd dat we
echt even de underground in zouden gaan. Normaal
gesproken heb ik een bepaald beeld van een locatie
en daar klopt vervolgens geen reet van, maar alles
wat ik nu had verwacht klopte ook: een donker hol
met bouwlampjes die aan en uit gaan. Lekker geluid,
en gaan maar. Ik vond dat zo een te gekke ochtend
qua sfeer.”
“En dan nog zijn er mensen die achteraf op internet
negatief zijn. Ik ben me bewust van mijn imago.
Het is ok, het heeft tijd nodig. Maar ik was muzikaal
gezien echt weer thuis! Die set staat ook online op
Soundcloud en als ik ‘m zelf terugluister is het alsof
ik in de RoXY ben: techy, warm, hier en daar een vocaaltje,
dan weer vol gas. Ja, zo draaide ik vroeger
altijd! En in De Bunker kon dat zo goed. Je staat daar
met allemaal mensen die dat voelen. Dat was voor
mij het hoogtepunt van het jaar, klaar!”
DJB: Grappig dat je ook weer zenuwachtig bent.
“Ja, maar dat kwam ook doordat ik het idee had dat
er een aantal mensen stonden, dj’s en producers,
die stonden van: ‘What the fuck komt Erick E hier
doen?’ Veel mensen dachten in eerste instantie ook
dat het een geintje was. Aron en Brent zijn natuurlijk
altijd wel van de witz.”
“Nu ik terugdenk: ze probeerden ook vier uur lang
een microfoon aangesloten te krijgen om mij om
te roepen. Maar uiteindelijk was het perfect dat
dat niet lukte. Het is niet nodig om te roepen dat ik
er sta, sommigen hebben het misschien niet eens
doorgehad. Dat maakt niet uit. Laat me gewoon lekker
draaien, de muziek spreekt voor zich.”
DJB: Kun je Erick E nog boeken? Of alleen Erick Eerdhuizen?
“Je kunt Erick E nog wel boeken. Ik wil ook niet
betweterig zeggen tegen iemand die mij boekt dat
hij Erick E niet kan boeken, dat je Erick Eerdhuizen
moet boeken. Ik ben al heel ver in hoe ik mezelf zie
als artiest, dj. Maar dat betekent niet dat iedereen in
Nederland dat ook begrepen heeft. Snap je? Ik kan
niet een keer Erick E bij het grof vuil zetten.”
DJB: Je komt over alsof je te aardig bent om voor
jezelf te gaan en duidelijk een richting te kiezen.
“Ik weet dat het een karaktereigenschap van me is
dat ik altijd op de stoel van een ander ga zitten. Dat
ik voor een ander ga denken. Dus daar zit wel wat in
wat je zegt. Maar ik zie het ook een beetje als missionariswerk.
Ik kom een bepaalde sound brengen
en mensen gaan er in mee. Of ze gaan naar huis, dat
kan ook.”
De E5H Tour langs clubs en poppodia loopt tot 15 mei.
Zie www.1management.nl voor data en locaties.
Binnenkort zal Erick Eerdhuizen maarliefst tien
tracks tegelijk releasen op zijn nieuwe Smaakstof
Recordings: www.smaakstof.nu

feature
90
TeKST aron friedMan
BeeLD LinKS rené Passet
kyle hall
& floating
pointS
Zowel Kyle Hall (19) als Floating Points alias Sam
Shepherd (24) bevinden zich in de voorhoede van
de elektronische muziek. Beiden onderscheiden
zich op eigen wijze met een grensoverschrijdend
en vooruitstrevend geluid. Hall wordt gezien als
de grote belofte uit Detroit. Vanaf zijn zeventiende
gooit hij al hoge ogen met baanbrekende producties
voor zijn eigen Wild Oats. Floating Points behoort
met zijn uiteenlopende producties, zijn label Eglo
en zijn Londense Forward-avonden tot de smaakmakers
van de Britse scene. Op het snijvlak van
de dubstep, deep house en techno hebben de twee
elkaar gevonden – niet alleen muzikaal, maar ook
vriendschappelijk. Tijdens Source on Ice slaan zij
de handen ineen voor een zes uur durende back to
back set. Hoogst tijd voor een dubbelinterview.
Uit wat voor families komen jullie en hoe zijn jullie in
elektronische muziek verzeild geraakt?
Kyle: “Ik raakte eigenlijk verzeild in de elektronische
muziek door mijn moeder. Ze deed altijd haar gymnastiekoefeningen
op een mix-cd van mijn oom Ray.
Die vond ik als klein jochie geweldig. Van mijn vader
kreeg ik een paar draaitafels. Oom Ray heeft me
toen leren mixen en via hem leerde ik weer mensen
als Rick Wilhite en Mike Huckaby kennen. Ik bevond
me al van jongs af aan tussen de mensen die nauw
bij elektronische muziek betrokken waren.”
Sam: “Mijn vader was dominee. Hij speelde orgel en
mijn moeder viool. Toen ik zeven was ging ik al op
pianoles. Dat vond ik nooit echt leuk. En toen mijn
vaders kerkkoor steeds minder leden kreeg, dwong
hij mij en de rest van de familie erbij te gaan. (Kyle
barst in lachen uit) Daarna ging ik bij het Manchester
kerkkoor zingen; we waren een erg gerenommeerd
gezelschap. Maar toen ik de baard in de keel kreeg,
ging ik me bezig houden met compositie. Mijn ouders
waren heel erg pro-klassieke muziek: Brahms,
Beethoven, Bartok, Debussy en natuurlijk een hoop
kerkmuziek. Jazz had voor mij veel meer allure op
een gegeven moment. Mijn ouders waren daar niet
blij mee, het was mijn tienerrebellie. Ik denk dat mijn
vader het maar duivelse muziek vond.”
Maar als je vader jazz al duivels vond, wat vindt hij
dan in Godsnaam van jouw producties?
Sam: “O, tegenwoordig steunt hij me wel. Soms vraagt
hij wel eens of hij een kopie van mijn nieuwe plaat mag
en zeg ik dat hij die maar ergens moet kopen. Maar
dat doet hij dus ook echt op Boomkat. Volgens mij
is hij eigenhandig verantwoordelijk voor de meeste
verkoop van mijn platen, haha! Hij heeft me ook ooit
2000,- Engelse ponden geleend om een platenlabel
op te richten.”
Volgen jullie nog een opleiding naast je muziek?
Kyle: “Ik was twee jaar geleden klaar met mijn middelbare
school. Toen ben ik vol in de muziek gedoken.
Ik heb er de kracht niet voor om naast mijn muziek
met nog iets anders bezig te zijn. Ik wil al mijn
energie richten op mijn muzikale carrière. Maar Sam,
die kan dat wel combineren...”
Sam: “Ja, ik volg een postdoctorale studie in neurowetenschappen.
Ik had vandaag een grote doorbraak,
dus ik ben blij. Ik ga jullie trouwens niet vertellen
wat het was, want voor de meeste mensen is
dat dodelijk saai.”
Sam, om nog even terug te komen op je overgang
van kerkkoor naar dubstep, hoe ging dat verder na
je jazzperiode?
Sam: “Ik bezocht Chetham’s School of Music en leerde
daar veel over harmonieën en uiteindelijk ook over
elektronische muziek. Mijn leraar muziektheorie liet
me werk van Stockhausen horen en uiteindelijk kwam
ik zo ook bij Carl Craig terecht. Voor mij is elektronische
muziek hetzelfde als om het even welke andere
muziek, alleen met andere instrumenten.”
Kyle: “Grappig, voor mij ging het precies andersom.
Eerst luisterde ik bijna alleen maar elektronische
muziek. Pas veel later zette ik eens een Bill Evans
plaat op en dacht: holy shit! Daarna kwamen John
Cage platen en ga zo maar door.”
Sam: “Ik heb het gevoel dat mijn ontwikkeling de
ontwikkeling van de hele muziekwereld zelve is
geweest: van dertiende eeuwse koralen naar Bach,
naar de romantici, naar elektronische muziek, naar
house en nu dubstep. Een microkosmos aan muziekgeschiedenis
allemaal in 24 jaar gepropt.”
In de jaren negentig was de elektronische muziek
versplinterd. Het lijkt erop of de tieners en twintigers
van vandaag veel meer open staan voor verschillende
stromingen. Wat vinden jullie?
Kyle: “Euh, ik dacht het niet! Mensen worden altijd
maar opgeslokt door de hipheid van muziek. Soms
worden ze misschien ineens naar iets nieuws toegetrokken,
omdat iemand het ze voorschotelt. “O, Theo
Parrish draait een Benji B plaat, laten we dat nu tof
vinden.” De meesten zitten nog altijd met hun hoofd
in hun aars.”
Sam: “In Londen staan veel mensen open voor verschillende
stijlen. Dezelfde kids op Forward (Floating
Points dubstepavond in Pastic People, red.)
komen ook als ik ergens een discoset draai. James
Blake heeft in het dubstepwereldje naam gemaakt
en nu wordt zijn nieuwe album door iedereen geprezen,
maar het is alles behalve dubstep. Mensen
houden hun oren zeker open – iets waar ik trouwens
graag op wil vertrouwen, aangezien ik een behoorlijk
vreemde plaat ga uitbrengen met mijn Ensemble,
maar daarover ga ik verder nog niets verklappen.”
Hebben jullie de vrijheid om te experimenteren of
voelen jullie dat je aan bepaalde verwachtingen
moeten voldoen?
Kyle: “Voor mij is de worsteling juist om mezelf meer
uit te dagen en meer te experimenteren. Toen ik nog
niet bekend was om mijn muziek was ik veel meer
gekke dingen aan het doen. Toch probeer ik ook nu
steeds te vernieuwen.”
Sam: “Ik voel me vrijer dan voorheen. Ik probeer mijn
hart te volgen. Het kan me op dit moment niet zoveel
schelen wat mensen van mijn muziek vinden.”
Jullie runnen allebei een label. Wat is het idee daarachter?
Sam: “Hetzelfde idee als achter elk ander label:
schoon genoeg hebben van anderen die vijftig procent
van de opbrengsten opstrijken, klaar zijn met
leugens over verkoopcijfers en het zat zijn om acht
maanden te wachten tot je track uitkomt. Eglo, dat
ik samen met Alex Nut run, is bedoeld als een Londense
kweekvijver voor nieuw talent. Het leek eerst
nog een commercieel zelfmoordproject, maar we
doen het wonderbaarlijk goed. Binnenkort krijgen
we een nieuwe EP van Mizz Beats en eentje van Arp
101. Zelf heb ik ook veel op stapel liggen.”
Kyle: “Wild Oats heb ik vooral opgericht om mijn
eigen muziek op uit te brengen. Ik heb wel wat andere
artiesten die met mij op het album uitkomen.
Maar als mensen mij demo’s sturen, heb ik wel zo-
iets van: ‘je begrijpt toch wel dat ik eigenlijk geen
producties van anderen uitbreng?’”
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Kyle: “Dat is wel een komisch verhaal. Ik was namelijk
voor het eerst in Londen, ik moest draaien in Fabric.
Mijn vriendin vond dat ik Sam moest ontmoeten
en nam me mee naar een huisfeestje van hem. We
zaten de hele dag al in een soort melige rare-stemmen-bui.
Dus toen ik bij Sam voor de deur stond,
deed ik me voor als mijn alter ego Nigel Thornberry,
die met het dikke Australische accent.”
Sam: “Toen stond hij daar op mijn stoep met zijn
vage accent. Ik had die gast nog nooit gezien of
gesproken, kende Kyles muziek wel, maar wist niet
wie deze grapjas was. Pas later viel het kwartje. Die
nacht moest Kyle draaien in Fabric. We besloten de
keer erna back to back te draaien op mijn avond in
Plastic People. De vibe die avond was ongelofelijk.
Zes uur lang waren we helemaal op elkaar ingespeeld
en iedere plaat werd met gejuich ontvangen.”
Jullie draaien allebei nog met platen. Is dat een
kwestie van gewoonte of van religie?
Kyle: “O ja! Voor mij is het een religie. De ervaring van
vinyl draaien gaat verder dan alleen het medium.
Dat heeft te maken met de ervaring die je krijgt als
je een plaat koopt en de herinnering die je koestert.
Die zorgt ervoor, dat je de muziek op een hele andere
manier aanwendt.”
Sam: “Voor mij geldt dat ook. Maar ik ga heus niet
moeilijk doen over mensen die op hun laptop draaien.
Als ze maar zorgen dat het net zo goed klinkt als
op plaat. Lage kwaliteit muziek op een hifi systeem,
dat kan gewoon niet goed zijn.”
Wat dachten jullie gevraagd werden voor een zes
uur lange back to back set op Source on Ice?
Sam: “O nee hè! Niet deze pipo weer... Nee hoor, ik
heb er heel erg veel zin in! Het gaat knallen.”
Kyle: “We gaan er echt iets moois van maken. Weet
je Sam, jij bent echt de énige persoon die geen platen
opzet die ik haat. Als je je discoplaten maar thuis
laat, haha!”
Sam: “Wacht maar Kyle. Ik heb nu een nieuwe tas, waar
twee keer zoveel platen in passen. Weet je trouwens,
dat snap ik dus niet van Kyle. Hij is echt een soort Mary
Poppins: zijn tas is twee keer zo klein als de mijne, maar
dubbel zo zwaar. Kyle Poppins, hahaha!”
Kyle: “Dude, dat heb ik van Omar S. geleerd. Die is
ook echt een meester in het zorgvuldig oprollen van
t-shirts en het om de tuin leiden van vliegveldpersoneel,
zodat hij stiekem zijn platentas het vliegtuig
mee kan binnensmokkelen. It’s a Detroit thing.”
Sam: “Kut, ik heb het trouwens wel slecht getroffen.
De avond ervoor draai ik namelijk in Rome en dan
heb ik een vlucht om vier uur ‘s nachts. Dan moet ik
‘s ochtends door naar Source voor die zes uurs set.
En dan vlieg ik om negen uur ‘s avonds naar Londen
voor mijn eigen avond in Plastic People.”
En dan maandag zeker weer in de collegebanken?
“Haha, ja. En als mijn professor dan vraagt hoe mijn
weekend was, zeg ik: Heerlijk. Lekker rustig voor de
buis gehangen!”
Kyle Hall en Floating Points draaien samen zes uur
lang back to back op Source on Ice, 26 februari op
Stijkviertel te Utrecht.
www.sourcefestival.nl

iSolée
GenieT VAn een
well Spent youth
De derde langspeler van Isolée zag eind januari het
levenslicht. ‘Well Spent Youth’ klinkt als een reis
door muziek. En met tracks met titels als ‘Journey’s
End’, ‘Going Nowhere’ en ‘In Our Country’ is het niet
onlogisch om deze associatie te maken. Of gaat het
over een reis van de dansvloer naar de woonkamer?
Op beide plekken vinden tracks van Isolée hun thuis.
DJBroadcast vraagt het aan de Duitse producer.
“Ik had in gedachten dat het een cd moest zijn voor
mensen die er van houden om thuis op hun gemak
naar een langspeler te luisteren. Er moest wat gebeuren
op de cd, ik wil de luisteraar aanspreken op
zijn emoties. Dat kan je een reis noemen. Ik ben van
de generatie van langspelers. Het moet een eenduidiger
verhaal zijn dan alleen een enkele track of een
verzameling producties.”
DJB: Maar je doet ook live shows in clubs, hoe vertaal
je dat naar de dansvloer?
“Dat is niet echt een probleem, ik zoek altijd een
middenweg. De muziek die ik maak past niet erg
goed in een club, als ik daar speel wil ik een mooie
set creëren zodat iedereen kan dansen. Ik selecteer
dan producties die beter passen bij de club. Ik heb
een tijd lang tracks gemaakt om te draaien tijdens
livesets, maar die vond ik niet geschikt om als album
uit te brengen. Die waren te veel gericht op de dans-
vloer en wilde ik niet uitbrengen op een cd die thuis
afgespeeld wordt.”
DJB: Klinkt als een tweestrijd, voel je je eerder thuis
in een club of in de studio?
“Ik zie produceren in de studio meer als mijn werk
dan dat ik mezelf als een optredend artiest zie. Dat
wil niet zeggen dat ik niet geniet van optreden, maar
in de studio ben ik pas echt aan het werk.”
DJB: De wereld van de elektronische muziek verandert
snel, hoe blijf je dicht bij je zelf en je eigen
producties?
“Ik probeer niet bij te houden wat voor stromingen
de kop opsteken. Ik ga ook een stuk minder uit. Ik ga
nog wel eens, maar ik vind het allang niet meer zo
leuk als dat ik dat vroeger vond. Ik haal er ook een
stuk minder inspiratie en ideeën uit. Maar misschien
ben ik gewoon oud aan het worden.”
“Mijn eigen sound komt voort uit het feit dat ik vrij
veel verschillende muziek luister. Ik focus me ook op
wat mijn luisteraars, of wie ik als mijn luisteraar zie,
graag hoort. Voor hen probeer ik iets te creëren dat
hen uitdaagt of uitnodigt om een reis te maken door
mijn muziek.”
DJB: Is je inspiratie veel veranderd in de afgelopen
tien jaar?
“Het is moeilijk te zeggen waar ik mijn inspiratie uithaal.
Om te denken dat er één bepaald idee is waar
feature
93
TeKST claire van der hall
ik inspiratie uit haal is niet juist. Het is een mix van
alles wat er in mijn leven gebeurt. Ik woon bijvoorbeeld
tegenwoordig in een andere stad. Ik ben mij
niet altijd bewust wat specifiek mijn inspiratie is als
het op het maken van muziek aankomt.”
DJB: Je album titel, Well Spent Youth, klinkt gewichtig.
Wat is het idee daarachter?
“Iedereen denkt dat de titel reflecteert om mijn
jeugd of mijn leven. Dat is niet wat ik wil overbrengen,
het is geen boodschap uit mijn eigen jeugd in
ieder geval. Ik vond het vooral een leuke titel omdat
het klinkt als een slogan. Of als een titel die je aan
een boek zou kunnen geven. Ik vind de toepassing
van ‘jeugd’ leuk omdat iedereen daar wat mee
heeft. En wat ik ook leuk vind, is het gebruik van
het woord ‘well’, dit betekent niet fantastisch, niet
slecht, maar gemiddeld. Iedereen kan er zijn eigen
draai aan geven, ik geef er geen boodschap mee af
in ieder geval.”
Isolée (live) staat op donderdag 3 maart in Amsterdam
tijdens 5 Days Off: Day 2 met Ellen Allien, DJ
Koze, Axel Boman, Steffen Benneman, John Roberts
(live), Joris Voorn e.a.
www.isolee.de

Steffi
VRiJ SPeL
Maandenlang sloot ze zich op voor haar debuutalbum
Yours & Mine. Steffi kreeg van het platenlabel
ongevraagd carte blanche. “Dat is als kunstenaar
het grootste geschenk dat je kunt krijgen. Dan kan
ineens alles.”
Ze noemt haar beslissing om naar Berlijn te verhuizen
“de beste beslissing van mijn leven”. En je moet
Steffi gelijk geven. Draaide de Brabantse in Amsterdam
jarenlang succesvol maar relatief anoniem mee
in de underground, na naar vertrek richting oosten
is ze uitgegroeid tot een dj-superster met dezelfde
status als bijvoorbeeld Ellen Allien. “Ik was in Amsterdam
wel een beetje klaar”, kijkt Steffi terug. “Ik
had niet het gevoel dat ik vooruit kwam. Dus toen ik
het aanbod kreeg om resident-dj te worden in de Panorama
Bar (volgens velen de beste club op aarde,
rp), hoefde ik niet lang na te denken.”
Inmiddels draait Steffi overal ter wereld, ziet de releases
op haar labeltje Dolly uitverkopen en besluit
dat haar eigen muziek inmiddels ook goed genoeg is
om uit te brengen. Na een handvol goed ontvangen
singles verschijnt deze maand haar debuutalbum
Yours & Mine, uitgebracht door Berghains huislabel
Ostgut Ton. Terwijl ze begin vorig jaar nog absoluut
niet bezig was met het grote werk. “Na mijn tweede
single zei ik voor de grap: zal ik dan ook maar een
album doen?”, lacht Steffi met charmant zachte
tongval. Waarop de mensen van Ostgut zeiden:
“Daar wilden we het nou net met je over hebben.”
Schetsen
Dat was in maart. Steffi sloot zich maanden op in de
studio, die zich (heel praktisch) op het terrein van
de Berghain bevindt. Daar, in het industriële niemandsland
van Oost-Berlijn, werkte ze ongestoord
aan haar debuut. “Ik heb alles verzameld wat ik had
aan schetsen en ben aan de slag gegaan. Tijdens het
uitwerken van die schetsen ontstond gaandeweg
een eigen stijl.” Die stijl ligt in het verlengde van de
muziek die ze draait als dj. Warme, analoge Detroittechno
en Chicago-house met melancholieke keys
en stoere baslijnen. En zang.
“Ja, ik hou daarvan”, zegt Steffi over vocalen. “Het
voegt heel veel toe aan housemuziek. Ik vond het
een uitdaging om daarmee aan de slag te gaan. Je
moet heel erg op zoek gaan naar een songstructuur
en de juiste arrangementen. Hoe hou je zo’n track
interessant? Waar zitten de breaks en waar kom
ik terug?” Ze raakte in contact met Virginia, wiens
stem wel wat heeft van Innercity’s Paris Grey. “Virginia
werkt heel intuïtief. Ze hoort iets en gaat daar
direct mee aan de slag. Het klikte direct.”
Van Ostgut Ton (“familie”, noemt ze het) kreeg Steffi
feature
95
TeKST rené Passet
vrij spel. Nimmer zaten ze haar achter de broek of
werd ze een richting op geduwd. Sterker nog, tot
een week voor het masteren had nog niemand bij
het label ook maar een nummer gehoord. “Dat is
zo bijzonder. Dat een platenlabel mij volledig carte
blanche geeft. Dat is als kunstenaar het grootste
geschenk dat je kunt krijgen. ‘Maak maar een album’,
zeiden ze. ‘Ja maar wat als het niet goed genoeg is?’,
vroeg ik. ‘Waarom zou het niet goed genoeg zijn?’,
was hun reactie. Daar groei je als kunstenaar enorm
van. Want dan kan ineens alles.”
Berghain dit, Berhain dat
Waar ook alles kan is de Berghain en de bijbehorende
Panorama Bar. Uitgegroeid tot een van de beroemdste
clubs ter wereld is de voormalige energiecentrale
uitgegroeid tot het mainframe van de technohoofdstad.
Al houdt Steffi haar hart vast over de nog altijd
groeiende hype rond de club. Zelfs als ze in Italië
draait, staan er meisjes in Berghain-tshirts op de
voorste rij te springen. “Het is altijd Berghain dit en
Berghain dat. Er is teveel gelul om die club. Je merkt
het ook aan het publiek. Dat is aan het veranderen.
Vroeger was het gekker dan nu.”
Toch blijft de sfeer in de Berghain uniek. “Alles kan
daar”, weet Steffi. “Dankzij de gays is het publiek
heel open minded. Er wordt ook gewoon geneukt
op de dansvloer. Als je dat niet aankan heb je pech.”
Voor Steffi is de artistieke vrijheid die ze in de Panoromabar
krijgt het allerbelangrijkst. “Ik doe echt
geen concessies. Ik draai precies waar ikzelf zin in
heb. Lange sets ook. Vier tot zes uur is standaard.
Niet zoals op Lowlands, waar je een uurtje krijgt.”
Haring
Ze mist eigenlijk niks aan Nederland. Ja, nieuwe haring.
“Die komt hier alleen uit de diepvries.” Vrienden
en familie spreekt ze via Skype en anders komen ze
naar Berlijn. De mentaliteit is er anders dan in Nederland
vind ze. “Er zit niet zo’n blabla aan.” Zelf is
ze dankzij vier jaar Duitsland ook milder geworden.
“In Nederland had ik snel mijn mening klaar. Dit was
kut, dat was kut. Ik hield van provoceren. Ik ben nog
steeds kritisch, maar toch veel meer in balans.” Om
na een korte stilte te vervolgen: “Weet je wat het is?
Je hebt hier in Berlijn zoveel kunstenaars dat het
helemaal geen zin heeft om op tafel te gaan staan
schreeuwen. Je kunt beter om je heen kijken en zoeken
naar mensen waarmee je iets leuks kunt doen.
Die zijn er hier genoeg. In Nederland zien ze me niet
meer terug.”
Yours & Mine is nu uit op Ostgut Ton. Op zaterdag
26 februari is de officiële releaseparty in Trouw Amsterdam,
waar Steffi draait en Dexter live speelt.

essential albuM
96
james blake
James Blake
Atlas
bRandStof vooR de veRbeelding
Volgens James Blake geeft een goeie nacht stappen
je herinneringen, in plaats van ze weg te vagen middels
drank en drugs. Vanuit dat idee had hij Limit To
Your Love (een compositie van de Canadese singer/
songwriter Feist) radicaal bewerkt. Gestript tot het
DNA van het nummer, de basisaccoorden, en gearrangeerd
als pianoballade met bewerkte stem – en
geproduceerd als een dubstep track, inclusief seismische
bassen. Gedropt in zijn clubsets, zou het de
clubnacht een Kodakmoment bezorgen, zo’n indruk
die je bijblijft. Maar niemand kan de toekomst voorspellen
en de afwijkende clubtrack werd opgepikt
door de radio, in Engeland maar ook daarbuiten, in
Nederland, Vlaanderen, Wallonië en Denemarken. Resultaat,
een heuse hit: 39 (UK), 7 (NL), 5 (VL), 2 (Wa),
3 (DK). James Blake is geen ster. Hij is een nova.
De BBC riep hem uit tot nummer 2 van hun jaarlijkse
muziekpoll (gekozen door kritici en muziekprofessionals),
na het singer/songwriter talent Jessie J en
die eer deelt Blake met bijvoorbeeld The Bloc Party
(2005) en Franz Ferdinand (2004). De dj’s van 3FM
in Nederland verkozen Limit To Your Love tot Megahit
en het markeert een bijzonder moment. Hier
wordt de esthetiek van de voorhoede naar de massa
gebracht. Underground en mainstream, avant-garde
en pop, clubs en radio, zijn het bij hoge uitzondering
een keer roerend eens. Dat schept verwachtingen
en James Blake’s titelloze debuutalbum is niet alleen
perfect getimed, het maakt alle verwachtingen
waar. Dit is een bijzonder album. Hier wordt een
grote geboren, een Prince, een Bowie, een Buckley.
Klavierwerke
Dat zijn grote woorden, maar James Blake (het
album) is een grote plaat. De 22-jarige producer uit
Londen, enig kind van een beroepsmuzikant, was
vanaf jongs af aan voorbestemd voor de muziek. Hij
speelt piano vanaf zijn zesde. Over zijn vader zwijgt
Blake als het graf. DJB vermoedt dat het Tim Blake
is, de man die synthesizer speelde in de progrock
formatie Gong en nog steeds regelmatig optreedt
met Hawkwind.
James Blake studeerde aan Goldsmiths, een van
Engelands beste en meest prestigieuze creatieve
opleidingen, en aan de vooravond van zijn laatste
studiejaar, in juli 2009, debuteerde hij met de track
Air & Lack Thereof (op Hemlock). Ook de opvolgers,
The Bells Sketch (maart 2010, Hessle Audio) en de
CMYK EP (mei 2010, R&S), werden geclassificeerd
als dubstep van het vrije soort, maar zijn tweede EP
voor R&S, Klavierwerke (oktober 2010) maakte duidelijk
dat Blake te groot is voor hokjes en etiketten.
Hij speelt piano! Hij zingt!
Burial
De single Limit To Your Love is representatief voor
het album: Blake’s stem en piano zijn z’n voornaamste
instrumenten, met de studio uiteraard. De beats
doen hun werk op de achtergrond of ontbreken, de
emotionele communicatie staat centraal. De sfeer
van de plaat is emotioneel maar afstandelijk (vervreemdende
combinatie) en het geluid is uniek.
Het enige album dat in zijn hoogst persoonlijke,
vervreemdende sfeer in de buurt komt is Burials
tweede langspeler Untrue uit 2007. Maar dan zonder
de versplinterde beats of de bewerkte samples.
In interviews (zie hiernaast voor een selectie) geeft
Blake blijk van affiniteit met R&B en hip hop. Vooral
D’Angelo en diens falset hebben model gestaan voor
Blake. Dit is een album van en voor de ziel. Wat hem
onderscheidt van veel generatiegenoten is dat hij
niet geïmponeerd is door de technische mogelijkheden
van de digitale studio, maar die simpelweg aanwendt
zoals Bach de toonladders en Quincy Jones
de blazerssectie benaderden, als brandstof voor de
verbeelding.
De onbetwiste klapper van het album is Wilhelms
Scream, de track die in maart als tweede single verschijnt.
Wie daar onberoerd bij kan blijven, heeft een
hart van steen of roest op zijn ziel. Horen is geloven.
(Enrico Riva)
*****
www.jamesblakemusic.com
James Blake over James Blake
Het dubstep etiket: “Het maakt me niet uit als mensen
het dubstep noemen. Als ze het iets anders willen
noemen, trouwens ook niet. Het mooie is dat als
je iets probeert te maken, het als het ware door een
kaleidoscoop gaat en er als iets anders uitkomt. Als
Harmonimix speel ik met R&B en hip hop tracks. Ik probeerde
dus hip hop te maken, maar het kwam er totaal
verdraaid en opwindend uit.”
Zang en vervorming: “Ik denk dat we de Auto-Tune
later achteraf als een effect zullen zien. Sommige geluiden
kun je alleen maken met electronica, niet met
akoestische instrumenten. Ik kan zingen, maar ik
vind het prettig om mijn zang niettemin te bewerken.
Ik kan mijn stem niet vervormen zonder een vervormer
te gebruiken, maar dat betekent nog niet dat ik
iets onnatuurlijks doe.”
D’Angelo’s album Voodoo (1996): “Ik ben geen spiritueel
mens, maar Voodoo is een diep spirituele plaat.
Het laat je horen hoe D’Ángelo zich toen voelde. En de
mannelijke kopstem heeft iets dat me boeit. Wanneer
hij alleen maar piano speelde en zong, was hij ongelofelijk.
Dat wilde ik doen: piano spelen en zingen. Ook al
maak ik zware clubmuziek, ik ga soms achter de piano
zitten en zing. Dat is mijn uiteindelijke doel. Het is een
raar idee dat je veel electronische muziek hebt uitgebracht,
terwijl je eigenlijk alleen maar wilt zingen.”
Dubstep versus piano: “Ik ben pas diep in dubstep
gedoken toen ik ging studeren en vervolgens ben
ik in die stijl gaan produceren. Na enkele jaren met
kop en kont in dansmuziek te zijn gedoken, kom ik
er nu weer aan de andere kant uit. Ik ben meer over
mijn muziek gaan begrijpen door veel electronische
muziek te produceren. In het contrast zie ik nu de
schoonheid.”
Verwachtingen van fans: “Als ik iets goed vind kan ik
het uitbrengen, dat vertrouwen heb ik. Ik ben geen
mainstream artiest en dat wil ik ook niet worden. Het
album is een van de meest experimentele dingen die
er de afgelopen vijftig jaar is uitgekomen. Ik voel me
nog steeds nauw betrokken bij electronische muziek,
maar er zijn meer wegen die ik wil bewandelen. Door
alles wat ik doe loopt een rode draad. Dat ben ik.”
De citaten komen uit online interviews met Pitchfork,
AbandonSilence en CityLife.

eviews
98
how to dress well
Love Remains
Tri Angle
Een combinatie van kippenvel, ongeloof en melancholie. In drie
woorden een album van 14 tracks dat vorig jaar al uit kwam in
de states, maar nu (met dank aan Tri Angle) ook in Europa verkrijgbaar
is. How To Dress Well – een van de betere namen voor
een band die ik in lange tijd gehoord heb – met Love Remains,
opnieuw een zeer romantisch aandoende titel. Maar wat is het?
Witchhouse: moeilijk pop, vervreemdende R&B, duister, donker
en vaak heel overstuurd. Toch klinkt het geheel catchy; na twee
keer luisteren betrapte ik mezelf al op mee neuriën. Het doet
hunkeren naar meer, de repeatknop is snel gevonden en na vier
luister sessies ben ik overtuigd. Ik durf hem bijna niet aan te
halen, maar How To Dress Well doet me denken aan een goed
uitgewerkt James Blake album. Begrijp me niet verkeerd, het
album van Blake is goed, erg goed zelfs, maar dit klinkt completer,
alsof de artiest in kwestie een half jaar extra de tijd heeft
gekregen om alles in elkaar te zetten, af te ronden en bij te
schaven (en waarschijnlijk is dat ook simpelweg het geval).
(Jorn Liefdeshuis)
*****
tipper
Broken Soul Jamboree
Tippermusic
Tipper is de alias van Dave Tipper, een DJ/producer die al sinds
de tweede helft van de jaren 90 actief is in de elektronische
muzieksector. Sinds 2005 brengt hij zijn eigen materiaal ‘exclusief’
uit via zijn eigen Tipper Music. Dit leverde in het verleden
al diverse fraaie albums/releases op. “Broken Soul Jamboree”
is de titel van Tipper’s nieuwste werkstuk. Daarop staan de
sfeervolle geluiden centraal. Tipper weet met zijn geluid geen
baanbrekende vernieuwingen te brengen, maar blinkt uit in het
vervaardigen van prachtige elektronica/IDM thema’s en dito
geluidstapijten, gekoppeld aan sterk geproduceerde abstracte
hip-hop (of trip-hop) beatstructuren. “Broken Soul Jamboree”
klinkt als één lange zweeftrip waarin elementen uit elektronica,
IDM, (cinematische) ambient, folk en (abstract) hip-hop
tot een enthousiast makende mixture wordt gekneed. Prachtig
album dat bij liefhebbers van bijvoorbeeld Kettel, Plaid en Erast
(met name qua sfeer en toonzetting) voor blijde gezichten zal
zorgen. “Broken Soul Jamboree” heeft dan ook alles in zich om
een ‘groot’ album te worden. ***** (Art-D-Fact)
Gil scott heron & jamie xx
I’m New Here
XL
steffi
Yours & Mine
Ostgut Ton/N.E.W.S.
Drie jaar terug neemt Steffi Doms de dappere stap om het veilige Amsterdam te verruilen voor een onbekend
avontuur in Berlijn. Dat pakt goed uit. Ze wordt er resident dj in de roemruchte club Berghain en draait
inmiddels overal ter wereld. En dat terwijl ze in Nederland lange tijd onder de radar bleef, ondanks een vaste
clubavond in de Mazzo en prima feesten in het Wilhelmina Pakhuis. Produceren doet ze pas de laatste paar
jaar. De platen die uitkwamen op Klakson, het label dat ze samen met Dexter bestierde, waren steevast van
anderen. Steffi vond zichzelf lange tijd niet goed genoeg. Het voordeel van die onzekerheid is dat haar producties
lang konden rijpen en nu volwassen en ‘eigen’ klinken. De in Brabant geboren Steffi zocht en vond
inspiratie in de klassieke sounds uit Chicago en Detroit, de muziek die haar in de vorige eeuw aanzette om
zelf te gaan draaien. Yours & Mine staat er vol mee. Het is een klassiek Detroit techno-album geworden, vol
melancholieke strings, drumcomputers uit de vorige eeuw en stoere Afro-Amerikaanse baslijnen. Daarbij
veert Steffi soepel heen en weer tussen de underground (Manic Moods, Mine) en gelikte Innercity-achtige
techno. Grote troef daarbij is zangeres Virginia, die de dagen van Paris Grey terughaalt met haar hese zang.
Veel dj’s dachten dat de al weken op white label circulerende Yours uit een vergeten doos in een Amerikaans
pakhuis kwam, maar de aanstekelijke zangpartij is gewoon in de Oost-Berlijnse studio van Steffi opgenomen.
Yours & Mine is een fijn en warm album dat op allerlei niveaus werkt. Thuis, in de club en de momenten
daar tussenin. Vernieuwing? Die moet je elders zoeken. Maar wie labels als Trax, Prescription en KMS koestert,
koopt zich met Yours & Mine een geslaagde en uiterst degelijke tijdreis. ***** (René Passet)
Toen er vorig jaar een nieuw album van de oude vos Gil Scott-
Heron was, kwam dat al als een verrassing. De illustere soulheld
bij het label van The Prodigy, daar hadden wedkantoren
failliet om kunnen gaan. Dus toen er vervolgens een dubstepremix
van Jamie Smith van popgroep The XX, opdook, was dat
niet meer dan logisch. Gekker kon het immers niet worden.
Jawel hoor, want nu is er een compleet remix-album van de
jonge producer en labelbaas van Young Turks. Daarop verknipt
Jamie XX de krakende stem van de oude boef tot soundbytes,
die hij gebruikt voor sobere nummers waarop de elektronica
domineert en de bassen een hoofdrol spelen. Dat klinkt als
een gevaarlijk project, maar Jamie XX doet het met respect. I’m
New Here is gelukkig veel meer dan een mompelende bejaarde
in een elektronisch ballenbad. Het is een sprankelende clash
tussen oud en nieuw, tussen techniek en ambacht. Waarbij het
is meegenomen dat veel kids wellicht op zoek zullen gaan naar
Scott-Herons oude werk. ***** (René Passet)
various
Terry’s Café 13
Plastic City
Dat Terry Lee Brown Junior (aka Norman Feller) een bezige bij is,
hoeven we je niet meer te vertellen. Zo verscheen eind oktober
2010 zijn nieuwste album “Labyrinth”. Kort daarvoor is ook het
dertiende deel uit zijn geprezen “Terry’s Café” reeks verschenen
- een solide mixcompilatie die al jaren weet te boeien. Niet
zozeer vanwege de diversiteit of vernieuwing, maar vanwege
de altijd torenhoge kwaliteit. Voor het eerst, sinds het verschijnen
van deel één in 1997, beslaat een editie uit de “Terry’s Café”
reeks twee CD’s. Blijkbaar kon Terry Lee Brown Junior zijn ei
niet meer kwijt op slechts één disk en koos ervoor de sessies
op te delen in ‘mild roast’ en ‘strong roast’. Kortom, een subtiele
opbouw in zijn platenkeuze die zoals altijd leunt op smaakvolle
deep-house en tech-house, aangelengd met de nodige dub. Het
eindresultaat is andermaal ruim voldoende, net als zijn laatste
album “Labyrinth”. Knap dat Terry Lee Brown Junior al zo lang
zijn kwaliteitsstandaard weet te continueren. Dat is voor de
liefhebbers van Plastic City uitermate goed nieuws.
***** (Art-D-Fact)
seefeel
Seefeel
Warp Records
Het kwartet Seefeel brengt met het gelijknamige “Seefeel” hun
eerste album sinds 1996 uit. De band, bestaande uit Iida Kazuhisa,
Mark Clifford, Sarah Peacock en Shigeru Ishihara, was
vrij lang ‘out of the picture’, maar werd afgelopen jaar gevraagd
om op te treden tijdens de festiviteiten rondom Warp’s 20ste
verjaardag in Parijs. Dat optreden werd door Warp mede-oprichter
Steve Beckett betiteld als ‘unbelievable’ en hij vroeg de
band, direct nadat ze van het podium kwamen, om een nieuw
album te maken. Binnen zes maanden werd een nieuw album
in elkaar gedraaid, waarvan het resultaat “Seefeel” heet. Datzelfde
resultaat klinkt als een (abstracte) klok. Destijds was
Seefeel de eerste Warp act met gitaren. Iets dat tegenwoordig
weinig spannend meer is met bands/formaties als Gravenhurst
en Battles op de loonlijst. “Seefeel” biedt een mix van rock en
elektronica (met de nodige noise), aangevuld met meer subtiele
tinten uit de dub, ambient en shoegaze. De elf van “Seefeel”
krijgen me persoonlijk niet op het puntje van de stoel, maar
sterk is het zeker. ***** (Art-D-Fact)
Martin eyerer
Tiny Little Widgets
Blu Fin Records
Martin Eyerer zet zich al jaren in voor (smaakvolle) sounds binnen
de genres (electro) house, minimal, tech-house en techno.
Wie zijn discografie doorloopt, ziet dat hij de afgelopen jaren
nogal een bezig baasje is geweest. Naast zijn werk voor het
eigen Kling Klong label, bracht hij gewaardeerde releases uit via
Renaissance, Trapez Ltd., Buzzin’ Fly, Great Stuff Recordings,
Kickboxer, Moodmusic en ook Blu Fin. Via dat laatste label verschijnt
nu ook zijn nieuwste album. “Tiny Little Widgets”
bestaat uit twee delen: het oorspronkelijke album en een bundel
van remixes (CD2). Helaas staat “Tiny Little Widgets” niet
vol met adembenemend spannende tracks. Qua diversiteit zit
Eyerer’s nieuwste album wel goed in elkaar, maar in de breedte
missen we hier en daar het plezier. Op CD2 komen we meer aan
ons trekken. De remixen, onder andere door Thomas Schumacher,
Tom Clark, Tigerskin en Stephan Hinz, komen in één
strakke DJ-mix aan je voorbij. ***** (Art-D-Fact)
thomas laurén
Exhale Tempus
Savoir
Niet alleen Trijntje Oosterhuis geeft haar nieuwe album gratis weg. Ook technoproducer Thomas Laurén
speelt Sinterklaas met zijn debuutalbum Exhale Tempus. Maar zitten er bij Oosterhuis en het AD grote marketingkrachten
achter, bij de filosofisch ingestelde Amsterdammer is het vooral een politiek statement.
“Wij willen geen dingen meer voor onszelf houden. We willen ze delen.” Drie jaar terug debuteert de -toen
nog in Utrecht wonende- producer op het plaatselijke label Dualblock. In 2009 volgen singles op het Nijmeegse
Wolfskuil-label, het Rotterdamse Manual Music en zijn eigen label Savoir. Opvallend is de enorme
groei die Pieterse’s producties in relatieve korte tijd hebben doorgemaakt. Klonken zijn eerste singles nog
vlak en vluchtig, op Exhale Tempus gaan we regelmatig de diepte in en hebben zijn beats veel meer eigen
smoel. De verdieping kwam in Berlijn, waar de jonge producent korte tijd woonde. Hij zag hoe de westerse
samenleving zich op laat jutten door tijdsdruk en geldingsdrift en besloot radicaal te breken met een aantal
ingesleten gewoontes. Vandaar ook de titel Exhale Tempus, gebaseerd op een boek van de Duitse spiritueel
denker Echart Tolle. Allemaal leuk en interessant horen we je denken, maar levert al dat spirituele gedoe
ook een goede dansplaat op? Nou reken maar. Lauren heeft met Exhale Tempus een album gemaakt dat
zowel thuis als in de club overeind blijft. De gemene deler is soepele techno met een vleugje dub waarbij melodie
en ruimte een belangrijke rol spelen. De ene keer klinkt dat als Gui Boratto in een ingetogen bui (op het
titelnummer bijvoorbeeld) terwijl Lauren een paar nummers verder doodleuk Dennis Edwards soulhit ‘Don’t
Look Any Further’ sampelt voor een soepele housetrack (Perception). Zijn dansmuziek heeft de schwung
van iemand die nog niet zit vastgeroest in het keurslijf van de vierkwartsmaat. Verwacht geen zware basdrums
of verwoestende kicks. Dit is geen dansmuziek van het grote gebaar maar van de subtiele beweging.
Nieuwsgierig geworden? Haal het album gratis binnen op www.thomaslauren.nl ***** (René Passet)
fujiya & Miyagi
Ventriloquizzing
Indrukwekkend hoe sommige dingen aan geen enkele verandering
onderhevig zijn en toch niet vervelen. Het beste voorbeeld
voor deze constante zijn Fujiya & Miyagi. De Britten presenteren
hun vierde album Ventriloquizzing en overtuigen wederom
door hun verzorgdheid en perfectionisme. Hier klopt alles,
van de geduldig opkomende arrangementen, de dwingende
fluisterzang tot en met de gepolsterde snare. Hoeveel bands
en muziekanten zijn er al niet gefaald, omdat ze hun grote stal
aan instrumenten niet konden bedwingen en een misselijkmakende
overdaad aan tonen en percussie afvuurden? Fujiya &
Miyagi niet, die hebben alles onder controle en maken bovendien
duidelijk dat het niet nodig is om de oude albums van Can
en Neu! als reissue op de markt te brengen. Wie dacht dat Fujiya
& Miyagi zes jaar geleden met ‘Ankle Injuries’ hun hoogtepunt
hadden bereikt zal nu worden beleerd. Krautrock is niet dood,
het is hier, onder ons, dankzij Fujiya & Miyagi.
(Chris Helt)
*****
Prommer & barck
Alex And The Grizzly
Derwin Recordings
Interessant duo die Prommer & Barck. Christian Prommer kennen
we van formaties als Voom:Voom , Trüby Trio enFauna Flash.
Alexander Barck als de oprichter van zowel Jazzanova als Sonar
Kollektiv. Eind 2010 verscheen via het Permanent Vacation label
al een waarvan de tracks ook terug te vinden op zijn “Alex And The
Grizzly”. Tel de enorme ervaring van de heren op bij hun eeuwige
zoektocht naar verfijnde muziek, die zich rechtstreeks vertaald
in hun eigen producties. Dit album biedt een vernieuwend soort
deep-house met klinkende vocalen en vele subtiele tinten die
verwijzen naar een breed palet aan muzikale sferen en (sub)
genres. Ben je fan van de muziek op labels als Compost Records
en Sonar Kollektiv, dan mag je dit album absoluut niet missen.
Een indrukwekkend werkstuk, met gastrollen voor onder andere
Sascha Gottschalk, Dollkraut en Eva Milner.
***** (Art-D-Fact)
discodeine
Discodeine
Dirty/Pschent
Pilooski kent u wel. Dat is die gast van die disco-edits. Waaronder
Franki Valli’s Beggin’. Samen met de minder bekende
producer Pentille bestiert de Fransman al een paar jaar het project
Discodeine, waarop discobeats en samples hand in hand
gaan. Er verschenen een aantal singles op het New Yorkse DFA,
waarvan die met Pulp-zanger Jarvis Cocker de opvallendste (en
slechtste) was. Ook onze favoriete technoschreeuwer Matias
Aguayo werd naar Parijs gehaald. Je vind die singles terug op
het naamloze Discodeine-debuut, waarop de handclap en de
knipoog nooit ver weg zijn. Zo komen er op Falkenberg steeldrums
voorbij en klinken er een nummer verder harmonica en
harp. Die akoestische elementen vlecht het Parijse duo kunstig
door de analoge beats, waardoor Discodeine een prettig warme
lofi-gloed heeft en tegelijkertijd zeer dansbaar uitpakt. Een
album waar de Tom Trago’s, Lefto’s en Melons van deze wereld
beslist wat mee kunnen. ***** (René Passet)
anders ilar
Stories Of Old
Yard Rec
Yard Rec had begin dit jaar een klinkend startsein met het concept
album rondom remixen voor Yard (alias van Chris H. Jones)
producties. Op die eerste release hoorden we experimentele
techno, elektronica/IDM en ambient hand in hand gaan. Die lijn
wordt doorgetrokken op het tweede album (nou ja, meer een
mini-album) van het kersverse label. De producer in kwestie,
de Zweed Anders Ilar, is duidelijk een voorstander van donkere,
zweverige elektronica. Zijn muzikale geluidscollages klinken
stuk voor stuk indrukwekkend en doen je soms denken aan
The Black Dog of Plaid (de twee ex-Black Dog leden). “Stories
Of Old” voelt dan ook aan als een koude in plaats van warme
deken, maar dat is in dit geval geen enkel probleem. Dit zijn van
die spaarzame albums waarop al het mooie/goede van techno,
elektronica/IDM en ambient tot één klinkende massa wordt gekneed.
Heel goed! Yard Rec is sowieso een label om de komende
tijd in de gaten te houden. Kijk op www.yardrec.com voor meer
informatie. ***** (Art-D-Fact)
freddie cruger & anthony Mills are wildcookie
Cookie Dough
Tru Thoughts
Tru Thoughts begint het nieuwe jaar ijzersterk met een album
van Wildcookie (Freddie Cruger en Anthony Mills). Het album
volgt op de bejubelde “Drugs EP” die medio 2009 verscheen
via het Homegrown label (Freddie Cruger’s eigen label) en de
support kreeg van niemand minder dan Gilles Peterson. De
rolverdeling binnen Wildcookie is simpel: Freddie Cruger (aka
Red Astaire) is de producer, Anthony Mills (bekend van The Soul
Society) zorgt voor de vocale inbreng. Wildcookie’s muziek
klinkt als een mixture van soul, hip-hop en funk met hier en daar
vleug latin en disco. Vooral Anthony Mills drukt zijn stempel op
de muziek door zijn soulful approach. Luister eens de track
“Heroine” en je begrijpt exact wat we hiermee bedoelen. Zonder
bijzondere uitschieters is “Cookie Dough” een erg lekker album
om naar te luisteren. Niets mis mee. ***** (Art-D-Fact)
deadmau5
4X4=12
Mau5trap Recordings/ Virgin Records
2010 was voor Deadmau5 (Joel Zimmerman) andermaal een
uiterst succesvol jaar. Deze Canadees behoort nog altijd tot
de selecte wereldtop van de dancescene. Op “4X4=12” horen
we een vrij breed geluid. Opener “Some Chords” zouden we kunnen
omschrijven als een mengvorm van pompende (punky)
electro met zo nu en dan een rollende dubstep bassline (denk
aan Reso, Nero, BAR9 etc). Deze track zet de toon voor wat
daarna volgt. De nadruk ligt toch wel op goed verzorgde electro
sounds en ‘tech’ invloeden. Opvallend en bijzonder prettig
klinkt “Right This Second”, dat een slepend ritme bevat (denk
aan T.Raumschmiere). Tot slot, het vocale “Raise Your Weapon”
bouwt op vanuit de vroegere Deadmau5 sound naar een rauwe
dubstep tune. Erg knap gedaan. Wellicht is het een combinatie
van twee demo’s die nog op de plank lagen. “4X4=12” is een
prettige verzameling tracks, waarbij Deadmau5 zijn muzikale
horizon zeker heeft weten te verbreden.
***** (Art-D-Fact)
reviews
99

eviews
100
stateless
Matilda
Fijn..., the Lads of Leeds van de band Stateless lijken de muzikale
progressie van het Verenigd Koninkrijk eventjes uit de handen
van de James Blakes, de Girl Units en de Kimbies te kunnen
grissen en poetsen met hun tweede album ‘Matilda’ verguisde
stijlen als Triphop en Downbeat weer op. Niets nieuws, maar wel
ongehoord intensief. Het duwtje in de rug door Bjorks ‘assistent’
Damian Taylor uit zich in een bijna perverse compleetheid aan
wisselwerkingen. Iedere track herbergt contrasten, niet alleen
wat het volume betreft, en iedere track heeft zijn eigen functie.
Matilda is zo’n album waarop het ene nummer niet zonder het
voorafgaande kan overleven en het laatste lied eigenlijk weer
het begin is. ***** (Chris Helt)
aril brikha
Deeparture In Time - Revisited
Art Of Vengeance
Aril Brikha bracht begin 2000 het inmiddels tot classic gebombardeerde
Deeparture In Time album uit op Transmat. Dit album
klonk destijds als het startschot van het nieuwe millennium,
maar tegelijkertijd als de afsluiting van de 90’s. Het album
bracht onder andere de hit Groove La Chord voort, dat in het
geheugen van menig technofanaat gegrift staat. Het originele
album mag als bekend verondersteld worden: veel diepe tracks
met zowel vlakke 4/4 beats als breakbeats. De extra disk is gevuld
met niet eerder uitgebracht materiaal dat Brikha vond op
oude DAT tapes, geproduceerd tussen 1995 en 1999. Ook die
tracks liegen er niet om een sluiten naadloos aan op de torenhoge
kwaliteit van het oorspronkelijke album. Dit is dus je kans
om in één klap een fabuleus Detroit techno album te scoren,
aangevuld met niet eerder uitgebrachte tracks.
***** (Art-D-Fact)
wolf + lamb vs soul clap
DJ Kicks
!K7/PIAS
ulrich schnauss and jonas Munk
Epic
Pedigree Cuts
Na de vorig jaar verschenen remixbundel “Missing Deadlines - Selected Remixes” heeft sfeer- en smaakmaker
Ulrich Schnauss niet bepaald stil gezeten. Deze sympathieke producer van buitengewoon prachtige
geluidscollages is sinds het verschijnen van het mini-album “Far Away Trains Passing By” uit 2001 een
torenhoge favoriet van uw recensent. Met “A Strangely Isolated Place” uit 2003 onderstreepte hij zijn kwaliteiten
en bracht hij zijn eigen geluid naar een nog hoger niveau. Beide albums mogen bestempeld worden
als instant klassiekers. “Epic”, dat Ulrich Schnauss samen maakte met de (voor ons) relatief onbekende
Deen Jonas Munk Jensen (aka Munual), verscheen vorig jaar al eens (april 2010) als digitale release (192
kbps MP3 kwaliteit). Jonas Munk zou je een muzikaal evenbeeld van Ulrich Schnauss kunnen noemen,
dus de samenwerking (en onderlinge link) is niet bepaald vreemd. Nu, begin 2011, zal dit prachtige album
eveneens in 320 kbps MP3 kwaliteit beschikbaar komen. “Epic” is, zoals de titel al doet vermoeden, één
lange epische sfeertrip met die typische mengelmoes van shoegazer, ambient, downtempo en elektronica.
Eigenlijk verwoord “Epic” een geluid dat we kunnen omschrijven als een samenvatting en samenvoeging
van Ulrich Schnauss’ muzikale uitspattingen van de afgelopen tien jaar. Het album klinkt als één prachtig
en consistent geheel, dat niet de boeken in zal gaan als vernieuwend, maar kwalitatief zo sterk is dat Ulrich
Schnauss en Jonas Munk lachend de maximale score afdwingen. Hopelijk zal er in de toekomst ook een CDversie
verschijnen van dit indrukwekkende album. “Epic” is een ware traktatie voor liefhebbers van smaakvolle
sfeermuziek. Kwamen er maar wat vaker van dit soort prachtige albums uit! ***** (Art-D-Fact)
Nieuw werk uit ons favoriete New Yorkse hotel. Waarbij de vier
conciërges alle kamerdeuren wijd open gooien, trots op al het
nieuwe materiaal dat bijeen hebben gescharreld. Want DJ
Kicks mag dan een (langlopende) mix-serie zijn, het is dit keer
vooral een visitekaartje van het hipste platenlabel uit de Big
Apple. Met louter eigen werk. De twee dj-duo’s Gadi Mizrahi &
Zev Eisenberg (Wolf + Lamb) en Eli Goldstein & Charles Levine
(Soul Clap) strijden al jaren tegen de verharding op de dansvloer.
Bij hun geen testosteronbeats of brute compressie maar
subtiele grooves, warme vocale disco en zomerse downtempo.
Niet op de rulle Café del Mar-manier maar met een scherp randje
en het zweet in de bilnaad. Want er moet natuurlijk wel gedanst
worden. Wie de afgelopen jaren getuige was van een van hun
energieke dj-sets weet dat deze Amerikanen af en toe gemeen
kunnen doorbijten, al wordt het nergens echt nasty. Deze DJ
Kicks is een fijne soundtrack voor een naderend voorjaar.
(René Passet)
*****
various
Mushroom Jazz 7 - By Mark Farina
Mushroom Jazz Recordings
Deel zeven uit de door ons bejubelde “Mushroom Jazz” reeks
verschijnt niet via het vertrouwde Om Records (uit San Francisco),
maar via het kersverse Mushroom Jazz Recordings. Aan het
concept en de muzikale invloeden is gelukkig niets veranderd.
ls altijd weet Mark Farina, die zowel binnen de house- als downtempo
sector veel respect geniet, een soepele downtempo mix
af te leveren die leunt op (abstracte) hip-hop, nu-soul, jazzy
breakbeats en mengvormen hiervan. Naast oudgedienden als
Colossus (met Capitol A), King Kooba en Andy Caldwell zijn het
namen als Slakah The Beatchild en Tommy Largo die opvallen op
de tracklist. Al is het maar omdat laatstgenoemden met meerdere
tracks terecht zijn gekomen op deze heerlijke mixsessie.
Deel zeven bestaat uit negentien gevarieerde tracks die in een
bepaalde soepele ‘flow’ voorbij komen, zoals alleen Mark Farina
het met zijn ‘Mushroom Jazz’ pet op kan laten klinken. Diep
respect hiervoor. Dit is voer voor liefhebbers van zowel soulful
hip-hop, moderne jazz en downtempo beats. Een initiatief om
te blijven koesteren. ***** (Art-D-Fact)
nobody beats the drum
Remixes We Did
Nobody Beats The Drum
Het Nederlandse trio Nobody Beats The Drum heeft sinds hun
debuutalbum Beats Work een uitstekende reputatie opgebouwd
bij het publiek dat houdt van (rauwe) electro, vermengd
met elementen uit house, breakbeat en hip-hop. Hun gerenommeerde
videoclips en indrukwekkende liveshows bracht ze al
tot over de gehele wereld. Op de tracklist van staan Nobody
Beats The Drum intepretaties van werk door uiteenlopende
artiesten als Etienne De Crécy, Giovanca, Zuco 103, Aux Raus,
Jamie Fanatic, Shameboy en Boemklatsch. De resultaten zijn
zonder enkele uitzondering bijzonder energiek, creatief geproduceerd
en klinken bovendien volwassen (doch ruig). Dit is muziek
die geschikt is voor op festivalpodia, in de club, maar ook
voor thuis op de bank, wanneer je een opkikkertje wenst. Fans
van Nobody Beats The Drum, Boemklatsch en bijvoorbeeld het
Franse Kitsuné label weten wat ze kunnen verwachten.
***** (Art-D-Fact)
various
HouseQlassics 2010
Cloud 9 Dance
Wat voor het voormalige Qlass Elite-team (later Q-Dance) in
1999 begon als ‘kleinschalig’ event is in de afgelopen 10 jaar
uitgegroeid tot een waar fenomeen. Echter, recentelijk trok de
organisatie de stekker uit het event. Dit jaar was dan ook de
laatste editie van het (jaarlijks terugkerende) feest waarop
allerhande house/rave classics en vroege hardcore centraal
staan. Als pleister op de wond is er nu een fraaie, afsluitende
compilatie op de markt gezet waarbij de tracklist op basis van
voting is ontstaan. HouseQlassics fans konden via de website
van Q-Dance hun favoriete tracks selecteren die vervolgens in
een logisch opgebouwde mix voorbij komen, opbouwend van
house/rave tot early hardcore waarbij het aantal BPM zo nu
en dan opgeschroefd wordt. De tracklist liegt er niet om met
namen als Ramirez, Praga Khan, D-Shake, Digital Boy, Hardsequencer
en ga zo maar door. Een mooie afsluitende CD editie
van een geliefd event. ***** (Art-D-Fact)
lanu
Her 12 Faces
Tru Thoughts
Lanu aka Lance Ferguson, bekend van de funkband The Bamboos, zal begin maart 2011 zijn tweede album
uitbrengen via het Tru Thoughts label. “Her 12 Faces” volgt na het in 2007 verschenen debuutalbum “This Is
My Home” (eveneens een Tru Thoughts release). Op dat debuut strooide Lanu rijkelijk met broken beats, nusoul
(met soms een vleug hip-hop) en moderne jazz. Denk aan het onvergetelijke “Dis-Information” met de
prachtige soulful vocalen van Karl Wagner – een broken beats kraker van formaat. Het album was een schot
in de roos voor liefhebbers van DJ’s/producers als DJ Spinna en Mark de Clive-Lowe. Op “Her 12 Faces”
horen we een ‘andere’ Lanu. Een Lanu wiens muziek meer leunt op indie pop, vermengd met de nodige funk
en elektronica. Tijdens opener “Beautiful Trash”, dat wat weg heeft van Mark Ronson’s geluid, horen we de
prettige vocalen van de Australische zangeres Megan Washington. Deze track zal overigens begin februari
als single release verschijnen, waarop een heerlijke orkestrale trip-hop remix door labelgenoten Hidden
Orchestra te vinden is. Megan Washington zal overigens nog een aantal maal haar stempel drukken op dit
album. Na beluistering kunnen we stellen dat “Her 12 Faces” eigenlijk in geen enkel opzicht lijkt op voorganger
“This Is My Home”, maar eveneens staat als een huis. “Her 12 Faces” biedt je twaalf lekkere luistertracks
met een ongedwongen sfeer. Fijne muziek, vooral voor op de achtergrond. ***** (Art-D-Fact)
sandwell district
Feed Forward
Sandwell District
Het uit Regis en Function bestaande Sandwell District heeft
een heel goed jaar achter de rug; door de media betiteld als
voorlopers van de ‘nieuwe’ techno, een sterk eigen label en
goede shows waaronder een veelbesproken gig op Sonar. In
2011 lijkt deze positieve trend zich voort te zetten: er is namelijk
een nieuw album in aantocht.Onder de titel Feed Forward
brengt Sandwell District meer van het verschillende, dit klinkt
wat vreemd, maar het is zeker zo. Het geluid, dat overduidelijk
techno is en vaak ook (zoals van Regis verwacht kan worden)
off beat georiënteerd is, vind zichzelf bijna op elke track opnieuw
uit. Het ene moment is het duister, soms bijna angstaanjagend
(Grey Cut Out), het andere moment gloort er hoop aan de
horizon (Falling The Same Way en Speed + Sound). Toch loopt er
een duidelijke lijn door het album, het gebruik van melodieën,
de distorted ruis onder veel tracks en de voorstuwende bassen
zijn allen reeds beproefde thema’s. Desondanks weet Sandwell
District het geheel heel fris en mooi te laten klinken. Zonder
twijfel een van de meest interessante techno projecten van
het moment! ***** (Jorn Liefdeshuis)
various
Defected In The House - Brazil ’11
ITH Records/ Defected
In 2011 trapt Defected af met een nieuwe In The House verzamelaar.
Het zijn respectievelijk Sandy Rivera en DJ Memê die
de trackselectie en mixen voor hun rekening nemen. Deze 2-CD
biedt andermaal heerlijke house/grooves, zo nu en dan ‘techy’
en/of met electro-injectie. Kortom, precies datgene waar het
Defected label al jaren uiterst succesvol in is. De beide mixen
mogen dan ook absoluut niet als indrukwekkend en vernieuwend
bestempeld worden. Defected is en blijft een fantastisch
label dat niet van plan is van koers te wijzigen. Vooral de mix
van DJ Memê verdient wat mij betreft credits. Vooral vanwege
het zomerse gevoel. Op deze dubbelaar vinden we onder fijne
bijdragen door Copyright, Nic Fanciulli, Tom, Studio Apartment,
maar ook tracks van Rivera en DJ Memê zelf.
***** (Art-D-Fact)
orsten
Cutworks
Het klinkt allemaal zo eenvoudig en doorgearrangeerd op ‘Cutworks’,
het album van de in Frankrijk levende Fin Orsten. Pianoloops
met authentieke platenkraakjes, veel te lome bassgewelven
en te opzichtige samples. Een hommage aan de cinema van
de jaren zestig en zeventig zou het album moeten representeren,
maar veel verder dan de door het Franse Air gepatenteerde
spanningsbogen komt Orsten gewoon niet. Bovendien lijken de
tien nummers allemaal via hetzelfde schema in een soort van
‘Coffeeshop Loungecompilatiesfeer’ te verzinken. Het klinkt
alsof Dan the Automator gedwongen werd om de soundtrack
voor ‘Safe the last Dance’ te maken en uit aversie liftmuziek
componeerde. Orsten kan absoluut produceren, maar deze
tijden vragen om meer dan dat. ***** (Chris Hel)
the Go! team
Rolling Blackouts
Memphis Industries
The Go! Team is al jaren één van de smaakmakers van het Memphis
Industries label - het thuis van artiesten als Blue States en
Broadway Project. Het 'team' bestaat uit Sam Dook, Chi Fukami
Taylor, Silke, Jamie Bell, Ninja en Ian Parton. Rolling Blackouts is
de derde langspeler van het gezelschap en bouwt voort op het
eerdere werk van de band. The Go! Team leunt qua geluid op invloeden
uit de indierock, een vleug folk en vooral retro-pop, die op
vernuftige wijze vermengd worden met elektronica en klinkende
beats/drums. Filmisch klinken de brouwsels van The Go! Team
eveneens van tijd tot tot. De muziek op Rolling Blackouts doet me
soms terugdenken aan Kidda’s fantastische album Going Up en
in mindere mate de sample based knutselmuziek van The Avalanches.
Tel daar wel de veelzijdige zang en ‘hip-hop alike’ lyrics van
Ninja (Nkechi Ka Egenamba) bij op. Na Thunder, Lightning, Strike
(2004) en Proof Of Youth (2007) is Rolling Blackouts andermaal
een prima plaat. De melodische tot nu toe die daarnaast bijzonder
goed in het gehoor ligt. ***** (Art-D-Fact)
joash
Don’t Fear It, Fight It
Compost
Dat ze in München hun goede neus voor talent nog niet verloren
zijn, bewijst de Brit Joash. Zijn debuutalbum Don’t Fear It,
Fight It brengt dezelfde opwinding teweeg als destijds Jazzanova,
Koop en Marsmobil deden. Gilles Peterson is al fan. Die
draaide het orkestrale Salome grijs toen dat nummer vier jaar
terug verscheen op de 11e (en voorlopig laatste) editie van verzamelserie
Future Sound of Jazz. Wie valt voor duizelingwekkende
arrangementen, schitterende jazz licks en met borstels
gespeelde breakbeats heeft met Don’t Fear It, Fight It goud in
handen. Alsof je in de tourbus zit van het Metropole-orkest met
4Hero als reisleiders en een geplande lunch in het Penguin Café
Orchestra. De violen zingen, de piano’s zoemen en ieder moment
kunnen er roedels engeltjes uit de hemel op je kop vallen.
Dat er ook nog drie vocalisten hun ding doen over de hemelse
beats van Joash leidt alleen maar af en onderbreekt de magie.
Desondanks: wat een prachtplaat. ***** (René Passet)
Maceo Plex
Life Index
Crosstown Rebels
Hij noemde zich al eens Maetrik en Mariel Ito. Nu is het Maceo
Plex. Zolang er maar een ‘M’ in zit, vind Eric Estornel het best. Hij
verruilde de States voor het zonnige Spanje en dat kun je horen.
Vergeleken met de klinische techno die hij als Maetrik maakte,
is Life Index bijna frivool te noemen. Het is een album waarop
de Amerikaan op zoek gaat naar z’n houseroots. Dat levert een
grillig en wisselvallig album op, waarbij Estornel te lui was om
z’n drumcomputer telkens opnieuw te programmeren. Vrijwel
ieder nummer klinkt de basdrum identiek. Jammer, want van
grooves heeft de Amerikaan beslist verstand. Dat bewijst Vibe
Your Love, een bedwelmende clubtrack waarvan je hoopt dat
er nooit een einde aan komt als je hem hard hoort. Ook Sleazy
E is pure seks op de dansvloer. Maar als geheel overtuigt Life
Index allerminst. Teveel automatische piloot, te weinig gevoel.
(René Passet)
*****
reviews
101

nicolas jaar
Space Is Only Noise
Circus Company, 2011
Nicolas Jaar is misschien wel de meest geprijsde artiest van vorig jaar. De 2010 lijstjes kan met recht gekscherend
Jaarlijstjes genoemd worden. Toch is het opmerkelijk dat een houseproducer die heel langzame,
melodieuze dingen maakt – vaak zelfs niet eens geschikt voor de dansvloer – zo groot wordt? Het antwoord
komt binnenkort uit op Circus Company en heet ‘Space Is Only Noise’. 14 tracks, waarvan de langste misschien
net 5 minuten duurt, veel gesampelde akoestische instrumenten en heel veel gebuik van vocals.
Het luistert weg als een popalbum, een heel goed popalbum. Jaar heeft een duidelijke eigen sound en dat is
al een opmerkelijk feit voor iemand van 21. Maar de vraag is of zijn sound voldoende is om een heel album
echt boeiend te blijven. Hij valt niet direct in de herhaling, maar de luisteraar doezelt naar een tijdje weg in
de zoete liedjes en de afwisseling, de momenten waarop je wakker schrikt zijn er niet. Toch is dit dan ook
het enige negatieve wat ik over dit album kan schrijven, het is gewoon heel erg goed. Jaar’s gevoel voor
muzikaliteit en zijn gebruik van samples is echt heel erg goed. Aangezien in 2010 Jaar voor bekend werd
met remixen van onder andere Ellen Allien, Kasper Bjorke en onlangs Azari & III, was het de vraag hoe hij
solo zijn mannetje zou staan; dit album neemt alle twijfel weg en zet Nicolas Jaar op een voetstuk waar hij
de komende jaren op verder kan bouwen. Er is een punt wat ik compleet buiten beschouwing heb gelaten
en dat is zijn live optreden; het is misschien niet direct interessant bij een album review, maar in het geval
van Nicolas Jaar zeker wel. Tijdens zijn live optreden speelt hij namelijk (bijna) alles ook live in, geen pure
ableton set, maar muzikaliteit van de bovenste plank. Al met al is dit album een essentieel album uit het
eerste kwartaal van 2011, een must voor iedereen die van house of eigenlijk electronische muziek in het
algemeen houdt. Het enige wat in mijn optiek nog beter wordt; is zijn volgende album!
(Jorn Liefdeshuis)
*****
a-auntitled
Iedereen die het genre Witch House kinderachtig vindt heeft
het verkeerd begrepen. Waarom dat zo is kun je aan Peter
Meeuwsen vragen die op kickingthehabit.nl een verhelderend
stuk schreef over de muziek die ons niet alleen qua hype-graad
van de zo gehate stroming Chill Wave verloste. Het titelloze
album van ~ † ~ is niet beter of slechter dan de laatste producties
van genregenoten als GR†LLGR†LL, Salem, †‡†, Holy Other,
/// \\\, of oOoOO, maar bindt er minder tot geen doekjes om. Op
dit in december verschenen non-fysieke album banen beats en
claps van Zuidstaten-rap al snel een weg voor meedogenloze
en hysterische rave-synthesizers. Natuurlijk loopt niet alles
allemaal even gelijk in toon, maar sommige geesten zijn nou
eenmaal verdomd moeilijk te beheersen. ~ † ~ geven/geeft ons
Hiphop-intstrumentals die kitschig en gekweld het pad naar de
duistere triangel wijzen. Seance-muziek voor Vinexkinderen,
op een goede manier. ***** (Chris Helt)
siriusmo
Mosaik
Monkeytown Records
Siriusmo staat voor een mixture van muzikale electro en house,
die naadloos voegt in het straatje van bekenden als Simian
Mobile Disco en Digitalism, wie hij in het verleden overigens
ook beide remixte. Hij mocht zelfs een remix voor het charts
gerichte Scissor Sisters verzorgen. In het verleden bracht Siriusmo
een mini-album uit via Boysnoize Records – “Diskoding”
genaamd (2008). “Mosaik” wordt echter aangemerkt als Siriusmo’s
echte debuut langspeler. En wat voor een debuut! “Mosaik”
is zelfs voor de grootste anti-electro luisteraar een plaat om te
proberen. “Mosaik” biedt namelijk muziek van een hoorbaar
enthousiaste producer die een soort van futuristische electrosound
brengt. Het resultaat is net zo enthousiasmerend. Eén
ding is zeker: dit album geeft de term electro opnieuw kleur en
klasse. Puntgaaf werkje! ***** (Art-D-Fact)
deniz kurtel
Music Watching Over Me
Crosstown Rebels
Tot nu toe was Deniz Kurtel vooral bekend als lichtkunstenares,
gespecialiseerd in ongewone LED-installaties waarmee
ze onder meer op Burning Man en in Fabric stond. Maar sinds
ze twee jaar terug begon met het produceren van dansmuziek,
moet de Amerikaanse steeds vaker meer dan alleen haar
lampen inchecken. Kurtel maakt warme soft focus-techno
met soepele beats en een streepje disco. Een beetje in de lijn
van landgenoten als Art Department, Zev Eisenberg en Seth
Troxler maar dan de vrouwelijke variant daarvan. Maar komt
haar debuutalbum Music Watching Over Me na slechts twee
singles niet veel te snel? Nee dus. Want haar eerste langspeler
overtuigt op alle fronten. Het is een plaat die de frivoliteit
van een Dinky combineert met de stoerheid van Ellen Allien
en sexyness van Miss Fitz. Met genoeg moois voor zowel dj’s,
techno-avonturiers als iPodjunkies. Er is een enkele gastrol
voor vocalisten als Jada, Leza Boyland of Mykle Anthony maar
de zang staat immer in dienst van de beat en niet andersom.
Kurtel weet wat ze wil maken en is na drie releases al op een
uniek en eigen geluid gestuit. ***** (René Passet)
Paris suit yourself
My Main Shitstain
Big Dada Recordings
Paris Suit Yourself is een Frans-Amerikaans collectief en de
eerste ‘rock’ band die ooit getekend werd door Ninja Tune’s
sublabel Big Dada Recordings. Big Dada staat normaliter toch
vooral bekend om de (abstracte) hip-hop geluiden. Aan Paris
Suit Yourself de eer om te bewijzen dat Big Dada niet puur om
hip-hop en gelieerde sounds draait. “My Main Shitstain”
is een album dat maar slecht in een bepaald hokje te vangen is.
Het typeren is in dit geval verdraaid lastig. We horen pop, rock,
maar ook patronen uit (future) jazz. De resultaten zijn muzikaal
gezien niet zo beroerd, maar de leadzanger Luvinsky Atche test
zo nu en dan echt je irritatiegrens. Dan drukken we ons nog redelijk
beschaafd uit. Omdat deze leadzanger zo prominent aanwezig
is, zorgt dat ook voor een (flinke) bittere nasmaak. Een
nasmaak die geen gemiddelde of goede beoordeling oplevert.
Dapper initiatief van Big Dada, maar helaas niet geslaagd.
***** (Art-D-Fact)
Passarella death squad
Passarella Death Squad
The Republic of Desire/Munich
Wat weten muziekrecensenten nou van mode? Niks. Anders hadden
we wel geweten dat het Londense Passarella Death Squad
(duim omhoog voor die naam) al zes jaar hipperdepip coole
t-shirts maakt van uit Japan geïmporteerde stoffen. Exclusief
spul, dat in Nederland lastig te vinden is. Sinds kort is er ook een
muziek-Squad. Waarbij het ontwerpduo Danny Broddle en Emilie
Albisser versterking krijgt van Kingsley Gratrick en engineer Tim
Holmes van Death in Vegas. Het naamloze debuut –gestoken in
een een prachtig stoffen boekje met foto’s- klinkt als Fever Ray
dat halverwege het vagevuur is beland en daar Coil tegen komt.
De tien nummers zijn zonder uitzondering sinister, onheilspellend
en zwarter dan de donkerste darkroom. Met weinig meer
dan slepende drones en de onvaste stem van Albisser weet
Passarella Death Squad de perfecte sfeer te scheppen voor een
maanloze nacht op een verlaten kerkhof.Nee, vrolijk is dit album
allerminst. Maar voor wie de hedendaagse gothic en industrial
toch echt te lachwekkend is, zou z’n tanden eens moeten stukbijten
op deze met as geschminkte feestneuzen. Muziek met een
pikzwarte dresscode. ***** (René Passet)
Phreek Plus one
Phreek Party
Compost
Ooit, ver in de vorige eeuw was Italië het Mekka van de disco.
Voor een goede melodie moest je in Milaan zijn, dat wist iedereen.
Maar de klad kwam er in en house klopte aan de deur. Anno
2011 zijn er een paar helden die de italo en cosmic-erfenis uit
De Laars levend houden. Naast Alexander Robotnick en DJ Mooner
zijn dat de heren van Phreek Plus One, een trio bestaande
uit Ivan Savoldeli, Alessandro Cattenatti en Giovanni Guerretti.
Hun debuutalbum Phreek Party combineert een aantal eerder
verschenen singles en nieuw materiaal met zangers als Nasreen
Shah, Ovasoul7 en de van Larry Heard bekende Mr. White.
Het is clubmuziek zonder pretenties, met een prima groove,
gelikte handclaps en slimme verwijzingen naar het verleden.
Zo is 2013 een slow motion-uitvoering van My Mine’s Hypnotic
Tango en krijgt de ongekroonde discokoning Giorgio Moroder
een passend eerbetoon op New York Dolls. De disco-erfenis is
bij dit Italiaanse trio in goede handen. ***** (René Passet)
reviews
103

Marcellus Pittman
01. the eastside story eP
(7th Sign) house
Ronduit zieke nieuwe single van
stoelendanser Marcellus Pittman uit Detroit.
Op al zijn twelves staat wel een track waar
je niet buiten kan. Ditmaal is dat The Mad
Underdog, een meedogenloze housegroove die
je meesleept naar de pot met zuur midden op
de dansvloer. (René Passet).
Gil scott heron & jamie xx
02. ny is killing Me
(Young Turks) dubstep
Ik voorspel dat wanneer het straks weer
december is, we het nieuwe remix album dat
Jamie XX van het Gil Scott-Heron album I’m
Not There maakte tot een van de essential
album’s uitroepen. Als voorproefje op het
album brengt het Young Turks label de tot
dansvloer monster omgetoverde track NY is
Killing Me uit. (Tommy Rocks)
jacques Greene
03. the look
(Lucky Me) house / dubstep
Wat een dikke horten-en-stoten-house van
deze producer uit Canada zeg! Eigenlijk mag
je dit weer gewoon (uk-)garage noemen en
dat vind ondergetekende helemaal niet erg.
Greene levert met deze 12” niet alleen een
aanstekelijke en toegankelijke houseplaat,
hij bewijst hiermee ook een bijzonder
gevoel voor rythmische smeltkroezen en
knuffelmuzikaliteit te bezitten. (Hans
Verhaag)
krystal klear
04. tried for your love
(All City Dublin) house
De subtiele “boogie” tracks van Krystal
Klear zijn al het aanschaffen waard, maar de
Hudson Mohawke remix op deze plaat springt
eruit. Hudson bewijst met deze track dat hij
ook prima aanstekelijke house kan maken.
(Gohan)
05. lhas
learning to live eP
(Vibrations) deephouse
De tweede release op dit nieuwe label. En
met “Larry Heard Appreciation Society”
als naam wek je natuurlijk wel bepaalde
verwachtingen. Die verwachtingen worden
door Felix Dickinson & Jamie Read dubbel
en dwars waargemaakt. Vier weergaloze
house-trax waar dhr. Heard ongetwijfeld
rode wangetjes van krijgt. (Reza Athar)
Gesloten cirkel
06. Moustache techno series 001
(Moustache) house
De eerste Gesloten Cirkel release op Murder
Capital heeft voor een hoop opschudding
gezorgd en dat zal dit keer wederom
gebeuren op het Moustache label van David
Vunk! Vier peak-time, big-room knallers
die voor aardig wat dansvloer zweet zullen
zorgen! Met net even wat meer oomph dan de
gemiddelde Ostgut Ton release is dit zeker
een verfrissing in techno land. (Khalil)
Marco carola
07. Groove catcher eP
Minus (Tech-House)
Met al zijn techno dienstjaren bewijst Carola
weer dat zijn muziek uniek is in zijn sound.
De verfijnde percussie en rollende baslijnen
is wat de man uit Napels al jaren op de been
houdt. Op deze EP wordt hij ondersteund door
niemand minder dan studiomagiër Martin
Buttrich. Hij verzorgt de remix voor “Groove
Catcher”, het resultaat is tevens van zeer
hoge kwaliteit. (LoPoll)
08. conforce
state of Mind eP
(Clone Basement Series) techno
De state of mind van deze EP is niet echt
vrolijk te noemen, maar als je Conforce heet
hoeft dat natuurlijk ook niet. Je zou het bijna
een blauwdruk voor duistere-kelder-techno
noemen, want deze vier tracker klopt als
een bus. Voor Clone komt conforce met twee
doelbewuste duwers (waarvoor je echt geen
techno-liefhebber hoeft te zijn), die worden
aangevuld met twee mooie versies van de
remix door XDB. (Hans Verhaag)
aardvarck & kubus
09. bang
(Eat Concrete) dubstep
Hoekige beats van een opvallende Amsterdamse
hook up: Aardvarck versus Kubus. Beiden
doen een plaatkant waarbij het experiment en
avontuur uit de groeven spat. Plakken er aan
Aardvarcks beats nog wat technosnippers,
Kubus knutselt Planet Mu-achtige dubstep met
loeizwaar laag. (René Passet)
Martyn & Mike slott
10. collabs 1
(All City Dublin) beats
All City Dublin gaat meteen hard van
stapel met de eerste editie in een serie
samenwerkingen. Voor deel 1 komen de
Nederlander Martyn en de Amerikaan Mike Slot
elkaar tegen. Simpel omschreven; de A-kant is
gemaakt om te bouncen in de club, de B-kant is
een sferische moody track voor op de bank of
vroeg op de avond. (Tommy Rocks)
11.
arp 101
flush
(Eglo) dubstep
Eglo Records blijft me verassen. Eerder
al met fantastische Ep’s van persoonlijke
favoriet Floating Points en ditmaal dus de
tweede plaat van Arp 101. Deze Ep bevat drie
tracks vol compressie en stuiterende beats
van deze mysterieuze Londense producer.
Tip! (Gohan)
George fitzgerald
12. don’t you
(Hotflush) garagelike sexmusic
Pff, van Don’t You krijg je in een relevante bui
gewoon een hele plezierige happy-hardcorevibe.
Hoeveel redenen er ook zijn om dat
als iets negatiefs te benaderen: cool. Don’t
You is liefdevolle, Vrolijke dubstep (met
een hoofdletter V), maar gelukkig kunnen
de gedeprimeerdere luisteraars onder ons
prima uit de voeten met de SCB (Scuba) remix
op de B-kant: recht-toe, recht-aan, maar
kwalitatief in orde. (Hans Verhaag)
dj harvey presents locussolus
13. i want it eP
(International Feel) disco
Alweer de derde EP van de legendarische DJ
Harvey op een van de tofste labels van de
laatste tijd. Ditmaal levert hij twee vrij recht
toe, recht aan dansvloertracks af. “Next
To You” is geschikt voor de opbouw van de
avond en “I Want It” voor de prime-time joy.
(Reza Athar)
14. tiago
the source
(Leng) deephouse
“Een duizendpoot met veel verschillende
gezichten en smaken.” zou zomaar een
reclame affiche voor Tiago kunnen zijn. 2010
was sowieso zijn jaar te noemen. Hij bracht
tot nu toe de een na de andere top release
uit. “The Source” is daar geen uitzondering
op. Donker en diep in een zomers jasje. De
remix van labeleigenaar Mudd mag er zeker
zijn. (Reza Athar)
clash the disco kids
15. transient
(Basserk) electro
Sow! Dit is een electro rave knaller die niet
zou misstaan in de R&S catalogus ten tijde
van de Boccaccio. Zeker de rauwe acid remix
van Modek zou naast bij electro dj’s, zeker
niet misstaan in de koffers van house en
techno draaiers. Naast het origineel vind je
verder de Shameboy en de Sovnger remix
terug. (Namedroppingtom)
rick howard
16. do what you have to do
(Your House is My Rush) house
Zo vader zo zoon. Rick ‘Poppa’ Howard kroop
samen met zoon Tevo achter de instrumenten
voor een potje oude school house brouwen.
Warme pulserende baslijnen, gospel-achtige
zang en een melodie waar je kat van gaat
spinnen.Vernieuwend is het allemaal niet
maar de kwaliteit is gebeiteld in eikenhout.
(René Passet)
17. vinalog
relative 4
(Relative) techno
Vier nieuwe tracks uit het Live Jam kamp.
Duistere Detroit wordt mooi gecombineerd
met funky grooves. Deze rauwe analoge
tracks verschijnen alleen op gelimiteerd vinyl
dus wees er snel bij. (Gohan)
18. Polder
Midnight Mover
100% Pure (Tech-House)
Na het akelig stille 2010 rond het
Amsterdamse duo Polder zal 2011 weer een
veelbewogen jaar worden. Er gaan geruchten
dat er een sequel van hun eerste album op
de planken ligt en in voorbereiding daarop
maken de mannen hun fans weer een beetje
warm met een nieuw EP. De baslijn van de
eerste track “Midnight Mover” maakt het een
dikke floorfiller die in veel primetime sets
gebruikt zal worden. (LoPoll)
Greg Paulus
19. crew love (soul clap remix)
(Double Standard) house
Met remixen van Gadi Mizrahi, Slow Hands
en Deniz Kurtel biedt deze 12” verschillende
smaken voor wie van wat langzamere diepe
house houdt. Toch ligt, persoonlijk, het
zwaartepunt vooral bij de warme en
buitengewoon muzikale Soul Clap Remix van
Such A Shame van Greg Paulus (De helft van
No Regular Play en trompettist voor Matthew
Dear). (Hans Verhaag)
20. 2562
aquatic hardcore
(When In Doubt) dubstep
Eerste release op dit nieuwe label van 2562
a.k.a. A Made Up Sound. Wat mij betreft
meteen een absolute voltreffer. Beide tracks
op deze Ep bevatten weer die typische
2562 sound die (gelukkig) niet in een hokje
geplaatst kan worden. (Gohan)
21. coyote
remix eP
(Is It Balearic..?) nu-disco
De eigenaars van het Is It Balearic..? laten
zich door hun vrienden en gewaardeerde
collega’s remixen. Aeroplane, Peter Visti,
Tony Watson en Phoreski zijn de gelukkige
en dat resulteert logischerwijs in vier
uiteenlopende mixen. Voor ieder wat wils, zou
je dus kunnen zeggen. Toch springt Phoreski’s
mix er veruit het meeste uit. Een dromerig
en stuwende interpretatie van “Electric
Sunburst”. (Reza Athar)
vinyl toP 25
105
james Pants
22. every night i dream
(Stones Throw) Wave/ pop
James Pants geeft ons een voorproefje op
zijn komende album Love Craft. Dat belooft
wat, Every Night I Dream is een prachtig
lo-fi klinkende psychedelic funk track. Op de
b-kant vind je met de track The Tale of The
Whale een exclusief stukje muziek dat niet op
het album verschijnt. (Tommy Rocks)
23. austra
beats and the Pulse
(Domino/Munich) new wave
De donkere jaren tachtig. Toen puntschoenen
nog op Siouxie dansten en het arpeggio’s op
de dansvloer regende. De Canadese Austra
lust er wel pap van. Haar debuutsingle staat
vol heerlijke new wave-pathos en in galm
gedrenkte zang. (René Passet)
24. adalberto
house Party
(Automatik-Datamatik) Chicago
Dikke “jacking” Chicago House is wat je vindt
op deze plaat. Het feit dat deze Ep in een met
de hand genummerde oplage van 99 stuks
verschijnt maakt het ook nog eens een waar
verzamelobject. (Gohan)
Grooveman spot
25. runnin’ Pizza Pt. 2
(Jazzy Sport) House
Er is al langer genoeg reden om fan te zijn
van Grooveman Spot maar deze is wel weer
erg netjes. Nu zijn ze bij Jazzy Sport sowieso
goed in langzame spullen met een hip-hop
of detroit infuus en zo klinkt deze tweede in
de Runnin’ Pizza serie dan ook precies. Het
arpeggioloopje van 5GH Rhythm is vrij subtiel
en een beetje hoekig getimed, dat maakt ‘m
een persoonlijke favoriet. (Hans Verhaag)

awfare
Basserk | Sk
01. Keatch - This Is Belgium (Free)
02. The Squire of Gothos - Flex Hype (Rag & Bone)
03. Rawfare - Angry Birds (White)
04. Kanji Kinetic - D Stomp (Resketch Remix) (Electrostimulation)
05. Quick & Brite - Interstate (Deadbots Remix) (Basserk)
06. Volatile - No Doubt (Mako)
07. Shinichi Osawa & Supabeatz – Cyclonev (Loud Digital Kitchen)
08. Monophonique - Protoss (Kiez Beats)
09. Distrakt - Kinnhaken (Mähtrasher)
10. Feed Me - White Spirit (mau5trap)
andy vaz
Yore | De
01. Jill Scott – lonely when you are around
02. Daphne – Comin` on Strong
03. Theo Parrish – Monster Mash-Up
04. Serious Intension – You don’t know
05. Lady Blacktronika – Love my life
06. ARP 101 - Deadleaf
07. Gene Hunt & Ron Hardy – Throwback 87
08. Marcellus Pittman – Unirhythm Green
09. The House Nerds – Lets get nrrrrdy
10. Morning Factory – New Memories
jacques renault
Galaxy | uS
01. Mic Newman - Live East (Runaway) (F9INA)
02. Stuffa - Proof (Wolf + Lamb Remix) (Trunkfunk Records - TF017)
03. Marcos Cabral - OTP Party Breaks #5 (On The Prowl)
04. Jam Factory - Jam Factory Vol.2 (Jam Factory)
05. James Johnston - Feeling Good In The Dark (flux - 4lux1002)
06. The Gathering - In My System (The Revenge Remix) (Silver Network)
07. David August - Hamburg Is For Lovers (Diynamic Music - DIYC045)
08. Ali Love - Moscow Girl (Jacques Renault Remix) (Backyard)
09. N/A - Untitled (Story - 005)
10. Alfabet - Lap The Music (Rush Hour)
Marcin czubala
Mobilee | PO
01. Vinalog - Somewhere (Relative 004)
02. Pteradactil Disco - Big Ass Biscuit (Hot Creations)
03. DJ Jus Ed - Deeply I Feel (Underground Quality)
04. Marcin Czubala feat. Metrobox - Anna in Red (Mobilee)
05. Arthur’s Landing - Is It All Over My Face – (Chinatown)
06. Och - Bombay Bedbath – (Pal Sl)
07. DJ Sprinkles - Grand Central (MCDE Bassline dub) (Mule Musiq)
08. Sven Weisemann - Emphasized (Mojuba)
09. James Teej - Dreaming Of a Grey Door (We Play House)
10. Bruno Pronsato - Anybody But You (Thesongsays)
sinden
Grizzly | uK
01. Jacques Greene - Antoher Girl (unreleased)
02. Sinden & SBTRKT - Seekwal (Grizzly)
03. Breach - Fatherless (PTN)
04. Gucci Mane - O Dog (Mosca remix) ( Dub Records)
05. Donovans - FX1 (Dub Records)
06. Royal T - Orangeade (Butterz)
07. Dr Gonzo - Bust Dem Up (Dub Records)
08. Redlight - Next Hype (Deb Records)
09. Lil Wayne - Six Foot Seven Foot (Cash Money)
10. Black Rose - Black Rose Anthem
Mike dehnert
Fachwerk | De
01. Roman Lindau - Contraste EP (Fachwerk)
02. Mike Dehnert - Before Framework (Delsin)
03. Mike Dehnert - MD2 part 3 (MD2)
04. Duplex - Until Now/ Memory Lane (Harbour City Sorrow)
05. Vinalog - Relative 4 (Relative 4)
06. Svreca – Obscure Alternative (Sematica Records)
07. Alteria Percepsyne - Cloaks of Perception (OH#Five)
08. Zusammen - 4:10 (Zusammen Records)
09. V/A - Uncanny Valley 02 (Uncalley Valley)
10. V/A - Other Height (white label)
loops
we Are e | nL
01. Loops & Unders - Probably Not / Lazynoise (unreleased)
02. Matthias Meyer - The Rear Window (Liebe Detail)
03. Phats & Small - Respect The Cock (white label)
04. Jamie a La Kwie & Jeff Moore - Butt (unreleased)
05. Simon Garcia - Cinematique (Supplemental)
06. Tusqavna - We Don’t Know You - Silicone Soul Remix (I Records)
07. SeHou - Dark Side Of The Sun (Be As One)
08. Unders - Foggy Balance (unreleased)
09. Darkstar - Aidy’s Girl’s Computer (hyperdub)
10. Phil Weeks - All Day Every Day - Ghetto Mix (Robsoul recordings)
sebo k
Mobilee | De
01. Steffi - Yours – (Ostgue)
02. Joy Orbison - Ladywell (Dolldrums)
03. Kevin Griffith - Cantona Kung Fu (Arto Mwabe Remix) (Tsuba)
04. Nina Kraviz - Okain’s Scream (Sebo K Remix) (Tsuba)
05. Festland - Irre Gleise (Marcus Worgull Remix) (Mild PItch)
06. wk7 - Higher Power (Power House)
07. Isolée - Taktell (Pampa)
08. Pawel - Crillon (Patrice Scott Remix) (Dial)
09. Melon - Money (Sascha Dive Remix) (Ratio)
10. Urban Tribe - Untitled (Mahogani 26)
Mulder
we Are e | nL
01. Maya Janes Coles - Overtime (Dogmatik Records)
02. Jacksonville - Don’t You (Doppler Records)
03. Chris Simmonds - I Changed My Mind (Robsoul Recordings)
04. Soul Conspiracy - Geezer (Blackbird)
05. Bassfort - The Street Is My World (Freerange Records)
06. Okain - Corner Boys (Je t’aime Records)
07. Bla Bla All Stars - Be Alive (Bla Bla)
08. Andre Lodemann - Dark Edge (Dairmount & Berardi Dub) (Room With A View)
09. William Kouam Djoko - Jammin’ All Over Europe (Soweso Records)
10. Dario LC & Alessandro - Daniel Sanchez & Mulder
(Sensini ‘Bla Bla Allstars’ Funk Remix) (Piekup Records)
silicon soul
Soma | uK
01. Benoit & Sergio - Where The Freaks Have No Name (Visionquest)
02. Compuphonic - Sequoia (Lee Jones Remix) (Union Match)
03. Luft - In High Spirits ( Raoul)
04. Ross Evana - Junta (Time Has Changed)
05. Freska - Snowshoes (Speiltape North Tale Mix) (Lo Recordings)
06. Pinku Vaaty - Popkonto (Rakkaus Records)
07. Remain - Ralph (Meant)
08. Roman IV - Lucy (Running Back)
09. Thomalla - Gefilde (Krakatau)
10. Antonio Olivieri - The Old Days (Darkroom Dubs)
kyle hall
wild Oats | uS
01. Marcellus Pittman - The Eastside Story EP (7th Sign)
02. NSNT PRJCT - Laygo My Faygo (Wild Oats)
03. Omar-S and Kai Alce - Jive Time (FXHE)
04. Patrice Scott - Atmospheric Emotions (Sistrum)
05. Norm Talley - The Journey ( Panther Scott Grooves remix) ( Third Ear)
06. Scott Grooves - Technique EP (Natural Midi)
07. Vinalog - Relative 4 ( Relative)
08. The Enigma - Puzzle Project ( Eargasmic)
09. Brennan Green - My First House (Wurst)
10. Theo Parrish - Took Me All The Way Back (KDJ)
recloose
nZ | Rush Hour
charts
01. Michael J Collins - Nothing Wrong With Holding On (Soul Clap Jungle Mix)
(Apersonal Music)
02. The Brief Encounter - Got A Good Feeling (Jazzman)
03. Eddie Russ - Take A Look At Yourself (UTC Limited)
04. Jozif - Sunrise (Infine)
05. Arthur’s Landing - Love Dancing (Strut)
06. Mighty Shadow - Dat Soca Boat (Strut)
07. Instra:mental - Detuned Heart (Autonomic)
08. Delano Smith - Direct Drive (Mixmode)
09. Roedelius - Regenwurm (Bureau B )
10. Das Moth - Moon (Sidwho? Remix) (Cutters)
107

SennHeiSeR HD 25 ADiDAS ORiGinALS
De originele Sennheiser HD-25 diende in deze rubriek meer dan eens ter referentie, en
dat is niets voor niets want hij is al een poos de benchmark daar waar het gaat om kwalitatief
hoogwaardige DJ-hoofdtelefoons. Adidas zag echter dat er nog wel iets aan dit
succesnummer toegevoegd kon worden, en heeft op die manier je pijnlijke DJ-compromis
tussen mode en beats vermeden.
Zoals je verwacht heeft Adidas de HD-25 een uiterlijke opknapbeurt gegeven, zonder
ook maar iets aan de oorspronkelijke inhoudelijke kracht af te doen. Dat betekent dat
je niet als bij de oorspronkelijke HD-25 (1-II) niets tekort komt aan bijvoorbeeld geluidsdruk
of comfort, en dat je het gelukkig ook niet zonder die handige (en catchy) dubbele
hoofdband hoeft te doen. En handig dat was de HD-25 toch al, denk eens aan de draaibare
schelpen bijvoorbeeld, na tussenkomst van Adidas is deze ultieme DJ-hoofdtelefoon er
ook niet minder stevig op geworden. Voor de rest spreekt het beeld eigenlijk voor zich.
De Sennheiser HD 25 Adidas Originals is te koop voor een adviesprijs van 249,- euro.
testlab
109
TeKST hans verhaaG

Korg iMS-20
Sommige uitvindingen zijn, met de wind van de vooruitgang mee, de moeite waard
om heruitgevonden te worden. Korg bewees dat al eens door met haar Legacyplugins
(inclusief bijbehorende midi-controller) onder andere de legendarische
MS-20 synth virtueel te laten herleven. De verwende geest van vandaag ziet
vast de beperkingen van deze vst-synth van gisteren, zeker ook op fysiek gebied,
maar desalniettemin is de analoge oer-Korg nogmaals een wedergeboorte
gegund. En dat betekent in 2011 natuurlijk een virtuele MS-20, zo plat als een
dubbeltje, op je iPad.
Met deze omschrijving wordt de iMS-20 eigenlijk tekort gedaan, hij kan namelijk veel
meer dan z’n voorvader. Niet alleen emuleert deze app de oorspronkelijke synth,
daarnaast beschik je ook nog over een step-sequencer annex drummodule (met op
de MS-20 gebaseerde samples), een song-sequencer en twee afzonderlijke kaoseffectprocessoren.
Je zou daarom kunnen zeggen dat de iMS-20 je in staat stelt om
binnen deze app volledige nummers op te nemen, maar of hij daartoe in de prartijk
voldoende handigheid en middelen biedt is een persoonlijke kwestie.
De iMS-20 is voornamelijk, en daarmee meteen zeer, interessant vanwege z’n
geluid(en): hij klinkt gewoon als een huis, veel meer dan dat je van je iPad zou
verwachten. Tenminste, dat is wel weer iets wat je had kunnen verwachten. Het
zelfde kan overigens gezegd worden over de presets, en hoe deze klinken bij bewerking,
dat is dik in orde. Het enige echte nadeel is dat de iMS-20 (nog) geen midi
ondersteunt, terwijl er op het gebied van interfaces voor de iPad toch al wat op de
markt is. Gelukkig hebben ze bij Korg vast de gelegenheid dit euvel, geheel in de
geest van de oorspronkelijke MS-20, te patchen.
De Korg iMS-20 is te koop in de iTunes store voor $15,99
www.korg.com
Korg iElEctribE
testlab
111
TeKST hans verhaaG
In het kielzog van de MS-20 heeft de ook de succesvolle generatie Electribes van
de afgelopen tien jaar de weg naar het virtueel voortbestaan gevonden. Dat hebben
de Japanners goed aangepakt zul je, zeker als je als de drumsynths en samples
uit de serie kent, meteen concluderen. Uiterlijk lijkt de iElectribe namelijk
een exacte, en waarlijk blitse kopie van de ESX-1, voor wat de Electribe’s betreft
DJB’s favoriet, en herkenbaar als het rode gevaar.
Bij nadere bestudering blijkt de i-tribe toch wat knoppen minder te hebben, maar
dat is over het algemeen geen nadeel. Het principe staat overeind: Korg biedt je
presets die je naar hartelust kunt bewerken, waarna je deze parts met de stepsequencer
combineert tot je loop of song. Hoewel (sommige van) deze samples
of preset-patterns wat lijken op die uit een ESX of andere Electribe, de i-tribe is
uitgerust met een geheel nieuwe set: en die klinkt best wel dik uit de iPad.
Daar waar de ESX je daarnaast nog twee effectprocessoren biedt, moet je het in
het moderne geval met slechts 1 effect doen. Toch komt dat de handigheid van dit
iPad-drumwonder alleszins ten goed. Het nadeel van de oorspronkelijke Electribe
is dat je namelijk nogal eens verdwaalt raakt tijdens het bewerken van je geluiden,
dikwijls ten koste van je oorspronkelijke geluid. De iElectribe biedt vrijwel dezelfde
mogelijkheden, maar hier en daar ietwat uitgekleed, hetgeen er nou net voor zorg
dat je deze Korg-app zo lekker in de hand hebt.
De Korg iElectribe is te koop in de iTunes store voor $19,99.
www.korg.com

testlab
112
TeKST Michael oudMan
BeeLD suzan Geldhoff
in de Studio Met
SecRet cineMa
Eén van ’s lands meest lang actieve technoproducers is Secret Cinema.
Twee releases die op het puntje van de tong van elke technoliefhebber
liggen zijn Timeless Altitude – onlangs opnieuw uitgebracht
– en Mary Go Wild. Al was die laatste onder zijn Grooveyard alias.
Maar ondertussen is het tijd voor een nieuw Secret Cinema album.
Een heus conceptalbum, waarvan uw redacteur bijzonder onder de
indruk was. Een studiosessie werd dan ook al snel een uitgebreide
introductie op dat album. Toch zal ik mijn best doen mijn aandacht in
dit stuk vooral te richten op de studio waar muziek maken zichtbaar
belangrijker is dan een opgeruimde kamer.
Na op goed geluk aangebeld te hebben op de onderste van de twee
bellen waar “Secret Cinema Productions” op stond word ik vrolijk begroet
door de hoed-dragende Rotterdammer. “Wil je een stroopwafel
bij je koffie? Ik heb er al drie op, ze zijn ook zo romig!” Via een met
pluche banken ingerichte bioscoop kelder belanden we in een heerlijk
rommelige studio. Een studio waar – tot mijn verrassing – maar
weinig aan het nieuwe album gewerkt is. Dat is namelijk vooral bij
Verheij thuis, gewoon, op de laptop gemaakt.
“Ik heb nu in acht weken tijd een dubbelalbum eruit geknald, eigenlijk
doordat mijn studio weer naast mijn slaapkamer was” vertelt Verheij
nadat hij uitlegde dat hij vroeger boven zijn studio woonde. “Ik heb
het studiotje weer waar ik het eerst had, en dat is wel bevallen, dus
ik laat het maar daar staan.” De studio waarin we zitten staat dus vol
met spullen die niet op het album gebruikt zijn. “Normaalgesproken
gebruik ik dit wel, om het uit te mixen, maar het ging zo snel, en het
klinkt allemaal prima, dus waarom niet.” Als ik vraag waarmee het
album – Minerals getiteld – gemaakt is, is het antwoord kort maar
krachtig. “Een laptop en Studio FL.” Een werkwijze die hij al een jaar
of acht gebruikt.
Ondanks de aanwezigheid van analoge gear blijkt de computer al
sinds het begin de ruggengraat van zijn producties. “Mijn eerste
plaat is ook helemaal op de computer gemaakt” vervolgt hij zijn verhaal.
“Dat was Meng Syndicate – Sonar System, in ’91 geloof ik. Toen
was ik zeventien ofzo. Dat was een computer met 512kb geheugen,
en daar heb ik zelfs nog dingen mee kunnen samplen, met een samplertje
van dertig gulden, in elkaar gesoldeerd. Daar heb ik een hele
plaat mee gemaakt toen.” Dat apparaat heeft voor Verheij een verlangen
aangewakkerd naar een apparaat waarmee hij alles kon doen
op produceervlak. “Dat was toen nog niet echt beschikbaar. Ik had
wel een MPC 3000. Daar kon je mee samplen en sequencen, maar ik
miste wel bepaalde filter en synth mogelijkheden. Uiteindelijk bouw
je toch uit naar een grotere studio. Waarbij ik wel altijd spullen kocht
die wat meer konden dan de rest. Dus een Kurzweil, die een sampler
en synthesizer in één was bijvoorbeeld. En dus die MPC. Ik hield altijd
alles redelijk compact.” Als ik concludeer dat hij dus niet ergens rekken
vol synths heeft, beginnen zijn ogen te glinsteren, en antwoord
hij “In de gang hier staan wel allemaal synths... Je moet je geld ergens
aan uitgeven.”
De Kurzweil, die nog op het bureau in de studio staat, heeft hij niet
zo lang geleden uit de kast getrokken om een track mee te maken
die vernoemd is naar het apparaat. Die is in 2009 verschenen op Cocoon.
“Alle Mary Go Wild’s en Secret Cinema’s uit het verleden heb ik
allemaal met dat ene instrument gemaakt. Dus ja... Never change a
winning team! En ja, het was gelijk weer raak op de een of andere manier.
De beats waren allemaal digitaal, maar ik had dan een akkoord
gespeeld, dat gesampled – het kwam ook uit een digitale synth uit de
laptop. Dat akkoordje had ik dan weer in de Kurzweil bewerkt, en dan
kreeg het toch weer zo een lekker, ja, analoog, of organisch gevoel.
En het loopt er ook allemaal net een beetje naast, met zo een processortje
van niks. En dat is juist de charme. Er zitten ook hele mooie
strings in, en die heb ik ook gebruikt voor die track.” Een beproefd
recept, maar toch staat het apparaat al weer een tijd werkloos stil.
“Dan zie ik weer zo een stapel harddisks, en dat moet ik alles doorkoppelen,
en moeilijk doen. Uiteindelijk heb ik het allemaal weer aan
de praat gekregen, en zelfs nog iemand op internet geholpen, want
die zag dat ik zo een dingetje had gekocht van USB naar SCSI – zo een

"de grootste klappers
zijn de nummers waar
je mee wakker wordt"
hele oude communicatietaal tussen allerlei harddisks, en computers
en synthesizers – en ik wist van vroeger dat je Aspi for Dos moest installeren
op een pc want anders leest die de SCSI niet. En die andere
gast die wist dat niet, dus toen heb ik ‘m gezegd ‘dan moet je gewoon
dit installeren’. Tijden veranderen. Nu is het gewoon één laptop en
een scherm er aan vast.”
Als ik Verheij vraag naar zijn werkwijze, verteld hij dat hij voor Minerals
voor het eerst zichzelf een deadline heeft gegeven. “Binnen acht
weken een album. Dat heb ik nog nooit gedaan. Normaalgesproken
maak ik gewoon muziek, en van alle tracks die ‘over’ zijn compileer
ik dan een album, of een maxi single. De werkwijze verschilt heel erg,
want ik houd van het experiment, en ik wil toch altijd wel iets anders
doen dan wat ik al eerder heb gedaan. Dus meestal begin ik van voor
af aan. Dan kom je een geluidje tegen, en dan wekt dat weer dat geluidje
op, en dat wekt weer dat op, en zo wordt er een song gebouwd.
Maar de grootste klappers zijn altijd de nummers waar je mee wakker
wordt. Als een soort zombie loop je de studio in, en dan doe je dat.
Dat zijn ze. Altijd! Dat was dus ook met die Kurzweil track, toen werd
ik wakker, en dacht ik ‘ik ga die Kurzweil uit de kast halen, en dat akkoord
dat in die synth zit ga ik samplen’. Ik wist al helemaal wat ik
moest doen. Zo een nummer is dan in een uur af, dan stuur je dat op,
en dan vindt iedereen het geweldig. Dan denk ik zelf ‘simpeler kan
niet’, maar er zijn eigenlijk wel gewoon maanden van experimenteren
aan vooraf gegaan.”
“Door de tijdsdruk nu heb ik mezelf binnen een kader geplaatst. Het
moest gewoon eenvoudig blijven. Als je eindeloos de tijd hebt, dan
ga je ook eindeloos door, en dan is het misschien wel nooit af. Het
kan altijd beter. Je moet het goed vinden, en er vaak naar kunnen
luisteren. Als je het dan de wijde wereld in gooit, ga je weer op naar
de volgende.”
Zoals eerder vermeld is Verheij een vervent gebruiker van Studio FL.
Ook live gebruikt hij het programma. “Ik gebruik het heel lang. Er zijn
veel mensen die het in de studio gebruiken, maar ik denk alleen dat
er maar weinig mensen zijn die er ook live mee optreden. Met twee
laptops dus. Op de ene een track die ik live bewerk, en op de andere
kan ik alvast een nieuw nummer inladen. Dat mix ik dan door alsof
het platen zijn. Zonder midi connectie. Gewoon pitchen. Ik heb een
knopje gemaakt wat de pitch nadoet. Alles zelf geprogrammeerd.
Zo maak ik de nummers. Heel dynamisch op het podium. Het is alsof
het mijn gitaar is. Als je thuis gitaar speelt, ga je op het podium niet
ineens drummen. En ik vond dat ik in Ableton altijd heel erg gevangen
bleef. Dan zou ik maximaal zestien tracks kan gebruiken – dat zou al
heel veel zijn in Ableton – en dat ik over die tracks dan ook elke keer
alleen maar dezelfde filters en reverb enzo kan gebruiken. Je kunt
niet ineens het hele nummer omgooien als er geluid uit komt. Dan
zou ik maximaal zestien tracks kunnen gebruiken – dat zou al heel
veel zijn in Ableton – en dan zou ik over die tracks dan ook elke keer
alleen maar dezelfde filters en reverb enzo kunnen gebruiken.
Minerals van Secret Cinema ligt 25 april in de winkels. Check DJ-
Broadcast.nl voor het tweede deel van dit interview, waarin we
dieper in gaan op het concept van het nieuwe album. Tot en met
mei zal Secret Cinema nog door het land toeren. Onder andere Factory
010, Café D’Anvers, Huize Maas, Westerunie, Paard van Troje,
Patronaat en de Whoosah worden aangedaan tijdens die toer.
www.gemrecords.nl
www.secretcinema.nl