jubileum 2006

2002, Ruben, Mirjam, Emely en Levi in Brazilië
‘wanneer hij opendoet, kan niemand sluiten,
wanneer hij sluit, kan niemand openen.’
(NBV Jes.22:22)
Een grote waarheid
Gedurende de afgelopen 30 jaar is deze tekst de drijfveer
en basis geweest van het werk van de Brazilië Zending.
Door alle situaties heen is het dan ook een grote waarheid
gebleken. Wanneer een werk van God is, houdt het stand
en brengt het vrucht. Toen in 1989 de oprichter, mijn
vader, overleed, maakten heel wat mensen zich zorgen
over de toekomst van het werk. Het werk van God blijkt
echter niet aan mensen gebonden te zijn. Als familie
zongen we destijds bij de afscheidsdienst na een aantal
maanden in Nederland te zijn geweest een lied met de
titel “wij gaan door”. Niet alleen de familie ging door,
maar ook de achterban, de gemeenten, de vrienden, die
visie hadden voor de mensen in Brazilië.
Wij kunnen niet zwijgen
Intussen zijn ook wij als gezin, na 10 jaar Brazilië,
alweer drie jaar terug in Nederland en heeft de BZE
heel wat veranderingen doorgemaakt. Het werk groeit,
zowel in Nederland als in Brazilië en dat is goed nieuws.
Terugkijkend op 30 jaar zijn er veel markante momenten
geweest. De oprichting van verschillende gemeenten
waarbij echt gepionierd moest worden. Kilometers
zandweg om samenkomst te houden, soms voor 4
mensen. Waarom? Omdat er gedrevenheid was zoals
ook bij Paulus: ‘…want de liefde van Christus dringt ons’.
Steeds weer het verlangen om mensen in aanraking te
brengen met de liefde van God en Zijn reddingsplan. We
kunnen niet zwijgen als er nog mensen verloren gaan.
Gelijk in het begin van het werk werd duidelijk dat er niet
alleen het ‘levende brood’ gegeven kon worden zonder
ook in te gaan op de honger naar voedsel die er was. Het
semi-internaat heeft een ongekende rol gespeeld in heel
veel levens van kinderen, waarvan er velen nu een goed
bestaan hebben. Een verhaal wat mij nog altijd helder
voor ogen staat was de ontmoeting met een vrouw, ver van
Nazareno. Ik sprak in een gemeente van een bevriende
zendeling, zo’n 150 Km van Nazareno. Ik stelde mij voor
en deed de preek. Na de samenkomst kwam er een vrouw
naar mij toe met de vraag of ik misschien familie was van
ene pastor Geraldo (Gerrit Flach). Na mijn bevestigende
woorden werd zij zeer enthousiast en vertelde mij dat
zij een aantal jaren geleden voor korte tijd in Nazareno
had gewoond. Haar man was politieagent en werd
binnen korte tijd weer verplaatst naar een andere stad.
Op de laatste zondag voor haar verhuizing had zij een
samenkomst bijgewoond in de gemeente in Nazareno,
daarna verhuisde ze. In haar nieuwe woonplaats liet
hetgeen ze gehoord had haar niet meer los en ze besloot
ook daar een evangelische gemeente te bezoeken, kwam