Bekijk hoofdstuk 1 (pdf) - Miquel Bulnes

vassallucci bulnes LAB.qxd 26/04/2005 14:05 Pagina 10
Het Nederlands van Perma is verbazingwekkend goed, maar
zo af en toe komt er nog een uitdrukking voorbij die voor haar
vertaald moet worden.
‘Dat hij erg gefrustreerd is en daar graag met jou over praat,’
leg ik uit.
‘Het is dus iets positiefs?’ wil ze bevestigd hebben, een
achterdochtige blik op Joris werpend.
‘Voor de meeste mensen wel.’
‘Oké dan,’ zegt ze.
Nog een bekend gezicht. Damian Morgenster: de reïncarnatie
van dokter Mengele, onderzoeker in opleiding en slechts twee
tikken op het hoofd verwijderd van een acute psychose. Een
man met een totaal gebrek aan remmingen en scrupules, een
messcherp inzicht in andermans tekortkomingen en bijzonder
weinig affiniteit met de waarheid, zeker voor een wetenschapper.
Aan de andere kant van het gangpad is hij druk in
gesprek met zijn jonge, hoogblonde studente, een derdejaars
biologie. Ik knik hem toe, maar hij negeert me volkomen.
Gerinkel en gestamp zwelt aan op de gang. De grote klok
boven de deur geeft aan dat het tijd is. Rinkelend met de
belletjes van haar staf marcheert de pedel de senaatszaal
binnen, gevolgd door een stoet in zwarte toga gehulde
professoren.
Als de hooggeleerde heren hebben plaatsgenomen achter de
senaatstafel loopt Joris de zaal in, geëscorteerd door zijn
paranimfen. De een is een oude studievriend van hem, de ander
is Pjotr, een AIO uit het lab. Ze buigen kort voor de rector en
lopen door naar de katheder. Joris voelt zich duidelijk
ongemakkelijk in zijn twee maten te grote rokkostuum.
Nerveus bijt hij op zijn lip en draait hij lusjes in zijn sluike,
donkere haar.
De rector slaat met zijn hamer de zaal stil. ‘De zitting is
geopend,’ zegt hij. Iedereen in de zaal mag gaan zitten,
behalve Joris.
‘Mijnheer de promovendus,’ gaat de rector verder, ‘het college
voor promoties van de universiteit stelt u in de gelegenheid uw
10