Ten geleide - ROC vzw

11
pronkstuk. De 364 stuks behoorden ooit tot de grootste
collectie ter wereld. Hiervan bleven er maar 142
bewaard. En in de kelders liggen Poolse koningen
begraven. Vandaag veel verse bloemen op de
graftombes van Jozef Pilsudski en vooral op het graf van
een van de befaamde Poolse tweelingbroers, president
Lech Kazynski en zijn echtgenote, neergestort met een
vliegtuig in april 2010, samen met de elite van de Poolse
politiek.
Er is de Lakenhal op het marktplein (Rynek Glowny) eens
een kruispunt van handelsroutes en het grootste plein
van Europa. Nog steeds een gonzende bijenkorf. Vlaams
laken, tarwe en vlees zijn vervangen door souvenir
kraampjes met huisvlijt en namaakbarnsteen uit de
Baltics. Geniet en kijk omhoog naar de torens van de
Mariakerk. Vanaf de hoogste toren wordt om het uur
door een trompetter de Maria-reveille in de vier
windrichtingen gespeeld. Volgens de legende zag de
trompetter in 1241 een Tataars leger op de stad
afkomen. Hij blies zich de longen uit het lijf om de
bewoners te alarmeren voor het naderend onheil.
Hij werd echter geraakt door een pijl in de keel,
afgeschoten door een Tataar, die daarmee de melodie
afbrak. Intussen waren de Krakause burgers klaar voor
de strijd.
Bijzonder is ook het Collegium Maius met zijn
onschatbare collecties globes en astronomische
instrumenten. Pronkstuk in Krakau, is een altaarstuk uit
lindehout dat Veit Stoss sneed voor de Mariakerk. Ander
kleinood is het schilderij “De dame met de hermelijn”
van Leonardo da Vinci, in het Prinses Czartoryski
Museum. Momenteel is het op wereldtournee als
gevolg van restauraties van het museum (2010-2012)
De Zwarte Madonna
Er is nog veel meer te zien onderweg.
Zoals bij een korte stop te Gniezo, de eerste hoofdstad
De zwarte Madonna: Czestochowa
van Polen, de Sint Adalbert kathedraal. Pronkstukken
zijn er het zilveren reliekschrijn uit 1662 van de hand
van een Hollandse edelsmid, en haar bronzen deur is
het meest waardevolle Romaanse kunstwerk in Polen.
Er is het stemmige Wadowice, geboorteplaats van Karol
Wojtyla waar alles in het teken staat van paus Johannes
Paulus II. Je kunt er zelfs zijn lievelingsgebakjes eten.
Er is Czestochowa, met zijn beroemde Pauliner klooster
en zijn zwarte Madonna. 121,8 x 81,3 cm is de icoon.
Religieus en nationaal symbool van katholiek Polen,
vooral omdat haar bedienaars en priesters steeds de
partij kozen van het volk.
Enkele keren per dag schuift het zilveren luikje open.
Klaroengeschal weerklinkt, de talrijk opgekomen
pelgrims vallen op de knieën, de ogen devoot op de
Madonna gericht. Tientallen jonge priesters in soutane
en jonge nonnetjes, leiden alles in goede banen.
Katholiek Polen is hier nog een begrip.
Er zijn de Zoutmijnen van Wiliczka, de oudste werkende
zoutmijn van Europa, 700 jaar ononderbroken in
werking met in totaal een gangenweb van 300 km.
Zout, in vroegere tijden superbelangrijk. Met de
inkomsten van de zoutwinning werden oorlogen
gefinancierd of de salarissen van de proffen aan de
universiteit van Krakau betaald. Een ondergronds
sanatorium ligt op 210 m diepte en de Kapel van de
Zalige Kinga is 54 m lang en 10 m breed, samen met
kappelletjes, preekstoel en beelden, alles in zout.
Kortom een wereldwonder !.
Warschau: een polonaise van Chopin
Vandaag is volgens Van Dale de polonaise, “een dans
waarbij men in een sliert achter elkaar aan host, met de
handen op de schouders van de voorgaande persoon”,
en dit op muziek genre “Er staat een paard in de gang”.
In de tijd van Frédéric Chopin en Franz Schubert, was de
polonaise een sierlijke, langzame Poolse dans in
driekwartsmaat gedanst door elegante dames.
Toen was Warschau nog een bruisende stad, met mooie
statige gebouwen, koffiehuizen naar goede Weense
traditie., zomerresidenties en prachtige parken.
Helaas, op 1 september 1939 vielen de Duitse bommen
op Warschau. Een half miljoen Joodse inwoners werden
in een ommuurd getto geperst. Resultaat, velen stierven
van ontbering en ziekten, overlevenden werden naar
vernietigingskampen gevoerd. In het voorjaar 1943, brak
een opstand in het getto uit die 63 dagen duurde.
Een jaar later wilde het ondergronds Pools leger van
binnen uit de stad bevrijden van de Duitsers. De
Russische legers keken toe van op de heuvels, en deden
niets. Er werd gevochten op daken en in de riolen.
De film “De pianist” van Roman Polanski is een stille
getuige van de opstand van het getto van Warschau.
Op bevel van Hitler moest Warschau verdwijnen, en 2/3
van de 1,3 miljoen inwoners kwam om. Enkele paleizen
in de buitenwijken bleven gespaard. De moordenaars
moesten toch ook nog een onderkomen hebben. Door
de werkkracht van de overgebleven Polen na de oorlog,
verrees de stad als een feniks uit haar as. En in de
vroege jaren vijftig was het mooie Marktplein en de
Reiswijzer Nr 48 Reis- en OpleidingsCentrum vzw