Ten geleide - ROC vzw

Reiswijzer Nr 48
3
Wie is Guy Meus?
Om bij het prilste begin te beginnen:
vier jaar na de oorlog geef ik mijn
eerste schreeuw en breng als
plattelandsknul een onbezorgde jeugd
door in de Limburgse Kempen. Ik leer
bij de paters Franciskanen in Heusden-
Zolder ‘agricola lavat reginam’
vertalen en ook dat ‘γνῶθι σεαυτόν’
of ‘ken jezelf’, een leuk advies is om
het leven voor jezelf en de anderen
een beetje gezellig te houden. Einde
jaren 60 verzeil ik in Leuven waar ik
Germaanse filologie studeer en waar ik
de toenmalige Zeitgeist erg actief
meebeleef. Door contacten met een
paar Zuid-Amerikaanse studenten die de militaire
dictatuur van Pinochet en Videla ontvlucht waren en in
Leuven aanspoelden, was mijn interesse voor Latijns-
Amerika gewekt, en die liefde is gebleven. Mijn
loopbaan als leraar begon ik in Leuven waarna ik
verkaste naar Mechelen, waar ik in het toeristisch
onderwijs tot aan mijn pensioen, een tweetal jaar
geleden, actief was. Dat was voor mij als leraar de ideale
‘leerschool’ om met het brede toeristische veld in
contact te komen en mijn kijk op de wereld, ook dankzij
bedrijfsbezoeken en studiereizen, te verruimen. Enkele
jaren voor mijn pensioen ben ik, veel te laat achteraf
gezien, de cursus reisleiding in het ROC gaan volgen, en
sindsdien leid ik elk jaar reizen naar Berlijn, Praag,
Wenen, Tirol en andere kortbijbestemmingen. Ook ben
ik sinds mijn pensioen als freelancereisjournalist aan de
slag gegaan nadat een paar ingezonden reisreportages
bij de redacties in de smaak vielen. Sindsdien ben ik
voor die bladen veel ‘on the road’. Nu alleen nog maar
hopen dat dit boeiende leven nog een tijdje mag duren.
Zit of zat het reizen je in het bloed?
Goh, ik denk van wel. Ik heb het in ieder geval van thuis
uit meegekregen, want pa en ma togen met hun
vijfkoppige kroost al in de vroege jaren 60 de wijde
wereld in. Die beperkte zich in het begin – bij wijze van
proef – tot Moezel en Zwarte Woud, maar zodra het
reisvirus zich wat forser ontwikkeld had, kwamen ook de
Côte d’Azur en zelfs de Costa Brava binnen handbereik.
Met de eigen kleine kinderen later reisden we met
tentje, kampeerwagen en later met camper vele jaren
naar de Franse Atlantische kust, de ex-DDR, Spanje,
Portugal …. Leuke tijd, en ik denk er vaak met heimwee
Reisleider in de kijker
aan terug. Later ging het er ook wat
avontuurlijker aan toe en reisde ik met
rugzak door Cuba, Ecuador, Mexico,
Guatemala, Peru. De kennismaking met Azië
verliep via Sri Lanka en in de Verenigde
Staten reisde ik in het Zuidwesten langs de
nationale parken. Zimbabwe en het noorden
van Zuid-Afrika openden de poort naar
Afrika en aan Egypte, Marokko en Tunesië
heb ik ook mooie herinneringen. Gelukkig
resten er nog een paar duizend
bestemmingen die op nadere verkenning
wachten.
Wat vind je leuk aan reizen leiden?
Reisleider zijn is heel boeiend, maar, zoals
collega’s met veel meer ervaring wel weten,
niet zo makkelijk. De eisen die aan een goed
reisleider gesteld worden zijn ook niet van de minste:
verantwoordelijkszin, pschyologisch inzicht, leiderschap,
openheid en tolerantie, hoge sociale en
communicatievaardigheden en nog een rits attitudes.
Ga er maar aan staan! Soms schrikt me dat af, maar
desalniettemin vind ik reizen leiden bijzonder boeiend.
Als je voelt dat het snor zit met je groep, beleef je heel
gelukkige momenten. Vooral als je ervaart dat je publiek
echt luistert en geïnteresseerd is. Respect en
dankbaarheid achteraf zijn belangrijke stimuli om je
kandidaat te stellen voor een volgende reis. Ik doe vaak
dezelfde bestemming want ik vind dat je pas echt iets
kunt doorgeven als je stad of land kent als je broekzak
en de ‘verliefdheid’ op je bestemming uit elke porie van
je lijf moet blijken. Dan ontstaat er zoiets als een
osmose tussen reisleider en groep. Daarvoor doe je het
dan. Toch?
Spannende momenten op reis?
Valt wel mee. Het is al een paar keer voorgekomen dat
iemand van de groep verloren loopt of minder
‘gedisciplineerd’ volgt. Dat zijn dan vooral de
‘fotografen’ die voor het thuisfront elk moment van de
dag willen registreren. Als reisleider moet je arendsogen
hebben want deze flitsfanatici durven zich voor de
ideale kiek al eens verstoppen achter een boom,
neerhurken achter of onder een zitbank of zich laten
verstenen tot standbeeld. Loop je rustig door een
fotogeniek middeleeuws steegje of door een drukke
wandelstraat, dan hangt er gegarandeerd even later een
‘verloren onderwerp’ aan je mobieltje. ‘Hallo Guy, had
je dan niet gezien dat ik ….?’ Nee, dus. Ook voor te
Reis- en OpleidingsCentrum vzw