Artikel: Fietsen Toscane, Italië - Op Pad

en Mercedessen. Maar met een man als
Gianni tegenover zich, heeft een actie om
asfalt geen zin. Hoog tijd om die gravelwegen
zelf eens te proberen.
‘Dinsdag 14 oktober. We zijn op weg naar Siena,
vanmorgen vertrokken van het plein van
Gaiole. Je zou het niet zeggen maar het vredige
stadje waar de groenteboer de pommodori in
keurige rijtjes van zes heeft gestapeld en de burgemeester
buiten op het plein een sigaretje komt
roken, vormde vier eeuwen lang de zwaarbevochten
grens tussen aartsrivalen Florence en
Siena. Plunderingen en overvallen waren aan
de orde van de dag tot de defi nitieve overwinning
van Florence op Siena in 1555. Gaiole is
nu de hoofdstad van Toscane. Het ligt aan de
rivier Massellone die ooit misschien Chianti
heette en een acht kilometer lange vallei vormt.
De Eroica is bewegwijzerd en je kunt ‘m in vier
afstanden doen, 200, 135, 75 of 38 kilometer.
We zien El Castello de Melezo, we klimmen
naar zonovergoten Vertine, hoog op een heuvel
met een likkebaardend lekker uitzicht over de
‘terra chiantigiana’. We kijken uit over de bergen
van Siena, veel ruiger dan die van Florence,
de fl anken afwisselend bekleed met dichte
eikenbossen en uitgestrekte wijn- en olijfgaarden.
We zien hoe de gravelwegen over de heuvels
kruipen, naar het fraaie Brolio, een kasteelachtig
wijnhuis waar de ‘chianti classico’ wordt verkocht,
een heldere ruby-red kleurige wijn, met
het parfum van violen, fl uweelachtig zacht en
het beste gedronken op 17 graden in een tulpvormig
glas. We rijden Siena binnen. De zon raakt
dan al lang niet meer de voeten van de imposante
palazzi die als kolossale wanden hun schaduw
in de stegen en steegjes werpen. We toasten op het
Piazza del Campo, misschien nog wel mooier
dan het Campo dei Miracoli.’
EPILOGO
Na Siena dachten we dat geen stad dit
moois nog zou kunnen overtreffen. En
dat klopte, al kwamen we ook in Poggibonsi
en San Gimignano tijd tekort. Ze-
110 7 - 2010
ker als je eerst een pizza bestelt, een wijntje
erbij, en nog een, om een duik in het
schevetorentoerisme even uit te stellen.
Volterra herinneren we ons van de klim,
behoorlijk steil, tussen heel veel auto’s op
een regenachtige dag die eindigde net
voor de siësta in een straat tussen soevenirswinkels.
Het landschap droogde
richting kust verder op, we reden tussen
prachtige aardenbruine vlaktes, opgedeeld
in ruiten en vierkanten, doorsneden
door linten van groen. En terug naar Pisa
Zelf fi etsen door
Toscane?
Op oppad.nl vind je het volledige verslag van deze tocht door Toscane, waar het zelfs in oktober
nog heerlijk fi etsen is. Overal worden dan de druiven geplukt, de dorpen en heuvels geuren
naar de wijn en het Toscaanse oktoberlicht is een feest voor de camera. De dagen zijn wel
kort, tussen de heuvels is het zonlicht begin oktober al om half 7 verdwenen. Op de site vind
je ook de adressen waar we overnachtten, plus meer ins en outs over de ‘Eroica’ die jaarlijks
in oktober verreden wordt.
oppad.nl
Download de pdf met
praktische informatie
Florence vanuit de
tuinen van Boboli.
deden we wat geen gids ons aanraadde:
Livorno bezoeken. Een ruige, onopgesmukte
havenstad die de zin naar zee
goed aanwakkerde. Door de heuvels in
het achterland snorden we noordwaarts
waar onze tocht eindigde in Marina di
Pisa. Het rondje was op een paar kilometer
na compleet. Een rondje dat minstens
een maand had moeten duren, maar
waarvoor de tijd ontbrak. Kortom, dit
verhaal over stofhappen en cultuursnuiven
moet nog een lange staart krijgen.