nummer 2 - VOC Geraardsbergen Lierde

Uitstap naar de Bourgoyen: 15 januari 2012 PART 2
Maar dan is het hoogtijd om naar de watervogels te gaan kijken. Daarvoor zijn we gekomen.
De eersten die ons opvallen zijn de smienten. Jaarlijks komen hier duizende smienten
overwinteren. Met hun geel-oranje streep op hun kop (mannetje), kun je ze niet missen. Ook
als we ze niet zien, horen we ze fluiten. Ze vertoeven graag in kolonieop de weide, en houden
van zuiver water. Tegen de lente vertrekken ze terug om te broeden in IJsland, Skandinavië,
Rusland, Siberië. Ze zijn zeer trouw aan hun overwinteringskwartieren en we zien ze jaarlijks
terug komen. De vrouwtjes zijn veel minder kleurrijk. Tussen onze smienten zien we ook onze
gewone wilde eenden. Het zijn vooral vegetariers (o.a. eendenkroos), maar in de zomer gaan
ze ook veel beestjes eten. Wist je dat ze de mossels ineens inslikken en dat ze met hun krop de
schelp kapot breken? In de lente trekken de koppels zich terug en gaan afzonderlijk broeden.
Maar het is enkel het wijfje dat de eieren uitbroedt en tegen het einde van de broedperiode
trekt “mijnheer” zich terug en laat alle opvoedingszorgen aan de moeder. Ze staat er alleen voor
om eerst haar eieren te beschermen tegen kraaien, eksters, ratten.... en als de kleintjes ( een
half uur, een uur na het uitkomen) met haar meegaan op het water, moet ze ook opletten voor
de snoek, (kleintjes duiken zeer gemakkelijk onder water) of voor de vos, kiekendief die zo een
mals hapje wel lusten.
Begin juni beginnen ze te ruien en verliezen veel pluimen ineens zodat ze niet meer kunnen
vliegen. Dat is wel algemeen voor de meeste eenden en dan trekken ze zich terug op wat we
noemen”rui-plaatsen”, waar ze in groep zitten en zich zo beter kunnen beschermen.
In die eerste groep zaten ook enkele krakeenden. Ze zijn minder gregair (groep) in hun soort,
maar zoeken wel gezelschap van andere soorten. Die zijn ook afkomstig van het oostelijk
palearktisch gebied, Oostbloklanden, Rusland....Zeer fijn getekende eendjes met een witte
spiegel en zwart achterste. Tussen de wilde eenden zagen we ook een eend met donker groene
spiegel en wat vooral opviel een lange, fijne puntige staart: de pijlstaart. Moeilijk om zich te
vergissen, ook als we zijn donkerbruine kop bekijken en de witte borst die in een lange streep,
punt, uitloopt langs de zijhals. Tegen de lente gaan ze terug naar het Oosten naar gebieden
zoals de Donau, of naar de toendra in het hoge Noorden.