Loftstory 8 - Lofting Group

Verhuur Herman Brusselmans
vroeger was ik een beroemd schrijver, die bekend was in ieder
vlaams huisgezin; wiens boeken met tienduizenden werden
gelezen; die niet uit de ether weg te branden was, en die op straat
werd aangeklampt door diverse mensen, onder wie ettelijke
meisjes die naar mijn erotische gunsten dongen. dat waren
prachtige jaren. doch zoals men weet: het leven is als gras en op
den duur verdort het. derhalve is mijn succes sinds een aanzienlijke
tijd tanende en gaat de verkoop van m’n boeken naar beneden, en
word ik praktisch niet meer gevraagd door de radio of de televisie,
en als ik al aangeklampt word op straat is het door een zwerver die
bij me aandringt om hem vijf of liever nog tien euro te geven, zodat
hij wat goedkoop bier kan inslaan in de lidl. ik kan me bij deze
situatie weliswaar neerleggen, maar toch wil ik m’n leven een
wending geven, zodat nieuw bloed door m’n psychische aderen
kan gaan vloeien en ik opnieuw begin te bruisen en met m’n volle
goesting door het bestaan huppel, zoals ik jaren geleden deed.
welke wending kan een mens z’n leven geven? Je kan een andere
vrouw nemen, doch daar heb ik geen zin in; je kan een andere stiel
uitoefenen, doch daar ben ik niet toe uitgerust, maar wat je ook kan
is veranderen van omgeving en een lucht gaan opsnuiven die je
sappen doet ruisen. ik heb voor deze laatste oplossing gekozen en
daarom ben ik van plan om te verkassen van gent naar amsterdam,
waar ik een paar vrienden heb, waar toch nu en dan wel iets te
beleven valt, en waar er misschien meisjes zijn, die ondanks m’n
leeftijd en m’n ouwelijke kop, naar mijn erotische gunsten dingen,
omdat, zoals is geweten, amsterdamse meisjes erg hitsige diertjes
kunnen zijn. ik ben al een paar keer gaan prospecteren in
amsterdam en ik een loftje op het oog in de tweede rozenstraat,
in amsterdam-Zuid, de ietwat chiquere buurt, wat binnen m’n
mogelijkheden ligt omdat ik de laatste dertig jaar praktisch niets
heb uitgegeven en aldus een kanjer van een spaarpot heb. plus, ik
zal natuurlijk ook inkomsten genereren uit de verhuur of de verkoop
van m’n loft hier in gent. Ja, dat is momenteel de heersende vraag:
zal ik m’n eigendom verhuren of geen sporen achterlaten en hem
verkopen, zodat ik er definitief van af ben? ik denk dat verkoop me
moeilijk zal vallen, omdat ik erg verknocht ben aan m’n gentse loft.
ik resideer hier sinds het jaar 2000, toen ik ‘m kocht van de broer
van hugo Claus. deze knakker, Johan Claus, is helaas ondertussen
overleden en heeft niet kunnen medemaken wat een paleis ik van
z’n oorspronkelijke dump heb gemaakt. ik heb hier geen slechte
periode gekend, aan de zijde van m’n kroonprinses, m’n regelrechte
echtgenote tania de metsenaere, en het zou met spijt in het hart
zijn dat ik deze loft, hoewel de prijs ervan ondertussen op z’n minst
verdubbeld is, voor eeuwig achter me laat. daarom zal ik opteren
voor verhuur. hoeveel huur kan je vragen voor deze loft? ik had
gedacht aan vijftienhonderd euro per maand. dat is natuurlijk geen
min bedrag, maar de huurder krijgt er wel een heleboel voor terug:
m’n loft is prachtig gelegen in het centrum van de stad, meer
bepaald in de oudste kern daarvan, aan de rand van de befaamdste
regio van gent, het patershol. in dit patershol heb ik vele avonturen
beleefd, bijvoorbeeld die keer toen ik overvallen werd door twee
bejaarde vrouwen, van wie de ene mij in het kruis trapte en de
andere ondertussen m’n portefeuille uit m’n achterzak roofde.
Zulke spannende dingen maak je toch niet in iedere buurt mee?
de loft zelf is uitstekend in orde, wat zou je willen met zo’n twee
propere mensen als tania de metsenaere en ik. we wassen ons
iedere dag en gebruiken daarbij veel zeep en dergelijke. hoe dan
ook, iedereen die hier binnenkomt zegt meteen: ‘o, wat is dit een
leuk, schoon loftje!’ dus als ik het verhuur wil ik dat uitsluitend doen
aan mensen die m’n loft in z’n waardigheid zullen laten. ik denk
dan ook aan een kinderloos echtpaar van een jaar of vijfenveertig,
met stijl, klasse en smaak en zonder de neiging om de muren
groen te verven, andere buislampen te installeren of de hele boel
te laten vervuilen. er is slechts één nadeel aan dit wondertje van
bouwkunde: gemiddeld twee keer per jaar sluipt er op een
onachterhaalbare wijze een muis binnen en die houdt je dan ’s
nachts wakker met haar gekriewel, gekras en gepiep. maar met
één klap van de voorhamer is zo’n muis uitstekend uit te roeien. ik
hoop aldus dat ik geschikte huurders kan vinden.