Iedereen lid! Kinderen toegelatenEnkel voor 16 ... - Sodico

CultUur
Jan Fabre is reeds meer
dan 30 jaar artistiek
bedrijvig. Voor het eerst
heeft hij nu de gelegenheid
in zijn thuishaven
een grote eenmanstentoonstelling
op te zetten.
En dat nog wel
in de tempel van
oude kunst,
het Koninklijk
Museum voor
Schone Kunsten van
Antwerpen.
Dit kon natuurlijk niet
onopgemerkt voorbijgaan.
Fabre is immers een
van de belangrijkste en
meest veelzijdige kunstenaars
van zijn generatie.
Een understatement van
formaat, als je zijn oeuvre
even overschouwt: theatermaker,performancekunstenaar,
beeldend
kunstenaar, auteur
en filmregisseur.
Als je
al deze
facetten
wil tonen,
heb je veel
ruimte nodig. Zo
kwam men tot het besluit
er een aantal andere locaties
bij te betrekken om
het project “Homo Faber”
de nodige grandeur te
geven.
Schone kunst
Het zwaartepunt van het programma situeert
zich in het KMSKA en het Muhka.
In het Museum voor Schone Kunsten gaat
Jan de confrontatie aan met werk van zijn
voorgangers. Bij het betreden van de eerste
zaal word je getrakteerd op een stille
film uit 1988: “De Schelde of Hé wat een
plezierige zottigheid!”. Een luchtige start
is het minste wat je kan zeggen.
In het vervolg van het parcours komt echter
meer van de kernideeën van Fabre
aan bod, en dan vooral zijn geflirt met
de dood. Geen lugubere, maar mooie
gestileerde werken die steeds het innerlijke
van de bezoeker raken. De werken
opnoemen lijkt ons ongepast. Ze zelf ontdekken
vinden wij een meerwaarde, want
- opgehangen tussen de oude meesters -
vertonen ze er soms een zo grote verbondenheid
mee dat je meermaals verbaasd
staat te kijken. Wil je toch een tipje van
de sluier gelicht? Kijk dan even naar één
van zijn nieuwe werken, het beeld “Ik laat
me leeglopen”.
Hedendaags en klassiekers
In het Muhka grijpen de curatoren dan
weer terug naar de basis van Fabres oeuvre
en scheppen zij een vernieuwend
beeld van de kunstenaar. Bij theatermaker,
auteur en beeldend kunstenaar Jan Fabre
staat beweging centraal of, met andere
woorden, de ‘doende’ mens. Dit aspect
vormt de kern van de tentoonstelling. Ze
vertrekt van de vroege, weinig gekende
Jan Fabre, met een aantal gereconstrueerde
installaties, 8mm-performancefilmpjes,
documentaire tapes van legendarische
optredens, teksten, liedjes op teksten van
Fabre van de cold wave groep M. Bryo &
DMT en talrijke foto’s.
In het Muhka valt niet alleen een verrassende
‘vintage Fabre’ te ontdekken, maar
tekent de kunstenaar tevens voor een
andere setting van zijn werken uit de collectie:
de spijkerman, de engelfiguur, de
prachtige tekeningenreeksen, de bekende
insecten,...
Een verdere ontdekking van het volledige
oeuvre van Jan Fabre vergt een stevige
wandeling naar de Stadsbibliotheek. Hier
worden de manuscripten voor zijn revolutionaire
theaterteksten getoond.
Verder moet je zeker een bezoek brengen
aan Rossaert waar je één van Fabres belangrijkste
performances kan herontdekken,
namelijk de “Money Performance”
van eind jaren zeventig. Het is een ware
heksentoer geweest om nog voldoende
‘Belgische-franken-briefjes’bijeen te scharrelen
voor de reconstructie van dit werk.
Als afsluiter kan je nog terecht in galerierestaurant
“De Rode Zeven” waar objecten,
foto’s en litho’s getoond worden uit
de periode 1978 tot en met 2005.
Nog niet genoeg gehad van de creaties
van “onze” Jan? Geen nood, bij het Mercatorfonds
verschijnt binnenkort nog een
boek dat een overzicht biedt van alle facetten
van het beeldend oeuvre van Jan
Fabre.