Nieuwsbrief nr: 45 - Siwe

SIWE NIEUWSBRIEF NR. 45-46 19
GENT: Sociaal drama bij de sluiting van de
laatste UCO-fabriek
Een van de paradepaarden van de Gentse textielindustrie was de in
1919 gestichte UCO of Union Cottonière. Op het hoogtepunt werkten
daar 10.000 mensen. Met de sluiting van de UCO-fabriek in de Gentse
Maïsstraat, beslist op 19 september jl., komen bijna 400 werknemers
op straat te staan en komt een einde aan de bijna 90-jarige
geschiedenis van UCO te Gent.
Het voormalige modernistische UCO-kantoorgebouw (uit 1959) langs
de Schelde aan de Sint-Lievenspoort (Ledeberg), één van de eerste
hoogbouwcomplexen van Gent, was ooit de trots van het UCOconcern.
In het penthouse van deze hoogbouw woonde en werkte ooit
baron Braun en hij keek uit over “zijn” Gent. Maar dit gebouw werd, net
als alle andere UCO-gebouwen reeds jaren geleden verkocht.
Van de Gentse textielindustrie, ooit “het Manchester van het
vasteland” genoemd, is vandaag bijna niets overgebleven. Wat rest is
DOMO te Zwijnaarde (het vroegere Fabelta) met 400 werknemers,
maar ook daar is de toekomst onzeker, na het sluiten van de
vinylafdeling eind augustus 2008 (150 afdankingen !). Verder rest
MILLIKEN aan de Ham te Gent, gespecialiseerd in technische
weefsels voor de auto- en vlieguigindustrie (200 werknemers).
Tenslotte is er ANNABEL (70 werknemers) aan de Industrieweg te
Gent-Mariakerke, die meubelstoffen vervaardigt. Buiten deze drie
bedrijven blijven nog enkele kleinere producenten onvermeld, die zeer
specifieke textielproducten op de markt brengen. De ooit zo bloeiende
industriële textielcultuur, de ruggengraat van het economische leven in
Gent, is gebroken.
Wat rest is hier en daar het (zwaar gehavend) industrieel erfgoed van
de textielindustrie, het immaterieel erfgoed in de herinnering van
duizenden arbeiders en bedienden, en de textielmachines en textielcollecties
in een aantal Gentse technische scholen en musea.