Indrukwekkend Israël - Claudia Coenen

Indrukwekkend
“Waar heb je me in hemelsnaam naartoe
gebracht? ik wil nu naar huis!”, briest onze fotografe als ze twee uur
later dan de andere vliegtuigpassagiers de paspoortcontrole in tel aviv
passeert. teheran als geboorteplaats in je Nederlandse (!) paspoort
werkt niet bepaald bevorderend voor een snelle doorstroom, zo blijkt.
als israëlganger staat je sowieso een pittige controle te wachten, al
op de amsterdamse luchthaven schiphol. Voordat je aan boord mag
van de el al-vlucht wordt de inhoud van je thuis zo zorgvuldig ingepakte,
en zojuist ingecheckte (!) koffer in je bijzijn op tafel uitgestald.
Je gehele bagage, inclusief de koffer en jezelf, wordt op mogelijke
explosieven gecontroleerd. Bedenk je dus goed voordat je je tarzan in
je koffer doet. Het beveiligingspersoneel ziet er niet uit alsof ze hier de
humor van kunnen inzien. Na afloop pakken ze trouwens wel je koffer
weer even netjes in, zo niet netter.
Deze pittige veiligheidscontroles horen nu eenmaal bij een reis naar
israël. gelukkig draait de sfeer 180 graden om wanneer we luchthaven
Ben gurion uitlopen en de warme, zilte avondlucht van tel aviv
inademen. Lachende mensen, een relaxte sfeer, en een alleraardigste
hotelreceptioniste die ons welkom heet. Shalom!
Tel Aviv
Die avond nemen we in restaurant Dr. shakshuka de mezes, een soort
tapas met vlees, groente en – heel pittige – vis. De israëlische keuken
staat bekend om de vele invloeden uit de omringende mediterrane
landen, en is gezond en lekker, met veel verse groente. De restaurants
serveren koosjer, wat onder andere inhoudt dat je nergens varkensvlees
krijgt, maar ook dat in veel restaurants geen melk samen met
het avondeten wordt geschonken. Voor koffie met melk na het diner
word je dus vaak, overigens heel vriendelijk, verwezen naar een ernaast
gelegen koffiebar. of je krijgt een zakje koffiemelkpoeder aangeboden.
Wat ons gelijk opvalt, is dat bij het betreden van een restaurant, club
| tekst Claudia Coenen | fotografie suzan Rian
ReisRepoRtage
israël is een land van uitersten. Van dorre woestijn tot groene oase.
Van zwemmen met dolfijnen in een azuurblauwe oceaan tot dobberen
in een zee waarin jij en je soortgenoten de enige levende wezens zijn.
en van het magische, strengreligieuze Jeruzalem tot het uitbundige,
hedonistische tel aviv. als vakantiebestemming maakt het ‘Beloofde Land’
zijn beloftes in ieder geval meer dan waar.
of winkelcentrum de inhoud van je tas wordt gecontroleerd. Maar
dat went snel. evenals de vele militairen op straat, eigenlijk pubers
met een kalasjnikov om hun schouder. Vooral als je beseft dat iedereen
– jongens én meisjes – hier vanaf zijn achttiende in militaire dienst
moet, behalve orthodoxe Joden. We hebben ons in ieder geval geen
moment onveilig gevoeld tijdens onze vakantie.
onze eerste nacht duiken we ook meteen het nachtleven van tel
aviv in, en ondervinden zelf dat de stad terecht door The Lonely
Planet op nummer tien van de wereldlijst van partysteden is
geplaatst. Het is gezellig indrinken op een van de vele terrasjes of in
de gezellige cafeetjes en barretjes die tel aviv rijk is. Dansen kun je
tot zonsopkomst in een van de talloze trendy nachtclubs, die rijkelijk
gevuld zijn met mooie mensen in stijlvolle doch hippe, zomerse kleding.
De stad staat bekend als gay friendly en host jaarlijks in juni een gay
pride, maar ook de rest van het jaar is het er een rozig gebeuren.
Daarvoor hoef je als lesbische vrouw overigens niet per se naar een van
de vrouwenbars, g-Bar, Minerva of evita. israëlische feestgangers, ook
de vrouwenliefhebsters, zoeken hun bestemming niet uit op basis van
geaardheid, vertelt ons orit, een biseksuele israëlische schone, met
lange donkerbruine krullen en amandelvormige ogen. “Het maakt ons
niet uit waar we heengaan, zolang er maar goede muziek gedraaid
wordt en de mensen met een open mind en in vrede komen. We
worden al genoeg bedreigd van buitenaf, dan moeten we er in israël in
ieder geval samen een leuk feestje van maken.”
Zo divers en uitgebreid als het nachtleven is, zo sober is het architectonische
aanbod van de stad. al denken architectuurliefhebbers daar heel
anders over: tel aviv herbergt ’s werelds grootste Bauhaus-collectie.
De in totaal zo’n vierduizend gebouwen – allemaal volgens hetzelfde
rechtlijnige, sobere en witte principe gebouwd – zijn een erfenis van
de Joodse Bauhaus-architecten die in de dertiger jaren het naziregime
in Berlijn ontvluchtten. De gehele collectie staat op de UNesCo
zijaanzij.nl | 49

Werelderfgoedlijst. evenals het voorstadje Jaffa, vroeger een middeleeuws,
arabisch havenstadje, tegenwoordig een kunstenaarsbroedplek
met ateliertjes en een vlooienmarkt.
Voor de rest bestaat toeristisch tel aviv vooral uit jaren vijftig, betonnen
hotelkolossen langs het stadsstrand. De stad moet het dan ook
vooral hebben van de hippieachtige, relaxte sfeer die wij al snel gretig
opsnuiven. onze twee dagen hier brengen we al struinend door in de
heuvelachtige steegjes van Jaffa, op de groente-, fruit- en kledingmarkt
Neve tzedek, en in de hippe sheinkin-straat met zijn vele
boetiekjes en eettentjes. Maar vooral relaxend aan het stadsstrand,
het decor van joggers, surfers, kiters, zwemmers, wandelaars en
levensgenieters. en of je nu een koffie verkeerd wilt drinken bij zonsopkomst,
een wijnje bij zonsondergang, of een cocktail in het maanlicht:
het kan bij een van de strandtenten die 24 uur per dag open zijn.
Wow, tel aviv is werkelijk de stad die nooit slaapt!
Negev
op onze derde ochtend in israël vertrekken we naar eilat, het meest
zuidelijke puntje van het land. We doorkruisen daarbij de Negevwoestijn,
duizenden jaren lang onderdeel van de specerijenroute,
waarlangs kamelenkaravanen de schatten van het oosten naar de
keizer rijken aan de Middellandse Zee brachten. aanvankelijk zijn we
hier niet heel erg van onder de indruk, zeker niet als we tel aviv net
uitrijden. De omgeving lijkt op een immens braakliggend bouwterrein
met die her en der rondslingerende brokstukken. en dan bestaat maar
liefst zestig procent van israël uit woestijn?
Maar na een uurtje rijden verandert het landschap ineens in een miniversie
van de grand Canyon. Bij het epicentrum van dit gebied, de
Ramon Krater, stappen we over in een jeep met chauffeur: evia, een
vrolijke, blonde beach boy in zijn ’40s. eerst racet hij wat met ons rond,
om te laten zien dat je met een 4-wheel-drive de jeep écht wel onder
controle hebt, al rijd je bijna verticaal een berg op, of af. Dan stopt hij
langs de weg en vraagt ons of we eigenlijk wel weten hoe dit gebied
rondom de krater is ontstaan. We moeten bekennen dat we geen idee
hebben. Hij knipoogt en zegt: “ik zal het jullie demonstreren. Normaal
gesproken doe ik dat voor kinderen, maar voor jullie dertigers is het
ook heel geschikt.”
Met zijn handen maakt hij een bergje zand, waarop hij uit een fles
steeds grote plassen water laat vallen. Het zand wordt eerst hard,
daarna slaat het water steeds grote stukken zand weg. Na een paar
seconden ontstaat zo een miniversie van Ramon Krater, de echte deed
er een paar miljoen jaar over.
ineens krijgen we oog voor de waarde en schoonheid van dit gebied.
Vooral als tegen vieren de zon minder fel schijnt en de kleuren van het
zand en de omringende bergen warme, rode tinten krijgen. op de top
van een bergplateau, die dienst doet als officieel uitkijkpunt, zet evia
op een zelfgemaakt vuurtje turkse koffie in een metalen pot. omringt
door alleen maar bergen en een immense zandvlakte genieten we van
de koffie, en de serene rust.
op de terugweg stopt evia abrupt de jeep en stapt uit… om even later
hoofdschuddend weer in te stappen met een leeg blikje Coca Cola Light
in zijn handen. “schandalig dat mensen dit hier zomaar achterlaten!”,
foetert hij, en stopt het blikje in zijn plastic vuilniszak. in een immense
woestijn, waar je niet eens een uitgetrapte sigarettenpeuk op de
grond vindt, windt hij zich over dit ene blikje al zo op? een typisch voorbeeld
van de trots en zorgzaamheid die de israëliërs voor hun land en
de natuur hebben.
Eilat
eilat blijkt het salou van israël te zijn en bestaat uit luxe hotelresorts,
palm bomen en een levendige boulevard rondom een met bergen
omringde, azuurblauwe baai, gelegen aan een zeearm van de Rode
Zee. iets verderop begint de egyptische sinaï-woestijn en aan de overkant
van de baai ligt de Jordaanse badplaats akaba. Dankzij de 359
zonnige dagen per jaar en een gemiddelde wintertemperatuur van
20-22 graden (zomers is het er uiteraard veel warmer), is eilat een
Mekka voor watersporters en zonaanbidders.
tijdens het diner ’s avonds in ons hotel genieten we van live ‘entertainment’
in de vorm van een grote groep Joden die zingen, bidden
en dansen voordat ze naar het buffet gaan. Ze vieren de avond voor
sabbat, die de dag erna begint. Die avond staat ons nóg een bijzondere
ervaring te wachten, belooft onze gids. Daarvoor moeten we eerst
door een donkere botanische tuin wandelen, zonder dat we weten
waar we heen gaan. Vanuit een houten gebouw op de rotsen aan zee
klinkt rustgevende muziek, binnen branden overal gekleurde waxinelichtjes
en vrolijke meisjes en jongens in witte gewaden heten ons
welkom.
We zijn in de Dolphin Reef spa, waar we ons letterlijk onderdompelen
in de mystieke sferen van Duizend-en-een-nacht. We zwemmen in de
warme baden met regenwater, zeewater en extreem zout water. Dat
laatste is ter nabootsing van het Dode Zee-effect. Wanneer we in dat
bad willen duiken, maar met onze billen boven blijven drijven, moeten
we opletten niet in hard lachen uit te barsten. Mensen komen hier
voor hun rust, dus hardop praten of lachen is niet de bedoeling.
onze meest hemelse ervaring hebben we als we zachtjes door het
water worden gewiegd door een spa-medewerker. op je rug liggend
en met de ogen dicht hoor je rustgevende, klassieke muziek onder het
water, en je droomt geheid even weg. “ik voelde me zojuist even in de
zevende hemel”, verzucht onze fotografe, die voor de verandering een
avondje vrij heeft omdat hier geen foto’s mogen worden gemaakt,
vanwege de privacy. Na afloop persen we sinaasappels en drinken thee
uit de oosterse potten met glazen kopjes, die overal ter beschikking
staan. Dit was genieten als god in Frankrijk, maar dan in israël.
De volgende ochtend worden we lekker uitgerust al om zes uur
wakker, en genieten vanaf het balkon van onze hotelkamer van het
uitzicht over de baai en de opkomende zon achter de bergen. Na het
ontbijt gaan we eerst tropische vissen kijken. of is het nu andersom?
in het Coral Underwater observatory Marine park bevind je je namelijk
in een ondergronds aquarium op zes meter diepte, honderd meter van
de kust af, terwijl de vissen buiten langs zwemmen in het koraal. ideaal
voor visliefhebbers met watervrees.
Daarna gaan we zwemmen met dolfijnen. Wie denkt hangend aan
een dolfijnenvin de diepte in te duiken, komt bedrogen uit. Het blijft bij
snorkelen aan de oppervlakte, en als je geluk hebt, zwemt er eens een
dolfijn langs. als dat uiteindelijk gebeurt, en een piepklein dolfijnenoog
me nieuwsgierig aankijkt terwijl de bijbehorende dolfijn een paar
centimeter onder me langs zwemt, strek ik in een impuls mijn hand
naar hem uit. Dat komt me op een fikse reprimande te staan van de
dolfijnenverzorgster. ik versta haar niet, maar haar opgeheven vinger
en blik zeggen me genoeg. alleen de verzorgers mogen de dolfijnen
aanraken. Het is geen attractiepark á la sea World, waar de dolfijnen
kunstjes leren. Het welzijn van de dieren staat hier voorop.
Dode Zee
geen bezoek aan israël zonder de Dode Zee te zien, en ervaren. De
volgende dag laat in de middag arriveren we er, met zijn 419 meter
onder zeeniveau de laagste plek ter wereld. Natuurlijk willen we hier
gelijk dobberen in het zoute water. tip één: draag slippers, want de
bodem bestaat uit puur, gekristalliseerd zeezout dat aanvoelt als
scherpe stenen. tip twee: spring niet met net geschoren of geharste
benen of oksels het water in, want het zoute water brandt! Laat de
haren maar even voor wat ze zijn, want het gros van de dobberende
Dode Zee-bezoekers bestaat toch uit bejaarde Russische echtparen. tip
drie: spring sowieso niet in het water, want je bounced keihard terug.
Het water is hier zelfs zo zout, dat er geen enkel levend wezend in kan
leven. al deze dingen in acht nemend, hebben we dan eindelijk onze
eigen bekende kodakmomenten: dobberend op rug en buik in de Dode
Zee, en uiteraard ‘zittend’ met een Zij aan Zij in onze handen.
teruglopend naar het hotel valt ons op dat dit zo ver van het water af
ligt. Was het niet handiger geweest om het hotel direct aan de Dode
Zee te bouwen? Dat is aanvankelijk ook gebeurd, horen we later. alleen
is het water de laatste twintig jaar maar liefst anderhalve kilometer
teruggetrokken, doordat er minder water door de rivier de Jordaan in
de Dode Zee uitmondt. aan de ene kant doodzonde, het zoute water
staat bekend vanwege de vele mineralen en hun heilzame werking op
de (probleem)huid. Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel: zo is wel de
werking ontdekt van de heilzame zwarte modder in het moerassige
gebied dat door het terugtrekken van het water is ontstaan.
Hóe heilzaam dat is, ervaren we ’s avonds tijdens onze decadente
hete modderbehandeling in ons hotel. We worden helemaal
ingesmeerd met warme modder – goed tegen artritis, reuma en
osteoporose, en heilzaam voor spieren en botten. Daarna worden
we ingepakt in plastic, gaat de airco in de kamer uit en zegt de de
spa-medewerker lachend: “slaap lekker.” We waren toch echt niet
van plan om hier in slaap te vallen, denk ik nog bij mezelf. al snel ga
ik ontzettend zweten en overal waar de modder zit, begint het te
tintelen. Dan word ik gewekt door een stem die zachtjes mijn naam
noemt. 25 Minuten later, zo blijkt. tijd om de modder af te spoelen
en te worden ingesmeerd met een heerlijk ruikende olie. Het is dat
we ons nog even langs het buffet moeten slepen voor het avondeten,
maar het liefst doken we linea directa ons bed in. Dit was
zonder twijfel de meest ontspannende spabehandeling ooit, en het
beste slaapmutsje bovendien.
De volgende ochtend om vijf uur besluiten we voor ons vertrek nog
een duik in het helende water te nemen. en genieten van onze mooiste
zonsopkomst ooit. De zee en de omringende bergen krijgen een
gouden gloed, en dobberen in het warme water voelt hemels. We
verlaten de Dode Zee met een babyzachte huid die nog dagen zo zal
aanvoelen, zonder dat we het hoeven in te smeren.
50 zijaanzij.nl | 51

Massada
Daarna bezoeken we Massada, het kasteel dat is gebouwd op zeeniveau,
en tóch bovenop een berg ligt met de Dode Zee vierhonderd
meter beneden zich. Koning Herodes liet dit paleis in veertig voor
Christus bouwen als toevluchtsoord, maar kon er zelf niet echt van
genieten: hij overleed toen het net voltooid was. terwijl pelgrims het
slangenpad naar boven nemen, wachten wij op de kabelkar. We laten
een groep uitbundige, in galakleding gestoken Franse Joden voor gaan.
Ze zijn hier voor de viering van een bar mitswa, wanneer een jongen
dertien wordt en viert dat hij nu een man is geworden. Met de jongen
als stralend middelpunt vertrekt de groep al Hava Nagila Hava-zingend
naar boven.
Massada is voor Joden een symbolische plek. tijdens de Joodse opstand
tegen de Romeinen rond zeventig na Christus vluchtten veel Zeloten
hierheen. Deze strengreligieuze Joden weigerden zich over te geven
aan de Romeinen. toen deze uiteindelijk aan de kasteelpoort van
Massada bonkten en ze geen andere uitweg meer zagen, pleegden de
duizenden Zeloten massaal zelfmoord. Dit wordt in israël nog altijd als
de ultieme heldendaad gezien.
Jeruzalem
onze eerste aanblik op de oude stad van Jeruzalem – nog zo’n
Werelderfgoednotering – hebben we vanaf de ertegenover gelegen
olijfberg. Joden hebben hier de Klaagmuur, Christenen de Heiliggrafkerk
waar Jezus opgebaard heeft gelegen, en voor moslims is de
tempelberg heilig omdat Mohammed hier is opgestegen om de Koran
te ontvangen. alle drie deze monistische wereldreligies kennen hun
ontstaan op deze ene vierkante kilometer.
De arabische wijk bestaat uit een levendige bazaar, waar veel prullaria
te koop is die je niet nodig hebt, maar die de verkopers je wel proberen
aan te smeren. opvallend zijn de t-shirts met de afbeelding van
arafat erop, of de tekst Free Palestine. Door deze wijk loopt ook de Via
Dolorosa, de weg die Jezus aflegde naar zijn kruisiging. eigenlijk liep hij
zes meter onder ons, want Jeruzalem is door de eeuwen zo vaak vernietigd
en weer opgebouwd over de brokstukken heen.
Via de Via Dolorosa belanden we in de Heilig-grafkerk in het christelijke
gedeelte. De kerk is tot de nok toe gevuld met christelijke pelgrims en
toeristen, netjes in de rij voor de steen waar Jezus opgebaard heeft
gelegen. De steen wordt veelvuldig aangeraakt en gekust. een oudere
vrouw kijkt daar heel vroom bij, maar stopt ondertussen stiekem
enkele brokstukjes van de steen in haar rugzak. Jezus in haar hart is
schijnbaar niet genoeg voor haar…
als laatste bezoeken we de Klaagmuur in de Joodse wijk, de meest
heilige plek ter wereld voor Joden. eigenlijk zou die correct vertaald
moeten worden als ‘Jammermuur”, zegt onze gids ietwat verontwaardigd.
Dat jammeren doen de mannen en vrouwen overigens in
stilte, gescheiden van elkaar.
De oude stad van Jeruzalem is gewoon één groot openluchtmuseum,
waar soms de tijd lijkt te hebben stilgestaan. af en toe loopt een
rabbijn of orthodoxe Jood voorbij, of een bisschop in middeleeuws
habijt, een non, een ethiopische monnik. ’s avonds kleurt de ondergaande
zon de hele, in beige natuursteen gebouwde stad goudkleurig,
de kerkklokken luiden en de moëdzin roept de gelovigen zingend op tot
gebed. Je hoeft niet religieus te zijn om hiervan onder de indruk te zijn.
Bethlehem
De volgende ochtend nemen we met ons tweeën het programma voor
die dag door, als een taxichauffeur ons vraagt of we naar Bethelehem
willen, de geboorteplaats van Jezus, tegenwoordig een kerk. Dit ligt
in oost-Jeruzalem, in palestijns gebied. Dat klinkt best spannend, en
we happen toe. al is het maar om eens aan den lijve te ondervinden
hoe het eraan toegaat bij een checkpoint. erg smooth, zo blijkt. Het
palestijnse broekie in legerkleding knikt tegen de chauffeur gelijk
dat we mogen doorrijden. Dan wijst onze chauffeur naar een ander
checkpoint beneden aan de berg, waar de bussen en het reguliere
verkeer langs moeten, en waar lange rijen staan. “Je moet zeker uren
wachten, voordat je daar er doorheen bent”, zegt hij, “Maar dit is een
speciaal checkpoint.”
Na een stukje niemandsland moeten we bij het palestijnse gebied
overstappen in een andere auto, met daarin twee mannen die amper
engels spreken. israëliërs mogen het palestijnse gebied niet in, zo
lezen we ook later op een bord langs de weg. We worden gedropt bij
een souvenirshop langs een drukke weg. aanvankelijk worden we hier
vriendelijk ontvangen en krijgen turkse koffie aangeboden. Maar de
sfeer slaat om als duidelijk wordt dat we absoluut niet van plan zijn
hier iets te kopen. Maar voor een klein, uit olijfhout gesneden doosje
met een miniversie van de Koran betaal je hier 160 dollar, en voor een
houten sleutelhanger van 1 centimeter doorsnede vier euro.
onze privégids gaat ook ineens niet meer door en we worden bij een
groep Koreaanse toeristen gedropt bij de geboortekerk. Die groep
bestaat nu uit tien personen, terwijl hij eigenlijk maar uit zes personen
mag bestaan, legt de gids ons uit. Met als gevolg dat we samen met
twee van de Koreanen alsnog op eigen houtje door de kerk lopen.
Waarbij het best shockerend is om te zien dat er soldaten met geweren
in de kerk op wacht staan.
op het moment dat ik de geboortesteen van Jezus wil aanraken, ontvang
ik een sms: “Marhaba, Smell the jasmine and taste the olives.
JAWHAL welcomes you to Palestine!” Van de palestijnse telecomaanbieder.
Zelf ben ik minder enthousiast over mijn ontvangst hier. ik
heb het gevoel op een kermisattractie te zijn beland, waarvan de rit
voorbij is voordat we doorhadden dat hij begonnen was. Na afloop
worden we weer snel gedropt bij het punt waar de israëlische chauffeur
ons opwacht, zonder dat we de moskee of iets anders in de
omgeving hebben gezien. als we dit vertellen aan onze chauffeur, voelt
hij zich schuldig en rijdt – als goedmakertje – nog een uur lang gratis
met ons langs enkele bezienswaardigheden in de moderne stad van
Jeruzalem, zoals de Knesset, het Yad Vashem Museum en de universiteit
waar de Dode Zee-rollen liggen.
Lezersreis
Spa & Wellness Trip
Israël
Zelf ervaren hoe indrukwekkend én ontspannend Israël is?
Beckers Reizen organiseert voor de Zij aan Zij-lezeressen een
geheel verzorgde Spa & Wellness Trip naar Israël, van 7 tot en
met 14 oktober 2010.
De reis ziet er als volgt uit:
7 en 8 oktober: Tel Aviv
Dag 1: aankomst en transfer naar hotel, ontmoeting gids, sightseeing haven
tel aviv, diner in restaurant Baba Yaga en verkennen nachtleven.
Dag 2: sightseeing tel aviv en Jaffa, diner in restaurant pacific.
9 en 10 oktober: Eilat
Dag 3: bezoek Neve Midbar spa en kibboets Mashabei sade, jeeptocht in
Ramon Krater, relaxen in Dolphin Reef spa, diner in restaurant Benny Hadayag.
Dag 4: zwemmen met dolfijnen, kamelenrit, bezoek bedoeïenendorp en
Underwater observatory Marine park, diner in restaurant santé Fe.
11 oktober: Dode Zee
Dag 5: Bezoek Herods spa Vitalis, wandeltocht in timna-park, ‘zwemmen’ in
de Dode Zee, bezoek Dead sea spa, diner in hotel.
12 en 13 oktober: Jeruzalem
Dag 6: bezoek Massada, spa in kibboets ein gedi, ahava – Dode Zeeproducten,
rondleiding door oude stad Jeruzalem, diner in restaurant olive
& Fish.
Dag 7: vrij te besteden.
14 oktober
Dag 8: terugvlucht naar amsterdam.
Prijs per persoon (bij een minimale bezetting van 15 personen) v 1.773
Bij de reis zijn inbegrepen:
– Retourvlucht amsterdam-tel aviv met el al, op basis van economy class
– Luchthavenbelasting en brandstoftoeslag
– transfers zoals beschreven (35-persoons bus met airconditioning)
– sightseeingprogramma 5 dagen zoals beschreven
– toegangsbewijzen
– ontvangst door een Nederlandstalige assistente bij aankomst tel aviv
– Nederlandssprekende gids tijdens de gehele tour in israël
– Begeleiding op schiphol tijdens de check-in
– Kofferafhandeling in de hotels
– 2 overnachtingen Hotel prima tel aviv, op basis van 2-pers, kamer L/o
– 2 overnachtingen Hotel Le Meridien eilat, op basis van 2-pers, kamer L/o
– 1 overnachting Hotel Le Meridien Dead sea, op basis van 2-pers, kamer HB
– 2 overnachtingen Hotel Ramada Jerusalem, op basis van 2-pers, kamer L/o
– alle diners zoals beschreven
Niet inbegrepen:
– toeslagen 1-persoons kamer v 320
– Lunches
– overige uitgaven, drankjes, persoonlijke uitgaven, etc.
– Fooien (voor chauffeur, gids, hotel- en restaurantmedewerkers)
– Reis- en/of annuleringsverzekering
Meer informatie en/of boekingen via:
Beckers groepsreizen, Hoogstraat 27, 4758 BN standdaarbuiten, Nederland
tel: 0165-322644, Fax: 0165-322901, e-mail: hans@beckers-groepsreizen.nl
www.beckers-groepsreizen.nl
52 zijaanzij.nl | 53
Haifa
Diezelfde middag pakken we vanuit Jeruzalem de bus naar de noordelijk
gelegen havenstad Haifa, waar we nóg een werelderfgoednominatie
gaan bekijken: de in 2001 voor publiek geopende terrastuinen van
het Bahá’i Wereldcentrum. Dit is de jongste wereldreligie met wereldwijd
vijf miljoen aanhangers, die in Haifa en het nabij gelegen akka
hoofdkantoor heeft omdat de twee, uit perzië verdreven profeten
(báh’s) hier begraven liggen. De zestien hangende terrastuinen op de
Karmelberg zijn zodanig aangelegd dat je hier wandelt in totale rust,
met overal het geluid van stromend water, fluitende vogels en de geur
van bloemen om je heen. Dagelijks zijn hier zo’n honderd tuinmannen
in de weer met het perfect bijhouden van deze groene oase in de
stenen stad.
als we de veertienhonderd treden naar beneden hebben afgelegd,
komen we uit in de citadel waar een citaat hangt van Bahá’u’lláh
(de laatste profeet): “We geloven allemaal in dezelfde god, de aarde is
ons land en wij zijn haar inwoners.” Mooie, wijze woorden ter afsluiting
van een indrukwekkende vakantie. ■
Met dank aan EL AL www.elal.nl