Reisbeschrijving (pdf) - Nederlands

Montségur wordt ondertussen voortdurend versterkt. Uit getuigenverslagen en de resultaten van archeologisch
onderzoek kunnen we ons min of meer een beeld vormen van de vesting.
Op het hoogste punt van de "pog" staat de eigenlijke nederzetting, gegroepeerd rond de versterkte "donjon" van
Raymond de Péreille. Er omheen een netwerk van smalle straatjes en steegjes met woningen, de meesten in hout.
Een aantal terrassen zijn daarvoor speciaal aangelegd en verstevigd
(nu nog te zien).
Twee verdedigingsmuren blokkeren de doorgang via de zuidelijke toegangsweg. Er zijn ook twee vooruitgeschoven
verdedigingsposten, één aan de zuidkant en één aan de noord-oostkant, de kant van de bergkam.
Aan het uiteinde van die bergkam, 350 meter lager dan de burcht, ligt de "Roc de la Tour" met een versterkte
uitkijkpost om de weg door de Gorges du Lasset (vanuit Bélesta) in de gaten te houden.
Onder de stevige leiding van Pierre-Roger de Mirepoix zal de vesting meer dan 10 jaar vrijwel ongestoord
standhouden. Slechts éénmaal dreigt er een beetje gevaar. In 1233 wordt Montségur enkele dagen belegerd door...
de graaf van Toulouse. Die wil daarmee zijn goede wil tegenover de katholieke kerk benadrukken. Bij die gelegenheid
wordt Jean Cambiaire, op dat moment de hoogste aanwezige kathaarse dignitaris, aangehouden, meegevoerd en,
volgens sommige bronnen, op de brandstapel gebracht. Maar aangezien hij enkele jaren later nog springlevend is, zal
het zo'n vaart wel niet gelopen zijn. Een stukje theater van Raymond VII van Toulouse, meer niet.
Het zal duren tot 1242 voor de situatie echt gevaarlijk wordt.
Op 27 mei worden in Avignonet, in de buurt van Toulouse, twee inquisiteurs en hun gevolg vermoord door een
gewapend commando. Dat commando is afkomstig uit Montségur en staat onder de persoonlijke leiding van Pierre-
Roger de Mirepoix.
De actie is onderdeel van een plan van Raymond VII om met een aantal bondgenoten, waaronder de Engelse koning, een nieuwe opstand
te ontketenen. Het plan mislukt en meteen is het lot van Montségur bezegeld. Kroon en kerk kunnen zich nu niet meer veroorloven het
"addersnest" in het Pays d'Olmes nog langer zijn gang te laten gaan. Op een concilie in Narbonne wordt beslist voor ééns en voor altijd
met het "ketterse hoofdkwartier" af te rekenen.
In mei 1243 is het zover. De koninklijke opperbevelhebber van Carcassonne, Hugues des Arcis, en de bisschop van
Narbonne, Pierre Amiel, rukken met hun troepen op naar Montségur. Maar de vesting belegeren is een andere zaak.
Alle toegangswegen naar de "pog" afsnijden zou een enorme troepenmacht vergen en die is er gewoon niet. Uit de
dorpen in de omgeving worden soldaten geronseld of opgeëist, maar het spreekt voor zich dat die niet met erg veel
inzet aan de belegering deelnemen. Integendeel, zij kennen perfect de sluipwegen om, dwars door de Franse linies,
Montségur te bereiken.
Vooral de militie van Camon speelt hierin een sleutelrol. Zij zorgen er mee voor dat de bevoorrading van het castrum
op geen enkel ogenblik in gevaar komt. Leveranciers, koeriers, versterkingen, ze komen en gaan alsof er geen
belegering is.
Het wordt winter. Hugues des Arcis beseft dat de toestand uitzichtloos wordt als hij er niet in slaagt voet op de bergkam te zetten.
Het laagste punt van die bergkam ligt in het noord-oosten: de Roc de la Tour. Hij besluit een gevaarlijke gok te wagen. Op een
nacht beklimt een groep soldaten "die de streek goed kennen" onopgemerkt de steile hellingen van de Roc de la Tour. Zij
overvallen de compleet verraste uitkijkpost. In de ondoordringbaar gewaande
verdediging van Montségur is een eerste belangrijke opening geslagen...
16