Lentekriebels - ESTTV Taveres

Wat Verder Ter Tafel Komt
Jack H. van Lint
Wikipedia
Jack H. van Lint (Bandung, 1 september 1932 -
Nuenen, 28 september 2004) was een Nederlands
wiskundige, hoogleraar en rector magnificus van
de TU/e.
Biografie
De vader van Van Lint, leraar aan de HBS in
Bandung, werd aan het begin van de Tweede
Wereldoorlog benoemd in de luchtmacht. Het
gevolg was dat in 1942 het gezin Van Lint verhuisde naar Australië en van
daar naar Chicago. Na de oorlog is het gezin via Australië naar Nederland
gekomen.
Van Lint studeerde wiskunde (en natuurkunde en scheikunde) aan de
Universiteit Utrecht, waar hij in 1955 met lof afstudeerde en in 1957
promoveerde (eveneens met lof) bij prof.dr. F. van der Blij. Korte tijd
werkte hij bij het wiskunde-instituut van prof.dr. H. Freudenthal.
Van Lint was gedurende meer dan veertig jaar hoogleraar Discrete
Wiskunde aan de Technische Universiteit Eindhoven, waar hij reeds op 26jarige
leeftijd tot hoogleraar werd benoemd. Hij was bekend door zijn werk
in de discrete wiskunde en coderingstheorie, een onderwerp waarin hij zich
verdiepte tijdens een verblijf van acht maanden bij de Bell Labs in Murray
Hill, New Jersey. De foutenverbeterende codes vonden onder andere hun
toepassing in de CD, waarbij Van Lint vanaf 1985 via een adviseurschap bij
het Philips Natlab betrokken was, en in de communicatie van de
marssatellieten.
Van Lint heeft een aantal bestuurlijke functies bekleed, waaronder een
adviseurschap van het Mathematisch Centrum in Amsterdam (1972-1982),
het decanaat van de faculteit Wiskunde en Informatica aan de Technische
Universiteit Eindhoven (1989-1991), het rectoraat van de TU/e (1991-1996)
en het directeurschap van het Stan Ackermans Instituut (vanaf 1996). Prof.
van Lint was lange tijd lid van de bestuursraad van STW.
10