India - Stromen van Kracht

stof omhoog joegen, de verpulverde aarde striemden en geselden,
zodat een bruine stofwolk omhoog ging, zo dik en ondoordringbaar
van uitzicht dat men op de straten niets voor
ogen meer kon zien en heel het verkeer werd ontwricht. De
ijle, dunne stof benauwde de ademhaling, mens en dier stikte
bijna van die bruine opwolkende stof, men hoestte overal. Er
was een nieuwe nood gerezen. Dit was geen oplossing, dit was
rampzalig. We hoorden de mensen schreeuwen op de straten.
Ik trok mij opnieuw terug en bad de Heer deze droogte op
Zijn eigen manier op te lossen en niet op mijn manier. Misschien
dat de aarde bevochtigd werd door milde dauw in de
nacht. Ik vroeg de Vader vergeving indien ik eigenzinnig had
gebeden. En zo geschiedde. Er viel een milde dauw in de
nacht, die uitliep in een zeer zachte regen die heerlijke verademing
en verkoeling bracht. De Heer beloofde te zullen verhoren,
Hij doet het ook, maar blijft de Soevereine God, die op
Zijn eigen wijze de oplossingen geeft.
Toen wij in Zuid-Afrika waren, hoorden wij het verhaal van
de Kalihari-woestijn, het gebied Karroo, waar wij vlakbij waren,
een van de dorste en heetste woestijnen van de aarde. In
een randdorp van deze woestijn was een schooltje met kinderen
van 6 tot 8 jaar. De onderwijzeres vertelde eens aan deze
kinderen dat regen water was dat van boven viel, uit de lucht.
De kinderen begonnen allen hard te lachen, ze geloofden dat
niet. Water stroomde langs de bodem, aan hun voeten, maar
viel niet uit de hemel. Men geloofde deze onderwijzeres niet,
want deze kinderen hadden in hun gehele leven nog nooit
regen gezien, de oudsten waren acht jaar. Nimmer regen!
Toen het op een dag regende, keken zij hun ogen uit, water
uit de lucht, wat een wonder! De juffrouw had toch wel gelijk
gehad.
En het wonder voltrok zich; deze dorre, dode woestijn, zonder
een spiertje leven, bloeide plotseling wonderbaar schoon op
na de regenval, de hele woestijn was overdekt met een heerlijke
deken van geurige, goudgele bloemen. Niemand geloofde
meer in enig leven in deze verbrande aarde, het laatste zou wel
verschroeid zijn. Maar het leven brak door, overwon de dood.
Halleluja!
Wij hebben in onze bediening gebeden dat regen die hinderlijk
was en de campagnes dreigden te doen mislukken, als Elia te
59