Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
De familieband<br />
Voormalig Alliance’22-keeper Dirkjan<br />
Koopman had best een echte voetbalzoon<br />
willen hebben, maar kreeg samen met<br />
Jolanda drie wolken van dochters. Twee<br />
ervan kozen voor hockey, de derde ging<br />
voetballen. Bij Alliance’22, uiteraard.<br />
‘Mila en Luka moeten het vooral van<br />
hun inzet hebben, net als hun vader’<br />
Dirkjan, laten we met jouw voetballoopbaan beginnen.<br />
Wat was het hoogtepunt?<br />
“Geen twijfel over mogelijk: het kampioenschap met Alliance’22 in 2006.<br />
Een jaar eerder was ik met Jolanda vanuit Amsterdam naar Haarlem<br />
verhuisd. Ik had jaren in Hilversum gevoetbald en wilde in Haarlem nog<br />
een tijdje op niveau keepen. Ik was toen 39 en voelde me nog te jong<br />
voor de veteranen. Omdat we op een steenworp afstand van die vereniging<br />
waren gaan wonen, lag Alliance’22 het meest voor de hand. Vanaf<br />
het moment dat ik bij de club aanklopte viel alles samen: Alliance’22 had<br />
een jonge, talentvolle selectie maar kampte door blessures net op dat<br />
moment met een keepersprobleem. Als keeper van het eerste bracht<br />
ik flink wat ervaring en rust mee. We hebben een fantastisch seizoen<br />
gedraaid, met als beloning het kampioenschap en promotie naar de 3e<br />
klasse KNVB.”<br />
Waarom ben je toen gestopt?<br />
“Je moet stoppen op je hoogtepunt, toch…? Nee, er dienden zich goede,<br />
jonge vervangers aan en inmiddels waren Luka en Imme geboren. Een<br />
eeneiige tweeling. Mijn werk en de opvoeding van die drie meiden viel<br />
lastig te combineren met voetballen in het eerste. Uiteindelijk ben ik er<br />
toen helemaal mee gestopt.”<br />
38<br />
Mila, die met een oorontsteking op bed ligt en daardoor helaas<br />
ook niet op de foto kan, koos voor hockey. Imme volgde haar<br />
voorbeeld. Sprong je een gat in de lucht toen Luka bij<br />
Alliance’22 wilde voetballen?<br />
“Nee hoor. We hebben het wel een beetje gestimuleerd, want het is niet<br />
goed als een eeneiige tweeling altijd dezelfde dingen doet. Op school zitten<br />
Imme en Luka ook in verschillende klassen. Het grappige is dat het heel<br />
verschillende sporters zijn: op het hockeyveld is Imme een echte technische<br />
speelster, die heel makkelijk loopt en beweegt, terwijl Luka en Mila het vooral<br />
van hun inzet moeten hebben. Net als hun vader.”<br />
Terwijl Imme op de bank een spelletje zit te doen met Jolanda, kruipt Luka<br />
bij haar vader op schoot. Ze vindt het best interessant, bezoek op zondagochtend,<br />
maar wordt er ook wel weer verlegen van. Meedoen aan het interview<br />
is dan ook iets te veel van het goede. Luka vertelt echter wel dat ze voetbal<br />
heel leuk vindt én dat ze al een paar keer heeft gescoord.<br />
Dirkjan, een gewetensvraag: je hebt je hele leven gevoetbald,<br />
had je niet graag ook een voetballende zoon gehad?<br />
“Drie van mijn beste vrienden hebben alleen maar zoons. Af en toe denk ik<br />
wel eens: het zou toch wel heel leuk zijn, een zoon die voetbalt. Maar ik denk<br />
dat altijd maar heel kort. Ik ben hartstikke blij met Mila, Luka en Imme. Dat<br />
ze gezond zijn is honderdduizend keer belangrijker. De zondagochtend is van<br />
Luka en mij, dan gaan we trainen bij Alliance’22, maar ik zou de hockeywedstrijden<br />
van Mila en Imme op zaterdag ook niet willen missen.”
Change language