NIAZ Nieuws - Bureau Lorient Communicatie

teveel kwaliteitssystemen zijn en wanneer
professionals het liever over de randvoorwaarden
dan over de inhoud hebben. “Het
zal altijd moeten gaan over de zorg voor de
patiënt.”
Hij legde de focus op high performance
organisaties. Dat zijn instellingen die keuzes
durven maken. “Je kunt alleen maar ergens
heel goed in worden, als je beslist dat je
daar heel goed in wilt worden. Dat geldt
voor alle zorginstellingen, niet alleen voor
grote. Zo kan een klein ziekenhuis besluiten
het allerbeste ziekenhuis te willen zijn voor
kankerpatiënten van 80 jaar en ouder.”
Liefde
Gaat het om kwaliteit
van zorg, dan
staan drie begrippen
voorop, zei
Buiting: toegevoegde waarde, innovatie en
liefde. “Bij toegevoegde waarde moet je je
altijd afvragen: wat schiet de patiënt hiermee
op? Dat geldt ook voor het behalen van het
accreditatiebewijs: heeft de patiënt daar iets
aan? Eén ding weten we zeker: baat het
niet, dan schaadt het zeker. Je kunt je tijd,
energie en motivatie maar één keer besteden,
dus laten we het nuttig doen.” Innovatie
is belangrijk om de patiënt optimaal te kun-
“Baat het niet, dan
schaadt het zeker”
nen bedienen. Daarbij denkt Buiting aan
andere behandelingen, maar ook een andere
manier van behandelen. “Vroeger was
zelfmanagement ondenkbaar bij diabetici,
maar die tijd is voorbij. Een ander voorbeeld
zijn de experimenten met groepsconsulten
die worden uitgevoerd.” Het derde sleutelbegrip
is liefde. “Dat moet onderdeel zijn
van de vakopleiding, liefde voor je werk,
voor je patiënt. Je moet bereid zijn nét die
meter meer te maken. En houd je niet van
oude mensen? Ga er dan alsjeblieft gewoon
niet voor zorgen.” Liefde is ook belangrijk
voor het bedrijf waar je werkt. Maar die
liefde wordt onmogelijk
gemaakt door voortdurende
fusies, vindt Buiting.
“Er wordt zoveel
gefuseerd, dat mensen
soms niet meer weten
waar ze werken. Stop daar eens mee!” In
een persoonlijk woord tot de vertrekkend
directeur zei hij: “Hélène, aan liefde voor je
werk, je medemens en je organisatie kan bij
jou onmogelijk getwijfeld worden.”
Wel onderscheiden,
niet scheiden
Dr. Kiki Lombarts, universitair hoofddocent
Professional Performance & Graduate Me-
NIAZNIEUWS01 2012
dical Education in het AMC, ging in op de
kwaliteitstoetsing van de professional. Ze
noemde het ongewenst dat een professional
in zijn rol als zorgverlener in een heel
andere wereld opereert dan als opleider,
met andere vakbladen, andere opleidingen
en andere verenigingen. Ook de externe
toetsende instanties verschillen: NIAZ en
IGZ richten zich op de kwaliteit van zorg, de
Opleidingsvisitatie gaat over de opleidingen.
“Je kunt het verlenen van zorg en opleiden
wel van elkaar onderscheiden, maar niet
scheiden”, zei ze. “Net zo min als je de toets
op kwaliteit van zorg en op kwaliteit van opleiden
van elkaar kunt scheiden.”
Het is duur, ineffectief en niet doelmatig om
de kwaliteitsborging van opleiding en zorg
te scheiden: dat leidt tot gemiste kansen,
dubbele toetsing, een gebrek aan uitwisseling
van resultaten en meerdere dataverzamelingssystemen.
Best practices worden
onvoldoende gedeeld. Lombarts bepleitte
dan ook dat opleiding en zorg gekoppeld
worden.
Meten moet!
Na de pauze nam dr. Hub Wollersheim het
woord. Hij is internist, universitair hoofddocent
Kwaliteit en Veiligheid van Ziekenzorg
en plaatsvervangend afdelingshoofd IQ
5