NIAZ Nieuws - Bureau Lorient Communicatie

NIAZNIEUWS01 2012
Marius Buiting: “We werken hard aan
kwaliteit, maar schieten we ook hard op?”
Healthcare van het UMC St Radboud in
Nijmegen. Hij ging in op het meten van kwaliteit.
“Door de geschiedenis heen hebben
we kwalitatieve toetsingen gedaan, zegt hij.
“We zijn op zoek gegaan naar knelpunten,
om verbetering te kunnen bewerkstelligen.
Die knelpunten willen we meten. Maar toch
gebeurt dat meten minder vaak dan je zou
denken. Sommige zaken laten zich niet meten,
andere meten we niet omdat we bang
zijn voor de uitkomsten of voor bureaucratie,
of omdat ons domweg de kunde ontbreekt.”
Centraal bij het meten van kwaliteit moeten
de door de patiënt ervaren uitkomsten
staan, benadrukte hij. Die zaten – en zitten
nog steeds – onvoldoende verwerkt in het
accreditatie-systeem, zoals ook bleek uit
de ‘Radboud case’ in 2005. Accreditatie
kon niet voorkomen dat er zich vermijdbare
sterfgevallen voordeden. Inmiddels is er
veel verbeterd, maar er moet nog een flinke
slag gemaakt worden. Het Clinical Value
Compass kan daarbij uitstekende diensten
bieden.
Canada
Donna Anderson, vice president corporate
affairs van Accreditation Canada bood de
aanwezigen een kijkje in hoe Canada de
kwaliteit en veiligheid van zorg verbetert.
Donna Anderson bood de aanwezigen een
kijkje in hoe Canada de kwaliteit en veiligheid
van zorg verbetert.
6
Kiki Lombarts: “Je kunt het verlenen van zorg
en opleiden wel van elkaar onderscheiden,
maar niet scheiden. Datzelfde geldt voor het
toetsen van zorg en opleiding”
Canada is op accreditatie-gebied een echte
voorloper, met 550 auditoren, 400 auditbezoeken
per jaar en 1.000 geaccrediteerde
instellingen. Sinds de start in 1958 is het
accreditatieprogramma sterk uitgebreid. De
accreditatieprocedure en de normontwikkeling
laten zich goed vergelijken met die
van het NIAZ, op het gebied van automatisering
loopt Canada nog wel een slag voor.
Momenteel schakelt Accreditation Canada
over op een accreditatie die verschillende
niveaus onderscheidt: ‘with exemplary
standing’, ‘with commendation’, ‘accredited’
en ‘non-accredited’. Ook schakelt ze over
van een drie- naar een vierjarige cyclus. De
afgelopen jaren is er verder veel aandacht
besteed aan patiëntveiligheid: het normenmateriaal
is verbeterd, er wordt meer kennis
uitgewisseld en de auditoren zijn sterk gefocust
op de gedefinieerde indicatoren. Alle
inspanningen hebben geleid tot een aanzienlijke
verbetering van de patiëntveiligheid,
stelt Anderson.
Laatste woord
Johan Hellings, afgevaardigd bestuurder van
ziekenhuiskoepelorganisatie ICURO, ging
in op de situatie in Vlaanderen (voor een
gesprek met hem zie pagina 10). Daarna
nam de voorzitter van de voltallig aanwezige
Frans Jaspers: “Je hebt het NIAZ nationaal
en internationaal op de kaart gezet en een
solide basis gegeven.”
Hub Wollersheim: “Centraal bij het meten
van kwaliteit moeten de door de patiënt ervaren
uitkomsten staan.”
Raad van Toezicht van het NIAZ, drs. Frans
Jaspers het woord. Hij bedankte Hélène
voor haar onvermoeibare inzet voor het
NIAZ, zeker ook het afgelopen turbulente
jaar. “Je was als een moeder voor het NIAZ,
betrouwbaar, beschermend en zorgzaam”,
sprak hij. “Je hebt het NIAZ nationaal en internationaal
op de kaart gezet en een solide
basis gegeven. Vanuit deze basis kunnen
“Ik stop dus echt!”
we ons nu richten op nieuwe kansen.” Mr.
Luke Vandeputte bood namens de auditoren
een bundel herinneringen aan: “Hoe groot
de problemen bij een audit ook waren, als
Hélène zich ermee bemoeide waren die in
een uur opgelost. We zullen je missen.” Hélène’s
dochter Maaike bezwoer dat niemand
bang hoeft te zijn dat Hélène in een zwart
gat valt. Hetgeen Hélène bevestigde: “Ik
ga niet achter de geraniums zitten, ik ga ze
verzorgen. Ik maak tijd voor mijn familie en
ga genieten van lange en zonnige vakanties.
Ik stop dus echt!” Ze dankte alle aanwezigen
uit de grond van haar hart. Ze besloot: “In
Kees van Dun heeft het NIAZ een inventieve
en betrokken leider gevonden. Ik wens hem,
het NIAZ en u allen alle succes.”
De vertrekkend directeur werd uitgeluid
met een staande ovatie.
Fotocredits: Alle foto’s tijdens het symposium zijn gemaakt door Marc de Haan