Evaluatierapport 2008 - Klassiek op locatie

PLAMENA MANGOVA, NATALIA PRISHEPENKO,
MIKHAIL ZEMTSOV, SEBASTIAN KLINGER
“hoezo zwakke geslacht?”
3 augustus ‘Lodge Maasduinen’ WELLERLOOI
De bekende weerman van L1, Thijs Zeelen,
laat een foto zien van Klassiek op
Locatie en neemt het concert van drie
augustus als voorbeeld om aan te geven
dat buitenactiviteiten in dit weekend zeker
zullen verregenen. Hij adviseert het
concert met de vier wereldsolisten naar
binnen te verplaatsen. We slaan de goedbedoelde
raad van Zeelen in de wind en
beleven een magistraal concert tussen de
Wellerlooise bossen en weilanden.
Er lag behoorlijk wat spanning aan de
basis van dit optreden. In diverse combinaties
had elk van hen wel met ieder gemusiceerd, maar
als kwartet waren ze nog nooit bij elkaar geweest en dat
wat geldt in de sportwereld is ook van toepassing op de
muziekwereld: een aantal talenten samen zijn nog beslist
geen garantie voor een collectieve topprestatie.
Via mail komt het Schumann-programma tot stand en
de repetitie zal vanaf zeven uur plaatsvinden op een privé
adres in Venray. Echter vertraging van de vluchten heeft
tot gevolg dat het viertal pas om negen uur compleet is,
dus omstreeks tien uur klinken de
eerste passages. Het zal die avond
ongeveer twee uur worden; bij het
verlaten van de gastvrije Venraynaren
informeert Plamena, de pianiste,
of ze om acht uur terecht kan om in
te spelen, de rest zal zich dan bij haar
voegen om tien uur. Nu wordt er tot
één uur gewerkt, want de musici willen
uiterlijk om twee uur inspelen bij
de lodge Maasduinen.
Het vertrouwen in Zeelen blijkt gelukkig bij vele bezoekers
vandaag ter discussie te staan.
De sfeervolle open plek tussen de bomen loopt helemaal
vol en terwijl de barbecue Bourgondische geuren verspreidt
klinkt de sonate voor viool en piano van Schumann.
Hoewel Natalya Preshipenko de eerste violiste is van het
wereldberoemde Artemis-kwartet meen ik een enkel oneffenheidje
te bespeuren, dat echter volledig wordt goed
gemaakt door haar ongeremde gepassioneerde speelstijl.
Het optreden van Mikhail Zemtsov wordt gekenmerkt door
de intense donkerbruine klank van de altviool. De melancholie
en romantiek druipen er vanaf en de uitvoering
komt volledig tot zijn recht in deze ongekunstelde omgeving
waaraan Toontje zijn ziel en zaligheid heeft verpand.
Tijdens het applaus kijkt hij vragend vanuit de deuropening
of hij nu al het rode en witte vocht met een droge plop
moet bevrijden. Maar nee hoor, de Italiaanse cello uit 1736
van Sebastian Klinger wil zich nog eerst even manifesteren.
Deze charmante heer haalt de muzikaliteit uit alle poriën.
Hij zingt, huilt en verleidt met zijn instrument, als een
ééneiige tweeling smelten musicus en cello samen, soms
geleid door hem, soms door haar.
En…., onverschrokken, zonder een
enkele aarzeling begeleidt Plamena
Mangova elke solist naar het laatste
akkoord. Na de pauze wordt duidelijk
waartoe de energie van de afgelopen
twintig uur heeft geleid. Een perfecte
uitvoering van het pianokwartet van
Schumann veroorzaakt een brok in
menige keel. Ieder solist stelt hierbij
zijn karakter en talent in dienst van
het kwartet, maar neemt tevens zonder
aarzeling op het juiste moment het leidende estafettestokje
over. Muziek is emotie; emotie is onmisbaar !!
Voordat ik rond middernacht in het hotel afscheid neem,
check ik met chauffeurs en musici nog even de vertrektijden.
Om zes uur wordt Plamena naar het vliegtuig gebracht
dat haar naar Zuid-Korea brengt voor een tour,
Mikhail vertrekt een uurtje later naar Rome en ik breng
Sebastian en Natalia naar het vliegveld in Düsseldorf, waar
ze beiden rond tien uur het luchtruim kiezen richting Berlijn.
Terwijl Natalia een dutje doet op de achterbank vertelt
Sebastian dat de beide meiden nog tot drie uur een feestje
hebben gebouwd.
Hoezo “zwakke geslacht”? Toch niét in de muziekwereld!
TSJECHISCHE KAMMERSOLISTEN
solist Vilem Veverka
9 augustus ‘kapelletje’ VEN ZELDERHEIDE
We kennen in Europa twee duizend grassoorten: gras voor
koe, voor paard, voor recreatie, sportvelden, golfbaan, gazon
en ga zo maar door. In de buurtschap Zelder onder
de rook van Ottersum houdt een bedrijf zich dag en nacht
bezig met zaadjes, die op het eerste oog allemaal hetzelfde
zijn, maar eenmaal groen, vele verschillende kenmerken
en mogelijkheden hebben. Dit bedrijf EuroGrass ligt op
een unieke plek in de natuur: een historisch kapelletje,
sfeervolle boerderijen aan de bosrand en een prachtig uitzicht
op het ongerepte Niersdal.
Voor Klassiek op Locatie de aangewezen plek om de Tsjechische
Kammersolisten uit te nodigen om samen met de
jonge hoboïst Vílem Veverka een concert te geven.
Het uitgevoerde programma brengt de luidruchtige vogels
geen moment uit hun evenwicht en als ervaren collega’s
passen de fluiters hun volume en coloraturen aan, aan de
intentie en beweeglijkheid van de muziek. De opening van
het concert is aan Vílem, die met grote technische beheer-
sing de twaalf strijkers vóórgaat in het hoboconcert van
Bach. Niet voor niets hoort dit werk tot het standaardrepertoire
van de hoboïsten. Evenwichtig, doorzichtig, melodieus:
een typische Bach compositie die met schijnbaar
gemak tot zijn recht komt. Het hiernavolgende Kwintet
voor Strijkers van Myslivecek blijft een beetje vlakjes, al
zeker het Menuet kan me als compositie minder bekoren.
Met een sprankelend en virtuoos Telemann concert beeindigen
Veverka en de Tsjechische Kammersolisten het
eerste deel.
Geanimeerd, met een glaasje wijn in de hand, wandelen de
bezoekers over het erf en genieten van de meanderende
Niers aan de ene kant en het weidse uitzicht over de grasvelden
aan de andere kant.
Na de pauze toont het orkest méér van zijn kunnen. De
Roemeense Volksdansen van Bela Bartok krijgen een
energieke uitvoering, soms gracieus elegant, dan weer
volks en boertig, precies zoals Bartok het bedoelt heeft.
Ivan Matyas, de artistieke leider toont hierbij zijn violistische
kwaliteiten. Het lijkt wel alsof het ensemble nu pas
echt op stoom begint te komen, want zowel bij de “Oracion
del Torero” van Turina als bij de “Idylle voor Strijkers” van
de Tsjechische componist Janacek gaan de musici er vol
in, alsof ze de lange reis voorafgaand aan dit concert, pas
nu van zich afzetten. De zevenhonderd autokilometers, komend
uit Dresden, doen zich voelen als je in de ochtend je
bedje opzoekt in Venray.
Twee spetterende toegiften sluiten dit geslaagde optreden
af en maken de weg vrij voor een welverdiende alcoholische
versnapering die de Tsjechen tot zich nemen, ontspannen
napratend in gebrekkig Duits. Ons publiek schijnt
net als zij geen haast te hebben. De afstanden die voor de
wielen liggen zijn wel enigszins verschillend:
Zelder – Brno is toch iets anders dan Zelder – Arcen.