Koorduitreiking i" Tilburg (Foto: Sectie Communicatie 13 Mechbrig)

Hoe denken die jonge militairen nu werkelijk
over de tradities die zij "moeten" voortzetten?
Zegt zo'n invasiekoord nu werkelijk iets? Zijn
ze echt geïnteresseerd in onze verhalen?
Dit zijn vragen die ongetwijfeld bij vele oudstrijders
boven komen drijven. In de "Rinoceros",
de uitgave van de Sectie Communicatie
van 13 Mechbrig in Oirschot, verschijnt een
column "BBTwee", geschreven door een militair
die Beroeps Bepaalde Tijd is. Onder het
pseudoniem "Botje" en onder de kop: "Tradities"
schreef zo'n jonge militair:
"Het voortzetten van een traditie is nooit een
gemakkelijke taak. Tradities brengen normen
en waarden met zich mee die door de huidige
generatie niet meer als vanzelfsprekend worden
gezien of aanvaard.
In de kleine wereld de Landmacht heet, stikt
het van de tradities, van klein tot groot. Cavaleristen
spreken nog steeds in hun eigen jargon
over afzadelen, regimenten zijn trots op de
wapenverrichtingen uit tijden "lang gelee", die
hun vaandel sieren. Maar ook die kleine wereld
van de Landmacht verandert mee met de
tijd. En hoewel je met gedragscodes nog enige
pressie kunt uitoefenen, ben je als regimentscommandant
toch enigszins afhankelijk van de
goede wil van die nieuwe generatie militairen
om de tradities in ere te houden.
Die goede wil moet gekweekt worden, die kun
je niet botweg opleggen of als vanzelfsprekend
beschouwen. Wellicht zal dat met BBT'ers iets
gemakkelijker gaan dan met dienstplichtigen.
Immers, de BBT'er heeft bewust voor het militaire
beroep gekozen.
Voor een echt goede voortzetting van tradities
is de manier waarop de nieuwe generatie
wordt geconfronteerd met die te volgen traditie
4
GELEZEN IN "RINOCEROS":
TRADITIES
van groot belang. Een voorbeeld van hoe het
kan is de manier waarop de (nota bene grotendeels
uit dienstplichtigen bestaande) Stafstaffers
in Normandië kennis maakten met de
tradities van het Garderegiment Fuseliers Prinses
Irene.
Soldaten, sommigen net 18 jaar jong, hangend
aan de lip van generaal b.d. Hemmes die destijds
als soldaat in WO " vocht tegen de Duitsers,
wanneer deze vertelt over zijn ervaringen:
"Mijn belevingswereld van WO II is er niet
een van grote heroïsche veldslagen, maar
meer het rennen van boom naar struik." Jongens
nog, die met ontzag rondlopen in het
Musée du Débarquement, vragen stellend aan
de oudstrijders, inmiddels energieke mannenop-leeftijd.
Het respect voor deze mannen zag
je groeien met de minuut.
Het was dan ook niet vreemd dat het Fuselierslied
tijdens de koordenceremonie op het
strand van Arromanches heel wat overtuigender
werd gebracht dan tijdens de oefeningen in
Oirschot. En ook al stond ieder te kijk voor
toeristen en locals daar op het strand, toch zag
je aan de "koppies" dat ze best trots waren.
"Goed voorbeeld doet goed volgen" zegt het
regimentslied. Over het "goed volgen" van
deze generatie Stafstaffers hoeft de regimentscommandant
zich geen zorgen te maken.
Moge dit goede voorbeeld ook andere
regimenten aansporen goed te volgen ..."