©Chiro Mandelburcht - www.chiromandelburcht.be/kulderzipken

Dag 3: De blote bosmens (deel 1)
Samenvatting
De moeder van de duivel verzint een heel moeilijke opdracht voor Kulderzipken. Hij moet de parel
plukken die in de bloem op de hoogste berg van de wereld groeit. Om het nog een beetje moeilijker te
maken bepalen ze dat het in één uur moet gebeuren. Koning Jozef loopt het hele verhaal rond met een
boog en pijlen en is tussendoor constant aan het bedenken waar hij allemaal op zou kunnen jagen
(everzwijnen, duiven, eekhoorntjes, patrijzen, ...). De duivel lummelt het hele verhaal rond en pruts
aan van alles en nog wat. Zo speelt hij oa. met het zwaard en de pijlen van de koning en krijgt hij
daarvoor klappen van zijn moeder.
Personages
Kulderzipken, koningin Angina, koning Jozef, Grimms, duivel, moeder van de duivel, Prieeltje
Materiaal
pijl en boog, aardappelen, drie aardappelschilmesjes, drie wetteksten voor de koning, filosofische
bergklimschoenen, kaart van de hoogste berg van de wereld
Decors
troonzaal, kamer Grimms, keuken
Tekst
Verteller: Weten jullie nog wat er gisteren gebeurd is? Gisteren heeft Kulderzipken de drie gouden
haren van de moeder van de duivel uitgetrokken. De beloning daarvoor was dat hij mocht trouwen
met prinses Prieeltje. Dat ziet de koning echter niet zitten, maar nu mag hij wel veertien dagen op het
kasteel blijven logeren. Dit geheel tegen de zin van de moeder van de duivel die Kulderzipken zo vlug
mogelijk buiten wil zodat haar eigen zoon, de duivel, met prinses Prieeltje kan trouwen en koning
worden. Vandaag krijgt Kulderzipken een nieuwe opdracht. Maar de opdracht is zo moeilijk dat het
bijna onmogelijk is om er in te slagen.
Prieeltje zit op haar schommel en koningin Agina op haar troon. Kulderzipken is een spannend
verhaal aan het vertellen over 14 rovers, een ravijn en het woordje 'oei'. Tijdens het vertellen beeld
hij het verhaal uit.
Kulderzipken: En opeens stond ik tussen 14 rovers! Ze hadden knotsen bij, en zwaarden en messen.
En ze kwamen dichterbij. Gelukkig was er een kleintje bij, waar ik, hupsaké, over kon springen. Maar
dan stond ik plotseling aan de rand van een ravijn.
Koningin: Oei! Een ravijn?
Kulderzipken: Oei! Inderdaad. Dat zei ik ook. Oei! En toen gebeurde er iets dat eigenlijk bijna niet
te geloven is. Die rovers die bleven stokstijf staan. En die werden bleek en misselijk en moesten
overgeven.
Prieeltje giechelt en doet het overgeefgebaar na.
Kulderzipken: En die hoofdman zei tegen mij: "alsjeblieft jongen, doe dat nooit meer, zo dat woord
12