VAN HARWICH NAAR LAND'S END - Op Pad

80
FIETSEN
5 - 2010
VAN HARWICH
NAAR LAND’S END
Een tocht dwars door
Engeland waar het op
z’n breedst is. Vanaf
End
Harwich, waar de boot
uit Hoek van Holland
aankomt, tot waar het
land letterlijk ophoudt:
Land’s End.
The
Tekst en fotografi e Kees Swart
Kustweg bij Lynton-Engeland.
Moordende hellingen, maar
een bloedmooi uitzicht.

Bijtanken.
Broadway Tower
in de Cotswolds.
‘Are these proper bikes, daddy?’, hoor ik
vragen terwijl we met onze ligfi etsen de
veerboot naar Harwich oprijden. Zoonlief
heeft de toon gezet: in het land waar we
heen varen, zijn ligfi etsen een rariteit.
Tijdens de overtocht blader ik in het
maandblad VogelVrije Fietser. ‘Britten
haten fi etsers’, luidt de kop van een artikel.
‘Fietsers worden gezien als uitschot. Te
arm om een auto te kopen. Of erger: ze
betalen geen wegenbelasting, of wéigeren
zelfs een auto te kopen’, verklaart een
Engelse beroepsfi etser. ‘In het oerconservatieve
Engeland is dat natuurlijk not done.’
We kennen de Britten langer dan vandaag
en laten ons niet bang maken. Bovendien
hebben we ook onze wandelschoenen
ingepakt: Engeland, here we come!
SO FAR SO GOOD
En het begin valt niet tegen. De binnenwegen
van East Anglia zijn prima te fi etsen.
Een racefi etser blijft naast ons plakken
tot we al zijn vragen over ligfi etsen
hebben beantwoord. Vanaf Newmarket
loodsen bordjes van het National Cycle
Castle Comble in de Cotswolds.
Network ons naar het hart van Cambridge.
Daar worden we meegezogen in
een stroom van fi etsers. So far so good.
Fietsroute 51 leidt ons de stad weer uit en
vernauwt dan tot een smal paadje in de
wegberm. Hier ontwijken we op het nippertje
een tegemoetkomende fi etser. In de
dorpen belanden we op smalle trottoirs,
die we delen met voetgangers. Pal ernaast
ligt de brede geasfalteerde dorpsstraat
waar snelverkeer in twee richtingen doorheen
jakkert. ‘Dit is geen autoluwe fi etsroute,
maar een fi etsluwe autoroute!’ stel
ik vast.
Verderop gaat het weer zoals we willen:
onbelemmerd fi etsen en bijtanken in een
cakeshop. We bedenken zelf een route
naar de geboortestreek van Shakespeare.
MIDSOMER MURDERS
De Cotswolds zijn bezaaid met dorpen
vol honingkleurige huizen: perfecte decors
voor Midsomer Murders. We volgen de
Fosse Way naar Bath, ooit een Romeinse
snelweg, nog altijd te herkennen als een
rechte streep op de landkaart. In Bath
De Cotswolds zijn bezaaid
met dorpen vol honingkleurige
huizen; perfecte
Midsomer Murder-decors
zien we indrukwekkende restanten van
Romeinse thermen op de enige plek in
Engeland waar warm water uit de bodem
gutst. De badplaats werd herontdekt
door nouveau riches in het Georgiaanse
tijdperk. De gevierde dandy Beau Nash
schopte het hier in 1704 tot Master of
Ceremonies en maakte van Bath de onbetwiste
hoofdstad van feestend Engeland.
Het is zaterdagavond. Ditmaal vinden we
geen pub met swingende veertigers, maar
een stad vol jonge Britten, potsierlijk uitgedost
of met niets verhullende topjes in
de frisse buitenlucht, zwaaiend vanaf
open dubbeldekkers of in de rij voor de
geldautomaten tot het wekelijkse bacchanaal
losbarst. In de kroegen en krochten
van Bath waart de geest van Beau Nash
nog altijd rond. Wie niet heeft meegefeest,
zien we de volgende ochtend. Roeiend,
fi etsend en joggend vullen mensen
uit Bath de smalle kanalen en jaagpaden
rond hun stad. Het kost ons moeite er
met bepakte ligfi etsen tussendoor te
rijden. ‘Wat een zondagsfi etsers!’, constateer
ik.
5 - 2010 81

De verbazing is wederzijds. ‘Excuse me?’,
klinkt het om ons heen, gevolgd door een
spervuur van vragen over ligfi etsen, met
als top drie: ‘Is it comfortable? How can you
cycle on these bikes? Is it expensive?’
HEY THERE!
We volgen de fi etsroutebordjes naar de
West Country Way. Daar moeten we hard
werken om vooruit te komen: de Mendip
Hills zijn niet hoger dan de Cotswolds,
maar lijken een stuk steiler. Eenmaal
boven genieten we voor onze tent van het
mooie landschap. Het stadje Wells vormt
een prachtig decor, maar theatrale ego’s
treffen we in Glastonbury, een smeltkroes
van hippies, eigentijdse heksen en rat race
refugees. Hun parafernalia liggen in
82 5 - 2010
We vallen wat uit de toon zonder
piercings, dreadlocks of gothic look
West Country Way, een eindeloze
tunnel van heggen en bomen.
winkels als The Goddess Temple en Speaking
Tree. ‘We vallen wat uit de toon zonder
piercings, dreadlocks of gothic look’,
merkt Corrie op.
‘Iedereen is zo met zichzelf bezig, dat
niemand ons ziet’, stel ik haar gerust.
‘Zelfs onze ligfi etsen vallen hier niet op.’
Dat laatste is van korte duur. Nog dezelfde
middag klinken de FAQ’s weer,
ditmaal zonder voorafgaand ‘Excuse me’,
maar rauw en confronterend: ‘Hey there!
How does it work? What does it cost?!’
HET ROER OM
De West Country Way is een ratjetoe van
sluipwegen. Moeizaam klimmend of stevig
remmend bedwingen we korte maar
steile hellingen in een eindeloos lijkende
Mendip Hills.
Haven van Lynmouth.
tunnel van heggen en bomen. ‘In de
Pyreneeën waren we niet zo traag als nu.
Hebben we hier wel de juiste fi etsen?’,
waagt Corrie hardop te vragen.
‘Op gewone fi etsen zouden we sneller
klimmen, minder hard hoeven remmen
bij het dalen, scherper kunnen sturen,
iets meer uitzicht hebben en - waar geen
heggen zijn - meer last van tegenwind.’
‘En minder opvallen!’
Het roer gaat om. We verruilen de groene
idylle van de West Country Way voor de
weidsheid van Exmoor en trotseren storm
en regen tot aan de kliffen bij Lynmouth.
Daar halen we de wandelschoenen
tevoorschijn. Na een heerlijke wandeldag
fi etsen we langs de kust verder westwaarts.
Bloedmooi is het uitzicht bij
Gothic sfeertje in
Glastonbury.

De feiten
HET GEBIED Engeland op zijn breedst,
van East Anglia tot Cornwall.
DE TOCHT 16-Daagse fi etstrektocht
van 1000 km plus twee dagen wandelen
in Exmoor en Dartmoor. Van Harwich,
waar de veerboot uit Hoek van
Holland aankomt, naar Lizard Point in
Cornwall.
ZWAARTE/MOEILIJKHEIDSGRAAD
Van Harwich naar de Cotswolds is het
redelijk licht fi etsen. In de Cotswolds
moet wat vaker worden geklommen.
Ten westen van Bath gaat de beuk er
echt in: veel korte maar steile hellingen.
Met een redelijke conditie is het
wel te doen, zolang je een licht bergverzet
hebt.
NAVIGATIE Grote delen van de gefi etste
route zijn bewegwijzerd, met name
de West Country Way (National Cycle
Network route 3) ten westen van Bath.
Wandelpaden zijn voorzien van wegwijzers
naar plaatsen in de omgeving.
In combinatie met een goede kaart zijn
vele routes te bedenken.
BESTE TIJD mei - oktober. Van eind
juli tot begin september is het erg
druk.
ER NAAR TOE boot Hoek van Holland -
Harwich. Op de terugreis kan per trein
van Cornwall naar Harwich gereisd
worden.
OVERNACHTEN Campings, B&B’s en
hotels zijn volop te vinden, al zijn ze
tussen Harwich en de Cotswolds wat
dunner gezaaid dan elders.
MEER FEITEN www.oppad.nl
Het natuurspektakel
Lydford Gorge.
5 - 2010 83

Stone circle in Dartmoor
bij Okehampton.
Wandelen bij Lynmouth, Dartmoor en Plymouth
Schilder Thomas Gainsborough was lyrisch over Lynmouth. Ook wij zijn aangenaam
verrast door de hellingbossen, stroomversnellingen, kliffen en homemade
plumcakes. Dit wandelparadijsje heeft ook een horror story, waarvan vele keien
de stille getuigen zijn. Ze liggen er sinds 1952, toen Lynmouth werd getroffen
door een vloedgolf van modder, keien en gevelde bomen, die 34 mensen het
leven kostte. In Dartmoor lopen we over half verzopen paden, dwars door ommuurde
velden en belanden we midden in een magische stone circle. Een mooie
onderbreking van de terugreis is een wandeling op het Rame Peninsula met
kliffen, tuinen en landhuizen onder de rook van Plymouth.
Lee Bay, moordend is de helling die volgt.
Met zijn tweeën duwen we Corries fi ets
honderd meter de heuvel op; dan lopen
we samen terug om met mijn fi ets
hetzelfde te doen. De hoogtemeter
registreert een steilte van 23 procent.
‘Er staan hier nota bene fi etsroutebordjes!’,
zegt Corrie verbijsterd.
Landinwaarts wordt het regime milder:
nog een klimmetje van 16 procent en dan
peddelen we soepel verder over de groene
heuvels.
FUNNY
Een oude treinwagon verraadt de oorsprong
van de Tarka Trail, een vijftig kilometer
lang fi etspad zonder hellingen. In
de wagon runnen twee krasse oma’s een
tearoom. Hun carrot cakes zijn voortreffelijk,
maar daar kunnen we niet urenlang
op fi etsen. Corrie vraagt of er onderweg
een bakker is. ‘Niet langs de Tarka Trail,
maar hier in het dorp is een winkel. Kom
maar mee’, zegt een van de dames.
84 5 - 2010
Voordat Corrie iets heeft kunnen zeggen,
is ze al in een auto geduwd. Tien minuten
later keert ze terug. ‘Ze bracht me naar een
vergeetwinkeltje van een grijze hippie’,
lacht Corrie. ‘Zijn brood zag er niet zo lekker
uit, maar deze Cornish pasties zijn vers.’
In Sheepwash belanden we op een Strawberry
Cream Tea, de jaarlijkse happening van
het dorp. Voordat we smullen van heerlijk
opgetutte scones met aardbeien, kopen we
een lot. De hoofdprijs? Een auto! Tussen
de hoeden en bloemetjesjurken vallen we
best wel op. Het duurt niet lang tot we de
eerste ligfi etsvragen horen. ‘What are those
funny things in front of your bikes, that look like
pedals?’, is de allermooiste.
Het halve dorp kijkt toe hoe we wegrijden.
IN TWEEËN GEKNAKT
De contouren van Dartmoor doemen op.
We willen meer dan een glimp van dit
gebied zien, dus gaan we weer wandelen.
Lopend proeven we de sfeer in deze verlaten
ruigte beter dan op de fi ets. Een dag
Rame peninsula.
Kustpad bij Lynmouth.
later parkeren we de fi etsen bij de Lydford
Gorge: een drukbelopen pad in een diepe
kloof met woest vallend water. Toegangskaartjes,
een verplichte looprichting,
bordjes en hekken hebben van dit
natuurspektakel een attractie gemaakt,
maar op een rustige dag is het toch
indrukwekkend.
In Bodmin Moor belanden we weer op
fi etsroute 3, ditmaal gemarkeerd met witte
fi etssymbolen op het asfalt. We zijn in
Cornwall, de teen aan de voet van Engeland,
die in het lauwe water van de Golfstroom
steekt. Stijlvolle landhuizen pronken
hier in tuinen waar het nooit winter
is, pensionado’s vermaken zich op de eeuwige
cricketvelden en een bord probeert
ons te verleiden tot een ‘monster breakfast’.
Bootjes wachten in een drooggevallen
haventje op kerend tij, terwijl verwaaide
palmbomen smachten naar klimaatverandering.
Land’s End lijkt de gedroomde bestemming
voor elke tocht die eindigt in

Engeland
Cornwall, maar we zijn meer dan eens
gewaarschuwd dat deze westpunt van
Engeland tot een pretpark verworden is.
‘Lizard Point, de zuidpunt van Engeland,
is nog rustig.’
‘Dan rijden we daar toch heen? Het is nog
vijftig kilometer.’
De tocht zit er bijna op. We rollen heuvelafwaarts,
dan mindert Corrie vaart. ‘Even
kijken of hier een tearoom is.’
Ze rijdt een parkeerstrook op en staat bijna
stil als ze pal voor mijn ogen door haar
fi ets zakt. ‘Heb je niks bezeerd?’ vraag ik
geschokt.
‘Nee, gelukkig niet. Wat is er gebeurd?’
Eén blik op de dertien maanden oude
ligfi ets volstaat om vast te stellen dat het
frame in tweeën is geknakt. We zijn verbijsterd:
dit had akelig af kunnen lopen.
Dan tellen we onze zegeningen. ‘We hebben
onze wandelschoenen nog.’
‘En thuis gaan we op zoek naar robuuste
‘bukfi etsen’!’
De Britten snappen wel waarom.
Lopend proeven we de sfeer in de verlaten
ruigte van Dartmoor beter dan op de fi ets
Zelf fi etsen van Harwich naar Land’s End?
Uitgebreidere praktische informatie vind je in een handige pdf die je kunt downloaden van
onze website. Hierin wordt de route van dag tot dag globaal beschreven, geven we je alle
18 slaapadresjes, informatie over benodigde kaarten, heen- en terugreis en nog veel meer.
oppad.nl
Download de pdf met
praktische informatie
5 - 2010 85