Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen - Bijbel Aktueel

Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen

Table of Contents
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen...............................................................................1
Ten geleide................................................................................................................................2
Hoofdstuk 01: Het profetische Woord...................................................................................3
Hoofdstuk 02: Prae-Millennianisme....................................................................................10
Hoofdstuk 03: Bergtoppen der Profetie...............................................................................15
Hoofdstuk 04: De Tweede Komst van Christus..................................................................21
Hoofdstuk 05: Die het Woord der Waarheid recht snijdt.................................................47
Hoofdstuk 06: De tegenwoordige boze wereld.................................................................106
Over deze Uitgave................................................................................................................114
i

Gods Plan en Oogmerk
met de Eeuwen
een zeer duidelijke uitleg dat de Bijbel
het geïnspireerde Woord van God is
Deze Studie is ook te verkrijgen in boekvorm, A4 formaat met harde kaft.
Uw vrijwillige financiële bijdrage voor deze Bijbelstudie kunt u overmaken op giro:
3223 Nijkerk, t.n.v. Christenen voor Israël voor de actie
Breng de Joden Thuis
3e druk
Bronvermelding: C. Larkin
R. Schutte
Bijbelteksten uit NBG vertaling
Meerdere exemplaren van deze Bijbelstudie zijn te verkrijgen bij:
R. Schutte, Lange Dreef 61, 2285 KA Rijswijk, tel. 070-3947253
Tevens te bestellen de volgende Bijbelstudies:
"Het grote verlossingsplan van God in de Hoogtijfeesten, zoals Hij dit neergelegd heeft in de vastgestelde
feesten onder Israël en de vervulling hiervan door Jezus Christus"
"Openbaring 1,2 en 3. Het Hogepriesterlijke werk van Jezus Christus als Hoofd van Zijn Gemeente en de
zevenvoudige boodschap, die Hij heeft voor Zijn Gemeente van grote onderwijzing, ernstige vermaning en
profetische openbaring"
"Openbaring 4 en 5. De opname van de Gemeente"
"Openbaring 6 en 7. De lossing van het erfdeel der heiligen door de grote Losser"
Ook is er de mogelijkheid van een Israëlavond met prediking over de wederkomst van Jezus Christus vanuit
het Profetische Woord via computer animatie beelden en aansluitend de film
"Als een dief in de nacht"
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 1

Ten geleide.
Broeders en zusters, de samensteller hoopt van ganser harte, dat alvorens u deze Bijbelstudie
gaat lezen, u uw God en Vader vraagt om geopende ogen, geopende oren en vooral om een
geopend hart. Opdat de Heilige Geest zelve u inzicht zal geven en u zal doordringen van de
boodschap, die God in deze studie tot ons zegt. God wil openbaren, hetgeen Hij tot redding
van de mensen gesteld heeft. Alleen met het verstand en met rede is enige Bijbelstudie niet
te verstaan. Er is door Christus gezegd: "Ik dank U, Vader, Heer des hemels en der aarde,
dat Gij deze dingen voor wijzen en verstandigen verborgen hebt, doch aan kinderkens
geopenbaard". (Lucas 10:21) Vertrouw aan Hem uw inzicht toe en u zult van licht tot licht gaan
en steeds meer vinden tot troost en sterkte.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 2

Hoofdstuk 01: Het profetische Woord
De Bijbel is geen systematische verhandeling over theologie of zeden noch over
geschiedenis, wetenschap of welk ander onderwerp ook. Het is een openbaring van God, van
de val van de mens en de weg tot behoud en van Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen.
Hij verhandelt over:
1. vier soorten personen: God de Vader, God de Zoon, God de Heilige Geest en satan.
2. drie plaatsen: Hemel, Aarde en Hel.
3. drie soorten mensen: de Jood, de heiden en de Gemeente Gods.
De Schriften zijn ons bij gedeelten en op verschillende tijden en bij verschillende
gelegenheden geschonken. Heilige mannen Gods spraken zoals de Heilige Geest hen ingaf,
gedurende een periode van 1600 jaren, vanaf het jaar 1492 voor Christus tot 100 jaar na
Christus. De Bijbel bestaat uit 66 afzonderlijke boeken, 39 in het Oude Testament en 27 in
het Nieuwe Testament.
Deze boeken werden door ongeveer 40 verschillende mensen geschreven. Door koningen,
zoals David en Salomo; door staatslieden als Daniël en Nehemia; door priesters, zoals Ezra,
door mensen, die onderricht waren in de wijsheid van Egypte, zoals Mozes; door mensen
bedreven in de Joodse wet, zoals Paulus. Door een herder, Amos; een tollenaar, Mattheus;
vissers, zoals Petrus, Johannes, die ongeletterd en van vele dingen onwetend waren; door
een arts, Lucas; en door zulke machtige zieners, als Jesaja, Ezechiël en Zacharia.
Het is geen Aziatisch boek, alhoewel hij in dat gedeelte van de wereld geschreven werd.
Zijn bladzijden werden in de woestijn van Sinaï geschreven, op de rotsen van Arabië, op de
heuvelen van Palestina, in de Tempelhoven, in de Profetenscholen te Bethel en Jericho en in
het paleis te Suzan in Perzië, op de oevers van de rivier "Chebar" in Babylonië, in de
gevangenis te Rome en op het eenzame eiland Patmos in de Egeïsche Zee.
En stelt u zich nu een ander boek voor de geest, op dezelfde manier samengesteld. Stelt u
zich bij wijze van illustratie eens voor, dat wij 66 medische werken door 40 verschillende
geneesheren en doctoren geschreven gedurende een tijdvak van 1600 jaren, voortkomende
uit de verschillende scholen van de geneeskunde, zoals Allopathie, Homeopathie,
Hydropathie, Osteopathie enz., nemen en hen samenbinden en dat we op grond van dit boek
iemand laten praktiseren. Welk succes zouden wij dan kunnen verwachten en wat voor een
harmonie zou er in zulk een medisch werk gevonden kunnen worden?
En alhoewel de Bijbel op de hierboven beschreven wijze is samengesteld, zo is Hij toch niet
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 3

een dergelijke mengelmoes van oude geschiedenissen, mythen, legenden, godsdienstige
veronderstellingen en bijgelovigheden. Er is een voortschrijdende openbaring en leer in
geschonken, die progressief voorwaarts gaat. De Richteren wisten meer dan de
Aartsvaderen, en de Profeten meer dan de Richteren, de Apostelen meer dan de Profeten.
Het Oude Testament en het Nieuwe Testament zijn geen van elkaar gescheiden en aan elkaar
onderscheiden boeken, waarbij het Nieuwe de plaats inneemt van het Oude Testament. Zij
zijn twee helften van één geheel. Het Nieuwe Testament is verborgen in het Oude en het
Oude Testament wordt verklaard in het Nieuwe. Je kunt Leviticus niet begrijpen zonder de
Hebreeënbrief, of Daniël zonder Openbaringen, of het Paasfeest of Jesaja 53 zonder het
Evangelie van Mattheus, Marcus, Lucas of Johannes. Alhoewel de Bijbel een Openbaring
van God is, is Hij toch niet geschreven in een bovenmenselijke- of hemelse taal. Indien dit
zo was, zouden wij het niet kunnen begrijpen. Zijn bovennatuurlijke oorsprong wordt echter
duidelijk door het feit, dat Hij in elke taal kan worden vertaald, zonder zijn levenwekkende
kracht of geestelijk levenschenkend vermogen te verliezen en wanneer hij in welke taal ook
wordt vertaald, schenkt hij daaraan haar zuivere vorm.
De taal van de Bijbel is driesoortig, namelijk: figuurlijk, symbolisch en letterlijk.
Uitdrukkingen zoals: "Verhardt uw hart niet" of "Laat de doden hun doden begraven" zijn
figuurlijk en hun bedoeling blijkt uit het verband. Symbolische taal is bijvoorbeeld de
beschrijving van Nebukadnezar’s beeld, Daniëls "vier dieren" of "Christus wandelde te
midden van de zeven kandelaren". De rest van de Bijbelse taal moet vertolkt worden naar
gelang van de geldende regels van spraakkunst en retoriek, dat wil zeggen dat wij de Bijbel
behoren te lezen zoals wij elk ander boek zouden lezen, namelijk dat wij hem zullen
toestaan te zeggen, wat hij zeggen wil en zijn bedoeling niet gaan verzinnebeelden of
vergeestelijken.
Het is deze verkeerde wijze van de Schrift te verklaren, die de aanleiding was tot het
ontstaan van de vele godsdienstige sekten en benamingen. Er zijn drie dingen, die wij bij het
gebruik van Gods Woord moeten vermijden:
1e. Verkeerde uitlegging van de Schrift.
2e. Verkeerde toepassing van de Schrift
3e. Ontwrichting van de Schrift.
De moeilijkheid is, dat de mens niet bereid is de Schrift te laten zeggen, wat zij te zeggen
heeft. Dit vindt grotendeels zijn oorzaak in hun opvoeding, omgeving, vooroordeel, of in
hun begeerte de Schrift te gebruiken, als basis voor een of andere lievelingsleerstelling. Ook
moeten wij de methode om door gelijkenissen te onderrichten niet voorbijzien. Deze werd
niet door Jezus uitgevonden, alhoewel Hij er een ruim gebruik van maakte, maar zij werd
reeds door de Oude Testamentische Profeten gebruikt.
In het Nieuwe Testament wordt deze methode gebruikt als een verborgen vorm om de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 4

waarheid mede te delen. (Matth.13:10-17)En de discipelen kwamen en zeiden tot Hem:
Waarom spreekt Gij tot hen in gelijkenissen? Hij antwoordde hun en zeide: Omdat het u
gegeven is de geheimenissen van het Koninkrijk der hemelen te kennen, maar hun is dat niet
gegeven. Want wie heeft, hem zal gegeven worden en hij zal overvloedig hebben; maar wie
niet heeft, ook wat hij heeft, zal hem ontnomen worden. Daarom spreek Ik tot hen in
gelijkenissen, omdat zij ziende niet zien en horende niet horen of begrijpen. En aan hen
wordt de profetie van Jesaja vervuld, die zegt: Met het gehoor zult gij horen en gij zult het
geenszins verstaan, en ziende zult gij zien en gij zult het geenszins opmerken; want het hart
van dit volk is vet geworden, en hun oren zijn hardhorend geworden, en hun ogen hebben zij
toegesloten, opdat zij niet zien met hun ogen, en met hun oren niet horen, en met hun hart
niet verstaan en zich bekeren, en Ik hen zou genezen. Maar uw ogen zijn zalig, omdat zij
zien en uw oren, omdat zij horen. Voorwaar, Ik zeg u: Vele profeten en rechtvaardigen
hebben begeerd te zien wat gij ziet, en zij hebben het niet gezien, en te horen wat gij hoort,
en zij hebben het niet gehoord". Een verborgenheid is niet iets dat niet geweten kan worden,
maar iets, dat voor een tijd verborgen is. Ik overhandig u een verzegelde brief. Wat deze
bevat is voor u een verborgenheid. Verbreek het zegel en lees de brief en de inhoud houdt op
een verborgenheid te zijn.
Maar, het zou kunnen zijn, dat je niet in staat bent de brief te lezen, omdat hij geschreven is
in een taal, waarmee je niet vertrouwd bent. Leer de taal, en de verborgenheid houdt op een
verborgenheid te zijn. Maar misschien bevat de brief technische termen, die je niet begrijpt;
leer hun bedoeling en alles zal duidelijk zijn. Deze weg moeten wij inslaan bij het lezen van
de verborgenheden in de Schrift; leer ze te lezen door de hulp van Hem, Die ze geschreven
heeft, namelijk de Heilige Geest, en zij zullen niet langer verborgenheden voor u zijn.
Dit brengt de grote vraag tot ons: Is de Bijbel het boek dat door God of door mensen is
geschreven? Dat wil zeggen; heeft God hem geschreven, of is Hij eenvoudig een
verzameling geschriften door mensen samengesteld? Indien de Bijbel dit laatste is,
geschreven zonder Goddelijke leiding, dan boezemt Hij niet meer vertrouwen in dan de
andere geschriften van de mensen. Doch indien God Hem schreef, dan moet Hij de
Waarheid zijn en kunnen wij vertrouwen op Zijn verklaringen.
Uit het karakter van de Bijbel blijkt duidelijk, dat Hij geen werk van mensen is, want een
mens zou Hem niet hebben kunnen schrijven, al had hij gewild en zou Hem niet geschreven
hebben al had hij gekund. Met verpletterende, niets ontziende gestrengheid vermeldt hij de
zonden van zijn grootste figuren, zoals van Abraham, Jakob, Mozes, David en Salomo, hen
beschuldigende van valsheid, bedrog, trots, overspel, lafheid, moord en grove losbandigheid;
en hij laat de geschiedenis van de Kinderen Israëls zien, als een vernederend verslag van
ondankbaarheid, afgoderij, ongeloof en opstand en wij kunnen gerust zeggen, dat wanneer
de Jodenschrijvers niet door de Heilige Geest gedreven waren geworden, zij nimmer deze
zondige geschiedenis van hun volk zouden hebben opgetekend.
Op welke wijze is de Bijbel dan wel geschreven? Hierop geeft de Bijbel zelf het antwoord.
"Elk van God ingegeven schriftwoord is nuttig tot lering,...." (2 Tim.3:16).
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 5

1. Wat hebben wij onder dat woord "ingegeven" of "geïnspireerd" te verstaan?
Het antwoord luidt: dat God de mensen, die door Hemzelf daartoe waren uitgekozen ertoe
leidde om die boodschappen, wetten, leerstellingen, historische feiten en openbaringen in
schrift te brengen, die Hij wilde, dat door de mensen geweten zouden worden. Alle Schrift is
ingegeven door inspiratie (de-op-neus-tes) dat is, door God ingeademd, of ingeblazen .
Dat wil zeggen, dat God Zelf, of door middel van de Heilige Geest de heilige mensen uit de
oude tijd, precies zei, wat zij te schrijven hadden. De Bijbel is dus het Woord van God, maar
bevat het niet slechts hier en daar. God is een Persoon, en kan beide, schrijven zoals ook
spreken. Hij schreef persoonlijk op de twee "Stenen Tafelen der Getuigenis" (Ex. 31:18);
(Ex.32:16) en op de muur van Belsazar’s paleis. (Dan. 5:5; 24:28)
Hij sprak met Mozes op de berg toen Hij de bijzonderheden van de Tabernakel en de
inrichting daarvan opgaf, evenals de Levitische wet en de orde van dienst. Hij sprak bij de
doop van Jezus (Matth.3:17) en op de berg der Verheerlijking (Matth. 17:5) en nogmaals
toen Jezus tot de menigte sprak. (Joh. 12:27-30). Maar God sprak niet alleen rechtstreeks tot
de mens, maar ook door de Persoon van Jezus van Nazareth, want Jezus was God
geopenbaard in het vlees. (Joh.1:1-5,14. + 1 Tim.3:16)
De Evangeliën van Mattheus en Johannes bevatten 49 hoofdstukken en 1950 versen,
waarvan 1140, bijna drie vijfde, door Jezus gesproken waren, en Hij maakte er aanspraak
op, dat Hij niet uit Zich zelve sprak, maar dat de Vader, die Hem gezonden had, Hem beval
wat Hij spreken zou. (Joh.12:49-50) We zien dus, dat God beide kan, schrijven en spreken
en daarom aan anderen zeggen kan, wat zij schrijven of spreken moeten.
2. Strekt de inspiratie van de Bijbel zich uit tot elk onderdeel?
Ja, vanaf de droge opsomming in de Kronieken tot aan de woorden van God zelve in
Exodus, en die door Christus gesproken, toe. En nog meer: zij strekt zich uit tot elke zin,
woord, teken, titel en jota van de oorspronkelijke perkamenten. Als Jezus in Mattheus 5:17
en 18 zegt: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet een jota of een tittel vergaan van
de wet, eer alles zal zijn geschied" , verwees Hij naar de kleinste letter (de jota) en het
kleinste teken (de tittel) van de Hebreeuwse taal, erop wijzendedat zelfs deze geïnspireerd
waren en noodzakelijk waren tot een algemeen begrip van Gods bedoeling in Zijn Woord.
Maar hoe kunnen wij dit toepassen met betrekking tot de woorden door satan gesproken en
door slechte en niet geïnspireerde mensen, tot de geslachtslijsten en het verhaal van de val
van de mens, de zondvloed en andere historische feiten van de Bijbel? Deze waren
geïnspireerd wat de optekening daarvan aangaat. Dat wil zeggen de geïnspireerde schrijver of
geschiedschrijver werd gezegd, welke historische feiten hij te vermelden had en welke niet.
Aan iemand, die het Oude Testament gelezen heeft en eveneens de profane geschiedenis, die
deze zelfde periode omsluit, met al haar legenden, overleveringen en gedetailleerde
beschrijvingen, is het zeer duidelijk, dat de schrijvers van het Oude Testament Goddelijk
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 6

geïnspireerd werden om alleen van die dingen melding te maken, die een licht konden
werpen op Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen.
3. Op welke wijze werden deze mannen geïnspireerd de schriften te schrijven?
Werden zij slechts onder een soort van betovering, of in geestvervoering of in een trance
toestand gebracht, waarin zij dan opschreven alles wat in hun gedachte opkwam, of
dicteerde God hen door de heilige Geest de juiste woorden, welke zij gebruiken moesten?
Wij weten, dat gedachten alleen in woorden kunnen worden uitgedrukt, en deze woorden
moeten de juiste gedachten van de spreker of schrijver weergeven, anders wordt er geen
uitdrukking gegeven aan diens gedachte, zoals deze is.
Wij zien dus, dat wanneer wij niet in dwaling willen vervallen, het een vereiste is, dat de
gewijde schrijver slechts een amanuensis(helper) is. En wij zien, dat het dit punt is, wat de
Schrift inneemt. In Petr. 1:20 lezen wij: "dat geen profetie der Schrift een eigenmachtige
uitlegging toelaat". Dat wil zeggen, dat niemand het recht heeft de Schrift te laten zeggen,
wat deze volgens hem wil zeggen, de persoonlijke opvatting van de mens zelf. Waarom
niet? Omdat de profetie voortijds niet is voortgebracht door de wil eens mens, maar de
Heilige mensen Gods, van de Heilige Geest gedreven zijnde, hebben ze gesproken.
En dit wordt bevestigd door het feit, dat veel wat door de Oud Testamentische Profeten
geschreven werd, niet door henzelf begrepen werd. (1 Petr. 1:10,11) Zij moeten dus slechts
amanuenai geweest zijn, woorden opschrijvende, die een vertolker behoefden. Dat zij
slechts instrumenten waren, blijkt duidelijk uit het feit, dat niet allen goede of heilige
mensen waren, zoals Bileam (Num.22:38; Num. 23:26), koning Saul (1 Sam. 10:10-12; 1
Sam. 19:20-24), de Profeet van Bethel (1 Kon. 13:7-10; 1 Kon. 13:20,22,26) en Kajafas
(Joh. 11:49-52).
Dat de schrijvers van het Oude Testament juist die woorden spraken en schreven, waarvan
Mozes verklaart, dat zij door God tot hem gesproken werden, blijkt duidelijk uit hun eigen
verklaringen. Mozes verklaart, dat God tot hem zei: "Nu dan, ga heen, Ik zal met uw mond
zijn en u leren, wat gij spreken moet". (Ex. 4:12) De Profeet Jeremia zegt: "Toen strekte de
Here zijn hand uit en roerde mijn mond, en de Here zeide tot mij: Zie, Ik leg mijn woorden
in uw mond". (Jer. 1:9) Ezechiël, Daniël en alle profeten maken dezelfde aanspraak. De
uitdrukkingen: "De Here zeide", "De Here sprak, zeggende"en "Aldus sprak de Here" enz.
enz. enz. komen in de Pentateuch 560 maal voor, 300 maal in de historische en profetische
boeken, 1200 maal in de Profeten (alleen in Maleachi reeds 24 maal). Alles bij elkaar 2000
maal in het Oude Testament, aldus de woorden van Petrus bevestigende: "maar, door de
heilige Geest gedreven, hebben mensen van Godswege gesproken". (2 Petr. 1;21)
Maar u zult zeggen, indien dit zo is, hoe verklaar je dan het verschil in stijl tussen de
schrijvers; want Jesaja’s stijl is verschillend van die van Ezechiël of van Daniël, en de stijl
van Petrus is anders dan van Johannes of Paulus? Hiervoor is een eenvoudige verklaring en
wel op grond hiervan dat, wanneer wij bijvoorbeeld een wettig document wensen, wij voor
het schrijven daarvan een rechtsgeleerde kiezen, of voor een poëtisch artikel een dichter enz.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 7

Zo koos God, toen Hij door middel van symbolen wenste te spreken een Ezechiël, een Daniël
en een Johannes; en toen Hij Zich in poëtische vorm wenste uit te drukken, koos Hij David.
Hoe moeten wij het verstaan, dat een Nieuw Testamentische schrijver het Oude Testament
aanhalende, in plaats van dit letterlijk te doen, een omschrijving geeft? Bijvoorbeeld in
Amos 9:11 lezen wij: Te dien dagen zal Ik de vervallen hut van David weder oprichten, Ik
zal haar scheuren dichten en wat daarvan is ingestort, overeind zetten; Ik zal haar
herbouwen als in de dagen van ouds". Maar wanneer de Apostel Jacobus bij gelegenheid
van de eerste gemeente vergadering te Jeruzalem deze passage aanhaalt, omschrijft hij haar
als volgt: "Daarna zal Ik wederkeren en de vervallen hut van David weder opbouwen en wat
daarvan is ingestort, zal Ik weder opbouwen, en Ik zal haar weder oprichten," (hand. 15:16)
Waarom dit verschil in woorden? Eenvoudig omdat de schrijver van beide passages noch
Amos noch Jacobus was, maar de Heilige Geest, en een schrijver heeft het volste recht om
een verklaring, die hij in het eerste hoofdstuk van zijn boek geeft, in het tiende hoofdstuk in
andere woorden te kneden, wanneer hij zonder zich tegen te spreken, zijn bedoeling
duidelijker kan maken. De verklaring in 1 Petrus 1:11, waar de apostel ons zegt, dat het de
Geest van Christus was, die door de Profeten van Zijn lijden getuigde, schenkt veel licht.
Dat wil zeggen dat de Geest van Christus bezit nam van de Profeten en door middel van hen
Zijn lijden aan het kruis voorzei of profeteerde, zoals geschiede in Jes. 53:1-12.
De volgende vraag wordt meermalen gesteld: "Is er verschil tussen de Inspiratie van de
Bijbel en van de zogenaamde inspiratie van hedendaagse dichters, sprekers of predikers? Bij
de beantwoording van deze vraag moeten wij onderscheid maken tussen inspiratie,
openbaring en verlichting. Zoals wij gezien hebben is de Bijbel Inspiratie algeheel
verschillend en geheel iets anders dan de inspiratie van dichters, schrijvers en publieke
sprekers. Hier is een inspiratie, waarbij door de Heilige Geest letterlijke woorden van God
worden ingegeven aan hem die spreekt of schrijft. "Schrift Openbaring" is de onthulling aan
mensen van die dingen die zij, zonder deze onthulling, nimmer konden weten. Dingen die in
God verborgen waren, zoals Zijn Plan en Oogmerk met de Eeuwen.
"Schrift Openbaring" eindigde met het Boek der Openbaringen. Nadien schonk God geen
nieuwe Openbaring. Wanneer in onze tijd iemand aanspraak maakt, dat hij een nieuwe
openbaring heeft ontvangen, moet hij gerangschikt worden onder de bedriegers. Geestelijke
verlichting is onderscheiden, zowel van Schrift inspiratie, als ook van Openbaring. Het is het
werk van de Heilige Geest in de gelovigen, door middel waarvan zijn geestelijk begrip
geopend wordt, teneinde de Schrift te verstaan. (Joh. 16:12-15)
De natuurlijke mens kan de dingen van de Geest Gods noch ontvangen noch kennen, daar zij
"geestelijk onderscheiden worden"! (Cor. 2:11-14) Het werk van de Heilige Geest in onze
tijd is niet de mens enige nieuwe Openbaring te schenken of hem te inspireren te schrijven
of te spreken, zoals de Profeten en Apostelen van ouds schreven of spraken, maar het bestaat
in het verlichten van de geest der mensen en hun verstand te openen, opdat zij de Schrift
begrijpen zullen, zodat hun harten in hen brandende zullen zijn, wanneer zij Schrift met
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 8

Schrift zullen vergelijken en hun Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen geopenbaard zal
worden, zoals dit in Zijn Heilig Woord is blootgelegd.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 9

Hoofdstuk 02: Prae-Millennianisme
De verwachting van de tweede komst van Christus
voor de aanvang van het Duizendjarige Rijk.
Het tijdstip van de tweede komst van Christus is de sleutel, die alles wat de "Waarheid der
Bedelingen" betreft, ontsluit. De grote meerderheid van de Christenen geloven in de
persoonlijke wederkomst van de Here, maar zij verschillen in hun opvatting omtrent het
tijdstip daarvan. Zij worden verdeeld in twee scholen: de "Prae-Millennialisten" en de
"Post-Millennialisten".
De eersten geloven, dat Jezus Christus voor het Millennium zal terugkomen, de tweeden, dat
Hij na het Millennium zal wederkeren. Onder het woord "Millennium" wordt verstaan: Het
Duizendjarig Rijk", dat in Openbaring 20:1-7 wordt vermeld.
Het is een algemene, maar verkeerd opvatting, dat de Prae-Millennialisten hun geloof
hoofdzakelijk, indien al niet geheel en al, op deze passage in Openbaring baseren, daar het
feit bestaat, dat de vraag of de tweede komst van Christus voor of na dit tijdperk zal plaats
vinden, reeds gesteld wordt voor de Openbaring.
De Oud Testamentische Profeten voorspelden in duidelijke taal en in gloeiende termen, een
tijdperk of eeuw van algemene rechtvaardigheid en vrede op aarde, onder de regering van
"Messias den Vorst. Dat de discipelen niet dwaalden in hun geloof aan een "Aards
Koninkrijk", geregeerd door de aan hun beloofde Messias, blijkt uit het feit, dat Jezus
nimmer hen berispte om dit geloof. En na Zijn Opstanding en voor Zijn Hemelvaart, toen zij
Hem vroegen of Hij "in deze tijd het Koninkrijk van Israël zou oprichten" (hand1:6) zei
Jezus niet "Jullie dwalen in je opvatting over een aards Koninkrijk, het Koninkrijk, waartoe
Ik kwam om het op te richten en hetwelk de Profeten op het oog hadden, is een "Geestelijk
Koninkrijk". Maar Hij zei: "het is niet voor u te weten, de tijden en gelegenheden"; dat wil
zeggen wanneer het Koninkrijk opgericht zal worden.
De gehele leer van het Oude Testament is, wat de komst van de Messias betreft,
Prae-Millennialistisch. Het enige gebruik, dat de Prae-Millennialisten van deze passage over
het Duizendjarig Rijk in Openbaring 20:1-7 maken, is om de duur van de Eeuw van
Rechtvaardigheid en Vrede vast te stellen. Het is een feit, dat de Joodse overlevering
gegrond is op de "sabbat’s rust" van Genesis 2:1-3, en leerde, dat het "Zevende Duizendtal"
jaren vanaf de schepping een periode van Sabbat’s rust zou zijn, of wat wij noemen met de
naam van "Millennium". De passage in de Openbaring bevestigt slecht deze overlevering.
Schrap haar en de bewijsgrond wordt daardoor niet verzwakt; het enige wat dan geschied is,
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 10

dat de duur van die eeuw onzeker wordt.
De Apostolische Gemeente was Prae-Millennialistisch en gedurende een periode van over
de 200 jaar bestond er geen andere opvatting. De geschriften van de kerkvaders vloeiden
over van de bevestiging van dit feit. Maar ongeveer 250 jaar na Christus kwam Origenes,
een van de kerkvaders op de gedachte, dat de woorden van de Schrift slechts de "schil"
waren, waardoor de "kern" van de Schriftuurlijke waarheid omsloten werd.. Plotseling
begon hij de Schrift te "verzinnebeelden" en te "vergeestelijken" en stichtte aldus de
oorsprong van de school van hen, die de Schrift verzinnebeelden of vergeestelijken, door
welke de Gemeente en de Bijbel zoveel geleden hebben. Het resultaat hiervan was, dat de
Gemeente, wat de grote meerderheid daarvan betreft, ophield uit te zien naar de komst des
Heren, en zelf een aards Koninkrijk stichtten.
Toen Constantijn "alleen heerser" werd als keizer van Rome in 323 na Christus en het
Christendom genegen was, verenigde hij de kerk en de staat. Er rees nu een nieuwe
moeilijkheid in de vertolking van de Schrift. Indien Rome, zoals in die tijd geloofd werd, de
zetel zou worden van de anti-christ, zo verrees de vraag, of liever men fluisterde het
twijfelend: Is Constantijn de anti-christ?
Zulk een opvatting was echter niet naar de smaak van de Romeinse keizer en zo werd een
gemakkelijke uitleg ontdekt en aangenomen. Namelijk, dat het "heidense Rome" de
anti-christ was en dat het Millennium aanving bij de troonsbestijging van Constantijn.
Hieraan werd kleur gegeven door de giften en privileges door Constantijn aan de kerk
geschonken, en leidde ertoe, dat er aanspraak op gemaakt werd, dat de zegeningen van het
Duizendjarig Rijk uit het Oude Testament overgedragen werden van de Joden op de
christelijke kerk.
Maar de bewering, dat de "paapse kerk" de anti-christ was, wilde niet meer verdwijnen.
Toen het onmogelijk bevonden werd om het boek de Openbaring uit de heilige Canon te
verwijderen, werd er besloten de Schrift te sluiten; de Bijbel werd een gesloten Boek en de
duisternis van de nacht daalde op het christendom neer. Het gevolg was, "de duistere
eeuwen" of "tijden". Doch te midden van deze duisternis bleef God niet zonder getuigen van
de waarheid. De volgelingen van Paulus, de Albigenzen, Waldezen en andere sekten
getuigden van de Prae-Millennianistische komst des Heren.
Maar de duisternis duurde niet eeuwig. Toen de "volheid de tijden" was aangebroken,
verscheen de morgenster der reformatie, John Wycliffe kwam, om spoedig daarna gevolgd
te worden door de "Zon", Maarten Luther, wier licht de duisternis verdreef. De leer omtrent
de Prae Millennianistische Komst des Heren herleefde, maar de hervormers gingen niet ver
genoeg.
Er ontstond een periode van godsdienstige twisten en van godsdienstige sekten. Het gevolg
was een teruggang in geestelijkheid en een toename van rationalisme, (van de rede of het
verstand) dat weigerde aan te nemen, dat de wereld snel rijpte voor het oordeel, en er
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 11

ontstond behoefte aan een nieuwe uitlegging omtrent de duizendjarige regering van
Christus. Deze uitleg verschafte Rev. Daniël Whitby (1638-1726); Hij was predikant in de
Engelse kerk; die, beweerde hij, lezende de beloften in het Oude Testament aan de Joden
gedaan met betrekking tot hun herstel als natie, en de wederoprichting van de troon van
David, tot het inzicht gekomen was, dat deze beloften geestelijk toegepast moesten worden
op de kerk.
Deze opvatting noemde hij: "Een nieuwe hypothese". Hij beweerde, dat Israël en de berg
Sion, de kerk representeerden. Dat de belofte van de onderwerping van de heidenen aan de
Joden slechts een profetische voorspelling was van de bekering van de heidenen en hun
toetreding tot de kerk. Dat het te samen neder liggen van de leeuw en het lam, de
verbroedering uitbeeldde van de oude en nieuwe natuur, en dat de stichting van een
uitwendig en zichtbaar koninkrijk te Jeruzalem, waarover christenen en heidenen zouden
regeren, grof en vleselijk was en tegenstrijdig met het gezonde verstand, omdat dit
menselijke en geestelijke wezens, als op aarde samen zijnde, voorstelde. Zijn "nieuwe
hypothee" leerde, dat door prediking van het Evangelie, het mohammedanisme uitgeroeid
zou worden, de Joden bekeerd, dat de paapse kerk met de Paus (antichrist) zou vernietigd
worden en de Duizend Jaren van Rechtvaardiging en Vrede, bekend onder de naam van het
"Millennium" hierop zou volgen; aan het einde waarvan een korte periode van afval zou
volgen, eindigend met de terugkeer van Christus.
Daarna zou dan een algemene opstanding van de doden volgen, waarna het algemeen
oordeel en de aarde door vuur zou vernietigd worden en de eeuwigheid een aanvang nemen.
De tijden waren gunstig voor deze "Nieuwe Theorie. Een reactie op de openlijke ontrouw
van die dagen was ingetreden. Geheel Engeland was met een godsdienstige ijver bezield.
De "Grote Ontwaking" onder Whitefield en Wesley volgde, en het had het aanzien alsof de
bewering van Whitby, dat het Millennium op het punt stond een aanvang te nemen,
bewaarheid zou worden. Dat hij zich vergiste, hebben de historische feiten bewezen. Het
blijkt duidelijk, dat wij nu niet leven in het tijdperk van het Millennium.
Desalniettemin werd zijn "Theorie" overal gunstig ontvangen, verspreidde zich met grote
snelheden, werd een aangenomen leerstuk van de kerk. Het is heden ten dage bekend onder
de naam van de "Post-Millenniale Verwachting" van de tweede komst van Christus,
waarvan verondersteld wordt, dat zij het orthodox geloof van de kerk uitmaakt.
In het kort: het "Post-Millennianisme", dat in onze dagen wordt voorgestaan is nauwelijks
200 jaren oud, terwijl het "Prae-Millennianisme" dateert uit de dagen van Jesaja en
Daniël. Het treurige hiervan is, dat deze "valse leer" van het "Post-Millennianisme"
onderwezen wordt in onze Bijbel door de opschriften, die boven de hoofdstukken van het
Oude Testament geplaatst zijn.
Ter illustratie ziet men de opschriften boven de hoofdstukken 43 en 44 van Jesaja, waar
staat: "De Here troost de Kerk met Zijn beloften", (dit staat boven de Engelse vertalingen. In
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 12

onze Nederlandse vertaling vinden we dit niet) terwijl deze hoofdstukken in het geheel niet
gericht zijn tot de kerk, maar tot Jakob en Israël, zoals wij, wanneer wij ze lezen, zelf kunnen
zien. De oppervlakkige lezer ziet niet het feit, dat de opschriften boven de hoofdstukken
door de uitgever zijn aangebracht en geschrapt behoren te worden, daar zij misleidend zijn,
zoals bijvoorbeeld de titel van het boek de Openbaring, dat genoemd wordt: "De Openbaring
van Johannes", terwijl het genoemd moest worden: "Openbaring van Jezus Christus"
(Openb.1:1)
De Prae-Millennianisten worden in drie scholen verdeeld, die in hun uitlegging
fundamenteel aan elkaar tegenover gesteld zijn. Zij zijn bekend onder de namen van :
Preterristische (preterrist is verleden), Historische en Futuristische school. De
"Preterristische School" ontstond met de jezuïet Alcazar. Zijn gezichtspunt werd het eerst
gepubliceerd als een afgerond onderwerp in zijn werk over de Openbaring.
Het is uitgegeven in het jaar 1614 na Christus. Het beperkt de gezichtskring van de
Openbaring tot de gebeurtenissen, die plaats vonden tijdens het leven van de Apostel
Johannes, en houdt vol, dat de gehele profetie werd vervuld met de verwoesting van
Jeruzalem onder Titus en de daarop volgende ineenstorting van het Romeinse keizerrijk,
hierdoorkeizer Nero tot anti-christ bestempelende. Wat hij hiermede beoogde was heel
doorzichtig. Het had tot doel de kerk van de paus te ontdoen van het brandmerk der
benaming van de "hoer" en van de paus, als anti-christ". Het is een opvatting, die slechts
door weinige in onze tijd wordt gedeeld.
Van de "Historische School" wordt somtijds gesproken als van het "Presentistische
ontwerp". Het verklaart, dat de Openbaring een serie van gebeurtenissen is, die in de wereld
en in de kerk zouden plaatsvinden, vanaf de tijd van Johannes tot aan het einde der tijden.
De voorstanders van deze school verklaren de symbolen, vermeld in het boek de
Openbaring, als heen wijzende naar zekere historische feiten, die in de wereld hebben plaats
gehad en nog gebeuren. Zij beweren, dat de anti-christ eerder een "systeem" is, dan een
"persoon" en wordt weergegeven door de "hoererende kerk" van Rome. Zij verklaren het
"tijd element" van het boek op grond van de Jaar Dag Schaal.
Deze school heeft enige zeer knappe en vindingrijke voorstanders. Dit gezichtspunt was,
evenals het voorafgaande bij de vroegere kerk onbekend. Het kwam in het midden van de
12de eeuw naar voren en werd als systeem ingevoerd in het begin van de 13de eeuw door de
abt Joachin. Hiernavolgend werd het op de paus toegepast door de voorlopers en leiders van
de reformatie en men mag zeggen, dat het een hoogtepunt bereikt heeft in Mr. Ellicott’s
"Horse Apocalypticae". Het wordt menigmaal het protestantse gezichtspunt genoemd, daar
het pausdom als alles vervullend, wat voorzegd was van de anti-christelijke macht, voorstelt.
Het was een machtig en geweldig wapen in de handen van de leiders van de reformatie, en
de overtuiging, dat deze zienswijze de juiste was, sterkte hen erin "hun leven niet lief te
hebben tot de dood". Het was het geheim van het heldendom van het martelaarschap van de
16e eeuw.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 13

De "Futuristische School" legt de taal van de Openbaring "letterlijk" uit, uitgezonderd, die
symbolen, die als zodanig genoemd worden; en neemt het standpunt in dat het gehele boek
vanaf het einde van het 3de hoofdstuk nog toekomstig is en nog niet vervuld, en dat het
grootste gedeelte van het boek vanaf de aanvang van het 6de hoofdstuk tot aan het einde van
het 19de hoofdstuk, datgene beschrijft, wat geschieden zal, gedurende de laatste week van
Daniëls "Zeventig Weken".
Dit standpunt is, waar het in de latere tijden slechts dateert van het einde van de 16e eeuw,
in werkelijkheid de oudste van de drie scholen. In vele voornaamste trekken werd het
gedeeld door de eerste kerkvaders, en het is één der eerste Bijbel Verklaringen van de
Schriftwaarheden, die met de groei van het pausdom in vergetelheid terugzonken, en die in
de laatste tijd weer aan de kerk is terug gegeven.
Men kan zeggen, dat het in zijn tegenwoordige vorm aan het einde van de 16de eeuw
ontstond met de Jezuïet Ribera, die gedreven door hetzelfde motief als de Jezuïet Alcazar,
trachtte het pausdom van de vloek om als anti-christ gekenmerkt te worden, te bevrijden en
op deze wijze de Profetieën van de Openbaring verschoof naar een verre toekomst.
Deze zienswijze werd door de roomse kerk aanvaard en werd voor een lange tijd tot haar
beperkt, maar hoe vreemd het ook moge klinken, zij herleefde op wonderbare wijze sedert
de aanvang van de 19de eeuw, en wel onder de protestanten. Het is de meest aangenomen
zienswijze van de drie verschillende scholen. Zij is ervan beschuldigd, dat zij het pauselijke
en mohammedaanse systeem ontkent, doch dit is verre van de waarheid, want het ziet
integendeel in deze beide systemen de Type en Anti-Type van het beest en de valse profeet.
De Futuristische Verklaring van de Schrift is het, die op deze studie is toegepast.
De tweede en Prae-Millenniale Komst van Christus is de Sleutel tot de Schrift. Al de
Profetische geschriften maken deze tot hun eindpunt. Dit is een duistere wereld en het
"Woord der Profetie", dat zeer vast is, is ons geschonken als een licht op ons pad om op de
stormachtige zee van de tijd ons de weg te wijzen. (2 Petr.1:19).
Profetie is niet een toevallige gissing, zoals onze weersvoorspellingen, het is vooraf
geschreven geschiedenis. Vanaf het ogenblik, dat wij deze blik krijgen op de Profetie en
duidelijk het verband zien tussen de Prae-Millennianistische Komst van Christus met de
waarheid, die in de Schrift verkondigd wordt, wordt de Bijbel voor ons een nieuw Boek; en
de leerstellige en profetische waarheden nemen ogenblikkelijk hun juiste plaats in, en ons
theologisch systeem is niet langer een chaos, maar een geordend ontwerp.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 14

Hoofdstuk 03: Bergtoppen der Profetie
De Bijbel is hierin van alle andere "heilige boeken" onderscheiden, dat hij zijn basis van
"echtheid" en van "gezag" ontleent aan de Profetie. Geen van de andere "heilige boeken"
bevatten voorzeggingen met betrekking tot de toekomst. Indien hier de schrijvers zouden
getracht hebben toekomstige gebeurtenissen te voorzeggen, zou het niet in vervulling treden
daarvan, reeds lang het vertrouwen in hun geschriften ondermijnd hebben.
Vervulde Profetie
is een sterker bewijs voor de "Inspiratie" en het "Gezag" van de Schriften, dan wonderen. De
Profetie is maar niet een gissing op goed geluk, niet een "waarschijnlijkheid", gebouwd op
onzekere veronderstellingen, zoals onze weersverwachtingen. Profetie is vooruit geschreven
geschiedenis, of zoals iemand anders gezegd heeft: "Profetie is de gietvorm van de historie".
De belangrijkheid van de studie van het Profetische Schrift wordt gezien, wanneer wij ons
herinneren, dat tweederde daarvan Profetisch is, hetzij in typen, symbool of in een
rechtstreekse verklaring; en meer dan de helft van de Oud Testamentische Profetieën en
bijna het gehele Nieuwe Testament, wijzen naar gebeurtenissen, die nog in de toekomst
liggen.
Bovendien is onze wereld "een duistere wereld" en de mens heeft het "Woord der Profetie",
dat zeer vast is, nodig teneinde hem de weg te wijzen over de stormachtige zee van de tijd.
(2 Petr. 1:19 zegt: "als op een lamp, die schijnt in een duistere plaats".)
Wanneer de mens ziet dat God een "Plan en Oogmerk heeft met de Eeuwen", vat hij weer
moed, en heeft hij iets waaraan hij zijn geloof kan vastleggen. Omdat de godsdienstige
leiders ten dage van Christus, de Profetische Schriften niet bestudeerden, begingen zij de
fout Hem bij zijn komst niet te herkennen, en wanneer de godsdienstige leiders van onze tijd
de studie der Profetieën minachten, zullen zij niet gereed zijn voor de tweede komst van de
Heer.
Er treden"Vier Profetische Perioden" duidelijk in de Schrift naar voren:
1. De Aardsvaderlijke 1921 - 1491 voor Christus
2. De Mozaïsche 1491 - 1370 voor Christus
3. De Joodse Tijdens de ballingschap 900 - 600 voor Christus
Na de ballingschap 500 - 400 voor Christus en 400 jaar stilzwijgen
4. De Apostolische 27 - 100 na Christus
De Profetieën verdelen zich in drie grote afdelingen:
1. Het verleden vervulde Profetie
2. Het tegenwoordige Profetie in vervulling gaande
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 15

Dit zijn de profetieën die betrekking hebben op de Joden, de Naties en het zedelijke en
godsdienstige karakter der tijden.
3. Het toekomstige Nog onvervulde Profetie
De eisen voor een echte, betrouwbare voorzegging zijn vijf in getal:
1. Zij moet bekend gemaakt worden voor de vervulling daarvan.
2. Zij moet boven al het menselijke vooruitzien verheven zijn.
3. Zij moet bijzonderheden aangeven.
4. Er moet voldoende tijd verlopen tussen haar bekendmaking en haar vervulling, teneinde
buiten te sluiten dat de profeet, of enig ander daarbij geïnteresseerde groep er zelf de
vervulling van zou kunnen brengen.
5. Er moet duidelijke en klaarblijkelijke vervulling van de Profetie aanwezig zijn.
De waarde van het argument omtrent de "Inspiratie der Schrift", gezien vanuit de Profetie,
komt duidelijk aan het licht wanneer we de wet bestuderen der: samengevoegde
waarschijnlijkheden.
Wanneer ik voor het volgende jaar een aardbeving in Philadelphia zou voorspellen zou er
een kans van 1 tot 2 zijn, dat deze zou plaats vinden. Indien ik er een andere voorspelling
aan zou toevoegen, namelijk dat zij op de vierde juli zou plaatsvinden, zou de kans
teruggaan van 1 tot 4. En indien ik er nog een andere bijzonderheid aan zou toevoegen, zou
zij teruggaan van 1 tot 32. En indien de bijzonderheden tien in getal waren, zou de kans der
vervulling teruglopen van 1 tot 1024.
Welnu, er waren 25 bijzondere voorzeggingen door de Oud Testamentische Profeten
uitgesproken, die alle betrekking hadden op het verraad, het verhoor, de dood en de
graflegging van Jezus. Deze werden door verschillende Profeten geuit, gedurende een
periode van 1000 jaar voor Christus, doch zij werden alle binnen 24 uur in één Persoon
vervuld, in overeenstemming met de wet der" Samengevoegde Waarschijnlijkheden" was er
dus 1 kans op de 33.554.432 dat deze 25 voorzeggingen bewaarheid zouden worden, zoals
geprofeteerd was.
Indien een Profeet verschillende voorzeggingen met betrekking tot een toekomstig feit zou
doen, zou het onmogelijk zijn, dat hij door een heimelijk verstandhouding met anderen het
zou kunnen doen plaatsvinden. Doch wanneer een aantal Profeten, verdeeld over
verschillende eeuwen gedetailleerde en specifieke voorspellingen doen van een toekomstig
feit, kan de beschuldiging van een geheime totstandkoming niet worden volgehouden.
Het is een feit dat er 109 voorzeggingen letterlijk vervuld werden bij de eerste komst van
Christus in het vlees. Pas op dit getal, de wet der "Samengevoegde Waarschijnlijkheden"
toe, en de kans is 1 op een Biljoen dat zij in één Persoon vervuld zouden worden.
Het argument dat Jezus gebruikte om de twee naar Emmaüs gaande, rouw dragende
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 16

discipelen te overtuigen dat Hij de Messias was, bestond in een beroep te doen op de
Profetie."En Hij begon bij Mozes en bij al de profeten en legde hun uit, wat in al de
Schriften (namelijk het Oude Testament)op Hem betrekking had". (Luk.24:27)
Het zou buitengewoon belangrijk zijn en een verwonderlijke hulp, indien wij in het
evangelie van Lucas een volledig verslag bezaten van het gesprek dat op die middag
gevoerd werd. De twee discipelen waren vertrouwd met de dingen die in de voorafgaande
week gebeurd waren, de gevangenneming, het verhoor, de kruisiging en de graflegging van
Jezus, evenzeer als van de in omloop zijnde geruchten van Zijn opstanding. Het was daarom
voor Jezus niet moeilijk deze dingen naar voren te brengen en door aanhalingen uit Oud
Testamentische geschriften hen aan te tonen, dat zij geheel en al bevestigden wat de
Profeten voorzegd hadden, over dat wat bij de komst van de Messias geschieden zou.
Hij herinnerde hen eraan wat de Profeten gezegd had, dat de Messias voor 30 zilverstukken
zou worden verkocht (Zach. 11:12), door een vriend verraden (Ps. 41:10), door Zijn
discipelen verlaten(Zach 13:7), door valse getuigen beschuldigd (Ps. 35:11), stom zou zijn
voor Zijn aanklagers (Jes. 53:7), gegeseld zou worden door Zijn vijanden (Jes. 50:6), Zijn
kleren verdeeld (Ps. 22:19), bespot door Zijn vijanden (Ps. 22-7-8), gal en azijn (edik) te
drinken zou krijgen (Ps. 69:22),dat er geen been van Hem gebroken zou worden (Ps. 34:21),
met boosdoeners gekruisigd (Jes. 53:12), dat de prijs van het verraad gebruikt zou worden
voor de aankoop van het veld van de pottenbakker(Zach. 11:13) en dat Hij bij de rijken in
het graf zou zijn (Jes. 53:9).
Maar stellig eindigde Jezus niet daarmee, dat Hij slechts aantoonde dat de GEKRUISIGDE
CHRISTUS aan al de vereisten van de Profetie beantwoordde. Het was een lange weg die zij
aflegden. Stellig voegde Jezus zich bij hen, kort nadat zij Jeruzalem verlieten, om naar
Emmaüs te gaan, dat daarvan ongeveer10 km. af lag en Hij had dus genoeg tijd de omtrekken
van het Profetisch beeld van de Messias te scheppen.
Genesis 22:7-8 aanhalend, beschreef Hij Isaak als een type van Christus, en beschreef Hij
hoe God Abrahams zoon spaarde, maar niet Zijn Eigen Zoon. Toen vestigde Hij hun
aandacht op de instelling van het Paasfeest en herinnerde aan het feit, dat bij de
voorbereiding van het lam om het te roosteren, twee spitten gebruikt werden, het een door de
lengte as van het dier, ten einde het boven het vuur te houden, het andere dwars door de
schouder om het te kunnen wentelen, op deze wijze het kruis symboliserend, waarop het
Lam Gods werd uitgestrekt.
Dan herinnerde Hij eraan, dat Hij gezegd had: "En als Ik van de aarde verhoogd ben, zal Ik
allen tot Mij trekken". (Joh. 12:32) En toen Hij op deze wijze hun geheugen had verscherpt,
voerde Hij hen terug naar dat voorval in de geschiedenis van de Kinderen Israëls, namelijk
naar de oprichting van de koperen slang in de woestijn en vestigde er hun aandacht op, dat
dit het type daarvan was, hoe de mens gebeten door de slangen der zonde, een verlosser
nodig heeft en hoe Jezus door verhoogd te zijn de plaats van de koperen slang innam, en dat
allen die tot Hem in geloof zullen opzien, bevrijd zullen worden van de gevolgen der zonde.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 17

Daarna sprak Jezus over de Profeet Jona, wat deze onderging en herinnerde hen aan Zijn
eigen Profetie, die zij buiten twijfel van Hem gehoord, maar vergeten hadden, dat: "Want
gelijk Jona drie dagen en drie nachten in de buik van het zeemonster was, zo zal de Zoon
des Mensen in het hart der aarde zijn", (Matth. 12:40) hen aldus aantonend, dat zij niet
verbaasd hadden behoren te zijn over het bericht, dat zij die morgen gehoord hadden, dat
JEZUS VANUIT DE DODEN WAS OPGESTAAN.
Is het een wonder dat hun harten "brandende in hen waren" toen Jezus met hen de weg naar
Emmaüs afleggend, voortging de Schriften voor hen te openen en hen aantoonde de
gelijkheid van de Profetische Christus met de Geschiedkundige Christus, die zij gekend en
liefgehad hadden? (Luc. 24:32) Hoe eenvoudig lijkt ons een raadsel, wanneer wij de
oplossing weten en hoe eenvoudig wordt voor ons de Schrift, wanneer wij Christus daarin
zien, want HET GETUIGENIS VAN JEZUS is de GEEST DER PROFETIE. (Openb.
19:10) Dat wil zeggen dat de Geest en het doel van alle Profetie is: van Jezus getuigen. Hoe
belangrijk is daarom de studie der profetie!
Wij hebben nu gezien hoe er 109 voorzeggingen van de Oud Testamentische Profeten bij de
Eerste Komst van Christus letterlijk vervuld werden, maar er zijn 845 aanhalingen uit het
Oude Testament en het Nieuwe Testament, waarvan er 333 op Christus betrekking hebben.
Zij variëren van typen en beelden, die geheel zonder zin zouden zijn, tenzij gij Christus
daarin een plaats geeft, tot zeer exacte voorzeggingen toe, die nu en dan tot in de kleinste
bijzonderheden afdalen.
De enige boeken die in het Nieuwe Testament niet worden aangehaald zijn: Ruth, Ezra,
Nehemia, Obadja en de Spreuken van Salomo. De Oud Testamentische Geschriften houden
een dubbel getuigenis in voor Jezus. Zij wijze beide aan, zowel Zijn Eerste, als ook Zijn
Tweede Komst. En dezelfde Profeet die op deze tweede Komst wees, noemde ze niet altijd
in de juiste volgorde. Dit werkte verwarrend op de Bijbelbestudeerders en de godsdienstige
leiders uit de dagen van Christus.
Zij wisten daadwerkelijk niets van de twee Komsten van Christus. Daarom moet men hen
niet te hard beoordelen, dat zij Christus verwierpen omdat Hij niet onmiddellijk een "Aards
Koninkrijk" oprichtte. Zij maakten geen onderscheid tussen de Profetieën, die Zijn lijden
voorspelden en die voorzeggingen die betrekking hadden op Zijn Heerlijkheid. (1 Petr.
1:10-12) Zij geloofden, dat alle Profetieën die betrekking hadden op de Messias (Christus)
bij Zijn Eerste Komst vervuld zouden worden. Dit verklaart het feit waarom de mensen uit
Christus tijd, van Hem verwachten, dat Hij een aards Koninkrijk zou oprichten. Zij zagen
niet dat deze tegenwoordige bedeling of tijd der Gemeente een ruimte besloeg tussen het
lijden (het kruis) en de heerlijkheid (de Kroon).
Maar wij staan aan deze kant van Golgotha en kunnen gemakkelijk de vervulde Profetieën
van de "Eerste Komst" scheiden van de onvervulde van de "Tweede Komst". De Oud
Testamentische Profeet zag de toekomst als van elkaar gescheiden toppen van de berg. Hij
zag niet, dat de toppen zich verzamelenden in groepen, waartussen een vallei: "de vallei der
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 18

Gemeente". In de eerste groep vindt men de geboorte van Jezus, Golgotha en Pinksteren. In
de tweede groep: de anti-christ, de Openbaring van Jezus Christus en het Koningschap van
Jezus Christus.
De Profeet Jesaja zag niet, dat (in Jesaja 61:1-3) het woordje "en" in het tweede vers
scheiding maakte tussen twee verklaringen, namelijk van:
het jaar van het welbehagen des Heren
en
de dag der wraak van onze God
een periode insluitende, die de gehele tegenwoordige Bedeling omspande. Een periode, die
nu bijna 2000 jaar duurt. Zo ook scheidt de Profeet Jeremia (Jer. 23:5-6) met een punt
komma de Eerste en de Tweede Komst of wel hij onderscheid:
de Rechtvaardige Spruit;
en
de Koning, die verstandig handelen en regeren zal.
De Profeten zagen het Profetische en Koninklijke werk van Christus, doch Zijn Priesterlijke
werk zagen zij niet. Zij zagen het "Altaar" (het offer) en de "Troon"; doch zij zagen niet de
"Tafel" (de tafel des Heren), die daartussen zou komen.
De Profeet zag in een rechte lijn langs de "Toppen der Profetie" en zag niet de "Vallei der
Gemeente" tussen de Eerste Komst (het kruis), en de Tweede Komst" (de Kroon). Alles wat
wij te doen hebben is de Oud Testamentische Profetieën, die betrekking hebben op de
"Eerste Komst" van Christus te scheiden van de Profetieën, die wijzen op de "Tweede
Komst".
Dit vereenvoudigt de studie der Profetie.
Jesaja’s Profetieën
hebben namelijk betrekking op de Messias en op Israël.
Jeremia
is de profeet vanIsraëls terugkeer in zijn eigen land, van het Duizendjarige Rijk, van de
herbouw van de Tempel en van Israëls Godsdienstvorm.
Daniël
is de Profeet van de Heidenen en van hun uiteindelijke grote leider, de anti-christ
Zacharia houdt zich het meest bezig met de gebeurtenissen, die geschieden zullen bij de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 19

Tweede Komst van Christus. Zoals:
1. De anti-christ (de dwaze herder) (Zach.11:15-17)
2. Armageddon (Zach. 14:1-3)
3. De bekering van Israël (Zach. 12:10-14)
4. Christus Komst op de Olijfberg (Zach. 14:4-11)
5. De ouderdomsgrens in Jeruzalem (Zach. 8:3-8)
6. Het feest der Tabernakel (Zach. 14:16-21)
Let wel op, dat Zacharia deze gebeurtenissen niet ziet in hun chronologische volgorde. Al de
Grote Profetieën, en negen van de Kleine Profetieën leggen de nadruk op het Koningschap
van Christus, en juist dit feit was het, wat de godsdienstige leiders ten dage van Christus in
de war bracht.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 20

Hoofdstuk 04:
De Tweede Komst van Christus
Geen historisch feit wordt duidelijker vastgesteld, dan dat van de "Eerste Komst van
Christus". Doch daar bij Zijn Eerste Komst niet al de Profetieën, die verband met Zijn Komst
houden, werden vervuld, blijkt het duidelijk, dat er een andere Komst moet volgen, die deze
Profetieën geheel en al vervullen zal.
Omdat de godsdienstige leiders ten tijde van Christus geen onderscheid maakten tussen de
Profetieën, die betrekking hadden op Zijn Eerste Komst, en die voorzeggingen, die Zijn
Tweede Komst betroffen, verwierpen zij Hem. Petrus zegt ons (1 Petr.1:10-11), dat de
Profeten zelf niet duidelijk het verschil zagen, dat er tussen het "lijden" en de
"heerlijkheid" van Christus, dat wil zeggen dat zij niet zagen, dat er een "tijdsruimte" was
tussen het "kruis" en de "Kroon", en dat het kruis zou vooraf gaan aan de Kroon.
Maar wij hebben geen verontschuldiging. Wij leven aan deze zijde van het kruis en wij
kunnen gemakkelijk al de Profetieën uitschakelen, die bij de "Eerste Komst" van Christus
vervuld werden, en die overblijven toepassen op Zijn Tweede Komst.
Het is dan nu duidelijk, dat de "Eerste Komst van Christus", hoe belangrijk die ook was, niet
het "leerstellig middelpunt" van de Schriften vormt. Dat wil zeggen dat de "Eerste Komst
van Christus" niet het middelpunt vormt van een cirkel, die de gehele leer omvat, maar één
van de brandpunten van een ellips, waarvan het andere brandpunt is de "Tweede Komst".
De apostel Paulus maakt in zijn brieven duidelijk onderscheid tussen de "komsten" en hun
leerstellige betekenis. In zijn brief aan de Hebreeën rangschikt hij de "Openbaringen van
Christus" als:
1."maar thans is Hij eenmaal, bij de voleinding der eeuwen, verschenen" (Hebr.9:26)
2. "Om thans, ons ten goede, voor het aangezicht Gods te verschijnen" (Hebr. 9:24)
3."ten tweeden male zonder zonde aanschouwd worden" (Hebr. 9:28)
In zijn brief aan Titus (Titus 2:11-12) brengt hij de leerstellige betekenis van deze
"Verschijningen" naar voren. Als een Profeet stierf Hij voor onze "rechtvaardigmaking" als
een Priester leeft Hij aan de rechterhand van God, niet alleen als onze Pleitbezorger, maar
evenzeer als onze "heiligmaker", en indien Hij wederkomen zal, als onze "Koning", zal dat
zijn tot onze "heiligmaking".
Daar de Eerste en Tweede Komst van Christus door deze bedeling onderbroken is, zijn zij
toch elk voor zich een afgerond geheel, en geheel compleet.; De Tweede maakt de Eerste
Komst van Christus noodzakelijk en de Eerste vraagt als het ware om de Tweede. Beide zijn
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 21

nodig teneinde het reddingsplan te volmaken. De Eerste Komst was tot redding van mijn
"ziel", de Tweede is tot redding van mijn "lichaam". Want er kan geen opstanding van het
lichaam zijn voordat Christus wederkomt.
De Tweede Komst
A. Het getuigenis van Jezus zelf.
Matth.16:27:"Want de Zoon des Mensen zal komen in de heerlijkheid zijns Vaders, met zijn
engelen, en dan zal Hij een ieder vergelden naar zijn daden"
Matth.25:31-32:
"Wanneer dan de Zoon des Mensen komt in zijn heerlijkheid en al de engelen met Hem, dan
zal Hij plaats nemen op de troon zijner heerlijkheid. En al de volken zullen voor Hem
verzameld worden, en Hij zal ze van elkander scheiden, zoals de herder de schapen scheidt
van de bokken"
Joh. 14:2-3:
"In het huis mijns Vaders zijn vele woningen - anders zou Ik het u gezegd hebben - want Ik
ga heen om u een plaats te bereiden; en wanneer Ik heengegaan ben en u plaats bereid heb,
kom Ik weder en zal u tot Mij nemen, opdat ook gij zijn moogt, waar Ik ben".
Joh. 21:22:
"Jezus zeide tot hem: Indien Ik wil, dat hij blijft, totdat Ik kom, wat gaat het u aan? Volgt gij
Mij".
B. Het getuigenis van de Hemelse Wezens:
Hand. 1:10-11:
En toen zij naar de hemel staarden, terwijl Hij henenvoer, zie, twee mannen in witte
klederen stonden bij hen, die ook zeiden: Galileese mannen, wat staat gij daar en ziet op
naar de hemel? Deze Jezus, die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze
wederkomen, als gij Hem ten hemel hebt zien varen".
Deze passage zegt ons, dat dezelfde Jezus op dezelfde wijze, als Hij ten Hemel voer, zal
terugkomen. Dat wil zeggen dat Zijn komst zichtbaar en persoonlijk zal zijn. De twee
mannen die "bij hen stonden" waren waarschijnlijk Mozes en Elia. Zij verschenen met Jezus
op de Berg der Verheerlijking. Zonder twijfel waren zij de "twee mannen", die aan de
vrouwen bij het graf getuigden, dat Jezus was opgestaan. (Luc.24:4-5) en zij zullen wel de
"twee getuigen" zijn, die gedurende de Grote Verdrukking hun getuigenis zullen doen horen.
(Openb. 11:3-12)
C. Het getuigenis van de apostelen:
Paulus, Filip. 3:20-21:
"Want wij zijn burgers van een rijk in de hemelen, waaruit wij ook de Here Jezus Christus
als verlosser verwachten, die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het aan zijn
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 22

verheerlijkt lichaam gelijkvormig wordt, naar de kracht, waarmede Hij ook alle dingen Zich
kan onderwerpen".
Titus, Tit. 2:13:
"verwachtende de zalige hoop en de verschijning der heerlijkheid van onze grote God en
Heiland, Christus Jezus".
Paulus, Hebr, 9:28:
"zo zal ook Christus, nadat Hij Zich eenmaal geofferd heeft om veler zonden op Zich te
nemen, ten tweede male zonder zonde aanschouwd worden door hen, die Hem tot hun heil
verwachten".
Jacobus, Jac. 5:7:
"Hebt dus geduld, broeders, tot de komst des Heren! Zie, de landman wacht en heeft geduld,
totdat de vroege en late regen erop gevallen is".
Petrus, 2 Petr. 1:16:
"Want wij zijn geen vernuftig gevonden verdichtsels nagevolgd, toen wij u de kracht en de
komst van onze Here Jezus Christus hebben verkondigd, maar wij zijn ooggetuigen geweest
van zijn majesteit".
Petrus verwijst hier naar de Verheerlijking van Christus op de berg (Matth.17:1-5) welke
een type was van Zijn Tweede Komst. Mozes was een type van de "opstandingsheiligen" en
Elia van diegenen, die zonder de dood door te maken opgenomen zullen worden. Petrus,
Jacobus en Johannes waren een type van het "Joodse Overblijfsel" dat Hem, wanneer Hij
komen zal, zien zal, en de discipelen, die aan de voet van de berg achterbleven, en niet in
staat waren de demon uit de knaap te werpen, een type van, de schijnvolgelingen van Jezus,
die bij de Opname zullen achtergelaten worden, en die machteloos zullen zijn de demonen
uit te werpen uit het met demonen bezielde volk van dien tijd.
Jud: 14-15:
"Ook over hen heeft Henoch, de zevende van Adam af, geprofeteerd, zeggende: Zie, de Here
is gekomen met zijn heilige tienduizenden, om over allen de vierschaar te spannen en alle
goddeloze werken, die zij goddeloos bedreven hebben, en voor al de harde taal, die de
goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben".
Johannes, 1 Joh. 2:28:
"En nu, kinderkens, blijft in Hem, opdat wij, als Hij zal geopenbaard worden,
vrijmoedigheid hebben en voor Hem niet beschaamd staan bij zijn komst".
Openbaring 1:7:
"Zie, Hij komt met de wolken en elk oog zal Hem zien, ook zij, die Hem hebben doorstoken;
en alle stammen der aarde zullen over Hem weeklagen. Ja, amen".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 23

D. Het getuigenis van des Heren Avondmaal.
1 Cor.11:26:
"Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren,
totdat Hij komt".
Des Heren Avondmaal is geen blijvende instelling, wanneer de Here wederkomt zal het niet
meer gehouden worden. Het is een herinneringsfeest. Het ziet terug naar het kruis en vooruit
naarde komst. Een verlovingsring is niet bedoeld als iets blijvends. Hij is slechts een
onderpand van wederzijdse liefde en trouw, en moet plaats maken voor een trouwring. Zo
mogen wij op de Tafel des Heren zien, als naar een trouwbelofte aan Zijn Gemeente,
achtergelaten gedurende Zijn afwezigheid, de afwezigheid van haar Bruidegom.
Paulus verwijst slechts 13 maal naar de Doop, maar hij spreekt 50 maal van ‘s-Heren
Wederkomst. En één vers op de 30 verwijzen in het Nieuwe Testament naar de Tweede
Komst des Heren. In het Oude Testament zijn 20 maal meer verwijzingen naar de Tweede
Komst des Heren, dan naar Zijn Eerste Komst.
de vijf theorieën
Waar de meerderheid van de belijdende Christenen het feit van de Tweede Komst van
Christus aanvaarden, zijn zij het niet eens, wat dewijze of detijd daarvan betreft. Er bestaan
vijf theorieën tot de Tweede Komst.
1. Dat Zijn Wederkomst Geestelijk is en op het eerste Pinksterfeest werd vervuld.
Het was echter niet Christus, maar de Heilige Geest, die op het Pinksterfeest nederdaalde, en
de voorwaarde van Zijn Komst was de afwezigheid van Christus, want Jezus zeide: "Het is
beter voor u, dat Ik heenga. Want indien Ik niet heenga, kan de Trooster niet tot u komen,
maar indien Ik heenga, zal Ik Hem tot u zenden". (Joh. 16:7) Indien de Heilige Geest een
andere manifestatie van Christus is, dan zijn zij beide identiek, en doet dit de drie-eenheid te
niet.
De waarheid is, dat het gehele Nieuwe Testament na Pinkeren werd geschreven, en dat het
over de 150 keer verklaart, dat het feit van de Komst van Christus nog in de toekomst ligt.
En bovendien geschiedde niet een enkel feit van, die welke voorzegd waren te zullen
geschieden bij de Tweede Komst van Christus. Feiten zoals: de opstanding van de
ontslapenen in Christus, en de opname van de nog levende heiligen, het binden van
satan enz.
2. Dat de bekering van de zondaar de Komst des Heren is.
Dit kan niet zo zijn, want bij de bekering komt de zondaar tot Christus en niet Christus tot de
zondaar. En de bekering van de zondaar is het werk van de Heilige Geest en niet het werk
van Christus. Het is een waarheid, dat het feit van de geestelijke inwoning van Christus in de
gelovige bestaat, maar Zijn Tweede Komst zal, evenals Zijn Eerste Komst een uitwendige,
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 24

zichtbare, en persoonlijke Komst zijn.
3. Dat de dood de Komst des Heren is.
De tekst, die meer dan enig andere bij begrafenissen wordt gebruikt is: "Waakt dan, want gij
weet de dag noch het uur". (Matth.25:13) De samenhang toont aan, dat deze woorden
betrekking hebben op de toekomstige Komst van Christus. Echter Christus komt niet op
aarde, telkens wanneer iemand sterft, en wel om twee redenen:
A. Elke seconde gaat iemand naar de eeuwigheid, en zou dit betekenen, dat Christus
voortdurend op deze aarde moest zijn.
B. Christus houdt zich in de Hemelen bezig met Zijn Hoge Priesterlijke bediening, en zou
dus niet voortdurend op aarde kunnen komen voor de zielen van de stervenden.
Het feit is zo, dat bij het sterven de gelovige naar Christus gaat. Christus komt niet tot hem.
Over de dood wordt altijd gesproken, als over een heengaan "uitwonen" uit het lichaam en
een "inwonen" bij de Here. ( Cor. 5:6-8)
Indien Jezus onder Zijn Tweede Komst de "dood" verstaan had, zou Hij Zijn discipelen niet
gezegd hebben: "Jezus zeide tot hem: Indien Ik wil, dat hij blijft, totdat Ik kom, wat gaat het
u aan? Volgt gij Mij. Dit gerucht ging dan uit onder de broeders, dat die discipel niet
sterven zou". (Joh.21-22-23) Wij zien hieruit, dat de discipelen niet dachten, dat, de Komst
des Heren identiek was met het sterven. In hun gedachten maakten zij tussen deze twee
dingen een groot onderscheid.
De dood is een vijand (1 Cor. 15:26 en 55). Hij houdt ons in het graf. Hij berooft het
lichaam van zijn aantrekkelijkheid. De dood is het loon van de zonde, (Rom. 6:23) en is het
gevolg van Gods toorn. In tegenstelling hiermede is de Tweede Komst van Christus een
manifestatie van Zijn Liefde. Christus is deVorst des Levens.Waar Hij is kan geen dood zijn.
Bij Zijn Komst vliedt de dood. Toen Hij nog op aarde was kon in Zijn tegenwoordigheid
niets door de dood gehouden worden. Zijn Komst brengt niet de dood, maar
deOpstanding. Hij is de Opstanding en het leven en wanneer Hij komt zal Hij ons vernederd
lichaam veranderen, zodat het aan Zijn Verheerlijkt Lichaam gelijkvormig wordt. (Phil.
3:20-21)
4. Dat de verwoesting van Jeruzalem in 70 na Christus de Tweede Komst van de Here was.
De Here was niet tegenwoordig bij de verwoesting van Jeruzalem. Het werd verwoest door
Romeinse soldaten. En geen van de dingen gebeuren, die bij de Tweede Komst zullen
geschieden. (de opstanding van de doden, de opname van de nog in leven zijnde heiligen, en
de natuurlijke veranderingen, die te Jeruzalem en in het land Israël bij Christus’s Komst
zullen plaatsvinden.) Zach. 14:4-11 en Ezech. 47:1-12
Het doel van Christus is niet om Jeruzalem te verwoesten, maar te herbouwen bij Zijn
Wederkomst. Het moet onder de heidenen vertreden worden, totdat de tijden der heidenen
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 25

zullen vervuld zijn en dan zullen zij de Zoon des Mensen zien komen op een wolk, met
grote macht en heerlijkheid. (Luc. 21:24-28)
Het Boek der Openbaring, dat 26 jaar na de verwoesting van Jeruzalem geschreven is,
spreekt van de Tweede Komst van Christus, als van een nog toekomstig feit.
5. Dat de verbreiding van het Christendom de Tweede Komst van Christus is.
Dit kan niet waar zijn, daar de verbreiding van het Christendom gradueel is, terwijl de
Schrift integendeel verklaart, dat de Wederkomst des Heren plotseling en onverwacht, als
een dief in de nacht zal plaats hebben. (Matth. 24:27-36 en 44 + 1 Thes. 5:2 + Openb,3:3)
Nogmaals, de verbreiding van het Christendom brengt redding van de boze, maar van de
Wederkomst des Here wordt gezegd, dat deze geen redding, maar eenplotselinge
vernietiging brengen zal. (1 Thes. 5:2-3 + 2 Thes. 1:7-10)
wat de tijd betreft
Wij kunnen van de datum niet zeker zijn. Toen Jezus op aarde was zei Hij: "Maar van die
dag of van die ure weet niemand, ook de engelen in de hemel niet, ook de Zoon niet, alleen
de Vader" .(Marc. 13:32) Na Zijn Opstanding en voor Zijn Hemelvaart weigerde Hij aan de
nieuwsgierigheid van de discipelen te voldoen, tot hen zeggende: "Het is niet uw zaak de
tijden of gelegenheden te weten, waarover de Vader de beschikking aan Zich gehouden
heeft". (Hand. 1:7)
Jezus kende Daniëls profetie van de 70 weken (Dan. 9-20-27), maar Hij stelde voor de
vervulling daarvan geen datum vast.Hij, die de Profetie bestudeert moet geen datum
vaststeller zijn, maar hij heeft te waken. Tekenen zijn voor de Joden. Er is niets, wat
Christus Komst voor Zijn Gemeente tegenhoudt op welk tijdstip en wanneer dit ook zal
plaatsvinden. Daar wij nu niet weten op welke dag of uur Christus Komst zal plaats vinden,
zo weten wij toch, dat deze zal zijn:
prae-Millennialistisch
Wij verstaan onder deze uitdrukking: voor de komst van het Duizendjarig Rijk, waarvan in
Openbaring 20:1-6 gesproken wordt. Over deze periode wordt in andere Boeken gesproken,
als over het Koninkrijk en het is door de Profeten met woorden vol gloed beschreven, als
een tijd, waarin de aarde gezegend zal zijn met een universele uitoefening van
rechtvaardigheid.
De passage in Openbaring 20:1-6 zegt alleen, dat deze periode er een zal zijn van 1000 jaar.
De gehele opbouw van het Nieuwe Testament eist, dat Christus voor het millennium zal
terugkeren.
Hier volgen enkele redenen daarvoor:
1. Wanneer Christus komt zal Hij de doden opwekken, want de rechtvaardigen, die
gestorven zijn, zullen voor het millennium opgewekt worden, zodat zij met Christus zullen
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 26

egeren gedurende 1000 jaar, vandaar, dat ervoorde Komst van Christus geen Millennium
zijn kan. (Openbaring 20:4-5)
2. Wanneer Christus komt zal Hij het onkruid van de tarwe scheiden. Maar daar de 1000
jarige periode er een zal zijn van universele rechtvaardigheid moet deze scheiding plaats
hebben voor het Millennium, vandaar dat dit er niet zijn kan voordat Christus wederkomt.
(Matth. 13:40-43)
3. Wanneer Christus komt, zal satan gebonden worden, maar daar satan gedurende het
Millennium gebonden zal worden, kan er van geen Millennium sprake zijn, voordat Christus
wederkomt. (Openbaring 20:1-3)
4. Wanneer Christus komt zal deanti-christ uitgeroeid worden, maar daar de anti-christ voor
het Millennium vernietigd zal worden, kan er van geen Millennium sprake zijn, voordat
Christus komt. (2 Thes. 2:8 + Openb. 19:20)
5. Wanneer Christus komt zullen de Joden hersteld zijn in hun eigen land, doch daar dit niet
plaats zal vinden na, maar voor het millennium, kan het Duizendjarig Rijk er niet zijn voor
Christus komst. (Ezech. 36:24-28 + Openb. 1:7 + Zach. 12:10)
6. Wanneer Christus komt zal het onverwacht geschieden, en er wordt ons gezegd te waken,
opdat het ons niet onvoorzien overkomt. Welnu wanneer Zijn Komst niet geschiedt dan pas
na het Millennium, en dit Millennium er nog steeds niet is, waarom wordt ons
danbevolen een gebeurtenis te verwachten, die nog meer dan 1000 jaar verwijderd is?
wat de wijze van Zijn Komst betreft
Hij zal op dezelfde wijze terugkeren, als Hij heenging. (Hand. 1:11) Hij ging weg
lichamelijk en zichtbaar, en Hij zal op dezelfde wijze terugkeren. Hij ging heen op een wolk
en Hij zal in een wolk wederkeren. "Zie, Hij komt met de wolken en elk oog zal Hem zien,
ook zij, die Hem hebben doorstoken; en alle stammen der aarde zullen over Hem weeklagen.
Ja, amen." (Openb. 1:7)
Het enige verschil zal zijn, dat Hij alleen heenging maar Hij zal als Koning (Zach.14:5b)
met een gevolg van hemelse heerscharen terugkeren. "Want de Zoon des mensen zal komen
in de heerlijkheid zijns Vader, met zijn engelen, en dan zal Hij een ieder vergelden naar zijn
daden". (Matth. 16:27). Doch Zijn Wederkomst zal geschieden in
twee gedeelten
Eerst zal Hij komen in de atmosfeer van onze aarde en de"in Christus gestorvenen" en de
nog "levende heiligen" zullen opgenomen worden Hem tegemoet in de lucht. Daarna
wanneer de opgestanen en opgenomen heiligen geoordeeld en beloond zullen zijn geworden
voor hun werken, en zij, als de Gemeente, de Bruid van Christus met Hem de Bruiloft zullen
gevierd hebben, zal Hij met hen op de aarde komen en op de Olijfberg nederdalen, de plaats
vanwaar Hij ten Hemel voer. (Zach. 14:4)
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 27

Het eerste deel van Zijn Wederkomst wordt de opname genoemd. Ook genoemd de dag van
Jezus Christus (! Cor. 1:8) "Hij zal u ook bevestigen ten einde toe, zodat gij onberispelijk
zult zijn op de dag van onze Here Jezus Christus". Het tweede de Openbaring. De tijd, die
daartussen verloopt is niet minder dan 7 jaar, en wordt in de Hemelen in beslag genomen
door het oordeel van de gelovigen naar hun werken, en op de aarde door de grote
verdrukking.
eerste gedeelte - de opname
De opname wordt beschreven in Thes. 4:15-17: "Want dit zeggen wij u met een woord des
Heren: wij, levenden, die achterblijven tot de komst des Heren, zullen in geen geval de
ontslapenen voorgaan, want de Here zelf zal op een teken, bij het roepen van een aardsengel
en bij het geklank ener bazuin Gods, nederdalen van de hemel, en zij, die in Christus
gestorven zijn, zullen het eerst opstaan; daarna zullen wij, levenden, die achterbleven,
samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de
lucht, en zo zullen wij altijd met de Here wezen". Hieruit zien wij, dat de opname
tweevoudig zal zijn:
1. De opwekking van hen, die in Christus gestorven zijn,
2. De opname van de nog levende heiligen.
Dit tweevoudig karakter van de opname openbaarde Jezus an Martha, toen Hij op het punt
stond haar broeder Lazarus op te wekken uit de doden. Hij zei tot haar: "Ik ben de
opstanding en het leven; wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven, (eerste
opstanding uit de doden van de heiligen)en een ieder, die leeft en in Mij gelooft, zal in
eeuwigheid niet sterven". Joh.11:25-26.
Ook Paulus, in zijn onsterfelijke hoofdstuk over de Opstanding, getuigt van dit tweevoudig
karakter daarvan. (1 Cor. 15:51-57): "Zie, ik deel u een geheimenis mede. Allen zullen wij
niet ontslapen, maar allen zullen wij veranderd worden, in een ondeelbaar ogenblik, bij de
laatste bazuin, want de bazuin zal klinken en de doden zullen onvergankelijk
opgewekt worden en wij zullen veranderd worden. Want ditvergankelijke (vergankelijke: de
in Christus gestorvene, in de oude vertaling staat verderfelijke)moet onvergankelijkheid
aandoen en dit s terfelijke (de nog levende heiligen) moet onsterfelijkheid aandoen.En zodra
dit vergankelijke onvergankelijkheid aangedaan heeft, en dit sterfelijke onsterfelijkheid
aangedaan heeft,zal het woord werkelijkheid worden, dat geschreven is: De dood is
verzwolgen in de overwinning. Dood, waar is uw overwinning? Dood, waar is uw prikkel?
De prikkel des doods is de zonde en de kracht der zonde is de wet. Maar Gode zij dank, die
ons de overwinning geeft door onze Here Jezus Christus.
"Dood, waar is uw prikkel" is alleen van toepassing op diegenen, die veranderd zullen
worden zonder te sterven, want het zijn zij alleen die roepen kunnen"
"dood, waar is uw prikkel"
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 28

"hel, waar is uw overwinning"
In 2 Cor. 5:1-4 geeft Paulus uitdrukking aan zijn verlangen, en aan het verlangen der
Heiligen, om onder hen te zullen mogen zijn, die niet door de dood "ontkleed" zullen
worden, maar "overkleed" zullen worden, zonder te sterven, door "onsterfelijkheid". "Want
wij weten, dat, indien de aardse tent (lichaam), waarin wij wonen, wordt afgebroken, wij een
gebouw van God hebben, in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig huis. Want
hierom zuchten wij (in het lichaam): wij haken ernaar met onze woonstede uit de hemel
overkleed te worden, als wij maar bekleed, en niet naakt, zullen bevonden worden. Want wij,
die nog in een tent (het lichaam)wonen, zuchten bezwaard, omdat wij niet ontkleed (door de
dood),doch overkleed (door de onsterfelijkheid) willen worden, opdat het sterfelijke door het
leven worde verslonden".
In zijn brief aan de Filippenzen hoopt Paulus inmiddels (Filip. 3:10-14) dat hij mocht komen
tot de opstanding uit de doden. Toch jaagt hij naar de prijs van de Roeping Gods, die van
boven is, in Christus Jezus. Dat wil zeggen, dat alhoewel Paulus het groot acht bij de Eerste
Opstanding op te staan van uit de doden, en met hen, die veranderd worden opgenomen te
worden, acht hij het toch een prijs, indien hij opgenomen zou worden zonder te sterven, dat
wil zeggen te blijven leven tot Jezus Wederkomst.
de opname zal bij verrassing geschieden
Lezen we Matth. 24:42-44: "Waakt dan, want gij weet niet, op welke dag uw Here komt.
Maar weet dit: Als de heer des huizes geweten had, in welke nachtwaak de dief zou komen,
hij zou gewaakt hebben en in zijn huis niet hebben laten inbreken. Daarom weest ook gij
bereid, want op een uur, dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen!"
Openbaring 16:15:"Zie, Ik kom als een dief, Zalig hij, die waakt en zijn klederen bewaart,
opdat hij niet naakt wandele en zijn schaamte niet gezien worde".
1 Thes. 5:1-4:"Maar over de tijden en gelegenheden, broeders, is het niet nodig, dat u
geschreven wordt: immers, gij weet zelf zeer goed, dat de dag des Heren zo komt, als een
dief in de nacht. Terwijl zij zeggen: het is (alles) vrede en rust, overkomt hun, als de weeën
een zwangere vrouw, een plotseling verderf, en zij zullen geenszins ontkomen. Maar gij,
broeders, zijt niet in de duisternis, zodat die dag u als een dief overvallen zou: want gij zijt
allen kinderen des lichts en kinderen des dag".
Ziet u: gelijk een dief in de nacht en vrede en zonder gevaar.De dag des Heren is de dag van
Zijn Wederkomst. Het heeft betrekking op het tweede gedeelte van de Komst van Christus,
de openbaring, wanneer Hij wraak zal uitoefenen op Zijn vijanden. (2 Thes. 1:7-10) Maar
voegt Paulus toe: "Maar gij, broeders, zijt niet in de duisternis, zodat die dag u als een dief
overvallen zou".
Wij zien hieruit, dat wanneer Christus weerkomt het zal zijn, wanneer wij Hem niet
verwachten zullen. Hij zal komen, zoals een dief komt. Een dief kondigt zijn bezoek niet
aan. Hij komt met een vast plan. Hij neemt niet alles wat er in een huis aanwezig is mee, De
juwelen, het goud, de mooie gouden en zilveren voorwerpen, die gedragen worden, neemt
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 29

hij mee. Hij komt niet om te blijven, zo gauw, als hij genomen heeft, wat hij nodig heeft,
verdwijnt hij.
Op deze wijze zal Jezus komen en bij de opname alleen de Heiligen met zich meenemen. Hij
laat het huis en het meubilair, en de huishoudelijke artikelen achter. Zo zal ook de Here bij
de opname de bozen en de grote massa van de heidenen achterlaten, want zij, die
opgenomen zullen worden, zullen vergelijkende wijze slechts weinigen zijn.
de opname zal verkiezend zijn
De Opname zal niet alleen de Heiligen van de ongelovigen scheiden, maar ook de
echtgenoten van hun vrouwen, broeders van zusters, vrienden van vrienden. In Luc.
17:34-36 staat: "Ik zeg u, in die nacht zullen er twee in een bed zijn, de een zal aangenomen,
de ander achtergelaten worden. Twee vrouwen zullen samen bezig zijn met malen, de ene
zal aangenomen, de andere achtergelaten worden. Twee zullen op het land zijn, de een zal
aangenomen, de andere achtergelaten worden".
Het woordje vrouwen staat niet in de grondtekst. Deze passage behoort dus als volgt gelezen
te worden: "twee in bed", "twee op het land", "twee aan het malen". Dat wil zeggen het
kunnen twee vrienden of twee mannen enz. zijn.
Twee in bed wordt gezegd met betrekking op de nacht.
Twee malende wordt gezegd met betrekking op de morgen.
Twee op de akker wordt gezegd met betrekking op de middag.
Hieruit blijkt, dat de Opname op hetzelfde tijdstip over de gehele wereld zal plaatsvinden,
zoals de Apostel het beschrijft als: "in een punt des tijds", dat wil zeggen in een oogopslag.
In Matth. 24:27 zegt Jezus: "Want gelijk de bliksem komt van het oosten en licht tot het
westen, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn".
De Opname zal de meest opzienbare gebeurtenis zijn van deze eeuw en van deze Bedeling.
En daar het in een punt des tijds geschieden zal enop hetzelfde tijdstip over de gehele aarde,
zal dat gedeelte van de wereld, dat niet slaapt, getuigen zijn van dit feit, Wat betreft de
stemdes Heren, de stem des Archangels of debazuin Gods weten wij niet of hun geluid zal
gehoord worden en onderscheiden door de anderen, dan door Christus ontslapenen en de
nog levende Heiligen. Wij weten, dat eens de Vader tot Christus sprak met een stem, die Hij
verstond, maar die de omstanders slechts hoorden, als een donderslag. (Joh. 12:28-29)
Toen de Here aan Saulus van Tarsen verscheen op de weg naar Damascus en tot hem sprak,
waren degenen, die met hem waren, sprakeloos en hoorden een stem, maar zij zagen
niemand noch verstonden zij iets. (Hand. 9:3-7)
Wij weten echter, dat de in Christus gestorvenen, het geluid zullen horen, want dit zal intens
doordringend zijn. Er zullen geen graven zo diep zijn, geen graf nog zo diep in de rotsen
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 30

verborgen, geen pyramiden of mausoleum zo zwaar, of het geluid zal in hun diepte
doordringen en de in Christus ontslapenen zullen de roepstem horen: "Ontwaakt gij slapende
Heiligen en sta op uit de dood, het is morgen, de morgen van de eerste Opstanding".
Op de morgen van die glorierijke dag, zal de lucht vervuld zijn van de Geesten van de in
Christus ontslapenen, die naar de aarde terugkeren, teneinde hun opgewekte en verheerlijkte
lichamen te ontvangen. Of de begraafplaatsen in de steden en op de dorpen de aanblik zullen
vertonen van omgeploegde akkervelden, en de monumenten en grafstenen omvergeworpen
en de grafkelders zullen opgebroken worden door, diegenen die aldaar hun laatste rustplaats
vonden en op deze wijze het feit van de letterlijke lichamelijke opstanding van de doden
zullen bewijzen, of dat de gestorven Heiligen uit hun graven zullen ontglippen zonder deze
te verstoren, zoals Christus uit het graf verrees zonder het zegel te verbreken, waarvan de
engel de steen slechts wegrolde om aan te tonen, dat het graf ledig was, wordt ons niet
gezegd.
Alleen de gebeurtenis zelf zal de wijze, waarop de Eerste Opstanding zal plaatsvinden
openbaren. Indien de doden uit hun graven zullen ontglippen zonder deze te verstoren zal de
Eerste Opstanding in stilte, waarschijnlijk ongeacht voor de wereld, plaatsvinden. Doch met
de nog levende Heiligen, die opgenomen zullen worden, kan dit niet het geval zijn. Indien
het nacht is aan onze zijde van de wereldbol, wanneer de Opname geschieden zal, zal de
maatschappij ‘s-morgens ontwaken om de ware Christenen niet meer te vinden, daar zij
gedurende de nacht verdwenen zullen zijn. Er zal menigeen zijn, die de Middernachtelijke
Roepstem zal horen:
"Ziet de Bruidegom komt"
maar denkende, dat het slechts een donderslag is, zal hij zich nog eens omdraaien om nog
een dutje te doen. Maar ‘s-morgens zullen zij de deur van de slaapkamer gesloten vinden met
de sleutel aan de binnenkant. Of men vindt de kleren van de geliefde, waarmee men de
kamer deelde, op zijn plaats, maar die geliefde, die een Christen was, mist men.
Echtgenoten zullen ontwaken en hun vrouwen, die Christen waren, missen. Broeders en
zusters zullen vermist worden, geliefde kinderen afwezig, en geen enkele echte Christen zal
achter gelaten worden. Menig getrouwe dienstbode en geëmployeerde zal zich niet op zijn
werk melden. De wereld zal ontwaken tot de bevestiging van het feit, dat de Bijbel de
Waarheid is en dat de zo zeer verworpen leer van de Prae Millennianistische Komst van de
Heer om Zijn Heiligen te vergaderen niet berustte op een fantastische verklaring van de
Schrift.
Wanneer het dag zal zijn op ons deel van de wereldbol, wanneer de opname zal
plaatsvinden, zal de Gebeurtenis ontstellend zijn. "Want zoals het was in de dagen van
Noach, zo zal de komst van de Zoon des mensen zijn. Want zoals zij in (die) dagen voor de
zondvloed waren, etende en drinkende, huwende en ten huwelijk gevende, tot op de dag,
waarop Noach in de ark ging, en zij niets bemerkten, eer de zondvloed kwam en hen allen
wegnam," (Matth. 24:37-39). Dat wil zeggen dat de mensen eten en drinken, trouwen en ten
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 31

huwelijk geven, kopen en verkopen, planten en bouwen zullen.
Indien het zal geschieden in een aangename tijd van het jaar, zullen de boten en wagens en
parken gevuld zijn met genotzuchtigen. Indien het zal zijn in het midden van de week, en
gedurende de zakenuren van de dag, zullen de winkels en magazijnen gevuld zijn met
kopers, en de straten van de stad vol mannen en vrouwen en kinderen, genot en zaken
najagende. Plotseling zal uit de Hemel een geluid gehoord worden, als een luide donderslag.
De mensen zullen rennen naar de deuren en vensters en zij, die in het veld zijn, zullen
omhoog zien om te weten, wat er gebeurd is.
Voor de grote menigte zal het een ontstellend en schrikaanjagend geluid zijn, maar voor
menigeen zal het zijn: de stem des Heren.
Maar wanneer de mensen zich hersteld zullen hebben van hun verbaasde en verschrikte
toestand, zullen zij ontdekken, dat er vele mensen vermist worden. En dat zij, die ze missen,
de besten van de gemeenschap waren. De grote warenhuizen, bankinstellingen, fabrieken en
andere zakengelegenheden zullen hun werkvermogen zien teruglopen door het verlies van
hun getrouwe werkgevers/nemers. Mensen die op straat wandelen zullen hun begeleiders
verdwenen vinden en de tramlijnen zullen geblokkeerd zijn door de afwezigheid van
bestuurders. Spoorwegen, stoombootlijnen en vliegtuigen zullen stilgelegd worden. Overal
zal verwarring heersen. In vele tehuizen zullen verpleegsters en dienstboden gemist worden.
Huisgenoten zullen thuiskomende hun geliefden niet meer vinden.
In het begin zal de gehele gebeurtenis een mysterie zijn, totdat iemand, die gehoord of
gelezen heeft van de opname van de Heiligen zal begrijpen hetgeen geschied is en de situatie
zal verklaren. Maar een van de verrassingen van die dag zal zijn, dat zo vele
naam-christenen en onder deze, vele predikanten en christelijke werkers en leiders,
achtergelaten zullen worden. En velen, die men niet kende als Christen, weggenomen zullen
zijn.
De volgende dag zullen de kranten vol zijn van datgene, wat die vorige dag gebeurd is en
vele zullen de dubbele omvang hebben van hun gewone uitgave door de toename van het
aantal advertenties met navraag naar vermisten en om hulp voor de vervulling van allerlei
vacante plaatsen en posten. Gedurende enkele dagen zal de opgewondenheid groot zijn.
Daarna zullen de mensen zich in het onvermijdelijke schikken. Met uitzondering van
enkelen, die berouw zullen voelen en zich tot God zullen wenden, zal de grote massa zich
verharden en slechter zijn dan te voren. Velen, die hun geliefden zullen missen, zullen
verbitterd worden.
Daar nu de Heilige Geest met de Opgestanen en de Heiligen mee gegaan zal zijn en het zout
der aarde verwijderd zal zijn, zal er niets meer zijn, wat de snelle degeneratie en het zedelijk
verderf zal tegenhouden van hen, die achtergelaten zullen zijn, en alle soorten zonden,
ongerechtigheid en wereldgezindheid zullen toenemen en de weg plaveien voor de
Openbaring van de anti-christ. Onder zijn regering zal de wereld snel rijpen voor het oordeel.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 32

wie zijn het die opgenomen zullen worden
Sommigen zeggen, dat de Gemeente als geheel door de GroteVerdrukking zal moeten
heengaan, anderen, dat de Gemeente als geheel voor de Grote Verdrukking zal opgenomen
worden, terwijl er sommigen zijn, die volhouden, dat alleen de heiligen, die wachtende en
wakende zijn, voor de Grote Verdrukking zullen worden opgenomen, en dat de rest er
doorheen zal moeten gaan.
Deze laatsten gronden hun bewering op Hebr. 9:28, waar gezegd wordt: "zo zal ook
Christus, nadat Hij Zich eenmaal geofferd heeft om veler zonden op Zich te nemen, ten
tweeden male zonder zonde aanschouwd worden door hen, die Hem tot hun heil
verwachten". Als deze tekst, wanneer Hij verschijnen zal, van toepassing zou zijn op hen,
die leven, kan dit zeer zeker niet het geval zijn met betrekking tot de doden. Daar zijn tienen
honderd- en duizendtallen, die in Jezus ontslapen zijn, die nimmer hoorden van de Prae
Millennianistische Komst van de Here, of tenminste de bedoeling daarvan niet verstonden,
die dus nimmer wachtten en waakten. Stellig zijn deze in Christus en zij, die in Christus
gestorven zijn zullen bij de Opname opstaan.
Paulus zegt in 1 Thes. 4:16-17 niet, dat alleen de doden, die wakend en verwachtend zijn
zullen worden opgenomen, nee de in Christus gestorvenen en wij, die levend
overgebleven zijn, worden opgenomen.
Dan is er nog een ander feit, dat wij niet over het hoofd moeten zien, en wel de eenheid van
de Gemeente. 1 Cor. 12:13 zegt: "want door één Geest zijn wij allen totéénlichaam gedoopt,
hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en allen zijn wij met één Geest
gedrenkt". Alleen die wederom geboren zijn (Joh. 3:3-7) maken deel uit van het Lichaam
van Christus, en wij kunnen ons geen voorstelling maken van een verdeeld lichaam van
Christus.
Bijvoorbeeld een deel slapend in het graf achterblijvend, een ander deel opgewekt in
heerlijkheid, een deel achtergelaten, voor de grote verdrukking en een ander deel veranderd
en opgenomen om Hem in de lucht tegemoet te gaan.
Indien de gehele Gemeente door de Grote Verdrukking heen moet, dan zal zij in plaats van
op de Here te wachten en voor Hem te waken, wachtende en wakende zijn op en voor de
Grote Verdrukking. Dit is in tegenspraak met wat de Here Zelf leert. (Matth. 24:42-44). De
Grote Verdrukking is niet tot de volmaking van de Heiligen. Zij heeft niets met de
Gemeente uit te staan.
Het is de tijd van Jacobs benauwdheid (Jer. 30:7) en is het oordeel over Israël, en het is Gods
bedoeling er de Gemeente voor te bewaren (Openb. 3:10). Het Boek der Openbaring is in
chronologische volgorde geschreven. Na het vierde hoofdstuk wordt de Gemeente niet meer
op de aarde gezien, totdat zijin het negentiende hoofdstuk weer verschijnt met de Bruidegom
van uit de Hemel. De gehele tijd, die tussen deze twee hoofdstukken ligt, wordt in beslag
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 33

genomen door de ontzettende oordelen, die voltrokken zullen worden aan hen, die de aarde
bewonen en daar de Gemeente niet van de aarde is, doch verondersteld wordt "Gezeten te
zijn met Christus Jezus in de Hemel" (Efeze 2:6), zal zij niet zijn onder diegenen, die in die
dagen de aarde bewonen zullen. De verwarring is grotendeels hieruit ontstaan, dat zij, die de
Profetische Waarheid bestuderen geen onderscheid maken tussen de Komst van Christus
VOOR Zijn Heiligen en MET Zijn Heiligen.
De eerste wordt genoemd de Opname, de laatste de Openbaring. Ontelbare passages in de
Schrift spreken van de Komst van Christus MET ZIJN HEILIGEN. (Zach. 14:5 + Col. 3:4 +
1 Thes. 3:13 + 1 Thes. 4:14 + Jud. 14). Het is duidelijk, dat zij niet met Hem kunnen komen,
indien zij niet van te voren tot Hem opgenomen zijn. Al dergelijke passages hebben dus
betrekking op de Openbaring en niet op de Opname.
De leer der typen in de Schrift eist, dat de Gemeente VOOR de Grote Verdrukking zal
opgenomen zijn. Jozef was een type van Christus en hij werd uitgehuwelijkt en huwde
Asnath, een heidense Bruid, gedurende de tijd dat hij "door zijn broeders verworpen werd",
en "voor" de hongersnood, die de Grote Verdrukking typeert, daar deze tijd het oordeel over
zijn broeders was. Dit is de tijd, dat Christus "door Zijne broeders" - de Joden - verworpen
wordt, en om de typering te volmaken, moet Hij Zijn Bruid (de Gemeente) tot Zich nemen
""voor" de Grote Verdrukking.
Mozes, die eveneens een type is van Christus, verkreeg zijn bruid, en wel een heidense, "na"
zijn verwerping door zijn broeders en "voor" zij door de Verdrukking onder Farao
heengingen. (Ex. 2:23-25).
Henoch, een type van de opgenomen Heiligen, werd ‘voor’ de zondvloed opgenomen, en de
zondvloed is een type van de Grote Verdrukking", en Noach en zijn familie is een type van
het "Joodse Overblijfsel" of van de 144000 verzegelden uit Openbaring 7:1-8, die gedurende
de Grote Verdrukking bewaard zullen blijven.
Hoe ontroerend is de gedachte, dat sommigen van ons niet zullen sterven, dat we in een
ogenblik, in een punt des tijds zonder ontkleed te zullen worden door de ijzingwekkende
handen van de dood en zonder het doodskleed van het graf, in een ogenblik zullen
veranderen en overkleed zullen worden met de overheerlijke gewaden van de
onsterfelijkheid. Welk een vervoering van vreugde zal ons vervullen, als wij plotseling de
verrukking zullen gevoelen van doortrilt te worden van de onsterfelijkheid, die onze aderen
doorstromen zal en onszelf door de lucht zullen zien overgebracht worden, in gezelschap
van mede Christenen en van geliefden, die in Jezus stierven, naar ons Hemels Vaderhuis.
Welke heerlijke herkenningen en begroetingen zullen er plaatsvinden, wanneer wij met hen
samen zullen heenreizen naar de "bruilofszalen van de Hemel", waar wij zullen mede
instemmen met de triomfzangen van Mozes en het Lam. (Openb. 5:9-10)
tweede gedeelte De Openbaring
Bij het Tweede Gedeelte van de Tweede Komst van Christus: de Openbaring, zullen wij
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 34

Zijn heerlijkheid aanschouwen. Toen Christus de eerste keer verscheen werd Hij door het
vlees bemanteld. De vleeswording veroorzaakte de verberging van Zijn Macht en de
omsluiering van Zijn Goddelijkheid. Nu en dan vertoonden zich de stralen van Zijn
Heerlijkheid. Bijvoorbeeld op de berg der Verheerlijking. Doch wanneer Hij ten tweede
male verschijnen zal, zullen wij Hem bekleed zien met de heerlijkheid, die Hij bij de Vader
had, alvorens Hij op de wereld was. De Openbaring zal even plotseling en onverwacht zijn,
als de Opname.
Op die dag zal de zon opgaan als altijd. Er zullen geen tekenen zijn van een naderende storm
of van naderend oordeel. De mensen zullen kopen en verkopen, bouwen en planten, eten en
drinken, huwen en uitgehuwelijkt worden. De Staatslieden zullen nieuwe plannen
overwegen tot het verbeteren van de toestanden van de wereld
De filantropen zullen nieuwe wegen uitvinden om het volk te helpen. De genotzoekers
zullen nieuwe bronnen tot vermaak zoeken. De bozen zullen duistere plannen beramen en de
ongelovigen zullen tot hun eigen genoegdoening bewijzen, dat er geen God bestaat, geen
hemel, geen hel, geen naderend oordeel, totdat er plotseling een verandering zal
plaatsvinden: Op grote afstand zal er aan de Hemel een Lichtpunt verschijnen dat het licht
van de zon zal overtreffen. Men zal het de aarde zien naderen. Al dalende zal het de vorm
van een lichtende wolk aannemen, van waaruit verblindende lichtstralen en
bliksemschichten zullen schieten.
Zij zal met een snelheid, als op de wieken van een wervelwind nederdalen, en wanneer zij
haar bestemming op de Olijfberg zal bereikt hebben, zo zal zij stil staan en zich openen, zal
zich voor de ogen van de verschrikte en met ontzag vervulde toeschouwers. Jezus vertonen,
gezeten op een wit paard (Openb. 19:11-16) begeleid door Zijn Heiligen en de Hemelse
Heirlegers. Dan zal vervuld worden, wat Jezus voorzegd heeft in Zijn Olijfberg rede: "En
dan zal het teken van de Zoon des mensen verschijnen aan de hemel en dan zullen alle
stammen der aarde zich op de borst slaan en zij zullen de Zoon des mensen zien komen op
de wolken, met grote macht en heerlijkheid". (Matth.24:30)
de nadering van de tweede komst
Een van de bezwaren tegen de leer van de Tweede Komst van Christus is de opvatting, dat
Hij elk ogenblik kan wederkomen. De Post Millennialisten zeggen ons, dat de schrijvers van
het Nieuwe Testament Hem in hun tijd verwachten en dat dit niet geschiedde, het bewijs is,
dat zij zich vergisten. Zij zeggen, dat Paulus in zijn latere geschriften zijn verklaring omtrent
dit punt wijzigde namelijk met betrekking tot de nadering van Christus Wederkomst. Het is
een feit, dat Jezus zei: "Waakt dan, want gij weet niet, op welke dag uw Here komt. Maar
weet dit: Als de heer des huizes geweten had, in welke nachtwaak de dief zou komen, hij zou
gewaakt hebben en in zijn huis niet hebben laten inbreken. Daarom, weest ook gij bereid,
want op een uur, dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen". (Matth. 24:42-44) Hij
leerde in deze passage niet, dat Hij gedurende het leven van hen die naar Hem luisterden zou
wederkomen.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 35

In waarheid wees Hij in de gelijkenis van de talenten erop, dat Zijn Wederkomst
vertraagd zou worden. Dit deed Hij met de woorden: "En na lange tijd kwam de heer van die
slaven en hield afrekening met hen". (Matth. 25:19) Hetgeen waarop Jezus opmerkzaamheid
wenste, was op het plotselinge en onverwachte karakter van Zijn Wederkomst.
Wat de Apostelen betreft, wanneer zij hun volgelingen aansporen zich gereed te houden,
want "de nacht is vergevorderd en de dag is nabij" en "de Komst des Heren is nabij", is de
bedoeling van hetgeen zij zeggen, eenvoudig erop te wijzen, dat deze Komst "naderende" is,
maar daarom nog niet noodzakelijkerwijze onmiddellijk te verwachten is.
En het gebruik van het woord wij in 1 Cor.15:51: "Allen zullen wij niet ontslapen, maar
allen zullenwij veranderd worden", is niet een verklaring, dat de Here ten tijde van Paulus
levend zou wederkeren, en dat sommigen niet sterven maar veranderd zouden worden, maar
de Apostel spreekt in verband met de Opname, en bedoeld met wij een zekere klasse van
mensen, namelijk de Heiligen, die in leven zullen zijn, wanneer het feit zal plaats hebben,
hetzij dit tijdens zijn leven of later geschieden zal.
De Here wist zeer goed, dat er nog enkele gebeurtenissen moesten plaats vinden voor Zijn
Wederkomst, doch wanneer Hij dit feit vermeld had, zou het Zijn bevel om wakende te
zijn te niet gedaan hebben, vandaar dat Hij in de mysterieuze vorm, zoals in de Zeven
Gelijkenissen in Matth. 13, het feit, dat Zijn Wederkomst uitgesteld zou worden, verborg.
Het zou tijd kosten om het zaad te zaaien, om de tarwe en het onkruid te doen opgroeien, om
de mosterdboom te doen opwassen en alvorens het zuurdeeg het meel doorzuurd had.
De groei van het Evangelie was in de eerste eeuw zo snel, dat de volgelingen van Christus
gerechtvaardigd waren om uit te zien naar de spoedige Wederkomst des Heren. Het was toen
even waar, als in elke volgende eeuw sedert dien, dat wij niet weten hoe groot de oogst en
wanneer hij rijp zal zijn, zodat de Here kan wederkeren. (Matth. 13:30)
Onzekerheid wat de tijd van des Heren Wederkomst betreft is noodzakelijk om de geest van
de waakzaamheid aan te sporen. Wanneer de eerste Gemeente geweten had, dat de
Wederkomst van de Heer 20 eeuwen zou uitgesteld worden, zou de prikkel tot
waakzaamheid afwezig geweest zijn.
Onder de "nadering" verstaan wij, dat het "elk ogenblik" gebeuren kan. Als voorbeeld dient
het volgende. Je haast je naar het station om de trein te halen. Als je aankomt, zie je, dat de
trein nog niet binnengekomen is, alhoewel het uur van aankomst reeds verstreken is.
Ondanks dat het al laat is, weet je, dat de trein nog moet komen. Je weet, dat je het station
niet kan verlaten, want elk ogenblik kan de trein binnenkomen. In werkelijkheid komt hij
pas een half uur later. Als je dit geweten zou hebben, dat de trein een half uur later pas
kwam, zou je je tijd op een andere manier gebruikt hebben, in plaats van "te wachten en te
waken". U ziet dus, dat "naderen" niet noodzakelijkerwijze "onmiddellijk" insluit, maar wel
"waakzaamheid" bevordert.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 36

Het is de vaste overtuiging van de schrijver, dat er een onnodig uitstel in de Wederkomst
van de Heer heeft plaats gehad, die veroorzaakt is, doordat de Gemeente te kort schoot aan
gehoorzaamheid, aan de "Goddelijke Opdracht" om de wereld te be-evangeliseren (Matth.
28:19-20). En dat de tijd, dat Hij had kunnen wederkeren, of wedergekeerd zou zijn, reeds
lang verstreken is. Natuurlijk wordt dit door God voorzien, en Zijn voorzienigheid heeft de
krachten van de boze teruggehouden, enz. totdat "de volheid der Heidenen" ingegaan zal
zijn, en de oogst rijp zal zijn om verzameld te worden. (Openb. 14:14-20)
In geen tijd van de Christelijke Gemeente zijn de voorwaarden, die noodzakelijk zijn om de
"Wederkomst" van de Heer te kunnen doen plaatsvinden, zo volledig vervuld, als in de
tegenwoordige tijd, vandaar, dat Zijn Komst "nadert" en waarschijnlijk niet lang meer zal
worden uitgesteld. Laat ons bereid zijn en wakende. Alhoewel de schrijver, zoals reeds
gezegd, dat hij geen "tijdvaststeller" is, is er toch een "theorie, die enig licht kan geven over
de naderende Wederkomst en waarvan het zeer de moeite waard is haar nader te bezien.
Deze wordt genoemd:
de grote week van de menselijke historie
en deze is gebaseerd op de "Zeven dagen" van "de Scheppingsweek" en op de verklaring in
de Schrift in 2 Petr. 3:8: "dat één dag bij de Here is als duizend jaar en duizend jaar als één
dag". Het Millennium wordt in het Oude Testament beschreven, als een ‘Sabbat
Vierende periode van rust en in Hebr, 4:4-11 wordt het in verband gebracht met de zevende
dag of scheppingweek.
Welnu wij weten, dat de duur van het Millennium 1000 jaar zal zijn, (Openb.20:1-9) en
wanneer het overeenstemt met de zevende dag van de scheppingweek, waarom zouden de
overblijvende zes dagen dan niet dezelfde duur hebben? Indien dit het geval is, en deze
dagen overeenstemmen met het verleden van de menselijke historie, zou de tijd vanaf de
Scheppingsweek tot aan de aanvang van het Millennium 6000 jaar duren. Als bevestiging
hiervan, bestaat het feit, dat een zorgvuldige studie van de genealogische tabellen en van de
geschiedenis van het oude Testament schijnen aan te tonen, dat vanaf Adam tot Christus
ongeveer 4000 jaren waren verstreken. Oftewel vier dagen van ieder 1000 jaar,
overeenstemmende met de eerste vier dagen van de scheppingsweek. Vanaf Christus tot op
heden, tellen wij meer dan 1900 jaar, of bijna twee dagen, elk van 1000 jaar. Samen met
elkaar zijn dit zes dagen of 6000 jaar bijna. Daar Christus voor het Millennium komen zal,
en alle tekenen wijzen naar Zijn spoedige Wederkomst. Zo is de "theorie", dat de "zeven
dagen" van de "Scheppingsweek" het type zijn van de "zeven duizend jaren (7 perioden van
1000 jaar) niet ongewaarborgd door de Schrift.
Indien onze gevolgtrekken juist is, volgt hieruit, dat de Wederkomst van de Heer voor het
einde van deze eeuw zal plaatshebben. Maar hoelang of hoeveel jaar valt van te voren niet te
zeggen.
Indien het Millennium 2000 jaar na Christus moet gesticht worden, dan moet de Opname
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 37

minstens 7 jaar daarvoor plaats hebben.
Een belangrijk item is: van welke tijd moeten wij uitgaan: Christus geboorte of Zijn Sterven
op Golgotha en Opstanding vanuit de doden. Volgens de mening van ons gaat God uit van
het volmaakte offer, het kruis. (Pascha).
Maar juist hier moeten wij aanmanen voor voorzichtigheid. Er is te veel verwarring in de
Bijbelse Chronologie om, welke datum het ook betreft, met enige zekerheid te kunnen
vaststellen.
Buiten twijfel heeft God dit zo ingericht, om ons in twijfel te laten, over de juiste datum van
de Komst des Heren. Het is mogelijk, dat er 4045 jaar verlopen zijn vanaf Adam tot aan
Christus, in plaats van 4004 jaar, zoals meestal wordt aangegeven. In dat geval leven wij in
het jaar vanaf de schepping van Adam of te wel aan de vooravond van de Opname.
Ook moeten wij niet vergeten, dat God in de "Profetische Chronologie" het kalenderjaar
rekent op 360 dagen per jaar, terwijl wij rekenen bij het Juliaanse of Astronomische jaar van
365½ dag. Als wij dit om zouden rekenen dan is ons kalender jaar nog verder en zijn we
nog dichter bij de Wederkomst, die dan "naderend" is.
Alhoewel wij de hierboven genoemde theorie, als veel betekenend mogen beschouwen en
deze tot zekere hoogte de opvatting van de spoedig naderende Komst van de Heer
bevestigde, is zij toch niet afdoende, en zijn wij niet verantwoord om één of andere datum,
die op deze theorie gegrond is, vast te stellen.
En verder moeten wij niet vergeten, dat het zijn kan, dat de "Opname" enige tijd voor de
"Verdrukkingsperiode" zal kunnen plaatsvinden. Indien wij dus de juiste datum konden
vaststellen, wanneer deze eeuw eindigen zal en dan 7 jaar terugtellen, zo zou de Opname 5,
10 of zelfs 25 jaar, daarvoor kunnen plaatsvinden, om op deze wijze ruimte te laten voor de
herbouwing van Babylon en andere gebeurtenissen, die plaats moeten hebben, alvorens de
"Verdukkingsperiode" een aanvang kan nemen. Anders zou de Opname niet bij verrassing
geschieden.
Het is niet de taak van een Christen om uit te zien naar de "tijden" en "gelegenheden" en
naar "tekenen". Wanneer hij dit zou doen, zo zou hij zich op één lijn stellen met diegenen,
die zeggen: "Mijn Heer vertoeft te komen". (Luk. 12:42-48) En evenzo zou hij door andere
dingen in beslag worden genomen en verzuimen om waakzaam te zijn. Laten wij zodanig
leven, alsof de Wederkomst van de Heer op elk ogenblik kan plaats vinden.
een praktische leer
"Maar" vraagt gij, "waarom zouden wij zo zeer de aandacht vestigen op de Tweede Komst
van Christus"? Waarom spreken en prediken wij niet over de praktische dingen, die het
leven betreffen? Over de maatschappijen en handelsproblemen van de wereld en hun
oplossing door middel van het Evangelie? Het antwoord hierop is, dat de enige weg
waarlangs deze problemen kunnen worden opgelost is, dat Christus Wederkomt. En hoe
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 38

langer deze Wederkomst wordt uitgesteld, hoe langer het ook zal duren, alvorens deze
problemen zullen worden opgelost.
1. met betrekking tot de Joden
De Joden zijn een vertrapt volk. Hun enige hoop is de Wederkomst van de Heer. Wanneer
Hij terugkomt zijn zij weer in hun eigen land hersteld en weer tot een natie geworden.
Jeremia 16:14-15:
"Daarom zie, de dagen komen, luidt het woord des Heren, dat niet meer zal gezegd worden:
Zo waar de Here leeft, die de Israëlieten uit het land Egypte heeft gebracht, maar veeleer:
Zo waar de Here leeft, die de Israëlieten heeft doen optrekken uit het Noorderland en uit al
de landen waarheen Hij hen verdreven had".
Jesaja 43:5-7:
"Vreest niet, want Ik ben met u; Ik doe uw nakroost van het oosten komen en vergader u van
het westen. Ik zeg tot het noorden: Geef, en tot het zuiden: Houd niet terug, breng mijn
zonen van verre en mijn dochters van het einde de aarde, ieder die naar mijn naam genoemd
is, en die Ik geschapen heb tot mijn eer, die Ik geformeerd heb, die Ik ook gemaakt heb".
Jeremia 24:6:
"Ik zal mijn oog op hen slaan, ten goede, en Ik zal hen naar dit land doen terugkeren; Ik zal
hen bouwen en niet afbreken, hen planten en niet uitrukken"
2. met betrekking tot Jeruzalem en Israël
Ezechiël 36:33-35:
"Zo spreekt de Here Here: Wanneer Ik u reinig van al uw ongerechtigheden, zal Ik de steden
weer bevolken en zullen de puinhopen herbouwd worden: het verwoeste land zal weer
worden bewerkt, in plaats van een woestenij te zijn voor het oog van iedere voorbijganger.
En men zal zeggen: Dit land dat verwoest was, is geworden als de hof van Eden; de steden
die, verwoest en vernield, in puin lagen, zijn weer versterkt en bewoond".
Joel 3:18:
"Te dien dage zal het geschieden, dat de bergen van jonge wijn zullen druipen en de
heuvelen van melk zullen vloeien en alle beken van Juda van water zullen stromen; een bron
zal ontspringen uit het huis des Heren en zal het dal van Sittim drenken.
Joel 2:24-26: "De dorsvloeren zullen vol koren zijn en de perskuipen van most en olie
overstromen. Ik zal u vergoeden de jaren, toen de sprinkhaan (alles) opvrat, de verslinder en
de kaalvreter en de knager, mijn groot leger dat Ik op u afzond. Gij zult volop en tot
verzadiging eten, en gij zult loven de naam van de Here, uw God, die wonderbaar met u
gehandeld heeft; mijn volk zal nimmermeer te schande worden".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 39

Zacharia 8:4-5:
"Zo zegt de Here der heerscharen: Er zullen weer oude mannen en vrouwen op de pleinen
van Jeruzalem zitten, ieder met een stok in de hand vanwege zijn hoge leeftijd. Ook zullen de
pleinen der stad vol zijn van jongens en meisjes, die daar spelen. Zo zegt de Here der
heerscharen: Al zal dit in de ogen van het overblijfsel van dit volk in die dagen te wonderlijk
zijn, zou het dan ook in mijn ogen te wonderlijk zijn? luidt het woord van de Here der
heerscharen. Zo zegt de Here der heerscharen: Zie, Ik verlos mijn volk uit het land van de
opgang en uit dat van de ondergang der zon: Ik breng hen terug en zij zullen binnen
Jeruzalem wonen. Zij zullen Mij tot een volk en Ik zal hun tot een God zijn, in trouw en in
gerechtigheid".
Zach. 14:20-21;
"Te dien dage zal op de bellen van de paarden staan: Den Here heilig; en de potten in het
huis des Heren zullen zijn als de sprengbekkens voor het altaar; ja, alle potten in Jeruzalem
en in Juda zullen de Here der heerscharen heilig zijn, zodat alle offeraars kunnen komen en
die gebruiken om daarin te koken. En er zal te dien dage geen Kanaaniet meer zijn in het
huis van de Here der heerscharen".
U weet, dat het Israel 50 jaar herdenkt dat zij als staat gevestigd werden op 14 mei 1948 en
hoe in deze tijd de oude Profetien vervult worden.
3. met
betrekking tot de volken
Wanneer de Here Jezus Christus zal Wederkomen, zal Hij gezeten zijn op de troon zijner
heerlijkheid te Jeruzalem, en zal Hij de "Schapenvolken" van de "Bokkenvolken" scheiden,
En alleen de "Schapenvolken" zullen als natie’s blijven voortbestaan, en zullen worden
toegestaan deel uit te maken van het Duizendjarig Koninkrijk. (Matth. 25:31-40)"Wanneer
dan de Zoon des mensen komt in zijn heerlijkheid en al de engelen met Hem, dan zal Hij
plaats nemen op de troon zijner heerlijkheid. En al de volken zullen voor Hem verzameld
worden, en Hij zal ze van elkander scheiden, zoals de herder de schapen scheidt van de
bokken,en Hij zal de schapen zetten aan zijn rechterhand en de bokken aan zijn linkerhand.
Dan zal de Koning tot hen, die aan zijn rechterhand zijn, zeggen: Komt, gij gezegenden
mijns Vaders, beerft het Koninkrijk, dat u bereid is van de grondlegging der wereld af. Want
Ik heb honger geleden en gij hebt Mij te eten gegeven. Ik heb dorst geleden en gij hebt Mij te
drinken gegeven, Ik ben een vreemdeling geweest en gij hebt Mij gehuisvest, naakt en gij
hebt Mij gekleed, ziek en gij hebt Mij bezocht; Ik ben in de gevangenis geweest en gij zijt tot
Mij gekomen. Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Here, wanneer
hebben wij U hongerig gezien en hebben wij U gevoed, of dorstig en hebben wij U te
drinken gegeven? Wanneer hebben wij U als vreemdeling gezien en hebben U gehuisvest, of
naakt, en hebben U gekleed? Wanneer hebben wij U ziek of in de gevangenis gezien en zijn
tot U gekomen? En de Koning zal hun antwoorden en zeggen: Voorwaar, Ik zeg u, in
zoverre gij dit aan een van deze mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het Mij gedaan".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 40

Deze volken zullen rechtvaardig worden. Dit kunt u vinden in de volgende Bijbelgedeelten:
Zacharia 14:16
:"Allen, die zijn overgebleven van al de volken, die tegen Jeruzalem zijn opgerukt, zullen van
jaar tot jaar heentrekken om zich neer te buigen voor de Koning, de Here der heerscharen,
en het Loofhuttenfeest te vieren".
Micha 4:3-4:
"En Hij zal richten tussen vele volkeren en rechtspreken over machtige natien tot in verre
landen. Dan zullen zij hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden en hun speren tot
snoeimessen; geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen, en zij zullen de oorlog
niet meer leren. Maar zij zullen zitten, een ieder onder zijn wijnstok en onder zijn
vijgeboom, zonder dat iemand hen opschrikt; want de mond van de Here der heerscharen
heeft het gesproken".
Jesaja 2:4:
"En Hij zal richten tussen volk en volk en rechtspreken over machtige natien. Dan zullen zij
hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden en hun speren tot snoeimessen; geen volk zal
tegen een ander volk het zwaard opheffen, en zij zullen de oorlog niet meer leren".
De enige manier die er is, zoals u gezienhebt uit de vorige Bijbelgedeelten, om de oorlogen,
arbeidsmoeilijkheden, socialistische en anarchistische enz. bewegingen te doen beeindigen
is, dat Christus zal wederkomen en Zijn Duizendjarig Rijk zal oprichten.
4. met betrekking op satan
waren; daarna moest hij voor een korte tijd worden losgelaten".
De enige weg om van de satan verlost te worden en van al zijn slechte invloeden en
krachten, is dat Christus Wederkomt, want wanneer Hij terug komt, zal satan, gedurende
1000 jaar, gebonden worden in de afgrond. Openbaring 20:1-3: "En ik zag een engel
nederdalen uit de hemel met de sleutel des afgronds en een grote keten in zijn hand; en hij
greep de draak, de oude slang, dat is de duivel en de satan, en hij bond hem duizend jaren,
en hij wierp hem in de afgrond en sloot en verzegelde die boven hem, opdat hij de volkeren
niet meer zou verleiden, voordat de duizend jaren voleindigd
5. met betrekking tot de aarde
Sedert de val van de mens is de aarde vervloekt met distelen en doornen, met allerlei soorten
insekten plagen en ziektekiemen enz. en is de mens gedwongen zijn dagelijks brood in het
zweet van zijn aanschijns te verdienen. Zelfs de dieren werden vleeseters en leerden op
elkaar te azen enz. Het is, zoals Romeinen 8:22 zegt: "Want wij weten, dat tot nu toe de
ganse schepping in al haar delen zucht en in barensnood is".
Gelukkig zal dit alles bij de Wederkomst van Christus veranderd worden, want dan:"De
woestijn en het dorre land zullen zich verblijden, de steppe zal juichen en bloeien als een
narcis;" en "Zie, de dagen komen, luidt het woord des Heren, dat de ploeger zich aansluit
bij de maaier en de druiventreder bij hem die het zaad strooit; dan zullen de bergen druipen
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 41

van jonge wijn en al de heuvelen daarvan overvloeien". Amos 9:13.
de zalige hoop
De tweede Komst des Heren is de "gezegende hoop" of de zalige hoop, en de "Verschijning
der Heerlijkheid" van de grote God en onze Zaligmaker Jezus Christus, waarvan Paulus
spreekt in zijn Brief aan Titus hoofdstuk 2:13: "verwachtende de zalige hoop en de
verschijning der heerlijkheid van onze grote God en Heiland, Christus Jezus",
Wanneer zij spreken over hun "hoop" bedoelen de meeste Christenen hun "hoop op
zaligheid", maar wij kunnen niet hopen op iets, dat wij "bezitten", en indien wij in Christus
geloven als onze Zaligmaker, is de zaligheid reeds in ons bezit.
De hoop van de Christen is dus de Wederkomst van zijn Heer. De mens is een drievoudig
wezen. Hij heeft een lichaam, een ziel en een geest. Sterven is voor hem zijn
lichaam verkiezen. Welnu, hij weet, dat hij zijn lichaam niet terug ontvangt voor de
Wederopstanding, en hij weet eveneens, dat er geen Wederopstanding kan zijn voor de
Wederkomst van Christus.
Vandaar, dat voor hem de zalige hoop niet alleen inhoud, dat hij uit de dood opgewekt zal
worden, maar zijn hoop is erop gevestigd, dat Christus zal wederkomen, voordat hij sterft en
dat hij zal opgenomen worden zonder te sterven, teneinde Christus in de lucht tegemoet te
gaan. (1 Thes. 4:13-18) "Doch wij willen u niet onkundig laten, broeders, wat betreft hen,
die ontslapen zijn, opdat gij niet bedroefd zijt, zoals de andere mensen, die geen hoop
hebben. Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven en opgestaan is, zal God ook zo hen,
die ontslapen zijn, door Jezus wederbrengen met Hem. Want dit zeggen wij u met een woord
des Heren: wij, levenden, die achterblijven tot de komst des Heren, zullen in geen geval de
ontslapenen voorgaan, want de Here zelf zal op een teken, bij het roepen van een aartsengel
en bij het geklank ener bazuin Gods, nederdalen van de hemel, en zij, die in Christus
gestorven zijn, zullen het eerst opstaan; daarna zullen wij, levenden, die achterbleven,
samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de
lucht, en zo zullen wij altijd met de Here wezen. Vermaant elkander dus met deze woorden".
De zalige hoop drijft de gelovigen tot reiniging. (1 Joh. 3:1-3): "Ziet, welk een liefde ons de
Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods genoemd worden, en wij zijn het ook. Daarom
kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet kent. Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods en het
is nog niet geopenbaard, wat wij zijn zullen; maar wij weten, dat, als Hij zal geopenbaard
zijn, wij Hem gelijk zullen wezen; want wij zullen Hem zien, gelijk Hij is. En een ieder, die
deze hoop op Hem heeft, reinigt zich, gelijk Hij rein is".
Dat wil zeggen dat een ieder, die uitziet naar de wederkomst van de Heer, daarin een drang
tot reiniging vindt. Zie ook Col.3:4-14: "Want gij zijt gestorven en uw leven is verborgen
met Christus in God. Wanneer Christus verschijnt, die ons leven is, zult ook gij met Hem
verschijnen in heerlijkheid. Doodt dan de leden, die op de aarde zijn: hoererij, onreinheid,
hartstocht, boze begeerte en de hebzucht, die niet anders is dan afgoderij, om welke dingen
de toorn Gods komt. Daarin hebt ook gij eertijds gewandeld, toen gij erin leefdet. Maar
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 42

thans moet ook gij dit alles wegdoen: toorn, heftigheid, kwaadaardigheid, laster en vuile
taal uit uw mond. Liegt niet meer tegen elkander, daar gij de oude mens met zijn praktijken
afgelegd, en de nieuwe aangedaan hebt, die vernieuwd wordt tot volle kennis naar het beeld
van zijn Schepper, waarbij geen onderscheid is tussen Griek en Jood, besneden of
onbesneden, barbaar en Skyth, slaaf en vrije, maar alles en in allen is Christus. Doet dan
aan, als door God uitverkoren heiligen en geliefden, innerlijke ontferming, goedheid,
nederigheid, zachtmoedigheid en geduld. Verdraagt elkander en vergeeft elkander, indien de
een tegen de ander een grief heeft; gelijk ook de Here u vergeven heeft, doet ook gij evenzo.
En doet bij dit alles de liefde aan, als de band der volmaaktheid".
Het zal ons tevens"geduldig" maken. Jacobus 5:7-8:"Hebt dus geduld, broeders, tot de komst
des Heren! Zie, de landman wacht op de kostelijke vrucht des lands en heeft geduld, totdat
de vroege en late regen erop gevallen is. Oefent ook gij geduld, sterkt uw harten, want de
komst des Heren is nabij".
Het zal ons tevens "waakzaam" maken. Marcus 13:35-37: "Waakt dan, want gij weet niet,
wanneer de heer des huizes komen zal, laat in de avond of te middernacht, bij het
hanegekraai of des morgens vroeg, opdat hij niet, als hij plotseling komt, u slapende vinde.
Wat Ik u zeg, zeg Ik allen: Waakt!"
Indien wij uitzien naar de Komst des Heren, zullen wij ons in acht nemen voor ons gedrag.
Wij zullen niet willen, dat wanneer Hij komt, Hij ons zal bezig vinden met twijfelachtige
zaken of ons zal vinden op twijfelachtige plaatsen. Onze wens zal zijn schatten in de Hemel
te verzamelen, door ons geld ook te beleggen op de Hemelse bank, door bij te dragen aan
Zijn Zaak, zoals zending enz. Wij zullen er acht op geven, dat er in ons huis geen soort
literatuur, of voorwerp van kunst, of schilderijen, of iets dergelijks zal zijn, dat Zijn reine
ogen niet zouden wensen te zien, indien Hij ons in ons huis bezocht.
In het kort, de "zalige hoop" helpt ons de wereld los te laten. Deze zal ons niet lui noch
nalatig maken, maar ons met ijver vervullen, opdat Hij bij Zijn Wederkomst ons als een
getrouwe dienstknecht zal aantreffen. Het is dan een opmerkelijk feit en een getuigenis voor
de kracht van deze leer, dat diegenen, die dit geloven de meest geheiligde, onzelfzuchtige en
ingespannen arbeiders zijn in de dienst van de Heer.
Deze hoop zal ook beletten, dat we beschaamd zullen staan bij Zijn Wederkomst.
1 Joh.2:28:
"En nu, kinderkens, blijft in Hem, opdat wij, als Hij zal geopenbaard worden,
vrijmoedigheid hebben en voor Hem niet beschaamd staan bij zijn komst".
Matth.25:14-30:
"Want het is als een mens, die bij zijn vertrek naar het buitenland zijn slaven riep en hun
zijn bezit toevertrouwde. En de een gaf hij vijf talenten, een ander twee, een derde een, een
ieder naar zijn bekwaamheid, en hij reisde buitenslands. Terstond ging hij, die de vijf
talenten ontvangen had, op weg, en hij deed er zaken mede en verdiende er vijf bij. Evenzo
verdiende hij, die de twee talenten had, er twee bij. Maar hij, die het ene talent ontvangen
had, ging heen en groef een gat in de grond en verborg het geld van zijn heer. En na lange
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 43

tijd kwam de heer van die slaven en hield afrekening met hen. En die de vijf talenten
ontvangen had, trad toe en bracht nog vijf talenten bovendien, zeggende: Heer, vijf talenten
hebt gij mij toevertrouwd: zie, ik heb er vijf talenten bij verdiend. Zijn heer zeide tot hem.
Wel gedaan, gij goede en getrouwe slaaf, over weinig zijt gij getrouw geweest, over veel zal
ik u stellen; ga in tot het feest van uw heer. Die met de twee talenten trad ook toe en zeide:
Heer, twee talenten hebt gij mij toevertrouwd; zie, ik heb er twee talenten bij verdiend. Zijn
heer zeide tot hem: Wel gedaan, gij goede en getrouwe slaaf, over weinig zijt gij getrouw
geweest, over veel zal ik u stellen; ga in tot het feest van uw heer. Nu kwam ook hij, die het
ene talent ontvangen had, en zeide: Heer, ik wist van u, dat gij een hard mens zijt, die maait,
waar gij niet gezaaid hebt, en die bijeenbrengt van plaatsen, waar gij niet hebt uitgestrooid.
En ik was bevreesd en ben heengegaan en heb uw talent in de grond verborgen; hier hebt gij
het uwe. En zijn heer antwoordde en zeide tot hem: Gij slechte en luie slaaf, wist gij, dat ik
maai, waar ik niet gezaaid heb en bijeenbreng van plaatsen, waar ik niet heb uitgestrooid?
Dan had gij mijn geld aan de bankiers moeten geven en ik zou bij mijn komst mijn eigendom
met rente opgevraagd hebben. Neemt hem dan het talent af en geeft het aan hem, die de tien
talenten heeft. Want aan een ieder, die heeft, zal gegeven worden en hij zal overvloedig
hebben. Maar wie niet heeft, ook wat hij heeft, zal hem ontnomen worden. En werpt de
onnutte slaaf uit in de buitenste duisternis. Daar zal het geween zijn en het tandengeknars.
Het hart van hen, die in Zijn Prae Millennialistische Komst geloven, wordt door deze
hoop met blijdschap vervuld. In Lucas lezen we, dat toen Jezus van Zijn discipelen scheidde
en ten Hemel voer zij: "En zij keerden terug naar Jeruzalem met grote blijdschap, en zij
waren voortdurend in de tempel, lovende God". Lucas 24:52
Dit lijkt ons een vreemde handelwijze van de discipelen, want wij zouden het heel natuurlijk
hebben gevonden, wanneer Zijn heengaan hen met droefheid vervuld zou hebben. Doch
wanneer wij bedenken, dat er twee mannen bij hen stonden toen Hij ten Hemel voer, die hen
zeide, dat Jezus weder zou komen, kunnen wij hunblijdschapbegrijpen. Hand. 1:11: "die ook
zeiden: Galileese mannen, wat staat gij daar en ziet op naar de hemel? Deze Jezus, die van
u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze wederkomen, als gij Hem ten hemel
hebt zien varen".
Menigmaal is om deze leer van de Tweede Komst te bestrijden aangevoerd, dat het dan niet
te plaatsen is, wanneer de mensen geloven, dat Jezus spoedig zal terugkeren, plannen voor
de opvoeding van hun kinderen gemaakt worden of dat men voortgaat met huizen en kerken
te bouwen, hun geld te beleggen enz. Het antwoord hierop is, wanneer Jezus wederkomt
verdwijnt de behoefte aan huizen en kerken en opvoeding niet.
Na Zijn Eerste deel van Zijn Tweede Komst de zogenaamde Opname gaat de wereld met
dezelfde gang, als daarvoor door, net zoals deze na Zijn Eerste Komst doorging. De mensen
zullen dan huizen en kerken nodig hebben. Het zakenleven zal als te voren doorgaan, en de
onbekeerde kinderen van Christenen zullen achtergelaten worden, en zullen behoefte hebben
aan huizen en opvoeding en aan middelen om verder te kunnen leven.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 44

Gedurende het Millennium zal de voorspoed groter zijn, dan ooit tevoren. Er bestaat dus
geen reden voor hen, die in de verwachting leven van de Komst des Heren om de dingen, die
voor het leven nodig zijn, te veronachtzamen. (Dus zowel na de Opname als na de
Openbaring blijven deze aardse dingen bestaan en nodig)
Waarop wij als Christenen hopen, is dat de Heer zal Wederkeren en ons uit de wereld zal
wegnemen, alvorens de vreselijke dagen van de "Verdrukking" komen, en dat wij, als
verheerlijkte schepselen met Hem zullen regeren en heersen over de aarde gedurende het
Duizendjarig Rijk. En misschien zullen wij de kerken bezoeken, waar wij eens aanbaden, en
de instellingen, welke wij met ons geld hielpen opbouwen.
De prediker van de leer van de Prae Millennialistische Komst van Christus hanteert een
tweesnijdend zwaard, Wanneer er bij de ongelovigen op aangedrongen wordt, dat hij een
christen moet worden, kan deze zeggen: "Ik ben nog jong, er is nog ruimschoots tijd en ik
kan mijn beslissing nog wel uitstellen", maar wanneer men dan zegt tegen hem, dat het niet
een kwestie van tijd is, of slechts van de redding van zijn ziel, maar dat Jezus op elk tijdstip
kan terugkeren, wordt de vraag dringerder en gaat het erom, of men bereidt is Hem te
ontvangen, en ziet hij het belang in van een onmiddelijk besluit.
Waarde lezer, bent u een Christen en bent u uitziende naar de spoedige Wederkomst van
Christus? Gelooft u ook in de zalige hoop en doet u alles, want u kunt om Zijn Wederkomst
te verhaasten, en op die wijze te zorgen, datde Koning wederkeert?
Indien niet, zo smeek ik u, laat alles varen om de vraag te beantwoorden, of u tot hen zult
behoren, die zullen wordenopgenomen de Heer tegemoet in de lucht bij Zijn Komst en zo op
deze wijze ontsnappen zult aan de vreselijke dagen, die over de aarde komen zullen - dagen
waar niemand zal kunnen kopen of verkopen, tenzij men het MERKTEKEN van het beest
heeft, en allen die dit merkteken zullen hebben,zullen het eeuwig oordeel ondergaan.
Openbaring 13:15-17: "En hem werd gegeven om aan het beeld van het beest een geest te
schenken, zodat het beeld van het beest ook zou spreken, en maken dat allen, die het beeld
van het beest niet aanbaden, gedood werden. En het maakt, dat aan allen, de kleinen en de
groten, de rijken en de armen, de vrijen en de slaven, een merkteken gegeven wordt op hun
rechterhand of op hun voorhoofd, en dat niemand kan kopen of verkopen, dan wie het
merkteken, de naam van het beest, of het getal van zijn naam heeft.
Het resultaat van dit merkteken is:
Openbaring14: 9-11:"En een andere engel, een derde, volgde hen, zeggende met luider stem:
Indien iemand het beest en zijn beeld aanbidt en het merkteken op zijn voorhoofd of op zijn
hand ontvangt, die zal ook drinken van de wijn van Gods gramschap, die ongemengd is
toebereid in de beker van zijn toorn; en hij zal gepijnigd worden met vuur en zwavel ten
aanschouwen van de heilige engelen en van het Lam. En de rook van hun pijniging stijgt op
in alle eeuwigheden, en zij hebben geen rust, dag en nacht, die het beest en zijn beeld
aanbidden, en al wie het merkteken van zijn naam ontvangt". Het merkteken is het teken der
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 45

mensen, 666.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 46

Hoofdstuk 05: Die het Woord der Waarheid recht
snijdt
Schrijvende aan Timotheüs, zegt Paulus: "Maak er ernst mede u wel beproefd ten dienste van
God te stellen, als een arbeider, die zich niet behoeft te schamen, doch rechte voren trekt bij
het brengen van het woord der waarheid". (In de oude vertaling staat, als een arbeider, die
het Woord der Waarheid recht snijdt) (2 Tim. 2:15)
Van degenen die,het Woord van God bestudeert, wordt hier gesproken, als over een
arbeider. Een arbeider kan zijn werk niet met verstand en met intelligentie uitvoeren, zonder
een ontwerp. Hij moet in het bezit zijn van tekeningen en van gedetailleerde opgaven. Bij de
bouw van de Tabernakel zei God tot Mozes: "Zie toe, zegt Hij immers, dat gij alles maakt
naar het voorbeeld, dat u getoond werd op de berg". (Hebr. 8:5)
Zij, die het Woord van God bestuderen, moeten:
Gods plan en oogmerk met de eeuwen
verstaan. Zo niet, zo zal er verwarring ontstaan in de verklaringen van de Schrift.
Augustinus zei: "Onderscheidt de perioden en de Schriften zullen in harmonie met elkaar
zijn". Na een toespraak van Rev. Dr. A.J. Gordon over het onderwerp" Het plan der eeuwen"
zei iemand tot hem: "Doktor, u heeft voor elke tekst een loketje".
Wij moeten leren, het Woord der Waarheid recht te snijden. Alhoewel "het Woord der
Waarheid" voor alle klassen van mensen en voor ons onderricht is geschonken, is het toch
niet tot alle mensen in het algemeen gericht, maar een deel ervan is gericht tot de Joden, en
een deel tot de heidenen, en een deel tot de Gemeente. Deze drie, omvatten drie klassen,
waarin de mensheid verdeeld is. (1 Cor. 10:32) "Geeft noch aan Joden, noch aan Grieken,
noch aan de gemeente Gods aanstoot;"
Hieruit volgt, dat alhoewel de gehele Bijbel geschreven werd tot het onderricht van de
Gemeente, hij niet alleen over de Gemeente handelde. De Gemeente wordt in het Oude
Testament niet genoemd. Zij was voor de Profeten van het Oude Testament verborgen en zij
was een verborgenheid, die voor het eerst aan Paulus werd geopenbaard en door hem in Ef.
3:1-10 werd geopenbaard en blootgelegd. "Daarom is het, dat ik, Paulus, die ter wille van
Christus Jezus voor u, heidenen, in gevangenschap ben; Gij hebt immers gehoord van de
bediening door Gods genade mij met het oog op u gegeven: dat mij door openbaring het
geheimenis bekendgemaakt is, gelijk ik boven in het kort daarvan schreef. Daarnaar kunt gij
bij het lezen u een begrip vormen van mijn inzicht in het geheimenis van Christus, dat ten
tijde van vroegere geslachten niet bekend is geworden aan de kinderen der mensen, zoals
het nu door de Geest geopenbaard is aan de heiligen, zijn apostelen en profeten: dit
geheimenis, dat de heidenen mede-erfgenamen zijn, medeleden en medegenoten van de
belofte in Christus Jezus door het evangelie,waarvan ik een dienaar geworden ben naar de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 47

genadegave Gods, die mij geschonken is naar de werking zijner kracht, verreweg de
geringste van alle heiligen, is deze genade te beurt gevallen, aan de heidenen de
onnaspeurlijke rijkdom van Christus te verkondigen, en in het licht te stellen wat de
bediening van het geheimenis inhoudt, dat van eeuwen her verborgen is gebleven in God, de
Schepper van alle dingen, opdat thans door middel van de gemeente aan de overheden en de
machten in de hemelse gewesten de veelkleurige wijsheid Gods bekend zou worden, naar het
eeuwige voornemen, dat Hij in Christus Jezus, onze Here, heeft uitgevoerd,"
Het Oude Testament wordt grotendeels in beslag genomen door de geschiedenis van één
volk, het volk Israel. In de eerste vijf hoofdstukken van Genesis wordt ons de geschiedenis
van de Schepping geschonken en tevens 1700 jaar van de menselijke geschiedenis. In de
daarop volgende vier hoofdstukken hebben wij het verhaal van de Zondvloed. Hoofdstuk
tien en elf geven een verslag van de daarop volgende 400 jaar geschiedenis van het
mensdom. Er wordt één man dan door God uitverkoren, namelijk Abraham, en van toen af
aan concentreerde het gehele Oude Testament zich rondom het Joodse Ras.
Gen.12:1-3: "De Here nu zeide tot Abram: Ga uit uw land en uit uw maagschap en uit uws
vaders huis naar het land, dat Ik u wijzen zal; Ik zal u tot een groot volk maken, en u
zegenen, en uw naam groot maken, en gij zult tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie u
zegenen, en wie u vervloekt zal Ik vervloeken, en met u zullen alle geslachten des
aardbodems gezegend worden".
Wanneer wij de Oud Testamentische beloften toepassen op de Gemeente beroven wij de
Jood van datgene, wat uitsluitend zijn eigendom is. Bijvoorbeeld wordt de Profetie van
Jesaja grotendeels toegepast op de Gemeente, terwijl toch in het allereerste vers reeds
gezegd wordt: "Het gezicht van Jesaja, de zoon van Amoz, dat hij heeft gezien over Juda en
Jeruzalem". (Jes. 1:1)
In het Nieuwe Testament zijn de Brieven aan de Hebreeen en van Jacobus Joods. De Brief
van Jacobus is niet tot de Gemeente gericht, maar tot de twaalf stammen, die in de
verstrooing zijn: Jac. 1:1: "Jakobus, een dienstknecht van God en van de Here Jezus
Christus, groet de twaalf stammen in de verstrooiing".
Vandaar dat het gebed voor de zieken, (Jac. 5:13-16) "Heeft iemand onder u leed te dragen?
Laat hij bidden. Is iemand blij te moede? Laat hij lofzingen. Is er iemand bij u ziek? Laat hij
dan de oudsten der gemeente tot zich roepen, opdat zij over hem een gebed uitspreken en
hem met olie zalven in de naam des Heren. En het gelovige gebed zal de lijder gezond
maken, en de Here zal hem oprichten. En als hij zonden heeft gedaan, zal hem vergiffenis
geschonken worden." er oorspronkelijk niet in de eerste plaats voor de Gemeente staat, maar
voor Israel, alhoewel het zonder twijfel verhoord zal worden voor allen, die aan de
voorwaarden daarvoor gesteld zullen voldoen.
Menig Christen struikelt in de Brief aan de Hebreeen over de woorden:"Want het is
onmogelijk, degenen, die eens verlicht zijn geweest, van de hemelse gave genoten hebben en
deel gekregen hebben aan de Heilige Geest, en het goede woord Gods en de krachten der
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 48

toekomende eeuw gesmaakt hebben, en daarna afgevallen zijn, weder opnieuw tot bekering
te brengen, daar zij wat hen betreft de Zoon van God opnieuw kruisigen en tot een
bespotting maken. Want de grond, die de regen, welke er telkens op valt, indrinkt en gewas
voortbrengt". (Hebr 6:4-6) en over: "Want indien wij opzettelijk zondigen, nadat wij tot
erkentenis der waarheid gekomen zijn, blijft er geen offer voor de zonden meer over". (Hebr.
10:26)
Maar deze woorden zijn niet van toepassing op Christenen. Zij waren gericht tot naar het
Christendom overgegane afvallige Joden, die niet wedergeboren waren, en die wanneer zij
Jezus niet als hun Messias aanvaardden, Hem feitelijk wederom kruisigden, en even slecht
waren, als hun broeders, die dit in werkelijkheid deden.Sommige Boeken zijn van algemene
strekking. Zoals bijvoorbeeld de Brief aan de Romeinen. Niemand zal er aan denken
Romeinen 8 op de Joden toe te passen en Romeinen 11 op de Gemeente. Rom. 11:11-13: "Ik
vraag dan: zij zijn toch niet zo gestruikeld, dat zij wel vallen moesten? Volstrekt niet! Door
hun val is het heil tot de heidenen gekomen, om hen tot naijver op te wekken. Betekent nu
hun val rijkdom voor de wereld en hun tekort rijkdom voor de heidenen, hoeveel te meer hun
volheid! Ik spreek tot u, heidenen. Juist omdat ik apostel der heidenen ben, acht ik dit de
heerlijkheid van mijn bediening".
2 Tim. 3:16:"Elk van God ingegeven schriftwoord is ook nuttig om te onderrichten, te
weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de gerechtigheid",en wat aan Israel geschiedde,
werd geschreven tot ons voorbeelden ter waarschuwing. 1 Cor.10:11: "Dit is hun overkomen
tot een voorbeeld voor ons en het is opgetekend ter waarschuwing voor ons, over wie het
einde der eeuwen gekomen is".
Maar wij moeten niet op de Gemeente toepassen, was er niet toe behoort. Wij zien dus, dat
wij door de Schrift verkeerd toe te passen, het Woord der Waarheid niet recht snijden en dat
dit leidt tot verwarring en dwaling.
Het Woord der Waarheid recht snijden houdt ook in, het werk van Christus te
onderscheiden. In de Schriften wordt ons gezegd, dat Hij een Profeet is, een Priester en een
Koning. Maar Hij vervult deze drie ambten niet tegelijkertijd, maar successievelijk. Vanaf
de val in Eden tot aan het kruis was Hij een Profeet. Nu is Hij de Hogepriester en wanneer
Hij wederkomt zal Hij de Koning zijn.
Vanaf Eden tot het kruis was er een altaar, vanaf het kruis tot de Kroon is er een Tafel des
Heren (Avondmaal) en vanaf de Kroon tot aan Christus
Overgave van het Koninkrijk, is er de Troon.
In Hebr. 1:1 lezen wij, dat God gesproken heeft zowel "veelmaals", als ook "op velerlei
wijze". Indien wij zullen begrijpen, wat Hij gezegd heeft, moeten wij niet alleen onderscheid
weten te maken tussen de klassen van de mensen tot wie Hij gesproken heeft, zoals Jood -
Heiden- of Gemeente, doch wij moeten ook acht geven op de "vele malen", waarop Hij
sprak en op de "velerlei wijzen".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 49

Ook moeten wij onderscheid maken tussen"voortijds", toen Hij sprak door de Profeten en
deze laatste dagen, waarin Hij tot ons gesproken heeft door de Zoon. Hebr. 1:1-2: "Nadat
God eertijds vele malen en op vele wijzen tot de vaderen gesproken had in de profeten, heeft
Hij nu in het laatst der dagen tot ons gesproken in de Zoon, die Hij gesteld heeft tot
erfgenaam van alle dingen, door wie Hij ook de wereld geschapen heeft".
Wij moeten niet de Goddelijke Samenvoegingen zo min als de Goddelijke Scheidingen van
het Woord van God vergeten. Wij moeten niet scheiden, wat God heeft samengevoegd, als
het Woord van God, Geest van God, Christus en Zaligmaking en Geloof en Werken. Wij
moeten ook niet samenvoegen, wat God gescheiden heeft, als Hemel en Hel, Doop en
Wedergeboorte, Natuurlijke Erfelijkheid en Geestelijke Erfelijkheid, Stad en Staat, de
Gemeente en het Koninkrijk.
Ook moeten wij onderscheid maken tussen detijden en gelegenheden in de Schriften. Daniël
zeide van God, dat Hij"de tijden" en "stonden" verandert. Daniël 2:21: "Hij toch verandert
tijden en stonden, Hij zet koningen af en stelt koningen aan, Hij verleent wijsheid aan wijzen
en kennis aan hen die inzicht hebben".
En Jezus zeide tot Zijn discipelen: "Hij zeide tot hen: Het is niet uw zaak de tijden of
gelegenheden te weten, waarover de Vader de beschikking aan Zich gehouden heeft",
(Hand. 1:7. Job zei, dat de tijden voor de Almachtige niet verborgen zijn. (Job. 24:1 oude
vertaling) "Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die
Hem kennen, Zijn dagen niet zien?" "En van de kinderen van Issaschar, die ervaren waren
in het verstand van de tijden". 1 Kron.12:32.
Onder "gelegenheden" hebben wij te verstaan de klimatische veranderingen van de aarde
veroorzaakt door de karakteristieke eigenschappen en bewegingen van de zon, de maan en
de sterren, die God bestemde om "de gelegenheden" (seizoenen) te regelen. (Gen. 1:4, ook
gezette tijden) "En God zeide: Dat er lichten zijn aan het uitspansel des hemels om
scheiding te maken tussen de dag en de nacht, en dat zij dienen tot aanwijzing zowel van
vaste tijden als van dagen en jaren".
Wat de tijden betreft, deze zijn aangeduid als "de Tijden der Onwetendheid" (Hand.17:30),
"de Tijden der Heidenen" (Luc. 21:24), "de Tijden der Verkoeling" (Hand. 3:19), "de Tijden
der Wederoprichting" (Hand. 3:21) en "de Bedeling van de Volheid der Tijden" (Ef. 1:10).
Wij kunnen uit de uitdrukking "Tijden der Heidenen" afleiden, dat wanneer deze de macht
in handen hebben, dit niet het geval is met de Joden. En daar wij nog steeds verkeren in "de
tijden der Heidenen", kan de Gemeente in deze bedeling noch een heersende noch een
koninklijke macht uitoefenen.
Doch het is niet genoeg om de Schriften te splitsen met betrekking tot "de tijd" en "de
eeuwigheid" en tot de verschillende "eeuwen" en "bedelingen van tijd". Het feit openbaart
zich, dat de Schriften buiten de tijd om twee eeuwen noemen:
Voor de Tijd, de Alpha of Scheppende Eeuwen en
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 50

Na de Tijd de Omega of de Eeuwen der Eeuwen
Gedurende de Tijd zijn er drie Eeuwen en zeven Bedelingen.
De drie Eeuwen zijn:
1. Antediluviaanse Eeuw
Deze strekt zich uit vanaf de "Val" tot aan de "Zondvloed"
2. De Tegenwoordige Eeuw
Deze strekt zich uit vanaf de "Zondvloed" tot aan de "Tweede Komst"
3. Eeuw der Eeuwen
Deze strekt zich uit vanaf "De Tweede Komst van Christus" tot aan het "Einde van de Tijd".
Deze laatste "Eeuw" is een "Tweevoudige Eeuw", samengesteld uit:
a. de Duizendjarige of Millennianistische Eeuw
b. de Volmaakte Eeuw
De Millennianistische Eeuw is eveneens een "bedeling". En wel de zevende met betrekking
tot de zes voorafgaande Bedelingen. Een eeuw beslaat in de Schriften een tijdperk van een
cataclysmische of catastrofale of "klimatische verandering van het oppervlak van de aarde of
van haar toestand ten aanzien van de andere eeuwen. Dit correspondeert met, wat in de
geologie genoemd wordt een "eeuw". En zo zien we, dat de wetenschap en de Bijbel
overeenstemmen, wat "de betekenis" betreft van het woord "eeuw".
Wij weten, dat er ten tijde van de zondvloed grote catastrofale en klimatische veranderingen
plaats hadden "in de tweede maand, op de zeventiende dag der maand, op die dag braken
alle kolken der grote waterdiepte open en werden de sluizen des hemels geopend". (Gen.
7:11) Dat wil onder andere zeggen dat er een sterke bodemverzakking plaats vond, die
uitliep in grote fysieke veranderingen, die het klimaat van de aarde beïnvloeden, en de
atmosfeer ontledigde van enige van haar levensonderhoudende eigenschappen, zodat de
leeftijdsgrens van 900 jaar tot 100 jaar werd teruggebracht en later zelfs tot 70 jaar.
Wanneer het Millennium een aanvang neemt, zal de "tegenwoordige eeuw" veranderd
worden, want wanneer Christus wederkomt:"zijn voeten zullen te dien dage staan op de
Olijfberg, die voor Jeruzalem ligt aan de oostzijde; dan zal de Olijfberg middendoor
splijten, oostwaarts en westwaarts, tot een zeer groot dal, en de ene helft van de berg zal
noordwaarts wijken en de andere helft zuidwaarts;" (Zach. 14:4)
"Dan zullen te dien dage levende wateren uit Jeruzalem vlieten, de helft daarvan naar de
oostelijke en de helft naar de westelijke zee"
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 51

(Zach. 14:8) (Lees Dode- en Middelandse Zee)
Dit betekent, dat de Dode Zee, die nu 1200 voet beneden de Middelandse Zee ligt hoger zal
komen te liggen en haar wateren zullen zuidwaarts vlieden naar de Rode Zee. Zij zal tevens
haar zoutgehalte verliezen en met vissen gevuld worden. (Ezech. 47:1-12): Toen bracht hij
mij terug naar de ingang van het huis; zie, er stroomde water onder de drempel van het huis
uit, oostwaarts, want de voorzijde van het huis was op het oosten; het water vloeide onder
de rechter zijkant van het huis vandaan, ten zuiden van het altaar. En hij leidde mij door de
Noordpoort en hij voerde mij toen buitenom naar de buitenste poort, naar de poort die op
het oosten uitzag; en zie, daar borrelde water op uit de rechter zijkant. Nadat de man
uitgegaan was naar het oosten met een meetsnoer in zijn hand, mat hij duizend el en deed
mij door het water gaan; het water reikte tot aan de enkels. Hij mat weer duizend el en deed
mij door het water gaan; het water reikte tot aan de knieen. Hij mat weer duizend el en deed
mij erdoor gaan; het water reikte tot aan de heupen. Hij mat nog eens duizend el; nu was
het een beek geworden, die ik niet doorwaden kon, want het water was zo hoog, dat men
erin zwemmen kon, een beek die men niet kon doorwaden. Toen zeide hij tot mij: Hebt gij
het gezien, mensenkind? Daarop deed hij mij teruggaan langs de oever van de beek. Toen ik
terugkeerde, zie, langs de oever van de beek stonden aan weerszijden zeer veel bomen. Hij
zeide tot mij: Dit water stroomt naar de oostelijke landstreek, vloeit af naar de Vlakte en
komt in de zee; in de zee wordt het uitgestort, zodat haar water gezond wordt. En alle
levende wezens die er wemelen, zullen leven, overal waar de beek komt, en er zal zeer veel
vis zijn, want als dit water daarheen komt, dan wordt het water van de zee gezond. Overal
waar de beek komt, zal alles leven. Vissers zullen erlangs staan van Engedi tot En-eglaim;
het zal een plaats zijn om de netten uit te spreiden, en de vissen erin zullen van allerlei soort
zijn, zoals de vissen van de grote zee, zeer talrijk. Maar de moerassen en poelen ervan
zullen niet gezond worden; zij zijn aan het zout prijsgegeven. Langs de beek zullen op haar
oevers aan weerszijden allerlei vruchtbomen opschieten, waarvan het loof niet verwelkt en
de vrucht niet opraakt; elke maand zullen zij vrucht dragen, omdat hun water uit het
heiligdom komt; hun vruchten zullen tot spijze zijn en hun loof tot geneesmiddel.
Deze grote catastrofale verandering zal een grote klimatologische verandering veroorzaken,
de levensonderhoudende bestanddelen van de atmosfeer daaraan weer terug schenken, zoals
voor de Zondvloed dit het geval was, want wij lezen in Jesaja 65:20, dat de
Millennianistische dagen, die volgen: "Daar zal niet langer een zuigeling zijn, die slechts
weinige dagen leeft, noch een grijsaard, die zijn dagen niet voleindigt, want de jongeling zal
als honderdjarige sterven".
Dat wil zeggen dat iemand van honderd jaar nog als een jongeling zal beschouwd worden.
Hetgeen betekent, dat de mens gedurende het Millennium weer zal leven tot de leeftijd, die
Methusala bereikte.
We kunnen drie Eeuwen vaststellen, dit correspondeert met het Goddelijke getal
DRIE (Vader, Zoon en Heilige Geest). De zeven Bedelingen, die we zien, corresponderen
met het volmaakte getal ZEVEN, dat samengesteld is uit het Goddelijke getal Drie en het
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 52

getal, wat de wereld uitdrukt Vier. (We kennen vier seizoenen, vier elementen:
water-vuur-aarde-lucht enz.)
Het onderscheid tussen een Eeuw en een Bedeling bestaat hierin, dat een Eeuw de naam is
voor een periode, die tussen twee grote fysieke veranderingen van de aardoppervlakte is
gelegen, terwijl een Bedeling de naam is, die gegeven wordt aan een Zedelijke- of Proef
periode in de geschiedenis van de wereld. De vorm van het Bestuur is bij elke Bedeling
verschillend.
Bijvoorbeeld was de vorm van het bestuur voor de Joodse Bedeling, die van de WET. En het
bestuur van de tegenwoordige bedeling, die van GENADE. En van de bedeling, die hierop
volgt, die vanGERECHTIGHEID.
Alle verwarring met betrekking tot de Eeuwen, de Bedelingen en Het Einde der Wereld
wordt grotendeels veroorzaakt door de verkeerde vertaling van twee Griekse woorden in het
Nieuwe Testament.
Het eerst woord is KOSMOS. Het betekent de uitwendige ordening en schoonheid van de
natuurlijke wereld, en omvat de gedachte van natiën, volken, mensen en ook van wereldse
bezittingen, zoals we dit bijvoorbeeld zien in:
Matth 4:8
: "Wederom nam de duivel Hem mede naar een zeer hoge berg en hij toonde Hem al de
koninkrijken der wereld en hun heerlijkheid". En in:
Luc. 11:50
:"de akker is de wereld" . En in:
Luc. 11:50: "opdat van dit geslacht afgeeist worde het bloed van al de profeten, dat
vergoten is sinds de grondvesting der wereld".
Dit woord Kosmos komt 170 maal voor en wordt telkens vertaald door wereld.
Het tweede woord is AION en betekent Eeuw, Bedeling, en Onbepaalde Tijd. Het komt 28
maal voor en wordt eveneens vertaald door wereld.
Om aan te tonen, hoe misleidend deze vertaling is, behoeven wij alleen slechts een of twee
passages aan te halen. Laten we eens Matth. 13:39, 40 en 49 nemen.
"de vijand, die het gezaaid heeft, is de duivel; de oogst is de voleinding der wereld(der
eeuw); de maaiers zijn de engelen".
"Zoals nu het onkruid verzameld wordt en met vuur verbrand, zo zal het gaan bij de
voleinding der wereld(der eeuw)".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 53

"Zo zal het gaan bij de voleinding der wereld (der eeuw)"
Andere dergelijke foutieve vertalingen:
Romeinen 12:2
: "En wordt niet gelijkvormig aan deze wereld". (deze eeuw)
2 Cor. 4:4
: "ongelovigen, wier overleggingen de god dezer eeuw met blindheid heeft geslagen". Onze
nieuwe vertaling heeft dit gelukkig (helaas alleen bij deze tekst) ook ingezien en heeft
inderdaad eeuw neergezet.
Gal. 1:4: "die Zichzelf gegeven heeft voor onze zonden, om ons te trekken uit de
tegenwoordige boze wereld".(boze eeuw)
1 Tim. 6:17:"Hun, die rijk zijn in de tegenwoordige wereld "(tegenwoordige eeuw)
Hebr. 1:2: "die Hij gesteld heeft tot erfgenaam van alle dingen, door wie Hij ook de
wereld(de eeuwen) geschapen heeft".
In Johannes 1 vanaf vers 1 lezen wij, dat de wereld door het Woord van God gemaakt is.
Hier staat inderdaad wereld oftewel Kosmos.
Uit de laatste twee teksten zien wij, dat Jezus niet alleen de "aardse werelden" geschapen
heeft (Joh. 1:1-3), maar eveneens de "tijd werelden", dat wil zeggen dat Hij de Eeuwen en
Bedelingen ontwierp (Hebr. 1:2).
de scheppende eeuwen
Daar het woord Hemel in het enkelvoud staat, zal het alles vereenvoudigen, wanneer wij
deze scheppende daad zullen beperken tot onze eigen planeet, en tot het zonnestelsel,
waartoe zij behoort, en niet uitbreiden tot al de sterren ruimten van het heelal.
a. de oorspronkelijke of prae Adamitische Aarde
De schepping nam een aanvang in het datumloze verleden. Het was niet op de eerste dag,
zoals Genesis 1:3-5 beschrijft, begonnen. De zes dagen, zoals deze wordt beschreven in
Genesis 1:3-31, betrof het herstel van de aarde (en niet van de hemelen of van de sterren
ruimten) in haar oorspronkelijke toestand, alvorens zij "woest en ledig", en overspoeld was
door water en in duisternis gedompeld was.
Petrus wijst hier ook op: "Want willens en wetens ontgaat hun, dat door het woord van God
de hemelen er sedert lang geweest zijn en de aarde, die uit en door het water bestaat,
waardoorde toenmalige wereld is vergaan". (2 Petr. 3:5-6)
De aard van de Schepping van de Prae Adamitische aarde wordt in de Bijbel niet
geopenbaard. Hij verklaart slechts dat:"In den (een) beginne schiep God de hemel en de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 54

aarde". Wij moeten ons dus tot de wetenschap wenden. Onder de theorieën, die naar voren
gebracht worden met betrekking tot het ontstaan van het zonnestelsel, waarvan onze aarde
een deel uitmaakt, is de Nevelhypothese.
Al de theorieën en dus ook de nevelhypothese, het ontstaan van steenkolen lagen, het
opgraven van voorwereldlijke dieren enz. eisen, dat de aarde ouder is dan bijna 6000 jaar,
vanaf Adam. Hoe kan dit nu vraagt men dan vaak?
Immers het "Woord van God" en de "Werken van God" moeten toch met elkaar in
overeenstemming zijn? Er kan toch geen conflict bestaan tussen de Bijbel en de
wetenschap? De wetenschap eist, dat er duizenden jaren nodig waren om deze huidige aarde
te formeren (denk bijvoorbeeld aan de steenkolenlagen) en de Bijbel is hier dan ook niet
mee in tegenspraak, want dit hele tijdperk van deze formatie, omschrijft de Bijbel in Genesis
1:1."In den (een) beginne schiep God de hemel en de aarde".
Dit vers omvat de gehele periode vanaf het formatie van de aarde en haar toebereiding tot
bewoonbaarheid voor de mens. In Genesis 1:3 zien we pas de schepping in zes dagen van de
hedendaagse aarde of liever gezegd de herschepping (later komen we hier op terug) en treedt
ook de mens op na de zesde scheppingsdag.
b. de chaotische aarde
De schepping van de oorspronkelijke aarde geschiedde in het datumloze verleden. Zonder
twijfel was zij zeer schoon, bedekt met planten, bewoond door vissen, vogels en dieren.
Hoelang zij voort bestond in deze toestand wordt ons niet gezegd, maar er had een
verschrikkelijke ramp plaats.De aarde nu werd woest en ledig, en duisternis lag op de
vloed (Genesis 1:2)
In onze Nederlandse Bijbel heeft men"werd" met "was" vertaald. Hierdoor wordt deze tekst
zeer verzwakt. Dat het wel degelijk "werd" moet zijn, zien we verderop in onze Bijbel. In
Genesis 2:7 schrijft men voor hetzelfde Hebreeuwse woordje wel "werd" neer. "alzo
werd de mens tot een levend wezen". Helaas deed men dit niet in Genesis 1:2.
Dat de aarde oorspronkelijk niet woest en ledig was, zien we ook in Jesaja 45:18:"Want zo
zegt de Here, die de hemelen geschapen heeft (Hij is God) die de aarde geformeerd en haar
gemaakt heeft, Hij heeft haar gegrondvest; niet tot een baaierd heeft Hij haar geschapen,
maar ter bewoning heeft Hij haar geformeerd: Ik ben de Here en er is geen ander".
Wat de oorzaak is, dat de aarde "Woest" werd, na haar oorspronkelijke geschapen toestand,
wordt niet duidelijk verklaard. Alleen uit de val van Adam en Eva blijkt duidelijk, dat de
zonde al bestond, voordat de mens geschapen werd.
De opmerkelijke passage in Ezechiël 28:12-19 openbaart ons onder de naam
de koning van Tyrus
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 55

een wezen, van ongeëvenaarde schoonheid en wijsheid, die in Eden, "de hof van God"
geweest is. Niet het Eden ten tijde van Adam en Eva, maar mogelijk het Eden, dat ontstond
toen de aarde voor het eerst geschapen werd.
Van dit wezen wordt gesproken:
"Mensenkind, hef een klaaglied aan over de koning van Tyrus en zeg tot hem: zo zegt de
Here Here: Volmaakt zijt gij van gestalte, vol van wijsheid, volkomen schoon. In Eden
waart gij, Gods hof; allerhande edelgesteente overdekte u: rode jaspis, chrysoliet en prasem,
turkoois, chrysopraas en nefriet, lazuursteen, hematiet en malachiet. Van goud was het
werkstuk, waarin zij waren gevat en aan u vastgehecht; toen gij geschapen werdt, waren zij
gereed. Gij waart een beschuttende cherub met uitgespreide vleugels; Ik had u een plaats
gegeven: gij waart op de heilige berg der goden, wandelend te midden van vlammende
stenen. Onberispelijk waart gij in uw wandel, vanaf de dag dat gij geschapen werd totdat er
onrecht in u werd gevonden: door uw uitgebreide handel zijt gij vervuld geraakt met
geweldenarij en kwaamt gij tot zonde.Van de berg der goden verbande Ik u en deed u weg,
gij beschuttende cherub, van tussen de vlammende stenen.Trots was uw hart op uw
schoonheid. Met uw luister hebt gij ook uw wijsheid teniet doen gaan. Ter aarde wierp Ik u
neer, en maakte u tot een schouwspel voor koningen om met leedvermaak naar u te zien.
Door uw vele ongerechtigheden, door het onrecht bij uw koophandel, hebt gij uw
heiligdommen ontwijd. Vuur deed Ik oplaaien uit uw midden; dat verteerde u! Ik maakte u
tot as op de grond voor de ogen van allen die u zagen. Allen die onder de volken u kennen,
ontzetten zich over u; een verschrikking zijt gij geworden, verdwenen zijt gij. Voor altijd"!
Daar geen van de koningen van Tyrus tot nu toe aan deze beschrijving heeft beantwoord,
wordt deze passage beschouwd, als een profetische afbeelding van de anti-christ, en daar de
anti-christ een vleeswording van satan zal zijn, is het naar alle waarschijnlijkheid een
beschrijving van satan voor z’n val. Hetgeen in dit geschrift wordt aangeduid is, dat satan
met een leger van hemelse wezens de taak had de oorspronkelijke aarde te bewaren, en dat
hij door hoogmoed trachtte gelijk te worden aan God.. Zie 1 Tim. 3:6: "Hij mag niet een pas
bekeerde zijn, opdat hij niet door opgeblazenheid in het oordeel des duivels valle".
En zie Jesaja 14:12-14
"Hoe zijt gij uit de hemel gevallen, gij morgenster, zoon des dageraads; hoe zijt gij ter aarde
geveld, overweldiger der volken! En gij overlegdet nog wel: Ik zal ten hemel opstijgen,
boven de sterren Gods mijn troon oprichten en zetelen op de berg der samenkomst ver in het
noorden; ik wil opstijgen boven de hoogten der wolken, mij aan de Allerhoogste
gelijkstellen"
Door de straf en de val van satan en zijn engelen, (éénderde van de engelen heirscharen
Openbaring 12:4) die uit de Hemel werden verbannen naar de hemelse sferen (de tweede
Hemel, die tussen de atmosfeer van onze aarde en de Hemel waarin God woont is), werd
tevens de aarde in zijn chaotische toestand gebracht, zoals wij dit lezen in Gen. 1:2.
Waarschijnlijk werden ze zo tot de machten en overheden en wereld beheersers dezer
duisternis en tot de boze geesten in de hemelse gewesten(tweede Hemel) voor welke wij in
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 56

Ef. 6:12 gewaarschuwd worden."want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees,
maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis,
tegen de boze geesten in de hemelse gewesten".
Dit schijnt ons zeer aannemelijk, want van satan wordt gezegd, dat hij "de overste van de
macht der lucht", (Ef.2:2) en "de god dezer eeuw" (2 Cor. 4:4) en het schijnt, dat zijn plan
voor de val van de mens ten doel had, de heerschappij over onze aarde te hernemen.
Er zijn mensen, die aannemen dat de ‘demonen" ontlichaamde geesten zijn van de bewoners
van de Prae Adamitische aarde, en dat hun pogingen om, zoals het geschiede in de dagen,
dat de Here Jezus rondwandelde op aarde, om zich in een menselijk lichaam te incarneren
een bewijs is van het feit, dat zij eens in het bezit van dergelijke lichamen waren. Natuurlijk
rijst de vraag; indien de bewoners van de Prae Adamitische aarde menselijke wezens waren,
zoals wij, en vernietigd werden toen de Prae Adamitische aarde tot een chaos werd, waar
zijn dan hun fossiele overblijfselen, waarom hebben wij deze dan niet in de bodem of in de
rotsen ontdekt? Het antwoord hierop, zou kunnen zijn, dat hun lichamen door vuur verteerd
zijn geworden, zoals dit het geval zal zijn met de opstandige horden van Gog en van Magog
aan het einde van het Millennium (Openbaring 20:7-9) "En wanneer de duizend jaren
voleindigd zijn, zal de satan uit zijn gevangenis worden losgelaten, en hij zal uitgaan om de
volkeren aan de vier hoeken der aarde te verleiden, Gog en Magog, om hen tot de oorlog te
verzamelen, en hun getal is als het zand der zee. En zij kwamen op over de breedte der
aarde en omsingelden de legerplaats der heiligen en de geliefde stad; en vuur daalde neder
uit de hemel en verslond hen".
Alleen hun ontlichaamde geesten zouden, zoals het hierboven vermeld is, tot demonen
geworden zijn. In de Bijbel vinden wij echter hiervoor geen enkele grond. Wel is het
duidelijk, dat de demonen niet satan’s engelen zijn, want deze zijn in tegenstelling tot de
demonen vrij. De demonen zijn opgesloten in de "afgrond" en worden alleen vrijgelaten,
wanneer dit voor God’s doel dienstig is. (Openbaring 9:1-2)"En de vijfde engel blies de
bazuin, en ik zag een ster, uit de hemel op de aarde gevallen, en haar werd de sleutel van de
put des afgronds gegeven. En zij opende de put des afgronds en er steeg rook op uit de put,
als de rook van een grote oven; en de zon en het zwerk werden verduisterd door de rook van
de put".
Zij zijn ook niet de gevallen engelen uit 2 Petrus 2:4 en uit Jud. 6:7, want die worden in
ketenen en duisternis bewaard tot op de dag van het oordeel. Demonen zijn dus een klasse
voor zich en voor zover wij weten, zullen zij nimmer iets anders zijn. Wat wij wel weten
met betrekking tot hen, is dat de tijd nadert, dat zij gepijnigd zullen worden. Matth. 8:29:
"En zie, zij schreeuwden, zeggende: Wat hebt Gij met ons te maken, Zoon van God? Zijt Gij
hier gekomen om ons voor de tijd te pijnigen?"
Wanneer op de Prae Adamitische aarde de dood heerste en de lichamen van de Prae
Adamieten in de aarde begraven werden, zou het kunne zijn, dat zij nog aanwezig zijn op
dat deel van de aarde, wat zij bewoond hebben; hetgeen nu het bed zou kunnen zijn van de
Atlantische- en Grote Oceaan. Wanneer deze veronderstelling nog een mogelijkheid in zich
heeft, zou het ons kunnen helpen de passage uit de Schrift te verstaan, die we vinden in
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 57

Openbaring20:13: "En de zee gaf de doden, die in haar waren, en de dood en het dodenrijk
gaven de doden, die in hen waren, en zij werden geoordeeld, een ieder naar zijn werken".
Hier wordt de "zee" onderscheiden van de "dood" (het graf), dat het lichaam in zich heeft, en
het dodenrijk of Hades, de verblijfplaats van de Ziel. Dit doet denken, dat onder de doden
van de zee een andere klasse van de mensheid wordt verstaan, en dat het zou kunnen zijn,
dat deze doden van de Prae Adamitische wereld zijn, die nu rusten op de bodem van de zee.
Wanneer Gods schepselen ieder in zijn eigen orde geoordeeld zullen worden, zou het niet
meer dan juist zijn, wanneer de doden van de Prae Adamitische aarde geoordeeld zouden
worden, alvorens dit met de boze mensen van deze tegenwoordige wereld geschieden zal.
De wijze waarop de Prae Adamitische aarde "woest en ledig" gemaakt werd, die heeft alleen
betrekking op haar buitenste oppervlak, het bewoonbare deel van de aarde, wordt duidelijk
door Petrus geopenbaard in 2 Petr. 3:5-6: "Want willens en wetens ontgaat hun, dat door het
woord van God de hemelen er sedert lang geweest zijn en de aarde, die uit en door het
water bestaat, waardoor de toenmalige wereld is vergaan, verzwolgen door het water". Het
is duidelijk, dat Petrus hier niet heen wijst naar de zondvloed ten tijde van Noach, want de
wereld verging niet ten tijde van Noach. Petrus gaat dan ook verder in vers 7 eraan
toevoegende: "Maar de tegenwoordige hemelen en de aarde zijn door hetzelfde woord als
een schat weggelegd, ten vure bewaard tegen de dag van het oordeel en van de ondergang
der goddeloze mensen". (Het oordeel voor de grote witte troon Openbaring 20:11-15).
De wijze waarop de Prae Adamitische aarde "woest en ledig" werd gemaakt, was door het
water. Het water, dat op de oppervlakte van de aarde is, is ongeveer een 4950ste deel van de
aardmassa. Geweldige schokken moeten de Prae Adamitische aarde dus vernietigd hebben
en haar oppervlakte bedekt hebben met de wateren van haar oceanen. Geen levend wezen
bleef op haar over en haar atmosfeer van diepe duisternis verborg het licht van de zon, de
maan en van de sterren. Het had er alle schijn van, dat zij een dode planeet was, alhoewel de
zaden van haar plantaardig leven in haar boezem begraven waren, om weer op de derde dag
van de schepping (herschepping) te herleven.
De afwezigheid van warme zonnestralen veroorzaakte, dat de aarde verviel tot haar
"wintertijd". Haar wateren waren tot ijs bevroren en conserveerden als een enorme koelkast
de geweldige grote viervoeters en gevleugelde dieren, opdat wij de aard van het dierenrijke
leven op de Prae Adamitische aarde zouden kennen. De profeet Jeremia ziet in een visioen
deze tijd: "Ik zag de aarde, en zie, zij was woest en ledig; ik zag naar de hemel, en zijn licht
was er niet. Ik zag de bergen, en zie, zij beefden, en alle heuvelen schudden. Ik zag, en zie,
er was geen mens, en al het gevogelte des hemels was weggevlogen. Ik zag, en zie, de aarde
was woestijn, en al zijn steden waren in puin gestort, voor de Here, voor zijn brandende
toorn".
Indien dit, zoals het schijnt te zijn, een verslag is van de verwoesting van de Prae
Adamitische aarde, dan was deze bewoond en woonden haar bewoners in steden, en was het
doel van God door haar te vernietigen alle historische monumenten en getuigenissen van de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 58

zondige toestand van haar bewoners uit te wissen.
Welke tijdsverloop verliep tussen de schepping der aarde en het tijdstip, dat zij "woest en
ledig" werd, weten wij niet, noch weten wij hoelang zij in die chaotische toestand verkeerde.
Wel weten we, dat toen de tijd daar was, dat het Gods Plan was om de aarde weer in haar
bewoonbare toestand te herstellen en haar geschikt te maken tot een woonstede voor de
mens, Hij dit deed in zes perioden van langere of kortere duur. Het Hebreeuwse woord, dat
vertaald is door "dag" kan zowel 24 uur, als ook een langere periode van tijd beslaan.
Waarschijnlijk was de tijd slechts kort, dus 24 uur, precies 1 dag.
c. de tegenwoordige aarde
De zesdaagse arbeid, zoals die beschreven is in Genesis 1:3-31 bevat geen beschrijving, hoe
God de Oorspronkelijke aarde maakte, maar hoe Hij deze uit haar woeste en ledige toestand
herstelde tot haar tegenwoordige gesteldheid. Wanneer de zondvloed uit de dagen van
Noach slechts plaatselijk was en alleen dat gedeelte van de wereld aantastte, zo is de
geografie van de herstelde aarde waarschijnlijk dezelfde, als die van de aarde, zoals zij nu is.
de zeven dagen van de herstellingen week
Tijdvak van de stof:
1ste dag
het werk betreft het kosmische licht.
2de dag
het werk betreft het opnieuw regelen van de atmosfeer.
3de dag
1. het werk betreft het weer te voorschijn komen van het droge land.
2. het werk betreft het weer te voorschijn komen van de plantengroei.
Tijdvak van het leven:
4de dag
het werk betreft het herstel van het licht.
5de dag
het werk betreft de schepping van vissen en vogels.
6de dag
1. het werk betreft de schepping van de landdieren.
2. het werk betreft de schepping van de mens.
7de dag
geen werk, de rustdag
de eerste dag van de (her)scheppingsweek
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 59

het kosmische licht (Genesis 1:2-5)
"En God zeide: Er zij licht; en er was licht. En God zag, dat het licht goed was, en God
maakte scheiding tussen het licht en de duisternis. En God noemde het licht dag, en de
duisternis noemde Hij nacht. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de
eerste dag".
Toen de dag aanbrak om de aarde te herstellen tot een bewoonbare plaats, maakt God
daarmede een aanvang door het proces van de verwoesting in omgekeerde zin toe te passen.
"de Geest Gods zweefde over de wateren. En God zeide: Er zij licht; en er was licht".
God schiep het licht niet, het woordje voor scheppen in de Hebreeuwse taal wordt dan ook
niet gebruikt. Gode zeide: Er zij licht, op dezelfde wijze, zoals iemand zeggen zou: "Draai
het licht aan". Dit was niet het zonlicht, want de wolken (wateren van lucht) trokken niet
weg, zodat de zon de aarde kon beschijnen. Dit geschiede pas op de vierde dag.
Zonder twijfel was het licht "Elektrisch of Kosmisch licht" van gelijke aard, als de Aurora
Borealis of het Noorder licht, want wij weten, dat de elektriciteit een van de primaire
krachten is, en altijd in de atmosfeer aanwezig is, alhoewel wij in de latere tijden de kennis
verkregen hebben, het op die wijze te leiden, dat het onze steden kan verlichten.
De gloeihitte van de atmosfeer, en deze was zonder twijfel zeer sterk en schitterend, riep een
krachtdadige hitte te voorschijn, die de ijsachtige bedekking van de aarde deed smelten en
water vormde, hetwelk, verdampende, de dampachtige wolken vormde, die de weg
bereidden voor het werk van de tweede dag.
De verandering van duisternis tot licht, deed God de "duisternis" nacht noemen en het "licht"
dag. Op deze wijze kwam de aarde vanuit de nacht harer geschiedenis in het licht van haar
opstandingsdag en het werk van elke volgende dag was een voortzetting van het werk van de
voorafgaande dag. Elke dag vangt aan bij de avond en eindigt met de morgen.
de tweede dag van de (her)scheppingsweek
vorming van het uitspansel (Genesis 1:6-8)
"En God zeide: Daar zij een uitspansel in het midden der wateren, en dit make scheiding
tussen wateren en wateren. En God maakte het uitspansel en Hij scheidde de wateren die
onder het uitspansel waren, van de wateren die boven het uitspansel waren; en het was alzo.
En God noemde het uitspansel hemel. Toen was het avond geweest en het was morgen
geweest: de tweede dag".
Het feit, dat het uitspansel "Hemel" genoemd wordt, en dat wij onder het woord "Hemel
onze atmosfeer te verstaan hebben, wijst erop, dat de "Chaotische aarde" hetzij geen
atmosfeer had, of dat zij geen schiktheid bezat om wolken te vormen, die in de vorm van
damp het water regelden en op deze manier de wateren van de atmosfeer en van de aarde
verdeelde of scheidde. Het werk van de tweede dag was het weer regelen van de atmosfeer
om aan de behoeften van de tegenwoordige aarde te voldoen. (bijvoorbeeld regenen enz.)
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 60

Het is opmerkelijk, dat de woorden: "En God zag dat het goed was",niet over het werk werd
uitgesproken, zoals dit wel over het werk van al de andere dagen geschiedde. Dit zal wel
niet zonder gewicht zijn, want wij lezen in Efeze 2:2 over de "machten" in de lucht, waarvan
satan de vorst is. Het is mogelijk, dat zodra de atmosfeer van de aarde weer bewoonbaar
werd, de "machten" van de geestelijke boze overheden (Efeze 6:12) met satan, als hun
leider, er binnen zwermden, met het doel haar tot hun verblijfplaats te maken, zodat God van
het uitspansel of van de atmosfeer niet kon zeggen, dat het goed was.
de derde dag van de (her)scheppingsweek
(Genesis 1:9-13)
het eerste werk
"En God zeide: Dat de wateren onder de hemel op een plaats samenvloeien en het droge te
voorschijn kome; en het was alzo. En God noemde het droge aarde, en de samengevloeide
wateren noemde Hij zeeen. En God zag, dat het goed was
". Dit was eenvoudig een te niet doening van de uitwerking van de aardschokken, die
overstromingen veroorzaakten op de Prae Adamitische aarde. Door de opheffing van de
aarde, kon het land weer uit haar "watergraf" opstijgen.
het tweede werk
"En God zeide: Dat de aarde jong groen voortbrenge, zaadgevend gewas, vruchtbomen, die
naar hun aard vruchten dragen, welke zaad bevatten, op de aarde; en het was alzo. En de
aarde bracht jong groen voort, gewas, dat naar zijn aard zaad geeft, en geboomte, dat naar
zijn aard vruchten draagt, welke zaad bevatten. En God zag, dat het goed was. Toen was het
avond geweest en het was morgen geweest: de derde dag."
Dit was geen nieuwe schepping, maar een opstanding. De aarde steeg omhoog uit de
"wateren des doods" en zaden en wortelen van planten en kruiden en bomen moesten
volgens het bevel weer ontkiemen, uitspruiten en groeien, zoals zij deden, voordat de ramp
van de overstroming van de Prae Adamitische aarde plaats greep.
Indien die catastrofe was, wat wij kennen onder de naam "ijstijd" was het niet nodig, dat het
plantenleven een scheppingsdaad zou ondergaan, even zomin als de planten deze nodig
hebben in de lente, nadat de winter voorbijgegaan is. Dat dit zo was lijkt ons heel duidelijk
opgesloten te liggen in de uitdrukking: "welke zaad bevatten, op de aarde". Dat wil zeggen
dat de zaden reeds in de aarde aanwezig waren, begraven als zij werden door de wateren, die
over de Prae Adamitische aarde stroomden. De zaden waren onverwoestbaar, en hadden
alleen de juiste voorwaarden en omstandigheden nodig, om weer op te leven en de aarde met
groen aldus te bedekken.
Dit doet ons als een feit zien, dat de Prae Adamitische aarde met dezelfde planten en bomen
bedekt was, als onze tegenwoordige aarde. (De wetenschap bevestigt dit, daar de dierlijke
fossielen niet lijken op onze tegenwoordige dieren, en dit is met de plantenfossielen juist wel
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 61

het geval. De varenfossielen, die men vindt in steenkolenlagen en rotsmotieven bijvoorbeeld
in onze St. Pieterberg in Limburg lijken precies op onze tegenwoordige varens en planten).
de vierde dag van de (her)scheppingsweek
het zonlicht hersteld (Genesis 1:14-19)
En God zeide: Dat er lichten zijn aan het uitspansel des hemels om scheiding te maken
tussen de dag en de nacht, en dat zij dienen tot aanwijzing zowel van vaste tijden als van
dagen en jaren; en dat zij tot lichten zijn aan het uitspansel des hemels om licht te geven op
de aarde; en het was alzo. En God maakte de beide grote lichten, het grootste licht tot
heerschappij over de dag, en het kleinere licht tot heerschappij over de nacht, benevens de
sterren. En God stelde ze aan het uitspansel des hemels om licht te geven op de aarde, en om
te heersen over de dag en over de nacht, en om het licht en de duisternis te scheiden. En God
zag, dat het goed was. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de vierde
dag.
De verschijning van de zon en de maan op de vierde dag was niet een nieuwe schepping. Zij
waren reeds aanwezig tijdens de Prae Adamitische aarde. Ze waren alleen niet tegelijk met
haar verwoest geworden. Het woord "maakte" in vers 16 is niet hetzelfde als in vers 1, dat
met scheppen vertaald werd, en geeft geen scheppende daad aan. Wat letterlijk bedoeld
wordt, is dat de dikke wolken (atmosfeer) optrokken en daardoor de zon en maan en de
sterren weer zichtbaar werden, en dat zij vanaf dien tijd de maat aangaven, wat de dagen,
jaren en seizoenen betreft, zoals wij ze nu kennen. Met andere woorden op deze vierde dag
ontstond de tijd in tegenstelling met de eeuwigheid.
de vijfde dag van de (her)scheppingsweek
de schepping van vissen en vogels (Genesis 1:20-23
)
En God zeide: Dat de wateren wemelen van levende wezens, en dat het gevogelte over de
aarde vliege langs het uitspansel des hemels. Toen schiep God de grote zeedieren en alle
krioelende levende wezens, waarvan de wateren wemelen, naar hun aard, en allerlei
gevleugeld gevogelte naar zijn aard. En God zag, dat het goed was. En God zegende ze en
zeide: Weest vruchtbaar, wordt talrijk en vervult de wateren in de zeeen, en het gevogelte
worde talrijk op de aarde. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de
vijfde dag.
Het werk van de vijfde dag was de schepping van vissen en vogels. Het is de eerste maal,
dat het woord scheppen er staat, sedert wij het gelezen hebben in vers 1, bij de
oorspronkelijke schepping van de aarde, de zogenaamde Prae Adamitische aarde, die zoals
we lazen in vers 2 verwoest werd.
Dit bewijst ons tevens, dat het dierenleven vernietigd werd tijdens die ramp. De vissen en de
vogels, die op de vijfde dag werden geschapen, zijn de vissen en vogels van onze
tegenwoordige aarde. De fossiele overblijfselen van de reusachtige dieren en vogels behoren
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 62

tot de Prae Adamitische aarde.
de zesde dag van de (her)scheppingsweek
twee verschillende werken
1. schepping van de landdieren
2. schepping van de mens
eerste werk (Genesis 1:24-25)
En God zeide: Dat de aarde voortbrenge levende wezens naar hun aard, vee en kruipend
gedierte en wild gedierte naarhun aard; en het was alzo. En God maakte het wild gedierte
naar zijn aard en het vee naar zijn aard en alles wat op de aardbodem kruipt naar zijn aard.
En God zag, dat het goed was.
Deze dieren van de aarde waren zonder twijfel dezelfde, als die wij nu hebben. Het feit, dat
zij werden geschapen, naar hun aard, hetgeen 5 maal herhaald wordt, toont ons, dat zij zich
niet uit een vorig geslacht, dat van dezelfde soort was, ontwikkelden. Dat al de verschillende
dieren afzonderlijk werden geschapen, wordt bewezen door het feit, dat wanneer er onder de
verschillende soorten een kruising plaats heeft, hun nakomelingen onvruchtbaar zijn. De
kruising van een ezel met een merrie is een muilezel, en een muilezel is een bastaard en is
altijd onvruchtbaar.
Wanneer de theorie van de "evolutie" van de ontwikkeling van het dierlijke- en plantenleven
op waarheid zou berusten, zouden wij kunnen verwachten de bewijzen daarvan in de
fossiele overblijfselen van de tussenliggende schakels te vinden, en wij zouden eveneens nu
het "evolutie proces" in werking moeten zien, waardoor een hogere soort van dier- of
plantenleven in het aanzijn zou worden geroepen. Doch wij ontdekken niets van dien aard.
Het dieren- en plantenleven, dat heden ten dage bestaat, bestaat nu in dezelfde vorm, als het,
naar alles wat wij weten, sinds het bestaan van de mens was. De vogels bouwen hun nesten
en fokken hun jongen, zoals zij altijd deden. De bever bouwt zijn dam en de bij stelt de
honingraat samen, zoals zij immer deden.
Alleende mens bezit het vermogen om zijn wijze van iets samen te stellen, te verbeteren. Dit
komt aan het licht bij de ontwikkeling van de werktuigen bijvoorbeeld die van het
boerenbedrijf om een voorbeeld te noemen, van de primitieve houten stok, die als ploeg
dienst deed, tot de gewone ploeg, tot de moderne gecombineerde oogst-, bind- en
dorsmachines toe. We kunnen de verschillende ontwikkelingstrappen nagaan, wanneer wij
de verouderde soorten gereedschappen van het boerenbedrijf zien in een museum.
Dit is niet het geval in het dieren- en plantenrijk, want wij vinden daar geen tussenliggende
schakels. Wanneer de "evolutie theorie" op waarheid berustte, behoorde het zowel aan mens,
als aan dier bevestigd te worden, en zouden wij bij de kruising van de beste soorten
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 63

menselijke rassen de evolutie moeten waarnemen van een "Übermensch". De geschiedenis
van het menselijke ras weerspreekt dit.
tweede werk (Genesis 1:26-28)
"En God zeide: Laat Ons mensen maken naar ons beeld, als onze gelijkenis, opdat zij
heersen over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over het vee en over de
gehele aarde en over al het kruipend gedierte, dat op de aarde kruipt. En God schiep de mens
naar zijn beeld; naar Gods beeld schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen. En God
zegende hen en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aarde
enonderwerpt haar, heerst over de vissen der zee en over het gevogelte des hemels en over al
het gedierte, dat op de aarde kruipt".
Dat de mens eveneens geschapen (Bara) werd, toont ons, dat hij niet van de aap afstamt. De
mens werd gemaakt naar de gelijkenis van God,niet naar de gelijkenis van een aap, en hij
werd niet gevormd vanuit een dier, maar vanuit het stof der aarde.(Genesis 2:7) "toen
formeerde de Here God de mens van stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn
neus; alzo werd de mens tot een levend wezen". Er is eenonoverkomenlijke afgrond tussen
de laagste klasse van de mensheid en het hoogst ontwikkelde dierentype, die de wetenschap
niet heeft kunnen overbruggen. De ontbrekende schakel is en wordt nooit gevonden.
Dat het gehele menselijke ras van één geslacht is, en één gemeenschappelijke oorsprong had
(Hand. 17:26: Hij heeft uit een enkele het gehele menselijke geslacht gemaakt om op de
ganse oppervlakte der aarde te wonen en Hij heeft de hun toegemeten tijden en de grenzen
van hun woonplaatsen bepaald, ) blijkt duidelijk uit het feit, dat wanneer verschillende
rassen van de mensen met elkaar huwen, hun nakomelingen niet onvruchtbaar zijn, maar
vruchtbaar. Dit doet het argument te niet, dat de witte en gekleurde rassen van verschillende
oorsprong zouden zijn, en dat alleen het blanke ras het Adamitische ras zou zijn.
Met betrekking tot de schepping van de mens is er geen tegenspraak tussen het eerste en
tweede hoofdstuk van Genesis. Het eerste hoofdstuk (Genesis 1:26-28) geeft ons het feit van
zijn schepping, het tweede hoofdstuk (Genesis 2:7-8) de wijze waarop dit geschiedde. Het
ene vult het andere aan. In het eerste hoofdstuk wordt van God gesproken, als van Elohim,
de Schepper; in het tweede hoofdstuk wordt Hij genoemd JHWH (de Heer), omdat Hij daar
met de mens een verbond maakt.
In de aanvang wordt de naam JHWH verbonden aan die van Elohim ten einde aan alle
twijfel een einde te maken met betrekking tot de identiteit van het Wezen, dat door dit
samengestelde woord wordt aangeduid.
Het verschil van gebruik komt dus hieruit voort, dat het ene beter bij een bepaalde passage
in de Schrift past, als het andere woord van God. Het is echter, zoals we reeds zagen,
dezelfde God. Dit verklaart het verschillende gebruik van deze beide namen door de
schrijvers en het is een antwoord aan die critici, die beweren, dat de Bijbel een onhandig
samenvoegsel van ongerijmde en verschillende documenten is, die zij de Elohistische en de
Jehovistische noemen.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 64

In Genesis 2:7 wordt ons gezegd, dat "de Here God de mens van stof uit de aardbodem
formeerde (Yatsar, fashioned) en de levensadem in zijn neus blies. Alzo werd de mens tot
een levend wezen". Dit kan betekenen, dat de Here God de mens uit het stof van de
aardbodem vormde, zoals een beeldhouwer een standbeeld maakt uit klei en dat de Here
God daarna in deze vorm van aarde de levensadem inblies. Op welke wijze dit ook moge
geschied zijn, wij weten, dat het werk drievoudig was:
1.
Het formeren van het LICHAAM - "toen formeerde de Here God de mens van stof uit de
aardbodem"
2.
De GEEST - "en blies de levensadem in zijn neus". Hieronder werd niet verstaan de Heilige
Geest, maar de Geest van de natuurlijke mens. Dat wil zeggen dat deel van de mens, waarin
de Heilige Geest woning moet maken, alvorens hij wedergeboren kan worden. Het is de van
"God bewuste" natuur van de mens.
3.Dat gedeelte van de mens, dat de ZIEL is - "alzo werd de mens tot een levend wezen".
Dit is de zetel van het IK-BEWUSTZIJN, van de herinnering, de genegenheden enz.
De twee voornaamste delen van de mens zijn het lichaam en de geest, maar daar beide een
andere functie hebben, daar de een fysiek en de andere geestelijk is, moet er een derde deel
aan worden toegevoegd, de ziel genoemd, teneinde tussen beide te bemiddelen, en door
middel waarvan zij met elkaar gemeenschap kunnen hebben.
Op deze wijze werd de mens tot een drievoudig wezen.
1 Thes. 5:23
:"En Hij, de God des vredes, heilige u geheel en al, en geheel uw geest, ziel en lichaam
moge bij de komst van onze Here Jezus Christus blijken in allen dele onberispelijk bewaard
te blijven".
Hebr. 4:12
: "Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en
het dringt door, zo diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het
schift overleggingen en gedachten des harten".
In Adam was, zoals hij oorspronkelijk geschapen was, de ziel zulk een volmaakt medium
voor de gemeenschap tussen het lichaam en de geest, dat er tussen beide geen conflict
bestond. De drie smolten ineen tot een harmonisch geheel. Toen de mens viel, werd de ziel
het oorlogsterrein van het lichaam en van de geest en het conflict door Paulus zo tekenend
beschreven in Rom. 7:24 nam een aanvang."Ik, ellendig mens! Wie zal mij verlossen uit het
lichaam dezes doods"?
Eva werd niet op dezelfde wijze als Adam geformeerd. Zij werd enige tijd later gemaakt.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 65

Adam had onder al de schepselen, die God gemaakt had niet een gevonden, die een gepaste
gezellin voor hem zou kunnen zijn. "En de Here God zeide: Het is niet goed, dat de mens
alleen zij. Ik zal hem een hulp maken, die bij hem past". (Gen. 2:18)
"Toen deed de Here God een diepe slaap op de mens vallen; en terwijl deze sliep, nam Hij
een van zijn ribben en sloot haar plaats toe met vlees. En de Here God bouwde de rib, die
Hij uit de mens genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot de mens. Toen zeide de
mens: Dit is nu eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; deze zal `mannin'
heten, omdat zij uit de man genomen is".
(Gen. 2:21-23) Waar nu Adam en Eva niet op dezelfde wijze gemaakt waren, hadden zij zich
toch niet ontwikkeld vanuit een ander lager staand wezen, maar zij waren directe
scheppingen van God. "man en vrouw schiep Hij hen" Genesis 1:27.
De reden waarom Eva afgezonderd van Adam geschapen werd, was om aan te tonen, dat zij
in hun verhouding tot elkaar, als man en vrouw van een vlees moeten zijn. Dat zij uit twee
wederhelften bestonden. Adam en Eva zijn in hun fysieke verhoudingen het type van
Christus en de Gemeente. Toen Eva tot Adam geleid werd zeide Adam: " Dit is nu eindelijk
been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees. En de Apostel Paulus zegt, terwijl hij over
de Gemeente spreekt: "Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw
aanhangen, en die twee zullen tot een vlees zijn. Dit geheimenis is groot, doch ik spreek met
het oog op Christus en op de gemeente". (Efeze 5:30-32)
Adam werd niet als een klein kind geschapen, noch als een primitieve wilde, maar als een
volwassen man, volmaakt in intellect en kennis, anders zou hij de dieren van het veld en het
gevogelte van de hemel niet hun namen hebben kunnen geven. En het feit, dat zijn
nakomelingen zulk een bedrevenheid hadden in het uitvinden van muzikale instrumenten en
mechanische uitvindingen, en steden en torens konden bouwen en zo’n schip als de ark, toont
dat de mens van de Antediluviaanse tijd, mensen waren met een reusachtig intellect en
vermogen, en dat de mens in plaats van te evolueren - in opwaartse richting, naar beneden
degenereerde.
Wij zien uit Genesis 1:29-30, ("En God zeide: Zie, Ik geef u al het zaaddragend gewas op de
gehele aarde en al het geboomte, waaraan zaaddragende vruchten zijn; het zal u tot spijze
dienen. Maar aan al het gedierte der aarde en al het gevogelte des hemels en al wat op de
aarde kruipt, waarin leven is, geef Ik al het groene kruid tot spijze; en het was alzo",) dat de
dieren in het begin alleen plantaardig voedsel gegeven werd, en dat het pas na de zondeval
was, dat de dieren vleeseters werden. En dit werd ook pas na de zondeval aan de mens
toegestaan, vlees te eten.
"Alles wat zich roert, wat leeft, zal u tot spijze zijn; Ik heb het u alles gegeven evenals het
groene kruid. Alleen vlees met zijn ziel, zijn bloed, zult gij niet eten".
(Genesis 9:3-4) Dat wil zeggen dat, wanneer zij vlees aten, zij eerst het bloed daaruit
moesten laten lopen, daar het bloed het leven is van het dier. Het was pas na de uittocht van
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 66

Egypte, toen de wet vanaf de berg Sinaï gegeven werd, waarin de Joden beperkt werden tot
het eten van een aantal zogenaamde "reine dieren", een zeker soort gedierte (kruipende en
vliegende) werd hen verboden, de zogenaamde onreine dieren. (Lev. 11:1-47 - zelf studie)
Let erop, dat alles was God schiep goed was. "En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie,
het was zeer goed. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de zesde dag".
(Genesis 1:31) God is NIET de Schepper van het kwaad. Doornen, distels, vergiftige
klimplanten, onkruid, schadelijke dieren, zoals de slang, zijn alle het gevolg van de zonde.
Op deze wijze werden de hemel en de aarde hersteld en herbevolkt gedurende de zes dagen
of perioden van de week van de herstelling. De Bijbel en de wetenschap zijn in algehele
overeenstemming, wat de rangorde van de 8 werken van deze herstellingsweek betreft. Het
toont aan, hoe deze 8 werken in 40320 verschillende rangorders zou kunnen worden
samengesteld (1x2x3x4x5x6x7x8 = 40320) zonder dat er twee reeksen aan elkaar gelijk
zouden zijn. Zeer zeker moet Mozes geïnspireerd zijn geweest, want er was slechts één kans
op de 40320 geweest, dat hij ze op dezelfde wijze zou opgesteld hebben, waarvan de
wetenschap getuigt, dat zij plaats gehad hebben. Dit is een van de vele bewijzen voor de
Goddelijke Inspiratie van de Heilige Schrift.
de zevende dag van de (her)scheppingsweek
Genesis 2:2-3
"Toen God op de zevende dag het werk voltooid had, dat Hij gemaakt had, rustte Hij op de
zevende dag van al het werk, dat Hij gemaakt had. En God zegende de zevende dag en
heiligde die, omdat Hij daarop gerust heeft van al het werk, dat God scheppende tot stand
had gebracht".
Onder God wordt hier verstaan Zijn Drieënige aanleg, want zoals, duidelijk gezegd is, schiep
God de Vader het stof, God de Zoon maakte van dit stof de wereld en alles, wat daarop
bestaat,en God de Heilige Geest blies de Levensadem in alles wat leven heeft.
Joh. 1:1-3:
"In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was
in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen
ding geworden, dat geworden is".
Ef. 3:9:
"en in het licht te stellen wat de bediening van het geheimenis inhoudt, dat van eeuwen her
verborgen is gebleven in God, de Schepper van alle dingen".
Col. 1:12-16:
en dankt gij met blijdschap de Vader, die u toebereid heeft voor het erfdeel der heiligen in
het licht. Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis en overgebracht in het Koninkrijk
van de Zoon zijner liefde, in wie wij de verlossing hebben, de vergeving der zonden. Hij is
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 67

het beeld van de onzichtbare God, de eerstgeborene der ganse schepping, want in Hem zijn
alle dingen geschapen, die in de hemelen en die op de aarde zijn, de zichtbare en de
onzichtbare, hetzij tronen, hetzij heerschappijen, hetzij overheden, hetzij machten; alle
dingen zijn door Hem en tot Hem geschapen".
God rustte, omdat Zijn werk volbracht was. Dit is de enige rechtmatige voorwaarde tot
rusten. God rustte niet alleen, omdat Zijn werk volbracht was, maar ook omdat het goed
was. Kritiek op dit werk was uitgesloten. Maar toen het volmaakte werk door de zonde
bedorven werd, door de val van de mens, werd Zijn Sabbat’s rust verbroken. In hetzelfde
ogenblik, toen de mens viel, was het voor God noodzakelijk Zijn werk te hervatten, ditmaal
niet om de schepping van de stoffelijke dingen voort te zetten, maar met het doel de mens te
verlossen, opdat hij zou kunnen worden: een nieuwe schepping in Christus Jezus. 2 Cor.
5:17: "Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het
nieuwe is gekomen". Daarom zei Jezus, toen Hij Zijn taak uitlegde: "Mijn Vader werkt tot nu
toe (in de schepping)en ik werk ook (nu in de Verlossing)". Johannes 5:17.
In Genesis 2:1-3 wordt ons slechts gezegd, dat God rustte van Zijn Scheppingwerk op
dezevende dag. De dag wordt niet Sabbat genoemd. Ons wordt gezegd, dat God hem
zegende en hem heiligde. Dat wil zeggen hem afzonderde als een dag van rust. Ons wordt de
duur van de zevende dag van de scheppingsweek niet gezegd, maar deze zou in
overeenstemming met de duur van de andere dagen geweest zijn., indien de zonde hem niet
bekort had.
de Sabbat
Wanneer God de Sabbat instelde voor de val van de mens, lijkt het vreemd, dat God dit feit
niet in Genesis vermeld heeft, en dat Adam niet gezegd werd, daarop acht te geven. Wij
vinden nergens in het Boek Genesis, dat Adam of een ander van zijn nakomelingen, of
Noach, of Abraham de Sabbat hielden. De enige wenk, die wij ontvangen van een
zevenvoudige verdeling van de dagen, wordt gevonden in Genesis 7:4-10, als er zeven
dagen uitstel (genade) gegeven werd, alvorens de zondvloed aanving en in Genesis 8:8-12,
waar een periode van zeven dagen verstreek, alvorens de duif werd uitgezonden.
De eerste maal, dat wij over de Sabbat lezen is in Ex. 16:23-26 in verband met het
verzamelen van het manna: "Toen zeide hij tot hen: Dit is wat de Here gezegd heeft: een
rustdag, een heilige sabbat is het morgen voor de Here; bakt wat gij bakken wilt en kookt
wat gij koken wilt; laat al wat overblijft liggen om het tot de volgende morgen te bewaren.
Zij lieten het dan tot de volgende morgen liggen, zoals Mozes bevolen had; toen stonk het
niet, en er waren geen maden in. Voorts zeide Mozes: Eet dit vandaag, want heden is het
sabbat voor de Here, vandaag zult gij het niet vinden op het veld. Zes dagen zult gij het
verzamelen, maar op de zevende dag is het sabbat; dan is het er niet". Hier wordt de
zevende dag aangeduid als de Sabbat.
Dat de zevende dag van de scheppingsweek een type was van de Sabbat blijkt duidelijk uit
Ex. 20:11: "Want in zes dagen heeft de Here de hemel en de aarde gemaakt, de zee en al wat
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 68

daarin is, en Hij rustte opde zevende dag; daaromzegende de Here de sabbatdag en heiligde
die". Maar we hebben geen enkel bewijs, dat er geboden werd de Sabbat te houden voor de
uittocht, en de oorzaak daarvan is duidelijk. Gods’s rustdag werd door de "val van de mens"
gebroken, en er kon van "rust" geen sprake zijn, totdat de verlossing was aangebracht, en
deze ving aan als type bij de verlossing van de kinderen Israëls uit Egypte, door het offer van
het paaslam, dat een type was van Christus.
Het doel van hun verlossing was, dat zij rust zouden vinden in Kanaän van het vermoeiende
zwoegen en slaven, dat zij in Egypte hadden moeten doen. Deut. 5:15: want gij zult
gedenken, dat gij dienstknechten in het land Egypte geweest zijt, en dat de Here, uw God, u
vandaar heeft uitgeleid met een sterke hand en met een uitgestrekte arm; daarom heeft u de
Here, uw God, geboden de sabbatdag te houden.
Als enige weken later op de berg Sinai de tien geboden gegeven werden, zei de Here tot
Israël:"Gedenk de sabbatdag, dat gij die heiligt". (Ex. 20:8) De Sabbatdag, die zij gedenken
moesten, was niet de zevende dag, waarop God rustte, maar de dag, die God als Sabbatdag
had aangegeven ten tijde dat het manna geschonken werd.
Het gebod de Sabbatdag te heiligen was uitsluitend aan Israël gegeven. Het werd niet aan de
heidenen gegeven. Het werd aan Israël gegeven, als een teken van het Mosaisch Verbond.
Dit zien we duidelijk in Ezechiël 20:12 en 19-21 en in Exodus 31:13:
Ezechiël 20:12:
"Ook gaf Ik hun mijn sabbatten als een teken tussen Mij en hen, opdat zij zouden weten, dat
Ik, de Here, hen heilig".
Ezechiël 20:19-21:
"Ik ben de Here, uw God, wandelt naar mijn inzettingen en onderhoudt naarstig mijn
verordeningen. Heiligt mijn sabbatten, dan zullen deze een teken zijn tussen Mij en u, opdat
gij weet, dat Ik, de Here, uw God ben. Maar die zonen waren weerspannig tegen Mij; zij
wandelden niet naar mijn inzettingen en onderhielden geenszins mijn verordeningen; de
mens die ze opvolgt, zal daardoor leven. Mijn sabbatten ontheiligden zij, zodat Ik overwoog
mijn grimmigheid over hen uit te storten, mijn toorn ten volle over hen te doen komen in de
woestijn".
Exodus 31:13:
"Gij dan, spreek tot de Israelieten: maar mijn sabbatten moet gij onderhouden, want dat is
een teken tussen Mij en u, van geslacht tot geslacht, zodat gij weet, dat Ik de Here ben, die u
heilig".
De Sabbatdag behoort alleen aan de Joden en is niet bindend voor de heidenen (de wereld),
of voor de Gemeente (de Christenen). Nergens in de Bijbel vind je, dat God aan welke natie
of volk dan ook, gebied de Sabbat te houden. Als een Joodse instelling is hij
nooit afgeschaft, veranderd of overgebracht op een andere dag van de week, of op een ander
volk..Hij is wel tijdelijk opgeschort, zoals in Hosea 2:10 voorspeld werd, dat geschieden zal.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 69

"Ik zal doen ophouden al haar vreugde, haar feest, haar nieuwemaansdag en haar sabbat,
ja, al haar hoogtijden".
Hij zal weer worden gehandhaafd, wanneer de Joden weer in hun eigen land, als natie
hersteld zullen zijn.
Ezechiël 44:24:
"Ook bij een geschil zullen zij optreden om recht te spreken; naar mijn verordeningen zullen
zij dat beslechten; mijn wet en mijn inzettingen zullen zij op al mijn feesttijden onderhouden
en mijn sabbatten zullen zij heiligen".
Ezechiël 46:1-3:
"Zo zegt de Here Here: De poort van de binnenste voorhof, die op het oosten uitziet, zal op
de zes werkdagen gesloten blijven, maar op de sabbatdag geopend worden; ook op de
nieuwemaansdag zal zij geopend worden. De vorst zal van buiten af door de voorhal der
poort naar binnen gaan, en bij de post van de poort blijven staan; dan zullen de priesters
zijn brandoffer en zijn vredeoffer bereiden, waarna hij zich zal nederbuigen op de drempel
der poort, en dan naar buiten gaan. De poort mag tot de avond niet gesloten worden. Het
volk des lands echter zal zich op de sabbatten en de nieuwemaansdagen bij de ingang van
die poort voor het aangezicht des Heren nederbuigen".
Jesaja 66:23:
"En het zal geschieden van nieuwe maan tot nieuwe maan en van sabbat tot sabbat, dat al
wat leeft zal komen om zich voor mijn aangezicht neer te buigen, zegt de Here".
Wanneer dit waar is, behoort de Sabbat niet aan de Gemeente, en wordt hij niet onder de
Christenen gehouden, want de Sabbat is een deel van de Wet, en Christenen zijn niet onder
de wet, maar onder de genade. Romeinen 6:14: "Immers, de zonde zal over u geen
heerschappij voeren, want gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade".
In zijn brief aan de Christenen te Galathie maakt Paulus er hen zelfs een verwijt van, dat zij
zich weer onder de Wet stellen en verklaart, dat diegenen, die dit doen onder de vloek zijn.
Galaten 3:1-14: "O, onverstandige Galaten, wie heeft u betoverd, wie Jezus Christus toch als
gekruisigde voor de ogen geschilderd is? Dit alleen zou ik van u willen weten: Hebt gij de
Geest ontvangen ten gevolge van werken der wet, of van de prediking van het geloof? Zijt gij
zo onverstandig? Gij zijt begonnen met de Geest, eindigt gij nu met het vlees? Was het dan
tevergeefs, dat gij zoveel hebt ondervonden? Ware het slechts tevergeefs! Die u de Geest
schenkt en krachten onder u werkt, doet Hij dit ten gevolge van werken der wet, of van de
prediking van het geloof? Op dezelfde wijze heeft ook Abraham God geloofd en het is hem
tot gerechtigheid gerekend. Gij bemerkt dus, dat zij, die uit het geloof zijn, kinderen van
Abraham zijn. En de Schrift, die tevoren zag, dat God de heidenen uit geloof rechtvaardigt,
heeft tevoren aan Abraham het evangelie verkondigd: In u zullen alle volken gezegend
worden. Zij, die uit het geloof zijn, worden dus gezegend tezamen met de gelovige Abraham.
allen, die het van werken der wet verwachten, liggen onder de vloek; want er staat
geschreven: Vervloekt is een ieder, die zich niet houdt aan alles, wat geschreven is in het
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 70

oek der wet, om dat te doen. En dat door de wet niemand voor God gerechtvaardigd wordt,
is duidelijk; immers, de rechtvaardige zal uit geloof leven. Doch bij de wet gaat het niet om
geloof, maar: wie dat doet, zal daardoor leven. Christus heeft ons vrijgekocht van de vloek
der wet door voor ons een vloek te worden; want er staat geschreven: Vervloekt is een ieder,
die aan het hout hangt. Zo is de zegen van Abraham tot de heidenen gekomen in Jezus
Christus, opdat wij de belofte des Geestes ontvangen zouden door het geloof".
En in Galaten 4:9-11 zegt hij onder andere:"Nu gij echter God hebt leren kennen, ja, meer
nog, door God gekend zijt, hoe kunt gij thans terugkeren tot die zwakke en armelijke
wereldgeesten, (de engelse Bijbel zegt hier hoe kunt gij terugkeren tot de Bondage, dat is
slavernij, wat het nog beter doet uitkomen)waaraan gij u weder van meet aan dienstbaar
wilt maken? Dagen, maanden, vaste tijden en jaren (dat wil zeggen Sabbatten en
feestdagen) neemt gij waar. Ik vrees, dat ik mij wellicht tevergeefs voor u ingespannen heb".
En in Col. 2:16 lezen we: "Laat dan niemand u blijven oordelen inzake eten en drinken of op
het stuk van een feestdag, nieuwe maan of sabbat". Wanneer Christenen de verplichting
hebben de Joodse Sabbat te houden, zo zijn zij onder de Joodse Ceremoniële Wet en in dat
geval moeten zij al de instellingen en feestdagen van het Joodse Ritueel houden.
Als een instelling van het Judaisme hield de Sabbat tegelijk met de feestdagen en andere
ritualistische ceremonieën en offerranden op om dienst te doen, met het einde van de Joodse
Bedeling.
De Joodse Sabbat werd niet veranderd in een Christelijke Sabbat, evenmin als de
besnijdenis omgezet werd in de doop. Er bestaat niet zoiets als een Christelijke Sabbat. De
Sabbat staat in verband met de "Wet" en het Christendom staat in verband met de "genade".
En wanneer wij Wet en Genade met elkaar verbinden, verenigen wij iets wat God
gescheiden heeft.
Na de opstanding ontmoetten Christus en Zijn discipelen zich nimmer op de Sabbat, maar
altijd op de eerste dag van de week.
Joh.20:1:
"En op de eerste dag der week ging Maria van Magdala vroeg, terwijl het nog donker was,
naar het graf en zij zag de steen van het graf weggenomen".
Joh. 20:19:
"Toen het dan avond was op die eerste dag der week en ter plaatse, waar de discipelen zich
bevonden, de deuren gesloten waren uit vrees voor de Joden, kwam Jezus en stond in hun
midden en zeide tot hen: Vrede zij u"!
Hand. 20:7:
"En toen wij op de eerste dag der week samengekomen waren om brood te breken, hield
Paulus een toespraak tot hen en, daar hij van plan was de volgende dag te vertrekken, zette
hij zijn rede voort tot middernacht".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 71

1 Cor.16:2:
"elke eerste dag der week legge ieder uwer naar vermogen thuis iets weg, en hij spare dit
op, opdat er niet eerst na mijn komst inzamelingen moeten gehouden worden".
Het is waar, dat zij op de Sabbat naar de synagoge gingen, maar dit was niet om te
aanbidden, doch opdat zij zo de gelegenheid kregen om het Evangelie te prediken aan de
Joden. De eerste dag van de week moet door de Gemeente in acht worden genomen om te
rusten en te aanbidden. In het Oude Testament wordt hij uitgebeeld, als de achtste dag of de
dag na de Sabbat. Leviticus 23:10-11: "Spreek tot de Israelieten en zeg tot hen: Wanneer gij
komt in het land dat Ik u geef, en de oogst daarvan binnenhaalt, dan zult gij de
eerstelingsgarve van uw oogst naar de priester brengen, en hij zal de garve voor het
aangezicht des Heren bewegen, opdat gij welgevallig zijt; daags na de sabbat zal de priester
die bewegen". En u weet zeker wel, waar de eerstelingsgarve een typologie van is. Dit
vinden wij in 1 Cor. 15:20: "Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, als eersteling van
hen, die ontslapen zijn".
En wanneer verrees Christus uit de doden en werd tot de Eersteling, niet op de Sabbat, want
deze dag lag Hij dood in het graf, maar op de eerste dag van de week, op de morgen na de
Sabbat. Dat de Gemeente geboren werd op Pinksteren, dat op de eerste dag van de week
viel, is al weer een bewijs, dat de Gemeente de eerste dag van de week zou houden, en niet
de zevende dag of de Sabbat.
De Joodse Sabbat verbindt de mens met de Oude Bedeling, de Eerste dag van de week
verbindt hem met de Nieuwe Bedeling.
Er wordt beweerd, dat de Roomse Kerk de rustdag van de zevende dag overbracht op de
Eerste dag van de week, doch deze bewering is fout, want het pausdom bestond nog lang
niet, toen de Eerste dag van de week al een vastgestelde dag was voor de Christelijke
godsdienstoefening.
Het is opmerkelijk, dat het geheel van de Tien Geboden (Exodus 20:1-7) in het Nieuwe
Testament is bevestigd, uitgezonderd het Vierde Gebod, dat betrekking heeft op de Sabbat.
Romeinen 13:8-10:
"Zijt niemand iets schuldig dan elkander lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de
wet vervuld. Want de geboden: gij zult niet echtbreken, gij zult niet doodslaan, gij zult niet
stelen, gij zult niet begeren en welk ander gebod er ook zij, worden samengevat in dit
woord: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. De liefde doet de naaste geen kwaad; daarom
is de liefde de vervulling der wet".
Efeze 6:1-2:
"Kinderen, weest uw ouders gehoorzaam in de Here, want dat is recht. Eer uw vader en uw
moeder (dit is immers het eerste gebod, met een belofte)"
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 72

Jac. 5:12:
"Maar vooral, mijn broeders, zweert niet, noch bij de hemel, noch bij de aarde, noch welke
andere eed ook. Laat ja bij u ja zijn en neen neen, opdat gij niet onder het oordeel valt".
1 Joh.. 5:21:
"Kinderkens, wacht u voor de afgoden".
Waarom deze weglating, wanneer de Wet omtrent de Sabbat nog steeds van kracht is? Het
is:de dag des Heren, hij behoort Hem toe. In de Bijbel wordt hij niet een rustdag genoemd.
Het is de dag, die vervuld behoort te worden met aanbidding, godsdienst en heilige
bezigheden. Het is geen dag om door te brengen in luiheid of in genoegens, of met het geven
van gewijde concerten en de besprekingen over wereldse verbeteringssystemen, maar een
dag voor onderricht in - en prediking van het Woord van God.
2. De prae Diliviaanse eeuw
De tijden der Bedelingen of Verbonden
De Eeuw van voor de Zondvloed
Deze omvat het tijdperk van de herstelling van de aarde vanuit haar chaotische toestand tot
aan de Zondvloed. Deze tijd wordt verdeeld in twee Bedelingen.
A. de Edense bedeling (onschuld)
Deze Bedeling strekt zich uit van de schepping van Adam tot aan de verdrijving uit het
Paradijs. Hoe lang zij duurde weten wij niet. Naar alle waarschijnlijkheid besloeg deze
periode slechts een korte tijd. Zij was de Bedeling van de onschuld.
De mens ving zijn bestaan op deze planeet aan, onder de meest gunstige omstandigheden.
De aarde was in haar oorspronkelijke heerlijkheid hersteld. De wateren zwermden van
vissen en van zwemvogels. Het land was een massa van prachtig gekleurd groen (lover), de
heuvelen en dalen en vlakten waren overdekt met kudden van schapen en runderen, en van
viervoetige en andere dieren. De lucht was vervuld met het gesjilp van vogels en het geurde
heerlijk naar vruchten en bloemen. Er waren geen stormen, die je verschrikte of die
verwoestingen aanrichtten, want de aarde werd door een damp bevochtigd en ook de
schoonheid van de dag en van de nacht moet onzegbaar groots geweest zijn. Alles moet in
zijn doen volmaakt geweest zijn, want wij lezen, dat God, toen Hij alles zag, zei, dat het zeer
goed was.
Maar nog niet goed genoeg voor de mens, want God plantte in het Oosten in Eden een hof.
Een Hof, waarin God alle soorten van bomen deed groeien, die een lust waren voor het oog
en die goed waren om van te eten. In het midden van de hof plantte Hij de Boom des Levens
en benevens de Boom der Kennis van Goed en Kwaad.
De Hof werd doorstroomd door een mooie rivier, en toen dit alles klaar was, leidde God
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 73

Adam daarin. In deze Hof van onovertrefbare heerlijkheden en te midden van een
onbeschrijfelijke mooie omgeving, met God als zijn raadsman, en hemelse wezens tot zijn
bezoekers, met een zondeloze natuur en met een omgeving, die de meest ideale was, voor
een rein en heilig leven, werden deze verwekkers van het menselijke geslacht, geplaatst. De
omstandigheden waren ideaal.
Maar Adam had geen gezellin, die aan hem gelijk was, en daar het niet goed voor hem was,
dat hij alleen was, daar hij zelfs te midden van deze mooie omgeving zich eenzaam gevoeld
zou hebben, zeide God: "Ik zal hem een hulp maken, die bij hem past". Toen deed God een
diepe slaap op Adam vallen, en Hij nam één van zijn ribben en bouwde daaruit Eva op.
Dit was het eerste gebruik van pijnverdoving bij een chirurgische operatie, waarvan wij
gehoord hebben. Of Adam bleef doorslapen, totdat zijn zij weer hersteld was, of dat God
haar op dat zelfde ogenblik genas, wordt ons niet gezegd. Hoe groot zal zijn verrassing zijn
geweest, toen hij zijn ogen opende en zulk een schoon wezen naast hem zag, als Eva moet
zijn geweest.
Dat Adam wist op welke wijze zij ontstond, weten wij uit zijn verklaring: "Dit is nu
eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; deze zal "mannin" heten, omdat zij
uit de man genomen is" (Genesis 2:23). Het is duidelijk, dat Adam haar vanaf het eerste
ogenblik lief gehad heeft, anders zou hij niet de dood geriskeerd hebben door van de
verbode vrucht te eten.
Het eerste mensenpaar was gelukkig met elkaar en zonder twijfel geloofden zij, dat dit
eeuwig zo zou voortduren. Zij wisten niets van de puinhopen van de oorspronkelijke aarde,
die nu bedekt was met het Edense plantenrijk van de vernieuwde aarde. Noch wisten zij, dat
de hemel boven hen, zwermden van gevallen wezens onder satans leiding, en dat hun geluk
eindigen zou in de val, die hun verbanning uit de Hof der Heerlijkheden noodzakelijk zou
maken, en dat zij vroeg of laat de fysieke dood zouden smaken.
Wanneer men als bezwaar tegen God zou inbrengen, dat Hij Adam voor het gevaar, dat hij
liep, van een aanval van satan, had moeten waarschuwen, zo moet niet vergeten worden, dat
het verbod om niet van de boom der Kennis van Goed en Kwaad te eten, hem had moeten
bewaren, om naar welk wezen dan ook te luisteren, die hem wilde verleiden het gebod van
God te overtreden, en daarvan te eten. Wanneer God hem duidelijk satans plan uiteen gezet
zou hebben, zou Gods doel met het beproeven van Adam niet bereikt zijn geworden. Ware
gehoorzaamheid wil zeggen, te gehoorzamen zonder te weten waarom.
Het doel, dat God had met toe te laten, dat Adam verzocht werd en viel, wordt in het
evangelie openbaar. Indien God voor het menselijke ras niet had toegelaten, dat het verzocht
zou worden en vallen kon, zo zou het Universum nimmer het verheven schouwspel van Zijn
vergevende liefde en van Zijn reddende Genade op Golgotha, hebben aanschouwd.
Hoe lang na de schepping van Adam, Eva aan hem geschonken werd, weten wij niet. Het
moet enige tijd daarna geweest zijn, lang genoeg in elk geval voor Adam om aan al de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 74

levende wezens, die tot hem gebracht werden, zoals vee en gevogelte, of de dieren van het
veld, namen te geven. Noch wordt ons ook gezegd, hoelang, nadat Eva aan Adam
geschonken was, het geduurd heeft, alvorens de verzoeking geschiedde. Het is namelijk aan
te nemen, dat dit onmiddellijk was, want alhoewel zij volwassen waren, wat het lichaam
betreft, waren zij slechts kinderen in ondervinden, tenminste was dit met Eva het geval, en
zij was niet in staat zich te meten met de verleidelijke listen van de slang, de machtige
vijand van God en de mens.
Het doel van satan was, door de verzoeking, Gods plan met de schepping van de mens te
verijdelen (de aarde door een ras van heilige wezens te doen bewonen), Hij wilde de aarde
weer te heroveren, die hij door zijn opstandigheid verloren had. Zijn hoop was erop
gevestigd, dat God het eerste mensenpaar om hun zonden zou uitroeien, alvorens zij de
aarde zouden kunnen bevolken. Hij speelde zijn spel met doortrapte handigheid. Vrezende,
dat wanneer hij tegen beide tegelijk zou optreden, zij hem zouden weerstaan, wachtte hij de
tijd af, dat hij Eva alleen zou aantreffen.
Het is niet onmogelijk, dat Eva nieuwsgierig geworden was naar de oorzaak van het verbod,
van Adam was weggelopen en er alleen op uit getrokken was om de boom te onderzoeken,
en dat satan haar daar aantrof en daar snel gebruik van maakte. Indien Eva de omgeving van
de boom had gemeden, zou zij niet in staat geweest zijn, die blik op de boom te werpen, die
haar de vrucht zou doen begeren. Satan zag, dat zij over iets ontevreden was. Wijselijk
veronderstelde hij, dat dit was, omdat God aan Adam en Eva verboden had van de boom te
eten, vandaar dat hij haar naderde en tot haar sprak. Het feit, dat Eva niet bevreesd was om
met de slang te spreken, is een aanwijzing dat deze geen afschuwelijk wezen was, en dat zij
voor haar geen vreemdeling was. Zij had haar reeds menigmaal gezien en waarschijnlijk met
haar gesproken, want satan slaat nimmer zijn slag, alvorens hij eerst de weg daartoe heeft
voorbereid.
Hoe de slang was, voordat zij vervloekt werd, en moest kruipen, in plaats van overeind te
gaan, weten wij niet, maar zij moet schoon van uiterlijk geweest zijn. Ons wordt niet gezegd
of zij het vermogen om te spreken had, of dat zij slechts een mondstuk van de satan was.
Wat wij wel weten is, dat satan zich in haar incarneerde. Omdat hij zag, dat Eva verlangende
blikken wierp op de vrucht van de boom, opende de slang (satan) het gesprek door op een
geslepe wijze te vragen:"God heeft zeker wel gezegd: Gij zult niet eten van enige boom in de
hof?" De geslepenheid van deze vraag komt naar voren in haar verdachtmakende
voorstelling, alsof God hen niet lief had, en onbillijk en onvriendelijk was, hen iets, wat het
ook was , te verbieden. Eva verraadt haar gevoelens ten opzichte van God, door aan het
verbod toe te voegen, zeggende: "noch die aanraken" (Genesis 3:3) alsof God haar niet
durfde te vertrouwen. Ook verandert zij, hetgeen als straf genoemd was "namelijk zult gij
voorzeker sterven" in "anders zult gij sterven"(Oude Vertaling: "opdat gij niet sterft). Op
deze wijze haar twijfel uitsprekende met betrekking tot de zekerheid van de dood.
Het is gevaarlijk om iets aan Gods Woord toe te voegen of er iets vanaf te doen:
Openbaring 22:18-19:
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 75

"Ik betuig aan een ieder, die de woorden der profetie van dit boek hoort: Indien iemand
hieraan toevoegt, God zal hem toevoegen de plagen, die in dit boek geschreven zijn; en
indien iemand afneemt van de woorden van het boek dezer profetie, God zal zijn deel
afnemen van het geboomte des levens en van de heilige stad, welke in dit boek beschreven
zijn".
2 Cor. 4:2:
"maar hebben wij verworpen alle schandelijke praktijken, die het licht niet kunnen zien,
daar wij niet met sluwheid omgaan of het woord Gods vervalsen, maar de waarheid aan het
licht brengen en zo bij elk menselijk geweten onze eigen aanbeveling zijn voor het oog van
God".
Spreuken 30:6:
"Doe niets aan zijn woorden toe, opdat Hij u niet terechtwijze en gij een leugenaar
bevonden wordt".
Galaten 1:6-10:
"Het verbaast mij, dat gij u zo schielijk van degene, die u door de genade van Christus
geroepen heeft, laat afbrengen tot een ander evangelie, en dat is geen evangelie. Er zijn
echter sommigen, die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen
verdraaien. Maar ook al zouden wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie verkondigen,
afwijkend van hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt! Gelijk wij vroeger reeds
gezegd hebben, zeg ik thans nog eens: indien iemand u een evangelie predikt, afwijkend van
hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt! Tracht ik thans mensen te winnen, of God? Of
zoek ik mensen te behagen? Indien ik nog mensen trachtte te behagen, zou ik geen
dienstknecht van Christus zijn.
Het begin van de val was gelegen in het "vervalsen" van Gods Woord. Satan was de eerste
hogere criticus van Gods Woord. Hij was de schepper van de twijfel. Door satans vraag,
werd dit zaad in Eva’s hart of verstand gestrooid. Namelijk de vraag: "Is het ook dat God
gezegd heeft" (Oude Vertaling waar de twijfel iets beter in uitkomt). Dit bracht Eva ertoe,
aan Gods liefde te twijfelen. Het menselijke ras heeft van Eva de "microbe van het
ongeloof" overgeërfd. De mensen ontkennen niet zozeer Gods goedheid, als wel dat zij een
vraagteken plaatsen achter de verklaringen die Gods Woord aflegt. Zij zeggen: "Heeft God
nu werkelijk gezegd, dat wij zus of zo niet mogen handelen? Hebben wij Hem niet verkeerd
begrepen, of Zijn bedoelingen misverstaan? God heeft toch zeker te veel liefde en
barmhartigheid om de slechte mensen te straffen?"
Nadat satan "het zaad van de twijfel" had uitgestrooid en gezien had, dat het vergif zijn werk
deed, legde hij vervolgens de verklaring af, dat God de leugenaar was, toen hij zei: "Gij zult
geenszins sterven". Dit is de leugen van de duivel en zij is belichaamd in de hedendaagse
godsdienstige systemen, die leren, dat de mens geen eeuwige straf zal ondergaan.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 76

Satan bestreed Gods bedoeling door te zeggen, dat God niet wilde, dat zij het onderscheid
tussen "goed" en "kwaad": zouden kennen, opdat zij anders als God zouden worden. Deze
uitspraak deed een beroep op Eva’s nieuwsgierigheid en eerzucht, en verwekte een "storm
van begeerte" in haar hart, en toen zij zag, dat de "boom" goed was tot spijs (de vleselijke
begeerte) en een lust voor het oog (de begeerte tot aanschouwen) en begeerlijk om
verstandig te maken (hoogmoed van het leven), wachtte zij niet om eerst met haar man te
overleggen, maar strekte haar hand uit en at de vrucht. En de dagen van de onschuld waren
voorbij.
En toen Adam bij haar kwam, verzocht ze zonder gewetensbezwaar, of hij ook niet van de
vrucht wilde eten. En daar Adam niet van haar gescheiden wilde worden, at hij eveneens,
met het gevolg, dat het ras onderging. De vrouw werd bedrogen, maar dit was met Adam
niet het geval, maar niettegenstaande zegt ons de apostel, dat de vrouw de schuld droeg. 1
Tim. 2:13-14:"Want eerst is Adam geformeerd, en daarna Eva.En Adam heeft zich niet laten
verleiden, maar de vrouw is door de verleiding in overtreding gevallen".
Het overredingsmiddel, dat satan bij Eva gebruikte, namelijk dat de vermeerdering van
kennis haar en Adam op hetzelfde niveau van God zou brengen en hen aan God gelijk zou
maken, is hetzelfde overredingsmiddel, dat satan heden ten dage aanwendt bij de
eerzuchtige mensen van onze tijd, en hij tracht door middel van zijn slachtoffers een
schitterende beschaving in te voeren, die gebouwd is op de ontdekkingen en uitvindingen
van de mensen, om zo de mensen buiten God om te verheffen, en zijn uiteindelijke doel is:
vergoddelijking van de mens
hetgeen zijn hoogtepunt bereiken zal in zijn: "ubermens de antichrist"die gezeten zal zijn in
de tempel te Jeruzalem en zichzelf tot GOD proclameren zal 2 Thes.2:3-4:"Laat niemand u
misleiden, op welke wijze ook, want eerst moet de afval komen en de mens der wetteloosheid
zich openbaren, de zoon des verderfs, de tegenstander, die zich verheft tegen al wat God of
voorwerp van verering heet, zodat hij zich in de tempel Gods zet, om aan zich te laten zien,
dat hij een god is".
Dit legt tevens de aanleiding bloot van alle wereldsystemen, alle maatschappelijke,
godsdienstige, politieke en commerciële verbeteringen en vooruitgang van het menselijke
ras. Adam en Eva waren onschuldig geschapen. Onschuld is niet hetzelfde als
rechtvaardigheid. Onschuld kan pas na beproefd te zijn tot rechtvaardigheid worden. Indien
Adam en Eva de verzoeking hadden weerstaan zouden zij rechtvaardig of heilig geworden
zijn. Zij schoten echter te kort en werden zondaren. Daar is slechts één stap voor nodig van
"Onschuld" tot "Heiligheid", of van "Onschuld" tot "Zonde". Adam en Eva deden deze
laatste stap en werden zondaren. Indien zij de tegenovergestelde stap hadden gedaan, zouden
zij "heilig" geweest zijn, en zij zouden niet hebben kunnen zondigen. Zij zouden niet in staat
geweest zijn om te zondigen. Nu kan de mens niet meer heilig worden zonder de
wedergeboorte.
Door de val van de mens was satan’s overwinning volledig. Het eerste gevolg van de
ongehoorzaamheid van Adam en Eva was zelfbewustzijn. "En zij bemerkten, dat zij naakt
waren" (Genesis 3:7) Het gevolg van deze kennis bracht hen ertoe een kledingstuk uit te
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 77

vinden, die bestond uit vijgenbladeren. Alles wat leeft wordt door de natuur bekleed. Vissen
hebben hun schubben, vogels hun veren, landdieren hun wol of hun vacht, slangen hun vel.
Vele dieren zijn naakt, wanneer zij geboren worden, maar het duurt niet lang of de natuur
voorziet hen van een kleding.
Van al Gods schepselen is de mens de enige, die niet bekleed is, en gedwongen wordt naar
een kunstmatige bedekking te grijpen. Hoe komt dit? Het is het gevolg van de zonde. In het
begin droegen Adam en Eva geen kleren, noch hadden zij behoefte daaraan. Sommigen
zeggen, dat zij in hun ongerepte toestand, toen zij nog niet gevallen waren, omkleed waren
met een sluier van zulk een heerlijke glans, dat hun naaktheid daardoor bedekt werd. Bij hun
val verloren zij deze.
En dadelijk, bewust als zij waren van hun schande, namen zij hun toevlucht tot een
kunstmatig kledingstuk. Kleren zijn de omhullingen van schuld. De stijl en het karakter van
de kleding mag zich wijzigen, maar de schuld blijft. De kleding mag dan al onze schande
voor de ogen van de mensen bedekken, dit is niet het geval met Gods ogen. Een zwart hart
kan door een wit vest niet bedekt worden.
Die dag ging de zon onder over een voorval, dat getuigde van de achteruitgang van het
menselijke ras. Het was een duistere en vreselijke nacht. Beiden vreesden God te ontmoeten
en verborgen zich dus in het woud, toen de Heer nederdaalde ten einde, zoals gewoonlijk
Zijn wandeling in de Hof, in de koelte van de dag, te doen. Tot nu toe hadden zij met
blijdschap naar deze dagelijkse komst van de Here God uitgezien, doch nu vreesden zij Zijn
aangezicht. Zo maakt de zonde van ons allen lafaards.
Door hen te ondervragen deed God hen over hun gedrag zelf een oordeel vellen. Adam
schoof de schuld van zijn val op Eva, en zij klaagde op haar beurt de slang aan. God
luisterde geduldig naar hen en schonk hun een gelegenheid om hun gedrag te
rechtvaardigen. Daarna sprak Hij Zijn oordeel over hen uit. Maar aan de slang schonk Hij
deze gelegenheid niet, maar zeide: "Daarop zeide de Here God tot de slang: Omdat gij dit
gedaan hebt, zijt gij vervloekt onder al het vee en onder al het gedierte des velds; op uw buik
zult gij gaan en stof zult gij eten, zolang gij leeft. En Ik zal vijandschap zetten tussen u en de
vrouw, entussen uw zaad enhaar zaad; dit zal ude kop vermorzelen en gij zult het dehiel
vermorzelen" (Genesis 3:14-15).
"Haar zaad"
wil zeggen Christus. In de uitdrukking "uw zaad" (satans zaad) hebben wij een profetische
heen wijzing naar de antichrist, die als satans zaad genoemd wordt in 2 Thes. 3:3: "de zoon
des verderfs".
Dit zijn woorden, zoals een veroordeelde misdadiger, die zijn vonnis verwacht, door zijn
rechter hoort uitspreken, en zij is een bevestiging van satans voormalige opstandigheid, die
hier haar oordeel ontvangt. En onmiddellijk wordt de slang, het werktuig van satan
veranderd in een kruipend, walgelijk, vergiftig reptiel. Het oordeel over de vrouw luidde, dat
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 78

zij haar positie, als de gelijke van de man zou verliezen en aan hem ondergeschikt zou
worden, en dat zij veel smart en leed zou krijgen, als zij kinderen zou baren. Tot Adam zeide
God: "Omdat gij naar uw vrouw hebt geluisterd en van de boom gegeten, waarvan Ik u
geboden had: Gij zult daarvan niet eten, is de aardbodem om uwentwil vervloekt; al
zwoegende zult gij daarvan eten zolang gij leeft, en doornen en distelen zal hij u
voortbrengen, en gij zult het gewas des velds eten; in het zweet uws aanschijns zult gij brood
eten, totdat gij tot de aardbodem wederkeert, omdat gij daaruit genomen zijt; want stof zijt
gij en tot stof zult gij wederkeren".
Wat dus tot nu toe voor Adam een genot geweest was, namelijk de verzorging van de Hof,
zou nu voortaan een opgelegde taak voor hem zijn, want verdreven zijnde uit de Hof, moest
hij nu voortaan in zijn levensonderhoud voorzien door het land, dat slechts doornen en
distelen en onkruid voortbracht, te bebouwen.
Maar Adam en Eva konden niet zonder kleding buiten de hof verbannen worden. Hun
kleding van vijgenbladeren was niet voldoende. Deze kon hen niet beschermen voor de straf
der zonde, want zij was door de mens gemaakt, en de mens kan niet gered worden door
eigen werken, dus was het noodzakelijk, dat God zou voorzien in een geeigende kleding, een
kleding, die tevens de vernietiging van de zonde zou typeren. Daarom lezen wij: "En de
Here God maakte voor de mens en voor zijn vrouw klederen van vellen en bekleedde hen
daarmede". Genesis 3:21)
Waarom vervaardigde God niet een meer verfijnde en schonere kleding? Verdierlijkte Adam
zozeer, toen hij zondigde, dat dierenvellen de enige geëigende kleding voor hem was? Nee,
de huiden typeerden iets. Zij konden slechts verkregen worden door een of ander onschuldig
dier, waarschijnlijk een lam, (dat het Lam Gods typeerde) te doden, hiermede de grote
waarheid verkondigende, dat zonde alleen door het vergieten van bloed kan uitgewist
worden. Hebr. 9:22: "En nagenoeg alles wordt volgens de wet met bloed gereinigd, en
zonder bloedstorting geschiedt er geen vergeving".
Zij verkondigen de herbekleding van de mens. Zij spreken van de gewaden der heerlijkheid
van het opstandingslichaam. Doch de nacht, die op deze vrezelijke dag volgde, was niet
zonder sterren. Een enkele "ster der belofte" verlichtte de duisternis. Het was de belofte:
"dat het zaad van de vrouw de kop van de slang zou vermorzelen",
en uiteindelijk het laatste overblijfsel van haar glibberige spoor, dat zij over de velden van
deze schone aarde zou achterlaten, zou uitwissen.
Het is een betekenisvol feit, dat Hij, die deze belofte deed, Zelf het beloofde zaad van de
vrouw was, en dat Hij, die Adam en Eva met huiden omkleedde, de Here God Zelf was, en
wel de Tweede Persoon van de Drie Eenheid, die eens het Lam Gods zijn zou, wiens dood op
Golgotha, door het slachten van de dieren, wiens huiden nodig waren om de naaktheid van
Adam en Eva te bedekken, werd voorafgeschaduwd.
Alhoewel de "wereldsystemen" van deze wereld onder de regering van satan staan, en God
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 79

dit uit goede gronden toestaat, moet Hem niet worden ten laste gelegd, dat Hij wreed
onverschillig zou zijn voor de verloren toestand van de mens, of dat Hij beschuldigd zou
worden, omdat Hij niet onmiddelijk de overheersing van de boze machten in het universum
heeft doen ophouden, want onmiddelijk na de "val van de mens" voorzag God in een
verlossend middel, namelijk de belofte:"Dat het zaad van de vrouw (Christus) de kop van de
slang zou vermorzelen" en daarom gaan de mensen verloren, niet omdat er geen weg is, om;
aan de moeitevolle arbeid, die satan in werk stelt, te ontkomen; maar omdat zij Gods weg,
om door middel van Christus, daaraan te ontkomen niet willen gaan.
De wereld zou niet misleid worden, door datgene wat satan beraamd: "Want zijn gedachten
zijn ons niet onbekend" (2 Cor. 2:11), indien zij meer acht zouden geven op het Profetisch
Woord, dat zeer vast is:"En wij achten het profetische woord daarom des te vaster, en gij
doet wel er acht op te geven als op een lamp, die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag
aanbreekt en de morgenster opgaat in uw harten" (2 Petr. 1:19), en dat satans oorsprong,
doel en oordeel aan ons openbaart.
Maar de bestudering van de Profetieen is niet alleen verwaarloosd door de wijze, waarop de
Schriften verdraaid worden ("evenals in alle brieven, wanneer hij over deze dingen spreekt.
Daarin is een en ander moeilijk te verstaan, wat de onkundige en onstandvastige lieden tot
hun eigen verderf verdraaien, evenals trouwens de overige schriften" 2 Petr. 3:16)door hen,
die de Profetieen gebruiken teneinde hun eigen doctrinaire doeleinden te bevorderen, maar
men wordt daardoor ook ontmoedigd, zodat menigeen de studie van de Profetieeen
veroordeelt en de Schriften leest op een wijze, alsof hij zeggen wil: "Wij hebben eenonvast
Woord der Profetie, waarop je beter doet om er geen acht op te slaan".
De Edense Bedeling stond geheel apart. Zij werd gekarakteriseerd door de afwezigheid van
zonde en door de tegenwoordigheid van God. Er zal zoiets nooit meer zijn, totdat "De
Tabernakel Gods bij de mensen zal zijn", en Hij met hen op de Nieuwe Aarde zal wonen.
Openbaring 21:3: "En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is
bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen
zijn".
Gedurende de Edense Bedeling handelde God met Adam op basis van "Onschuld", en
nimmer kan God met de mens aldus handelen, totdat de vloek van de zonde van de aarde zal
zijn weggenomen. De mens is niet langer onder de beproeving, maar onder het oordeel. Joh.
3:18: "Wie in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld; wie niet gelooft, is reeds veroordeeld,
omdat hij niet heeft geloofd in de naam van de eniggeboren Zoon van God".
Al de tijd sedert de val heeft God met de mens moeten handelen, als zijnde een schuldig,
verloren, hulpeloos en ten gronde gerichte zondaar. Niet alleen heeft God te doen met een
ten gronde gerichte zondaar, maar met een verloren schepsel. In hem is niets goed, hij leeft
in "vijandschap met God" en hij onderwerpt zich aan de wet van God niet, want dit kan ook
niet. (Rom. 8:6-7: "Want de gezindheid van het vlees is de dood, maar de gezindheid van de
Geest is leven en vrede. Daarom dat de gezindheid van het vlees vijandschap is tegen God;
want het onderwerpt zich niet aan de wet Gods; trouwens, het kan dat ook niet: zij, die in
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 80

het vlees zijn, kunnen Gode niet behagen". De mens is een mislukking.
Uit barmhartigheid verdreef God het schuldige, maar door Hem vergeven, mensenpaar uit
de Hof, opdat zij niet van de boom der Levens zouden eten, en zo gedoemd zouden zijn,
voor eeuwig in hun zondig sterfelijk lichaam verder te leven. Op deze wijze eindigde de
eerste Bedeling in een mislukking. Het menselijke ras kwam onder het oordeel en de gehele
aarde onder de vloek. De mens beweert, dat onschuld en een volmaakte omgeving hem
vrijwaren voor het bedrijven van verkeerde dingen, maar de ramp in Eden bewijst, dat dit
niet waar is.
B. De Antidiluviaanse Bedeling
de bedeling van vlak voor de Zondvloed
Deze Bedeling strekt zich uit vanaf de "val" tot aan de "zondvloed". Zij duurde 1656 jaar, en
zij was de Bedeling van het geweten. Zij toont aan hoe de mens handelt, wanneer hij alleen
slechts door het geweten wordt geleid. Voor de val hadden Adam en Eva geen geweten. Het
bezit van een geweten houdt in: de kennis van goed en van kwaad, en deze bezaten Adam en
Eva niet, dan pas nadat zij van de vrucht van de verbode boom gegeten hadden. Het geweten
is in staat vrees en berouw voort te brengen, maar het zal de mens niet van kwaad
terughouden, want het geweten verleent geen macht.
Het is waarschijnlijk, dat God aan Adam en Eva het gewicht van een bloedoffer voor de
zonde uitlegde, maar het is een opmerkenswaardig feit, dat er in de Schrift geen melding van
gemaakt wordt, dat Adam zulk een offer bracht. Is dit een stilzwijgende wenk, dat Adam en
Eva, na hun verbanning uit de hof, nog on-berouwvol bleven?
Voor de val hadden Adam en Eva geen kinderen. Dat zij tot dat doel geschapen waren, blijkt
duidelijk uit de Woorden van God, nadat zij geschapen waren, toen Hij hen zei: "Weest
vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aard". (Genesis 1:28) In de Woorden "vervult de
aarde" zouden wij een mogelijkheid kunnen vinden dat de aarde, alvorens zij in chaotische
toestand geworpen werd, bewoond was, en dat haar bewoners op een of andere wijze
vernietigd waren. Hieruit volgt echter niet, dat deze bewoners op ons gelijkende menselijke
wezens waren. Menselijke overblijfselen, daterend van voor de Schepping van de mens, zijn
nooit gevonden.
Wanneer het eerste kind van Adam en Eva na de verdrijving uit de Hof geboren wordt,
wordt ons niet medegedeeld. Waarschijnlijk was dit niet lang daarna. Het eerste kind was
een zoon Kaïn. De naam betekent "Verkregen" of "Verworven" en geeft aan, dat Eva hem,
als het "Beloofde Zaad"aanvaardt. Het schijnt, dat zij zich teleurgesteld voelt bij Abel’s
geboorte en deze wordt dan ook genoemd "Damp" (Vapor). Wij behoeven hieruit niet te
besluiten, dat Abel het tweede kind was. Het is mogelijk, dat tussen Kaïn en Abel een aantal
kinderen, zowel zonen, als ook dochters geboren werden. Kaïn en Abel zijn "representatieve"
mensen, de een van het slechte, de andere van de rechtvaardige lijn vanaf Adam.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 81

In de woorden uit Genesis 3:16:"Ik zal zeer vermeerderen de moeite uwer zwangerschap"
ligt een aanwijzing opgesloten, dat niet alleen de geboorten veelvuldig waren, maar dat
verscheidene kinderen tegelijkertijd geboren werden. Op geen andere wijze zou het
menselijke ras zich hebben kunnen vermenigvuldigen, dan zo, als in deze tijd tot enige tijd
na de zondvloed geschiedde.
Kaïn en Abel waren, toen Kaïn Abel doodde, geen kinderen. Waarschijnlijk waren zij over de
100 jaar oud. Abel was een schaapherder, niet over de schapen van zijn vader, maar over
zijn eigen kudde. Hij was een volwassen man en de eigenaar van vee. Kaïn was een
landbouwer en de bezitter van uitgebreide landgoederen. Wij lezen, dat Adam 130 jaar oud
was, toen hij Set gewon. Genesis 5:3: "Toen Adam honderd dertig jaar geleefd had,
verwekte hij (een zoon) naar zijn gelijkenis, als zijn beeld, en noemde hem
Set". Waarschijnlijk werd Set na Abels dood geboren. Genesis 4:25 : "En Adam had weer
gemeenschap met zijn vrouw en zij baarde een zoon en gaf hem de naam Set, want zeide zij
God heeft mij een andere zoon gegeven in plaats van Abel; hem immers heeft Kain
gedood". Hieruit zou volgen, dat Abel toen hij stierf over de 100 jaar oud was.
Waarschijnlijk had Abels dood tot oorzaak, een godsdienstige twist tussen Kaïn en Abel over
de verdiensten van godsdienstige offerande. Abel had de overtuiging, dat een bloedige
offerande noodzakelijk was. Kaïn hield vol dat de offeranden van werken, gewonnen uit de
door God gevloekte aarde, voldoende waren. Zij legden een toetssteen aan. God nam Abels
offer aan, doch verwierp dat van kaïn, waarschijnlijk antwoordend op de wijze, waarop Hij
dit op de Karmel deed, door vuur.
Dit vertoornde Kaïn. Hij doodde Abel niet dezelfde dag. Eerst vermaande de Here Kaïn en
herinnerde hem eraan, dat er nog steeds tijd was om een zondeoffer (kon alleen door
bloedstorting) te brengen. Genesis 4:7: "Moogt gij het niet opheffen, indien gij goed
handelt? Doch indien gij niet goed handelt, ligt de zonde als een belager aan de deur, wiens
begeerte naar u uitgaat, doch over wie gij moet heersen". De uitdrukking "de zonde ligt als
een belager aan de deur" mag ook vertaald worden door: "het zondeoffer ligt voor de deur".
Maar Kaïn wilde niet luisteren en koesterde zijn toorn, waarschijnlijk wel een hele tijd lang.
Op een dag waren zij alleen op het veld, en Kaïn begon nogmaals over deze dingen te
spreken, want wij lezen, dat Kaïn met Abel over deze aangelegenheid sprak. Genesis 4:8:
"Maar Kain zeide tot zijn broeder Abel: Laten wij het veld ingaan. Toen zij nu in het veld
waren, stond Kain tegen zijn broeder Abel op en doodde hem". Maar Kain werd toornig en
doodde Abel.
Dit alles was een plan van satan om Abel te vernietigen, door wie het "beloofde zaad"
komen zou. Dat Abel kinderloos was, in elk geval geen zoon had, die hem opvolgde, blijkt
duidelijk uit het feit, dat Set zijn plaats innam. Satan was niet alleen de aanstoker van de
moord op Abel, hij was ook de schepper van Kain "godsdienst", waarover Judas spreekt als
van:
‘de weg van Kain"
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 82

Hier zien wij de oorsprong van alle menselijke godsdiensten. Toen Kaïn vluchtte, nam hij
zijn vrouw mee. Hij verkreeg zijn vrouw niet in het land van Nod, maar hij bekende haar
aldaar. Dat wil zeggen dat zij hem aldaar ontving en hem een zoon baarde, Henoch. Dit is
niet de Henoch uit de lijn van Set, die door de Heer werd opgenomen.
Na de geboorte van Henoch, ving Kaïn aan een stad te bouwen. Hier hebben wij het ontstaan
van een stad met al haar begeleidende boosheden. Onder de nakomelingen van Kaïn was
Jubal, de uitvinder van de muziekinstrumenten, en Tubal-Kaïn, de leermeester van de koperen
ijzerwerklieden. De mensen in die dagen gebruikten hun hersenen om een goddeloze
maatschappij te verbeteren en op te bouwen, en wanneer wij bedenken, dat in die eeuw de
mensen niet stierven op 70 jaar, maar bleven leven tot zij bijna 1000 jaar oud waren, zo
moet hun ontzaggelijke vermeerdering van kennis, ervaring en bekwaamheid de kunsten en
wetenschappen ten goede gekomen zijn en liep dit uit op het uitvinden en vervaardigen van
al de hulpmiddelen van een luxueuze beschaving, met een snelheid, die voor ons bijna
onbegrijpelijk is.
Een illustratie hiervan is het bouwen van een schip, zoals dit door Noach geschiedde. De
echo van deze hoge trap van beschaving na de zondvloed vinden wij in de bouw van de
toren van Babel, en later in de grote Piramide, die in haar samenstelling zulk een kennis van
meetkunde en astronomie ten toon spreide, als nimmer sinds die tijd op deze aarde verbetert
is geworden.
De uitkomst van deze schitterende, maar goddeloze beschaving was de snelle toename van
de bevolking te bevorderen. "Toen de mensen zich op de aarde begonnen te
vermenigvuldigen" (Genesis 6:1). Als gevolg hiervan, werden door het over en weer
trouwen, de godvrezende nakomelingen van Set verzwolgen door de goddeloze
nakomelingen van Kaïn, en zoals het vervolg aantoont waren er maar acht personen geschikt
om gered te worden uit de schuimende zee van de zonde, door middel van de Ark, die door
Noach gebouwd was.
Te midden van deze goddeloze beschaving geschiedde er een ontstellend feit, namelijk:
Toen de mensen zich op de aarde begonnen te vermenigvuldigen en hun dochters geboren
werden, zagen
de zonen Gods, dat de dochters der mensen schoon waren, en zij namen zich daaruit
vrouwen, wie zij maar verkozen. Genesis 6:1-2)
Deze polygamitische verbinding had niet plaats tussen de "zonen van Set" en de "dochters
van Kaïn", een vermenging dus van de godvruchtige met de boze mensen van die tijd, zoals
sommige menen, maar zij had een veel diepere oorzaak.
De uitdrukking "dochters van de mensen" omvat zowel de dochters van Set, als ook de
dochters van Kaïn, vandaar dat de uitdrukking "zonen Gods" betrekking heeft op een ras, dat
verschillend is van het menselijke ras.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 83

De titel "Gods Zonen" heeft in het Oude Testament een heel andere betekenis, dan in het
Nieuwe Testament. In het Nieuwe Testament wordt deze benaming toegepast op hen, die tot
Gods Zonen geworden zijn, door hun wedergeboorte.
Johannes 1:12:"
Doch allen, die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods
te worden, hun, die in zijn naam geloven".
Rom. 8:14-16:"Want allen, die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods. Want
gij hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt
ontvangen de Geest van het zoonschap, door welke wij roepen: Abba, Vader. Die Geest
getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn".
Galaten 4:6:
"En, dat gij zonen zijt, God heeft de Geest zijns Zoons uitgezonden in onze harten, die roept:
Abba, Vader".
1 Joh. 3:1-2: "Ziet, welk een liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods
genoemd worden, en wij zijn het ook. Daarom kent de wereld ons niet, omdat zij Hem niet
kent. Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods en het is nog niet geopenbaard, wat wij zijn
zullen; maar wij weten, dat, als Hij zal geopenbaard zijn, wij Hem gelijk zullen wezen; want
wij zullen Hem zien, gelijk Hij is".
In het Oude Testament wordt zij gebruikt om Engelen aan te duiden, en wordt het vijf keer
dan ook op deze wijze gebruikt.
Twee keer in Genesis 6:2-4:"zagen de zonen Gods, dat de dochters der mensen schoon
waren, en zij namen zich daaruit vrouwen, wie zij maar verkozen. En de Here zeide: Mijn
Geest zal niet altoos in de mens blijven, nu zij zich misgaan hebben; hij is vlees; zijn dagen
zullen honderd twintig jaar zijn. De reuzen waren in die dagen op de aarde, en ook daarna,
toen de zonen Gods tot de dochters der mensen kwamen, en zij hun kinderen baarden; dit
zijn de geweldigen uit de voortijd, mannen van naam. Toen de Here zag, dat de boosheid des
mensen groot was op de aarde en al wat de overleggingen van zijn hart voortbrachten te
allen tijde slechts boos was, berouwde het de Here, dat Hij de mens op de aarde gemaakt
had, en het smartte Hem in zijn hart.
En drie keer in Job.
Job 1:6:
"Op zekere dag nu kwamen de zonen Gods om zich voor de Here te stellen, en onder hen
kwam ook de satan".
Job 2:1: "Op zekere dag kwamen de zonen Gods om zich voor de Here te stellen, en onder
hen kwam ook de satan om zich voor de Here te stellen".
Job 38:7: "
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 84

terwijl de morgensterren tezamen juichten, en al de zonen Gods jubelden".
"Een Zoon van God" wil zeggen een wezen, dat het aanschijn verkregen heeft door een
scheppende daad van God. Dit was ook zo het geval met Adam en hij wordt in Luc. 3:38
dan ook zo genoemd. "de zoon van Enos, de zoon van Set, de zoon van Adam, de zoon van
God".
Ja, maar zijn afstammelingen werden naar zijn gelijkenis geboren, want wij lezen in Genesis
5:3, dat Adam een zoon gewon naar zijn gelijkenis, naar zijn beeld. Daarom zijn allen, die
uit Adam geboren werden of uit zijn nakomelingen, door natuurlijke geboorte Zonen
dermensen, en kunnen alleen door wedergeboorte (Johannes 3:3-7), hetgeen betekent een
nieuwe schepping worden, Zonen van God worden naar de Nieuw Testamentische
betekenis. "Jezus antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand
wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien. Nikodemus zeide tot Hem:
Hoe kan een mens geboren worden, als hij oud is? Kan hij dan voor de tweede maal in de
moederschoot ingaan en geboren worden? Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg
u, tenzij iemand geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk Gods niet
binnengaan.
Wat uit het vlees geboren is, is vlees, en wat uit de Geest geboren is, is geest. Verwonder u
niet, dat Ik u gezegd heb: Gijlieden moet wederom geboren worden".
Welnu, zo konden dus de Zonen Gods uit Genesis 6:2-4 niet dezelfde zijn als de "Zonen van
Set", die slechts mensen waren, en die slechts Zonen der mensen, maar niet GodsZonen
genoemd konden worden, Dit bewijst boven alle twijfel, dat de "Zonen Gods" uit Genesis
6:2-4engelen waren, en niet godvrezende nakomelingen van Set.
Dit bezwaar wordt geopperd op grond van Jezus Verklaring in Lucas 20:27-36, dat de
gestorven rechtvaardigen in de opstanding niet trouwen, noch ten huwelijk worden
gegeven......want zij zijn de engelen gelijk. Uit deze tekst zegt men, wordt bewezen, dat de
engelen zonder geslacht zijn en daarom noch met hun rasgenoten, noch met het menselijke
ras omgang kunnen hebben.
Maar dit is niet zo, want waar deze woorden wel zeggen, dat engelen niet trouwen, houden
zij niet in, dat zij zonder geslacht zijn, want dit zou inhouden, dat de rechtvaardigen bij de
opstanding eveneens "zonder geslacht" zouden zijn, een leer, die weerzinwekkend is in
verband met het geloof, dat echtgenoten hun vrouwen en broeders en zusters zullen kennen,
zoals zij waren toen zij nog op aarde waren.
Wat deze woorden leren is, dat engelen zich niet voortplanten en zich dus niet
vermenigvuldigen. Engelen waren, zover wij weten, "EN MASSE" geschapen en daar zij
nimmer sterven, zijn huwelijken onder hen niet nodig.
Het huwelijk is een menselijke instelling, teneinde de uitsterving van het ras, doordat de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 85

dood heerst, tegen te gaan. Wat Christus aan de Sadduceeën wenste te leren, was dat er geen
oorzaak tot een huwelijk in de hemel bestaat, daar de opstanding de mensen onsterfelijk
maakt.
Hoezeer wij ook de mogelijkheid van seksuele omgang tussen engelen en mensen in twijfel
mogen trekken, schijnt dit verhaal uit Genesis het toch te bevestigen. En een andere
bevestiging vinden wij in de Brieven van Petrus en Judas:
2 Petr. 2:4-9:
"Want indien God engelen, die gezondigd hadden, niet gespaard heeft, maar hen, door hen
in de afgrond te werpen, aan krachten der duisternis heeft overgegeven om hen tot het
oordeel te bewaren; en de wereld van de voortijd niet gespaard heeft, maar Noach, de
prediker der gerechtigheid, met zeven anderen bewaard heeft, toen Hij de zondvloed over de
wereld der goddelozen bracht; en de steden Sodom en Gomorra tot as verbrand, tot
omkering gedoemd en ten voorbeeld gesteld heeft voor hen, die goddeloos zouden leven,
maar de rechtvaardige Lot, die zwaar te lijden had onder de losbandige wandel dier
zedelozen, heeft behouden (want deze rechtvaardige heeft, onder hen wonende, dag aan dag
zijn rechtvaardige ziel gekweld door het zien en horen van hun tegen alle wet ingaande
werken) dan weet de Here de godvruchtigen uit de verzoeking te verlossen en de
onrechtvaardigen te bewaren om hen op de dag des oordeels te straffen",
Jud. 6:7:"en dat Hij engelen, die aan hun oorsprong ontrouw werden en hun eigen woning
verlieten, voor het oordeel van de grote dag met eeuwige banden onder donkerheid heeft
bewaard gehouden; zoals Sodom en Gomorra en de steden in hun nabijheid, die op gelijke
wijze als genen haar hoererij hebben botgevierd en ander vlees achternagelopen zijn, daar
liggen als voorbeeld, onder een straf van eeuwig vuur".
De engelen, die hier genoemd worden, kunnen niet satans engelen zijn, daar deze vrij zijn.
Zij worden niet in eeuwige banden onder de duisternis bewaard, doch zullen in de poel des
vuurs (Gehenna) geworpen worden, die de duivel en zijn engelen bereid is. (Matth.
25:41)"Dan zal Hij ook tot hen, die aan zijn linkerhand zijn, zeggen: Gaat weg van Mij, gij
vervloekten, naar het eeuwige vuur, dat voor de duivel en zijn engelen bereid is.
Deze engelen moeten dus van een bijzondere klasse van engelen zijn, die geoordeeld zijn
voor een bijzondere zonde. Uit de samenhang van deze beide teksten blijkt duidelijk, welk
een karakter deze zonde droeg. Het was de zonde van overspel en het nagaan van ander
vlees. (Jud. 7) "zoals Sodom en Gomorra en de steden in hun nabijheid, die op gelijke wijze
als genen haar hoererij hebben botgevierd en ander vlees achternagelopen zijn, daar liggen
als voorbeeld, onder een straf van eeuwig vuur". De tijd daarvan wordt aangegeven als vlak
voor de zondvloed. 2 Petr. 2:4-5: "Want indien God engelen, die gezondigd hadden, niet
gespaard heeft, maar hen, door hen in de afgrond te werpen, aan krachten der duisternis
heeft overgegeven om hen tot het oordeel te bewaren; en de wereld van de voortijd niet
gespaard heeft, maar Noach, de prediker der gerechtigheid, met zeven anderen bewaard
heeft, toen Hij de zondvloed over de wereld der goddelozen bracht".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 86

Het is dezelfde zonde, als die de oorzaak was van de verwoesting van Sodom en Gomorra,
wiens inwoners van Lot eisten, dat hij de twee engelen, die hij in zijn huis ontvangen had,
aan hen zou overleveren, opdat zij hen "bekennen" zouden, dat wil zeggen dat zij vleselijke
gemeenschap met hen zouden hebben.
2 Petrus 2:6-8: "
en de steden Sodom en Gomorra tot as verbrand, tot omkering gedoemd en ten voorbeeld
gesteld heeft voor hen, die goddeloos zouden leven, maar de rechtvaardige Lot, die zwaar te
lijden had onder de losbandige wandel dier zedelozen, heeft behouden (want deze
rechtvaardige heeft, onder hen wonende, dag aan dag zijn rechtvaardige ziel gekweld door
het zien en horen van hun tegen alle wet ingaande werken)"
Jud. 7:"zoals Sodom en Gomorra en de steden in hun nabijheid, die op gelijke wijze als
genen haar hoererij hebben botgevierd en ander vlees achternagelopen zijn, daar liggen als
voorbeeld, onder een straf van eeuwig vuur".
Gen.19:5
"en zij riepen Lot toe en zeiden tot hem: Waar zijn de mannen, die vannacht bij u gekomen
zijn? Breng hen bij ons buiten, opdat wij met hen gemeenschap hebben".
De Schriften leren duidelijk, dat de engelen vleselijke lichamen kunnen aannemen, waarin
zij met de mens kunnen eten en drinken. Genesis 18-1-8: "En de Here verscheen aan hem
bij de terebinten van Mamre, terwijl hij op het heetst van de dag in de ingang der tent zat.
En hij sloeg zijn ogen op en zag, en zie, drie mannen stonden bij hem; toen hij hen zag, liep
bij hun uit de ingang van zijn tent tegemoet, en boog zich ter aarde; en hij zeide: Mijn heer,
indien ik uw genegenheid gewonnen heb, ga dan niet aan uw knecht voorbij. Laat toch een
weinig water gehaald worden, en wast uw voeten en vlijt u neder onder de boom; dan wil ik
een bete broods gaan halen, opdat gij uw hart versterkt; daarna kunt gij verder trekken;
daartoe zijt gij immers langs uw knecht getrokken? En zij zeiden: Doe zoals gij gesproken
hebt. Toen spoedde Abraham zich naar de tent tot Sara, en zeide: Haast u! Drie maten fijn
meel! Kneed het en bereid koeken! En Abraham liep naar de runderen, nam een kalf, mals
en goed, en gaf het aan een knecht, en deze haastte zich om het te bereiden. Ook nam hij
boter en melk en het kalf, dat hij bereid had, en zette het hun voor; en hij stond onder de
boom bij hen, terwijl zij aten".
Op deze wijze verdwijnt de moeilijkheid, wanneer wij in aanmerking nemen dat de zonen
Gods menselijke lichamen aandeden en als "mensen" huwden met de "dochteren der
mensen" Hoedanig dit "beginsel" was, dat zij verloren hadden, weten wij niet. Het kan zijn,
dat het enige engelen waren, die hun "beginsel" van heiligheid en ondergeschiktheid aan
God verlaten hadden en satans leiding aanvaard hadden. Maar wij moeten niet vergeten dat
voor zover wij weten, de hof van Eden niet eerder vernietigd werd, dan bij de zondvloed, en
daar zonder twijfel Adams nakomelingen in de nabijheid, daarvan woonden, kon het niet
anders of de "Hemelse Wachters" of de bewaarders van de Hof, de "zonen Gods"
(Cherubim) (Genesis 3:24) moesten van tijd tot tijd de "dochteren der mensen" zien en het
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 87

zou kunnen zijn, dat zij hun eigen "woonstede" (de Hof) verlieten en zich met de "dochteren
der mensen" vermengden, en op deze wijze ander vleesnagingen, en zodoende het
"beginsel" als hemelse wezens en bewaarders van de Hof verloren.
Een tweede argument, dat voor deze zienswijze pleit is het feit, dat het nageslacht, dat uit
deze vermenging voortsproot een ras was van reuzen, geweldigen en mannen van naam.
Genesis 6:4: "De reuzen waren in die dagen op de aarde, en ook daarna, toen de zonen
Gods tot de dochters der mensen kwamen, en zij hun kinderen baarden; dit zijn de
geweldigen uit de voortijd, mannen van naam".
Nu zijn al veel "godsvruchtige afstammelingen" van mensen gehuwd met "ongodvruchtige"
vrouwen" "zonder dat hun nakomelingen ooit zulke "gedrochten" waren, als we dit zien
gebeuren met deze "zonen van God" en de "dochteren der mensen" ten tijde van Noach. Het
woord dat door reuzen vertaald is betekent gevallenen, de "Nephilim". Het blijkt duidelijk,
dat deze "geweldigen" en "mannen van naam" niet de gewone nakomelingen waren van de
"dochteren der mensen", want waarom zouden zij dan niet eerder zulke gedrochten
voortgebracht hebben.
Zonder twijfel waren de "zonen van Set" reeds eerder gehuwd geweest met de "dochteren
van Kaïn", maar er werden nimmer dergelijke kinderen uit geboren. In deze doorbraak van
hemelse wezens in de wereld van de mensen hebben wij een bron of de oorzaak, waaraan de
klassieke schrijvers uit de oudheid hun opvattingen ontleenden, omtrent de
liefdesverhoudingen van de goden en halfgoden, en van de legenden van halfmenselijke,
half goddelijke wezens.
Deze engelen, die hun "beginsel" verloren, zijn dezelfde als de "geesten in de gevangenis"
van wie Petrus spreekt in 1 Petr. 3:18-20, tot wie Christus predikte, niet in eigen persoon,
maar door de Heilige Geest. "Want ook Christus is eenmaal om de zonden gestorven als
rechtvaardige voor onrechtvaardigen, opdat Hij u tot God zou brengen: Hij, die gedood is
naar het vlees, maar levend gemaakt naar de geest, in welke Hij ook heengegaan is en
gepredikt heeft aan de geesten in de gevangenis, die eertijds ongehoorzaam geweest waren,
toen de lankmoedigheid Gods bleef afwachten, in de dagen van Noach, terwijl de ark in
gereedheid werd gebracht, waarin weinigen, dat is acht zielen, door het water heen gered
werden".
Het gevolg van het binnendringen op de aarde van deze bewoners der lucht, was de
zondvloed, door middel, waarvan de omtrek en de verheffing van de Anti Diliviaanse aarde
werd veranderd, en dientengevolge de hof van Eden werd weggevaagd.
Dit maakt een einde aan de Antidiluviaanse Eeuw (Bedeling van voor de zondvloed). In het
Antidiluviaanse tijdperk werd met de mensen, als een geheel gehandeld. Er bestonden geen
natie’s. Deze bedeling wordt in Handelingen 17:30 genoemd: "de tijden der
onwetendheid" en wordt onderscheiden van de "tijden van nu" en ons wordt gezegd, dat God
toen "over het hoofd zag", wat Hij niet kon "voorbijzien" in de "Bedeling van de Wet".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 88

Het geweten was toen de standaard van de handelingen van de mensen. Het was de
standaard, waarnaar de mensen zich "beschuldigden" of wel zich "vrijpleitten". Romeinen
2:15:"immers, zij tonen, dat het werk der wet in hun harten geschreven is, terwijl hun
geweten medegetuigt en hun gedachten elkander onderling aanklagen of ook
verontschuldigen,". De wet van Sinaï werd niet eerder dan pas na de uittocht geschonken.
Zonder de wet bezat men geen standaard voor de zonde. "Want wet doet zonde
kennen" Romeinen 3:20.
Maar zij (de mensen van voor de zondvloed) hadden geen "verontschuldiging" (ondanks dat
zij geen wet hadden), want God was in die dagen de mensheid zeer nabij, en Zijn stem werd
bestraffende vernomen, zoals wij dit bijvoorbeeld zien bij Kaïn: (Genesis 4:14:"Zie, Gij
verdrijft mij heden uit het land en ik zal voor uw aangezicht verborgen zijn, een zwerver en
een vluchteling op de aarde; ieder, die mij aantreft, zal mij doden".) En in de gemeenschap
met Hennoch (Genesis 5:22-24:"En Henoch wandelde met God, nadat hij Metuselach
verwekt had, driehonderd jaar, en hij verwekte zonen en dochteren. Zo waren al de dagen
van Henoch driehonderd vijfenzestig jaar. En Henoch wandelde met God, en hij was niet
meer, want God had hem opgenomen"), of de raadgevingen als aan Noach (Genesis 6:3)"En
de Here zeide: Mijn Geest zal niet altoos in de mens blijven, nu zij zich misgaan hebben; hij
is vlees; zijn dagen zullen honderd twintig jaar zijn".
Zij waren dus niet zonder kennis van God, maar zij verheerlijkten Hem niet, en God gaf hen
over aan de begeerlijkheden van hun harten en onreinheid en stond toe, dat hun dochters met
de gevallen engelen samenwoonden. Het karakter van die bedeling wordt ons levendig voor
ogen gesteld in Romeinen 1:20-32: Want hetgeen van Hem niet gezien kan worden, zijn
eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld uit zijn werken met
het verstand doorzien, zodat zij geen verontschuldiging hebben. Immers, hoewel zij God
kenden, hebben zij Hem niet als God verheerlijkt of gedankt, maar hun overleggingen zijn
op niets uitgelopen, en het is duister geworden in hun onverstandig hart. Bewerende wijs te
zijn, zijn zij dwaas geworden, en zij hebben de majesteit van de onvergankelijke God
vervangen door hetgeen gelijkt op het beeld van een vergankelijk mens, van vogels, van
viervoetige en van kruipende dieren. Daarom heeft God hen in hun hartstochten
overgegeven aan onreinheid, zodat bij hen het lichaam onteerd wordt. Zij immers hadden de
waarheid Gods vervangen door de leugen en het schepsel vereerd en gediend boven de
Schepper, die te prijzen is tot in eeuwigheid. Amen. Daarom heeft God hen overgegeven aan
schandelijke lusten, want hun vrouwen hebben de natuurlijke omgang vervangen door de
tegennatuurlijke.
Eveneens hebben de mannen de natuurlijke omgang met de vrouw opgegeven, en zijn in
wellust voor elkander ontbrand, als mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende en
daardoor het welverdiende loon voor hun afdwaling in zichzelf ontvangende. En daar zij het
verwerpelijk achtten God te erkennen, heeft God hen overgegeven aan een verwerpelijk
denken om te doen wat niet betaamt: vervuld van allerlei onrechtvaardigheid, boosheid,
hebzucht en slechtheid, vol nijd, moord, twist, list en kwaadaardigheid; oorblazers,
lasteraars, haters van God, verwatenen, overmoedigen, grootsprekers, vindingrijk in het
kwaad, hun ouders ongehoorzaam, onverstandig, onbestendig, zonder hart of
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 89

armhartigheid.
Immers, hoewel zij de rechtseis van God kenden, namelijk, dat zij, die zulke dingen
bedrijven, de dood verdienen, doen zij ze niet alleen zelf, maar schenken ook nog hun bijval
aan wie ze bedrijven".
Gedurende deze bedeling bleek de mens "goddeloos" te zijn, en wel een "zondaar". De
principes, die ten grondslag lagen aan Gods Bestuur, gedurende deze "Tijden van
Onwetendheid" zouden niet geldend geweest zijn, tijdens de dagen van Mozes, toen God in
de Wet Zijn wil openbaarde. Wij moeten dus deze twee bedelingen van elkaar
onderscheiden, als de bedeling "zonder Wet" en de bedeling "onder de Wet". Vandaar dat dit
onderscheid ook uitkomt in het oordeel over deze beide bedelingen. Dit lezen wij in
Romeinen 2:12 "Want allen, die zonder wet gezondigd hebben, zullen ookzonder wet
verloren gaan; en allen, die onder de wet gezondigd hebben, zullen door de wet geoordeeld
worden".
Dit toont ons duidelijk, dat "onwetendheid wat de Wet betreft" geen verontschuldiging is, en
je niet voor straf zal bewaren. Dit "principe van het Oordeel" zal heersen bij het oordeel
voor de Grote Witte Troon, wanneer zowel degenen van de Antidiluviaanse- als van de
bedeling van de Wet, zullen worden geoordeeld, en zonder twijfel zal dit principe ook
geldend zijn, wat het oordeel betreft over hen, die leven onder de huidige Evangelische
Bedeling, want heden ten dage zijn er twee klassen van mensen op aarde:
1. Zij, die zondigen zonder God door middel van het Evangelie te kennen,
2. Zij, die het Evangelie kennen, maar er niet aan gehoorzamen.
(2 Thes. 1:7-10)"en aan u, die verdrukt wordt, verkwikking tezamen met ons, bij de
openbaring van de Here Jezus van de hemel met de engelen zijner kracht, in vlammend
vuur, als Hij straf oefent over hen, die God niet kennen en het evangelie van onze Here
Jezus niet gehoorzamen. Dezen zullen boeten met een eeuwig verderf, ver van het aangezicht
des Heren en van de heerlijkheid zijner sterkte, wanneer Hij komt, om op die dag
verheerlijkt te worden in zijn heiligen en met verbazing aanschouwd te worden in allen, die
tot geloof gekomen zijn; want ons getuigenis heeft geloof gevonden bij u".
Hoewel er in de Bedeling voor de zondvloed geen geschreven Wet was, bestond er toch een
ongeschreven Wet, en wanneer de heidenen, die geen wet hebben, van nature de dingen
doen, zoals de Wet ze aangeeft, tonen zij daardoor, dat de Wet in hun harten geschreven is
want niet de hoorders van de Wet zijn rechtvaardig voor God, maar de daders, of zij, die de
Wet houden (Rom.2:11-16) "Want er is geen aanzien des persoons bij God. Want allen, die
zonder wet gezondigd hebben, zullen ook zonder wet verloren gaan; en allen, die onder de
wet gezondigd hebben, zullen door de wet geoordeeld worden; want niet de hoorders der
wet zijn rechtvaardig bij God, maar de daders der wet zullen gerechtvaardigd worden.
Wanneer toch heidenen, die de wet niet hebben, van nature doen wat de wet gebiedt, dan
zijn dezen, ofschoon zonder wet, zichzelf tot wet; immers, zij tonen, dat het werk der wet in
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 90

hun harten geschreven is, terwijl hun geweten medegetuigt en hun gedachten elkander
onderling aanklagen of ook verontschuldigen, ten dage, dat God het in de mensen
verborgene oordeelt volgens mijn evangelie, door Christus Jezus".
Dit is het antwoord op de vraag met betrekking tot de redding van de heidenen, die zonder
het geschreven of gepredikte Evangelie zijn. Indien zij van nature God zoeken, en door hun
geloof en wandel in overeenstemming met het licht, dat zij hierin hebben, evenals Cornelius
(Handelingen 10:1-6) tonen, dat zij Hem in hun hart hebben ontvangen, wie durft dan te
zeggen, dat zij niet behouden zullen worden? Maar dit mag voor ons geen excuus zijn hen
niet het Evangelie te brengen.
De karakteristieke trekken van de Antidiluviaanse Bedeling, zoals deze door Dr. A.T.
Pierson werden aangegeven zijn:
Ten eerste een vooruitgang in volheid en duidelijkheid van de Openbaring; dan een
geleidelijke geestelijke achteruitgang; daarna gelijkvormigheid met de wereld, eindigende in
vereenzelviging daarmee; dan een reusachtige beschaving, schitterend maar goddeloos; dan
daarmede parallel een verdere toename van het kwade, dan afval en ten slotte een catastrofe.
Wij zullen zien, dat dit de karakteristieken zijn van elke volgende Bedeling, uitgezonderd de
laatste.
3. de tegenwoordige eeuw
Deze Eeuw strekt zich uit vanaf de zondvloed tot aan de tweede fase van de Tweede Komst
van Christus, de Openbaring genoemd. Zij omvat vier Bedelingen:
A. de Post-Diluviaanse Bedeling
dit was de Bedeling van het menselijke bestuur
Indien het menselijke ras ooit een gelegenheid geboden werd de theorie van het menselijke
bestuur uit te werken, dan was het wel vlak na de zondvloed. Noach was een oud man van
over de 600 jaar, vol wijsheid en ondervinding, en zijn familie van wie allen de volwassen
leeftijd bereikt hadden, want de jongste namelijk Sem was 98 jaar, waren tot zelfbestuur in
staat.
Achter hen lag de zondvloed met al zijn waarschuwingen, en daaraan was toegevoegd al de
opgehoopte kennis vanaf Adam tot op hun tijd toe. Ook bezaten zij het voordeel van het
Nieuwe Verbond genaamd het Noachitisch Verbond. Gen. 8:20-22: "En Noach bouwde een
altaar voor de Here, en hij nam van al het reine vee en van al het reine gevogelte en bracht
brandoffers op het altaar. Toen de Here de liefelijke reuk rook, zeide de Here bij Zichzelf: Ik
zal de aardbodem niet weer vervloeken om de mens, omdat het voortbrengsel van des
mensen hart boos is van zijn jeugd aan, en Ik zal al wat leeft niet weer slaan, zoals Ik
gedaan heb. Voortaan zullen, zolang de aarde bestaat, zaaiing en oogst, koude en hitte,
zomer en winter, dag en nacht, niet ophouden".
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 91

Ook herstelde Noach de juiste wijze van aanbidding (een dienst), door een altaar op te
richten en daarop te offeren, doch ook deze Bedeling was even als haar twee voorgangers,
een mislukking. God beval aan Noach en zijn zonen om vruchtbaar te zijn en de aarde te
herbevolken door zich te vermenigvuldigen; maar in plaats van zich te verspreiden, hield
hun voorspoed hen bij elkaar, en zij trachtten een grote stad te stichten, en zich een naam te
verwerven, door een toren te bouwen, die tot aan de hemel zou reiken.
Dit was ongehoorzaamheid, en God kwam uit de hemel neder, en verwarde hun spraak, en
verspreidde hen over het aardoppervlak. Gen.11:1-9: "De gehele aarde nu was een van taal
en een van spraak. Toen zij oostwaarts trokken, vonden zij een vlakte in het land Sinear,
waar zij zich vestigden. En zij zeiden tot elkander: Welaan, laten wij tichelen maken en die
goed bakken. En de tichel diende hun tot steen en het asfalt diende hun tot leem. Ook zeiden
zij: Welaan, laten wij ons een stad bouwen met een toren, waarvan de top tot de hemel reikt,
en laten wij ons een naam maken, opdat wij niet over de gehele aarde verstrooid worden.
Toen daalde de Here neder om de stad en de toren, die de mensenkinderen bouwden, te
bezien, en de Here zeide: Zie, het is een volk en zij allen hebben een taal. Dit is het begin
van hun streven; nu zal niets van wat zij denken te doen voor hen onuitvoerbaar zijn.
Welaan, laat Ons nederdalen en daar hun taal verwarren, zodat zij elkanders taal niet
verstaan. Zo verstrooide de Here hen vandaar over de gehele aarde, en zij staakten de bouw
van de stad. Daarom noemt men haar Babel, omdat de Here daar de taal der gehele aarde
verward heeft en de Here hen vandaar over de gehele aarde verstrooid heeft".
Zelfs de namen van de bouwers, uitgezonderd Nimrod zijn onbekend. Gen. 10:8-10:"En Kus
verwekte Nimrod; deze was de eerste machthebber op de aarde; hij was een geweldig jager
voor het aangezicht des Heren; daarom zegt men: Een geweldig jager voor het aangezicht
des Heren als Nimrod. En het begin van zijn koninkrijk was Babel". Hier zien wij tevens de
oorsprong van de verschillende talen van de aarde. Het wonder op Pinksteren was juist
hieraan het tegenovergestelde. Hand. 2:4-6:"en zij werden allen vervuld met de heilige Geest
en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest het hun gaf uit te spreken. Nu
waren er Joden te Jeruzalem woonachtig, vrome mannen uit alle volken onder de hemel; en
toen dit geluid gekomen was, liep de menigte te hoop en verbaasde zich, want een ieder
hoorde hen in zijn eigen taal spreken.".
De verspreiding van de bewoners van Babel had ongeveer 325 jaar na de zondvloed plaats,
want wij lezen in Genesis 10:25, dat de aarde in de dagen van Peleg verdeeld werd, (Peleg
was een nakomeling van Sem) dat wil zeggen dat zij onder de naties werd verdeeld, en Peleg
stierf pas 340 jaar na de zondvloed. Genesis 11:10-19:"Dit zijn de nakomelingen van Sem.
Toen Sem honderd jaar oud was, verwekte hij Arpaksad, twee jaar na de vloed. En Sem
leefde, nadat hij Arpaksad verwekt had, vijfhonderd jaar, en hij verwekte zonen en
dochteren.
Toen Arpaksad vijfendertig jaar geleefd had, verwekte hij Selach. En Arpaksad leefde, nadat
hij Selach verwekt had, vierhonderd drie jaar, en hij verwekte zonen en dochteren. Toen
Selach dertig jaar geleefd had, verwekte hij Eber. En Selach leefde, nadat hij Eber verwekt
had, vierhonderd drie jaar, en hij verwekte zonen en dochteren. Toen Eber vierendertig jaar
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 92

geleefd had, verwekte hij Peleg. En Eber leefde, nadat hij Peleg verwekt had, vierhonderd
dertig jaar, en hij verwekte zonen en dochteren. Toen Peleg dertig jaar geleefd had, verwekte
hij Reu. En Peleg leefde, nadat hij Reu verwekt had, tweehonderd negen jaar, en hij
verwekte zonen en dochteren".
Die Bedeling duurde tot 102 jaar na de spraakverwarring. Dus tezamen duurde de Bedeling
325 + 102 jaar is 427 jaar. En ze was evenals de twee vorige in een mislukking geëindigd.
B. de Patriarchale Bedeling
Deze Bedeling strekte zich uit vanaf "de roeping van Abraham" tot aan "de uittocht van
Egypte". Een periode van 430 jaar, en ze is bekend onder de naam van de Familie Bedeling.
Na de verstrooiing vanuit Babel, werden de nakomelingen van Noach en zijn zonen
afgodendienaars. Stellig had God toch Zijn getuigen, maar zij worden niet genoemd. Zelfs
de vader van Abraham was een afgodendienaar. Zo besloot God tot de uitverkiezing van één
familie, en maakte zo een nieuw begin. Abraham werd uitgekozen en het bleek, dat hij een
man was met een krachtig geloof, maar zijn rechtvaardigheid nam af bij zijn nakomelingen.
Izaak was een goed man, maar niet zo goed, als zijn vader, en Jakob, Izaäk zoon, die wat
betreft het geboorterecht hem opvolgde, was dit in nog mindere mate, en de twaalf zonen
van Jakob, met uitzondering van Jozef, degenereerden sterk, en deze korte Bedeling van
slechts 430 jaar eindigde daarmede, dat al de nakomelingen van Abraham, als verachtelijke
slaven werkten in de steengroeve van Egypte.
De laatste woorden van het Boek Genesis"in een kist gelegd, in Egypte" zijn
veelbetekenend. Zou Egypte het kerkhof worden van al Gods ontwerpen en plannen, welke
Hij met de schepping van het menselijke ras beoogd had? Vier maal werd in het Boek
Genesis, Gods Plan met het menselijke ras door satan verhinderd. Eerst door de val in Eden,
de tweede keer door de zondvloed, de derde keer door de verstrooiing en de vierde keer door
de gevangenschap in Egypte. Is satan machtiger dan God? Zal hij altijd overwinnen? Wij
zullen zien.
C. de Bedeling van de Wet
Deze Bedeling strekt zich uit vanaf deExodus tot aan de geboorte van Christus. Een periode
van 1491 jaar, en is bekend onder de naam van de Bedeling der Wet.
Aan het einde van de voorafgaande Bedeling riepen de kinderen Israëls, vanuit hun
gevangenschap tot God, en hij zond hen in Mozes een bevrijder. Tot nu toe had God de
mens toegestaan zich zelf te regeren, nu echter beraamde Hij het organiseren van een
staatsvorm, voorzien van wetten en reglementen en een zichtbaar systeem van eredienst, met
een afgebakende woonstede of een plaats voor de eredienst.
Deze regering moest theocratisch zijn. Dat wil zeggen dat het Gods bedoeling was Zelf op
aarde te regeren, door middel van een vertegenwoordiger, die Hij Zelf wilde aanwijzen. De
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 93

persoon, die hiertoe gekozen werd, was Mozes. Nadat Mozes gestorven was, volgde Jozua
hem op. Na diens dood hadden de kinderen Israëls geen regeerder, uitgezonderd, wanneer zij
daartoe, gedrongen door hun slavernij, tot de Here riepen, en Hij, Richteren deed opstaan,
die over hen regeerden, gedurende 450 jaar. Hand. 13:20: "omstreeks vierhonderd vijftig
jaren lang. En daarna gaf Hij hun richters tot op de profeet Samuel".
Daarna daagden zij God uit, hen een koning te geven, en Saul werd hiertoe uitgekozen. Hij
regeerde 40 jaar. Hij werd opgevolgd door David, die op zijn beurt weer opgevolgd werd
door zijn zoon Salomo, die beiden ongeveer 40 jaar regeerden. Bij de dood van Salomo, 975
jaar voor Christus werd het koninkrijk verdeeld. Rehabeam, Salomo’s zoon, kreeg twee
stammen, die in het algemeen Juda genoemd werden. Jerobeam, een overweldiger, tien
stammen, die Israël genoemd werden. Israël bleef nog 254 jaar in stand en werd toen in 721
jaar voor Christus in gevangenschap naar Assyrie gevoerd. 115 jaar later ging Juda in
ballingschap naar Babylon.
Na 70 jaar ballingschap keerden de Joden in 536 voor Christus terug van Babylon, vanaf
166-40 voor Christus trachtten ze, onder leiding van de Maccabeen, Kanaän te veroveren,
maar in het jaar 40 voor Christus werd Herodes de Grote, een Edoniet, door de Romeinen tot
koning uitgeroepen en in het jaar 70 na Christus werd Jeruzalem door Titus geplunderd, en
de Joden werden uit Kanaän verdreven.
Onder de Bedeling der Wet had God bemoeienis met een uitverkoren volk, het volk van
Israël. Zijn bemoeiingen met hen waren gegrond op de "Geschreven Wet", die op de Sinaï
hen gegeven was. Deze ceremoniële Wet was uitsluitend aan Israël geschonken, en aan geen
enkele andere natie. Israël wordt dan ook geoordeeld naar gelang zij deze wet betracht
hebben.
Deze "ceremoniële Wet" in zoverre, als het de uitwendige betrachting daarvan betreft,
eindigde met de verwoesting van Jeruzalem in het jaar 70 na Christus. De Wet is
gegrondvest op Gods rechtvaardigheid, en kent daarom geen barmhartigheid. Zij verklaart
de vernietiging van Gods vijanden, en van hun steden en naties, en ook waarom God voor
Zijn uitverkoren volk Israël streed. Ook verklaart zij de vloek Psalmen.
De Bedeling der Wet was een wonderbaarlijke periode, in zoverre, als zij vol was van de
"Miraculeuze Bemiddeling" van God ten behoeve van Zijn volk. Hij bevrijdde hen uit
Egypte, na dat land met plagen bezocht te hebben, door bijvoorbeeld hun eerst geborenen te
hebben gedood en de Rode Zee voor hen droog maakte. Hij sprak met hen op
ontzagwekkende wijze vanaf de berg Sinaï. Hij woonde onder hen in de wolkkolom en in de
vuurkolom. 40 Jaar voedde Hij hen op wonderbaarlijke wijze in de woestijn. Hij maakte een
pad door de Jordaan, en geleidde hen veilig in het Beloofde Land, en hielp hen om het te
veroveren.
Gedurende eeuwen waakte Hij over hen en beschermde hen voor hun vijanden, maar toen zij
Hem verzaakten, en afgodendienaars werden, verliet Zijn Heerlijkheid de tempel en gaf Hij
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 94

hen aan hun vijanden over. En toen Hij het Beloofde Zaad zond, waren zij zo door ongeloof
en haat bezield, dat zij zeiden: "dit is de Erfgenaam, laat ons Hem doden", en zij namen en
kruisigden de Here der Heerlijkheid en ook deze Bedeling nam een einde, zoals al de
voorgaande, aantonende, dat de mens niet alleen een mislukking is, maar tevens blind en
ondankbaar.
D. Bedeling van de Gemeente
Dit is de Bedeling van de Genade en deze strekt zich uit vanaf het kruis tot de Kroon van
Christus, en vanaf de uitstorting van de Heilige Geest tot aan de Opname van de Gemeente,
die plaats zal vinden bij de Tweede Komst van Christus voor de gelovigen. Deze Bedeling is
een "ingelaste Bedeling", ingelast tussen de "verstrooiing van Israël" en hun "Herstel" in
eigen land. Het doel van deze Bedeling is een Volk voor Zijn Naam te verzamelen, dat
genoemd wordt: "de Gemeente" en die samengesteld is, zowel uit Joden , als ook uit
heidenen.
In het Oude Testament werd dit plan van God niet geopenbaard en het was voor de
aartsvaders en de profeten onbekend. De eerste, die hierover een wenk gaf, was Christus,
toen Hij Petrus op zijn belijdenis antwoordde:"En ik zeg u, dat gij Petrus zijt, en op deze
petra zal Ik mijn gemeente bouwen" (Matth.6:18)
Paulus noemt haar "dat mij door openbaring het geheimenis bekendgemaakt is, gelijk ik
boven in het kort daarvan schreef. Daarnaar kunt gij bij het lezen u een begrip vormen van
mijn inzicht in het geheimenis van Christus, dat ten tijde van vroegere geslachten niet
bekend is geworden aan de kinderen der mensen, zoals het nu door de Geest geopenbaard is
aan de heiligen, zijn apostelen en profeten: dit geheimenis, dat de heidenen
mede-erfgenamen zijn, medeleden en medegenoten van de belofte in Christus Jezus door het
evangelie". (Ef. 3:3-6)
En hij voegt er aan toe: (Ef. 3:9) "en in het licht te stellen wat de bediening van het
geheimenis inhoudt, dat van eeuwen her verborgen is gebleven in God, de Schepper van alle
dingen". De verborgenheid bestond hierin, dat het Gods Plan was de Joden en de heidenen
als iets geheel nieuws te verenigen, als de Gemeente, die Christus Lichaam is. 1 Cor.
12:12-13: "Want gelijk het lichaam een is en vele leden heeft, en al de leden van het
lichaam, hoe vele ook, een lichaam vormen, zo ook Christus; want door een Geest zijn wij
allen tot een lichaam gedoopt, hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en
allen zijn wij met een Geest gedrenkt".
Onder deze bedeling zijn wij onder het "Verbond met David", waarvan het teken is "een
Zoon - Jezus".
God heeft heden ten dage geen bemoeienis met de natie’s, maar met de enkeling. Het
kenmerkende van deze Bedeling is: dat "een gedeeltelijke verharding is over Israël gekomen,
totdat de volheid der heidenen binnengaat". (Romeinen 11:25) Door middel van de Heilige
Geest roept God vanuit de Joden en vanuit de heidenen, de enkeling op, teneinde het Nieuwe
Lichaam, de Gemeente te vormen, afgezonderd en onderscheiden van de Joden en van de
heidenen. Dit "Nieuwe Lichaam" is niet onder de wet, maar onder de genade. (Rom. 6:14)
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 95

De basis van het oordeel is in deze, onze Bedeling, het al of niet aannemen van de Here
Jezus als onze persoonlijke Verlosser en Zaligmaker.
Toen Christus Zijn plaats op de Troon van Zijn Vader innam, veranderde Hij deze van een
"Troon des Oordeels" in een "Troon der Genade" en gedurende deze periode is Gods
houding er een van gunst en lankmoedigheid ten opzichte van de boze mensen en natie’s. (2
Petr. 3:9) "De Here talmt niet met de belofte, al zijn er, die aan talmen denken, maar Hij is
lankmoedig jegens u, daar Hij niet wil, dat sommigen verloren gaan, doch dat allen tot
bekering komen".
Tot zover over het doel van deze Bedeling. Maar hoe zal zij eindigen? Wij hebben gezien,
dat alle vijf voorafgaande Bedelingen in mislukking geëindigd zijn: de Edense in de "val", de
Anti Diluviaanse in de ‘Zondvloed", de Post Diluviaanse in de "Spraakverwarring", de
Aartsvaderlijke in de "Egyptische slavernij" en de Wettische in de "Kruisiging van
Christus". Zal deze Bedeling hierop een uitzondering zijn?
Wat wij weten van de Bedelingen, die achter ons liggen, is geschiedenis, maar wat wij
weten hoe onze Bedeling eindigen zal is profetie. De algemene opvatting is, dat de wereld
bekeerd zal worden door middel van de Evangelie prediking. Deze algemene bekering zal
het Millennium inleiden, en zo zal onze Bedeling eindigen in een heerlijk welslagen.
Maar dit is niet wat de Schriften onderwijzen!
De Schriften leren, dat het "onkruid" en de "tarwe" tezamen opwassen "tot de oogst", die het
einde van deze Bedeling zal uitmaken. En leren, dat de "goede" en de "slechte" vissen in
hetzelfde net zullen zijn, en dat de "schapen" en de "bokken" tezamen zullen grazen, dat de
"wijze" en de "dwaze maagden" beide zullen blijven door sluimeren ‘totdat de Bruidegom
komt".
Christus zei Zelf, dat Hij, wanneer Hij zou wederkeren geen "geloof" (het geloof) op aarde
zou vinden. Luc. 18:8: "Doch, als de Zoon des mensen komt, zal Hij dan het geloof vinden
op aarde". En Paulus waarschuwt ons, dat er in de laatste dagen van deze Bedeling "zware"
tijden ontstaan zullen. 2 Tim.3:1-5:"Weet wel, dat er in de laatste dagen zware tijden zullen
komen: want de mensen zullen zelfzuchtig zijn, geldgierig, pochers, vermetel,
kwaadsprekers, aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, liefdeloos,
trouweloos, lasteraars, onmatig, onhandelbaar, afkerig van het goede, verraderlijk,
roekeloos, opgeblazen, met meer liefde voor genot dan voor God, die met een schijn van
godsvrucht de kracht daarvan verloochend hebben; houd ook dezen op een afstand".
tekenen van Zijn komst
De Here Jezus zegt ons in Mattheus en in Lucas een heleboel betreffende de tekenen die het
einde van deze Bedeling zullen inluiden en die vlak voor Zijn komst gebeuren moeten.
Matth. 24: 32-33:
"Leer dan van de vijgenboom deze les: Wanneer zijn hout reeds week wordt en de
bladeren doet uitspruiten, weet gij daaraan, dat de zomer nabij is. Zo moet ook gij,
wanneer gij dit alles ziet, weten, daat het nabij is, voor de deur". Wie of wat is de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 96

vijgeboom? Dat kunnen wij vinden in Hosea 9:10: "Als druiven in de woestijn vond Ik
Israel; als vroege vijgen, als eerste opbrengst aan de vijgeboom". Israel kreeg in de
woestijn de wet en werd dardoor een natie. Israel als natie is dus de vijgeboom. Vanaf
1948, wat geen mens voor mogelijk had gehouden, ontstaat uit het niets de natie, de staat
Israel. "Wanneer gij dit alles ziet".
Luk. 21:29-32: "
En Hij sprak een gelijkenis tot hen: Let op de vijgeboom en op al de bomen. Zodra zij
uitlopen, weet gij uit uzelf, omdat gij het ziet , dat de zomer reeds nabij is. Zo moet ook gij,
wanneer gij dit ziet geschieden, weten, dat het Koninkrijk Gods nabij is. Voorwaar, Ik zeg
u, dit geslacht zal geenszins voorbijgaan, voordat alles geschiedt. "Omdat gij dit alles
ziet" en "wanneer gij dit xiet geschieden".
Nu kan men natuurlijk zeggen, ja, maar Israel heeft Jezus nog niet als de Messias
aangenomen. Want hebben zij niet de "vervloeking" uitgeroepen" "Zijn bloed kome over ons
en onze kinderen". Deze uitpraak heeft inderdaad heel veel bloed doen vloeien, 20 miljoen
Joden hebben wij vermoord en de Christenheid dient hier alleen maar zich te
verootmoedigen en vergeving te vragen. We moesten ze tot naijver wekken, we hebben ze
vermoord! Terugkomende op de "vervloeking" die zij uitspraken: "Zijn bloed kome over ons
en onze kinderen". Mijn vraag aan u: "Wat doet het bloed van Jezus Christus"? Het reinigd
van alle zonden! De vervloeking blijkt de grootste zegen te zijn, alhoewel zij dat nog steeds
niet door hebben.
Israel moet eerst Jezus als Messias aannemen, dan gaat God pas verder met hen als volk. Is
dat zo? Wat is er gebeurd? God sprak door middel van Zijn Profeten dat het volk Israel
driemaal haar land Kanaan zou verliezen:
Naar Egypte
: Genesis 15:13) "En Hij zeide tot Abram: Weet voorzeker, dat uw nakomelingen
vreemdelingen zullen zijn in een land, dat het hunne niet is, en dat zij hen dienen zullen,
en dat die hen zullen verdrukken, vierhonderd jaar".
Naar Babylon: Jeremia 25: 8-14 "
Daarom, zo zegt de Here der heerscharen: Omdat gij naar mijn woorden niet gehoord
hebt, zie, Ik laat alle geslachten van het Noorden komen, luidt het woord des Heren, en
Nebukadressar, de koning van Babel, mijn dienaar, en breng hen tegen dit land en zijn
inwoners, ja, tegen al deze volken rondom, en Ik sla hen met de ban, en maak hen tot
een voorwerp van ontzetting, tot een aanfluiting en tot een eeuwige smaad, en Ik doe
uit hun midden verdwijnen de stem der vreugde en de stem der vrolijkheid, de stem
van de bruidegom en de stem der bruid, het geluid van de handmolen en het licht der
lamp; dan zal dat gehele land tot een oord van puinhopen, tot een woestenij worden.
Deze volken nu zullen de koning van Babel dienstbaar zijn zeventig jaren; maar na
verloop van zeventig jaren zal Ik aan de koning van Babel en dit volk, luidt het woord
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 97

des Heren, hun ongerechtigheid bezoeken, ook aan het land der Chaldeeen, en Ik zal
dat tot eeuwige woestenijen maken. Dan zal Ik over dit land doen komen al mijn
woorden die Ik daartegen gesproken heb, alles wat in dit boek geschreven staat, wat
Jeremia over alle volken heeft geprofeteerd. Want ook zij zullen dienstbaar gemaakt
worden door machtige volken en grote koningen, en zo zal Ik hun vergelden naar hun
doen, naar het werk hunner handen".
Jeremia 29:10-11: "Want zo zegt de Here: Neen, als voor Babel zeventig jaren voorbij zullen
zijn, dan zal Ik naar u omzien en mijn heilrijk woord aan u in vervulling doen gaan door u
naar deze plaats terug te brengen. Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het
woord des Heren, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te
geven".
2 Kronieken 36:21-23: "
om het woord des Heren, door Jeremia verkondigd, in vervulling te doen gaan: totdat het
land zijn sabbatsjaren vergoed gekregen heeft. Al de dagen die het woest lag, heeft het
gerust, om zeventig jaar vol te maken. Maar in het eerste jaar van Kores, de koning van
Perzie, wekte de Here, opdat het woord des Heren, door Jeremia verkondigd, zou worden
voltrokken, de geest van Kores, de koning van Perzie, op, om door zijn gehele koninkrijk,
ook in geschrifte, deze oproep te doen uitgaan: Zo zegt Kores, de koning van Perzie: alle
koninkrijken der aarde heeft de Here, de God des hemels, mij gegeven en Hij heeft mij
opgedragen Hem een huis te bouwen in Jeruzalem, in Juda. Wie nu onder u tot enig deel
van zijn volk behoort, de Here, zijn God, zij met hem, hij trekke op".
Over de gehele wereld:Lev. 26:33
: "Maar u zal Ik onder de volken verstrooien en Ik zal achter u het zwaard trekken, en uw
land zal een woestenij zijn en uw steden een puinhoop.
Deutr. 4:27:
"de Here zal u onder de natien verstrooien ".
Eze. 20:23
: "Nochtans zwoer Ik in de woestijn, dat Ik hen zou verstrooien onder de volken en
verspreiden over de landen,
Eze 22:15: "
Ik zal u verstrooien onder de volken en verspreiden over de landen, en Ik zal uw
onreinheid geheel van u wegdoen"
Andere Profetieen betreffende een vierde verstrooiing worden in de Bijbel niet genoemd.
Wel wordt in Jesaja een Profetie uitgesproken, die wij vandaag de dag in vervulling hebben
zien gaan en nog steeds zien gaan.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 98

Jes. 43: 4-8: "Omdat gij kostbaar zijt in mijn ogen en hooggeschat en Ik u liefheb, geef Ik
mensen voor u in de plaats en natien in ruil voor uw leven. Vrees niet, want Ik ben met u; Ik
doe uw nakroost van het oosten komen en vergader u van het westen. Ik zeg tot het noorden:
Geef, en tot het zuiden: Houd niet terug, breng mijn zonen van verre en mijn dochters van
het einde der aarde, ieder die naar mijn naam genoemd is, en die Ik geschapen heb tot mijn
eer, die Ik geformeerd heb, die Ik ook gemaakt heb. Doet het volk uitgaan, dat blind is, al
heeft het ook ogen, en dat doof is, al heeft het ook oren".
Vanuit de hele wereld, vandaar: "uit het oosten komen, vergader uit het westen, zeg tot het
noorden geef en tot het zuiden houdt niet terug", en dit zien wij vanaf 1948 geschieden.
"Doet het volk uitgaan, dat blind is, al heeft het ook ogen en dat doof is al heeft het ook oren"
, waar is het volk Israel doof en blind voor. Ze zijn blind en doof voor hun Messias, Jezus
Christus. Dus het volk komt onbekeerd terug naar het land van hun vaderen. En God
bewerkstelligt dit alles. Het tot bloei komen van de staat Israel, noemde Jezus als laatste
en belangrijkste teken. In de dagen van Noach had men een enorm teken: " de ark.
Vandaag hebben wij ook een enorm teken; Israel. Samuel3:11 zegt het zeer pakkend:
"Zie, Ik ga in Israel iets doen, zodat een ieder die ervan hoort, de beide oren tuiten
zullen".
Laten we een blik slaan op de karakteristieke trekken van de "dagen van Noach", en wij
zullen ons een beeld kunnen vormen van de laatste dagen van onze Bedeling. Wij noemen
slechts zeven karaktertrekken:
1. Een neiging om God alleen slechts als Schepper te aanbidden, en niet als JHWH, die
verzoening voor de zonde eist.
2.
Er was een snelle vooruitgang in beschaving, in kunsten en wetenschappen.
3. Er bestond vermenging van de heilige linie van Set en de onheilige lijn van Kaïn.
4. Een grote toename van de bevolking en samenhoping van deze bevolking in grote steden.
5. Onbehoorlijke vooruitdringing van de vrouwelijke sekse en veronachtzaming van de
voornaamste huwelijkswetten.
6. Onrechtmatig verkeer van de "bewoners der lucht" met de "dochters van de mensen".
7. Verwerping van de prediking van Henoch en Noach.
Een zorgvuldige waarnemer van de "tekenen der tijden" zal opmerken, dat we in onze dagen
als deze karaktertrekken bezitten. Dit moet ons, naast het enorme teken Israël, ook
waarschuwen, dat wij het einde van deze Bedeling zeer snel naderen. Wij leven in de dagen
van de herleving van de homoseksualiteit. Lucas 17:28: "Op dezelfde wijze als het
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 99

geschiedde in de dagen van Lot". Laten wij eens kijken wat daar gebeurde: Genesis 19:4-5:
"Zij hadden zich nog niet ter ruste gelegd, of de mannen der stad, de mannen van Sodom,
omsingelden het huis, van jong tot oud, de gehele bevolking, niemand uitgezonderd, en zij
riepen Lot toe en zeiden tot hem: Waar zijn de mannen, die vannacht bij u gekomen zijn?
Breng hen bij ons buiten, opdat wij methen gemeenschap hebben".
Homoseksualiteit vierde in Sodom hoogtij, want er staat: "niemand uitgezonderd".
Momenteel discrimineren wij, wanneer wij hier commentaar op hebben. Echter dienen wij
God meer te gehoorzamen dan mensen, vandaar dat wij het Woord van God omtrent
homofilie aanhalen.
Rom. 1:26-27:
"Daarom heeft God hen overgegeven aan schandelijke lusten, want hun vrouwen hebben
de natuurlijke omgang vervangen door de tegennatuurlijke. Eveneens hebben de mannen
de natuurlijke omgang met de vrouw opgegeven, en zijn in wellust voor elkander
ontbrand, als mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende en daardoor het
welverdiende loon voor hun afdwaling in zichzelf ontvangende’.
Deutr. 22:5:
"Een vrouw zal geen mansklederen dragen en een man geen vrouwenkleed
aantrekken, want ieder die deze dingen doet, is de Here, uw God, een gruwel".
Leviticus 18:22: "En gij zult geen gemeenschap hebben met een, die van het mannelijk
geslacht is, zoals men gemeenschap heeft met een vrouw: een gruwel is het".
Leviticus 20:13: "Een man die gemeenschap heeft met iemand van het mannelijk geslacht,
zoals men gemeenschap heeft met een vrouw, beiden hebben een gruwel gedaan, zij zullen
zeker ter dood gebracht worden, hun bloedschuld is op hen".
Wij leven ook in de dagen van de herleving van het "spiritisme". De lucht is vervuld van
"verleidende geesten" en er is een herleving van de "leer van de boze geesten" wat wij
vinden in 1 Tim. 4:1:"Maar de Geest zegt nadrukkelijk, dat in latere tijden sommigen zullen
afvallen van het geloof, doordat zij dwaalgeesten en leringen van boze geesten volgen."
De prediking met betrekking tot de "komst van de Heer" wordt in bredere kring verworpen,
aldus de woorden van Petrus bevestigende: (2 Petr. 3:3-4)"Dit vooral moet gij weten, dat er
in de laatste dagen spotters met spotternij zullen komen, die naar hun eigen begeerten
wandelen, en zeggen: Waar blijft de belofte van zijn komst? Want sedert de vaderen
ontslapen zijn, blijft alles zo, als het van het begin der schepping af geweest is".
Voor de zondvloed gaf God hen een waarschuwing van 120 jaar (Gen. 6:3) doch wanneer
Christus voor Zijn Gemeente komt in de wolken om hen tot Zich te nemen, verwijdert
tevens de Heilige Geest met hen van de aarde. Nu hebben we reeds 50 jaar (staat Israël) de
waarschuwing, dat God zal gaan ingrijpen. Na de opname van de Gemeente zal deze wereld
aan het oordeel (grote verdrukking) worden overgelaten. Hieruit zien wij, dat deze Bedeling,
evenals die welke vooraf gingen, zal eindigen in afval.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 100

Bedeling van het oordeel
Tussen de Bedeling van de Gemeente en de Millennianistische Bedeling is nog een
"ingelaste Bedeling" de Bedeling van het oordeel. Tijdens deze Bedeling zullen de Joden, de
heidenen en de Gemeente geoordeeld worden. En dit niet als enkelingen, maar als natie’s, of
als volk voor zich.
De Gemeente
zal net voor deze Bedeling worden opgenomen en geoordeeld worden voor de
rechterstoel van Christus. (2 Cor. 5:10)"Want wij moeten allen voor de rechterstoel van
Christus openbaar worden, opdat een ieder wegdrage wat hij in zijn lichaam verricht
heeft, naardat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad".
De Joden
zullen geoordeeld worden tijdens de Bedeling, onder de antichrist op aarde. Hun
oordeel wordt genoemd "een tijd van benauwdheid voor Jakob". (Jer. 30:4-7: "Dit nu
zijn de woorden die de Here over Israel en Juda gesproken heeft. Want zo zegt de Here:
Angstgeschrei horen wij, schrik en geen heil. Vraagt toch, ziet, of een man baart; waarom
zie Ik iedere man met zijn handen aan zijn heupen als een barende en heeft elk gelaat een
lijkkleur gekregen? Wee, want groot is die dag, zonder weerga; een tijd van benauwdheid
is het voor Jakob; maar daaruit zal hij gered worden". En (Dan.12:1) "Te dien tijde zal
Michael opstaan, de grote vorst, die de zonen van uw volk terzijde staat; en er zal een tijd
van grote benauwdheid zijn, zoals er niet geweest is sinds er volken bestaan, tot op die tijd
toe. Maar in die tijd zal uw volk ontkomen: al wie in het boek geschreven wordt
bevonden".
De heidenen
(de naties) zullen aan het eind van de Grote Verdrukking geoordeeld worden, wanneer
de Here Jezus Christus van de Hemel zal nederdalen en gezeten zal zijn op de " Troon
Zijner Heerlijkheid" te Jeruzalem. En alle natie’s door hun vertegenwoordigers voor
Hem verzameld worden, en wanneer de "schapenwolken" beloond zullen worden door
te mogen ingaan in het Duizendjarige Rijk en de "bokkenvolken", als natie’s zullen
vernietigd worden. (Matth. 25:31-46) "Wanneer dan de Zoon des mensen komt in zijn
heerlijkheid en al de engelen met Hem, dan zal Hij plaats nemen op de troon zijner
heerlijkheid. En al de volken zullen voor Hem verzameld worden, en Hij zal ze van
elkander scheiden, zoals de herder de schapen scheidt van de bokken, en Hij zal de
schapen zetten aan zijn rechterhand en de bokken aan zijn linkerhand. Dan zal de Koning
tot hen, die aan zijn rechterhand zijn, zeggen: Komt, gij gezegenden mijns Vaders, beerft
het Koninkrijk, dat u bereid is van de grondlegging der wereld af. Want Ik heb honger
geleden en gij hebt Mij te eten gegeven. Ik heb dorst geleden en gij hebt Mij te drinken
gegeven, Ik ben een vreemdeling geweest en gij hebt Mij gehuisvest, naakt en gij hebt Mij
gekleed, ziek en gij hebt Mij bezocht; Ik ben in de gevangenis geweest en gij zijt tot Mij
gekomen. Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Here, wanneer
hebben wij U hongerig gezien en hebben wij U gevoed, of dorstig en hebben wij U te
drinken gegeven? Wanneer hebben wij U als vreemdeling gezien en hebben U gehuisvest,
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 101

of naakt, en hebben U gekleed? Wanneer hebben wij U ziek of in de gevangenis gezien en
zijn tot U gekomen? En de Koning zal hun antwoorden en zeggen: Voorwaar, Ik zeg u, in
zoverre gij dit aan een van deze mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het Mij
gedaan. Dan zal Hij ook tot hen, die aan zijn linkerhand zijn, zeggen: Gaat weg van Mij,
gij vervloekten, naar het eeuwige vuur, dat voor de duivel en zijn engelen bereid is. Want
Ik heb honger geleden en gij hebt Mij niet te eten gegeven, Ik heb dorst geleden en gij
hebt Mij niet te drinken gegeven; Ik ben een vreemdeling geweest en gij hebt Mij niet
gehuisvest, naakt en gij hebt Mij niet gekleed, ziek en in de gevangenis en gij hebt Mij niet
bezocht. Dan zullen ook zij Hem antwoorden en zeggen: Here, wanneer hebben wij U
hongerig gezien, of dorstig, of als vreemdeling, of naakt of ziek, of in de gevangenis, en
hebben wij U niet gediend? Dan zal Hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar, Ik zeg u,
in zoverre gij dit aan een van deze minsten niet gedaan hebt, hebt gij het ook aan Mij niet
gedaan. En dezen zullen heengaan naar de eeuwige straf, maar de rechtvaardigen naar
het eeuwige leven".
4. De Eeuw der Eeuwen
Deze eeuw is tweevoudig en omsluit de "Millennianistische Eeuw" en de "Volmaakt Eeuw",
tussen welke de aarde "door vuur vernieuwd" zal worden. De tegenwoordige Eeuw zal
eindigen bij de "Opname van de Gemeente", wat gevolgd zal worden door de "Grote
Verdrukking". En de "Eeuw der Eeuwen" zal ingeleid worden door de "Openbaring van
Jezus Christus", wanneer Hij naar de aarde zal terugkeren, en na de natie’s geoordeeld te
hebben, Zijn Duizendjarig Rijk zal stichten.
A. de Millennianistische Eeuw
Schrijvers en dichters hebben geschreven en gezongen over deze "Gouden Eeuw", een Eeuw
van universele rechtvaardigheid en vrede. De Joden geloven, dat het zevende duizendtal
jaren, gerekend vanaf de Schepping, een "Sabbat van Rust" zal zijn. Tevens geloven ze, dat
de beschrijving van deze Eeuw, gemaakt is door de Oud Testamentische Profeten. Het zal
een periode van 1000 jaar zijn, gedurende welke ook satan gebonden zal zijn, en alleen
Christus over deze aarde zal regeren. Dit wordt ook in het Nieuwe Testament geopenbaard.
Deze periode wordt in het Boek der Openbaring zes maal genoemd. Openbaring 20:1-7: "En
ik zag een engel nederdalen uit de hemel met de sleutel des afgronds en een grote keten in
zijn hand; en hij greep de draak, de oude slang, dat is de duivel en de satan, en hij bond hem
duizend jaren, en hij wierp hem in de afgrond en sloot en verzegelde die boven hem, opdat
hij de volkeren niet meer zou verleiden, voordat de duizend jaren voleindigd waren; daarna
moest hij voor een korte tijd worden losgelaten. En ik zag tronen, en zij zetten zich daarop,
en het oordeel werd hun gegeven; en ik zag de zielen van hen, die onthoofd waren om het
getuigenis van Jezus en om het woord van God, en die noch het beest noch zijn beeld
hadden aangebeden en die het merkteken niet op hun voorhoofd en op hun hand ontvangen
hadden; en zij werden weder levend en heersten als koningen met Christus, duizend jaren
lang. De overige doden werden niet weder levend, voordat de duizend jaren voleindigd
waren. Dit is de eerste opstanding. Zalig en heilig is hij, die deel heeft aan de eerste
opstanding: over hen heeft de tweede dood geen macht, maar zij zullen priesters van God en
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 102

van Christus zijn en zij zullen met Hem als koningen heersen, die duizend jaren. En wanneer
de duizend jaren voleindigd zijn, zal de satan uit zijn gevangenis worden losgelaten".
De Schriften spreken van zeven grote "Proefbedelingen" voor de mens, vanaf diens
Schepping tot wanneer de Nieuwe Hemel en de Nieuwe Aarde zullen verschijnen. De mens
werd beproefd met betrekking tot:
1. De onschuld in de Hof van Eden.
2. Het geweten in de tijd tot aan de zondvloed.
3. Het menselijke bestuur tot aan de spraakverwarring.
4. De familie regering tijdens de aartsvaders.
5. De wet in de Bedeling van de wet.
6. De genade in onze tijd.
7. Dit is de laatste tijdens dit Millennium. God zal de mens nog een beproeving geven,
alvorens God de mens opgeeft als, hopeloos, ongeneeslijk, onverbeterlijk, God hatend en
ongehoorzaam zijnde. Deze proef zal beslissend zijn en hem de laatste kans op
verontschuldiging ontnemen.
Wat is deze verontschuldiging? De mens beschuldigt satan, als de oorzaak van zijn val en
ook van zijn voortdurend zondigen. "Neem de satan weg" roept men. "Verlam zijn macht",
"breekt zijn boosaardige activiteit, bindt hem en verlos ons van zijn dominerende invloed en
dan zult U zien, dat de mens in de grond van zijn wezen goed en braaf is, en dat hij slechts
slachtoffer is van ongunstige omstandigheden".
God antwoordt, dat dit zal gebeuren. Satan wordt gebonden, zodat hij niet langer de mens
kan verleiden. De proef zal1000 jaar duren, omdat de mens niet zal kunnen zeggen, dat de
wortel nog diep zat (van de zonden) en dat de Bedeling te kort was om deze laatste
wortelrest van satan’s heerschappij te verdrijven. In deze 1000 jaar zal de mens al de
gezegende invloeden van de Heilige Geest ondervinden. (Ziekte, honger, oorlog, onrecht
enz. zal er niet meer heersen. Dus de schuld kan ook niet op de omstandigheden van die aard
geschoven worden. Het zal de ideale staat zijn, waar de mens nu van droomt).
Doch het resultaat van deze gezegende Millennianistische Eeuw zal zijn, zoals we het in de
Profetieën kunnen lezen, dat wanneer satan na 1000 jaar weer losgemaakt wordt, de mens zal
tonen hetzelfde opstandige wezen te zijn, als voor die tijd. Want ook deze Bedeling zal,
evenals al de vorigen eindigen inafval. (Openbaring 20:7-10) "En wanneer de duizend jaren
voleindigd zijn, zal de satan uit zijn gevangenis worden losgelaten, en hij zal uitgaan om de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 103

volkeren aan de vier hoeken der aarde te verleiden, Gog en Magog, om hen tot de oorlog te
verzamelen, en hun getal is als het zand der zee. En zij kwamen op over de breedte der
aarde en omsingelden de legerplaats der heiligen en de geliefde stad; en vuur daalde neder
uit de hemel en verslond hen, en de duivel, die hen verleidde, werd geworpen in de poel van
vuur en zwavel, waar ook het beest en de valse profeet zijn, en zij zullen dag en nacht
gepijnigd worden in alle eeuwigheden".
In de Millennianistische Bedeling zal God wederom met de mensheid als ééngeheel, maar
bestaande uit verschillende naties, bemoeienis hebben. De Gemeente zal dan niet op aarde
zijn, dan alleen in zoverre zij vertegenwoordigd wordt door diegenen, die Christus, DE
KONING, zullen terzijde staan bij de regering over het Duizendjarig Rijk.
De Joden, als natie, zullen dan aan het Hoofd der Naties staan. (Deutr.28:13)"De Here zal u
stellen tot een hoofd en niet tot een staart, gij zult enkel opgaan en niet neergaan, wanneer
gij luistert naar de geboden van de Here, uw God, die ik u heden opleg om die naarstig te
onderhouden". Daar zij voor een deel de ceremoniële Wet zullen in acht nemen, zullen zij
staan onder een Nieuw Verbond". Jer. 31:31-37: "Zie, de dagen komen, luidt het woord des
Heren, dat Ik met het huis van Israel en het huis van Juda een nieuw verbond sluiten zal.
Niet zoals het verbond, dat Ik met hun vaderen gesloten heb ten dage dat Ik hen bij de hand
nam, om hen uit het land Egypte te leiden: mijn verbond, dat zij verbroken hebben, hoewel
Ik heer over hen ben, luidt het woord des Heren. Maar dit is het verbond, dat Ik met het huis
van Israel sluiten zal na deze dagen, luidt het woord des Heren: Ik zal mijn wet in hun
binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot
een volk zijn. Dan zullen zij niet meer een ieder zijn naaste en een ieder zijn broeder leren:
Kent de Here: want zij allen zullen Mij kennen, van de kleinste tot de grootste onder hen,
luidt het woord des Heren, want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en hun zonde niet
meer gedenken. Zo zegt de Here, die de zon overdag tot een licht geeft, die de maan en de
sterren verordent tot een licht des nachts, die de zee opzweept, dat haar golven bruisen,
wiens naam is Here der heerscharen: deze verordeningen voor mijn ogen zullen wankelen,
luidt het woord des Heren, dan zal ook het nageslacht van Israel ophouden al de dagen een
volk te zijn voor mijn ogen. Zo zegt de Here: Als de hemel boven te meten is en de
fundamenten der aarde beneden na te speuren zijn, dan zal Ik heel het nageslacht van Israel
verwerpen om al hetgeen zij gedaan hebben, luidt het woord des Heren".
(Hebr. 8:7-13)"Want indien dat eerste onberispelijk ware geweest, zou er geen plaats
gezocht zijn voor een tweede. Want Hij berispt hen, als Hij zegt: Zie, er komen dagen,
spreekt de Here, dat Ik voor het huis Israels en het huis Juda een nieuw verbond tot stand
zal brengen, niet zoals het verbond, dat Ik met hun vaderen maakte ten dage, dat Ik hen bij
de hand nam om hen uit het land Egypte te leiden, want zij hebben zich niet gehouden aan
mijn verbond en Ik heb Mij niet meer om hen bekommerd, spreekt de Here. Want dit is het
verbond, waarmede Ik Mij verbinden zal aan het huis Israels na die dagen, spreekt de Here:
Ik zal mijn wetten in hun verstand leggen, en Ik zal die in hun harten schrijven, en Ik zal hun
tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn. En niet langer zullen zij een ieder zijn
medeburger, en een ieder zijn broeder leren, zeggende: Ken de Here, want allen zullen zij
Mij kennen, van de kleinste tot de grootste onder hen. Want Ik zal genadig zijn over hun
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 104

ongerechtigheden, en hun zonden zal Ik niet meer gedenken. Als Hij spreekt van een nieuw
verbond, heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd verklaard. En wat veroudert en
verjaart, is niet ver van verdwijning".
Het principe, waarop God Zijn handelingen met de mens in die dagen zal gronden, zal niet
de "Wet" zijn, noch "Genade" of "Oordeel", maar "rechtvaardigheid". Het zal een
autocratische regering zijn, want Christus zal met ijzeren roede heersen. (Jes. 11:1-4; Openb.
2:27 en 19:15; Psalm 2:9. Zelf Studie) maar die regering zal op "liefde" gebaseerd zijn. Daar
satan in die tijd gebonden zal zijn, zal het karakter van de Millennianistische Bedeling in
alle opzichten verschillen van de voorafgaande Bedelingen, en kan men ze ook niet met
elkaar vergelijken.
B. de volmaakte Eeuw.
Aan het einde van de Millennianistische Eeuw zal de tegenwoordige aarde "vernieuwd
worden (oordeel voor de Troon) door vuur". Het resultaat zal zijn een "Nieuwe Hemel en
een Nieuwe Aarde", waarop "gerechtigheid zal wonen. (2 Petrus 3:13) "Wij verwachten
echter naar zijn belofte nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont".
Het is dit "volmaakte Koninkrijk dat Christus aan de Vader zal overgeven". (1 Cor. 15:28)
"Wanneer alles Hem onderworpen is, zal ook de Zoon zelf Zich aan Hem onderwerpen, die
Hem alles onderworpen heeft, opdat God zij alles in allen.". Want het Millennianistische
koninkrijk is niet volmaakt, er zal nog gezondigd worden, en het eindigt, zoals we reeds
zagen in AFVAL. Dit "volmaakte Koninkrijk" is eveneens een Bedeling, de Bedeling van de
Volheid der Tijden. (Ef. 1:10)"om, ter voorbereiding van de volheid der tijden, al wat in de
hemelen en op de aarde is onder een hoofd, dat is Christus, samen te vatten". Het
Millennianistische koninkrijk vormt tezamen met het Volmaakte koninkrijk het "Koninkrijk
van de Zoon des mensen".
5. De Eeuwen der Eeuwen
Zoals de "Eeuwen der Schepping" de "ALPHA" eeuwen waren, zo zijn deze de "OMEGA
eeuwen. Datgene, waarover wij nu spreken, als de tijd zal ophouden te bestaan, wanneer het
"Volmaakte Koninkrijk" de Vader zal zijn overgegeven, en de Eeuw der Eeuwen, een
aanvang nemen. Zij corresponderen met wat Paulus in zijn brief aan de Efeze noemt: "de
Toekomende Eeuw" (Ef. 2:7) En Johannes zegt in het Boek der Openbaring, dat de duivel en
het beest en de valse profeet dag en nacht voor eeuwig zullen gepijnigd worden, gedurende
"Aeonen der Aeonen" of de "Eeuw der Eeuwen" (Openb. 20:10) En dat de "dienstknechten
Gods", gedurende diezelfde periode zullen regeren. (Openb. 22:5)
Wat die "Eeuw der Eeuwen" over het Plan en Oogmerk van God zullen openbaren, weten
wij niet, maar wanneer wij Hem toebehoren zullen wij het beleven, en waarschijnlijk in de
ontwikkeling daarvan een deel uitmaken. Wat wij weten is, dat wij slechts staan aan de
"aanvang der dingen", en dat met betrekking tot de "eeuwen" de Eeuwigheid nog in haar
jeugd is.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 105

Hoofdstuk 06:
De tegenwoordige boze wereld.
Terwijl deze Bedeling de "Bedeling van de genade" is, en het Gods bedoeling is, gedurende
deze Bedeling een "Volk voor Zijn Naam" te vergaderen, namelijk de Gemeente; wordt de
wereld, waaruit deze Gemeente vergaderd wordt, genoemd:
"De tegenwoordige boze wereld"
Galaten 1:4:"die Zichzelf gegeven heeft voor onze zonden, om ons te trekken uit de
tegenwoordige boze wereld".
Dat deze eeuw "boos’ is, ziet men aan het karakter van haar beschaving. Nadat het Evangelie
bijna 2000 jaar gepredikt is, is de wereld in een veel erger toestand, dan in de dag van
Christus. En het ziet er naar uit, dat zij voortijlt naar een of andere grote crises. De geest der
wetteloosheid hangt in de lucht, en niettegenstaande alle pogingen hem te onderdrukken,
wordt zij op een vreemde wijze onhandelbaar en verdorven, en is vastbesloten te breken met
alle gezag en wet.
Hoe moeten wij dit verklaren? Heeft God Zijn controle over de wereld verloren, en heeft Hij
aan een andere toegestaan zijn zin door te drijven? Het antwoord hierop, is dat gedurende
deze Bedeling
twee aan elkaar tegenovergestelde machten
op de wereld werkzaam zijn. De Heilige Geest, die zich bezig houdt met het lichaam van de
Gemeente bijeen te vergaderen en de "geest van het boze". In Cor. 2:12 worden ze "de Geest
uit God" en de geest der wereld" genoemd.
Johannes noemt ze in 1 Joh. 4:5-6 "de Geest der waarheid" en "de geest der dwaling". De
"geest der dwaling" is de bron van alle "kracht en dwaling", (2 Thes. 9-11) "Daarentegen is
diens komst naar de werking des satans met allerlei krachten tekenen en bedrieglijke
wonderen, en met allerlei verlokkende ongerechtigheid, voor hen, die verloren gaan, omdat
zij de liefde tot de waarheid niet aanvaard hebben, waardoor zij hadden kunnen behouden
worden. En daarom zendt God hun een dwaling, die bewerkt, dat zij de leugen geloven", die
heden ten dage in de wereld is, en daar het "Einde van deze Eeuw" nadert, worden deze
krachten snel vermenigvuldigd, en er is de uiterste waakzaamheid toe nodig om niet in hun
netten verstrikt te geraken.
Evenals in de Gemeente de Heilige Geest woont en zij door Hem geleid wordt, zo woont in
de wereld buiten de Gemeente de "geest der verleiding" en wordt deze wereld daardoor
geleid, 1 Cor. 2:12: "Wij nu hebben niet de geest der wereld ontvangen, maar de Geest uit
God, opdat wij zouden weten, wat ons door God in genade geschonken is", of wel geleid
door de onheilige geest.
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 106

En evenals de Heilige Geest een Persoon is, zo is ook de geest der wereld een persoon. Ef.
2:1-2:"Ook u, hoewel gij dood waart door uw overtredingen en zonden, waarin gij vroeger
gewandeld hebt overeenkomstig de loop dezer wereld, overeenkomstig de overste van de
macht der lucht, van de geest, die thans werkzaam is in de kinderen der
ongehoorzaamheid,".
Hieruit zien we, dat de "geest van deze wereld", satan is. Toen de wereld Gods Zoon
kruisigde, weigerde zij Gods heerschappij, en zij verkoos Bar-Abbas boven Christus, op
deze wijze satan verheffende in de positie van de "god dezer eeuw", want over satan wordt
nimmer gesproken, als van de "god van enige andere eeuw", dan van deze. Het was satans
eerzucht om aan God gelijk te zijn, dit veroorzaakte zijn val. Jes. 14:12-14: "Hoe zijt gij uit
de hemel gevallen, gij morgenster, zoon des dageraads; hoe zijt gij ter aarde geveld,
overweldiger der volken! En gij overlegdet nog wel: Ik zal ten hemel opstijgen, boven de
sterren Gods mijn troon oprichten en zetelen op de berg der samenkomst ver in het noorden;
ik wil opstijgen boven de hoogten der wolken, mij aan de Allerhoogste gelijkstellen", en tot
nu toe heeft hij deze eerzucht niet opgegeven, en het is zijn plan en zijn doel zichzelf in de
persoon van de antichrist te verheffen, (in wie hij wonen zal) en te zitten in de "tempel
Gods" (de herbouwde Joodse Tempel), als god, en in het bezit van een volk te zijn, dat hem
als zodanig zal aanbidden.
2 Thes. 2:3-4:
"Laat niemand u misleiden, op welke wijze ook, want eerst moet de afval komen en de
mens der wetteloosheid zich openbaren, de zoon des verderfs, de tegenstander, die zich
verheft tegen al wat God of voorwerp van verering heet, zodat hij zich in de tempel Gods
zet, om aan zich te laten zien, dat hij een god is".
Openbaring 13:4:
"en zij aanbaden de draak, omdat hij aan het beest de macht gegeven had, en zij
aanbaden het beest, zeggende: Wie is aan het beest gelijk? en: Wie kan er oorlog tegen
voeren?"
Openbaring 13:11-12:
"En ik zag een ander beest opkomen uit de aarde en het had twee horens als die van het
Lam, en het sprak als de draak.
12 En het oefent al de macht van het eerste beest voor diens ogen uit. En het bewerkt, dat de
aarde en zij, die daarop wonen, het eerste beest zullen aanbidden, welks dodelijke wond
genezen was."
de dag des mensen
Deze Bedeling wordt in de Schriften "de dag des mensen" genoemd. Paulus zegt, terwijl hij
aan de Corinthe schrijft:"Nu raakt het mij zeer weinig, of ik al door u of door enig menselijk
gericht beoordeeld word. Ja, ook mijzelf beoordeel ik niet". De kanttekening bij de Oude
Vertaling spreekt van - de dag des mensen - (1 Cor. 4:3)
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 107

Deze dag is de "dag van de verheerlijking van de mens". De dag, waarop de werken van de
mens verheerlijkt en geprezen zullen worden. Wij kunnen de grote vlucht, die de
wetenschap en de kennis van de mechaniek enz., deze laatste honderd jaar, buiten Gom om,
genomen heeft, niet anders verklaren, dan door de veronderstelling, dat er een
"bovenmenselijk wezen" bestaat, die deze kennis verschaft en die alles wat deze kennis
betreft, onder zijn toezicht heeft. En het is van belang op te merken, dat het niet de
nakomelingen van Set waren, de godvrezende mensen van de Anti Diluviaanse Bedeling,
maar de nakomelingen van Kaïn, de goddeloze mensen van die periode, die de bewerking
van het metaal, en de muziekinstrumenten uitvonden (zonder twijfel voor hun genoegen) en
die de grote steden bouwden voor handels- en andere doeleinden.
Wel nu, wij weten, dat satans evangelie is, het "evangelie van de vooruitgang". Dit evangelie
predikte hij aan Eva in de Hof van Eden, toen hij haar beloofde dat, wanneer zij eten zou
van de vrucht, haar ogen zouden geopend worden, en zij en Adam "ALS GOD" zouden zijn,
kennende het goed en het kwaad. (Gen. 3:5) "maar God weet, dat ten dage, dat gij daarvan
eet, uw ogen geopend zullen worden, en gij als God zult zijn, kennende goed en kwaad".
Het was de belofte van "kennis", die de val van het menselijke ras veroorzaakte, en toen
Adam en Eva satans raad opvolgde, leverden zij het ras over aan zijn leiding en aan zijn
ontworpen programma.
Het is niet aannemelijk, dat de Heilige God aan het goddelijke ras van Kaïn, de kennis zou
schenken van dingen uit te vinden, die zouden leiden tot de val van de mens, en
medewerken zou tot het feit van de zondvloed. Noch ook kan men veronderstellen, dat een
God van liefde aan de mens de kennis zou schenken, die hem in staat zou stellen zulke helse
oorlogsinstrumenten uit te vinden, als we heden ten dage zien. Het is dus duidelijk, dat er
aan het hoofd van het "wereld systeem" een "bovenmenselijk wezen" staat en dat zijn naam -
satan - is. Zijn programma is dus duidelijk: zonder God een schitterende beschaving op te
bouwen.
De frase "Christelijke beschaving" is een uitvinding van de "god dezer Eeuw". Iets
dergelijks kan niet bestaan, want Christendom en Beschaving hebben niets met elkaar
gemeen. Zonder Christus is het niet mogelijk, dat er een Christelijke Beschaving bestaat,
wanneer Hij wederkomt, zal Hij de beschaving van deze Eeuw, waar men zo prat op gaat, te
niet doen, en zal Hij een NIEUWE BESCHAVING vormen, waarover satan geen macht zal
hebben, want hij zal als een gevangene in de afgrond blijven.
Het is duidelijk, dat wanneer deze wereld tot een geschikte verblijfplaats gemaakt zou
kunnen worden, buiten God om, er geen meesterlijker leider gevonden zou kunnen worden,
dan satan, en dat, wanneer hij dit niet tot stand heeft kunnen brengen, dit niet zijn schuld is,
maar de oorzaak, hiervan gezocht moet worden in de eigenzinnigheid van de mens.
In het Nieuwe Testament wordt slechts van twee klassen van mensen gesproken, namelijk
"de kinderen van God" en "de kinderen des duivels". Wij vinden dit in 1 Johannes
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 108

3:10:"Hieraan zijn de kinderen Gods en de kinderen des duivels kenbaar: een ieder die de
rechtvaardigheid niet doet, is niet uit God, evenmin als wie zijn broeder niet liefheeft." en
deze worden in Ef. 2:2 genoemd: "kinderen der ongehoorzaamheid".
Tussen deze beide klassen van mensen is geen mogelijkheid van verbinding, zo iets als een
"broederschap des mensen" kan daarom ook niet bestaan, waaronder gewoonlijk begrepen
wordt de verbinding vaan alle godsdienstige lichamen en sekten, zoals Christenen, Joden,
Atheïsten, Mohammedanen, Boeddhisten enz., in één federatie van godsdiensten.
Het woord "ongehoorzaam" betekent: "hardnekkige opstandigheid". Hoe nutteloos is dan de
poging van de "kinderen der ongehoorzaamheid" om de aarde tot een aangenamer
verblijfplaats te maken voor de mens, en te trachten een millennium te gronden,
samengesteld uit alle godsdienstige lichamen, wanneer de grote masse van de mensheid in
een "hardnekkige opstand" tegen God verkeert, en niet wil, dat Zijn Zoon over hen regeert,
maar zich elke inspanning getroost, teneinde een goddeloze beschaving voort te brengen en
de weg te banen voor satans meesterwerk, "de mens der zonde".
Satan is de "verleider der wereld". (Openb. 12:9: "En de grote draak werd op de aarde
geworpen, de oude slang, die genaamd wordt duivel en de satan, die de gehele wereld
verleidt; hij werd op de aarde geworpen en zijn engelen met hem".) Hij verwekt een valse
hoop en misleidt door: "de verleiding van de rijkdom" (Matth. 13:22) en door de "verleiding
van de zonde" (Hebr. 3:13) en door "de verlokkende onrechtvaardigheid" (2 Thes. 2:9-11).
Hij veroorzaakt de "beoefening van de verbeelding" en door middel van "sterke
zinsbegoochelingen" en door "verleidende geesten" tracht hij de mensen geloof te doen
slaan aan zijn plannen voor verbetering van de wereld.
Zijn voorstanders wijzen op de toename en de groei van de wereldschappelijke kennis en op
de uitvindingen, en op de grote vooruitgang bij de land-, lucht- en zeemachten. Ook wijzen
ze op de uitvindingen en verbeteringen, die de arbeid verlicht en het huishoudelijk gemak
bevorderen, of op de grote filantropie van de mensheid, die geld geven voor faculteiten,
leesbibliotheken, ziekenhuizen, ontwikkelingshulp en andere liefdadige instellingen, daarbij
vergetende, dat deze dingen slechts tot stoffelijke hulp dienstig zijn en weinig hebben uit te
staan met het zedelijke karakter, en het feit voorbijziende, dat de tegenwoordige wereld op
een vulkaan leeft, wiens inwendige een schuimende ketel is van sociale onrust en van
commerciële verdorvenheid.
Toen "de god dezer wereld" inzag, dat hij de Gemeente niet door vervolging kon uitroeien,
veranderde hij zijn tactiek en tracht hij nu door middel van verleiding haar pogingen te
neutraliseren. Zijn methode is om haar pogingen (van de Gemeente dus) voor de
evangelisatie van de wereld om te zetten in methoden voor sociale verbeteringen en op deze
wijze de wereld tot een aangename verblijfplaats te maken, hierbij vergetende, dat evenmin
als de natuurlijke mens door "beschaving" geestelijk gered kan worden, dit ook niet bij de
wereld het geval is, en dat daarom alle pogingen om de wereld te behouden door haar
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 109

"sociale verbeteringen" te schenken, nutteloos zijn. En wanneer de Gemeente haar hulp aan
deze methode schenkt, zo erkent zij daarmee, dat de wijze waarop Christus de wereld redt,
onvoldoende is, en op deze wijze schakelt zij de kracht van het Evangelie uit.
Vele Christenen geven liever grote sommen uit voor de "sociale, intellectuele- en stoffelijke
verbeteringen van de wereld", dan voor de Evangelisatie van de wereld. Zij gaan zelfs
verder en vormen verenigingen, die tot doel hebben de "tegenstrijdige" maatschappelijke
toestanden te onderzoeken, zoals armoede, ondeugd, onkunde enz. Ze benoemen
specialisten met hoge salarissen om dit alles te onderzoeken en te trachten de oorzaak op te
sporen van al de zonde en leed, dat in de wereld is, maar zij vergeten, dat zij dan alleen hun
geld weggooien, want eeuwen geleden zei de Bijbel reeds, dat DE OORZAAK VAN
ALLES DE ZONDE IS.
Als de beste bestrijdingsmethode is, dat we de oorzaak daarvan vernietigen, laat de
Gemeente dan door middel van de Bijbel, proberen het individu te behouden, (Het Bloed
van Jezus Christus reinigt ons van alle zonden. De oorzaak is dan weg) en hierdoor tevens
de maatschappij te redden.
De algemene opvatting is, dat alle "maatschappelijke ziekten" hun oorzaak vinden in de
omgeving of de omstandigheid van de mens, terwijl de oorzaakechter juist te vinden is IN
DE MENS ZELF. Dat wil zeggen dat de mens "wedergeboren" moet worden door de
Heilige Geest. Het schijnt, dat alle plannen om de wereld tot een plaats te maken, waar men
beter kan leven, tot resultaat heeft, dat de mens een wereld bouwt, waar men beter kan
"zondigen, daar zij de gemakkelijkheid om te zondigen juist doet toenemen.
"De god dezer Eeuw" weet, dat wanneer de Gemeente zich uitsluitend zou wijden aan het
werd van de "WERELD EVANGELISATIE" hij zijn taak zou moeten opgeven tot het
bouwen van zijn "beschavingsstructuur", zodat hij ervoor zorgt haar in zijn macht te houden,
en de tijd van haar opname (1 Thes. 4:15-18:"Want dit zeggen wij u met een woord des
Heren: wij, levenden, die achterblijven tot de komst des Heren, zullen in geen geval de
ontslapenen voorgaan, want de Here zelf zal op een teken, bij het roepen van een aartsengel
en bij het geklank ener bazuin Gods, nederdalen van de hemel, en zij, die in Christus
gestorven zijn, zullen het eerst opstaan; daarna zullen wij, levenden, die achterbleven,
samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de
lucht, en zo zullen wij altijd met de Here wezen. Vermaant elkander dus met deze
woorden".) uit te stellen, evenals farao trachtte Israël in Egypte te houden, door hen steden
van steen, Ramses en Pithon te doen bouwen.
Met dit doel houdt hij haar bezig met het maken van "stenen zonder stro" en verblindt op
deze wijze haar ogen voor het licht van het "heerlijke Evangelie van Christus", bijvoorbeeld
de leer van de Prae Millennianistische Komst van de Heer, omdat hij weet, dat wanneer de
Gemeente daar een blik opkrijgt, zij weigeren zal langer te werken aan de plannen tot
"verbetering van deze wereld".
Het verenigen van de naties van de aarde is een opzet, teneinde Gods oordeel over Babel te
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 110

niet te doen, en het werk van de bouw van de toren te hervatten, dat ten doel heeft"Naam
voor de mens te maken" (Genesis 11:1-9) De gehele aarde nu was een van taal en een van
spraak. Toen zij oostwaarts trokken, vonden zij een vlakte in het land Sinear, waar zij zich
vestigden. En zij zeiden tot elkander: Welaan, laten wij tichelen maken en die goed bakken.
En de tichel diende hun tot steen en het asfalt diende hun tot leem. Ook zeiden zij: Welaan,
laten wij ons een stad bouwen met een toren, waarvan de top tot de hemel reikt, en laten wij
ons een naam maken, opdat wij niet over de gehele aarde verstrooid worden. Toen daalde
de Here neder om de stad en de toren, die de mensenkinderen bouwden, te bezien, en de
Here zeide: Zie, het is een volk en zij allen hebben een taal. Dit is het begin van hun streven;
nu zal niets van wat zij denken te doen voor hen onuitvoerbaar zijn. Welaan, laat Ons
nederdalen en daar hun taal verwarren, zodat zij elkanders taal niet verstaan. Zo
verstrooide de Here hen vandaar over de gehele aarde, en zij staakten de bouw van de stad.
Daarom noemt men haar Babel, omdat de Here daar de taal der gehele aarde verward heeft
en de Here hen vandaar over de gehele aarde verstrooid heeft".
Twee aan elkaar "onderscheiden lichamen" worden tijdens deze "tegenwoordige boze
Eeuw" gevormd:
1. Het Lichaam van Christus - de Gemeente,
2. Het lichaam van de antichrist.
Het eerste wordt door Gods Geest (de Heilige Geest) (1 Cor. 12:3-13: "Daarom maak ik u
bekend, dat niemand, door de Geest Gods sprekende, zegt: Vervloekt is Jezus; en dat
niemand kan zeggen: Jezus is Here, dan door de Heilige Geest. Er is verscheidenheid in
genadegaven, maar het is dezelfde Geest; en er is verscheidenheid in bedieningen, maar het
is dezelfde Here; en er is verscheidenheid in werkingen, maar het is dezelfde God, die alles
in allen werkt. Maar aan een ieder wordt de openbaring van de Geest gegeven tot welzijn
van allen. Want aan de een wordt door de Geest gegeven met wijsheid te spreken, en aan de
ander met kennis te spreken krachtens dezelfde Geest; aan de een geloof door dezelfde
Geest en aan de ander gaven van genezingen door die ene Geest; aan de een werking van
krachten, aan de ander profetie; aan de een het onderscheiden van geesten, en aan de ander
allerlei tongen, en aan weer een ander vertolking van tongen. Doch dit alles werkt een en
dezelfde Geest, die een ieder in het bijzonder toedeelt, gelijk Hij wil. Want gelijk het lichaam
een is en vele leden heeft, en al de leden van het lichaam, hoe vele ook, een lichaam vormen,
zo ook Christus; want door een Geest zijn wij allen tot een lichaam gedoopt, hetzij Joden,
hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en allen zijn wij met een Geest gedrenkt".) en het
tweede door de geest van de boze vergaderd, welke laatste geest nu werkt in de "kinderen
der ongehoorzaamheid". (Ef 2:1-2:"Ook u, hoewel gij dood waart door uw overtredingen en
zonden, waarin gij vroeger gewandeld hebt overeenkomstig de loop dezer wereld,
overeenkomstig de overste van de macht der lucht, van de geest, die thans werkzaam is in de
kinderen der ongehoorzaamheid".)
Het onderscheid, dat er tussen het "lichaam", dat door de geest van het boze en dat door de
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 111

Heilige Geest wordt gevormd, bestaat hierin, dat het tweede verenigd is met "Zijn Levend
Hoofd" (Christus - Ef. 1:20-23:"die Hij heeft gewrocht in Christus, door Hem uit de doden
op te wekken en Hem te zetten aan zijn rechterhand in de hemelse gewesten, boven alle
overheid en macht en kracht en heerschappij en alle naam, die genoemd wordt niet alleen in
deze, maar ook in de toekomende eeuw. En Hij heeft alles onder zijn voeten gesteld en Hem
als hoofd boven al wat is, gegeven aan de gemeente, die zijn lichaam is, vervuld met Hem,
die alles in allen volmaakt".), terwijl het eerste geen levend hoofd bezit, daar het slechts een
"organisatie"is, en het "Lichaam van Christus" een Organisme".
Sinds de val en de dood van Adam is het menselijke ras "zonder Hoofd" geweest, maar
wanneer het lichaam of de organisatie, die de geest van de boze (satan) bezig is te vormen,
klaar zal zijn, zal hij (satan) het "hoofd" daarvan voortbrengen, namelijk de antichrist, op
deze wijze de Goddelijke orde omkerende van eerst het Hoofd (Christus) en daarna het
Lichaam - de Gemeente.
Er wordt ons gezegd, dat de Heer bij zijn Tweede Komst twee aan elkaar onderscheiden
lichamen zal afzetten en straffen. Jesaja 24:21: "En te dien dage zal het geschieden, dat de
Here bezoeking zal brengen over het heer der hoogte in den hoge en over de koningen der
aarde op de aardbodem."
1. De luchtbewoners, die in de hemelse sfeer leven. Dit zijn satan en de "geestelijke
boosheden in de lucht" (Ef. 6:12:"want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees,
maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis,
tegen de boze geesten in de hemelse gewesten")
2. De "koningen der aarde". Dat zijn de anti-christelijke wereldmachten, vertegenwoordigd
door de "tien verbonden koningen" onder de controle van de antichrist op deze aarde.
(Openb. 19:17-21: "En ik zag een engel staan op de zon en hij riep met luider stem en zeide
tot alle vogels, die in het midden des hemels vlogen: Komt, verzamelt u tot de grote maaltijd
Gods, om te eten het vlees van koningen en het vlees van oversten over duizend en het vlees
van sterken en het vlees van paarden en van hen, die daarop zitten, en het vlees van allen,
vrijen en slaven, kleinen en groten. En ik zag het beest en de koningen der aarde en hun
legerscharen verzameld om de oorlog te voeren tegen Hem, die op het paard zat, en tegen
zijn leger. En het beest werd gegrepen en met hem de valse profeet, die de tekenen voor zijn
ogen gedaan had, waardoor hij hen verleidde, die het merkteken van het beest ontvangen
hadden en die zijn beeld aanbaden; levend werden zij beiden geworpen in de poel des vuurs,
die van zwavel brandt. En de overigen werden gedood met het zwaard, dat kwam uit de
mond van Hem, die op het paard zat; en al de vogels werden verzadigd van hun vlees".)
De hemelen zullen dan gereinigd zijn van al de "machten der boosheid" en hun plaatsen
zullen worden ingenomen door Christus en Zijn heiligen, die de Gemeente vormen, en zij
zullen gedurende het Millennium heersen vanuit de hemelen over de aarde, zoals thans satan
en zijn horden dit doen. Openb. 20:4:"En ik zag tronen, en zij zetten zich daarop, en het
oordeel werd hun gegeven; en ik zag de zielen van hen, die onthoofd waren om het
getuigenis van Jezus en om het woord van God, en die noch het beest noch zijn beeld
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 112

hadden aangebeden en die het merkteken niet op hun voorhoofd en op hun hand ontvangen
hadden; en zij werden weder levend en heersten als koningen met Christus, duizend jaren
lang".
Einde hoofdstuk zes
==============
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 113

Over deze Uitgave
Met dank aan en met vriendeljike toestemming van de oorspronkelijke auteur is
deze publikatie opnieuw gezet voor electronische distributie door
Werkgroep "Bijbel Aktueel"
Postbus 113, 9800 AC Zuidhorn
BBS Bijbel Aktueel: 0594 - 50 56 12, 24 uur per dag
Internet: http://www.nedernet.net/~dtbrink/aktueel/
De publikatie is inhoudelijk ongewijzigd.
Voor de inhoud is uitsluitend de oorspronkelijke auteur verantwoordelijk.
Voor een gedrukte uitgave dient u zich tot de auteur oorspronkelijke auteur te wenden.
Het is niet toegestaan deze uitgave zonder toestemming van de auteur in druk te dupliceren.
Het is toegestaan deze electronische uitgave in oorspronkelijke, ongewijzigde, vorm, zonder hiervoor een
vergoeding te vragen, door te geven aan anderen.
Electronische publikaties van Bijbel Aktueel e.a. zijn ook te vinden op de internet-site
van "Christian WWW Surfer"; http://www.c3ws.com/
Gods Plan en Oogmerk met de Eeuwen 114