December 2011 - VV Heino

22
Heino Sport December 2011
Hoe vergaat het een oude bekende ?
Het is alweer ruim 2,5 jaar geleden dat een van onze leden met zijn gezin emigreerde naar Noorwegen
om daar een boerderij over te nemen. Velen waren verbaasd, maar mensen die hem beter kenden niet. We
hebben het hier over Sjaak Mocking en zijn gezin. Met hun vertrek naar Noorwegen namen we niet alleen
afscheid van Sjaak als seniorenlid maar ook van zijn kinderen als jeugdleden van vv Heino. Want ook Joost,
Jelle en Jolien Mocking waren een enthousiast beoefenaar van het spelletje voetbal.
Wat bezielt iemand met een goede baan bij de plaatselijke Rabobank om boer te worden in Noorwegen?
Een antwoord op deze vraag was al te lezen in de Stentor van zaterdag 6 juni 2009.
Wij zijn benieuwd naar hoe het de familie Mocking vergaat in Noorwegen. We hebben Sjaak daarom een
paar vragen voorgelegd.
Mis je Nederland nog veel?
Hahaha. Meteen met de deur in huis vallen. Een veelgestelde vraag. Als ik voor mezelf spreek moet ik eerlijk
zeggen van niet. Wil niet zeggen dat je geen moeilijke momenten kent. Heel vervelend vond ik het om in november
2009, erg kort na ons vertrek, te horen dat het met mijn moeder niet goed ging. Ze ging zo achteruit
dat ze zelfs bediend moest worden en we werden voorbereid op het ergste. Zulke intense momenten met de
familie mis je dan en de drang om mijn moeder te bezoeken werd dan ook heel erg groot. Gelukkig hebben
we haar in februari 2010 nog op kunnen zoeken en ook nog afgelopen zomer. Zo zie je maar hoe het leven
kan verkeren. Ze leeft nog steeds en we weten dat we op elk moment een telefoontje kunnen krijgen dat het
is afgelopen. Daar zijn we nu meer op ingesteld dan in november van 2009. Ook Corrie en de kinderen hebben
hun draai goed gevonden. Bij Jolien is het verlangen naar Nederland wellicht nog het grootst. Er zit een
heel groot verschil in de vriendschappen die ze in Nederland had en hier heeft. Dat was en is erg wennen
voor haar. Joost heeft inmiddels een vriendin en Jelle is alweer een tijdje vrijgezel.
41e jaargang (2011 - 2012) No. 03
Hoe gaat het met de taal?
Ter voorbereiding op onze verhuizing hebben we in Nederland 24 lessen in de Noorse taal gevolgd. Natuurlijk
veel te kort om vloeiend Noors te spreken maar voldoende om basistermen tot je te nemen. In het begin sprak
ik veel Engels maar na een week of zes heb ik de knop omgezet en ben ik Noors gaan spreken. Ik heb altijd
gevonden dat je de taal moet spreken van het land waar je woont. Dus nu ik zelf in een ander land woon, moet
ik me aan die regel houden. In het begin ging het nog met vallen en opstaan. Gelukkig heb ik geen angst om
fouten te maken. Dat is denk ik een voorwaarde om het snel te leren. Grammaticaal ben ik niet sterk, maar dat
was ik ook niet in het Nederlands of in andere talen. Het gaat erom dat je je weet te redden. En tot nu toe kijk ik
daar met tevredenheid op terug. Er zijn nog twee dingen moeilijk voor me: in een gezelschap met veel geroezemoes
het gesprek volgen tussen de Noren onderling en het dialect, maar dat gaf in Salland soms ook wel een
probleem. Corrie heeft nog moeite met de taal, al gaat ook dat steeds beter nu ze sinds augustus 2011 een vaste
baan heeft. En de kinderen leren de taal nog weer veel sneller dan wij. In het begin kwamen ze nog wel eens bij
mij als het om de taal ging maar tegenwoordig is het omgedraaid.
Zijn de winters niet heel erg lang en koud daar?
Tja. Wat is lang en wat is koud? Wat de een te warm vindt, vindt de ander te koud. Laat ik vooropstellen dat
de luchtvochtigheid in Noorwegen veel lager is dan in Nederland. Dat scheelt al enorm. Maar een winter van
gemiddeld vier maanden of langer is best wel lang ja. De moeilijkste tijd vind ik persoonlijk de tijd vanaf eind
oktober tot de sneeuw komt en ook daadwerkelijk blijft liggen. Sneeuw geeft toch het gevoel dat het lichter is.
In 2010 bleef de sneeuw begin november al liggen en dat vond ik wel prettig. Aan de andere kant was het toen
ook direct -25 graden en dat is toch andere koek. Zeker als er dan wat wind bij komt, is het toch wel koud te
noemen. Het koudst hebben we het gehad in januari 2010 toen het meer dan een week -30 graden was met een
record hier van -33. Dan is een warmte-overall wel aan te bevelen als je even een rondje loopt met de hond. En
als er dan nog wat wind bij is, dan wordt het wel een heel kort rondje.
De vervelendste tijd is eigenlijk de periode dat de zon definitief verdwenen is hier. Die staat dan zo laag dat de
zonnestralen niet over de berg komen. Het wordt hier nog wel licht rond 9.00 uur ’s morgens, maar het licht is
dan te vergelijken met licht schemerig. Rond 15.00 uur wordt het dan donker of valt de avond in. Vanaf eind november
vangen we op onze boerderij geen zonnestralen meer op en de eerste zonnestralen zijn pas weer waar
te nemen vanaf half februari. Dan kan het echt lekker weer zijn met bijvoorbeeld -10. En als je dan in het hout
bezig bent, zweet je zelfs.
23