Maart / April 2008 - Medisch Spectrum Twente

maart / april 2008
18
spectroscoop
Time out
Geruime tijd ben ik al werkzaam hier in ons ziekenhuis
en een paar maanden geleden werd ik ziek. Van de één
op de andere dag zat ik thuis en moest onder ogen zien
wat zoveel patiënten die we dagelijks ontmoeten meemaken.
Gezondheid is nooit vanzelfsprekend en gelukkig weten
mensen die beroepshalve in de zorg zijn aangesteld dat
ook. Maar de confrontatie dat je eigen lichaam het op
bepaalde punten (even) laat afweten zet je wereld wel
op zijn kop. Van naast het bed zitten, nu in een bed
liggen en verzorgd worden was ingrijpender dat ik had
vermoed. Het is een heel nieuwe ervaring en het had
ook wel iets humoristisch om als ziekenhuismedewerker
nu eens vanuit een andere positie te kijken naar de
organisatie waarin je zelf werkzaam bent.
Foto redactie
Rustgevers
Er wordt in dit huis ongelooflijk hard gewerkt.
Gestroomlijnde zorgprocessen die zorgen voor vermindering
van wachttijden, poliklinieken waar met name
gespecialiseerde verpleegkundigen zorgen dat de communicatie
en de aandacht goed verloopt en die het
proces waar je doorheen gaat goed bewaken en contact
met je houden. Mijn ervaring is ook dat zij de rustgevers
zijn als artsen niet beschikbaar zijn en daarmee vervangen
zij ten dele wat we vroeger de vertrouwensrelatie
tussen arts en patiënt noemden. Natuurlijk wil ik hiermee
niet zeggen dat er geen sprake meer zou zijn van
deze vertrouwensrelatie maar door rationalisering van
de zorgprocessen is het boeiend om te zien hoe bepaalde
taken die eerder artsen toevielen, en nog altijd toevallen,
overgenomen worden door verpleegkundigen.
Zorg, aandacht en humor
Voor nabehandeling kwam ik terecht in de polikliniek
voor Radiotherapie. Als geestelijk verzorger werk je
voornamelijk op verpleegafdelingen en kom je niet zo
vaak in de polikliniek. Voor mij was het een nieuwe
ervaring te ontdekken hoe intensief daar het mensenhart
klopt. Er zitten mensen te wachten die vaak al
een heel levensverhaal hebben geschreven en daar nog
graag een tijdje mee willen doorgaan als dat mogelijk
is. Dat hoor en proef je in de verhalen die er verteld
worden. Ook hier is de aandacht van de medewerkers
opvallend: zorg, aandacht en humor zijn de woorden
die direct bij me bovenkomen. Gelukkig gaat het me
goed en heb ik gedeeltelijk mijn werkzaamheden
hervat. Het was een ongekende ervaring voor me om
zolang uit de running te zijn en vooral geduldig te moeten
zijn. Met alle post, bloemen en telefoontjes is dat
dankzij velen van jullie ook gegaan. Ik heb, nu ik terug
kan kijken, er natuurlijk ook wel van genoten. Als het
dagelijks ritme wegvalt komen er andere dingen boven
die om nadenken vragen, komt er tijd vrij om onbekommerd
te lezen, te telefoneren, brieven te schrijven,
te wandelen, te sporten en contacten opnieuw aan te
halen. Het lijkt een beetje voorproeven op je pensionering,
waarvan ik hoop dat dat nog even niet hoeft. Deze
noodgedwongen time out deed me ook beseffen hoe
verknocht ik ben aan het werken in de gezondheidszorg
en dan vooral aan dat aspect van het leven dat we aandacht
voor het geestelijk leven noemen. Vaak kunnen
bij schokkende ervaringen van ziekte en ingrijpende
behandelingen vragen als: waar vertrouw je op, waar
hoop je op, waar houd je van, de oude woorden geloof,
hoop en liefde, een leidraad vormen. Misschien wordt
zo, soms met hulp van gesprek, stilte en nadenken een
weg zichtbaar die weer begaanbaar blijkt te zijn.
Hanneke Bruins
pastor
G e e s t e l i j k e Z o r g