De Waterdroppels

De Waterdroppels 35
roepen van “aansteller, zielepiet, uitslover enz” en voelden we
nattigheid. Na gecontroleerd te hebben dat het geen water of plas
was, besloten we, één voor allen, allen voor één, heldhaftig, doch
voorzichtig, te gaan kijken of we misschien enige hulp konden
bieden.
Al snel was ons hele team bezig met een gevecht op leven en
hopelijk iemand anders zijn dood.
De stukken vlogen in het rond maar wij hielden moedig stand en
wij dachten even dat wij, toen de vijand in tweeën gescheurd was,
dat wij overwonnen hadden. Maar heel geniepig begonnen beide
stukken een eigen leven te leiden en was het leed nog niet geleden.
Gelukkig was nu onze in nood zijnde kameraad al gered uit de
langharige klauwen van een, tot immense grootte gemuteerde,
kwalachtigezwembadrioolanemoon (later bleek, na analyse van de
overblijfselen, dat het hier ging om de beruchte en zeer dodelijk
Pruukkus Terminales Giganticus (PTG), die normaal alleen in zeer
diepe poelen van ontoegankelijke oerwoud van de binnenlanden
van Borneo voorkomt).
Ineens kwam iemand op het idee dat deze, in zeer sterk
chloorwater levende, levensvorm misschien niet tegen het droge
kon. Nu begon het haast ongelofelijke gevecht om de beide helften,
die ondertussen al weer aardig gegroeid waren, daar te krijgen.
Maar na vele moedige acties en aanvallen lag toch alles op de kant
wat niet alleen een nogal vieze aanblik gaf maar ook nog vreselijk
stonk. De PTG had wel de goede gewoonte om nu snel, onder het
genot van wat groene rook, tot ontbinding over te gaan. En al snel
was er haast niets meer over van wat nog deed denken aan het
vreselijke gevecht.
Deze aanblik en lucht was nu niet iets waar je jezelf lang aan bloot
stelt dus besloten we om onze schrik te gaan blussen in het
clubhuis.
Dus als je nog eens gaat zwemmen, denk dan aan de PTG die
misschien al haast met zijn harige klauwen aan je voeten zit.
Een held.