De Waterdroppels

De Waterdroppels 37
niet voor mezelf schrijf doe ik het maar onder een schuilnaam (ik
ben ook erg verlegen dus is dit een stuk makkelijker).
We waren geloof ik bij het bepalen van het onderwerp van dit
stukje omdat ik toch een beetje structuur wil hebben in de stukjes
die ik ga inleveren. Het onderwerp dat ik heb bepaald is het
verwerken van de eerste keer (zij was 15, ik 16). Nee, met dat
bedoel ik de eerste paar weken bij DWT. Hieronder een verslag
van een jongen en zijn eerste indrukken:
Leuk, sinds een tijd weer begonnen met een passie die ik te lang
geleden voor het laatst gedaan heb bij een club. De afgelopen
jaren wel veel gefietst maar omdat ik twee keer per week ging
fietsen en drie keer per week in de kroeg zat en negen pakjes per
week rookte (een per dag en twee extra voor in het weekend) kan
je niet echt zeggen dat mijn conditie, net als mijn inkomen, niet
boven modaal lag.
Daarom hing ik meer in de lijnen te hoesten de eerste paar weken
dan echt hele banen zwemmen, maar de doorzetten wint en nu
zwem ik aardig mee met de echt snellere tijdens de training en ga
nog steeds vooruit met tijden tijdens wedstrijden (hoewel dan die
snellere van de training opeens nog sneller zwemmen en ik niet
echt meer meekom). Mijn verzameling diploma's voor het
verbeteren van mijn tijd groeit sneller dan mijn kamertje, twee
hoog achter, kan verbergen. Mijn ego wordt gestreeld met dit
initiatief van de sportclub. De trainers hebben altijd wel een leuk
programma dat we natuurlijk zonder mopperen afwerken om
daarna vermoeid naar huis te gaan. Laten we het daar even over
hebben; de trainers. Die mannen staan er voor hun club, geven de
juiste aanwijzingen en proberen je te motiveren. Maar die
manieren om de zwemmers te motiveren zijn niet altijd om voor
naar huis te schrijven (doe ik toch niet, ik bel een keer per week
om mijn moeder gerust te stellen).