Thema vrede en wereldbroederschap - Scouts en Gidsen Vlaanderen

Vrede en wereldbroederschap
Niet van porselein
Gemengde troepen op Jamboree
Hoge Rielen, vrijdagavond 21 april 2006: tweeëndertig givers en jins verzamelen voor het
eerste ledenweekend van Jamboree. Ze kennen elkaar nog niet, maar ze hebben één gezamenlijke
drijfveer, de Jamboree in Engeland in de zomer van 2007.
Je kan je wel voorstellen dat wij, de leiding, het ongelooflijk
spannend vinden om al deze individuen hun plekje te laten
vinden. Meer nog omdat er tussen die tweeëndertig leden
ook een paar ‘speciallekes’ rondlopen. Het is de eerste keer
dat akabeleden mee in het Jamboree-avontuur stappen. We
vonden het vanzelfsprekend dat de geïnteresseerde akabeleden
geen aparte troep vormden. Twee gemengde troepen
dus, met iets meer leiding dan de andere zeventien troepen.
Zo kunnen we de nodige zorg bieden aan wie dat nodig heeft,
zonder de rest van de bende te verwaarlozen. Als leiding waren
we niet van plan om veel spel over deze mix te maken. De
leden zouden zelf wel duidelijk maken of ze nood hadden aan
meer omkadering.
En wat bleek: tijdens ‘billenklets’ durfde Jef Marie bijna niet
aanraken omdat hij niet wist hoe Marie zou reageren. Ze heeft
tenslotte een fysieke handicap en misschien heeft ze dan wel
pijn of zo? Marie’s reactie sprak boekdelen: ‘Seg, ik ben niet van
porselein, hoor!’, maar zelfs die uitspraak kon het ijs niet breken.
En tijdens het volgende spel sneuvelde de eerste bril. Voor
Joris is de grens tussen spel en realiteit niet zo duidelijk. Als
antwoord op de poging van Sven om hem te tikken, had hij
dan ook een stevige ‘mot’ klaar. Gevolg: bril kapot en Sven die
niet meer zo happig was om Joris te benaderen. Bon, dit was
dus niet de ‘zonder-nonsens-mix-richting’ die wij in gedachten
hadden…
10 Nr 7, jaargang 31
)Als antwoord op de poging van Sven om
hem te tikken, had hij dan ook een stevige
‘mot’ klaar.(
De volgende dag gaven we iedereen voldoende tijd om gebeurtenissen
en gevoelens te verduidelijken. Joris legde uit dat
hij soms hard reageert op bepaalde prikkels, en ook Nathalie
kon vertellen dat ze zich nog een beetje verlegen voelde, maar
dat dit wel over zou gaan naargelang ze iedereen beter leerde
kennen.
Ondertussen zijn we negen maanden en vele activiteiten
verder. Ik durf te zeggen dat de diversiteit in onze troep een
geweldig succes is! Tijdens de patrouilleverdeling kwamen de
namen van Joris en Marie spontaan op de papiertjes terecht. Al
onze leden vinden dat de tijd tussen de samenkomsten te lang
duurt en organiseren er dan zelf maar een. De ouders van onze
akabeleden planden een financiële activiteit ten voordele van
Jamboree en de andere givers van onze troep stonden op de
eerste rij om mee te eten,…En het leukste van al is dat er plaats
is voor ieders speciaal kantje, ook dat van Nathalie die verlegen
was, Jules die niet graag stilzit of Geert die eerder onhandig
is…
Iedereen speciaal?!
Els Bosmans
Wouter Van Espen