SPKS Nieuwsbrief 30, maart 2010 - SPKS - Nfk
SPKS Nieuwsbrief 30, maart 2010 - SPKS - Nfk
SPKS Nieuwsbrief 30, maart 2010 - SPKS - Nfk
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
V AN STICHTING D OORGANG<br />
‘EVEN VOORSTELLEN’ JAN ENGELEN<br />
JAN ENGELEN BEN IK, 67 JAAR. BIJ DE ERVARINGSVERHALEN OP DE WEBSI-<br />
TE VAN DE STICHTING DOORGANG STAAT HET VERHAAL OVER DE AAN-<br />
SLAG. SLOKDARMKANKER!<br />
Al vrij snel adviseert mijn echtgenote<br />
(verpleegkundige, ook oncologie)<br />
mij, contact op te nemen met een<br />
patiëntenvereniging. Ik vind dat best<br />
wijs maar heb er geen zin in. Het is<br />
mijn probleem. Ik zoek het zelf wel<br />
uit. Ruim twee jaar later merk ik dat<br />
het wel fijn is om ook eens met een<br />
‘lotgenoot’ te kunnen praten. Ieder<br />
heeft zijn eigen verhaal maar samen<br />
bied je elkaar ook zoiets als erkenning<br />
of een gevoeligheid die je deelt.<br />
Ik meld mij bij de stichting Doorgang<br />
en na wat oriënterende besprekingen<br />
laat ik me verleiden om secretaris<br />
te worden. Nu na vier maanden<br />
begin ik een beetje zicht te krijgen en<br />
lijnen te ontdekken in het vele dat inen<br />
uitgaat bij deze vereniging. Een<br />
volstrekt nieuwe wereld voor mij.<br />
Nieuwe mensen, nieuwe benaderingen,<br />
nieuwe hoofdzaken en belangen<br />
en veel te doen over feiten en mogelijkheden,<br />
over zorg en hoop, over<br />
een paar woorden die goed doen.<br />
Heel spannend allemaal, heel menselijk<br />
ook.<br />
Tot nu toe is mijn wereld zeer bepaald<br />
door mijn vak. Ik ben theoloog<br />
met een bijzondere belangstelling<br />
voor hedendaagse Franse filosofie<br />
(Ricoeur, Levinas, Derrida, Nancy),<br />
voor teksten en mogelijkheden (met<br />
name bijbelteksten en de grote en<br />
kleine mensenwereld waarin zij functioneren).<br />
In 1986 ben ik gepromoveerd<br />
op een onderzoek naar de<br />
structuur en samenhang van een<br />
hoofdstuk uit het Johannes-evangelie.<br />
Bijna veertig jaar lang ben ik leraar<br />
geweest op de Katholieke Pedagogische<br />
Academie, later opgegaan in de<br />
Interconfessionele Pedagogische<br />
Academie in Amsterdam en Alkmaar.<br />
De eerste dertig jaar vind ik<br />
het vak spannend en probeer ik inhouden<br />
en betekenissen, zienswijzen,<br />
operationeel te maken en leerzaam.<br />
De laatste tien jaar biedt het vak een<br />
bijzondere mogelijkheid om met<br />
mensen van 18 tot 45 jaar en daar<br />
waar onze wereld open gaat in aanraking<br />
te komen. Het leven biedt een<br />
genereus aanbod aan verscheidenheid<br />
en mensen. Wat is dat, het leven?<br />
Wat moet het met ons en wat<br />
zijn wij dan, wie zijn wij of blijken we<br />
te zijn?<br />
Vanaf mijn twaalfde leef ik in een seminarie,<br />
tien jaar ben ik kloosterling.<br />
Het blijkt, hoe leerzaam ook, niet<br />
mijn leven te zijn. Op mijn 29ste<br />
trouw ik met Leonie. Drie kinderen<br />
krijgen we. Intussen zijn er ook drie<br />
kleinkinderen. „Door hun ogen mag<br />
je meekijken naar een wereld die komen<br />
gaat”, is mijn gevoel. Elke week<br />
zijn we één middag fulltime opa en<br />
oma. Al die jaren door blijf ik studeren,<br />
schrijven, onderwijs geven. En<br />
dagelijkse vaste prik: na al dat praten<br />
op school sta ik iedere dag met mijn<br />
handjes te wapperen aan het aanrecht.<br />
Koken is een hobby.<br />
stichting DOORGANG | NIEUWSBRIEF <strong>30</strong> - MAART <strong>2010</strong> | pagina 5<br />
Ik heb altijd veel gehouden van muziek<br />
en toneel. Ik ben verslaafd aan<br />
klassieke muziek. Sinds het figureren<br />
(met mijn echtgenote) in Carmen in<br />
Amsterdam heeft de Opera ons in<br />
zijn of haar greep - al is niet alles<br />
goud wat daar blinkt, en/of heb ik<br />
nog veel te leren.<br />
Ik heb actief deel genomen aan dienen<br />
in de kerk(en), ik preek bijna iedere<br />
zondag, dat wil zeggen: ik probeer<br />
mee te denken over hoe die verhalen<br />
op ons afkomen, ons aanspreken.<br />
Ik vind daar veel rijkdom en<br />
verrijking. Sinds drie jaar ben ik<br />
hoofdredacteur van Kerugma, een<br />
preektijdschrift. En ik zing nu enthousiast<br />
in twee koren. Het eerste is<br />
koor is Koordaan, een koor dat bestaat<br />
uit medewerkers en vrijwilligers<br />
in het verpleeghuis Slotervaart.<br />
Het andere is het Amsterdams<br />
Operakoor. In november dit jaar<br />
gaan we bij gelegenheid van het<br />
60-jarig bestaan in het Concertgebouw<br />
een concertante uitvoering<br />
geven van Nabucco. Dat is andere<br />
koek: zoveel details, zoveel accenten,<br />
zoveel precies en zoveel moois.<br />
Bijzonder is: als je zingt kun je met je<br />
kop niet met iets anders bezig zijn.<br />
PROFESSIONALISEREN<br />
Nu is daar het secretariaat voor de<br />
stichting DOORGANG bij gekomen. Na<br />
vijftien jaar is het puberen echt wel<br />
begonnen. De organisatie moet meer<br />
professionaliseren, een echt netwerk<br />
worden voor lotgenotencontact en<br />
patiëntbelangen. Hoe voorkom je dat<br />
een paar mensen alles doen? Hoe<br />
verdeel je de taken en het werk? Hoe<br />
kun je je inzet het best verantwoorden?<br />
Hoe moet je opereren om zoveel<br />
mogelijk voor patiënten en hun<br />
naasten te kunnen betekenen? Wie<br />
wil er meepraten, kan er meedenken,<br />
wil mee doen?<br />
Heel spannend, dat mobiliseren en<br />
afstemmen van al die energie. Als<br />
mijn gezondheid het toe blijft staan<br />
zal dat mij zeker vier jaar lang een<br />
zorg zijn.<br />
Jan Engelen
Change language