Taalbendeverhaal 3de leerjaar - Plantyn

5
10
15
Les 1 een toffe bende!
In de soep
‘Wie heeft er zin in een ijsje?’, vraagt Miete.
‘Ik!’, roepen Senne, Mattias en Broes tegelijk.
‘Dan stel ik voor dat jullie er halen, jongens’, glimlacht Loes.
Ze kijkt haar drie kersverse clubgenoten poeslief aan.
‘Miete en ik ruimen intussen de boel hier wat op.’
Senne glipt als eerste de pas gebouwde boomhut uit.
‘Hebben jullie gisteren ook die spannende politiefi lm op tv gezien?’, vraagt Broes.
‘Nee, ik heb de hele avond zitten lezen’, antwoordt Senne.
‘Ik ook niet’, schudt Mattias zijn blonde krullen. ‘Ik heb met mijn nieuwe zweefvliegtuigje gespeeld.’
‘Nou, je hebt wat gemist, hoor!’, glundert Broes.
De pretoogjes van de sproetige dikkerd fl ikkeren fel.
‘O, ja? Vertel op!’, port Senne, terwijl de glazen deuren van de supermarkt gastvrij voor hun neus openschuiven.
‘Aan de sterretjes in jouw ogen te merken was er ook wel wat bloot te zien’, vermoedt Mattias.
‘Een beetje wel, ja’, beaamt Broes. ‘Maar het ging vooral over een stel boeven. Ze ontsnapten uit hun cel en uit
de gevangenis. De politie zette natuurlijk meteen de achtervolging in. Maar ze sloegen de boeven pas helemaal
op het einde van de fi lm in de boeien. Dankzij de robotfoto’s die ze van hen overal hadden verspreid.
Maar intussen hadden die schurken wel de kluis van een bank gekraakt en de buit over de grens gesmokkeld.’
kersvers: heel nieuw
glunderen: als je glundert, ben je heel blij of tevreden, mensen kunnen het aan je gezicht zien
porren: iemand duwen of stompen
3

4
20
25
30
35
40
‘Pas op, Broes!’, roept Senne opeens.
Hij kan zijn vriend nog net op tijd wegtrekken.
‘Ffwieuw!’, blaast Mattias opgelucht. ‘Dat scheelde geen haartje van een kaalkop! Je liep bijna die stapel
blikken tomatensoep omver, Broes!’
Broes draait zich om. Hij zet grote ogen op bij het zien van de metershoge blikken toren tussen de in- en
uitgang van de supermarkt.
‘Oeps! Het lijkt wel een reuzenkerstboom!’
‘Met balletjes!’, grapt Senne.
‘Hahaha!’, schateren Broes en Mattias.
De winkeldetective werpt het trio een wantrouwige blik toe. Hij wrijft zijn grote snor glad.
Volgens hem hebben zij bij hun vorige bezoek aan de supermarkt die salami’s aan de pinken van de
paspoppen gehangen. Helaas heeft hij daar geen bewijzen voor. Maar misschien betrapt hij de boefjes
vandaag wel op heterdaad. Hij wandelt het trio onopvallend achterna. Hij gromt afkeurend bij het zien
van de katapult in Broes’ kontzak.
‘Zou de Walrus soms iets vermoeden?’, fluistert Broes tussen zijn tanden.
‘Maak je maar geen zorgen’, grijnst Senne. ‘Hij kan niets bewijzen.’
De drie vrienden slalommen tussen de rekken met koekjes, wijn en waspoeders. Ze belanden waar ze
moeten zijn: bij de ijsjes.
‘Hé!’, schrikt Broes. ‘Ik zag die lange, magere kerel met zijn zwarte broek en blauwe jas stiekem een
computer spelletje in zijn zak stoppen!’
Mattias en Senne gluren onopvallend naar de bonenstaak. De man glimlacht hen vriendelijk toe.
‘Volgens mij heb je iets te veel van die politiefilms gezien, Broes’, meent Mattias. ‘Die spaghettisliert ziet er
helemaal geen dief uit. Ben je echt heel zeker?’
wantrouwig: het gevoel hebben dat je iemand niet kunt vertrouwen

45
50
55
60
‘Honderd procent! Ik mag hier meteen doodvallen, als het niet waar is!’, verzekert Broes.
Mattias en Senne kijken hun clubmakker een paar tellen strak aan.
‘Nou, je valt niet dood, dus zal het wel waar zijn’, besluit Mattias.
De spaghettisliert met de lange regenjas en dito vingers verdwijnt in de richting van de uitgang.
‘Wat doen we?’, vraagt Broes. ‘Moeten we de Walrus niet ...’
‘Kijk!’, sist Mattias.
Hij wijst naar de winkeldetective.
Die verliest de man met de regenjas geen seconde uit het oog en gaat hem onopvallend achterna. Maar
de bonenstaak heeft dat blijkbaar gemerkt. Hij zet het op een lopen, richting uitgang.
‘Stop!’, schreeuwt de winkeldetective. ‘Stop! Houd de dief!’
Maar zijn waarschuwing dreigt te laat te komen. De dief is sneller dan hij had gedacht. Broes aarzelt geen
seconde. Hij vist een knikker uit zijn broekzak en legt hem in de lap van zijn katapult. Hij schiet hem
keihard tegen een van de onderste blikken van de tomatensoeptoren.
Het bouwwerk dondert met een hels lawaai op de grond. Een van de blikken spat met een pets open.
Vlak voor de voeten van de vluchtende dief. De kerel krijgt een ferme klodder tomatensmurrie in zijn
gezicht. Hij glijdt uit over een blik en botst halsoverkop met een razende vaart tegen de glazen deuren.
Die gaan braafjes open. De winkeldetective is er echter als de kippen bij om de versufte kerel bij de kraag
te vatten. Hij grabbelt het computerspelletje triomfantelijk uit de zak van de dief.
‘Dat was een prima schot!’, knikt hij Broes dankbaar toe.
Hij vist de man tussen de soepblikken vandaan en verdwijnt met hem in het bureau.
‘Spaghettisliert in tomatensaus’, grapt Senne.
‘Nou, die bonenstaak zit aardig in de soep’, grinnikt Mattias.
De drie vrienden gieren het uit.
(Marc de Bel)
dito: dezelfde, hetzelfde
de pets: de knal
triomfantelijk: je bent blij dat je gewonnen hebt, omdat iets gelukt is of omdat je gelijk
hebt gekregen
5