kunt het bestand van deze Aleh - HostGator

COLUMN
Tussen de dijken
Hoeksteen van
de samenleving
Door Ton van der Heijden
In de vroege ochtend is meestal mijn eerste werk,
nieuws kijken. Dan weet je waar de brand is geweest,
welke minister is afgetreden of welke politieke partijen
na de enerverende verkiezing samensmelten tot
een weerbaar kabinet. Kopje koffie erbij en genieten
van de kneuterigheid van de Hollandse polder.
Glimlachen soms om goedbedoelde maar volkomen
dwaze uitspraken, zoals onlangs de woordvoerster
van de politie Enschede. In de voorgaande nacht
eindigde in die stad een familiedrama met de dood
van vier mensen. De woordvoerster - meestal knappe
dames en blond bovendien - vertelde de reporter:
“Toen de politie het huis binnenging trof men vier
levenloze personen aan, die helaas waren overleden.”
Zo zorgvuldig hun woorden kiezend, dat ze er niet
meer bij stilstaan wat ze zeggen. Dit is pas voer voor
columnisten. Nu moet helaas onze Hermandad het wel
erg vaak ontgelden, maar soms vragen ze erom. Staan
ze voor een huis te wachten, terwijl binnen iemand
afgeslacht wordt en de doodskreten buiten als een
horrorfilm mee te beluisteren zijn. Neen, ze grepen niet
in, want dat kon wel eens gevaarlijk voor henzelf zijn,
was het argument na de begrafenis van het slachtoffer.
Maar ook de intussen groeiende lijst van personen die
Geert Wilders
PUZZEL
tot levenslang of iets korter werden veroordeeld, terwijl
nieuw onderzoek jaren later uitwees dat betrokkenen
volkomen onschuldig waren.
Het CDA (Christelijk Democratisch Appèl) is de
partij die niet alleen de kerk maar ook het gezin
als hoeksteen van de samenleving beschouwt. De
man die deze hoeksteen introduceerde was Jack
de Vries, de spindoctor van Jan Peter Balkenende -
onze demissionaire premier en ex-voorman van het
CDA. Helaas kon Jack, een tot staatssecretaris van
Defensie opgeklommen golden boy, de weelde van de
krijgstucht niet aan. Zijn adjudant, een mooie blondine
met een man in Afghanistan, spon samen met Jack in
een hotelbed ergens op de wereld. En laat dat nu net
in verkiezingstijd uitlekken. Mevrouw De Vries had
daar geen boodschap aan en zette plompverloren de
vader van haar kinderen op straat. Arme Jack moest
zich terugtrekken in een Haagse kazerne en zijn
geliefde adjudant, die overigens kickte op mannen met
status, werd overgeplaatst. Na een week zijn zonden
overdacht te hebben, gooide Jack de handschoen in de
ring en trok zich terug uit het blauwe pluche. Wordt hij
nu werkeloos en moet hij sappelen van een uitkering?
Nou nee hoor, in alle gevallen kan hij nog een tijdje
nagenieten van een leuk wachtgeld.
Pijnlijke barsten kwamen in de hoekstenen toen
bleek dat in voornamelijk katholieke internaten,
waar paters kinderen het gezag en decorum van
Rome moesten bijbrengen, zich pijnlijke affaires
afspeelden. Bleek dat die langjurken met hun
verborgen klokkenspel de zalvende handen niet
konden thuishouden en veel kinderen met een
levenslang trauma opscheepten. Zelfs mijn geliefde
schrijfster Karen Armstrong, godsdienstwetenschapper
en ex-kloosterling, verliet eveneens getraumatiseerd
COLUMN
37
september 2010